Είναι μόνο οικονομική η σημερινή κρίση;

[Νίκος]

Κύκκου Νικηφόρος: ''Η οικονομική κρίση είναι ευλογία Θεού''
Δημιουργήθηκε στις Τετάρτη, 15 Αύγουστος 2012 - Συντάχθηκε από τον/την Romfea.gr



γράφει ο Λουκάς Παναγιώτου

Με κάθε λαμπρότητα και την δέουσα μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε στην Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Ελεούσας του Κύκκου η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Πλήθη πιστών, απ’ όλη την Κύπρο, με τη ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, κατέκλυσαν ασφυκτικά την ιστορική Μονή για να προσκυνήσουν τη σεπτή και θαυματουργό εικόνα της, να εορτάσουν την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως και να τιμήσουν ιδιαιτέρως την Κυρία Θεοτόκο.

Την παραμονή, στον Εσπερινό της εορτής, χοροστάτησε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε με θερμούς λόγους στον γέροντά του Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρο, τον οποίο δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει για την πρόσκληση να προεξάρχει του πανηγυρικού Εσπερινού.

«Είναι μεγάλη τιμή, Άγιε Γέροντα, να βρισκόμαστε εδώ και να τιμούμε την πάνσεπτο μνήμη της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και μαζί με τις ευχές σας ευχόμαστε η Παναγία Μητέρα μας, δια πρεσβειών του Υιού της, να συντμήσει τον χρόνο της δοκιμασίας μας για όλους τους αγαπημένους τόπους μας και ιδίως για την αγαπημένη επαρχία της Κερύνειας μας», υπογράμμισε ο Μητροπολίτης Κυρηνείας.

«Να εύχεστε, Δέσποτα, η Παναγία Μητέρα, όχι μόνο να μας απαλύνει τον πόνο αυτής της δοκιμασίας, αλλά αφού πάνω της επαφίονται όλες οι ελπίδες μας, διότι μετά τον Θεό σ’ αυτήν ελπίζουμε, να μας χαριτώνει να ερχόμαστε υγιείς εδώ στην Μονή της να την προσκυνούμε και να την τιμούμε και να λαμβάνουμε την Χάρη της», υπογράμμισε.

Στην Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας και καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κύκκου κ.κ. Νικηφόρος συμπαραστατούμενος από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κυρηνείας κ.κ. Χρυσόστομο, καθώς και πλειάδα κληρικών και πατέρων της Μονής.

Ο Πανιερώτατος στο κήρυγμά του, παίρνοντας αφορμή από το θαυμάσιο ιδιόμελο της εορτής της σημερινής εορτής «Ακούσατε λαοί, τη Μητρί του Θεού ημών, άσατε σήμερον», αναφέρθηκε στο δόγμα της Αειπαρθενίας της Παναγίας και της Αφθόρου συλλήψεως και γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, αλλά και στο θέμα της κοιμήσεως και παραδόσεως της παναγίας ψυχής της εις τα άχραντα χέρια του Θεού Ημών και Υιού της.

Παράλληλα μίλησε για την απόδοση της οφειλόμενης τιμής προς την Κυρία Θεοτόκο από τους όπου γης χριστιανούς, η οποία όπως τόνισε με την Κοίμηση της έγινε «η πρεσβεύουσα αδιαλείπτως στον Υιό της και Θεό μας για να δωρίζει στην οικουμένη, στον κόσμο, σε όλη την ανθρωπότητα την ειρήνη και το μέγα έλεος».

«Ιδιαίτερα για το Ορθόδοξο Γένος των Ελλήνων η Παναγία είναι το γλυκύ καταφύγιο μας. Μέσα στις συμφορές του βίου, σ’ αυτήν βρίσκουμε παρηγοριά και τόνωση και ελπίδα. Σε καιρούς πολέμων και διωγμών, σε καιρούς σεισμών, καταστροφών και επιδημιών, σε καιρούς ξηρασιών και πλημμυρών, σε καιρούς πείνας και ασθενειών, η Παναγία υπήρξε το καταφύγιο λυτρώσεως και θεραπείας απ’ όλα τα δεινά, απ’ όλα τα κακά και από όλους τους κινδύνους», σημείωσε για να τονίσει ακολούθως ότι: «Η Παναγία για το Ορθόδοξο Ελληνικό Γένος ήταν, είναι και θα είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός για την οποία εγείρονται τρόπαια και εχθροί καταπίπτουσιν».

