Είναι μόνο οικονομική η σημερινή κρίση;

[Captain Yiannis]

Σίγουρα Δεν είναι μόνο οικονομική η κρίση, αλλά όλα είναι αποτέλεσμα του λανθασμένου φρονήματός μας .
Όμως αφήνοντας τα γεγονότα να τρέχουν, όπως έχουν προγραφεί στην Αποκάλυψη και τα άλλα ιερά βιβλία της Εκκλησίας μας , εμείς πολύ απλά … πρέπει να έχουμε μία αυξημένη επαγρύπνηση.
Και θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι τελικά, αυτοί οι πιστοί , -που θα δείξουν υπομονή σε αυτές τις δοκιμασίες-, … όλα αυτά που συμβαίνουν θα τους αποβούν σε καλό , διότι Αυτός Πάντων Ένεκεν .

Γνωρίζομε λέει ο απόστολος Παύλος, ότι στους αγαπώντες τον Θεό, όλα συνεργούν εις αγαθόν.
« Οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν . » Ρωμ Η-28 ).

ο Κύριος Ιησούς καθιστά σαφές ότι τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του, και να
μη φοβόμαστε:
«Δεν πωλούνται δύο στρουθία αντί ενός ασσαρίου;
Και ένα απ’ αυτά δεν θα πέσει στη γη χωρίς τη θέληση του πατρός σας (Θεού).
Εσάς δε και οι τρίχες τις κεφαλής είναι μετρημένες. Μην λοιπόν φοβηθείτε.
Από πολλά στρουθία διαφέρετε εσείς» (Ματθ. Ι29-Ι31).

Έχουν ξαναειπωθεί ίσως τα παραπάνω αλλά ας είναι ευλογημένο
Δόξα τω Θεώ

[Zenon]

Aλεξανδρουπόλεως: "Η απορία και ο φόβος μας κυρίευσαν"
Τετάρτη, 01 Φεβρουάριος 2012 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr



Την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης περιγράφει με άρθρο του ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.

Το άρθρο με τον τίτλο "Ἁπορία και Φόβος" έχει ως εξής:

Απορία και φόβος

Για πρώτη φορά αισθανόμαστε να μας νεκρώνουν τα δυό αυτά παγερά συναισθήματα. Δεν ξέρουμε, μήτε μπορούμε να υποπτευθούμε, ούτε να προβλέψουμε "τί τέξεται η επιούσα".

Ένα πυκνό σκοτάδι, ένα θολό σύννεφο μας κρύβει τον ορίζοντα.

Δεν είναι μόνο η απορία για την οικονομική έκβαση της κοινωνίας μας, είναι και ο φόβος που κατέλαβε την ψυχή μας και την μούδιασε.

Παρέλυσε κάθε ικμάδα της ζωτικότητος που είχαμε και στα πρόσωπά μας ζωγραφίζεται ο πανικός ενός άγνωστου αύριο, με τραγικές επιπτώσεις στην καθημερινή μας πραγματικότητα.

Ήδη είμαστε πολύ κουρασμένοι, οι Έλληνες Ορθόδοξοι!

Μόνο έτσι μπορούμε να περιγράψουμε τα υποτροπιάζοντα ειδεχθή συμπτώματα της σύγχρονης πυορροούσης κοινωνίας μας, πλέον.

Ένας ελληνισμός τελείως ξεκομμένος απο το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.

Δίχως ίχνος φιλοσοφικού στοχασμού, χωρίς ελληνική παιδεία στα σχολεία μας, χωρίς τον πλούτο της γλώσσας μας, χωρίς την ομορφιά του ανθρωπισμού στην τέχνη μας, χωρίς περηφάνια για την συγκεχυμένη στα σχολικά εγχειρίδια ιστορία μας, χωρίς πρόταση στη διεθνή πολιτιστική κονίστρα.

Μόνο ανόητες, αφελείς, ξαναμασημένες απόψεις για το "χρέος" των ξένων απέναντι στους αρχαίους μας προγόνους, που δεν δίστασαν κάποιοι να θυμηθούν πρόσφατα, προκειμένου να καλύψουν την εθνική μας τεμπελιά και την γενικευμένη απάτη που ωθήθηκε να ερωτευθεί ο λαός μας κατά τις τελευταίες τρισήμισυ δεκαετίες.

Λες και οι ξένοι δεν γνωρίζουν την ένδεια των ιδεών, τη φτώχεια της παιδείας, την πενία της γλώσσης, την κατάντια της ζωής των νεοελλήνων, όπως τα βιώνουμε στη Χώρα "που γέννησε τις αρετές, το κάλλος και τη δημοκρατία".

Έπειτα, ο Χριστιανισμός, που κρατώντας τρυφερά τον Ελληνισμό από το χέρι, έγινε Ορθοδοξία.

Οι ξένοι που καταλαβαίνουν, ακόμη σέβονται την Ελλάδα για την Ορθοδοξία της. Ακόμα τιμούν την οφειλή τους σ' αυτήν.

Μέσα στη Χώρα, όμως, ελάχιστοι εντρυφούν, σήμερα, στο πρωτότυπο των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Ελάχιστοι υποψιάζονται την ελευθερία των δογμάτων.

Κανείς δεν εγκύπτει στο συμβολισμό της λατρείας. Κανείς δεν νοιάζεται για τα μηνύματα των μεταλλαγών που και η Εκκλησία ασύνειδα εκπέμπει.

Ο θεολογικός μας λόγος, ισχνός, ξύλινος, ηθικοπλαστικός, πολιτικός, εθνικός, οπότε κενός ζωής και απαξιωμένος. Η Λατρεία μας, ειδωλική αναπαράσταση.

Το Τυπικό μας, απαρχαιομένη έκφραση άλλων τόπων κι εποχών.

Η αρρωστημένη εμμονή μας σε μια παρωχημένη Παράδοση, ανικανότητα να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να καθορίσουμε προσευχητικά το μέλλον.

Πρόσφατα επιδοθήκαμε στη μανία ευρέσεως αιρετικών, αν δεν τους εντοπίσουμε γρήγορα, τότε τους "κατασκευάζουμε" εύκολα και ακόμα, πισωγυρίσαμε σε μιά πεισιθάνατη εσχατολογία που στοχεύει να φοβήσει αντί να αγαπήσει, να προτείνει και να αγωνιστεί.

Και οι ξένοι, αφού προσκύνησαν τα ιερά μας, απορημένοι, έκπληκτοι και με έκδηλη αμηχανία, μας προσπερνούν για το ραντεβού της Πίστεως με την Ιστορία.

Αυτή είναι η κατάσταση στην Πατρίδα μας, σήμερα. Αυτή είναι η εικόνα της Ορθοδόξου Ελλάδος, στις αρχές της 3ης χιλιετίας.

Μπορείτε να διαφωνήσετε μαζύ μου αλλά δεν έχετε να μου αντείπειτε.

Μπορείτε να τεντώσετε τα βέλη σας και να βουτήξετε τις γραφίδες σας στη χολή. Σ' αυτές τις τακτικές καταφεύγουν όσοι δεν έχουν επιχειρήματα. Αυτές τις μεθόδους μεταχειρίζονται όσοι δεν έχουν οπλοστάσιο πνευματικό, ελληνικό, ορθόδοξο χριστιανικό.

Έτσι συμπεριφέρονται όσοι εγείρουν τις μάζες για να αναδειχθούν παχνόβιοι ηγέτες τους, προσφέροντας στους ανθρώπους πέτρες αντί για πνευματικό άρτο, ευθύνη, σοβαρότητα, αξιοπρέπεια.

Κουραστήκαμε, λοιπόν, οι έλληνες, αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Κουραστήκαμε να κουβαλάμε στις πλάτες μας "πραμάτεια", που μανιωδώς αγόραζαν, αντέγραφαν ή έκλεβαν οι ξένοι.

Κουραστήκαμε και ήδη πετάξαμε τα τιμαλφή μας γονίδια, παρελθόντος και παρόντος, στο έρεισμα του δρόμου του πολιτισμού.

Κουραστήκαμε να είμαστε μπροστάρηδες και να δίνουμε παράδειγμα ζωής. Γι αυτό απορούμε και φοβόμαστε.

Αυτή ειναι η αιτία της κρίσεως που βιώνουμε. Η οποία ίσως, λέω ίσως, λειτουργήσει σαν την κάθαρση των αρχαίων, σαν την θεία δίκη, για να σωθεί ένα λείμμα που αξίζει να σωθεί, όταν το κακό που οικοδομήσαμε με τα χέρια μας, ολοκληρώσει την καθαρτήρια και λυτρωτική δράση του.

Όταν η κόπωση μας φύγει και ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας, εγωϊσμό και φιλότιμο, τότε ό,τι έχει απομείνει, ό,τι δεν έχει συλληθεί, θα ναι δικό μας πάλι.

Εξάλλου όταν έπεσε η Ρωμηοσύνη με το πλιάτσικο στα 1204 και με την Άλωση στα 1453, τότε γεννήθηκε η Αναγέννηση.

Ήταν αρκετές οι στάχτες μας να γίνουν ζώπυρα του όσου ανθρωπισμού ευδοκίμησε στην Ευρώπη.

Η λαμπάδα που φωτίζει το σκοτεινό δωμάτιο, ακόμα κι όταν λιώσει τελείως, κάτι αφήνει στον πάτο του κηροστάτη.

Είναι το απόκερο που ξαναπλάθεται και γίνεται πάλι κερί. Η ελπίδα αυτή μας κρατάει πιά.

Και είναι αρκετή, τώρα που η απορία και ο φόβος ετοιμάζονται να ενεργήσουν σπασμωδικά για να επιβεβαιώσουν την παραπάνω πραγματικότητα.

+ Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος

Πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=c ... q&catid=13

[Νίκος]

«Η δοκιμασία η σημερινή ίσως να είναι παραχώρηση Θεού...»

Μία ακόμη συνέντευξη Συνέντευξη του Σεβασμιότατου Σιατίστης για την οικονομική κρίση:



Πηγή: katixitiko.gr και amen.gr

[ORTHODOXIA]

Ἐπιστολή Ε.Π.Μ. πρός Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο μέ κοινοποίηση πρός ὅλους τους Ἐπισκόπους καί τήν Ἱερά Σύνοδο



ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 2108025211

Ἀρ. πρωτ. 39 Μαρούσι 18-01-2012

Μακαριώτατε
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Πατέρες,
Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν Δεξιάν Σας.

Μετά τό πέρας τῆς ἡμερίδος στό Πολεμικό Μουσεῖο τῇ 14η Ἰανουαρίου 2012, μέ θέμα «Τά αἴτια τῆς «κρίσεως» στήν Ἑλλάδα καί προτάσεις γιά τήν ὑπέρβασή της» καί ἀφοῦ ἀκούστηκαν μετά προσοχῆς οἱ εἰσηγήσεις τῶν ἐγκρίτων ὁμιλητῶν ἀπό τούς χιλίους περίπου συνέ­δρους, κληρικούς καί λαϊκούς ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί ἀφοῦ ἐξήχθησαν καί ἀνεγνώσθησαν τά πορίσματα, προηγηθείσης ἐλευθέρας συζητήσεως, εὐσεβάστως Σᾶς τά καταθέτουμε. Οἱ ὁμιλίες δημοσιεύονται στό διαδί­κτυο.

Κατά τή διεξαχθεῖσα συζήτηση καί κατά τά διαλείμματα οἱ σύνε­δροι ἐναγωνίως μᾶς ἔθεταν τό ἀμείλικτο ἐρώτημα πού ἀσφαλῶς θά ἔχει φθάσει καί στά δικά Σας ὦτα: Μά τί κάνει ἡ Ἐκκλησία; Ἐννοώντας τή διοίκησή Της, τήν Ἱερά Σύνοδο, τούς Μητροπολῖτες, σύσσωμη τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Πατέρες,


Ποτέ, μά ποτέ ὁ λαός μας, τό ἔθνος μας δέν βρέθηκε σέ παρό­μοια ἐπικίνδυνη περίσταση. Εἶναι ἡ πρώτη φορά στή μακραίωνη ἔνδοξη ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας πού ὅλοι οἱ κυβερνῆτες του βρίσκονται ὄχι μαζί μέ τό λαό πού ἐκπροσωποῦν, ἀλλά ἀπέναντί του. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού δέν ἔχουμε ἐκλεγμένο πρωθυπουργό. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού συμπολίτευση καί ἀντιπολίτευση συστρα­τεύονται, ὡς μή ὤφειλε, ἐνάντια στά συμφέροντα τοῦ λαοῦ.
Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού κόπτονται οἱ ὑπουργοί μας, ὄχι γιά τά συμφέ­ροντα τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά γιά τό πῶς θά εἶναι συνεπεῖς στούς δα­νειστές τους, μέ κόστος τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τοῦ ἰδιωτικοῦ καί τοῦ δημόσιου τομέα. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού τόσο κυνικά καί ὠμά ἀπειλεῖται καί ὀνειδίζεται καί σφυροκοπεῖται ὁ Ἑλληνορθόδοξος πολιτισμός καί ὁλόκληρος ὁ κοινωνικός ἱστός.
Ὑπάρχουν ἀδελφοί μας ἄστεγοι καί πεινῶντες, πρώην εὐκα­τάστατοι. Ψαχουλεύουν τά σκουπίδια γιά νά βροῦν κάτι φαγώσιμο. Δύο χιλιάδες αὐτοκτονίες ἔχουν διαπιστωθεῖ τό τελευ­ταῖο ἔτος. Καί ἐξακο­λουθοῦν οἱ κυβερνῆτες μας νά μᾶς ἀπειλοῦν μέ νέες περικοπές ἀποδοχῶν καί μέ πλήρη διάλυση τῆς κρατικῆς μηχανῆς.
Μόνος στόχος καί ὕπατος νά ἀνταποκριθοῦμε πρός τίς ὑποχρεώσεις μας στούς δανειστές μας, καί νά ὑπογραφεῖ στανικά – «δημοκρατικά» - ἀπό τά δύο τρίτα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἡ Δανειακή Σύμβαση. Μέ ἀμείωτους ρυθμούς, ὅποια νοικο­κυριά ἀκόμη στέκονται, ἀπειλοῦνται μέ τήν ἀνεμπόδιστη δράση τῶν ἄγνωστων, πάντοτε ἀσύλληπτων ληστῶν.
Τό πάντων ὅμως δεινότερον εἶναι, ὅτι ἀπό μέρα σέ μέρα ἐπί­κεινται οἱ ὑπογραφές ἑκατόν ὀγδόντα βουλευτῶν γιά νά ἐπικυ­ρωθεῖ ἡ ἐπάρατη Δανειακή Σύμβαση.

Δυστυχῶς ὁ πρώην πρωθυπουργός τῆς χώρας μας μαζί μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν τό Μάϊο τοῦ 2010 ὑπέγραψαν μόνοι τους σ’ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου μέ τούς δανειστές τό ξεπούλημα ὁλό­κληρης τῆς Ἑλλάδος μέ ὅρους ἀμετάκλητους. Γιά νά ἰσχύει ὅμως ἡ Δα­νειακή Σύμβαση πρέπει νά ὑπογραφεῖ ἀπό τά δύο τρίτα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Βάσει αὐτῆς τῆς σύμβασης ξεπου­λιέται ἔδαφος, ὑπέδα­φος - ὀρυκτά, ἐναέριος χῶρος, παραθαλάσσιος καί ὑπερθαλάσσιος, πολιτι­στικοί μας θησαυροί (πχ Ἀκρόπολη Ἀθηνῶν κ.τ.λ.) καί ὅλη ἡ ἰδιωτική καί δημόσια περιουσία τῆς Ἑλλάδος. Ἀπίστευτο καί ὅμως ἀληθινό! Ὁ Συνταγματολόγος ὁμότιμος καθηγητής τῆς Νομικῆς κ. Γ. Κασιμάτης εἶναι ὁ πρῶτος πού ἔφερε εἰς φῶς τή Δανειακή Σύμβαση. Ἦταν προσωπικός νομικός σύμβουλος τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου.
Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται ὁ κύριος καθηγητής, πῶς τό παιδί τοῦ Ἀνδρέα ἔφτασε σ’ αὐτό τό ἀκραῖο κατάντημα, ἀφοῦ τόσο ἐξευτελιστική Δανειακή Σύμβαση δέν θά μποροῦσε νά ὑπογραφεῖ ἀπό τούς κυβερνῆτες οὔτε στό πιό ἄσημο κατεστραμμένο τριτοκοσμικό κράτος. Τά παιδιά μας, τά ἐγγόνια μας, τά δισέγγονά μας θά εἶναι ἐς ἀεί δοῦλοι, ὑπήκοοι, ἁλυσσοδεμένοι στούς δανειστές, δηλαδή στούς ἄρχοντες τῆς Νέας Ἐποχῆς, πάμφτωχοι, πού δέν θά ἔχουν μοῖρα στόν ἥλιο καί στόν ἀέρα τῆς πανέμορφης καί πανένδοξης χώρας μας.

