Επομένως έχει νόημα να παλεύουμε να μη συμβεί το αναπόφευκτο ή να παλέψουμε να διαμορφώσουμε, αυτό που ούτως ή άλλως θα συμβεί, όσο το δυνατόν καλύτερα, υπό το πρίσμα βεβαίως του πνευματικού συμφέροντος όλων των ανθρώπων;
Δυστυχώς πολλοί μέσα στην Εκκλησία, ακόμη και Ιεράρχες τα τελευταία χρόνια, που έχει μειωθεί πολύ η αρετή της διάκρισης, προσπαθούν να παλέψουν ενάντια σε αναπόφευκτες εξελίξεις, αντί να προσπαθούν να τις αξιοποιήσουν καλύτερα προς το συμφέρον των Χριστιανών.
Θα μου πείτε αυτό δεν μπορεί να γίνει πάντοτε. Πράγματι έτσι είναι, αλλά στην περίπτωση της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, υπάρχουν θετικά στοιχεία, που μπορούν ν' αξιοποιηθούν για το πνευματικό συμφέρον όλων των ανθρώπων, όπως έγινε με τη ρωμαϊκή κυριαρχία στον τότε γνωστό κόσμο, η οποία ωφέλησε τη διάδοση του Ευαγγελίου, παρ' ότι δίωξε τους Χριστιανούς κι οδήγησε στο σωματικό θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες.
Μη μου πείτε, ότι δεν βλέπετε ομοιότητα ανάμεσα σ' αυτές τις δυο καταστάσεις, γιατί ακριβώς αυτό προφητεύει η Αποκάλυψη, δηλαδή ότι στα χρόνια του Αντίχριστου, θα γίνει υπό συνθήκες παγκόσμιας κυριαρχίας του, μεγάλος διωγμός εναντίων των Χριστιανών. Αυτά θα συμβούν ούτως ή άλλως. Μήπως όμως μπορεί ν' αξιοποιηθεί η παγκόσμια διακυβέρνηση και ο διωγμός για την εξάπλωση της Ορθοδοξίας σ' όλο τον κόσμο; Για την επίτευξη της ενότητας όλων των Χριστιανών μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία;
Επομένως αυτό που έχει ουσία να αντιπαλεύουμε σε σχέση με την παγκοσμιοποίηση, είναι να μη γίνει υπό συνθήκες ισοπέδωσης των αξιών και των συνειδήσεων. Να μη σημαίνει υποχρεωτική υποταγή σε συνθήκες ενοποίησης των θρησκειών σ' ένα απροσδιόριστο συνοθύλευμα. Να μη γίνει υπό συνθήκες καταστροφής των εθνικών συνειδήσεων και των πολιτισμικών αξιών και παραδόσεων.
Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Να στηρίξουμε την πίστη μας και την Εκκλησία μας ζώντας σαν αληθινοί Χριστιανοί, ώστε η Ορθοδοξία να γίνει Φως έμπροσθεν των ανθρώπων και να τους παρακινήσει να έλθουν σ' αυτή. Να αξιοποιήσουμε τις πολιτισμικές αξίες και τις παραδόσεις μας σαν Έλληνες, για να κάνουμε την Ελλάδα και το ελληνικό πνεύμα παράδειγμα προς μίμησιν κι όχι παράδειγμα προς αποφυγήν.
Πως σας ακούγετε όλο αυτό; Δύσκολο, έ;
. Επειδή μέχρι τώρα έχουμε μάθει να κατηγορούμε όλους τους άλλους ότι φταίνε για τα χάλια μας, αλλά δεν κάνουμε καμιά προσπάθεια να διορθώσουμε τους εαυτούς μας. Έχουμε καταντήσει τους εαυτούς μας και τη χώρα μας αντί για επίκεντρο θαυμασμού και μίμησις, αντικείμενο επικριτικών σχολίων και προσβολών.Λέτε όλοι αυτοί, που σήμερα μιλούν με τα χειρότερα λόγια για μας και σαν Ορθοδόξους και σαν Έλληνες, το κάνουν επειδή μας φθονούν ή επειδή είναι προκατειλημμένοι εναντίον μας εξ αιτίας της πίστης μας; Μήπως το κάνουν επειδή εμείς με τη συμπεριφορά μας σαν λαός εκθέτουμε τόσο την πίστη μας όσο και την Πατρίδα μας;
Εμπρός πεδίο δόξης λαμπρό. Όποιος θέλει να παλέψει ενάντια στην παγκόσμια ισοπέδωση των αξιών, ν' αγωνιστεί για την προσωπική του βελτίωση και να συμβάλει στη βελτίωση της Εκκλησίας και της Πατρίδας μας. Τότε δε θα κινδυνεύει ούτε η Εκκλησία μας ούτε ο Ελληνισμός από καμιά παγκοσμιοποίηση ή παγκόσμια διακυβέρνηση.