Ο Πανιερώτατος αναφερόμενος στην συνέχεια στην «δεινή εμπλοκή των καιρών μας που για 38 τώρα χρόνια η μισή μας πατρίδα στενάζει και ολοφύρεται υπό το πέλμα αλλόθρησκου και αλλόφυλου κατακτητή και η ηθική και το δίκαιο ποδοπατούνται τόσο βάναυσα και ασυγκίνητα», τόνισε εμφαντικά ότι επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε, «στην Παναγία μας να προστρέξουμε και πάλιν όλος ο λαός και θερμά να την παρακαλέσουμε, με συντριβή και ταπείνωση, να σβήσει την φλόγα της φρικτής δοκιμασίας μας και να βρει επιτέλους η πατρίδα μας την δικαίωση της».

Χαρακτήρισε τα δεινά που διέρχεται ο τόπος μας ως αποτέλεσμα των αμαρτιών μας επειδή δεν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και υπογράμμισε ότι «έπαψε πλέον η ζωή μας να είναι Χριστοκεντρική και έγινε χρηματοκεντρική, έπαψε πλέον η ζωή μας να είναι Θεοκεντρική και έγινε ευδαιμονοκεντρική. Ζούμε σήμερα μέρες ηθικής παρακμής, σήψεως και διαφθοράς».

Μέσα όμως σε αυτή την ατμόσφαιρα της αμαρτίας, της ασυδοσίας, του ευδαιμονισμού και της φιληδονίας ο Θεός, «θέλοντας να μας ξυπνήσει από τον ηθικό λήθαργό μας, μεταποίησε την ηθική και πνευματική κρίση, που για καιρό τώρα δέρνει την οικουμένη και σε οικονομική κρίση», πρόσθεσε.

«Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός» διερωτήθηκε ο Κύκκου Νικηφόρος, για να απαντήσει λέγοντας ότι «το έκανε αυτό γιατί θέλει να μας σώσει. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς την ανθρώπινη φύση και βλέποντας την πλήρη αδιαφορία μας και την αναλγησία μας για την ηθική και πνευματική κρίση που προηγήθηκε μας έφερε και την οικονομική κατρακύλα. Γνωρίζει πολύ καλά ο Θεός ότι μόνο με την οικονομική κατρακύλα μπορεί να μας σώσει, μπορεί να μας ξυπνήσει. Γιατί η οικονομική κρίση εγγίζει τις τσέπες μας και επειδή είμεθα όλοι φιλοχρήματοι και ευδαιμονιστές αυτό μας τσούζει και μας πονάει πολύ».

«Η οικονομική κρίση είναι ευλογία. Είναι ευλογία Θεού γιατί αποτελεί ένα ηχηρό χαστούκι, ένα ηχηρό ράπισμα, μια παιδαγωγική τιμωρία από το Θεό για να μας ξυπνήσει, για να μας φέρει σε επίγνωση αληθείας, για να μας ξαναφέρει πίσω στην ζεστή αγκαλιά του Σωτήρα μας Χριστού, που με λαχτάρα μας περιμένει», υποστήριξε για να αντιπαραβάλει τα λεγόμενά του με την παραβολή του Ασώτου Υιού και να σημειώσει ότι: «Αν δεν ερχόταν σε πλήρη πτώχευση, αν δεν υστερείτο και τα απολύτως απαραίτητα για να επιβιώσει, αν δεν έτρωγε ξυλοκέρατα και αποφάγια των χοίρων τότε δεν θα ερχόταν σε επίγνωση της αλήθειας και ουδέποτε θα επέστρεφε στην ζεστή πατρική αγκαλιά. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για μας».

«Είναι αδύνατο αν δε πτωχεύσουμε σε υλικά αγαθά να πλουτίσουμε σε ηθικά και πνευματικά αγαθά», υπογράμμισε ο Πανιερώτατος για να συμπληρώσει λέγοντας πως «αν μετανοήσουμε, να είστε βέβαιοι ότι ο Κύριος θα μας λυπηθεί και θα μας σώσει και την πατρίδα μας, και εμάς, και αμφότερους θα μας δοξάσει και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή».

«Γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας σήμερα ας ξεκινήσουμε όλοι μια καινούργια ζωή. Μια ζωή μετάνοιας, εξομολόγησης, συνεχούς προσευχής και τακτικής προσέλευσης στην ψυχοτρόπο τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, στην Αγία Τράπεζα του Άρτου της Ζωής. Ας θυμηθούμε και προπαντός ας μιμηθούμε όλοι τους Νινευίτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι και εκείνοι ζούσαν μέσα στην αποστασία από τον Θεό και μέσα σε δεινή ηθική και πνευματική κρίση. Άκουσαν όμως την τελευταία στιγμή τους λόγους και τις προειδοποιήσεις του προφήτη Ιωνά και τόση μεγάλη έδειξαν μετάνοια».