Ἀπό τούς δημοσιογράφους πληροφορούμαστε ὅτι κάτωθεν τῆς Κρήτης Ρωσικά πολεμικά πλοῖα, καθώς καί Ἀμερικανικά καί Ἰσραηλινά μέ τήν παρουσία τους καί μέ ἐπίσημες προτάσεις στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας ζητοῦν τή συγκατάθεσή μας γιά εὐνοϊκό­τερη συνεκμε­τάλλευση τῶν κοιτασμάτων πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου, δηλαδή μέ καλύτερους ὅρους ἀπό τούς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
Μήπως ἡ παροῦσα συγκυρία εἶναι ἐκ Θεοῦ οἰκονομημένη γιά νά μπορέσουν οἱ κυβερνητικοί μας νά ἔχουν ἄλλοθι γιά νά μήν ὑπογράψουν τήν παντοτεινή καταδίκη μας μέ τήν κύρωση τῆς Δανειακῆς Σύμβασης;
Ἡ Σεπτή Μακαριότητά Σας μετά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπο­λιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκφράζοντας τό σύνολο τοῦ Ἑλληνι­κοῦ λαοῦ θά μπορούσατε νά ζητήσετε ἀπό τούς ἐκπροσώπους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου μας νά μή ἐπικυρώ­σουν τή Δανειακή Σύμβαση.

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι
Μή μᾶς κατηγορήσετε γιά ἐγωισμό, γιά ὑπέρβαση κ.τ.λ. Ἐγωισμό ἔχουμε ἄφθονο. Ὁ σεβασμός μας καί ἡ ὑπακοή ἐπίσης εἶναι ἐγνωσμένα πρός τά σεπτά πρόσωπά Σας. Ὅμως βρισκόμαστε στό παρά πέντε, στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ἐσεῖς μέ τό κῦρος πού διαθέτετε δέν θά ἀρθρώσετε μιά λέξη;

Ὁ τίμιος Πρόδρομος γνω­ρί­ζοντας τό τί τόν περίμενε εἶπε μιά φράση στόν ἀνώτατο ἄρχοντα: «Οὐκ ἔξεστί σοι», καί στό τέλος τέλος ὁ Ἡρώδης δέν ξεπούλαγε ἑκατομμύρια ὑπηκόων. Ἤλεγχε τόν Ἠρώδη γιά ἠθικό πα­ράπτωμα πού σκανδάλιζε τούς ὑπηκόους καί τούς ἔδινε κακό παρά­δειγμα.
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας δέν ἐκφράστηκε πολλάκις σκληρά κατά τῆς διεφθαρμένης ἐξουσίας τῆς ἐποχῆς Του καί τῆς χώρας Του; Κατά ποίων ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ὁ Χριστός μας ἐξαπέ­λυσε τά ὀκτώ οὐαί; Ἐναντίον τῶν τυράννων ἀρχόντων τῆς ἐποχῆς Του.[1]
Ἦταν ἀγενής καί ἀδιάκριτος ὁ Κύριος ὅταν τούς ἀπε­κάλεσε ἑπτά φορές «ὑποκριτές», καί μαζί «μωρούς καί τυφλούς», «ὁδηγούς τυφλούς», «υἱούς τῶν φο­νευσάντων τούς προφήτας»; Ἡ Δανειακή Σύμβαση εἶναι ἀπείρως χειρό­τερη καί ἐγκληματικότερη τῶν μεμονωμένων δολοφονιῶν τῶν προφητῶν ἀπό τούς διεφθαρμένους ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων.

Τό γεγονός ἦταν ὅτι:
α. Ὁ Κύριος πῆρε θέση κατά τοῦ σάπιου κατεστημένου
β. Τελικά ὁ Κύριος σταυρώθηκε ὑπ’ αὐτῶν
γ. Στιγματίστηκε διαχρονικά καί παγκόσμια ἡ κατάχρηση τῶν διεφθαρμένων ἐξουσιαστῶν.
δ. Ἡ θυσία τοῦ Κυρίου μας καί τό μαρτύριό Του δέν πῆγαν χαμένα καί
ε. Διά τοῦ θανάτου Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, τήν ὁποία δέν κατάφεραν νά εὐτελίσουν οἱ ἐξουσιαστές, συνανέστησε καί συνεχριστοποίησε τήν πεσοῦσα φύση τῶν ἀνθρώπων.

Ἐξακολουθοῦμε νά εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο στίς ἐπιλογές μας. Μήπως ἐπιλέγουμε τήν ἔνοχη προσωρινή ἀτάραχη ἐν σιωπῇ βολή μας, ἤ διακηρύσσουμε τό λόγο τῆς ἀληθείας ὅπως ὁ πρωτομά­ρτυρας Κύριός μας καί τά ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων μαρτύρων πού εὐθαρσῶς καί θεοσθενῶς ἀντέστησαν κατά τῶν τυράννων ἑκάστοτε αὐτοκρατόρων εἰδωλολατρῶν ἤ αἱρετικῶν;

Σᾶς θερμοπαρακαλοῦμε εὐσεβάστως, ἀσπαζόμενοι τάς τιμίας χεῖρας Σας καί τούς πολυμόχθους πόδας Σας, μή μᾶς ἀφήνετε μόνο στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἕκαστος ἐξ Ὑμῶν τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν, κατά μείζονα λόγο ἡ Ἱερά Σύνοδος καί κατά μέγιστο ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαθέτει ἀναμφιβόλως τίς προϋποθέσεις, τήν ἐπινοητικότητα, τήν κατά κόσμο μόρφωση, τήν ηὐξημένη ποιμαντική εὐθύνη στήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί τό φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε νά ἀνταποκριθεῖ στό καυτό αἴτημα τοῦ λαοῦ μας καί στήν ἐξ ἀντικειμένου ἐπείγουσα ἀνάγκη τῶν περιστάσεων.

Ἐμεῖς, ὡς Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, στά μέτρα πού μᾶς ἀναλο­γοῦν, μέ τίς ἅγιες εὐχές Σας διοργανώσαμε τήν ἀναφερθεῖσα ἡμερίδα, ὡς πρώτη ἀντίδραση κατά τοῦ ξεπουλήματος τῆς χώρας μας καί κατά τῆς διά βίου σκλαβιᾶς παιδιῶν, ἐγγονῶν, δισεγγόνων καί ὅλων τῶν γενεῶν.
Δέν διανοούμαστε νά παραδώσουμε ἀμαχητί τά σαρκικά καί πνευματικά μας τέκνα στό στόμα τοῦ λύκου τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἡ εὐθύνη μας θά εἶναι ἀσύλληπτη ἐνώπιον τοῦ παναγάθου ἀλλά καί ἀδεκάστου Κριτῆ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος καί ἐν δόξη Ἀναληφθέντος εἰς Οὐρανούς Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας διαμορφωμένης ἐκ τῆς ἐπιγείου βιοτῆς τοῦ Κυρίου μας, οἱ ἥρωες τῆς πατρίδος μας, ἐκτός τῆς θερμουργοῦ προσευχῆς, ἀγωνίστηκαν μέχρις ἐσχάτων, μή παραδί­δοντας καί μή προδίδοντας τούς θησαυρούς τους στούς ἀλλο­τρίους. Ὑμεῖς καί ἐμεῖς ἄς κάνουμε τό ἐφικτό γιά νά ἐπιτελέσει ἡ παντο­δύναμη Χάρη Του τό ἀνέφικτο, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν πιό ἐπικίνδυνη καμπή τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας.

Σύμφωνα μέ ἔρευνα, ἐπί Τουρκοκρατίας ἕνας πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπηγχονίζετο κατά μέσον ὅρο ἀνά ὀκτάμηνο. Ἔκαναν κά­ποιους συμβιβασμούς μετά ἀπό πιέσεις τῶν σουλτάνων, ὅταν ὅμως ἡ συνείδησή τους τούς πληροφοροῦσε ὅτι χρειάζεται σθεναρά ὁμολο­γία, τήν ἔδιναν μέ ὁποιοδήποτε κόστος. Πίστευαν ὅτι ὄχι μόνο ἡ παροῦσα ζωή καταξιώνεται, ἀλλά καί ὅτι ἀνοίγονται οἱ πῦλες τῆς Βασι­λείας τῶν Οὐρανῶν γιά τούς ἑαυτούς τους, ἐνῷ καί σέ ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ἄριστο θεανθρώπινο παράδειγμα.

Κατωτέρω παραθέτουμε τρία μικρά ἐνδεικτικά κείμενα ἀπό τά χρυσωρυχεῖα τῆς ἐν Χριστῷ πατερικῆς ἀγάπης πρός τήν πατρίδα:
Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπαινεῖ μέ ἐπιστολή του τόν Σωφρόνιο τόν Μάγιστρο, διότι εἶναι τόσον φιλότιμος, ὥστε «τήν Πατρίδα, στήν ὁποία μεγάλωσε καί ἀνετράφη, τήν τιμᾶ ἐξ ἴσου μέ τούς γονεῖς του» καί χαίρεται, διότι, στίς ἡμέρες πού εἶναι αὐτός ἄρχων «ἡ Πατρίδα μας πλούτισε, διότι ἄνδρας ἄξιος ἔχει ἀναλάβει τήν φροντίδα της».
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός γράφων στό Σωφρόνιο τό Μάγιστρο, λέγει: «Εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων νά τιμοῦν τή μητέρα τους. Ὅμως κάθε ἄνθρωπος ἔχει διαφορετική μητέρα. Κοινή μητέρα ὅλων εἶναι ἡ Πατρίδα» καί τόν ἐπαινεῖ διότι εἶναι ὁ κοινός προστάτης τῆς πατρίδος.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διακηρύττει: «Οὐδέν πατρίδος γλυκύτερον» (Εἰς Ἀνδριάντας, ὁμιλ. Β΄, 1, ΕΠΕ 31,632 - MG 49.35).
Σᾶς παρακαλῶ νά προσέξετε ὅτι τό κείμενο αὐτό δέν εἶναι ἀντιπολιτευτικό. Εἶναι κραυγή πόνου καί ὀδύνης. Εἶναι μιά νόμι­μη ἐκ τοῦ λαοῦ διαμαρτυρία πρός τούς τριακόσιους βου­λευτές μας πού τελικά ὑποκύπτουν στίς ἀφόρητες πιέσεις τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καταπατοῦντες τό Σύνταγμα τῆς πατρίδος μας καί ὑπονομεύοντας τό μέλλον τῶν ἐρχομένων γενεῶν.

Ἄς γίνει σαφής καί ἀνυποχώρητη καί μέ τήν συμβολή Σας ἡ ἀντί­δρασή μας πρός τίς προθέσεις τῶν κομμάτων γιά τήν κύρωση τῆς Δανεια­κῆς Σύμβασης. Δέν εἴμαστε ἕνας, δέν εἴμαστε δύο, δέν εἴμαστε τρεῖς, εἴμαστε χίλιοι δεκατρεῖς. Θά τολμήσουν νά ξαναζη­τήσουν οἱ τριακόσιοι τήν ψῆφο μας, ἄν τολμήσουν νά ἐνταφιάσουν τήν πατρίδα μας;
Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι, ἄν οὔτε καί τά παραπάνω ἀναφερ­θέντα ὑπολογίσουν οἱ κυβερνῆτες μας καί οἱ δανειστές τους, τό λιγότερο πού μποροῦμε καί πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά κηρύξουμε τήν πατρίδα μας σέ κατάσταση ἔκτακτης πνευματικῆς ἀνάγκης.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι θά πρέπει ὡς πνευματικοί πατέρες τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας νά κηρύξετε πάνδημη, ὅπου Ἑλληνικῆς γῆς, μετάνοια τοῦ τύπου: «Ἔτι τρεῖς ἡμέρες καί Νινευΐ καταστραφήσεται». Νά παρακληθοῦν, μέ τίς Ἅγιες εὐχές Σας, ἅπαντες οἱ Ἕλληνες πιστοί νά νηστέψουν, νά προσευχηθοῦν θερμότερα καί νά ἐγκρατευτοῦν γιά νά ἑλκύσουν τήν ἄνωθεν βοήθεια. Σέ ἀνάλογη περίσταση ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε ζητήσει ἀπό τούς πιστούς τῆς ἐποχῆς του αὐστηρότερες πνευματικές ἐν Χριστῷ ἀσκήσεις, πού ἔφεραν θαυμαστό ἀποτέλεσμα. Κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή ἴσως μᾶς περιγελάσουν. Ὁ πι­στός λαός θά ὑπακού­σει, θά ἀνακουφισθεῖ καί θά ἀνταποκριθεῖ.

Ἐξαιτοῦμαι τίς ἅγιες εὐχές Σας
Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ
Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Κοινοποίησις: Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον
Σεβ/τους Μητροπολῖτας τῆς Ἑκκλησίας τῆςἙλλάδος

[Νίκος]

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα και γεγονότα στην Πατρίδα μας, αλλά είναι η πρώτη φορά που μας βρίσκουν σε τέτοια πνευματική κατάπτωση, ως έθνος.

Επομένως ταπεινά συμφωνώ με την τελευταία παράγραφο της επιστολής:

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι θά πρέπει ὡς πνευματικοί πατέρες τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας νά κηρύξετε πάνδημη, ὅπου Ἑλληνικῆς γῆς, μετάνοια τοῦ τύπου: «Ἔτι τρεῖς ἡμέρες καί Νινευΐ καταστραφήσεται». Νά παρακληθοῦν, μέ τίς Ἅγιες εὐχές Σας, ἅπαντες οἱ Ἕλληνες πιστοί νά νηστέψουν, νά προσευχηθοῦν θερμότερα καί νά ἐγκρατευτοῦν γιά νά ἑλκύσουν τήν ἄνωθεν βοήθεια. Σέ ἀνάλογη περίσταση ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε ζητήσει ἀπό τούς πιστούς τῆς ἐποχῆς του αὐστηρότερες πνευματικές ἐν Χριστῷ ἀσκήσεις, πού ἔφεραν θαυμαστό ἀποτέλεσμα. Κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή ἴσως μᾶς περιγελάσουν. Ὁ πι­στός λαός θά ὑπακού­σει, θά ἀνακουφισθεῖ καί θά ἀνταποκριθεῖ.

Στις προσευχές μας, ας παρακαλέσουμε το Θεό, παραβλέποντας ότι είμαστε ένα "εν πολλές αμαρτίες περιπεσόν έθνος", να αναδείξει άνδρες (και γυναίκες) Χριστιανούς και ικανούς να αναλάβουν την αποκατάσταση του έθνους μας, πνευματικά πρώτον και οικονομικά έπειτα, καθώς και την αξιοπρέπειά μας.

