Ο Χριστιανός δεν είναι απλά καλός άνθρωπος

Η Ορθοδοξία απέναντι στις προκλήσεις της σημερινής εποχής.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Ο Χριστιανός δεν είναι απλά καλός άνθρωπος

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Νοέμ 06, 2017 12:22 pm

Τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός
Από Dogma 06 Νοεμβρίου 2017

Εικόνα

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Ποιο είναι το πρακτικό όφελος να είναι κάποιος χριστιανός; Αυτό είναι το ερώτημα που πολλοί άνθρωποι, ιδίως νέοι, διατυπώνουν στην εποχή μας. Η κοινωνική σημασία της χριστιανικής ιδιότητας εξαίρεται.
Η Εκκλησία, από την περιουσία της, βοηθά φτωχούς και ανήμπορους και αυτό είναι σημαντικό. Αυτό όμως είναι ένα έργο το οποίο το πραγματοποιούν και διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως και κρατικοί φορείς. Η ηθική διάσταση της εκκλησιαστικής πίστης και ζωής παραμένει εν ισχύει, παρότι ο κόσμος σήμερα γοητεύεται από ποικίλες ιδέες, φιλοσοφικές και συγκρητιστικές, αλλά και μεθόδους και τεχνικές άλλων θρησκειών. Η μεταφυσική, μεταθανάτια προοπτική της πίστης συγκινεί αρκετούς, καθότι τα υπαρξιακά ερωτήματα δεν θα πάψουν να απασχολούν τον άνθρωπο, όσο κι αν ο πολιτισμός μας τα θέτει στο περιθώριο. Είναι άλλωστε τόσες οι περιστάσεις της ζωής, οι αρρώστιες, οι δοκιμασίες, ο θάνατος, που η ήττα του ανθρώπου είναι δεδομένη και η αγωνία του για το μετά δεν καταπραΰνεται, όση αθεΐα κι αν παρουσιαστεί ως το μόνο φάρμακο.
Το ερώτημα δεν αφορά στους άλλους. Αφορά σε μας προσωπικά. Τις σχέσεις μας μία μειοψηφία τις ρυθμίζει με βάση τους ευαγγελικούς κανόνες. Τα κηρύγματα δεν συγκινούν τους πολλούς. Η μειοψηφία των πιστών εργάζεται συνειδητά στην διακονία του ευαγγελικού λόγου και τρόπου. Μόνο χρήματα προσφέρονται για να στηριχτεί το έργο της Εκκλησίας και υπάρχουν εκείνοι οι λίγοι, κληρικοί και λαϊκοί, που τ φέρουν εις πέρας, σηκώνοντας στους ώμους τους τον κάποτε βαρύ σταυρό του. Το ερώτημα παραμένει: σε προσωπικό επίπεδο, τι μου προσφέρει ο χριστιανισμός; Γιατί να τον ακολουθήσω, όταν έχω τόσες ευκαιρίες να είμαι καλά, να σκέφτομαι, να δρω, να ελπίζω σε μένα ή στους άλλους; Γιατί να αναλώνω τον εαυτό μου στην ακολούθηση κανόνων, οι οποίοι δεν είναι βέβαιο ότι έχουν πραγματικό αντίκρισμα, καθώς η πίστη ελάχιστα στηρίζεται στον τρόπο των αισθήσεων και του λογικού, αλλά κηρύττει άνοιγμα πέρα από αυτόν; Οι νέοι ιδιαίτερα προβληματίζονται. Συχνά, στην πράξη απορρίπτουν τον εκκλησιαστικό τρόπο και λόγο. Τον συναντούν μόνο σε περιστάσεις της ζωής, σε γιορτές και συνήθειες, σε φάσεις οπότε και κάτι αισθάνονται ότι χρειάζονται.
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει στους Γαλάτες, ότι όποιος πιστεύει και καυχιέται για τον Σταυρό του Χριστού, όποιος υπερβαίνει την προσκόλληση σε έθιμα της παραδοσιακής θρησκευτικότητας όπως ήταν «η περιτομή και η ακροβυστία» και ζει την «καινή κτίση» της πίστης, ακολουθεί έναν νέο κανόνα. «Όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού» (Γαλ. 6,16). «Όσοι ακολουθούν αυτή την αρχή, θα έχουν την ειρήνη και το έλεος του Θεού μαζί τους, αυτοί και όλος ο λαός του Θεού».