Κατακλείοντας τον λόγο του, ο Κύκκου Νικηφόρος τόνισε: «Αν τους μιμηθούμε και μετανοήσουμε, όπως πραγματικά εκείνοι μετανόησαν, τότε να είστε βέβαιοι ότι το μαρτύριο του διχασμού της πατρίδας μας θα τερματιστεί και οι Τούρκοι θα ξεκουμπιστούν απ’ εδώ. Αρκεί, σήμερα, γιορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, να αντιγράψουμε όλοι μας τις αρετές της Παναγίας μας, την αγνότητα, την καθαρότητα, την τιμιότητα και την αγιότητα της. Την αγάπη, την υπακοή και την ταπείνωση της. Την ανοχή, την συγνώμη, την μακροθυμία, την επιείκεια της. Τότε να είστε βέβαιοι ότι η Παναγία με τις Μητρικές της ικεσίες προς τον Κύριον θα κατευνάσει τη δίκαιη οργή Του και ο Παντοδύναμος Θεός θα είναι και πάλι μαζί μας και τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε από κανένα απολύτως εχθρό. Και τότε θα μπορούμε να φωνάζουμε παρρησία προς του επιβούλους μας «γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός».

Πηγή: romfea.gr

[Νίκος]

Αλβανίας Αναστάσιος: «Η οικονομική κρίση και ο ρόλος της Εκκλησίας»
Δημιουργήθηκε στις Κυριακή, 07 Οκτώβριος 2012 - Συντάχθηκε από τον/την Romfea.gr



Γράφει ο Λουκάς Παναγιώτου

Στην Κύπρο βρίσκεται ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, με αφορμή τα εγκαίνια της Εβδομάδας Πολιτισμού και Βιβλίου, η οποία διοργανώνεται από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και ανοίγει σήμερα το βράδυ τις πύλες στην Λευκωσία. Ο Μακαριώτατος θα είναι απόψε ο κεντρικός ομιλητής στην επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων και θα μιλήσει με θέμα: «Πολυθρησκειακή Ευρώπη και Ορθοδοξία». Το πρωί, ο Αλβανίας Αναστάσιος, παρέστη συμπροσευχόμενος στη Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Στροβόλου, όπου κήρυξε τον θείο λόγο.

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση και δοξολογία στον Θεό βρίσκομαι ανάμεσά σας, σήμερα, σ’ αυτή τη μεγάλη ημέρα που γιορτάζουμε όλους τους αγίους που ακτινοβόλησαν και λάμπρυναν με την ζωή τους και το έργο τους όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και γενικότερα όλη την οικουμένη», ανέφερε, για να τονίσει, ακολούθως, ότι «η εποχή μας είναι τόσο θολή και ταραγμένη και ένα θέμα, το οποίο μας απασχολεί όλους είναι η οικονομική κρίση. Θα ’θελα, λοιπόν, να περιορίσω τις σημερινές σκέψεις σ’ αυτό το θέμα».

Ο Αλβανίας Αναστάσιος στο κήρυγμά του, με την γνώριμη πάντα γλαφυρότητα και τον μεστό και αιχμηρό του λόγο μίλησε για τα αίτια και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, για «την ελευθερία του ανθρώπου, που υποχώρησε δίνοντας την έμφαση στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς» και για εμπόρους του χρήματος, τους οποίους χαρακτήρισε υπεύθυνους για την υποδούλωση ολόκληρων λαών.

«Ο σεβασμός προς το ανθρώπινο πρόσωπο αντικαταστάθηκε από τη δεσποτεία απροσώπων θεσμών και δυνάμεων. Ο τονισμός της ελευθερίας του ανθρώπου υποχώρησε, δίνοντας έμφαση στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς. Έτσι, από κοινωνία ελευθέρων προσώπων φθάσαμε στο σημείο ολόκληροι λαοί να γίνονται υποψήφιοι δούλοι απρόσωπων ομάδων, ανωνύμων εμπόρων του χρήματος, που ρυθμίζουν βασικά τις οικονομίες των λαών, οι οποίοι είναι γνωστοί ως «αγορές». Αυτές αυτονομούν το χρήμα σαν αφηρημένη «λογιστική» αξία και το εμπορεύονται», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Αναστάσιος.

Μίλησε, ακόμη, για τους «πολυσυνθέτους δαιδάλους της παγκοσμιοποιήσεως που έχουν δημιουργηθεί, τις νέες δομές του χρηματοπιστωτικού συστήματος μιας «εικονικής οικονομίας» που κανείς κρατικός ή άλλος πολιτικός θεσμός δεν ελέγχει. Αντιθέτως, οι αποφάσεις των αγνώστων αυτών παραγόντων που δρουν με καλυμμένα πρόσωπα, μπορούν να ανατινάξουν κράτη και έθνη και να καταδικάσουν εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και την κοινωνία σε εξαθλίωση».