[Νίκος]

"Η Οικονομική κρίση ώς αποτέλεσμα του Εσκοτισμένου Νοός"

Ομιλία του πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου την 6η Φεβρουαρίου 2012 στη Σχολή Γονέων του ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ



Ξεκίνησε αναφέροντας Σοφούς Αρχαίους Έλληνες όπως ο Πλούταρχος, ο οποίος μιλώντας για την οικονομική κρίση στην Αρχαία Αθήνα στο έργο του «Περί του μην δανείζεσθαι» έλεγε πώς εμείς ως υποκειμενικοί παράγοντες ευθυνόμεθα για την κρίση. Υπεύθυνος για την οικονομική κρίση είναι ο εσκοτισμένος νούς, η αιτία της πτώσης του ανθρώπου. Ο Πλάτωνας στους «Βίους του» έγραφε ότι Απαγορεύεται να δανείζεται κανείς νερό από τον γείτονα του εάν δεν βρεί πρώτα το δικό του. Πρώτα εξετάζεις πλούτο δικό σου και εάν δεν έχεις τότε δανείζεσαι από τον πολύ διπλανό σου. Και μόνο για πολύ σημαντικά ζητήματα. Η Τρυφή και η μαλθακότητα αναγκάζουν τους ανθρώπους να δανείζονται (Ρωμαιοκρατία). Ο περιηγητής Παυσανίας είδε την Ελλάδα να καταρρέει (Μονομαχίες αντί τραγωδίες στο θέατρο του Διονύσου). Το περίφημο άγαλμα
της Αθηνάς είχε επενδυθεί με μετακινούμενο ένδυμα 40 ταλάντων χρυσού για να μπορεί να αφαιρεθεί και να πουληθεί ο χρυσός σε περίπτωση ανάγκης της Αθήνας όπως και έγινε. Ο Πλούταρχος αναφέρει επίσης πώς όταν οι Καρχηδόνιοι χρειάστηκαν σύρματα, όλες οι γυναίκες της Καρχηδόνας έκοψαν τα μαλλιά τους και με αυτά κατασκευάσαν σύρματα για την Καρχηδόνα. Έδωσαν κάτι από το είναι τους. Ο Βασιλιάς Αντίγονος είδε τον φιλόσοφο Κλεάνθη να αλέθει και σε ερώτηση του πώς το καταδέχεται ο Κλεάνθης του απάντησε πώς «Δεν εγκαταλείπω ούτε την Φιλοσοφία, ούτε όμως και τα ταπεινά πράγματα που μας θρέφουν».

Στις Πράξεις των Αποστόλων οι πρώτοι Χριστιανοί πουλούσαν τα κτήματα τους για αυτούς που τα είχαν ανάγκη γιαυτό και η πρώτες Χριστιανικές κοινότητες ήταν τόσο πετυχημένες. Ο Μάρξ το αντέγραψε κατά το δοκούν σε «Όλα κοινά κατά τις ανάγκες μας».

Ο «Καλλικράτης» διόγκωσε τους Δήμους και έτσι χάθηκε η επικοινωνία των ανθρώπων απομακρύνοντας τους. Δεν βοηθούνται γιατί πλέον δεν γνωρίζονται. Το Ελληνικό γένος έτσι κρατήθηκε στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Λειτούργησαν οι κοινότητες και οι Ενορίες. Ο Παπαδιαμάντης με την μικρή γειτονιά του έλεγε ότι δεν θα περιμένουμε το κράτος. Έχουμε χρέος να μην αφήσουμε τον διπλανό μας. Ο διπλανός μας είναι «ο θησαυρός μας», με την έννοια της βοήθειας και της προσφοράς και όχι του ανταγωνισμού. Ξεχάσαμε να ζούμε όλοι μαζί. Να μοιραζόμαστε τις χαρές και τις λύπες. Δημιουργήσαμε ανάγκες πλασματικές και όχι σωτήριες.

Ο π.Κωνσταντίνος αναφέρθηκε στο πείραμα του Μόντρεαλ στο οποίο ρωτήθηκαν άνθρωποι για το πόσο λίγο οι πολύ πιστεύουν ότι θα ζήσουν. Αυτοί οι οποίοι είπαν λίγα χρόνια αναλογικά αγχώθηκαν και πεθάναν νωρίτερα. Το ίδιο λοιπόν γίνεται και με την τρομολαγνεία της τηλεόρασης. Την υποβολή που υφιστάμεθα όλοι μας τα τελευταία 2 χρόνια. Η σύνδεση του ευρώ με την Ε.Κ.Τ. δεν μας επιτρέπει να κάνουμε δική μας οικονομική πολιτική και έχουμε εξαρτηθεί από τους δανειστές μας στους οποίους εκχωρίσαμε μαζί με την Εθνική μας κυριαρχία και την Εθνική αξιοπρέπεια και τον Εθνικό πλούτο για ένα πινάκιο κακομαγειρεμένης φακής. Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, πρέπει να ενωθούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε κύριοι του ευατού μας. Με καθαρό νού οφείλουμε να ζήσουμε απλά και ταπεινά με αγάπη. Χριστός και κοινότητα χρειάζεται. Η κατάσταση είναι πλέον στα χέρια του Ρωμιού.

(Ο πατέρας Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος είναι Διδάκτωρ Θεολογίας και έχει μεταπτυχιακό τίτλο στην Οικονομική επιστήμη).

Πηγή: lefteria.blogspot.com

[ΠΟΠΗ]

Λεμεσού: "Κόντρα στην κρίση της εποχής μας με όπλο την αγάπη"



Λόγω της πολύ δύσκολης οικονομικής κατάστασης την οποία διέρχεται η Κύπρος και της φτώχειας την οποία αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος απευθύνθηκε με εγκύκλιό του στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, με την οποία προτρέπει το λαό σε «Συναγερμό αγάπης» και επίδειξη πνεύματος αδελφικής αλληλεγγύης για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Όλοι αισθανόμαστε τη μεγάλη δυσκολία που περνά και η μικρή μας πατρίδα, όπως όλος σχεδόν ο κόσμος σχετικά με την οικονομική κρίση.

Δυστυχώς και στο λαό μας έχουν ήδη αρχίσει φαινόμενα παντελούς έλλειψης στοιχειωδών αναγκών και φτώχειας σε βαθμό που αρκετοί συνάνθρωποι μας να μην έχουν ακόμα και το καθημερινό τους φαγητό.

Συνέχεια γινόμαστε μάρτυρες αυτού του φαινομένου που όλο και περισσότερο αυξάνεται και διερωτόμαστε που θα φτάσουμε.

Οικογένειες έχουν πια παγιδευτεί στη φτώχεια και μαθητές στα σχολεία δεν μπορούν να αγοράσουν φαγητό για να προγευματίσουν.

Αυτά δεν τα ακούμε πια από μακριά, αλλά τα βλέπουμε και τα ζούμε στα σπίτια μας.

Η Εκκλησία του φιλανθρώπου Χριστού δεν μπορεί να κλείση τα μάτια της ούτε να αποστρέψη το πρόσωπο της από αυτό το δράμα πολλών αδελφών μας.

Γι’ αυτό εδώ και τέσσερα χρόνια αθόρυβα και ταπεινά η Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού προσφέρει δωρεάν φαγητό σε πολλούς συνανθρώπους μας και μαθητές των σχολείων μας.

Όμως τα πράγματα γίνονται μέρα με τη μέρα δυσκολώτερα και έτσι σήμερα φθάσαμε στο σημείο να προσφέρουμε δωρεάν 250 μερίδες φαγητού ως επίσης και 450 σάντουιτς και 450 χυμούς κάθε πρωί σε άπορους μαθητές των σχολείων μας.

Εκτός τούτων προσπαθούμε να ανταποκριθούμε και στις βασικές ανάγκες των αδελφών μας που κάθε μέρα προστρέχουν στην Εκκλησία αναζητούντες βοήθεια για να μπορέσουν να ζήσουν και να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των ιδίων και της οικογένειας τους.

Γι’ αυτούς όλους τους λόγους, ως πνευματικός πατέρας και επίσκοπος της πόλης και επαρχίας μας καλώ όλους σε συναγερμό αγάπης και αλληλεγγύης με πρωτοπόρο και σημαιοφόρο την τοπική Εκκλησία μας.

Σύνθημα μας: «Κόντρα στην κρίση της εποχής μας με όπλο την αγάπη». Όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι να στηρίξωμε ο ένας τον άλλο για να αντέξωμε και να μην λυγίσωμε στην τεχνητή αυτή οικονομική κρίση, πίσω από την οποία κρύβονται τα καταχθόνια σχέδια αυτών που θέλουν να μας γονατίσουν και να μας διαλύσουν.

Αδελφοί μου, η κρίση αυτή είναι κρίση για όλους μας. Κρίση ανθρωπιάς, κρίση αλληλεγγύης, κρίση ήθους χριστιανικού, κρίση αγάπης και βοήθειας στον ενδεή αδελφό μας.

Όσοι αισθανόμαστε ότι η καρδιά μας πονά, όσοι θέλουμε να πούμε όχι στην κρίση που θέλει να μας συντρίψη, όσοι θέλουμε να ταχθούμε στους αγωνιστές της αγάπης ας συνταχθούμε στο έργο αυτό της Μητρόπολης μας.

Ο, τι μπορούμε και όσο μπορούμε ο καθένας μας.

Να κτυπήσουμε το θηρίο της φτώχειας με την ελεημοσύνη μας. Μη φοβηθούμε την ελεημοσύνη και βοήθεια στους αδελφούς μας.

Στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου γνωστού η αγνώστου, δικού μας η ξένου να δούμε το Χριστό, να δούμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

Η ελεημοσύνη είναι το κλειδί και το μυστικό της χαράς και της χάρης του Θεού. Όσοι θέλουμε να αισθανθούμε άνθρωποι μέσα σ’αυτή την κατήφεια των περιστάσεων, όλοι μαζί ας αγωνιστούμε τον καλό αγώνα της αλληλοβοήθειας.

Ο Χριστός μας δίδει τώρα, σήμερα, αυτή την ευκαιρία, μας δίδει το κλειδί που ανοίγει τη Βασιλεία Του.

Ας ακούσουμε την αιώνια και γλυκύτατη φωνή του «εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου, των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 34-40).

Ας απαντήσουμε όλοι μαζί παρόντες στο προσκλητήριο αυτό του Θεού μας.

Ο Θεός της αγάπης και φιλανθρωπίας ας είναι μαζί μας.

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης

†Ο Λεμεσού Αθανάσιος

Σημειώσεις:

Οι εισφορές για το έργο αυτό μπορούν να γίνονται ως ακολούθως :

1. Με κατάθεση στους ακόλουθους λογαριασμούς:

Λαϊκή Τράπεζα: 027 11 032183

Τράπεζα Κύπρου: 357 00 3597305

Ελληνική Τράπεζα: 241 01 18062001

2. Με την αποστολή τραπεζικής επιταγής στο λογιστήριο της Ιεράς Μητροπόλεως με την ένδειξη «Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού -Γεύμα Απόρων» και τα στοιχεία του δωρητού για να σταλεί η σχετική απόδειξη.

3. Προσωπικώς στο λογιστήριο της Ιεράς Μητροπόλεως.

romfea.gr

[Νίκος]

Ναυπάκτου: «Η αντιμετώπιση της κρίσης πρέπει να γίνει με πνευματικά μέσα»
Δημιουργήθηκε στις Τρίτη, 06 Μάρτιος 2012 - Συντάχθηκε από τον/την Romfea.gr



Διαβάσαμε ένα κείμενο του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, στο οποίο αναφέρεται μια πρωτοβουλία εθελοντισμού.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου αναφερόμενος στην σημερινή κρίση, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η κρίση πού περνούμε αυτόν τον καιρό στην Πατρίδα μας δεν είναι απλώς κρίση οικονομική, αλλά πνευματική, κρίση αγάπης στον Θεό και τον άνθρωπο.»

«Η αντιμετώπισή της πρέπει να γίνει με μέσα πνευματικά, δηλαδή με μετάνοια, προσευχή και απόλυτη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια τού Θεού», προσθέτει ο Μητροπολίτης Ιερόθεος.

Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Παράλληλα πρέπει να αναπτυχθή και ο αλτρουισμός, η εθελοντική προσφορά και η φιλανθρωπία. Δεν πρέπει να το περιμένουμε από το Κράτος, γιατί αυτό δεν μπορεί να ανταποκριθεί.»

Ενώ συμπληρώνει: «Ο λαός έχει μια σοφή παροιμία: «Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο».

«Δεν μπορούσε να μείνουμε απαθείς ούτε να γίνουμε απάνθρωποι με το να συσσωρεύουμε υλικά αγαθά σαν τον άφρονα πλούσιο της παραβολής. Όταν δίπλα μας υπάρχει πόνος και πείνα δεν δικαιολογείται αδράνεια, ούτε εναπόθεση των ευθυνών σε άλλους», καταλήγει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Πηγή: romfea.gr

[Zenon]

«Η ορθή στάση του χριστιανού απέναντι στην οικονομική κρίση»



Του Σεβ. Μητροπολίτη Σπάρτης Ευσταθίου,

Είναι γνωστά τα αποτελέσματα της οικονομικής ύφεσης σε όλους μας. Η φτώχεια και η ανέχεια δε χτύπησαν μόνο τα σπίτια των φτωχών και πολυμελών οικογενειών, όπως άλλοτε, αλλά και τα σπίτια εκείνων που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν σκεφτεί ότι θα περνούσαν μια τέτοια δοκιμασία.

Μέσα σ’αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες και επειδή η πείνα δεν έχει μάτια, βγήκαν στον δρόμο και οι μέχρι χθες έχοντες.

Απλώνουν το χέρι τους και ζητούν βοήθεια και οι μέχρι χθες εύποροι η εν πάση περιπτώσει αυτοί που δεν είχαν στερηθεί στη ζωή τους τίποτε. Πλησιάζουν τους κάδους των απορριμμάτων και αυτοί που άλλοτε πέταγαν το μισό φαγητό τους από την υπερκατανάλωση των υλικών αγαθών.

Τώρα πλέον και δεν ξέρουμε μέχρι πότε, φτωχός δεν είναι ο Γεωργάκης που καθόταν στη γωνιά του δρόμου και ζητούσε βοήθεια για τον εαυτό του και τη γυναίκα του, αλλά φτωχός είναι και ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας που είχε αυτοκίνητο και το πούλησε, που είχε κτήμα και το έδωσε, για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του, καθώς και αυτός που κινδυνεύει να χάσει ακόμη και το σπίτι που μένει, διότι χρωστάει στην Τράπεζα, η οποία τον ειδοποίησε με κλητήρα πριν από λίγες μέρες.

Ποιά θέση πρέπει να πάρουμε σ’ αυτή τη δοκιμασία, που έχει και άλλες επιπτώσεις, οι οποίες, αν δεν τις προσέξουμε, μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και κατάθλιψη και να οδηγήσουν σε τραγικές πράξεις σχετικές με την ίδια τη ζωή μας;

Το πρώτο που πρέπει να κάνουν όσοι χτυπήθηκαν από αυτή τη δοκιμασία είναι να τονώσουν την πίστη τους στον Πανάγαθο Θεό και στη σωστική Πρόνοιά Του.

Να πιστεύουν ότι Εκείνος, που έδωσε το στόμα, θα φροντίσει και για την τροφή.

Εκείνος, που τρέφει τα σπουργίτια και ενδιαφέρεται για όλη τη φύση έλλογη και άλογη, δε θα αδιαφορήσει για τον άνθρωπο, που είναι το πιο τέλειο δημιούργημά Του και χάρη του οποίου ταπεινώθηκε και σταυρώθηκε, για να κάνει αναμφισβήτητη την αγάπη Του.

Το «έχει ο Θεός», που έλεγαν οι παλαιότεροι από μας, πρέπει να βρει θέση και πάλι στα χείλη μας.

Το δεύτερο που είναι ανάγκη να σκεφτούμε και να προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι η διόρθωσή μας και η αλλαγή της ζωής μας. Δεν είναι δυνατό να τρώγει κάποιος και να μεθάει και να πετάει στα σκουπίδια το φαγητό που περίσσευσε, όταν γνωρίζει ότι γύρω του υπάρχουν φτωχοί και πεινασμένοι.

Αυτοί δεν είναι άλλου Θεού παιδιά, άλλα είναι του ίδιου δημιουργήματα και επομένως είναι και δικά μας αδέλφια.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι μια τέτοια σπατάλη που γίνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια των πεινασμένων θα έχει δυσμενή αποτελέσματα.

Αν δε συμμεριζόμαστε τη φτώχεια των άλλων, θα επιτρέψει ο Θεός να γίνουμε φτωχοί, για να διδαχθούμε τη σωστή συμπεριφορά μας απέναντί τους.

Να ζητήσουμε, λοιπόν, συγγνώμη πρώτα από τον Θεό για την εγωιστική συμπεριφορά μας και ύστερα συγγνώμη και από τους ίδιους τους φτωχούς που περιφρονήσαμε. Μόνο εάν μέσα μας νιώσουμε συντριβή και μαζί με τους αδύνατους αδελφούς μας συναντηθούμε και μαζί με εκείνους σηκώσουμε τα χέρια μας στον ουρανό, τότε θα έλθει η συγχώρηση και η ευλογία.

