Η παγίδα του πολιτικού γάμου.

[nickzark]

το πρόβλημα του γλεντιού απο οτι το έχω ζήσει εγώ είναι των μεγάλων...Οταν λόγω κοινωνικών επιταγών (τι θα πουν αν δεν κάνουμε γλέντι, μας καλεσαν πρέπει να τους καλέσουμε και αλλα πολλά που ξέρετε και εσεις) οι μεγάλοι στην ουσία πιέζουν το νέο ζευγάρι να κάνουν και γλέντι μετά το γάμο και ας μην το θέλουν τοτε αναγκαστικά το δέχονται και αυτοι .Μετα όμως δεν βγαίνει οικονομικά ο γάμος και τελικά καταλήγουν στον πολιτικό. Μαζι με τα έξοδα που ζητούν στην εκκλησία ενω στο δημαρχείο τους βγαίνει πολυ πιο οικονομικά

[aposal]

Τον Αύγουστο στην Τήνο παρευρέθηκα στους γειτόνους μου που πρώτα βάφτισαν την 5μηνη κορούλα τους (11:00 στη Μεγαλόχαρη) και μετά παντρεύτηκαν θρησκευτικά (18:00). Δεν θέλω να πω τίποτε παρά μόνο το: "κάλλιο αργά παρά ποτέ"!

[Achilleas]

Τείνει Απόστολε στις μέρες μας να γίνει ο κανόνας!

[Φωτεινή]

Τον Αύγουστο στην Τήνο παρευρέθηκα στους γειτόνους μου που πρώτα βάφτισαν την 5μηνη κορούλα τους (11:00 στη Μεγαλόχαρη) και μετά παντρεύτηκαν θρησκευτικά (18:00). Δεν θέλω να πω τίποτε παρά μόνο το: "κάλλιο αργά παρά ποτέ"!

Υπάρχουν άτομα που ζητούν από τους Ιερείς να τελέσουν το "μυστήριο της γαμοβάπτισης". Καινούργιο σλόγκαν αυτό. Πόση άγνοια έχουν δυστυχώς πολλοί άνθρωποι σε σχέση με τα άγια μυστήρια της Εκκλησίας μας...

[Νίκος]

Σαν κοινωνία έχουμε αυτοπαγιδευτεί σε υποτιθέμενα "έθιμα" που αφορούν τα Μυστήρια της Εκκλησίας γύρω από την οικογένεια, δηλαδή τους Γάμους και τα Βαφτίσια. Δηλαδή τα ζευγάρια δεν παντρεύονται και δεν βαφτίζουν τα παιδιά τους επειδή θεωρούν ότι ο Γάμος και η Βάφτιση είναι κοινωνικό γεγονός και θα στιγματιστούν κοινωνικά, αν δεν καλέσουν όλους τους συγγενείς και φίλους να συμμετάσχουν στο γεγονός (αυτό σωστό σαν σκέψη), που όμως θα συνοδεύεται απαραιτήτως από ένα πολυδάπανο γλέντι. Να μην πούμε για τα κουστούμια, τις τουαλέτες, τα χτενίσματα, τον στολισμό του ναού (με τόση πολυτέλεια που πολλές φορές μπορεί να χαρακτηριστεί ...κιτς), τα πανάκριβα βαφτιστικά και το σταυρό σε ...πατριαρχικό μέγεθος και τόσα άλλα υπερβολικά έως άχρηστα, που μερικές φορές ακυρώνουν τη σημασία του ίδιου του Μυστηρίου.