«Η αδικία σε παγκόσμιο επίπεδο», παρατήρησε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, «κορυφώνεται στο γεγονός ότι το 20% του πληθυσμού του πλανήτη, που ζει στις πλούσιες χώρες καταναλώνει το 80% του πλούτου της γης. Συγχρόνως», υπογράμμισε, «η οικονομική αυθαιρεσία, η διαφθορά, η αδικία και η αναλγησία, που άνθησαν με όποιο οικονομικό μοντέλο και αν επεβλήθηκε –καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό-, έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπων στην κοινωνική περιθωριοποίηση και εν πολλοίς στην εξαθλίωση».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας καταλόγισε παράλληλα ευθύνες και στην Εκκλησία και το πλήρωμά της για «ασυνεπή προς τις αρχές του Ευαγγελίου στάση, με τη μικρή ή μεγάλη συμμετοχή τους στην αδικία και την κοινωνική διαφθορά» και τόνισε ότι «στην οδυνηρή αυτή οικονομική κρίση, η Εκκλησία δεν μπορεί να μείνει απλός θεατής. Είναι υποχρεωμένη να αρθρώσει με σθένος λόγο προφητικό». Για τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στην κρίση σημείωσε, επίσης, ότι «η αυτοκριτική δεν αρκεί. Ούτε ο ρόλος της Εκκλησίας επιτρέπεται να περιορισθεί σε περιγραφές πού στηλιτεύουν αόριστα τους παραβάτες».

Αντίθετα, όπως τόνισε, πρέπει «ο προφητικός της λόγος, χωρίς περιστροφές, να καλεί σε μετάνοια. Για πολλούς συγχρόνους, η λέξη "μετάνοια" ηχεί πολύ θρησκευτική, παρωχημένη. Εν τούτοις, παραμένει διαχρονικά επίκαιρη και επαναστατική, από τότε που την ανέδειξε πυρήνα του Ευαγγελίου Του ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός».

Ο Μακαριώτατος πρόσθεσε, ακόμη, ότι «η σύγχρονη οικονομική κρίση, παρά την οδύνη και την αμηχανία που έχει προκαλέσει σε εκατομμύρια ανθρώπους, τόσο των υπανάπτυκτων όσο και των ανεπτυγμένων κρατών, δίνει μια εξαιρετική δυνατότητα για διορθωτικές αλλαγές σε κρίσιμους τομείς της παγκόσμιας, της εθνικής και προσωπικής μας ζωής. Οι χριστιανοί καλούμεθα να πρωτοστατήσουμε στις περιπτώσεις του ρατσισμού και της βίας».

«Άμεσο χρέος μας», υπογράμμισε τέλος ο κ. Αναστάσιος «είναι να στηρίξουμε την ελπίδα και την αντοχή των μελών μας και των λαών μας, και με ειλικρινή σεβασμό στην αξία του κάθε ανθρωπίνου προσώπου και του κάθε έθνους, να αγωνισθούμε για τη δίκαιη υπέρβαση της οικονομικής κρίσεως, για μια ουσιαστική αλληλεγγύη μέσα στην κοινωνία μας και μεταξύ των λαών της οικουμένης».

«Αυτή είναι η κρίσιμη λέξη σήμερα. Αλληλεγγύη με αυτοθυσία και θάρρος και χαρά. Μην χάσουμε το χαμόγελό μας σ’ αυτές τις μέρες, που είναι κάπως σκοτεινές και συννεφιασμένες. Όταν ο Χριστός είναι κοντά μας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Είναι μια εμπειρία, που για αιώνες την έχουμε ζήσει εμείς οι Έλληνες και την οποία πρέπει να ξαναζήσουμε όσο μπορούμε με περισσότερο θάρρος και περισσότερο φως στα μάτια, στην καρδιά μας, την ώρα που μιλάμε και την ώρα που σιωπούμε», επεσήμανε εμφαντικά, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας, κατακλείοντας τον λόγο του.

Πηγή: romfea.gr

[Achilleas]

Τις προάλλες, είδα μία δημοσίευση στο διαδίκτυο, που μου έκανε εντύπωση. Γνωστή εταιρεία παραγωγής πορνοταινιών, έχει κατακλειστεί από αιτήσεις και βιογραφικά (!) από ενδιαφερόμενους, που θέλουν να παίξουν σε τέτοιες ταινίες. Και οι αμοιβές? 3000 περίπου ευρώ η συμμετοχή. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι οι υποψήφιοι σύμφωνα με τη δημοσίευση είναι στην πλειοψηφία τους συνάνθρωποί μας οι οποίοι έχουν καταστραφεί οικονομικά, νέοι άνεργοι, ακόμα και οικογενειάρχες! Το θέμα αυτό το ανέβασα για προβληματισμό και για να δείξω ότι η οικονομική αυτή κρίση θα οδηγήσει σε φαινόμενα που τα βλέπαμε στους γειτονικούς μας λαούς (πρωην ανατολικό μπλοκ) και τώρα πέρασαν το κατώφλι της χώρας μας.