Αλλά θα πρέπει να κάνουμε ένα επιπλέον βήμα προς τα εμπρός. Όσοι ακόμη αντέχουν, όσοι έχουν «σπλάχνα οικτιρμών» ν’ ανοίξουν την καρδιά τους και να δώσουν κάτι από εκείνα που έχουν. Αν είναι από το περίσσευμά τους και το προσφέρουν με την καρδιά τους και με κίνητρο την αγάπη τους, θα έχουν την ευλογία του Θεού και δε θα στερηθούν ποτέ και τίποτα.

«Θέλεις να έχεις, δώσε» λέγει το απόσταγμα της σοφίας του λαού μας. Αν δώσεις από το υστέρημά σου, τότε να γνωρίζεις ότι η ευλογία του Θεού θα είναι πλούσια για όλη την οικογένειά σου, ενώ ταυτόχρονα θα δίδεις και ένα αξιοθαύμαστο παράδειγμα στην κοινωνία, ανάμεσα στην οποία λιγόστεψαν τα παραδείγματα των Μεγάλων Ευεργετών, οι οποίοι υστερούνταν για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο.

Έτσι, αδελφοί μου, πιασμένοι χέρι- χέρι, θα αντιμετωπίσουμε χριστιανικά τη δοκιμασία που μας βρήκε και θα ελπίζουμε ότι θα έχει τέλος η περιπέτεια της Χώρας μας και θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Η ελπίδα ποτέ δεν πρέπει να μας εγκαταλείψει.

Πριν κλείσω την επικοινωνία μας, θέλω να προσθέσω κάτι πρακτικό, που θα αποτελεί και έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης μας.

Μερικοί πιστεύουν, ότι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα πρέπει να βοηθάμε τους φτωχούς. Όμως, και οι φτωχοί έχουν στομάχι, που δεν έχει ανάγκη από την τροφή μόνο αυτές τις εορταστικές περιόδους, αλλά ολόκληρο τον χρόνο. Επομένως, είναι ανάγκη να συνεχίσουμε την προσφορά μας και κατά την περίοδο που διανύουμε.

Μάλιστα το καθήκον της φιλανθρωπίας τονίζεται τόσο από τις Αποστολικές και Ευαγγελικές περικοπές όσο και από τα τροπάρια της Εκκλησίας μας κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιατί και η νηστεία, μεταξύ των άλλων, έχει και αυτό το νόημα, ν’ αυξήσουμε την ελεημοσύνη.

Προτείνω, λοιπόν, αυτό που γίνεται σε μερικά Σουπερμάρκετς (Supermarkets) στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις να γίνει και στην επαρχία μας.

Σε μια γωνιά του κάθε καταστήματος της Σπάρτης και των κωμοπόλεων της Μητροπόλεώς μας,, ακόμη και των χωριών, να τοποθετηθεί μια πινακίδα που θα στείλει η Μητρόπολή μας με την ένδειξη «ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ». Στον χώρο αυτον, θα αφήνουν όσοι αγοράζουν δικά τους πράγματα και μια μικρή ποσότητα από τα ίδια για τους ανήμπορους αδελφούς μας.

Αυτά για μέν τη Σπάρτη θα μεταφέρονται με εθελοντές από τα Καταστήματα στο «Βοήθεια στο Σπίτι» της Ιεράς Μητροπόλεως, για δε τις υπόλοιπες ενορίες θα τα συγκεντρώνουν οι ιερείς με τα Μέλη των Φιλοπτώχων Ταμείων και θα τα μοιράζουν με πολλή διάκριση στους φτωχούς της ενορίας τους και στα Ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Πολλοί από τους καταστηματάρχες με κίνητρο την αγάπη τους με παρακάλεσαν να τους έχω υπόψη μου. Με πολλούς ακόμη δεν επικοινώνησα, είμαι όμως βέβαιος ότι όλοι το επιθυμούν, όχι μόνο για να μην υστερήσουμε σε αισθήματα φιλαλληλίας και αλληλεγγύης, αλλά κυρίως για να συμπαρασταθούμε στους αδελφούς μας κατά την παρούσα ανάγκη.

Αδελφοί μου,

Ας προσφέρουμε μια σταγόνα αγάπης στον ωκεανό της ανάγκης.

Θα την ευλογήσει ο Θεός και πρώτη και άμεση αμοιβή θα είναι η χαρά για όλους μας και η συμπαράσταση στον εμπερίστατο αδελφό μας, που, όπως μας δίδαξε ο Χριστός μας, είναι ο ίδιος ο εαυτός Του.

Με ευγνώμονες ευχαριστίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Πηγή: http://www.romfea.gr

[Νίκος]

Εδέσσης Ιωήλ: 'Η Εκκλησία μπροστά στην κρίση του τόπου μας'
Δημιουργήθηκε στις Τετάρτη, 07 Μάρτιος 2012 - Συντάχθηκε από τον/την Romfea.gr



Eισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτη Εδέσσης κ. Ιωήλ στην Ιεραρχία με θέμα "Η Εκκλησία μπροστά στην κρίση του τόπου μας".

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Ἕνας ἐκ τῶν μυστικῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, σ᾽ ἕνα ἀπό τά ὡραῖα ποιήματά του νά τί γράφει γιά τόν ἄνθρωπο!

Οὗτος μέσον τῶν κτισμάτων,
τόν Θεόν γινώσκει μόνος,
τούτῳ μόνῳ ὁ Θεός δέ,
κατά νοῦν ληπτός ἀλήπτως,
καθορᾶται ἀοράτως,
καί κρατεῖται ἀκρατήτως[1].

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μιά μοναδική σχέση μέ τό Θεό. Ἀπ᾽ ὅλα τά κτίσματα μόνον αὐτός ἔχει τόσο στενές σχέσεις μέ τό Θεό. Γνωρίζει τό Θεό καί γνωρίζεται ὑπό τοῦ Θεοῦ. Μετέχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά τό πεῖ κάπως διαφορετικά· «... ὥσπερ οὐδείς ἀνώτερος Θεοῦ ἐν οὐρανῷ, οὕτω μηδείς ἔστω ἀνώτερος ἀνθρώπου ἐπί γῆς»[2].

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ κυριάρχης τῆς φύσεως. Ὅλη ἡ δημιουργία, ἀκόμη καί αὐτοί οἱ ἄγγελοι, ἐδημιουργήθησαν γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅλα ἔγιναν γιά τήν τελείωση καί τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Βέβαια, ἐάν συγκριθεῖ μέ τό Θεό, εἶναι ἕνα τίποτε. Ἐάν ὅμως συγκριθεῖ μέ τή δημιουργία, εἶναι μέγας.

Αὐτό εἶχε ὑπ᾽ ὄψη του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, ὅταν ἔλεγε στά ἱστορικά ἔπη του τά ἀκόλουθα· «εἰ μηδέν εἰμι, Χριστέ μου, τίς ἡ πλάσις;»[3]. Ἔχουμε τή δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μέ τό Θεό καί νά εἴμαστε μαζί του ἀχώριστα, σύμφωνα ἄλλωστε καί μέ τά λεγόμενά Του πρός τόν Πατέρα Του· «ἐγώ ἐν αὐτοῖς καί σύ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι»[4].

Ἀνέφερα ὅλα αὐτά, γιατί, ἐάν δέν γνωρίσουμε «οἵους ἡμᾶς ἐποίησεν ὁ Θεός, οὐκ ἐπιγνωσόμεθα οἵους ἐποίησεν ἡ ἁμαρτία»[5]. Πράγματι μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός ὅλα νά τά ἔχουμε κοινά.

Τά ἀγαθά τῆς γῆς εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μετά τήν πτώση μας ὁ ἄνθρωπος κυριευμένος ἀπό ἀνασφάλειες καί φοβίες ἄρχισε νά δείχνει σημάδια ἰδιοτέλειας.

Ἤθελε νά ἔχει δικά του ὅσο τό δυνατόν περισσότερα ἀπό τά ἀγαθά πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Νόμιζε πώς ὅσο περισσότερα εἶχε, τόσο πιό πολλά χρόνια θά ζοῦσε. Ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ ἐκμετάλλευσις τοῦ ἀνθρώπου εἰς βάρος ἄλλου ἀνθρώπου καί κατ' ἐπέκταση ἑνός λαοῦ εἰς βάρος ἄλλου λαοῦ. Ἡ ἰδιοτέλεια ἔκανε τόν κόσμο ἄνω κάτω.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά πεῖ ἕνα βαρυσήμαντο λόγο γιά τήν τάση πού ἔχουμε νά μαζεύουμε συνεχῶς καί νά πλεονεκτοῦμε· «Οὐκ ἀφίησιν ἀνθρώπους εἶναι τούς ἀνθρώπους τό χρυσίον, ἀλλά θηρία καί δαίμονας»[6]. Ἡ πλεονεξία εἶναι νόσημα ὅλης τῆς Οἰκουμένης.

Ἡ ἱστορία ἔχει καταγράψει φοβερές καταστάσεις ἐκμεταλλεύσεως λαῶν ἀπό τά δῆθεν πολιτισμένα κράτη. Τέτοια παραδείγματα εἶναι πολλά στίς περιοχές τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Ἀσίας, ἀλλά καί τῶν μικρῶν λαῶν τῆς γῆς, πού ὑποχρεώνονται νά ἀγοράσουν ὅπλα καί προϊόντα ἀπό ἄλλους μεγαλυτέρους καί πλουσιωτέρους λαούς, ἐπειδή ἡ πτωχεία καί ἡ ἀνέχεια τούς ἀνάγκασε νά δανεισθοῦν ἀπό αὐτούς χρήματα.

Ἄς ἔλθουμε τώρα καί στήν κρίση τοῦ τόπου μας. Ἡ λέξη κρίση τί σημαίνει; Ἀνοίγοντας τά διάφορα λεξικά βλέπουμε διάφορες ἑρμηνεῖες· Νά ποῦμε μερικές·

Τό ρῆμα κρίνω σημαίνει χωρίζω, ἐκλέγω, διακρίνω, ἀνακρίνω, παραβάλλω, ἑρμηνεύω ὡς δικαστής, ἀποφασίζω, ἀπονέμω δίκαιον, καταδικάζω, μηνύω, νομίζω[7]. Τό ἴδιο καί ἡ λέξη κρίσις πού εἶναι παράγωγο αὐτοῦ τοῦ ρήματος (ξεχώρισμα, δίκη, ἀπόφαση, ἔκβαση, μεταβολή ἀσθενείας). Στόν Ὅμηρο ἀπαντῶνται μερικές ἀπό τίς παραπάνω ἔννοιες, ὅπως π.χ.

Ἐνεργῶ, διακρίνω, χωρίζω, διαλύω, ξεδιαλέγω, ἐκλέγω γιά τόν ἑαυτό μου κ.ἄ.[8]. Σέ ἕνα ἄλλο λεξικό μεταξύ διαφόρων ἐννοιῶν πού ἀναφέραμε ὑπάρχει καί ἡ ἔννοια «ἀγών περί ἀμφισβητουμένων πραγμάτων»[9]. Στά νεώτερα λεξικά ἐκτός τῶν ἀνωτέρω ἐννοιῶν ὑπάρχει καί ἡ ἀκόλουθη· «περίοδος ἀνωμάλου καταστάσεως, δυσχεροῦς κινδυνώδους ἐκτροπῆς ἀπό τῶν κανονικῶν, ὁμαλῶν συνθηκῶν τοῦ βίου· οἰκονομική ἠθική κρίσις, τό νόμισμα διέρχεται κρίσιν»[10].

Ὅπως ἐπίσης καί τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη. Ἐδῶ δύο ἔννοιες νεώτερες εἶναι χαρακτηριστικές· «ἡ διατάραξη τῆς ὁμαλῆς πορείας μιᾶς διαδικασίας ἤ ἡ κακή λειτουργία ἤ ἡ ἔμπρακτη ἀμφισβήτηση τῶν καθιερωμένων (δομῶν, ἀξιῶν, θεσμῶν), τῆς οἰκογενείας... τῆς νομισματικῆς (πολιτικῆς) κ.λ.π.». Ἐπίσης κρίση μπορεῖ νά σημαίνει καί τήν κατάσταση κατά τήν ὁποία ἀμφιβάλλει κάποιος γιά τόν ἑαυτό του ἤ σέ ὅ,τι κάνει[11].

Ἀπ᾽ ὅλες αὐτές τίς ἔννοιες, ἀρκετές ταιριάζουν ὡς ἑρμηνεία γιά τήν κρίση τοῦ τόπου μας. Ἡ κρίση δέν ἀκουμπάει μόνο τά οἰκονομικά τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἐπιδρᾶ καί στήν πνευματική τους ζωή, στήν ψυχοσύνθεσή τους, στή συμπεριφορά τους πρός τούς ἄλλους, στό ἐνδιαφέρον τους γιά τό μέλλον, στήν αἰσιοδοξία τους γιά τά ὄνειρά τους καί τίς προσδοκίες τους.

Ἐάν μπορούσαμε νά δώσουμε ἕνα γενικό χαρακτηρισμό στή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, θά λέγαμε πώς εἶναι συμπεριφορά μελαγχολική.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου μας σήμερα δέν ἔχουν τό κουράγιο νά διεκδικήσουν τίποτε. Ἁπλῶς ἀγωνίζονται νά περισώσουν ὅσα τούς ἔχουν ἐναπομείνει. Στό μυαλό τους κυριαρχεῖ ἡ ἔννοια πώς ἔρχεται ἡ ἰσοπέδωση τῶν πάντων καί ὀφείλουμε νά κάνουμε ἀγῶνα ἐπιβιώσεως καί περισώσεως ὅσο τό δυνατόν περισσοτέρων χρημάτων καί ἀγαθῶν.

Ἡ κρίση ἔφερε μιά διασάλευση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας.

Ἐκεῖ πού ἑστιάζεται αὐτή ἡ καινούργια κατάσταση γιά τούς σύγχρονους Ἕλληνες εἶναι στήν ἔλλειψη χρημάτων, στήν ἐπιβολή πολλαπλῶν φόρων, στή δραματική καί ἀτελεύτητη περικοπή μισθῶν καί συντάξεων, στήν ἀνεργία, πού σέ μερικά μέρη τῆς πατρίδος μας ἔφτασε στό 20%, στήν αὔξηση τῶν αὐτοκτονιῶν, (στήν ἐπαρχία μου εἴχαμε τέσσερεις αὐτοκτονίες ἐξ αἰτίας χρεῶν καί ἐλλείψεως χρημάτων), στήν ἀναχώρηση σπουδαίων νέων ἐπιστημόνων στό ἐξωτερικό, ὅπως π.χ. στήν Ἀμερική, Ἀγγλία καί Αὐστραλία, στόν ὑποσιτισμό τῶν παιδιῶν, στόν ὀνειδισμό τῆς πατρίδος μας διεθνῶς, στήν ἐλαφρά κοινωνική ἐξέγερση μέ τήν ἐκδήλωση ἀπεργιῶν καί στάσεων ἐργασίας, στήν ἀπαξίωση τῶν πολιτικῶν καί γενικά στήν ἐπικράτηση ἑνός κλίματος ἀπελπισίας.

Ἀκόμη παρατηρήθησαν καί τά ἑξῆς φαινόμενα· πολλοί συγγενεῖς πού εἶχαν στά διάφορα γηροκομεῖα δικούς τους ἀνθρώπους καί εἶχαν μιά μικρή σύνταξη, νά ξαναπαίρνουν πάλι στό σπίτι τούς γέροντες γονεῖς ἤ ἄλλου βαθμοῦ συγγενεῖς, προκειμένου νά καρπωθοῦν τή σύνταξή τους. Ἀκόμη παιδιά πού ἤθελαν νά ζήσουν ἀνεξάρτητα ἀπό τούς γονεῖς καί ἔμεναν ἐπ' ἐνοικίῳ ξαναγύρισαν πάλι στήν πατρική τους ἑστία γιά νά ἀποφύγουν τά ἔξοδα.