Ο λόγος του Παύλου δίνει μία απάντηση στο ερώτημα του πρακτικού οφέλους, μεταμορφωτική για όλη μας την ύπαρξη. Όποιος ακολουθεί τον σταυρό, την καινή κτίση, υπερβαίνει τις πρακτικές της θρησκευτικότητας, οι οποίες είχαν πρακτικό αντίκρισμα, καθώς ξεχώριζαν τους πιστούς από τους απίστους, τότε λαμβάνει από τον Θεό δύο δώρα: το ένα είναι η ειρήνη και το άλλο το έλεος. Και αυτή η δωρεά επεκτείνεται σε όλο τον λαό του Θεού, μέσα από τον δωρολήπτη. Δεν είναι μόνο η δική του προσωπική πορεία που μεταμορφώνεται διά των δώρων. Είναι και η πορεία των όσων συνυπάρχουν με τον δωρολήπτη. Γιατί ένας μπορεί να επηρεάσει πολλούς. Να προσφέρει σε πολλούς. Να αγιάσει αγιαζόμενος. Και αυτό το αίσθημα της ευθύνης και της προσφοράς στο σύνολο, που τόσο έχει λείψει στους καιρούς του ατομοκεντρισμού, η χαρά του να μοιράζεσαι Αυτόν που έχεις λάβει, Αυτόν που πιστεύεις, ακόμη και μέσα από τον δρόμο του Σταυρού, είναι μοναδική, διότι είναι μία ελπίδα αληθινά μεταμορφωτική, που δεν τελειώνει.
Ειρήνη. Ο Χριστός είναι η ειρήνη της καρδιάς. Η εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του, ακόμη κι όταν οι εξωτερικές συνθήκες είναι αποκαρδιωτικές, η αίσθηση ότι όσο κι αν οι συνάνθρωποί μας δεν είναι όπως τους θέλουμε, η κοινωνία δεν πορεύεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, η ζωή δεν είναι ατέλειωτη, είναι όψεις της ειρήνης που μας δίνεται μέσα από την σχέση με τον Χριστό. Μέσα από την προσευχή, την ασκητική διάσταση, την κοινωνία με τους άλλους, οι οποίοι δεν υπάρχουν μόνο για να μας κάνουν χαρούμενους επειδή μας ευχαριστούν, αλλά επειδή μας προκαλούν να παλέψουμε για να νικήσουμε τον φανερό και αφανή εαυτό μας, να καταλάβουμε ότι ακόμη και οι ήττες του θελήματός μας είναι γόνιμες, διότι είναι αποτυπώσεις του Σταυρού του Χριστού, Τον οποίο κι εμείς αίρουμε. Ζωή και θάνατος δεν μπορούν να μας υφαρπάξουν την ειρήνη της πίστης. Και η ειρήνη τότε μας δίνει την δυνατότητα να μοιραστούμε με τους άλλους νηφαλιότητα, διάλογο, συνάντηση, πειθώ, έγνοια.
Έλεος. Ο Χριστός είναι έλεος και μας δίνει το έλεος του Θεού. Μας συγχωρεί για όσα δεν μπορούμε, αλλά, κυρίως, γι’ αυτό που είμαστε. Μας δείχνει την αγάπη Του στέλνοντας ανθρώπους από τους οποίους, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, κάτι λαμβάνουμε που ανοίγει την καρδιά μας. Κάποτε και στην καθημερινή μας ζωή υπάρχουν άνθρωποι που μας βοηθούν να καλύψουμε ανάγκες οι οποίες μας θλίβουν. Το έλεός όμως έχει να κάνει και με την αιωνιότητα. Είναι η οδός των Αγίων. Αυτοί ζούνε την κοινωνία με τον Χριστό πέρα από τον χρόνο και μας το αποδεικνύουν, όχι μόνο εμπνέοντάς μας με την ζωή τους, αλλά και με τα θαύματα και τις δωρεές τις οποίες βιώνουμε όταν τους τιμούμε και απευθυνόμαστε σ’ αυτούς στην εκκλησιαστική ζωή.
Επί τον Ισραήλ του Θεού. Όλοι είμαστε ο νέος Ισραήλ. Η Εκκλησία είναι πέρα από οποιαδήποτε πρακτική θρησκευτικότητα. Την ενσωματώνει, αλλά δεν την απομονώνει από την σχέση, την πίστη, την ζωή που ο Χριστός μας προσφέρει. Και ό,τι έχουμε δίνουμε. Δεν σώζουμε εμείς τον κόσμο, αλλά και δεν είναι αμελητέα η μαρτυρία μας γα να ζήσει ο κόσμος. Ο χριστιανός που αντανακλά την ειρήνη και το έλεος του Θεού μπορεί να μην κάνει την μεγάλη επανάσταση, αλλά γίνεται πηγή φωτός, ελπίδας και εμπιστοσύνης ότι η πίστη δίνει ζωή!
Έτσι καταξιώνεται ο χριστιανός!