[Domna]

Η ενάρετη ζωή θα δώσει τη λύση στην οικονομική κρίση του τόπου
Παρασκευή, 04 Νοεμβρίου 2011 - π. Μιχαήλ Στεφάνου



Ζητάμε σήμερα από τους πολιτικούς άρχοντες του τόπου μας να πρυτανεύσει σ’ αυτούς η λογική και βάση αυτής να εξέλθει ο τόπος από την οικονομική κρίση.

Για να επικρατήσει όμως η λογική θα πρέπει σύμφωνα με τον άγιο Αντώνιο τον Μέγα οι άνθρωποι να ασκούνται στην ενάρετη ζωή: «Την ενάρετη ζωή την πραγματοποιούν όσοι άνθρωποι είναι ευσεβείς και έχουν νου που αγαπά το Θεό».[1]

Συνεπώς η λογική και η ενάρετη ζωή είναι δύο έννοιες συνυφασμένες. Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο. Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι ένας άνθρωπος που ζει μακριά από το Θεό στερείται όχι απλά την πληρότητα της ενάρετης ζωής, αλλά και αυτής της στοιχειώδους λογικής: «Γιατί ο νους των πολλών είναι κοσμικός και μεταβάλλεται· κάνει σκέψεις άλλοτε καλές, άλλοτε κακές· μεταβάλλεται στη φύση και γίνεται υλικότερος».[2]

Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως ο υλικός τρόπος σκέψης έχει καρπό τα σαρκικά αμαρτήματα και την ακόλαστη ζωή. Μάλιστα δε οι «υλικοί» άνθρωποι «φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάνοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία».[3]

Χρειαζόμαστε λοιπόν αυτές τι δύσκολες ώρες για το έθνος ανθρώπους φωτισμένους που θέλουν να ζουν ενάρετη ζωή η οποία όμως να μην είναι επίπλαστη αλλά αυθεντική. Το ελληνικό έθνος θα πρέπει να πάψει να ελπίζει σε λύσεις από μηχανής θεούς, αλλά να πατήσει στις στέρεες βάσεις της Ορθοδόξου πίστεως, δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού. Μόνον έτσι θα επέλθει η πνευματική προκοπή και το τέλος της οικονομικής κρίσεως, η οποία στην ουσία είναι μία βαθύτατη πνευματική κρίση.

[1] Φιλοκαλία, τόμος Α΄, σελ. 29

[2] Ο.π

[3] Ο.π

http://www.enories.gr/enoria-sisaniou/enoriaki-zoh/omilies-khrugmata/284-h-enareti-zoi-tha-dosei-th-lysi-sthn-oikonomiki-krisi-tou-topou

[Achilleas]

[Domna]

"Λύση στην οικονομική κρίση είναι η ένταξη στη Βασιλεία του Θεού".



του Αρχιμανδρίτη Θεόφιλου Λεμοντζή, Δρ.Θ.

Απέναντι στην εγωιστική χρήση των υλικών αγαθών από το μεταπτωτικό άνθρωπο η Ορθόδοξη Θεολογία αντιτάσσει την ευχαριστιακή χρήση του κόσμου. Ο άνθρωπος λαμβάνει τα υλικά αγαθά από το Θεό και τα αντιπροσφέρει στο Θεό μέσω της προσφοράς προς το συνάνθρωπο. Η προσφορά αγάπης προς τον πάσχοντα αδελφό δεν είναι ακτιβισμός, αλλά εκκλησιολογικό γεγονός. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, ως εκ τούτου: "είτε πάσχει εν μέλος συμπάσχει πάντα τα μέλη" (Α' Κορινθ 12, 26). Η μέριμνα για το φτωχό, για τον ανυπόδητο, για τον ξένο, η έμπρακτη αγάπη είναι το κριτήριο της σωτηρίας μας.

Η λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσεως είναι μονάχα μία: Η ένταξη στη Βασιλεία του Θεού, στο νέο κόσμο του Θεού που εγκαινίασε ο Ιησούς Χριστός. Μέσα στην εσχατολογική προοπτική της Βασιλείας του Θεού τα διάφορα προβλήματα σχετικοποιούνται και θεωρούνται στις συμβατικές τους διαστάσεις. Η Βασιλεία του Θεού δε σημαίνει υλική αφθονία, αλλά μια ανατοποθέτηση του ίδιου του ανθρώπου. Εάν ο άνθρωπος αποδεχθεί τη Βασιλεία του Θεού, αυτό τον καινούργιο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, θα μπορέσει να υπερβεί τον εαυτό του και τη φιλαυτία του. Είναι ακριβώς η μετάβαση από το Εγώ στο Εσύ, από τη φιλαυτία στην ανιδιοτελή αγάπη. Όπως λέγει και ο Μ. Βασίλειος: Αν έπαιρνε καθένας ότι του χρειαζόταν για την ικανοποίηση της ανάγκης του και άφηνε σ΄όποιον είχε ανάγκη ότι ήταν γι αυτόν περισσό, κανένας δε θα ήταν πλούσιος, κανένας δε θα ήταν φτωχός..." Αυτό αποτελεί και τη λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης.

