Είμαστε ευγνόμωνες στο Θεό ή τα θεωρούμε όλα δεδομένα;

[stratis]

Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει πολλές φορές. Αναλογιστήκατε ποτέ τη ζωή σας; Ποιοι είστε; Από φτάσατε και που περάσατε για να βρίσκεστε στο σημείο που είστε τώρα; Και για ότι έχουμε στη ζωή μας, και όπως είναι η ζωή μας, είμαστε ευχαριστημένοι; Λέμε ένα ευχαριστώ στο Θεό γιατί το πρωί που ανέτειλε ο ήλιος εμείς ξυπνήσαμε και είδαμε το φως της ημέρας; Για τη δουλειά που έχουμε, αν έχουμε, με ότι προβλήματα κι αντιμετωπίζουμε, λέμε πάλι ένα δόξα τω Θεώ γιατί βγάζουμε τα προς το ζην κι ότι κι αν αντιμετωπίζουμε το αφήνουμε στο Θεό να βοηθήσει; Λέμε ένα ευχαριστώ που έχουμε να φάμε; Πού έχουμε να κοιμηθούμε και δεν κρυώνουμε; Πού έχουμε τη γυναίκα / άνδρα μας και τα παιδιά μας;

Για ότι μας δόθηκε, το θεωρούμε δώρο του Θέου διότι πάσα δόσις αγαθή παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων, ή τα θεωρούμε δεδομένα; Λέμε ένα ευχαριστώ ή ότι έχουμε, πχ το παιδί μας, η σύζυγός μας, το σπίτι μας, είναι κάτι δεδομένο σαν το βιβλίο που στέκεται στο ράφι και ξέρουμε ότι θα είναι εκεί και σήμερα και αύριο και μεθαύριο; Δοξάζουμε το Θεό κάθε μέρα για ότι μας έδωσε;

Έχουμε φιλότιμο ή μήπως είμαστε τελικά αχάριστοι και τα βάζουμε και με το Θεό βγάζοντας αληθινό τον Περικλή όταν έλεγε ότι ουδείς επικινδυνέστερος του ευεργετηθέντος;

[Κωνσταντίνα]

Όλο παράπονα κάνουμε Στρατή Συνέχεια μας φταίει "το ένα και το άλλο", και ακόμα χειρότερα "ο ένας και ο άλλος", οι εικόνες του Θεού .

[stratis]

Δηλαδή καλομάθαμε; Και τελικά ποια η διαφορά του κακομαθημένος με το καλομαθημένος; Εγώ βλέπω ότι κανείς δεν ευχαριστιέται με τα απλά τα όμορφα που του δίνει ο Θεός. Όλοι θέλουν τη δόξα και το χρήμα. Μόνο η ασθένεια μας φέρνει στα σύγκαλά μας αλλά και αυτή αν παρέλθει, τα ξεχνάμε πάλι όλα.

[Athanasios]

Δεν ξερω αν κανω λαθος αλλα πιστευω οτι ολα και τα κακα και τα καλα ειναι μερος της παιδαγωγιας μας.
Καπου ειχα διαβασει σχετικα με αυτο οτι ο σιδηρουργος για να δωσει ενα σχημα σε ενα μεταλλο και να το κανει χρησιμο εργαλειο, την μια το πυρακτωνει και την αλλη το ψυχει κατευθειαν στο νερο, μεχρι να δωσει το τελικο του σχημα και να το πλασει οπως αυτος θελει. Κανενας δεν ξερει εκτος απο τον σιδηρουργο ποτε θα το βαλει στη φωτια και ποτε στο νερο.
Το ιδιο κανει και ο ξυλουργος. Παιρνει το αμορφο κομματι ξυλο και το ξυνει με το λεπιδι, μετα το χαιδευει τρυφερα με τα χερια του για να διωξει τα αγρια τμηματα που εφτιαξε το λεπιδι.
Ο Δημιουργος καθε στιγμη μας πλαθει. Κυριο μελη μας ειναι να αντεξουμε για να μην βγουμε αχρηστο υλικο.

[Athanasios]

Και αν καποιο κομματι ο σιδηρουργος ή ο ξυλουργος δει οτι δεν αντεχει στην επεξεργασια δεν το πεταει. Το χρησιμοποιει για να κανει κατι μικροτερο με τον ιδιο τροπο. Τελικα πεταει τα απολυτως αχρηστα τμηματα. Προσπαθει να παρει το καλυτερο απο το καθενα.

Ειμαστε το υλικο του Πλαστη.
Η διαφορα που εχουμε με το ξυλο και το σιδηρο ειναι οτι εμεις εχουμε δικαιωμα επιλογης. Γιατι ετσι πλαστηκαμε με ελευθερη βουληση, και μονοι μας βγαζουμε τον εαυτο μας σκαρτο υλικο για το θελημα του Θεου.
Και η αλλη διαφορα ειναι οτι ο πλαστης μας δεν ειναι ενας απλος σιδηρουργος ουτε ενας απλος ξυλουργος αλλα ο ιδιος ο Θεος. Και το σχεδιο του Θεου ειναι μεγαλειωδες για τον ανθρωπο.

[stratis]

Εσύ Θανάση τι πιστεύεις; Είμαστε ευγνώμονες στον Κύριο ή αχάριστοι για ότι έχουμε;

[Athanasios]

Εγω πιστευω Στρατη οτι ειμαστε αγνωμονες.
Και ενω επρεπε (γι' αυτο ανεφερα τα παραπανω) να ευχαριστουμε και γι' αυτα που εμεις θεωρουμε κακα πρωτον γιατι θα μπορουσαν να ειναι και χειροτερα και δευτερον γιατι δεν εχουμε εμπιστοσυνη στον Κυριο.
Αλλα ειμαστε και αχαριστοι και για τα καλα που μας δινει ο Θεος και θελουμε περισοτερα ή δεν τα εκτιμουμε.
Και πρωτος και καλυτερος εγω.

[Augi]

Πόσες φορές αμέτρητες...μέσα στον αγώνα της ζωής μας...πέφτουμε αμαρτάνουμε ξανά και ξανά...ζητούμε βοήθεια συνεχώς..Παναγιά μου βοήθα με...Χριστέ μου σώσε με...Θεε μου λυπήσου με......λόγια ικεσίες..παρακαλητά.....σε ασθένειες...για τα παιδιά μας...για τους συγγενείς μας...για όλους και για όλα ζητάμε. Συνέχεια ζητάμε...και συνέχεια μας δίνει.....πόσο μεγάλη Αγάπη έχει ο Θεός για εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους...Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ!!
Κάθε μέρα κάνουμε χίλα δυο πράγματα...και μέσα στις σκοτούρες της ζωής πολλές φορές ξεχνάμε την απέραντη αγάπη Του θεού , την μακροθυμία Του, την Ανέχεια Του προς τα αμαρτήματα μας.....και εμεις τα ανθρωπάκια...αυτό που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα είναι να λέμε ένα ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ...τρεις μικρες μικρές λεξούλες με μια τόσο τεράστια σημασία.....
Αυτό ήθελα να γράψω μόνο.....ένα ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!!!