Πηγή: ΔΟΓΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ο Χριστιανός δεν είναι απλά καλός άνθρωπος

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Νοέμ 20, 2017 2:10 pm

Άλλο καλός άνθρωπος άλλο καλός Χριστιανός
26 November 2016

Εικόνα

Η αόριστη γενικολογία του "καλού παιδιού" κατ᾿ αρχάς και στη συνέχεια του "καλού ανθρώπου", καλά κρατεί!! H έκφραση αυτή, όταν μιλάμε για κάποιον μπορεί να γίνει σύσταση ποιότητος. Μπορεί να γίνει όμως και απαξιωτικός χαρακτηρισμός, όταν θέλουμε να φανερώσουμε την υποκρισία, πού τηρεί μεν κάποια κοινωνικά σχήματα, στα οποία όμως δεν πολυπιστεύει! Το "καλό παιδί" και το "καλός άνθρωπος" πάρα πολλά χρόνια ήταν "διαβατήρια" για κοινω-νική ανέλιξη και επικράτηση.

Και πώς γινόταν λοιπόν κάποιος καλό παιδί ή καλός άνθρωπος;

Η αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά ήταν αναγκαίος όρος και επαρκής συνθήκη γι αυτό; Σε μια πουριτανική (=που θέλει να παριστάνει την "καθαρή" και αυθεντική, χωρίς ουσιαστικά να είναι) κοινωνία, η προσαρμογή στα κοινωνικά standars ήταν "τῶν ἀρετῶν ἡ ἀκρότης"! Τώρα που αυτού του είδους η κοινωνία αυτοδιαλύεται βουλιάζοντας μέσα στο δύσοσμο τέλμα της υποκρισίας πού γέννησε, το καλό παιδί και ο καλός άνθρωπος, κάθε μέρα όλο και περισσότερο, γίνονται υποθέσεις αδιαφορίας, αν όχι αστειότητος.

Μέχρι πρότινος η αντίρρηση που ακουγόταν ήταν: "Δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός άνθρωπος χωρίς να είναι χριστιανός;" Η ερώτηση εξέφραζε την απορία μιας κοινωνίας βαθειά αντιχριστια-νικής, πού όμως… παρίστανε την χριστιανική! Η ερώτηση φανέρωνε τον φόβο για τα… μέσα (την καρδιά και την ψυχή) και το βόλεμα με την προσαρμογή (των…έξω) της συμπεριφοράς! Αυτό βάσταξε κάμποσα χρόνια μέχρι που οι νέοι άνθρωποι το ξεμπρόστιασαν με ωμή, σοκαριστική ειλικρίνεια για τους… καλούς βολεμένους αστούς, είτε στην Αμερική με τα parties μαριχουάνας και το Woodstock είτε με τον Μάη του ᾿68 στην Ευρώπη. [Δεν θέλουμε μια κοινωνία στην οποία δεν θα πεθαίνουμε από πείνα, αλλά θα πεθαίνουμε από ανία].