Από το βιβλίο: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΗΘΟΣ, Αναθέτοντας την ελπίδα μας στον Θεό, Για παραγγελίες: Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Λεμοντζής, Δρ.Θ. Τηλ. 6977510787, 2310525220

http://www.egolpion.com/oikonomikikrisi ... z2eUCUdC8t

[Achilleas]

π. Νικ. Λουδοβίκος: Κρίση υπήρχε ακριβώς όταν λέγαμε πως δεν υπήρχε




Η Εκκλησία βοηθεί, με τη θεολογία της, στην κατανόηση των βαθύτερων αιτίων της κρίσης, αν και η εν συνεχεία υποχρέωσή μας για μια όσο γίνεται γενναιότερη αλληλεγγύη προς τους πάσχοντες παραμένει ακέραια.

π. Νικ. Λουδοβίκος: Κρίση υπήρχε ακριβώς όταν λέγαμε πως δεν υπήρχε

«Όταν οι Πέρσες έζωσαν πολιορκητικά την Έφεσο όπως μας παραδίδει ο Διογένης Λαέρτιος, οι συμπολίτες του Ηράκλειτου τον ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν. Ο φιλόσοφος δεν είπε τίποτα, αλλά κάθισε σταυροπόδι κατάχαμα, έβρεξε σιτάρι και άρχισε να το τρώει σιωπηλά.

Όλοι τότε κατάλαβαν ότι πρέπει να περιορίσουν στο έπακρο τις ανάγκες τους και να αντέξουν την πολιορκία μ' εγκαρτέρηση. Οπότε βρεθούν τέτοιοι θυσιαζόμενοι άνδρες στο δημόσιο χώρο, η κουλτούρα του ναρκισσισμού υπονομεύεται και αρχίζει η δημιουργική αφύπνιση».

Μιλάμε με τον πατέρα Νικόλαο Λουδοβίκο, με σπουδές Ψυχολογίας, Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Θεολογίας στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Παρίσι και το Κέμπριτζ. Είναι καθηγητής Δογματικής και Φιλοσοφίας και πρόεδρος της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης (ΑΕΑΘ), επισκέπτης καθηγητής στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Κέμπριτζ, ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γουίντσεστερ. Έχει συγγράψει δέκα βιβλία και παράλληλα έχει μεγάλο αριθμό δημοσιευμένων άρθρων. Έργα του έχουν μεταφρασθεί σε οκτώ γλώσσες.

* Από την απόλυτη εξουσία, λόγω κρίσης, στην απόλυτη κατάπτωση;

Απόλυτη εξουσία

- Μα η κρίση γεννήθηκε ακριβώς από την «απόλυτη εξουσία», είναι η αναπόδραστη σύνθλιψη που ακολουθεί κάθε ναρκισσιστική ανύψωση προς κατακυρίευση -αντί της διακονίας- του κοινωνικού χώρου, είτε ιδιωτικά -μέσω των υπαγορεύσεων του lifestyle- είτε συλλογικά, και εδώ φυσικά εννοώ τα κόμματα, τα οποία στην Ελλάδα έχουν προ πολλού υποκαταστήσει όχι μόνον τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και σειράς πρώην κοινοτικών, αδέσμευτων συλλογικών δράσεων. Η σύνθλιψη αυτή, κατά τον Γρηγόριο Παλαμά, προέρχεται από το γεγονός πως η ανύψωση αυτή είναι στην ουσία της ακριβώς φαντασιωτική, δηλαδή άδεια από πραγματικό ανθρώπινο περιεχόμενο, ως θέληση για δύναμη που εκμεταλλεύεται τους άλλους, ενώ δήθεν τους συμπεριλαμβάνει στη φροντίδα της.

* Δεν σας εξέπληξαν, λοιπόν, τα απότοκα της κρίσης;

- Κρίση υπήρχε ακριβώς όταν λέγαμε πως δεν υπήρχε, αλλά δεν το καταλαβαίναμε λόγω φιλαυτίας.