Χρήσιμο γιά ὅλους μας εἶναι νά ἀναφέρουμε μερικές ἀπό τίς ἐπιπτώσεις τῆς κρίσεως ἀναλυτικώτερα. Π.χ. ἀπό τά στοιχεῖα τῆς Eurostat βλέπουμε τά ἄκρως δυσάρεστα ποσοστά τῆς ἀνεργίας στήν Πατρίδα μας. «Τά ποσοστά ἀφοροῦν στό 2010, ὁπότε αὐτά ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό θλιβερότερα...

Τά ὑψηλότερα ποσοστά ἀνεργίας τοῦ προηγουμένου ἔτους σημειώνονται στή Δυτική Μακεδονία (15,5%), στά Ἰόνια νησιά (14,8%), στό Νότιο Αἰγαῖο καί στήν Ἀνατολική Μακεδονία καί Θράκη (14,2%). Ἀκολουθοῦν ἡ Κεντρική Μακεδονία (13,5%), ἡ Ἤπειρος (12,6%), ἡ Στερεά Ἑλλάδα (12,5%), ἡ Ἀττική (12,3%), ἡ Θεσσαλία (12,1%), ἡ Δυτική Ἑλλάδα καί ἡ Κρήτη (11,7%).

Τά χαμηλότερα ποσοστά ἀνεργίας σημειώνονται στήν Πελοπόννησο (9,8%) καί στό Βόρειο Αἰγαῖο (9%)»[12]. Σύμφωνα μέ τίς τελευταῖες ἐκτιμήσεις τοῦ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ ἡ ἀνεργία τόν Αὔγουστο του 2011 ἔφτασε στό 18,4% ξεπερνώντας τίς 900.000 ἄτομα[13]. Ἄς σημειωθεῖ πώς ἄλλες μελέτες ἀνεβάζουν τά ποσοστά ψηλότερα.

Ἄλλο ἐνδιαφέρον σημεῖον ἀπό τά ἀποτελέσματα τῆς κρίσεως εἶναι ἡ ἐπίπτωση τῶν συνεπειῶν της στήν ψυχική ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Στήν ἱστοσελίδα in.gr τοῦ Δημοσιογραφικοῦ Ὀργανισμοῦ Λαμπράκη Α.Ε. τῆς 17ης Σεπτεμβρίου τοῦ 2011 δημοσιεύθηκε μελέτη-ἄρθρο μέ τίτλο: «Οἱ ἐπιπτώσεις τῆς κρίσης στήν ὑγεία τῶν Ἑλλήνων· τί δείχνουν οἱ μελέτες». Ἄς δοῦμε μερικά στοιχεῖα.

«Ἡ κρίση χρέους πού πλήττει τήν Ἑλλάδα ἔχει σημαντικές ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, καθώς ἔχει αὐξηθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν αὐτοκτονιῶν, ἐνῶ ὅλο καί περισσότεροι στρέφονται στά ναρκωτικά καί στήν πορνεία καί ραγδαία αὔξηση παρατηρεῖται στά κρούσματα μόλυνσης μέ τόν ἰό HIV. Αὐτό προκύπτει ἀπό τήν ἔρευνα μέ τίτλο "Οἱ ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία· οἰωνοί μιᾶς ἑλληνικῆς τραγωδίας", πού ὑπογράφουν Βρετανοί ἐρευνητές καί ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε στήν ἰατρική ἐπιθεώρηση Lancet». Σύμφωνα μέ ἔγγραφο πού ἔστειλε στή βουλή ὁ ὑπουργός Ἀνδρέας Λοβέρδος πρός ἀπάντηση ἐρωτήσεως γιά τήν αὔξηση τῶν αὐτοκτονιῶν λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῶν κυκλωμάτων τοκογλυφίας, τό ὅριο τῆς αὐξήσεως τῶν αὐτοκτονιῶν ἀγγίζει τό 40%. Ἡ κρίση ἔχει ψυχολογικές ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι παρατηροῦνται, λόγῳ τοῦ ἀδιεξόδου πού συναντοῦν οἱ ἄνθρωποι στά οἰκονομικά τους, μιά κατάθλιψη καί ἕνα ὑπερβολικό ἄγχος. Ἡ κατάθλιψη πλήττει ὅλες τίς ἡλικίες καί μάλιστα αὐτούς πού εἶναι ἄνεργοι.

Ἄλλο ἐπίσης ἀξιοπαρατήρητο φαινόμενο εἶναι τό «λουκέτο» στά διάφορα καταστήματα. Τόν Αὔγουστο τοῦ 2011 τό ποσοστό τοῦ κλεισίματος τῶν διαφόρων ἐπιχειρήσεων ἔφτασε στό 25% τοῦ συνόλου τῶν καταστημάτων. Αὐτό σημαίνει ὅτι 1 στίς 4 ἐμπορικές ἐπιχειρήσεις στό σύνολο τῆς χώρας ἔβαλαν λουκέτο.

Ἡ κατάσταση αὐτή λειτουργεῖ ὡς μεταδοτική ἀσθένεια. Ἀσφαλῶς σήμερα τά ποσοστά εἶναι μεγαλύτερα. Μικρά καί μεγάλα μαγαζιά τό ἕνα μετά τό ἄλλο κλείνουν.

Ἐπίσης στόν τομέα αὐτό ἀνήκουν οἱ ἀκάλυπτες ἐπιταγές καί τά διάφορα οἰκονομικά φέσια πού ἔπνιξαν τήν ἀγορά. Ἄς μήν ἀναφέρουμε λεπτομερῶς ἄλλα συμπτώματα τῆς κρίσεως, ὅπως π.χ. τήν ἐπίπτωση τῆς κρίσεως στά νοσοκομεῖα, στήν παιδεία, στά φάρμακα κ.λ.π. Τά δείγματα τά προαναφερθέντα εἶναι ἀρκετά.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

Ἀπέναντι σ᾽ αὐτήν τήν κρίση καί στό λαό μας πού ἔχει ἐγκλωβιστεῖ στά ἀποτελέσματά της, παραμένει σέ ἐγρήγορση ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομο «ἰατρεῖον ἐστι πνευματικόν ἡ Ἐκκλησία καί δεῖ τούς ἐνταῦθα παραγενομένους κατάλληλα τά φάρμακα λαμβάνοντας καί τοῖς οἰκείοις τραύμασιν ἐπιτεθέντας, οὕτως ἐπανιέναι»[14].

Ἐπίσης μέσα στήν Ἐκκλησία «ἐπί τό αὐτό πλούσιος καί πένης»[15]. Ἡ εὐγένεια τῆς Ἐκκλησίας ἔγκειται στήν ἴση μεταχείριση τῶν ἀνθρώπων. Πλούσιοι, πένητες, οἰκεῖοι καί ξένοι, ὅλοι ἀπολαμβάνουν τήν ἴδια φροντίδα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε εἶναι γνωστή ἡ ρήση τοῦ ἀββᾶ Ἀπολλώ: «εἶδα τόν ἀδελφόν μου, εἶδα Κύριον τόν Θεόν μου»[16]. Στόν κάθε ἄνθρωπο ἡ Ἐκκλησία βλέπει τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἰσχύει πάντοτε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου· «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε»[17]. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει σχετικά: «Οἱ ἀδελφοί μας οἱ ἐνδεεῖς, οἱ τόν αὐτόν ἐνδεδυμένοι Χριστόν κατά τόν ἔσω ἄνθρωπον, καί τόν αὐτόν ἡμῖν πιστευθέντες ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος· οἱ τῶν αὐτῶν ἡμῖν μετασχόντες νόμων, λογίων, διαθηκῶν, συνάξεων, μυστηρίων, ἐλπίδων ὑπέρ ὧν Χριστός ὁμοίως ἀπέθανεν, ὁ παντός αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, οἱ συγκληρονόνοι τῆς ἄνω ζωῆς... οἱ συνθαπτόμενοι Χριστῷ καί συνανιστάμενοι· εἴπερ καί συμπάσχουσιν ἵνα καί συνδοξασθῶσιν»[18]. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά παραβλέπουμε τούς πτωχούς ἐμεῖς πού ἔχουμε τραφεῖ ἀπό τόν ποιμένα τόν καλό, πού ἀναζητεῖ καί γυρίζει πίσω τό πρόβατο πού ἔχει χαθεῖ καί ἐνισχύει αὐτό πού εἶναι ἀσθενικό, λέγει πάλιν ὁ ἴδιος.

Εἶναι ἀλήθεια πώς ἀδελφό ὀνομάζουμε στήν κυριολεξία αὐτόν πού ἔχει τό ἴδιο βάπτισμα μέ μᾶς καί συμμετέχει στά ἴδια μυστήρια.

Ἡ Ἐκκλησία ὅμως κάνει μιά ὑπέρβαση καί μιμεῖται τό Θεό πού δείχνει ἀδιάκριτη ἀγάπη πρός ὅλους καί ἀνατέλλει τόν ἥλιο ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς, δικαίους καί ἀδίκους[19].

Βέβαια ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά μεταβληθεῖ σέ ἕνα ἀπέραντο πτωχοκομεῖο πού θά θεραπεύονται μόνον οἱ ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά νά παραμείνει θεσμός θεοΐδρυτος πού ἀπεργάζεται τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι παρεξηγοῦν μερικοί ἄνθρωποι τή χριστιανική πίστη, τήν ὁποία θέλουν ὡς μία λύση τῶν βιοτικῶν τους προβλημάτων, δηλ. φαγητό, θέαμα, πολιτική ἐλευθερία κ.ἄ.

Αὐτή εἶναι καί ἡ βάση πολλῶν θρησκευμάτων. Ὁ Κύριος στό θαῦμα τῶν πέντε ἄρτων πρῶτα τούς μίλησε γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ· «ἤρξατο διδάσκειν πολλά»[20], μετά θεράπευσε τούς ἀσθενεῖς· «καί ἐθεράπευσεν τούς ἀρρώστους αὐτῶν»[21] καί μετά ἔκανε τό θαῦμα τῶν πέντε ἄρτων καί χόρτασαν οἱ χιλιάδες ἄνθρωποι[22]. Πολλοί νομίζουν πώς τό ἀποκλειστικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά κάνει συσσίτια, νά μοιράζει μερίδες φαγητοῦ καί νά δημιουργεῖ κοινωφελῆ ἱδρύματα.

Ὁ Κύριος μιλάει γιά τή βρώση τή μένουσα, πού εἶναι τό σῶμα καί τό αἷμα Του καί τήν βάζει πιό μπροστά ἀπό τήν ἀπολλυμένη πού εἶναι ἡ ὑλική τροφή[23]. Ὁ ἱερός Θεοφύλακτος τό τονίζει αὐτό· «Κυρίως μάννα ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωπος γενόμενος»[24]. Ἡ κατ᾽ ἐξοχήν τροφή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Χριστός, πού προσφέρεται σέ μᾶς κυρίως μέ τή μορφή τοῦ λόγου Του καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μετά ἔρχεται ἡ ὑλική τροφή.

Ἄς ἀπαριθμήσουμε πρακτικά τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας στό λαό τοῦ Θεοῦ.

Πρῶτα πρῶτα ἐμψύχωσε ἠθικά τό λαό τοῦ Θεοῦ μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί μέ συγκεκριμένα μηνύματα. Ἐξαπέλυσε τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 2894 βαρυσήμαντη Ἐγκύκλιο στό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τίτλο «Θεολογική θεώρηση τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως», πού ἐκτός τῶν ἄλλων τονίζει καί τά ἀκόλουθα·

«Ἡ Ἐκκλησία ὅπως τό κάνει πάντα, ἀπευθύνει τόν παρηγορητικό παρακλητικό καί ἐλπιδοφόρο λόγο Της σέ κάθε ἄνθρωπο πού ὑποφέρει καί πονᾶ. Ὁ Χριστός ὅταν πλησίαζε πονεμένους ἀνθρώπους, τό πρῶτο πού τούς συνιστοῦσε ἦταν τό "θάρσει τέκνον", "θάρσει θύγατερ" καί τούς ζητοῦσε νά ἔχουν πίστη στό Θεό. Τό θάρρος καί ἡ αἰσιοδοξία, ἡ ἐλπίδα καί ἡ πίστη εἶναι ἀπαραίτητα ἐφόδια στή ζωή μας.

Ὅταν ὅλα τά πράγματα φαίνονται σκοτεινά, ὑπάρχει ἐλπίδα. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στό Θεό, δέν φοβᾶται τίποτε, οὔτε καί αὐτόν τόν θάνατο. Ἡ πίστη, τό θάρρος, ἡ ἐλπίδα, ἡ αἰσιοδοξία, τό νόημα τῆς ζωῆς, ὁ ψυχικός καί πνευματικός πλοῦτος πρέπει νά εἶναι βασικά μας ἐφόδια. Μέ αὐτά ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀλλά καί μέ τό φιλότιμο ἀντιμετωπίσαμε ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας στό παρελθόν καί ἐξήλθαμε νικητές ἀπό τίς διάφορες κρίσεις πού περάσαμε καί μέ αὐτά καί πάλι θά νικήσουμε».

Στήν ἴδια ἐγκύκλιο προτρέπονται οἱ πιστοί πού ἔχουν ἐπάρκεια ὑλικῶν ἀγαθῶν νά ἔλθουν ἀρωγοί στούς ἔχοντες ἀνάγκη, δηλ. στή γυναῖκα πού ξενοδουλεύει γιά νά θρέψει τά παιδιά της, στόν ἄνεργο πατέρα, στόν ἀσθενῆ πού δέν ἔχει φάρμακα, στούς σπουδάζοντες νέους, στούς χαμηλοσυνταξιούχους κ.ἄ.

Τονίζεται ἀκόμη πώς ἡ ὑποδούλωση στά διάφορα πάθη ἔφερε τήν κρίση, ἐν ἀντιθέσει μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού μᾶς συνιστᾶ τήν ἀσκητικότητα καί ὀλιγάρκεια. Ἐγκυκλίους μέ παρόμοιο περιέχομενο περιστασιακά ἤ καί ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ μεγάλων ἑορτῶν ἀπηύθυναν πολλοί Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τῆς γενικῆς ἐγκυκλίου τῆς Ἱεραρχίας εἶχε προηγηθῆ εἰσήγηση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλου στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας μέ τίτλο: «Τά αἴτια τῆς σύγχρονης ποικιλόμορφης κρίσης».

Σπουδαιοτάτη εἶναι ἡ παρέμβαση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου πρός τόν Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος κ. Παπαδῆμο γιά τήν τραγική κατάσταση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τά ἀποτελέσματα τῆς κρίσεως.

Σ᾽ αὐτήν τήν ἱστορική ἐπιστολή διεκτραγωγεῖ τά ὅσα συνέβησαν τούς τελευταίους καιρούς καί ἐξακολουθοῦν νά συμβαίνουν στόν τόπο μας.

Γίνεται ἀναφορά στήν ἀξιοπρέπεια τῶν Ἑλλήνων πού ξαφνικά βρίσκονται κυριολεκτικά στό δρόμο.

Οἱ ἄστεγοι καί οἱ πεινασμένοι καί οἱ ἄνεργοι εἶναι καθημερινό φαινόμενο. Ἀναφέρονται ἐπίσης τά λουκέτα τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων, ἡ περικοπή τῶν συντάξεων, ἡ ἀπόγνωση τῶν οἰκογενειαρχῶν πού δέν μποροῦν νά φέρουν σέ βόλτα τά οἰκογενειακά τους ἐξ αἰτίας τῶν ἀβαστάκτων φόρων, ὁ κίνδυνος τῆς κοινωνικῆς ἐκρήξεως, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπόγνωση καί ἡ κατάθλιψη πού φώλιασε σέ κάθε ἑλληνικό σπίτι κ.ἄ. Μιλάει ἀκόμη γιά τήν εὐαισθησία τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἀστείρευτο Ἑλληνικό φιλότιμο γιά ἀλληλεγγύη τῶν ἀνθρώπων πού βρίσκονται σέ δύσκολη θέση. Ἐπισημαίνει τούς ὑπαρκτούς κινδύνους γιά τό Ἔθνος μας καί τονίζει πώς μέ τήν κατάσταση αὐτή ὑποθηκεύεται ἡ Ἐλευθερία, ἡ Δημοκρατία καί ἡ Ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια. Δραματικά τονίζεται πώς ἡ ἀντοχή καί ἡ ὑπομονή τῶν ἀνθρώπων ἐξαντλήθηκαν.