Ένας άνθρωπος, λοιπόν, καλός και καθώς πρέπει άρχοντας, όπως λέει το Ευαγγέλιο, πλησίασε τον Χριστό (αυτόν τον "περίεργο" αντικομφορμιστή δάσκαλο) τον αποκάλεσε "καλό" και τον ρώτησε πώς θα γίνει καλός και ο ίδιος, ώστε να πάει στον Παράδεισο!! Άλλωστε είχε ακούσει ότι εκεί πάνε μόνον… οι καλοί! Ο Χριστός του απαντάει ότι πράγματι καλός, είναι μόνον ο Θεός. Αλλά αφού ρωτάει και θέλει να γίνει "καλός", τότε να μη μοιχεύει, να μη σκοτώνει, να μην κλέβει, να μην ψευδομαρτυρεί και βέβαια να τιμά τους γονείς του!

Οκτώ κεφάλαια πιο πριν, στο ίδιο Ευαγγέλιο, το κατά Λουκάν (παραβολή καλού Σαμαρείτη), ο Χριστός, σε έναν άλλον που τον ρωτάει το ίδιο ακριβώς (χωρίς και να τον αποκαλεί "καλόν"), του λέει να αγαπά τον Κύριο και Θεό με όλη την καρδιά, την ψυχή, την δύναμη και τον νου του και τον πλησίον του όπως τον εαυτό του!!

Τι διαφορά άραγε βλέπει ο Χριστός ανάμεσα στους δύο με το ίδιο ερώτημα και απαντά διαφορετικά;

Μάλλον, πιθανόν, (ποιος μπορεί να μιλήσει απόλυτα για την σκέψη του Χριστού!!;;) βλέπει διαφορετικές εμποδίζουσες εξαρτήσεις στον καθένα από τους ερωτώντες και προσπαθεί να βοηθήσει αναλόγως προάγοντας την… ελευθερία τους!

Τον ένα τον μαθαίνει την αγάπη προς τον πλησίον· αφού γνώριζε τον νόμο και τι σημαίνει "αγαπώ τον Θεό"! Ουσιαστικά του ερμήνευσε αυτό που θα γράψει αργότερα ο αγαπημένος Του μαθητής Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή κεφ. 4 στιχ.20: "αν κάποιος πει ότι αγαπά τον Θεό, ενώ μισεί τον αδελφό του, αυτός είναι ψεύτης". Δηλαδή του εξηγούσε ότι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος (αυτό είναι… αγάπη με παράπονο!!) αλλά η αδιαφορία, το προσπέ-ρασμα.

Τον δεύτερο καλόν άρχοντα ο Χριστός προσπαθεί να τον διδάξει ότι οι αρετές είναι προσωπική-ποιοτική εξυγίανση και όχι συμπεριφο-ρική προσαρμογή! Ότι δεν είναι αυτοκαταξίωση, αλλά "ελευθερία απ᾿ όλα"! Όταν αυτός, ο καλός άρχοντας, διαβεβαιώνει ότι τις εντολές (όχι μοιχεία-όχι φόνος-ούτε κλοπή-ούτε ψευδομαρτυρία-φροντίδα για τους γονείς) τις τηρεί από τα νιάτα του, ο Χριστός του απαντά: αν αυτό που λες όντως ισχύει… τότε πούλησε ό,τι έχεις, δώσε τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με!! Ο καλός αυτός άρχοντας ακούγοντάς το αυτό, έγινε… περίλυπος, είχε βλέπετε περιουσία μεγάλη. Σ᾿ αυτήν ήλπιζε. Πώς να την εγκαταλείψει; Πού να στηριχθεί; Ο Χριστός του αφαιρού-σε το στήριγμα!!