* Πώς απαντά η Εκκλησία στον βιωμένο, πλέον, πανικό της στέρησης και της ανασφάλειας;

- Με την πρόταση -ίσως- κατ' αρχάς της μεταβολής του τρόπου της υπάρξεως, από ναρκισσιστικό και φίλαυτο, σε φιλόθεο και φιλάδελφο. Η παρεμβολή του θυσιαστικού Θεού, όπως τον «εξηγεί» ο Χριστός, καλεί σ' ένα πολύ βαθύτερο ρίζωμα του εαυτού σε μια διαλογική συνεργία θεανθρώπινη, όπου η Ιστορία και η Κοινωνία δεν παράγονται πλέον ως αυθαιρεσίες των υποκειμένων της ισχύος, αλλά ως ανακάλυψη του πλούτου του Θεού μέσα στον άνθρωπο -της θεοείδειάς του- και της αιώνιας δημιουργικότητας και ζωτικότητας του ανθρώπου μέσα στην αγάπη του κοινωνικού αυτού Θεού. Ο οποίος, σε αντίθεση μ' εμάς που καταλαβαίνουμε την ταυτότητά μας πρωταρχικά ως περίκλειστα υποκείμενα στοχασμού και δράσης απέναντι στον άλλον, αυτοορίζεται μόνον ως Τριάς προσώπων, τα οποία υπάρχουν ως μοναδικά και ανεπανάληπτα μόνον, επειδή βρίσκονται σε αμοιβαία εγκατοίκηση μεταξύ τους -τα μόνα θετικά ονόματα του Θεού, Πατήρ, Υιός, Πνεύμα, είναι ονόματα σχέσεων.

* Βοηθά η Εκκλησία με τη θεολογία της;

- Η θεολογία του Ομοουσίου είναι το καλύτερο φάρμακο κατά της θέλησης για δύναμη και ξαναφέρνει στη μέση τον προβληματισμό για το πραγματικό νόημα της ανθρώπινης κοινότητας. Τι αναπάντεχη κάθαρση για την απόλυτη ψυχαναλυτική τραγωδία της ανεξέλεγκτης παρεμβολής του Άλλου στον υποκειμενικό μου χώρο! Η Εκκλησία λοιπόν βοηθεί, με τη θεολογία της, στην κατανόηση των βαθύτερων αιτίων της κρίσης, αν και η εν συνεχεία υποχρέωσή μας για μια όσο γίνεται γενναιότερη αλληλεγγύη προς τους πάσχοντες παραμένει ακέραια. Ούτε είναι δυνατόν να αποσιωπήσουμε το γεγονός ότι συγκεκριμένοι εκκλησιαστικοί άνδρες στο πρόσφατο παρελθόν παραδόθηκαν, αθεολόγητα, στους ίδιους πειρασμούς πλούτου και ισχύος, αν και οι επιδόσεις των πολιτικών μας υπήρξαν καταιγιστικά υψηλότερες -αφού αυτοί διαχειρίζονταν το δημόσιο χρήμα.

* Λείπει ο τίμιος λόγος απ' την κοινωνία μας;

- Τίμιος μπορεί να είναι μόνον ο ανιδιοτελής και είναι αυτό ακριβώς το είδος ανθρώπου που ελαττώνεται δραματικά στο δημόσιο χώρο. Μόνον άνθρωποι ανιδιοτελείς μπορούν να είναι τόσο επαναστατικοί ώστε να είναι τίμιοι, δηλαδή να μην κρύβουν ίδιον όφελος πίσω απ' τη φροντίδα για τα κοινά. Ανιδιοτελής όμως γίνεται μόνον εκείνος, για τον οποίο είναι η ίδια η πνευματική χαρά της συγκρότησης της ανθρώπινης κοινότητας που αποτελεί τροφή και τρυφή του, καταπώς το 'θελε αίφνης ο Πλάτων ή ο Ιωάννης Χρυσόστομος. Ποιος σας είπε, όμως, πως το lifestyle χρειάζεται τιμιότητα αντί για νέες φαντασιώσεις γκλαμουριάς και ισχύος; Η κοινωνία μας τρέφεται από την εξαπάτηση και αυτήν κυρίως προτιμά. Γι' αυτό και η πολιτεία ως πλατωνικό «παιδαγωγείον» έχει πλέον εκλείψει.


πηγή: 18/8/2013, Συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

[Νίκος]

Θεέ μου, γιατί σε εγκατέλειψα;
Newsroom 23-11-2017



Μπροστά στο φάσμα της γενικευμένης κρίσης που διερχόμαστε πνευματικής, οικονομικής, οικογενειακής, προσωπικών σχέσεων, έχουμε και την σοβαρότητα του φαινομένου στον άλλοτε πιστό άνθρωπο και την απομάκρυνσή του από το Θεό, σε μία υφιστάμενη πλέον κρίση σχέσεως του ανθρώπου με το Θεό Πατέρα και Δημιουργό μας.