Σημασία έχει το Μυστήριο και μόνο αυτό. Όλα τ' άλλα, αν υπάρχει δυνατότητα, ας γίνονται, χωρίς όμως σπατάλη και περιττή επίδειξη, που σκανδαλίζουν σε περιόδους κρίσης, σαν τη σημερινή. Το Μυστήριο του Γάμου, αν γίνει στην ενορία της νύφης, κανονικά δεν κοστίζει τίποτε. Το ίδιο και η Βάφτιση στην τοπική ενορία. Αν έχει ευχαρίστηση ο κουμπάρος/α μπορεί να προσφέρει κάτι για τα έξοδα του ναού. Επίσης το ζευγάρι μπορεί απλά να βάλει τα καλά του ρούχα κι ας μην είναι καινούργια κι ακόμη και στέφανα δεν χρειάζονται, έχουν οι περισσότεροι ναοί. Για τα βαφτίσια χρειάζεται μόνο μια πετσέτα, μια καθαρή φορεσιά για το μωρό και μια λαμπάδα (ας μην είναι στολισμένη). Την απλότητα την αγαπά ο Θεός και θα δώσει πλούσια την ευλογία Του στο ζευγάρι, που θ' αμφισβητήσει τα κοινωνικά κλισέ για να τηρήσει το θέλημά Του.

[aposal]

Ρέπουμε προς το: "άρτος και θεάματα", που αποτελεί αλάνθαστο σημάδι παρακμής.

[Achilleas]

Γιατί ο πολιτικός γάμος είναι βλασφημία;

Το θέμα του γάμου είναι πολύ σοβαρό για κάθε άνθρωπο και η καλή ενημέρωση είναι βασικό κριτήριο για την μετέπειτα...



Το θέμα του γάμου είναι πολύ σοβαρό για κάθε άνθρωπο και η καλή ενημέρωση είναι βασικό κριτήριο για την μετέπειτα πορεία της ζωής μας. Ως γνωστόν ο γάμος είναι ένα από τα 7 μυστήρια της ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, μυστηριακώς και ακατανοήτως, δύο άνθρωποι ενώνονται εις σάρκαν μιαν. Όπως και στην βάπτιση κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα στον βαπτιζόμενο, όπως στο μυστήριο της εξομολογήσεως και της θείας μετάληψης ο Θεός είναι Εκείνος που ενεργεί δια της χάριτός Του και όχι ο άνθρωπος. Άραγε καταλαβαίνουμε τι σημαίνει τα δύο σώματα γίνονται ένα? Ενώπιον του Θεού είμαστε ένα σώμα, ξεκινάμε μια καινούρια κοινή ζωή, δύο άνθρωποι σε έναν, συμβίωση μέχρι τον θάνατο. Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να παίζουμε. Παρόλα αυτά αν καταλαβαίναμε απολύτως πως το κάνει ο Θεός αυτό, δεν θα ήταν μυστήριο…

Τί λοιπόν, είναι ορθόδοξος, χριστιανικός γάμος;

• Ο γάμος είναι Μυστήριο.

• Είναι ένωση και συνένωση.

• Είναι ταύτιση και συνταύτιση.

• Είναι ζυγός και συζυγία.

• Είναι σταυρός και ανάσταση.

• Είναι συμπλήρωση και αλληλοσυμπλήρωση.

• Είναι βοήθεια και αλληλοβοήθεια.

• Είναι έμπρακτη θυσία και αγάπη χωρίς όρια.