Όταν βρισκόμαστε στην κατάσταση ενός ειλικρινούς λάθους, υπάρχει η ελπίδα και η μεγάλη πιθανότητα, όταν αυτό το καταλά-βουμε, να ακούσουμε αυτόν που μας το υποδεικνύει και να τηρήσουμε αυτό, πού δεν κάναμε πριν, εξ αιτίας της λανθασμένης τοποθέτησής μας, έστω και της ειλικρινούς! Γιατί όμως δεν θέλουμε να καταλάβουμε, ότι αν ζούμε σε ένα ανειλικρινές λάθος και το κρατάμε "αγκαλιά" παρ᾿ όσα ακούμε, θα εξαπλωθεί η ανειλικρίνειά μας αυτή σ᾿ όλη μας την ψυχή; Και τότε ολόκληρος ο εαυτός μας θα χάσει την διανοητική και ψυχική του αγνότητα;

Ο περίλυπος αυτός, καλός πλούσιος άρχοντας, έδωσε την αφορ-μή στον Χριστό να επισημάνει την ανάγκη να καταλάβουμε ότι δεν αγοράζονται με χρήματα η αγάπη, η θυσία, η φιλία, η καλοσύνη, η στοργή, το ενδιαφέρον, με τα οποία… "πάει κάποιος στον παράδεισο".

Ότι αν ελπίζουμε στον πλούτο μας, τότε θα έχουμε δυσκολία στην είσοδο στον παράδεισο, αφού είναι ευκολότερο… να περάσει μια γκαμήλα στην τρύπα μιας βελόνας παρά ένας άνθρωπος, πλούσιος σε χρήματα, πλούσιος σε γνώση, πλούσιος σε δύναμη, εκεί πού μόνον "φτωχοί" (Ματθ. 5, 3) ζούνε!!

Παράδεισος είναι ο Χριστός. "Να ξεγλιστράμε από τον Υιό του Ανθρώπου, να στρέφουμε αλλού το πρόσωπό μας, να υποκρινόμαστε ότι δεν τον καταλάβαμε· να "αφήνουμε το τηλέφωνο να χτυπάει" χωρίς να το σηκώνουμε από φόβο μήπως καλεί εκείνος· να μην ανοίγουμε κάποια γράμματα με περίεργο γραφικό χαρακτήρα μήπως και είναι δικά Του· αυτό είναι τελείως διαφορετικό θέμα! Ίσως να μην έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμα αν θα πρέπει να είμαστε χριστιανοί ή όχι, όμως θα έπρεπε να ξέρουμε ότι είμαστε σωστοί άνθρωποι, και όχι στρουθοκάμηλοι που κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο.’’ (C.S. Le-wis).

Μπροστά στην απορία-αγωνία των μαθητών για το ποιος μπορεί να σωθεί... αν χρειάζεται να "περάσει" από την τρύπα μιας βελόνας, ο Χριστός τους λέει ότι αυτά που φαντάζουν αδύνατα στο μυαλό και στην κρίση των ανθρώπων είναι δυνατά για τον Θεό!

Τα "δυνατά για τον Θεό" (Λουκ. 18, 27) λοιπόν, είναι ακριβώς αυτά πού επιτυγχάνουμε, αφού "παραδοθούμε στα χέρια Του". Δηλα-δή αφού Του δώσουμε τα "αδύνατά μας σημεία" να τα κάνει δυνατά για να μπορέσουμε έτσι να Τον ακολουθήσουμε "όπου κι αν πηγαί-νει".

Ο Χριστός πάνω στον Σταυρό παραιτήθηκε απ᾿ όλα (χρήματα-γνώση-δύναμη) μαθαίνοντάς μας, πώς να μη γίνουμε… περίλυποι. Αυτό έμαθαν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν νοιάζονταν να γίνουν καλοί άνθρωποι, αλλά αληθινοί άνθρωποι και χριστιανοί ταυτισμένοι όσο μπορούσαν με την αλήθεια, που είναι ο Χριστός.