Κάνει λόγο γιά δημιουργικές ἐνέργειες πού θά μᾶς βγάλουν ἀπό τήν κρίση καί τονίζει «ὅτι μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστη στίς δυνατότητές μας μποροῦμε νά τά καταφέρουμε... Ἡ Ἑλλάδα μας, γράφει ὀ Ἀρχιεπίσκοπος, μπορεῖ νά σταθεῖ στά πόδια της. Μπορεῖ καί πάλι νά τραβήξει μπροστά»[25].

Μετά ἀπό τόν παρηγορητικό καί στηρικτικό λόγο τῆς Ἐκκλησίας σπουδαία εἶναι καί ἡ προσφορά ὑλικῶν ἀγαθῶν στούς ἀνθρώπους. Στό δελτίο τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 2010 διαβάζουμε: «Σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διά τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί τῶν κατά τόπους Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἐκτός τῶν Γενικῶν καί Ἐνοριακῶν Φιλοπτώχων Ταμείων, τά ὁποῖα ἀνέρχονται σέ 2.325, λειτουργεῖ ἐπιτυχῶς:

10 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.
10 Παιδικούς Σταθμούς γιά νά μποροῦν νά ἐργασθοῦν οἱ μητέρες τῶν παιδιῶν.
19 Στέγες Γερόντων στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν.
66 Γηροκομεῖα στίς Ἱερές Μητροπόλεις.
13 Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων.
8 Ἱδρύματα γιά ἄτομα μέ εἰδικές ἀνάγκες.
10 Νοσοκομεῖα -Ἰατρεῖα.
7 Ἱδρύματα Ψυχικῆς Ὑγείας.
6 Ξενῶνες γιά ἀστέγους.
1 Ξενώνας γιά τήν φιλοξενία συγγενῶν-συνοδῶν ἀσθενῶν στήν Ἱερά Μητρόπολη Σύρου.
36 Οἰκοτροφεῖα Ὀρφανοτροφεῖα, Ἱδρύματα Παιδικῆς Προστασίας.
195 Κέντρα ἀγάπης (Συσσίτια) Ἱερῶν Ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων. Μερίδες φαγητοῦ ἡμερησίως 34.964 (Σήμερα ἔχουν αὐξηθεῖ σημαντικά)».

Τά στοιχεῖα αὐτά εἶναι τοῦ 2010. Ἀπό τότε πολλά ἔχουν προστεθεῖ.

Νέα κέντρα ἀγάπης (δηλ. Συσσίτια), Κοινωνικά παντοπωλεῖα, διανομές ρούχων κ.λ.π. Στήν ἐκστρατεία τοῦ ΣΚΑΪ ἀνταποκρίθηκε θετικά ὁ κόσμος, καί ἡ Ἐκκλησία, πού ἦταν ὁ τελικός ἀποδέκτης τῶν τροφίμων καί ρούχων, τά ἀξιοποίησε πολύ θετικά. Ἐδῶ θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς καί ἄλλες Ἐκκλησίες, ὅπως τῆς Κύπρου, ἦλθαν ἀρωγοί στήν προσπάθεια παροχῆς τροφίμων καί ρούχων στό λαό.

Συνεχίζοντας τήν ἀπαρίθμηση τῶν κοινωνικῶν καί πνευματικῶν παροχῶν τῆς Ἐκκλησίας πρός τό Λαό σημειώνουμε.

Φοιτητικά Οἰκοτροφεῖα:

§ 1 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (᾽Αλλοδαπῶν φοιτητῶν).

§ 1 τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας (Θεολογικό Οἰκοτροφεῖο).

§ 2 τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Ἠλείας καί Σύρου στήν Ἀθήνα.

11 Φοιτητικά Οἰκοτροφεῖα σέ Ἐπαρχιακές Μητροπόλεις.

Ἐπίσης λειτουργοῦν Κέντρα Κοινωνικῆς Συμπαραστάσεως, εὑρέσεως ἐργασίας, καθώς καί λειτουργία Προγράμματος «Βοήθεια στό Σπίτι»· ἐπιπλέον Σχολές Γεωργικές, Οἰκοκυρικῶν, Βυζαντινῆς καί Εὐρωπαϊκῆς Μουσικῆς, φροντιστήρια σχολικῶν μαθημάτων κ.λ.π.

Ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή ἔχει τό Πρόγραμμα διανομῆς φαγητοῦ σέ ἀστέγους «Κιβωτός ἀγάπης», χῶρο γιά προσφορά δωρεάν ρουχισμοῦ «Ταβιθᾶ», καθώς καί τό Ἵδρυμα Ψυχοκοινωνικῆς ἀρωγῆς καί στήριξης «ΔΙΑΚΟΝΙΑ». Σέ διάφορες Ἱερές Μητροπόλεις λειτουργοῦν παρόμοια κέντρα διανομῆς τροφίμων καί ρουχισμοῦ.

Λειτουργεῖ ἐπίσης πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὑποδοχῆς μεταναστῶν καί προσφύγων μέ 2 γραφεῖα (Ἀθήνα, Θεσσαλονίκη).

Ἐπιπλέον λειτουργοῦν 30 διάφορα ἱδρύματα σέ Ἱερές Μητροπόλεις, ἱεραποστολικά, φιλανθρωπικά, συμπαραστάσεως κρατουμένων, πνευματικῆς καί κοινωνικῆς συμπαραστάσεως, ἀποκαταστάσεως ἀπόρων καί ἀγάμων μητέρων.

Οἱ φιλοξενούμενοι κατά τό ἔτος 2011 (διαμονή, σίτιση, ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη) ἀνῆλθαν στά Ἱδρύματα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων στόν ἀριθμό 5.862.

Ἀξιοσημείωτο γεγονός εἶναι ἡ λειτουργία 54 κατασκηνώσεων σέ διάφορες Ἱερές Μητροπόλεις μέ χιλιάδες παιδιά- περίπου 14340 παιδιά καί νέοι κατά τούς θερινούς μῆνες- καί ἡ φιλοξενία ὁμογενῶν οἰκογενειῶν ἀπό τό Ἐξωτερικό, κατόπιν σχετικοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν γιά τή γνωριμία τῆς Πατρίδος καί τήν ἐκμάθηση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης.

Βασική προσφορά εἶναι ἡ λειτουργία τραπεζῶν αἵματος στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, σέ κάθε Ἱερό Ναό της, δηλ. σέ 145 Τράπεζες αἵματος καί 35 στήν περιφέρεια δηλ. στίς Ἱερές Μητροπόλεις.

Ἐπί πλέον γιά τό ἔτος 2010 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατέβαλε τό ποσόν τῶν 600.000 χιλ. Εὐρώ γιά Ὑποτροφίες 100 Ἑλλήνων φοιτητῶν πού σπουδάζουν στό Ἐξωτερικό καί σέ Ἀλλοδαπούς φοιτητές πού κάνουν σπουδές στά Ἑλληνικά Πανεπιστήμια.

Ἀκόμη συνεχίζοντας τό πρόγραμμα ἐπιδοτήσεως τοῦ τρίτου τέκνου στήν Θράκη, ἡ Ἐκκλησία κατέβαλε γιά τό ἔτος 2010 συνολικά τό ποσόν τῶν 1.086.276 Εὐρώ σέ 917 οἰκογένειες. Τό 2011 ἐδόθησαν 4285 ἐπιδόματα, δηλ. 868.704 Εὐρώ, σέ διάφορες οἰκογένειες. Συνολικά ἀπό τό ἔτος 1999 ἕως τό 2011 δόθηκαν 49.931 ἐπιδόματα, πού ἀντιστοιχοῦν σέ 11.296.096 Εὐρώ.

Ὁ συγκεντρωτικός πίνακας ἐξόδων Φιλανθρωπικῆς διακονίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων κατά τό ἔτος 2010 ἦταν 96.234.510, 47 εὐρώ.

Στό σημεῖο αὐτό μποροῦμε νά κάνουμε ἰδιαίτερη μνεία τῆς Μ.Κ.Ο. «Ἀποστολή», πού δημιουργήθηκε ἀπό τό Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο τόν Β΄ τό 2010 καί καθορίσθηκαν οἱ ἐπιδιωκόμενοι σκοποί της πού εἶναι ἡ προνοιακή καί φιλανθρωπική δραστηριότητα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μέσα σ᾽ ἕνα περιβάλλον αὐξανόμενης κοινωνικῆς κρίσης, ὅπως λέγει καί ὁ Διευθυντής της Κωνσταντῖνος Δήμτσας[26].

«Στοχεύει στή συστηματική καί δυναμική της συμμετοχή σέ ἔργα μέ ἀναπτυξιακή ἀφ᾽ ἑνός καί φιλανθρωπική καί ἀνθρωπιστική ἀφ᾿ ἑτέρου διάσταση, ἑστιάζοντας στούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς φροντιδας, πρόνοιας καί συνοχῆς, τῆς ὑγείας, τοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ περιβάλλοντος στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό.

Οἱ διεθνεῖς της δράσεις καί προγράμματα ἀναπτύσσονται σέ συνεργασία μέ τίς κατά τόπους Μητροπόλεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ἀναπτυσσόμενες χῶρες, μέ ἔμφαση τήν Ἀφρική, τήν Νοτιανατολική Ἀσία, τά δυτικά Βαλκάνια καί τή μέση Ἀνατολή, ἐνῶ ἑτοιμάζεται νά προωθήσει ἀντίστοιχες πρωτοβουλίες στή Λατινική Ἀμερική»[27].

Καθημερινά διανέμονται μέσῳ αὐτῆς συσσίτια μέ 10.000 μερίδες φαγητοῦ γιά ὅλους τούς ἐνδεεῖς χωρίς διάκριση. Δημιούργησε Κοινωνικό Παντοπωλεῖο στό Μοσχάτο σέ συνεργασία μέ τό Δῆμο γιά 200 οἰκογένειες. Σχεδιάζονται καί ἄλλα κοινωνικά παντοπωλεῖα. Ἀκόμη ὁ ἀριθμός τῶν ἐξυπηρετουμένων ἀσθενῶν τῶν Κέντρων Ἡμέρας καί τῶν Κινητῶν Μονάδων κατά τό ἔτος 2011 ἀνῆλθε στούς 13.194.

Τό οἰκοτροφεῖο τό ὑποστηριζόμενο ὑπό τῆς Μ.Κ.Ο. φιλοξενεῖ 15 χρόνια ψυχικά ἀσθενεῖς ἐνήλικες μέ δευτερογενεῖς ψυχικές διαταραχές πού νοσηλεύονταν στό Ψυχιατρικό Νοσοκομεῖο Ἀττικῆς «Δρομοκαΐτειο».

Στό ξενώνα ὑποδοχῆς καί φιλοξενίας 20 ἀτόμων στήν Ἀθήνα αὐτή τή στιγμή διαμένουν 66 πρόσφυγες. Προσφέρονται μαθήματα ἐκμαθήσεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, προκειμένου νά γνωρίσουν οἱ ἀλλοδαποί τήν ἑλληνική γλῶσσα καί τόν Ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό.

Τοῦ προγράμματος αὐτοῦ ἐπωφελοῦνται 54 ἀλλοδαποί - ἀλλογενεῖς. Γιά τό σκοπό αὐτό, δηλ. νά γνωρίσουν Ἕλληνες καί ξένοι τόν πολιτισμό μας, ἀλλά καί νά βοηθηθοῦν ποικιλοτρόπως οἱ μαθητές τῶν σχολείων, ἀπεστάλησαν χιλιάδες βιβλία καί γραφική ὕλη στή Σάμο, στήν Κάλυμνο, στή Λῆμνο, στό Καστελόριζο, στή Λέσβο, στή Χό, στή Σαμοθράκη, στήν Κώ, στή Ρόδο, στή Σύμη, στή Φλώρινα, στό Ἀμύνταιο καί στίς Πρέσπες. Στό τμῆμα δομῶν καί κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν καί στό Γραφεῖο ψυχολογικῆς καί συμβουλευτικῆς ὑποστηρίξεως καταγράφηκαν 190 περιστατικά. Ἔχει ἐγκαινιασθεῖ πρότυπη μονάδα ἀντιμετωπίσεως τῆς νόσου Alzheimer.

Tέτοια κέντρα ὑγείας διαφόρων ἀσθενειῶν ἔχουν δημιουργηθεῖ παράλληλα καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς πατρίδος μας, ὅπως π.χ. στή Σπάρτη, στήν Καρδίτσα, στή Χίο, Ἱεράπετρα, Νεάπολη καί Ἀργοστόλι.

Ἔχει σχεδιασθεῖ πρόγραμμα δράσεως, «Ἡ Ἐκκλησία στό σπίτι», μέ σποπό τή στήριξη 1.800 οἰκογενειῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς μέ μηνιαία δέματα ἀγάπης. Προσπάθησε νά καλύψει τίς ἀνάγκες σέ τρόφιμα, φάρμακα καί ἄλλα εἴδη κατόπιν αἰτήσεών τους διαφόρων Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἐνοριακῶν κέντρων, συλλόγων καί ἄλλων φορέων.

Συνολικά ἡ Μ.Κ.Ο. προσέφερε μέχρι 31 Δεκεμβρίου τοῦ 2011 22.726 κιλά τρόφιμα, 20.106 τεμάχια εἰδῶν ἀτομικῆς φροντίδας καί ὑγιεινῆς, 12.607 βιβλία ἐκπαιδευτικοῦ περιεχομένου, 1164 τεμάχια εἰδῶν γραφικῆς ὕλης, 500 τεμάχια παιχνίδια καί 1673 τεμάχια φαρμακευτικοῦ ὑλικοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος γιά τήν προσπάθεια αὐτή τονίζει: «Ὅλοι νά βοηθήσουμε γιά νά ἀλλάξει ἡ ζωή μας». Ὁ καθένας μπορεῖ μέ τίς δυνάμεις του, μικρότερες ἤ μεγαλύτερες, δέν ἔχει σημασία, νά προσφέρει τά δομικά ὑλικά ἐκεῖνα πού ἀπαιτοῦνται γιά ἕναν καλύτερο κόσμο πού ὅλους τούς χωρᾶ καί ὅλους τούς ἀναγνωρίζει ὡς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Αὐτό πού κυρίως χρειάζεται εἶναι ἡ Ἀγάπη.

Ὅμως δέν ἀρκεῖ νά στρέφουμε τό βλέμμα μας στά προβλήματα τῶν πιό ἀδύναμων ἀδελφῶν μας ἤ νά ὁμιλοῦμε ἁπλῶς γιά αὐτά, ὡς ἐκ τοῦ μακρόθεν παρατηρητές, ἀλλά νά συμμετέχουμε ὡς μικροί καταλύτες στήν καθημερινή ἀντιμετώπιση καί λύση τους. Πρέπει ὅλοι νά βοηθήσουμε, γιά νά ἀλλάξει ἡ ζωή μας»[28].

Ὅλα τά ἱδρύματα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων ἀνέρχονται περίπου σέ 700. Τό κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας γίνεται, γράφει ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, μέσα «στά πλαίσια τῆς Ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας καί μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Δέν πρόκειται γιά προσφορά μόνον ὑλικῶν ἀγαθῶν γιά τήν συντήρηση τοῦ σώματος, ἀλλά γιά τήν ποιμαντική διακονία ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία δέν βλέπει τόν ἄνθρωπο σάν ἕνα ἐξάρτημα τῆς κοινωνίας, οὔτε σάν μιά ζωντανή μηχανή, ἀλλά ὡς κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωση Θεοῦ».

Τό ἀκόμη καταπληκτικότερο εἶναι ὅτι στόν τομέα τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀγάπης προσφέρουν τίς ὑπηρεσίες τους ἐθελοντικά πολλά πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας, ὁπότε καλλιεργεῖται σέ μεγάλο βαθμό ὁ ἐθελοντισμός, ὁ ὁποῖος στίς σύγχρονες ὑλιστικές κοινωνίες μέ τήν συμφεροντολογική νοοτροπία τείνει νά σβησθῆ, νά ἐξαφανισθῆ. Αὐτό δείχνει καί τή θέση τῆς Ἐκκλησίας στήν κοινωνία.

Οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἀφουγκράζονται τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων καί ἀνταποκρίνονται σέ αὐτόν, προσπαθοῦν νά ἀνακουφίσουν τούς ἀνθρώπους ἀπό τίς ποικίλες δυσκολίες πού ἔχουν. Οἱ ρίζες τῆς ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας στό λαό εἶναι πολλές καί μεγάλες καί δέν μπορεῖ κανείς εὔκολα νά τίς ἀποκόψη. Κανένας κομματικός μηχανισμός καί καμμία ἄλλη ὀργάνωση δέν ἐπιτελεῖ ἕνα τέτοιο μεγάλο ἔργο, ὅπως ἡ Ἐκκλησία»[29]. Ἀπόδειξη ὅλων αὐτῶν εἶναι οἱ πίνακες φιλανθρωπίας πού παραθέσαμε παραπάνω.

Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἐδῶ νά ἀναφέρουμε μερικές γνῶμες τῶν Πατέρων γιά τή φιλανθρωπία. Ἡ φιλανθρωπία ἤ, ὄπως τήν ὀνομάζουμε ἐλεημοσύνη, δέν εἶναι τυχαία πράξη. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόν ἔρανο πού ἔκανε γιά τούς χριστιανούς τῶν Ἱεροσολύμων τόν ὀνομάζει «χάριν». «Ὅταν δέ παραγένωμαι, οὕς ἐάν δοκιμάσητε, δι' ἐπιστολῶν τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τήν χάριν ὑμῶν εἰς Ἱερουσαλήμ»[30].

Ἄς δοῦμε τώρα πῶς ἑρμηνεύει τό χωρίο αὐτό ὁ ἱερός Χρυσόστομος· «Καί ὅρα πῶς ἑαυτοῦ πανταχοῦ μέμνηται, καί οὐδαμοῦ ἐπιλανθάνεται· οὐδέ γάρ ἐνταῦθα ἐντολήν ἐκάλεσεν, οὐδέ ἐλεημοσύνην, ἀλλά χάριν· δεικνύς ὅτι καθάπερ νεκρούς ἐγείρειν καί δαίμονας ἐλαύνειν καί λεπρούς καθαίρειν χάριτος ἔργον ἐστίν· οὕτω καί πενίαν διορθοῦν, καί τοῖς δεομένοις χεῖρα ὀρέγειν, καί πολλῷ μᾶλλον τοῦτο ἤ ἐκεῖνο· ἀλλ᾽ εἰ καί χάρις ἐστι, καί τῆς ἡμετέρας δεῖται σπουδῆς καί προθυμίας, ἵνα ἑλώμεθα καί βουληθῶμεν καί τῆς χάριτος ἀξίους ἑαυτούς παρασκευάσωμεν»[31].

Κάνοντας φιλανθρωπία μεταδίδουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν πλευρά μας χρειάζεται σπουδή νά ἐνεργοποιήσουμε τό χάρισμα αὐτό τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος στήν ἴδια ὁμιλία κάνει λόγο γιά ἀδιάκριτη ἐλεημοσύνη· «διόρθου τήν πενίαν, λῦε τόν λιμόν, ἀπάλλαττε θλίψεως, μηδέν περαιτέρω περιεργάζου.

Εἰ γάρ μέλοιμεν βίους ἐρευνᾶσθαι, οὐδέποτε οὐδένα ἄνθρωπον ἐλεήσομεν»[32]. Πάνω στή βάση αὐτή στέκεται ἡ Ἐκκλησία καί κάνει φιλανθρωπία ἀδιάκριτα σ᾽ ὅλους, χριστιανούς καί μή, γιατί στόν καθένα βλέπει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Νικόλαος ὁ Καβάσιλας ἑρμηνεύοντας τό μακαρισμό τοῦ Κυρίου «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται»[33], θά πεῖ ἐμφαντικά πώς τό ἆθλον τῶν ἐλεημόνων εἶναι νά τύχουν τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί «Βασιλείαν λαβεῖν»[34].

Συνεχίζουμε, μετά τήν μικρή αὐτή παρέμβαση, τήν ἀπαρίθμηση τῶν στοιχείων τῆς φιλανθρωπικῆς δραστηριότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς δοῦμε μερικές δραστηριότητες τῆς εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Μεταναστῶν, Προσφύγων κάι παλινοστούντων στά ἔτη 2006 – 2011.

Πρῶτα ἡ Ἐκκλησία διοργάνωσε συνέδριο στό διορθόδοξο κέντρο τῆς Πεντέλης μέ σκοπό τή μαρτυρία της πάνω στά μεταναστευτικά θέματα.

Ἡ ἐπιτροπή μέ τήν παρουσία της ἤ καί μέ εἰσηγήσεις της συμμετεῖχε καί σέ ἄλλα συνεδρια καί ἡμερίδες. Τό μετανάστη δέν τόν δεχόμεθα σάν ἕνα ἐνοχλητικό ἐπισκέπτη, ἀλλά σάν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Μετά ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐνέκρινε τή διοργάνωση τριῶν κύκλων συζητήσεων σέ ἐνορίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὅπου παρατηρεῖται σημαντική συγκέντρωση μουσουλμάνων μεταναστῶν.

Σέ αὐτές τίς συνάξεις θά ἐθίγοντο θέματα γιά τίς διακρίσεις πού ὑφίστανται οἱ μετανάστες καί ἡ συνεργασία σέ πρακτικά θέματα Ὀρθοδόξων κληρικῶν μέ τούς ὑπευθύνους θρησκευτικούς ἀρχηγούς τους. Σκοπός τῶν συναντήσεων αὐτῶν εἶναι ἡ ἀποφυγή παρανοήσεων καί κακῶν νοοτροπιῶν ἀπέναντι στούς μετανάστες καί ἡ καλλιέργεια εἰλικρινοῦς ἐπικοινωνίας καί ἀλληλογνωριμίας. Τελευταῖα ἐξετάζονται καί οἱ ἐπιπτώσεις τῆς κρίσεως στούς μετανάστες. Ἡ ὑλική βοήθεια στούς μετανάστες παρέχεται ἀδιάκριτα, ὅπως καί στούς ἄλλους συμπολίτες τῆς πατρίδος μας.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΕΜΠΟΔΙΣΑΝ;

Πολλά θά μποροῦσε νά κάνει ἡ Ἐκκλησία ἀκόμη, ἐάν εἶχε τά ἀνάλογα χρήματα καί τήν ἀμέριστη συμπαράσταση τῆς Πολιτείας. Πολλές φορές μᾶς καταλαμβάνει πικρία, ἐάν σκεφθοῦμε τί ἔχει δώσει ἡ Ἐκκλησία στήν Πολιτεία γιά τό λαό μας καί ποιά ἦταν ἡ συμπεριφορά τῶν κρατούντων ἀπέναντι σ᾽ Αὐτήν.

Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά μερικά στοιχεῖα ἀπό τό ἄρτι κυκλοφορῆσαν βιβλίο τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου ὑπό τόν τίτλο «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ». Πρῶτα πρῶτα τονίζεται ἡ βαθιά ἄγνοια τῶν κρατούντων καί ἄλλων πολλῶν Ἑλλήνων καί ξένων γύρω ἀπό τά οἰκονομικά τῆς Ἐκκλησίας.

Νομίζουν πώς ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀμύθητη περιουσία, ἐνῶ ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι τά σημερινά διαθέσιμα χρήματα τοῦ Κεντρικοῦ Ὀργανισμοῦ τῆς Ἐκκλησιας ἐπαρκοῦσαν μέχρι τόν περασμένο Δεκέμβριο τοῦ 2011. Καί τό πρῶτο πρόβλημα πού ἀναφύεται εἶναι μέ τήν πληρωμή τῶν διακοσίων περίπου ὑπαλλήλων, πού μισθοδοτοῦνται ἀπό τόν Ἐκκλησιαστικό Ὀργανισμό[35].

Δέν εἶναι μόνο ἡ ἠθελημένη ἤ μή ἄγνοια τῶν κρατούντων, ἀλλά καί τό ὅτι «πολλοί δημοσιογράφοι καί διάφορα Μ.Μ.Ε., ἐνῶ ἔχουν τίς δυνατότητες νά προσεγγίσουν τό θέμα μέ ἀντικειμενικότητα καί νά ἐκφράσουν τήν ἀλήθεια, προτιμοῦν τό δρόμο τῆς ἀνεξέλεγκτης φαντασίας, ἐπιδίδονται στό ἄθλημα τῆς καχυποψίας καί τῆς ἀνειλικρίνειας καί κάνουν λόγο γιά θησαυρούς καί πακτωλούς χρημάτων, πού δῆθεν κρύπτονται αὐτάρεσκα καί ἐγωϊστικκά σέ ἐκκλησιαστικά θησαυροφυλάκια»[36].

Ἀκόμη καί διακεκριμένοι ἐπιστήμονες, ἀγνοῶντας τήν σημερινή Ἐκκλησιαστική κατάσταση, προτείνουν δήμευση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, παύση τῆς μισθοδοσίας τοῦ κλήρου καί πολλά ἄλλα[37]. Ντόπιες καί ξένες ἐφημερίδες ἀναμασσοῦν τά μυθεύματα γιά τεράστια περιουσία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό τῆς συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους μέχρι σήμερα τό 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἔχει παραχωρηθεῖ, δημευθεῖ καί ἀπαλλοτριωθεῖ ἀπό τό κράτος, χωρίς οὐσιαστκές ἀποζημιώσεις.

Στό βιβλίο τοῦ Μακαριωτάτου ὑπάρχουν λεπτομερεῖς πίνακες ἑκατοντάδων ἐκκλησιαστικῶν ἀγροτικῶν κτημάτων ἄνευ καταβολῆς ἀποζημιώσεων μέχρι σήμερα[38]. Ὅλες αὐτές οἱ δημεύσεις, παραχωρήσεις και ἀπαλλοτριώσεις ὑπόβαθρο εἶχαν τή μισθοδοσία τοῦ κλήρου.

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς ἡ μισθοδοσία τῶν κληρικῶν μας ἀγοράσθηκε μέ βαρύτατο λύτρο καί τίμημα. Ἐδῶ δέν πρέπει νά παραβλέψουμε καί τά δικά μας, δηλ. τῆς Ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως λάθη. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά μερικές προσφορές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πετράκη, ὄπου καί εὑρισκόμεθα, ὡς δείγματα καλῆς θελήσεως τῆς Ἐκκλησίας πρός τό κράτος. Παραχωρήθηκαν ἐκτάσεις γιά τό στρατωνισμό τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ (ὅπου εἶναι σήμερα ἡ Ἐθνική Πινακοθήκη).

Ἡ ἔκταση ὅπου εἶναι σήμερα τό Ναυτικό νοσοκομεῖο, ὁ Ἀνδριάντας τοῦ Βενιζέλου, τό Μέγαρο μουσικῆς, ἡ Ἀμερικανική πρεσβεία, ἡ Πλατεῖα Στέγη Πατρίδος, τό Πολεμικό μουσεῖο, ἡ Μαράσλειος Ἀκαδημία, τό Νοσοκομεῖο Εὐαγγελισμός, τό Πολυτεχνεῖο, ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ἡ Ἐθνική βιβλιοθήκη, τό Ἀρεταίειον Νοσοκομεῖο, τό Νοσοκομεῖο Παίδων, τό Νοσοκομεῖο Σωτηρία, ἔκταση 250 στρεμμάτων στό γουδί πρός ἐξυπηρέτηση στρατιωτικῶν ἀναγκῶν, ἡ Γεννάδιος Βιβλιοθήκη, τό Μετσόβειον Πολυτεχνεῖο κ.ἄ.[39].

Ἄς δοῦμε ἀπό τή μεγάλη περιουσία τῆς Ἐκκλησίας τί ἔχει ἀπομείνει. Γενικό Σύνολο Δασῶν καί Δασικῶν ἐκτάσεων 224.416,924 στρέμματα καί Γενικό Σύνολο χορτολιβαδικῶν ἐκτάσεων 7.552.628 στρέμματα. Χιλιάδες στρέμματα εἶναι δάση, πού δέν μποροῦν να ἀξιοποιηθοῦν.

Ἄξιον παρατηρήσεως εἶναι τά δεσμευμένα ἀκίνητα ἀπό τό κράτος, πού ἐάν ἀπεγκλωβίζονταν, θά παρεῖχαν τή δυνατότητα νά τά ἀξιοποιήσει ἡ Ἐκκλησία καί νά διαθέσει τά προϊόντα χρήματα σέ ἔργα ἀγάπης καί φιλανθρωπίας. Ἔχουν δεσμευθεῖ π.χ. στήν περιοχή Βουλιαγμένης συνολική ἐπιφάνεια 603.263,68 τ.μ. μέ συνολική ἀντικειμενική ἀξία 347.739.914,40 εὐρώ.

Στήν περιοχή τῶν Ἀθηνῶν συνολική ἐπιφάνεια 16.314,52 τ.μ. μέ συνολική ἀντικειμενική ἀξία 32.234.881,25 εὐρώ. Στήν περιοχή Θεσσαλονίκης συνολική ἐπιφάνεια 3.861,46 τ.μ. μέ συνολική ἀντικειμενική ἀξία 7.381.946,53 εὐρώ.

Ἐάν ἀπεδεσμεύοντο ὅλα αὐτά, τότε ἡ Ἐκκλησία θά εἶχε στά χέρια της μιά οἰκονομική ἄνεση γιά τά καλά της ἔργα. Πάντοτε δίδονται ὑποσχέσεις πώς θά τακτοποιηθεῖ τό ζήτημα, ἀλλά παραμένουν μόνον ὑποσχέσεις, χωρίς νά ὑλοποιηθοῦν ποτέ.

Ἐπειδή κατά κανόνα ἀκούγεται πώς ἡ Ἐκκλησία φοροδιαγεύγει ἤ εἶναι ὁ μοναδικός στήν Ἑλλάδα θεσμός πού ἀπαλλάσσεται σκανδαλωδῶς, οἱ οἰκονομικές ὑπηρεσίες τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς πληροφοροῦν πώς τό 2011 κατεβλήθησαν φόροι ἐκ μέρους τῆς Ε.Κ.Υ.Ο καί τῶν ἱερῶν Μητροπόλεων (Μονές, Ἐκκλησιαστικά Ἱδρύματα, Ἐνορίες) ὕψους 12.584.139,92 εὐρώ.

Ἀναλυτικώτερα πληρώνουμε τούς ἑξῆς φόρους:

1. Φόρο ἐπί τῶν κατ᾽ ἔτος μισθωμάτων, πού εἰσπράττει τό Κράτος ἀπό ἀκίνητα, μέ συντελεστή 20% ἐπί τῆς ἀξίας τους.
2. Συμπληρωματικό φόρο ἐπί τῶν εἰσοδημάτων ἀπό οἰκοδομές καί ἐκμισθώσεις γαιῶν, μέ συντελεστή 3,6%.
3. Προκαταβολή τοῦ φόρου (γιά τό ἑπόμενο ἔτος), μέ συντελεστή 55% ἐπί τῆς ἀξίας του παραπάνω συμπληρωματικοῦ φόρου 3‰.
4. Φόρο ἐπί τῆς ἀκίνητης περιουσίας, μέ συντελεστή 3% ἐπί τῆς ἀντικειμενικῆς ἀξίας τῶν ἀκινήτων (ἐκτός ἄν πρόκειται γιά οἰκοδομήματα λατρευτικῆς, θρησκευτικῆς ἤ κοινωφελοῦς χρήσεως π.χ. Ἱ. Ναοί, γηροκομεῖα, χῶροι συσσιτίων).
5. Φόρο ἐπί τῶν κληρονομιῶν καί δωρεῶν, μέ συντελεστή 0,5% ἐπί τῆς ἀξίας τῶν δωρηθέντων.
6. Χρέος χαρτοσήμου καί δικαιώματα ΟΓΑ συνολικοῦ ποσοστοῦ 2,40% ἐπί χρηματικῆς παροχῆς πιστῶν πρός τούς Ἱ. Ναούς λόγῳ ἱεροπραξιῶν.