Οι παντρεμένοι άνθρωποι ευλογούνται από τον Θεό να κάνουνε παιδιά, οικογένεια, κοινούς αγώνες και ο ένας να είναι το έτερον ήμισι και στήριγμα του άλλου. Ας περάσουμε στο θέμα λοιπόν του πολιτικού «γάμου». Ο πολιτικός γίνεται ενώπιον του δήμαρχου, τακτοποιούνται κάποια έγγραφα, μπαίνουνε οι υπογραφές και αυτό το «συμβόλαιο» το ονομάσαμε αυθαίρετα γάμο! Το θέμα είναι όμως ότι στην ορθόδοξη Εκκλησία, γάμο ονομάζουμε το μυστήριο και όχι τις υπογραφές. Οι υπογραφές μπαίνουνε αφού πρώτα τελεστεί το μυστήριο του γάμου, για να επισφραγίσουμε την συνένωσή μας ενώπιον του Θεού. Άρα λοιπόν εφόσον στον πολιτικό μπαίνουνε σκέτες οι υπογραφές χωρίς κανένα μυστήριο, τότε πως αποκαλείται «γάμος»? Είναι σαν να αντικαθιστούμε το μυστήριο με αέρα! Είναι βλάσφημη λοιπόν αυτή η απαξίωση του μυστηρίου και κατ” επέκτασιν του Θεού ή δεν είναι? Μα να αγνοούμε έτσι επιδεικτικά τον Θεό που Εκείνος ευλόγησε τον γάμο και να δεχόμαστε να μας «ευλογεί» ο δήμαρχος αντί για Εκείνον? Θα μπορούσε κάποιος να πει: εντάξει για το τυπικό μέρος κάνουμε τον πολιτικό… ναι αλλά αδερφέ την πίστη σου την αρνήσαι παρόλα αυτά! την πετάς στα σκουπίδια! Να θυμίσω ότι οι άγιοι μαρτυρές μας πεθαίνανε για να μην αρνηθούνε τον Θεό ούτε ΚΑΝ με μια λέξη – φράση από το στόμα τους! και εμείς τόσο εύκολα, για να είμαστε νομικά καλυμένοι να πετάμε την πίστη μας? Και όχι μόνο με μια λέξη, αλλά και με υπογραφή και σφραγίδα! Μα τι τρομερή μάστιγα, ο Θεός να μας συγχωρέσει… Την νομική κάλυψη ποιός την έφτιαξε? Για αναρωτηθείτε ποιός πολιτικός και ποιά κυβέρνηση έκανε τον πολιτικό γάμο??? Γιατί έπρεπε να τον καθιερώσουνε και να τον περάσουνε ως απαραίτητο σχεδόν σήμερα για τους πολίτες? Υπάρχουνε συμφέροντα και ποιά είναι αυτά? Σχετικά με την μασονία? Είναι εντολοδόχοι οι πολιτικοί μας από ξένες δυνάμεις άραγε?

(Στις 17 Φεβρουαρίου 1982 ψηφίστηκε στην Ελλάδα ο νόμος 1250 «για την καθιέρωση του πολιτικού γάμου» ως ισόκυρου με τον θρησκευτικό. Η Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, ανέλαβε μετά από την Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980. Και αμέσως πιάσανε δουλειά φαίνεται 4 μήνες μετά είχε εφαρμοστεί κιόλας και μάλιστα όλα αυτά μέσα σε ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΑΤΟΣ! μα πως το ανεχθήκαμε? προφανώς κάποια στάχτη στα μάτια θα έπεσε, που δεν θα ερευνήσω επί του παρόντως)

Μάλιστα μερικοί που δεν συμφωνούνε με τις προγαμιαίες σχέσεις (ορθά), ή έχουνε εξώγαμο παιδί, κάνουνε γρήγορα πολιτικό για να είναι καλυμμένοι. Μόνο που όπως εξηγήσαμε ο πολιτικός ΔΕΝ είναι γάμος, δεν έχει ευλογία! Ακόμα και μετά τον πολιτικό, το ζευγάρι είναι ανύπαντρο ενώπιον του Θεού και αμαρτάνει συνευρισκόμενο! Αν δεν χρειάζεται ευλογία από τον Θεό για να σμίξει το ζευγάρι, τότε ο Χριστός γιατί ευλόγησε τον γάμο στην Κανά? Κι όμως εκεί ευλόγησε την τεκνογονία και την κοινή ζωή δύο ανθρώπων, σημαίνει ότι είναι απαραίτητος ο γάμος. Πάνω στο θέμα μας λοιπόν, καλύτερα είναι να συζούνε σκέτο παρά να κάνουνε πολιτικό, γιατί συν το ότι συζούνε ανύπαντροι, φορτώνονται ΚΑΙ την βλασφημία. (Για να δεχτεί κανείς να κάνει υπακοή στο θέλημα του Θεού και να ζητάει ευλογία για τις πράξεις του, χρειάζεται πρώτα να είναι ταπεινός…)