Στην κάθε απορία του καθενός μας για την διαδρομή από τα έξω (καλός άνθρωπος) στα μέσα (υιός του Θεού) απαντάει πολύ ωραία ένας χριστιανός συγγραφέας:

"Πράγματι ο Χριστιανισμός θα σου κάνει καλό, πολύ μεγαλύτερο καλό από ό,τι ήθελες ή περίμενες ποτέ σου. Και ένα πρώτο μέρος του καλού που θα σου κάνει, είναι πως θα σφηνώσει μες στο κεφάλι σου το γεγονός, πως ότι αποκαλούσες μέχρι τώρα "καλό", το να είσαι ευγενικός και καλός άνθρωπος, δεν είναι τόσο σημαντική υπόθεση όσο το φανταζόσουν. Θα σου μάθει, πως τελικά δεν μπορείς να είσαι "καλός" (τουλάχιστον όχι εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτε-τράωρο) με μόνη την δική σου ηθική προσπάθεια. Και ύστερα θα σου μάθει πως ακόμα και αν μπορούσες, ακόμα και τότε δεν θα είχες επιτύχει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκες. Η απλή ηθικότητα δεν είναι ο σκοπός της ζωής σου. Φτιάχτηκες για κάτι πολύ διαφορε-τικό απ αυτό. Όλοι όσοι επιμένουν να ρωτάνε αν μπορούν να είναι καλοί άνθρωποι χωρίς τον Χριστό δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ζωή. Αν το ήξεραν θα γνώριζαν ότι μια "καλή ζωή" είναι ένας απλός μηχανισμός σε σύγκριση με τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε ο άνθρωπος. Η ηθικότητα είναι απαραίτητη. Όμως η Θεία Ζωή, η οποία προσφέρει τη ζωή της σ’ εμάς και μας καλεί να γίνουμε Θεοί, μας προορίζει για κάτι, που θα καταπιεί την ηθικότητά μας.

Πρόκειται να ανακαινιστούμε.

Κάθε ίχνος του λαγού που κρύβεται μέσα μας θα εξαφανιστεί, τόσο ο ευσυνείδητος, ηθικός λαγός όσο και ο δειλός, φιλήδονος λαγός. Θα ματώσουμε και θα τσιρίξουμε καθώς θα πέφτουν από πάνω μας τα κομμάτια της γούνας. Και μετά, ξαφνικά, θ’ ανακαλύψουμε από κάτω της, κάτι πού ποτέ δεν φανταζόμασταν· έναν αληθινό άνθρωπο, έναν αιώνιο Θεό, έναν υιό του Θεού· δυνατό, λαμπρό, σοφό, όμορφο, να ξεχειλίζει από χαρά’’. (C.S. Lewis)

Αμήν. Γένοιτο

Με αγάπη και ευχές

ο εφημέριος

π. Θεοδόσιος.

Πηγή: Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 3027
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 30, 2017 11:29 pm
Τοποθεσία: Ηράκλειο Κρήτης

Re: Ο Χριστιανός δεν είναι απλά καλός άνθρωπος

Δημοσίευσηαπό Μάνος » Τρί Ιαν 16, 2018 12:18 pm

27 Μαρ 2014
Διαμάντι και Βασιλικός …Άλλο καλός άνθρωπος και άλλο Χριστιανός …
Το διαμάντι όσο και να το γυαλίσεις το ίδιο θα παραμείνει …
ενώ ο Βασιλικός που ποτίζεται όλο μεγαλώνει ,
αναπτύσσεται και ευωδιάζει γιατί έχει ζωή ….