Ἐπίσης τά νομικά πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας παρακρατοῦν καί ἀποδίδουν στίς Δ.Ο.Υ. τά παρακάτω φορολογικά ἔσοδα:

1. Φόρο μισθωτῶν ὑπηρεσιῶν γιά τούς ἐκκλησιαστικούς ὑπαλλήλους καί συνεργάτες τους, πού ἀμείβονται ἀπό τόν προϋπολογισμό τους.
2. Φ.Π.Α. μέ τούς προβλεπόμενους συντελεστές γιά ὑπηρεσίες καί ἀγαθά.
3. Φόρο εἰσοδήματος μέ συντελεστή 8% σέ ὅλα τά τιμολόγια παροχῆς ὑπηρεσιῶν.
4. Φόρο εἰσοδήματος μέ συντελεστή 4% σέ ὅλα τά δελτία ἀποστολῆς ἀγαθῶν καί μέ συντελεστή 1% γιά τά ὑγρά καύσιμα.

῾Η Ἐκκλησία δέ ζήτησε ποτέ ἄνιση μεταχείριση ἐν σχέσει μέ τά ἄλλα θρησκεύματα καί δόγματα καί μέ τούς ὑπόλοιπους φορολογούμενους μή κερδοσκοπικούς ὀργανισμούς τῆς χώρας[40].

ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς δίνει ἕνα χαρακτηριστικό τοῦ ἀνθρώπου: «διπλοῦν γάρ τοῦτο τό ζῶον, ὁ ἄνθρωπος, λέγω, ἐκ δύο συγκείμενος οὐσιῶν, τῆς μέν αἰσθητῆς, τῆς δέ νοητῆς, ψυχῆς, λέγω, καί σώματος, καί ἐν οὐρανῷ καί ἐν γῇ συγγένειαν ἔχων»[41].

Ἀφοῦ τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖται ἀπό δύο στοιχεῖα, τήν ψυχή καί τό σῶμα, ἡ Ἐκκλησία θά φροντίσει μέ ὅλες της τίς δυνάμεις νά ἐνισχύσει τόν ὅλον ἄνθρωπο. Ἄλλωστε ὁ Χριστός, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος, τόν ὅλον ἄνθρωπο προσέλαβε.

Αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού εἶναι «ἐν μικρῷ μέγας», πού εἶναι «ἐπόπτης τῆς ὁρατῆς κτίσεως καί μύστης τῆς νοουμένης, Βασιλεύς τῶν ἐπί γῆς, βασιλευόμενος ἄνωθεν, ἐπίγειος καί οὐράνιος, πρόσκαιρος καί ἀθάνατος, ὁρατός καί νοούμενος, μέσος μεγέθους καί ταπεινότητος, πνεῦμα καί σάρξ. Πνεῦμα διά τήν χάριν καί σάρκα διά τήν ἔπαρσιν...ζῶον ἐνταῦθα οἰκονομούμενον καί ἀλλαχοῦ μεθιστάμενον, καί πέρας τοῦ μυστηρίου, τῇ πρός Θεόν νεύσει θεούμενον»[42].

Δέν ἐπιτρέπεται νά τηροῦμε ἀπέναντι στόν ἄνθρπωο μονοφυσιτική στάση· ὅλα νά γίνονται γιά τό σῶμα. Οὕτε πάλι νά περιοριζόμεθα μόνο στά λεγόμενα «πνευματικά». Ἡ Ἐκκλησία θά ἐνθαρρύνει στόν καιρό αὐτό τῆς κρίσεως μέ κηρύγματα, ὁμιλίες, λειτουργίες, ἐξομολογήσεις, κατηχήσεις, προσωπικές ἐπαφές, ἀνοχές καί ἄλλες παραστάσεις τό φρόνημα τοῦ λαοῦ μας πού ἔχει καταπέσει καί κινεῖται μεταξύ τῆς ἀπελπισίας καί μοιρολατρίας. Θά τονίσουμε πώς ὅλοι οἱ πειρασμοί ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως.

Μεγαλύτερη ἐπίδραση ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά ἔχει ἡ παρουσία τοῦ ποιμένος στήν καθημερινή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.

Αὐτοί πού κανονίζουν τίς τύχες μας πολλές φορές ἀγνοοῦν πώς εἴμαστε πλάσματα μέ εὐαισθησίες, συναισθήματα, ἀντοχές καί προσδοκίες. Μᾶς ἀξιολογοῦν μέ τά χρήματα, μέ τούς φόρους, μέ τίς κρατήσεις καί φοροδιαφυγές. Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά βλέπει τόν καθένα σάν τό τιμιώτατο πλάσμα τῆς δημιουργίας, γιά τό ὁποῖο ὁ Χριστός ἔδωσε τό αἷμα Του.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἡ ἀγάπη μας πρός τό Χριστό καί πρός τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ θά μᾶς δραστηριοποιήσει καί σέ ἐνέργειες πού θά ἐξυπηρετοῦν καί τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, εἴτε αὐτές εἶναι τροφές, φάρμακα, νοσηλευτικές ὑπηρεσίες, στέγη πτωχῶν καί καταφρονημένων, παροχές σέ παιδιά καί κακοποιημένους ἀνθρώπους, σπουδές νέων κ.ἄ.

Ὅλα αὐτά δέν εἶναι γιά τήν Ἐκκλησία ἀφορμές γιά νά ἐπιδειχθεῖ, ἀλλά εὐκαιρίες, γιά νά ἐκφράσει τήν ἀγάπη της στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή στόν ἄνθρωπο. Στήν προσπάθειά μας αὐτή ἐπιθυμοῦμε νά ἔχουμε τή συμπαράσταση τῆς Πολιτείας. Πολλές φορές ἀπό ἐπισήμους φορεῖς διαπιστώνουμε μιά βαθειά ἄγνοια γιά τά ὅσα συμβαίνουν στήν Ἐκκλησία.

Ἔτσι ἀκούγονται ἀπόψεις παντελῶς ἀπαράδεκτες γιά τήν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας, τή μισθοδοσία τοῦ κλήρου, τοῦ μισθοῦ τῶν Ἀρχιερέων ἤ ἀποκρύπτεται σκοπίμως ἤ ἰδιοτελῶς ἡ πραγματικότητα τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας στό λαό.

Θέλουμε τήν Πολιτεία νά μᾶς συμπαρασταθεῖ στό βαρύ ἔργο μας κι ὄχι νά μᾶς βλέπει καχύποπτα καί ἀντιπάλους της. Ἐπίσης ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση θέλουμε νά ἔχουμε τή βοήθειά της. Ἤδη ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἔστειλε ἐπιστολή στόν Πρόεδρο Μπαρόζο καί ἐκθέτει τίς ἀπόψεις της γιά τήν κρίση καί τί περιμένουμε ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Στήν ἐπιστολή αὐτή ἐπισημαίνεται πώς ὁ σύγχρονος εὐρωπαϊκός πολιτισμός διέρχεται μία νέα κρίση, κρίση ἀξιοπιστίας τῆς πολιτικῆς καί τῶν πολιτικῶν προσώπων, κρίση ἐμπιστοσύνης τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στούς θεσμούς καί μάλιστα τούς εὐρωπαϊκούς.

Ὁ Χριστιανισμός, συνεχίζει ἡ ἐπιστολή, ὅπως καί κάθε ἄλλη θρησκευτική κοινότητα, δέν μπορεῖ νά κλείνει τά μάτια του ἀπέναντι στά τεράστια προβλήματα τῆς ἀνθρωπότητας, τά ὁποῖα δέν εἶναι μόνον οἰκονομικά καί πολιτικά, ἀλλά προπάντων ἠθικοῦ χαρακτήρα.

Τονίζεται ἐπίσης ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά ἀποδεχθεῖ τήν χρεωκοπία τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καί δέν μπορεῖ νά συγχωρέσει τήν πτώχευση τῶν ἀξιῶν[43]. Ἀπαντώντας στήν ἐπιστολή αὐτή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, γράφει ὅτι στηρίζει τό ἔργο πού κάνει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, σ' αὐτή τή δύσκολη πορεία γιά τή χώρα μας καί προσβλέπει στήν ἐνίσχυση τῆς συνεργασίας γιά νά μπορέσει ἡ Ἑλλάδα νά βγεῖ ἀπό τήν κρίση[44].

Ὡς Ἐκκλησία καταδικάζουμε τίς τοκογλυφικές διαθέσεις ὁρισμένων κρατῶν εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Δέν θά σταματήσουμε νά προσευχόμαστε, νά λειτουργοῦμε, νά παρέχουμε ὑλικά ἀγαθά καί χρήματα, νά ἐνισχύουμε καί νά βοηθοῦμε τούς ἀναξιοπαθοῦντες, νά κηρύττουμε τό Χριστό, ἀλλά καί νά εἴμαστε πρόθυμοι, νά ἐνισχύσουμε καί ὑλικά ἀδιακρίτως κάθε ἄνθρωπο πού ζητάει τή βοήθειά μας. Πνευματική καί ὑλική βοήθεια θά πηγαίνουν μαζί ἐξυπηρετῶντας τό πρόσωπον πού λέγεται ἄνθρωπος.

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά τελειώσω μέ μιά εὐχή γιά τήν κρίση, τήν ὁποία μοῦ ζήτησε ὁ σεβαστός καί ἀγαπητός ἐν Χριστῷ Ἀδελφός ἅγιος Φλωρίνης κ. Θεόκλητος νά γράψω μέ τήν εὐκαιρία ἑνός μικροῦ ἐπίκαιρου βιβλίου πού ἀναφέρεται σ᾽ αὐτήν.

Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ δείξας τό ἔλεός Σου ἐν πᾶσι τοῖς προσιοῦσι σοι καί ἐξαιτουμένοις τοῦτο, ὁ εὐμήχανος καί ποικίλα ἔχων τῆς σωτηρίας τά φάρμακα, «ὁ πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως, ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπί πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν»[45], ὁ διά τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ πληροφορήσας ἡμᾶς ὅτι «οἰκτίρμων»[46] ὑπάρχεις καί πολυέλεος, «ὁ ἐλεῶν πάντας, ὅτι πάντα δύνασαι καί παρορῶν ἁμαρτήματα ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν»[47], ὁ παρακινήσας τόν προφητάνακτα Δαυΐδ εἰπεῖν· «καθαρισθήσομαι ἀπό ἁμαρτίας μεγάλης»[48] τῇ δυνάμει σου, ὁ μή θέλων τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, πρόσδεξαι ἐν ταύτῃ τῇ ὥρᾳ τήν δέησιν ἡμῶν ὑπέρ τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδος ἡμῶν.

Πάντες γάρ οἱ ὁμοπάτριδες κείμεθα ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς τῶν θλίψεων ὀδυνόμενοι ἐπί τῇ χλεύῃ καί καταφρονήσει τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, οὐ μήν ἀλλά καί τῇ δυστυχίᾳ τῶν κατοίκων αὐτῆς. Ὄντως ἔκ τε τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἐκ τῆς ἐνεστώσης οἰκονομικῆς ἀνάγκης καί τῆς πνευματικῆς κρίσεως τῶν Ἐθνῶν κατέστημεν ἄνθρωποι θλῖψιν μόνιμον ἔχοντες καί Ἔθνος ὑπό τῶν ἄλλων Ἐθνῶν ὀνειδιζόμενον.

Δός, οὖν, ἡμῖν, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν ἄνεσιν βίου, πάντα τά χρειώδη τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐπί τῆς γῆς ἡμῶν διαβιώσεως, μετάνοιαν διά τάς παραλείψεις καί ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐλευθερίαν ἐκ τῶν πολλῶν δυσοιώνων λογισμῶν, πίστιν βεβαίαν πρός Σέ, ἐλπίδα ἐπί τά βελτίω τῶν ὀχληρῶν ἡμῶν καταστάσεων ἀκαταίσχυντον, χαράν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν σταθηράν. Ἐξάγαγε ἡμᾶς ἐκ τῶν λυπηρῶν ἐπί τά θυμηδέστερα, ἐκ τῶν στενωπῶν τῆς ἀπελπισίας εἰς τόν δίαυλον τοῦ θάρσους, ἐκ τῆς ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ τῆς ἀπωλείας εἰς τήν ἀτραπόν τῆς σταθερότητος, ἐκ τῆς ἀπιστίας εἰς τήν πίστιν, φανερῶν τοῖς πᾶσι τόν δρόμον τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.

Ὅτι σύ εἶ ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[1]. Ὕμνοι θείων ἐρώτων, S.C., τ. 174, σελ. 194.

[2]. Εἰς τούς Ἀνδριάντας, 7η ὁμιλία, ἐκδ. «ΛΟΓΟΣ», τ. 8ος, σελ. 129.

[3]. PG 37, 1300Α.

[4]. Ἰω. 17, 23.

[5]. Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, Κεφάλαια πάνυ ὠφέλιμα, ἐκδ. Ἀστήρ, Φιλοκαλ. τ. Δ΄, σελ. 38.

[6]. PG 61, 343-344.

[7]. Ἐπίτομον Λεξικόν Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ὑπὸ Δημητρίου Σ. Ζαλούχου, ἐν Ἀθήναις, Ἐκδοτικόν Κατάστημα Γεωργίου Δ. Φεξῆ, 1899, σελ. 549).

[8]. Λεξικόν Ὁμηρικόν, ὑπό Ἰ. Πανταζίδου, ἐν Ἀθήναις, Βιβλιοεκδοτικά Καταστήματα Ἀναστασιου Δ. Φεξῆ, Ι901, σελ. 500.

[9]. Ἀνθίμου Γαζῆ, Λεξικόν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, Ἀθῆναι 1839, σελ. 240.

[10]. Δ. Δημητράκου, Μέγα Λεξικόν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, τ. 5ος, 1956, σελ. 4133.

[11]. Λεξικό τῆς νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας, Ἀθῆναι 1998, σελ. 965.

[12]. Newsbomb.gr., ἄρθρον ΚΟΙΝΩΝΙΑ τῆς 24-11-2011.

[13]. Ὅπ.π.

[14]. Εἰς τήν Γένεσιν, PG 53, 22.

[15]. Ψ. 48,3.

[16]. Ἀποφθέγματα Γερόντων, PG 65, 136B.

[17]. Ματθ. 25, 40.

[18]. ΡG 35, 870.

[19]. Ματθ. 5, 45.

[20]. Μάρκ. 6, 34.

[21]. Ματθ. 14, 14.

[22]. Ὅπ.π., στ. 19-20.

[23]. Βλ. Ἰω. 6,27.

[24]. Ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, PG123, 1300A.

[25]. Ρομφαία, 2 Φεβρουαρίου 2012.

[26]. Βλ. Πρόλογον εἰς τό ἡμερολόγιο τῆς Ἀποστολῆς τοῦ 2012.

[27]. Στοιχεῖα προσφερθέντα ἀπό τήν Μ.Κ.Ο. Ἀποστολή.

[28]. Ἐκ τῶν προσφερθέντων στατιστικῶν στοιχείων τῆς Μ.Κ.Ο.

[29]. Περιοδικό Παρέμβαση. Ἀπρίλιος 2000, τεῦχος 51 καί Ἐνιαύσιον 2000, σελ. 66.

[30]. Α΄ Κορ. 16,3.

[31]. Περί ἐλεημοσύνης, ἐκδόσεις Διώτη, τ. 36ος, σελ. 199.

[32]. Ὅπ.π., σελ. 205.

[33]. Ματθ. 5, 7.

[34]. Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν, S.C., τ. 4, σελ. 114.

[35]. Ἱερωνύμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, Ἐκκλησιαστική Περιουσία καί Μισθοδοσία του Κλήρου, Ἀθῆναι 2012, σελ. 13).

[36]. Ὅπ.π., σελ. 11.

[37]. Ὅπ.π.

[38]. Ὅπ.π., σελ. 85.

[39]. Ὅπ.π., σελ. 189.

[40]. Δελτίο Τύπου τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς 22ας Φεβρουαρίου 2012.

[41]. Εἰς τήν ἀσάφειαν τῶν προφητειῶν, PG 56, 182.

[42]. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄,ΕΠΕ, τ. 5ος, σελ. 52.

[43]. Βλ. Ἐπίσημη Ἱστοσελίδα Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, iaath.gr, Παρασκευή 14 Ὀκτωβρίου 2011.

[44]. Βλ. Romfea.gr, 24ωρο Ἐκκλησιαστικό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011.

[45]. Β΄ Κορ. 1, 3.

[46]. Λουκ. 6, 3.

[47]. Σοφ. Σολ. 11, 23.

[48]. Ψ. 18, 4.

Πηγή: romfea.gr