Οι λόγοι λοιπόν που δημιουργήθηκε ο πολιτικός γάμος και μάλιστα προωθείται τόσο πολύ σήμερα, είναι καθαρά αντίχριστοι. Για να ζημιώνεται η Εκκλησία και η ψυχή των πιστών (εντάξει για τους απίστους δεν μιλάμε… ζημιώνεται όμως και ο πιστός που όμως δεν γνωρίζει τι κάνει! Όπως όταν καρφώνανε τον Χριστό επάνω στον Σταυρό και Εκείνος με ανεξικακία είπε: πατέρα συγχώρεσε τους, δεν γνωρίζουν τι κάνουν, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι! “Ετσι Τον Σταυρώνει και ο πιστός που απαξιώνει τον Θεό μαυτόν τον τρόπο). Άλλωστε και η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος δεν φημίζεται για την ευλάβεια της στον Χριστό και την ορθοδοξία… Η τραγική ειρωνία είναι ότι πολιτικός λέγεται ο «γάμος», και πολιτικοί τον εφηύραν… ένα σωστό πράγμα να κάνουνε και να τους παραδεχτώ μια φορά!

Ένα ακόμη θέμα είναι ότι σίγουρα θα υπάρχει η ένσταση ότι είναι πιο φθηνός, πιο γρήγορος και εύκολος. Για το γρήγορος και εύκολος θα πω ότι μια φορά παντρεύεται κανείς, δεν πάει να βγάλει φωτοτυπίες στην γειτονιά για να βιάζεται…

Για το οικονομικό θέμα έχω να πω το εξής. Γιατί εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθήσει να κάνουμε πολυδάπανους γάμους, να στολίζουμε ολόκληρες εκκλησίες, να καλούμε 500 άτομα, να αγοράζουμε πανάκριβα νυφικά και ύστερα να μας φαίνονται πολλά τα έξοδα? Το σωστό δεν είναι να απλώνουμε τα πόδια μας ανάλογα με το σεντόνι?

Αν δεν έχουμε την ανάλογη οικονομική κατάσταση γιατί να κάνουμε πολυδάπανο γάμο?

Όσο για τις χρεώσεις έχουμε και λέμε:

Θρησκευτικός γάμος: Δημοσίευση σε ημερήσια εφημερίδα 20-25 €, Παράβολο από δημόσιο ταμείο 18 €, 25-30 ευρώ για την τελική έκδοση της άδειας. Άρα λοιπόν το πολύ τα έξοδα του θρησκευτικού γάμου να είναι 100€!!!
Πολιτικός γάμος: 15 € παράβολο, τέλος 75 € για τους δημότες Αθήνας και 100 € για τους μη δημότες. Σύνολο πάλι περίπου 100€.

Άρα λοιπόν που είναι το οικονομικό θέμα? Στο νυφικό μήπως? Εντάξει μυστήριο γίνεται δεν θα φορέσει η νύφη νυφικό? Τουλάχιστον είναι ΓΑΜΟΣ όχι συμβόλαιο της κακιάς ώρας…

Να σας αφηγηθώ και μια δική μου εμπειρία. Είχα πει σε έναν ιερέα ότι ο κόσμος διαμαρτύρεται πάτερ, γιατί ο θρησκευτικός γάμος έχει πολλά έξοδα ενώ ο πολιτικός όχι. Μου απαντάει, παιδί μου που τα είδες τα πολλά έξοδα? Μερικά παράβολα είναι μόνο και κάτι, παραπάνω δεν παίρνουμε! και αν έχεις φίλους σου που θέλουνε να παντρευτούνε και δεν μπορούνε, πες τους ότι δεν θα τους πάρω τίποτα και θα τους βάλω από την τσέπη μου και τα παράβολα. Να τους πεις εδώ να έρθουνε να τους παντρέψω…

Ας κάνουμε την επιλογή μας λοιπόν. Μυστήριο ενώπιον του Θεού ή συμβόλαιο ενώπιον του δήμαρχου και βλασφημία?

Ποτέ δεν είναι αργά για μετάνοια. Με την εξομολόγηση μόνο φεύγει αυτή η αμαρτία και όχι αν εκ των υστέρων κάνουμε ΚΑΙ θρησκευτικό γάμο…

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blo ... z3jCKyzfIF

[Νίκος]

Μητρ. Σιατίστης: Όποιος κάνει πολιτικό γάμο δεν μπορεί να κοινωνεί ούτε να γίνει ανάδοχος
Δευτέρα, 23 Μάιος 2016 - Από Βήμα Ορθοδοξίας



" Kάποιοι που επιλέγουν την τέλεση Πολιτικού λεγομένου Γάμου ή συμφώνου συμβιώσεως. Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι αρνούνται στην πράξη την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό όμως σημαίνει ότι εξέρχονται της Εκκλησίας" αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος στην εγκύκλιό του για τον πολιτικό γάμο. Αναλυτικά:

Εγκύκλιος
Περί Πολιτικού Γάμου

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Χριστός Ανέστη!

Ο Χριστός σεβάστηκε την ελευθερία του ανθρώπου και τότε που τον εδημιούργησε, αλλά και τότε που ήλθε στη γη ως άνθρωπος για να τον σώσει. Ο σεβασμός της ελευθερίας του ανθρώπου στην αρχή της δημιουργίας φαίνεται από το ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο τόσο ελεύθερο, ώστε να είναι ικανός να πεί ΟΧΙ ακόμη και στο Θεό. Και όταν ο άνθρωπος είπε το ΟΧΙ και αυτονομήθηκε από τον Θεό, ο Θεός σεβάσθηκε την ελευθερία του και τον άφησε να βιώσει την ευθύνη της… Γιατί δεν υπάρχει ποτέ ελευθερία χωρίς ευθύνη. Έτσι ο άνθρωπος άρχισε να ζεί τις συνέπειες της ελευθερίας του, σημαντικώτερες από τις οποίες ήταν η εισβολή του θανάτου και του πόνου στην ζωή του ανθρώπου. Δεν είναι ο Θεός που δημιούργησε ούτε τον πόνο, ούτε τον θάνατο, αλλά ο άνθρωπος που τα επέλεξε.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν δηλαδή ο άνθρωπος ζώντας τις συνέπειες της λαθεμένης ελευθερίας του κατάλαβε την αδυναμία του να σωθεί με τις δικές του δυνάμεις, τότε ο Θεός κινούμενος με την ίδια αγάπη που εδημιούργησε τον άνθρωπο, έκλινε τους ουρανούς και πέρασε στη γη μας και έγινε άνθρωπος. Το έπραξε και πάλι με απόλυτο σεβασμό στην ελευθερία μας. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας και την εθεράπευσε, αλλά άφησε την πρωτοβουλία στον κάθε άνθρωπο εάν θέλει να σωθεί. Γι’ αυτό και την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα δεν έρχεται σαν μια μαζική έκχυση φωτός, σαν ένας ήλιος που φωτίζει αναγκαστικά τα πάντα, αλλά σαν πύρινες γλώσσες, που η κάθε μία κάθεται στον κάθε συγκεκριμένο μαθητή. Αυτό συνεχίζει να συμβαίνει και στον κάθε άνθρωπο που με το μυστήριο του Βαπτίσματος γίνεται χριστιανός. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να είναι χριστιανός, αλλά όποιος είναι, αποδέχεται την ζωή του Χριστού ολόκληρη και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε όλα τα γεγονότα της ζωής του.

Ο Χριστός διεκήρυξε: «όποιος θέλει να έλθει πίσω μου, να είναι δικός μου, πρέπει να αρνηθεί το δικό του θέλημα και να με ακολουθήσει».

Αδελφοί μου,

Τα γράφω όλα αυτά, γιατί σήμερα πολλοί χριστιανοί μας είναι μπερδεμένοι και αντί να ακολουθούν εκείνοι τον Χριστό, θέλουν ο Χριστός να κάνει το δικό τους θέλημα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ένα θέμα που δημιουργείται όταν άνθρωποι που ονομάζονται χριστιανοί αρνούνται την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε μια καθοριστική στιγμή της ζωής τους, στον Γάμο τους. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που επιλέγουν την τέλεση Πολιτικού λεγομένου Γάμου ή συμφώνου συμβιώσεως. Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι αρνούνται στην πράξη την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό όμως σημαίνει ότι εξέρχονται της Εκκλησίας. Δεν θέλουν πλέον να ακολουθήσουν την ζωή Της. Αυτό είναι απολύτως σεβαστό. Εάν η Εκκλησία δεν επισημοποιεί αυτή την πράξη τους διαγράφοντας τους από μέλη της Εκκλησίας, το κάνει από αγάπη, περιμένοντας την μετάνοια και την επιστροφή τους και είναι αλήθεια ότι αρκετοί ανεγνώρισαν την πλάνη τους και επέστρεψαν στην Εκκλησία.

Η ελευθερία όμως πηγαίνει πάντα μαζί με την ευθύνη. Και όταν έρχεται η ώρα της ευθύνης αρχίζουν να δυσανασχετούν. Η κατ’ εξοχήν ένδειξη ότι ανήκει κανείς στον Χριστό και στην Εκκλησία του είναι η συμμετοχή του στην Θεία Κοινωνία. Αυτός όμως που τελεί Πολιτικό Γάμο, αποσχίζεται από την Εκκλησία και ΔΕΝ μπορεί πλέον να κοινωνεί. Αυτό δεν είναι τιμωρία, αλλά φυσική συνέπεια. Η Θεία Κοινωνία είναι τροφή μόνο για τους πιστούς.

Μια δεύτερη συνέπεια είναι ότι πλέον ως εκτός της Εκκλησίας δεν μπορούν να συμμετέχουν στην ζωή Της και στα μυστήρια Της. Σε αυτό στηρίζεται η άρνηση της Εκκλησίας να συμμετέχουν στο μυστήριο της Βάπτισης ως ανάδοχοι και στο Μυστήριο του Γάμου ως παράνυμφοι. Αυτά και τα δύο είναι μυστήρια της Εκκλησίας και όποιος απεχώρησε από την Εκκλησία δεν μπορεί να συμμετέχει. Είναι γνωστό ότι ο ανάδοχος καλείται να πεί για λογαριασμό του Παιδιού το «Πιστεύω…». Πως λοιπόν θα πεί ένα «Πιστεύω…» που δεν το πιστεύει; Βασικά άρθρα του συμβόλου της Πίστεως είναι το «Πιστεύω… εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν…» και το «πιστεύω εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Όταν λοιπόν κάποιος αρνείται αυτή την πίστη, πως έχει την απαίτηση να εγγυηθεί την πίστη ενός Παιδιού ως ανάδοχος ή την συμμαρτυρία του σ’ ένα Γάμο; Σε όλα τα Μυστήρια είναι το Άγιο Πνεύμα ο βασικός λειτουργός. Αυτό συνάπτει στο Σώμα του Χριστού και το παιδάκι και το ζευγάρι.

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια που είχε πεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν και στην εποχή του είχε συζητηθεί η καθιέρωση του Πολιτικού Γάμου. Σε ένα σημείο της ομιλίας του είχε τονίσει: «ασφαλώς κανένας δεν υποχρεώνεται να είναι χριστιανός, όποιος όμως είναι χριστιανός, είναι υποχρεωμένος να κάνει θρησκευτικό Γάμο». Αυτό λέει η κοινή λογική αυτό ζητάει και η Εκκλησία. Να είμαστε υπεύθυνοι της ελευθερίας μας.

Απαιτώντας κάποιοι από τους Ιερείς ή από εμένα ως Επίσκοπο να δώσουμε μια τέτοια άδεια, είναι σαν να μας ζητούν να παραβιάσουμε τους κανόνες της Εκκλησίας και την συνείδησή μας. Εκείνοι ζητούν να έχουν την ελευθερία της απιστίας τους και αρνούνται σε μας να έχουμε την ελευθερία της Πίστεως μας; Επειδή δε σε κάποια περίπτωση κάποιος δικηγόρος είπε σε ιερέα μας ότι αυτό είναι παράνομο, πληροφορώ και εκείνον και όλους ότι είναι απολύτως νόμιμη η άρνηση των ποιμένων να αποδεχθούν ως αναδόχους ή παρανύμφους τέτοια πρόσωπα και μάλιστα υπάρχει και δεδικασμένο.

Εις το σημείο αυτό θα ήθελα να πω στους γονείς ότι εκείνοι πρώτοι δεν μπορούν να αποδέχονται για αναδόχους ανθρώπους που αρνήθηκαν την χάρη του Αγίου Πνεύματος για την δική τους την ζωή, ούτε για παρανύμφους στο Γάμο τους, διαφορετικά αμαρτάνουν ενώπιον του Θεού και των παιδιών τους. Ως Επίσκοπος Σας παρακαλώ και απαιτώ, σείς που θέλετε να είσθε κοντά στην Εκκλησία να σέβεσθε την Πίστη σας και ως Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού θέλω να πω σε εκείνους που την αρνήθηκαν: «Εγώ σέβομαι την απόφασή σας να ζείτε μακριά από την Εκκλησία. Σας παρακαλώ λοιπόν να σέβεσθε και εσείς πρώτα την δική σας απόφαση και στη συνέχεια την δική μας πίστη».

Πρέπει επίσης να εξηγήσουμε ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από πολιτικό Γάμο ή και εκτός Γάμου η Εκκλησία τα βαπτίζει, γιατί τα παιδιά δεν ευθύνονται για τα λάθη των γονέων τους, δεν είναι υπεύθυνα για την κατάστασή τους και τα παιδιά προορίζονται και αυτά για να σωθούν. Ο Χριστός ετόνισε ότι «εάν κάποιος δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν θα εισέλθει εις την Βασιλεία του Θεού». Η γέννηση εξ ύδατος και Πνεύματος είναι η Βάπτιση αφού στο Μυστήριο του Βαπτίσματος επικαλούμεθα το Άγιο Πνεύμα διά να αγιάσει το νερό και όποιος βαπτίζεται σε αυτό γίνεται μέτοχος της ζωής του Χριστού.

Επειδή όμως υπάρχουν και κάποιοι αδελφοί που ίσως δεν κατάλαβαν τι έκαναν τελώντας Πολιτικό Γάμο ή Σύμφωνο Συμβίωσης και θέλουν να αναζητήσουν και πάλι τη θέση τους ως χριστιανοί και μέλη της Εκκλησίας, τους καλώ να προσέλθουν στην Ιερά Μητρόπολη να συνεννοηθούμε, να τελέσουμε απλά το Μυστήριο του Γάμου τους χωρίς περιττά πράγματα και να αποκτήσουν την ευλογία του Θεού στην ζωή τους.

Σας παρακαλώ και Σας προτρέπω με αγάπη και ευθύνη.

Ο Επίσκοπός Σας

ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Sparrow]

Ο πολιτικός γάμος είναι νομική πράξη, και δεν αναιρεί τον θρησκευτικό γάμο....
αν κάποιο ζευγάρι για οικονομικούς λόγους (ή σκανδαλίζεται με τα..θρησκευτικά έξοδα) δεν θέλει να κάνει τον κλασικό θρησκευτικό γάμο, και θέλει να κάνει πολιτικό, αλλά θέλουν να ακολουθήσουν και τις συμβουλές της Ορθοδοξίας,μετά τον πολιτικό γάμο, όπου τα χαρτιά στο κράτος είναι εντάξει θέτω το εξής ερώτημα...
Ο γάμος για στην Εκκλησία είναι ένα μυστήριο... Όπως η εξομολόγηση, κ.α...
Δεν μπορούν να παντρευτούν π.χ απο τον εναν πνευματικό τους σε μια εκκλησία μόνοι τους λιτά και απέριττα όπως εξομολογούνται ή κοινωνούνε? Τον πολιτικό γάμο δεν τον βλέπω σαν αμαρτία προσωπικά, αλλά το να μη συμμετέχουν στα μυστήρια... Αν κάποιοι σκανδαλίζονται εύκολα, δεν θα τους έκανε καλό να παντρευτούν όπως εξομολογούνται λιτά και απέριττα μόνοι τους? (με τον παπά φυσικά) Το πνευματικό κομμάτι μετράει... Αν πιο πριν κάνουν πολιτικό γάμο όσον αφορά το πνευματικό κομμάτι, τι διαφορά έχει εκείνη η μέρα του πολιτικού γάμου απο μια οποιαδήποτε άλλη μέρα πριν παντρευτούνε, τι το κακό? Έχω ακούσει απο γνωστούς μου να θυμώνουν για το κόστος του γάμου λέγοντας "κοίτα πόσο μου.... χρεώνουν το μυστήριο" Το πνευματικό καλό για αυτούς θα ήταν ένας γάμος όπως δεν συνηθίζεται, ένα απλό μυστήριο...
Και το γλέντι? θα έπρεπε να προηγηθεί ο πολιτικός, ή να μην ήταν αναγκαστικό να γίνεται η νομική πράξη ταυτόχρονα με την θρησκευτική νομίζω... Το ένα είναι πνευματικό θέμα το άλλο νομικό...έτσι θα μπορούσαν μια μέρα πριν να παντρευτούν θρησκευτικά και ασκανδάλιστα όσοι το χρειάζονται μέσα τους (χωρίς να πληρώσουν ούτε 0,01 ευρώ, ούτε στην εξομολόγηση πληρώνω τπτ..), και μετά να κάνουν τον πολιτικό γάμο τους (και το νομικό μέρος) όπως θέλουν, χωρίς να μπερδεύουν το μυστήριο με αναγκαστικά έξοδα και κοινωνικές υποχρεώσεις-πιέσεις...
Θα πεί κανείς θα μπορούν να χωρίσουν απο τον θρησκευτικό γάμο χωρίς δυσκολίες.. Αλλα γιατί θα πρέπει να επιβάλει το κράτος τον σεβασμό στα μυστήρια, ενώ η Ορθοδοξία βασίζεται στην ελεύθερη βούληση χωρίς ανωτέρα βία? Θα έχανε το κύρος της θα πεί κάποιος άλλος... Ίσως αλλά μόνο όταν θα είχε λάθος προέλευση αυτό το κύρος... κρατική. Αλλά νιώθω οτι θα ήταν το σωστό για τους παραπάνω λόγους.
Μπερδεύτηκαν οι ανθρώπινοι νόμοι του κράτους με τα μυστήρια της Εκκλησίας, και ιδού οι παρενέργειες...
Μια πιο απλή λύση θα ήταν να πληρώνει κανείς όλα έξοδα στολισμοί φωτογράφοι κτλ απο ιδιώτες της επιλογής του, συν 1 ευρώ για τα φώτα αν πρέπει να τα πληρώσουν... Καλύτερα να κάνουν το γλέντι σε πολιτικό γάμο παρά να νιώθουν οτι το μυστήριο πληρώνεται...

[Anastasios68]

Η Εκκλησία μας δεν ζητάει ούτε γλέντια, ούτε πολυτέλειες. Όποιος θέλει πολυτέλειες μπορεί να τις κάνει ακόμα και με το σύμφωνο συμβίωσης. Όποιος θέλει να παντρευτεί λιτά σε ένα ναό μπορεί να το κάνει χωρίς φυσικά κανένας να του επιβάλλει ούτε μπουμπουνιέρες, ούτε ακριβούς στολισμούς, ούτε τίποτα από όλα αυτά.
Φυσικά και μπορεί κανείς να παντρευτεί μόνο με τον ιερέα, ένα ψάλτη και ένα κουμπάρο. Η δικαιολογία της επιλογής του πολιτικού γάμου για δήθεν αποφυγή εξόδων είναι χωρίς βάση.