Η εκπομπή αυτή έχει αποδέκτη . Αυτόν που εξωραϊζει τα πάθη του , λογικεύει τα λάθη του , πεισματικά υπερασπίζεται τον δίκαιο καλό του εαυτό , δικαιώνει σε κάθε ευκαιρία το δαιμονοκίνητο πείσμα του , που τον κρατά μακριά από το Θείο Δείπνο και του πετραχηλιού την λύτρωση ..
Η εκπομπή αυτή έχει αποδέκτη . Αυτόν που διαφημίζει την καλοσύνη του , το φιλότιμό του , την ευσυνειδησία του , την πραότητά του , την αγαθοσύνη του και όλα αυτά που έστω και χωρίς Χριστό , του έχουν χαρίσει απροϋπόθετα ήδη τον Παράδεισο.
Αυτόν που δεν σκότωσε ,δεν έκλεψε , δεν απάτησε , δεν πείραξε μυρμήγκι.
Αυτόν που δεν έκανε ποτέ όσα οι άλλοι που ξημεροβραδιάζονται στις Εκκλησίες …οι υποκριτές …που τον έκαναν να απορρίπτει και να σιχαίνεται τη ρασοφόρα δήθεν θλίψη και τους …τάχα μου Θεοφοβουμένους ….
Αυτόν που χρόνια έχει ν ακούσει Δι ευχών και να λάβει δώρο αιώνιο και αντίδωρο ταπεινά από Παπά τα χέρια , μα είναι πολύ καλύτερος από πολλούς άλλους που κάνουν τους μεγάλους τους Σταυρούς και δεν έχουν λείψει ποτέ…
Έτσι λέει συνέχεια όποτε η σιωπηλή ή και η εκκωφαντική Του συνείδηση , συχνά είναι αλήθεια , τον μέμφονται …
Και εκείνος δεν έχει τίποτα να πει στον Πνευματικό ( που τον ξέρουμε δα και αυτόν τι είναι …) , γιατί τίποτα δεν τον βαραίνει , τίποτα δεν τον ελέγχει …Άψογος σε όλα του ! Τίμιος και Άσπιλος …Όλοι το μαρτυρούν ! Βγείτε και ρωτήστε στην γειτονιά , στην πλατεία , στην αγορά ,στην εργασία του …Όλοι θα σπεύσουν να «εκδώσουν»κι από ένα Πιστοποιητικό καλού ανθρώπου ! Κάποιος ευλογημένος είπε κάποτε πως η κόλαση είναι γεμάτοι από ανθρώπους που κρατούν στα χέρια τους Πιστοποιητικά καλοσύνης . Το όνομά του : Δημήτριος Παναγόπουλος .



Πρόσφατα κάποιος οικείος μου , μου δήλωσε πολύ ενθουσιασμένος . Διάβασε το βιβλίο κάποιου που καιρό τώρα τον παρατηρώ να δυσκολεύεται να προφέρει και να γράψει την λέξη Χριστός …Μέσα στο βιβλίο του υπερτονιζόταν σχεδόν απομονωμένο από όλα τα υπόλοιπα Σωτήρια Ευαγγελικά ρήματα το ότι ο Θεός αγάπη εστί …Άφηνε να εννοηθεί ( εξ’ ου και ο ως άνω ενθουσιασμός του οικείου μου ) ότι αφού τόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός , θα κάνει τα πάντα και τελικά θα μας σώσει …Στο Ευαγγέλιο όμως υπάρχουν και τόσες άλλες Σωτήριες Θεϊκές λαλιές , που ναι έχουν την αγάπη θεμέλιο λίθο και ορμητήριο , μα απαιτούν , και την δική μας θέληση …Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν ..απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον Σταυρό αυτού ….Στην στενή και τεθλιμμένη οδό , του Ιερού Αυγουστίνου ο λόγος φωτίζει τα υπέροχα αιώνια …
Ο άνευ σου πλάσας σε ου δύναται άνευ σου σώσαι σε …
Υπάρχει μια βασική προϋπόθεση , το δικό μας θέλω … Το μεγάλο Ναι στον Χριστό μας ! Χωρίς ένωση με τον Χριστό δεν θα σωθεί κανείς ! Εξάλλου δεν θα ευωδιάσει ποτέ το διαμάντι ! Θα παραμείνει άοσμο …νεκρό στον αιώνα !
Αν ακούσουμε αυτά που σήμερα θα διαβαστούν και συνεχίσουμε να αυτοδιαφημιζόμαστε και αυτάρεσκα να προβάλλουμε την… Αγιοσύνη μας , τότε καλό θα ήταν να φέρουμε στο μυαλό μας τα χρυσά λόγια του Αγίου Χρυσοστόμου …Το πίπτειν ανθρώπινον , το εμμένειν εωσφορικόν , το μετανοείν Θείον …