Σωστά μας είπαν, πως η ουσία της πνευματικής κρίσης είναι η απουσία νοήματος ζωής και ο εγκλωβισμός του ανθρώπου στο ευθύγραμμο παρόν, δηλαδή ο εγκλωβισμός του στο εγωκρατούμενο ένστικτο. Ένα παρόν δίχως μέλλον, χωρίς όραμα, καταδικασμένο στο ανιαρό και μονότονο.

Eπόμενο είναι μία απουσία νοήματος της ζωής να την οδηγεί σε κυνήγι ευδαιμονίας, σε αναζήτηση εγωιστικής απόλαυσης. Αυτή η απουσία συνιστά την πιο ριζική προσωπική ανθρώπινη κρίση. Σηματοδοτεί την υπαρξιακή του απουσία με όλες τις τραγικές συνέπειες, την ανικανότητά του να αντισταθεί σε ό,τι τον ευτελίζει.

Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχάσουμε πως είμαστε όντα καθ’ ομοίωσιν, δηλαδή, ό,τι κι αν γίνει, κυνηγάμε να μοιάσουμε σε κάτι. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι κάποιος δυνατός με ηρωϊκές επεμβάσεις θα καθορίσει τις επιλογές μας. Στον κόσμο που ζούμε, οι ήρωες μήτε χαϊδεύουν, μήτε κλαίνε, μήτε συμπονούν. Μόνο κατακτούν.

Και τότε ; Ποιός θάναι αυτός ο ήρωας ; Η Εκκλησία δίνει την λύση. Η Εκκλησία είναι ένα σχολείο σχέσεως παιδιών μ’ έναν Πατέρα απύθμενης ταπείνωσης και νικητή κάθε μορφής εξουσίας. Όσο κρατιέται ζωντανή αυτή η εικόνα του Θεού, κρατιέται ζωντανό το όραμα μιας Βασιλείας με πολίτες που έχουν μάθει να ανήκουν και να αγωνίζονται για σκοπούς και όνειρα, που ξεπερνούν τα μικρά και στενά ατομικά τους όρια, το ψέμα και τον πανικό, ότι η ζωή είναι ένα εγώ εξουσίας.

Για να τα πούμε τα πράγματα και με τ’ όνομά τους, ας γνωρίζουμε ότι τα παιδιά εν πολλοίς στην πατρίδα μας, είναι είδος εν ανεπαρκεία και μοιραία είδος εν ανεπαρκεία είναι και οι καλοί πατεράδες. Συμβαίνει στα σπίτια, συμβαίνει στην Εκκλησία, συμβαίνει οπουδήποτε. Ο πειρασμός μή νομίζετε ότι καταλαβαίνει από ετικέτες χώρου, μήτε κάν από την ετικέτα “εκκλησία”. Καραδοκεί να μετατρέψει την οποιαδήποτε σχέση, ακόμη και την πιο “πνευματική”, σε σχέση εξουσίας. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε ότι δυνατότερη κι από την πιο πικρή “πατρική” προδοσία στη ζωή αυτή στέκει η προσευχή “μη εισενέγκεις ημας εις πειρασμόν” προς τον Πατέρα πατέρων και υιών και μητέρων και θυγατέρων. Τι Του ζητάμε εκείνη την ώρα ; Να μην επιτρέψει ποτέ να ξεχάσουμε να Τον φωνάζουμε Πατέρα μου και να μη τον εγκαταλείψουμε.

Μόνο ο Θεός γνωρίζει πόσοι έχασαν το πρόσωπο του επουρανίου Πατέρα εξαιτίας λαθών και αστοχιών κάποιων επιγείων πατέρων. Πόσοι και πόσες δεν αναζήτησαν την….ωριμότητα και τη χειραφέτησή τους μέσα από τη ρήξη με τους προπάτορές τους. Ορφανές γενιές ορφάνεψαν τις επόμενες, μπλεγμένες στο παιχνίδι των ισορροποιών ανάμεσα στις αρχές και τη σχέση, στο δέον και το συναίσθημα, στην εξουσία και την τρυφερότητα.

Οδυνηρές πορείες σε δρόμους αδιέξοδους, στρωμένους με τις καλύτερες των προθέσεων. Όποιος όμως συμφιλιώθηκε με τον Θεό-Πατέρα της θυσίας και της αποδοχής του ως παιδιού του Θεού, κράτησε και για το δικό του παιδί ανοιχτό τον δρόμο της συνάντησης με τον Πατέρα όλων μας και ξαναβρήκε και ο ίδιος τον άγγελο των παιδιάστικων χρόνων του, ώριμος πλέον να αποδεχθεί το δώρο της ζωής, έτοιμος να γεννήσει και να αναθρέψει υιούς και θυγατέρες με συνείδηση των ορίων τους, με αξιοπρέπεια και χριστιανική παιδαγώγηση, πολίτες της επερχομένης Βασιλείας.

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