Αυτό το έχει διαβάσει άραγε ο κύριος Φίλης;

[Anastasios68]

Από τον λόγο του Άρη Βελουχιώτη κατά την απελευθέρωση της Λαμίας.
Τα σχόλια είναι περιττά.

Αγωνιζόμαστε για την Δημοκρατία.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο πρόγραμμα του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.

Σήμερα, όμως, το ΚΚΕ. δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Μα ας πούμε, ότι το ΚΚΕ. θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα;

Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές;

Ποιος χτυπά τη θρησκεία;

Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.

Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!

Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 η 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια.

Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος…

Πηγή: https://www.marxists.org/ellinika/archive/velouhiotis/1944/10/22.htm

[Sparrow]

Πολύ ωραίο κείμενο δεν το ήξερα... Καλά έκανες και το έβαλες... Η σύνδεση πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, μόνο για πολιτικές σκοπιμότητες χρησιμοποιείται. Είναι χρέος κάθε κυβέρνησης να μην απαγορεύει ή επιβάλει την έκφραση των πεποιθήσεων δια νόμου... (Στην Πιονγκ Γιανγκ εκτελείτε όποιος έχει βίβλο (ή φοράει τζιν της <<κακιάς>> Αμερικής), στα βάθη της της Τουρκίας κακοποιείται οι σκοτώνεται όποιος δεν ακολουθεί την θρησκεία και την εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση (όπως και στα Αραβικά Εμιράτα) και η αστυνομία μεροληπτεί.

[Νίκος]

Ο Καρλ Μαρξ το 1844 δημοσίευσε στα "Γερμανογαλλικά Χρονικά" ένα δοκίμιο με τίτλο: "Εισαγωγή στην κριτική της φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου του Ένγκελς". Στο κείμενο αυτό μεταξύ άλλων λέει:

"Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού"

Ο Μαρξ ομολογεί, ότι η θρησκεία είναι το μόνο στήριγμα και η παρηγοριά του ανθρώπου, όταν είναι αναγκασμένος να ζει σ' ένα κόσμο άδικο και παράλογο. Ο Μαρξ θέλει ν' αφαιρέσει αυτό το στήριγμα για ν' αναγκάσει τους ανθρώπους να ξεσηκωθούν ενάντια σ' αυτούς που τους καταπιέζουν.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο καταπιεστής ή το όργανο μεταφοράς της καταπίεσης είναι η κυβέρνηση. Είναι σίγουρος ο κ. Φίλης ότι θέλει ν' αφαιρέσει από το λαό το μόνο στήριγμα και παρηγοριά του, την Εκκλησία, που εξισορροπεί ακόμη με το κοινωνικό της έργο και την ελπίδα της Δικαιοσύνης του Θεού τα κοινωνικά προβλήματα και τις ανισότητες; Ποιος θα σώσει τότε την κυβέρνηση από τη δίκαιη οργή του λαού;