Το ερωτάν επίσης ανθρώπινο …Αμέτρητες απορίες και ενστάσεις με ηθική πάντα χροιά συνοδεύουν συνεχώς , το όποιο μας πλησίασμα στου Θεού τα απερινόητα τα μυστήρια ! Θα σωθούν μόνο οι βαπτισμένοι ; Τι θα γίνει με τα τόσα εκατομμύρια των αγνοούντων αλλοδόξων …Εγώ κάθομαι στο σπίτι ανάβω το καντηλάκι μου και προσεύχομαι στον Χριστό γιατί δεν μπορώ την υποκρισία ….ε λοιπόν εγώ δε θα σωθώ ; και άλλα πολλά που καθημερινά ακούμε γύρω μας και νομιμοποιούν και βολεύουν και εξωραίζουν και ποσφέρουν απλόχερα άλλοθι ισχυρά και θεωρητικά ακλόνητα… Μα έχουν όλα απαντήσεις ..Δόξα τω Θεώ φώτισε ο Χριστός μας κάποιους και έτσι τίποτα δεν έμεινε στα παγερά σκοτεινά, στα μισόκαλα αναπάντητα.

Η εκπομπή αυτή έχει αποδέκτη : Εσένα μα κυρίως εμένα ! Μπορεί να ναι η τελευταία εκπομπή που ο Θεός με αξιώνει να εκφωνώ …Μα κι αν γνώριζα ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει , θα θελα αυτή να χει όλους αυτούς τους αποδέκτες . Ένα μικρό σε εμφάνιση και όγκο , μα τόσο γεμάτο από αλήθειες και απαντήσεις που φωτίζουν σκοτάδια , κρατώ στα χέρια μου βιβλίο . Αυτό θέλω να κρατώ και όχι του καλού το πιστοποιητικό …Μη θες να σου λένε πως είσαι άνθρωπος μάλαμα , παιδί διαμάντι …Μα πως ευωδιάζει η ψυχούλα σου απ΄ του βασιλικού το μύρισμα το αγιωτικό ….Αν ο Θεός επέλεγε να ναι αυτή η τελευταία εκπομπή , αυτό το άρωμα θα διάλεγα να ανασαίνει …
Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε πως το καλό αν δεν γίνει καλώς δεν είναι καλό …
Ο Ουρανός δεν συγκινείται μόνο με τις καλές πράξεις , την προσευχή , την νηστεία και τόσα άλλα που συμπληρώνουν το Πιστοποιητικό σου …Σφραγίδα του Χριστού έχει βαλμένη πάνω του ; Αν έχει τότε παίρνει άλλον χαρακτήρα …Και γίνεται ευλογημένο και αλλάζει η χρήση του και κρατάς έπειτα διαβατήριο στα χέρια σου που ανοίγει τις πόρτες της Άνω Πόλης και όχι αυτές της απώλειας …


Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από την Εκπομπή του Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως με τίτλο :
Διαμάντι και Βασιλικός …Άλλο καλός άνθρωπος και άλλο Χριστιανός …( 4 μέρη ) στην οποία διαβάστηκαν εκτενή αποσπάσματα από το σπουδαίο βιβλίο του Μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου με τίτλο:

Άλλο καλός άνθρωπος και άλλο Χριστιανός ….
Αναρτήθηκε από Νώντας Σκοπετέας/ΦΙΛΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ/Εν τω φωτί σου οψόμεθα φως στις Πέμπτη, Μαρτίου 27, 2014

Πηγή κειμένου: http://sotiriapsixis.blogspot.gr/2014/0 ... st_27.html
Επίσης, η εκπομπή μπορεί να βρεθεί εδώ, κάπου στη μέση προς το τέλος της σελίδας και περιέχει 3 μέρη: https://yadi.sk/d/HfkZWavcqfrMz/2014


Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή· (Άξιον εστίν)


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες