Βγάζουν το σταυρό από τους τρούλους, αφελληνίζουν τα παιδιά μας!
Tο καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού «ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», στο θεατρικό που αναφέρεται στην Πάρο και στην Σαντορίνη, η εικονογράφος Μαρία Σαββίδου δεν τοποθέτησε τον σταυρό στους τρούλους των εκκλησιών! Ε, να μην ενοχληθούν... κιόλας οι αριστεριστές εκπαιδευτικοί που υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα και οι διάφορες ΜΚΟ που προωθούν με το αζημίωτο την υπόθεση της μετατροπής της χώρας μας σε άθρησκο και πολυπολιτισμικό σκουπιδοτενεκέ... Να μιλήσουμε εδώ για «χριστοφοβία»; Η κοινωνική μηχανική του συστήματος συνεχίζεται απρόσκοπτα, με στόχο πάντα τα μικρά παιδιά, από τους λίγους αλλά υπέρμετρα δραστήριους θιασώτες της κοινωνικής μηχανικής. Φυσικά, ανακύπτει πάντα το παρακάτω ερώτημα: θα τολμούσαν ποτέ όλοι αυτοί να απεικονίσουν ένα τέμενος λειψό, χωρίς το μισοφέγγαρο πάνω του; Η απάντηση είναι όχι. Πρώτον, γιατί ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ να το κάνουν και δεύτερον, γιατί βλέπουν στους μουσουλμάνους μετανάστες τον ιδανικό βραχίονα για τη διάλυση στη χώρα μας αλλά και αλλού, του εθνικού κορμού. Εξάλλου, στο πλαίσιο των λεγόμενων θετικών διακρίσεων, προωθούν όλοι αυτοί ό,τι αντιμάχεται το εθνικό και το χριστιανικό...
elkosmos.gr
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Τρί Απρ 09, 2013 8:36 pm
από ΦΩΤΗΣ
Οι νέες παιδικές ταινίες πουλάνε φόβο!
Του Παναγιωτη Παναγόπουλου Τα κινηματογραφικά στούντιο βγάζουν στις αίθουσες ταυτόχρονα ιστορίες με παραφυσικά θέματα, φαντάσματα και βρικόλακες. Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκονται οι γονείς σε ό,τι αφορά την ψυχαγωγία των παιδιών τους. … τα κινηματογραφικά στούντιο, συγχρονισμένα αυτήν τη χρονιά, βγάζουν στις αίθουσες ταυτόχρονα ταινίες animation… θρίλερ, με μεταφυσικά θέματα, φαντάσματα και βρικόλακες. Η τάση δεν είναι απολύτως καινούργια. Τα τελευταία χρόνια βγήκαν στις αίθουσες ταινίες animation, όπως η «Νεκρή νύφη», η «Coraline» και το «Τερατόσπιτο», αλλά και παλιότερα ο «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης», που είχαν να κάνουν με το υπερφυσικό και το απόκοσμο. Οι περισσότερες όμως, εκτός από το mainstream «Τερατόσπιτο», θεωρήθηκαν περισσότερο ταινίες ειδικού και κυρίως ενήλικου κοινού. Η νέα σοδειά των animation τρόμου απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά και είναι ταινίες στις οποίες τα στούντιο υπολογίζουν για υψηλές εισπράξεις και πρώτες θέσεις στο box office, κάτι που συνήθως καταφέρνουν με πιο παραδοσιακές «παιδικές» ταινίες, όπως η «Μαδαγασκάρη», η «Εποχή των Παγετώνων» ή το «Kung Fu Panda». Αυτή τη χρονιά, κοντά σε αυτές τις ταινίες, το κλίμα γίνεται γοτθικό με τρεις ταινίες, το «Frankenweenie» του Τιμ Μπάρτον, τον «ParaNorman» και το«Hotel Transylvania», που αντίστοιχα έχουν να κάνουν με τη νεκρανάσταση ενός σκύλου, ένα παιδί που συνομιλεί με τους νεκρούς και ένα ξενοδοχείο με οικοδεσπότη τον Κόμη Δράκουλα. Είναι βέβαιο ότι το κλίμα και το περιεχόμενο των ταινιών αυτών προβληματίζει τους γονείς. Όταν τα βαμπίρ θεωρούνται χαριτωμένα, γοητευτικά, ακόμη και αστεία… Με το κύμα των νεανικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών με πρωταγωνιστές βαμπίρ, λυκανθρώπους και ξωτικά, ο πληθυσμός του… κάτω κόσμου έχει πάψει πια να είναι τόσο τρομακτικός όσο ήταν παλαιότερα, που ήταν αποκλειστικά συνδεδεμένος με τις σκληροπυρηνικές ταινίες τρόμου. Τώρα πια, τα βαμπίρ και τα άλλα απόκοσμα πλάσματα θεωρούνται χαριτωμένα, γοητευτικά, ακόμη και αστεία ή σέξι, κάτι που τα έχει κάνει πολύ πιο οικεία σε μια ευρύτερη βάση κοινού και πολύ περισσότερο στις νεαρές ηλικίες. Είναι ίσως το στοιχείο που έχει λειτουργήσει περισσότερο στο να υπάρξει αυτή η ταύτιση στον προγραμματισμό των στούντιο.
Πιο αναλυτικά, πάντως, το ασπρόμαυρο «Frankenweenie» (τον Νοέμβριο στις αίθουσες) του Τιμ Μπάρτον είναι ένα σχέδιο που δεν έχει επηρεαστεί από τη μόδα των βαμπίρ. Βασισμένο σε μια δική του μικρού μήκους ταινία του 1984, είναι η ιστορία ενός αγοριού, που αποφασίζει να φέρει πίσω στη ζωή τον σκύλο του, όταν θα χτυπηθεί από αυτοκίνητο. Ο σκύλος – Φρανκενστάιν θα επανέλθει, αλλά θα φέρει μεγάλη αναστάτωση στη γειτονιά πριν όλοι αντιληφθούν ότι το ανεστημένο σκυλί είναι κατά βάθος ο παιχνιδιάρης Σπάρκι. Ο «ParaNorman» (έξοδος στις 13 Σεπτεμβρίου) είναι ένα αγόρι που μιλάει με τους νεκρούς και πείθει φαντάσματα και ζόμπι να συνασπιστούν με τους κατοίκους της πόλης του για να γλιτώσουν από μια παλιά κατάρα. Τέλος, στο «Hotel Transylvania» (πρεμιέρα στις 6 Δεκεμβρίου), ο Κόμης Δράκουλας έχει γίνει ξενοδόχος, αλλά και υπερπροστατευτικός πατέρας, όταν ένα αγόρι ερωτευτεί την έφηβη κόρη του. Ακόμη και το σημαντικότερο στούντιο του είδους, η Pixar, που άλλαξε εντελώς τη λογική και την τεχνική με την οποία φτιάχνονται οι ταινίες animation, στρέφεται και αυτό προς τις «τρομακτικές» ιστορίες. Μέσα στη λίστα των ταινιών που ετοιμάζει, βρίσκεται και το «Dia de los Muertos», που αναφέρεται στην Ημέρα των Νεκρών που γιορτάζεται στο Μεξικό. Βλέποντας την κατεύθυνση που παίρνει ο ανταγωνισμός, η Pixar βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει μόνο ταινίες με αυτοκίνητα και παιχνίδια που μιλούν… “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” 24/6/2012) tideon.org
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Τετ Απρ 10, 2013 8:27 pm
από ΦΩΤΗΣ
Ο Αντίχριστος έρχεται στις 11 Ιουνίου - σε 3D ‘παιχνίδι’ για υπολογιστές!
‘Μαύρη έμπνευση’; Μόδα; Πώρωση; Κατήχηση; Προετοιμασία; Ο Αντίχριστος έρχεται σε μορφή 3D pc game (‘παιχνίδι για υπολογιστές), που λέγεται ‘Lucius’ (λέξη που παίζει με το ‘Lucifer’ ή με το όνομα ενός μάγου στο Harry Potter). Πρόκειται για ένα παιδάκι (!) που στην ουσία είναι ο Αντίχριστος και που κάποια στιγμή παίρνει εντολές από τoν διάβολο να εξοντώσει τους γονεις του (!…) για να πάρει την περιουσία τους, ενώ απώτερος σκοπός του είναι να γίνει κυρίαρχος του κόσμου….
Ιδού πως περιγράφουν το 'στόρυ': Η παιδική του αθωότητα δεν ήταν γραφτό να διαρκέσει πολύ, δυστυχώς: Όταν ο μικρός Lucius γεννήθηκε στην σημαδιακή ημερομηνία 6 Ιουνίου, 1966, κανείς δεν περίμενε να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα κανονικό μικρό παιδί. Η παιδική του ηλικία, που την πέρασε σε ένα πολυτελές αρχοντικό, ήταν συνηθισμένη όπως τα νεανικά χρόνια κάθε παιδιού του - καλή, εκτός από τον ακραίο πλούτο των γονιών του, κι έτσι ο Lucius μεγάλωσε με όλα όσα επιθυμούσε, μεταξύ των οποίων αρκετές νταντάδες, το οικογενειακό κρεοπωλείο και τον ιδιωτικό δάσκαλο του Lucius. Όλα άλλαξαν, όμως, όταν ο Lucius έγινε 6: ο πραγματικός πατέρας του, ο Διάβολος, εμφανίστηκε στα όνειρά του το βράδυ πριν από τα γενέθλιά του, αποκαλύπτοντάς του ότι ήταν ο γιος του. Το Θηρίο σχεδίασε, μέσω του Lucius, να φέρει έναν απόγονο κάτω στη γη - και γι’ αυτό είναι το καθήκον του Lucius τώρα να ολοκληρώσει την αποστολή του Κακού, η οποία είναι να κερδίσει τον έλεγχο όλου του κόσμου. Πρώτον, ο Lucius πρέπει να απαλλαχτεί από όλα τα μέλη της οικογένειάς του και το υπηρετικό προσωπικό στην έπαυλη για να είναι σε θέση να κάνει τον δικό τους πλούτο και δύναμη δικά του. Εξοπλισμένος με υπερφυσικές δυνάμεις, ο Lucius ξεκινάει με μια τρομακτική αιματηρή περιήγηση μέσα στο σπίτι του, χρησιμοποιώντας τις σατανικές εξουσίες της τηλεμεταφοράς και του ελέγχου του μυαλού για να ενορχηστρώσει θανατηφόρα ατυχήματα που θα ελαχιστοποιήσουν τον πληθυσμό του φέουδου, αποδεκατίζοντας τον ένα μετά τον άλλο ... Το ‘Lucius’, το νέο 3D horror adventure game (τρομακτικό παιχνίδι περιπέτειας) από την Lace Mamba Global, έρχεται ‘κατευθείαν από την κόλαση’ και θα πωλείται σε καταστήματα λιανικής πώλησης παγκοσμίως, αρχής γενομένης από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σκανδιναβία και αλλού, τον Ιούνιο, 2011.
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 11, 2013 9:56 am
από ΦΩΤΗΣ
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΩΣ... ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΔΡΑΚΟ, ΣΕ «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ» ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ!
ΙΔΟΥ Ο...ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ!!! Το ότι η Παιδεία έχει καταντήσει πλέον «Παιδεία» και Α - Παιδεία, είναι γνωστό. Η προσπάθεια επίσης ορισμένων να αποχριστιανοποιήσουν τα πάντα, ακόμα και τις κατεξοχήν Εορτές της Χριστιανικής Πίστεως όπως είναι τα Χριστούγεννα, επίσης. Το να φτάσει όμως κανείς, να διδάσκει (!!!) στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές των παιδιών της Πέμπτης Δημοτικού "διηγήματα" που παρουσιάζουν τον Ιησού Χριστό ως κινεζικό δράκο (!!!), είναι κάτι το ασύλληπτο και πρωτοφανές, ακόμα και για την πλέον αρρωστημένη, αντιχριστιανική φαντασία!
Διαβάζουμε λοιπόν, στο "Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων" της Ε' Δημοτικού, το παρακάτω "χριστουγεννιάτικο διήγημα" της Ειρήνης Μάρρα:
Τα Χριστούγεννα του Τα Κι Κο
Τα Κι Κο ήταν ένα Κινεζάκι με χρυσαφένιο δέρμα και σκιστά ολόμαυρα μάτια. Ο μόνος του μπελάς ήταν τα μαλλιά του. Ίσια σαν πρόκες δε στεκόντουσαν ποτέ σε μια μεριά κι όλο τα έβρεχε και τα χτένιζε. Γιατί στον Τα Κι Κο άρεσε πολύ να είναι περιποιημένος.
Ο αξιότιμος πατέρας του κι η αξιαγάπητη μητέρα του ένα πρωί του ανήγγειλαν πως σύντομα θα ταξίδευαν στην Ευρώπη.
— Αυτήν την εποχή, του είπαν, γιορτάζουν μια μεγάλη γιορτή. Τη γέννηση του Χριστού. Θα πάμε να περάσουμε αυτές τις μέρες εκεί με φίλους που είχαν την ευγενική διάθεση να μας καλέσουν.
Ο ευγενικός Τα Κι Κο ευχαρίστησε τους γονείς του με μια βαθιά υπόκλιση. Μέσα του όμως ένιωθε πολύ πολύ λυπημένος. Δεν ήθελε να ταξιδέψει στην Ευρώπη.
Ο φίλος του Τε Κουέν είχε σκαλίσει με το σουγιά του ένα ξυλοπέδιλο κι ο Τα Κι Κο είχε υποσχεθεί να του το βάψει. Κι ο Λη με την αδελφή του Τη Σουαίην θα τον έπαιρναν μαζί τους στο ποτάμι, να του δείξουν ένα πέρασμα με πολλά ψάρια. Καλύτερα, λοιπόν, να έμενε μαζί τους στην Κίνα παρά να ταξιδέψει στην Ευρώπη για να γιορτάσει τα γενέθλια ενός κυρίου, που στο κάτω κάτω ούτε που τον γνώριζε.
Θυμάται που στα δικά του γενέθλια ο αξιότιμος πατέρας του έκανε δώρο στην αξιολάτρευτη μητέρα του μια πολύχρωμη βεντάλια από μεταξωτό ζωγραφισμένο πουλί. Κι η μαμά χαμογέλασε με το πιο όμορφο της χαμόγελο. Κι ο Τα Κι Κο ένιωσε πολύ ευτυχισμένος.
Οι μέρες κύλησαν γρήγορα. Οι φίλοι του προσπάθησαν να κρύψουν τη στεναχώρια τους, κι ο Τα Κι Κο προσπάθησε να κρύψει τη δικιά του. Ήρθε η μέρα.
Μουτρωμένος ανέβηκε στη σκάλα του αεροπλάνου. Μόλις όμως άρχισαν να δουλεύουν οι κινητήρες, όλα ξεχάστηκαν. Κι όταν το αεροπλάνο άρχισε να τρέχει στα σύννεφα, βιδώνοντας με δύναμη τους έλικές του στον αέρα, τότε τα μαύρα μάτια του ξαστέρωσαν για τα καλά. Ήταν τόσο όμορφα να ταξιδεύεις στον ουρανό, μέσα στη ζεστή κοιλιά ενός μεγάλου πουλιού.
Φτάνοντας στο σπίτι των φίλων τους, ο πατέρας τον σύστησε στον κύριο και την κυρία του σπιτιού. Όμως κανέναν από τους δυο δεν έλεγαν Χριστό.
— Φαίνεται, λείπει από το σπίτι αυτή τη στιγμή, σκέφτηκε ο Τα Κι Κο. Ίσως έρθει αργότερα.
Όμως δεν ήρθε. Κι ενώ ετοίμαζαν τη γιορτή του, ο αξιότιμος κύριος Χριστός δε φαινόταν πουθενά• όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο άναβε η περιέργειά του. Στο τέλος δεν κρατήθηκε. Πήγε και βρήκε την ευγενική κυρία του σπιτιού, έκανε μια βαθιά υπόκλιση και τη ρώτησε ποιος είναι τέλος πάντων ο κύριος Χριστός που γιορτάζει.
Η κυρία γέλασε:
— Γιατί τον λες «κύριο»; Ρώτησε.
— Πώς να τον πω;
— Μονάχα... Χριστό.
— Γιατί; Δε θέλει να τον λένε κύριο;
— Μα... είναι Θεός.
Ο Τα Κι Κο έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Κοιτούσε την κυρία σαστισμένος κι εκείνη τότε του είπε γελώντας.
— Φαίνεται πως δεν τον γνωρίζεις καθόλου. Στάσου να σου τον δείξω.
Έφυγε και σε λίγο ξαναγύρισε. Του έφερε μια ζωγραφισμένη φωτογραφία και του έδειξε ένα μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του.
— Να, αυτός είναι ο Χριστός, του είπε δείχνοντάς του το μωρό.
Ο Τα Κι Κο έμεινε με τη ζωγραφισμένη φωτογραφία στο χέρι. «Θεός», λέει. Μα ο Θεός είναι δράκος κι αυτό το μωρό δεν είχε ούτε ουρά ούτε μεγάλα ρουθούνια.
«Το μωρό της εξαδέρφης μου είναι πιο ωραίο. Έχει χρυσαφένιο δέρμα και σκιστά ματάκια», σκέφτηκε, μα δεν είπε τίποτα, κρύβοντας τη ζωγραφιά κάτω απ' το μαξιλάρι του.
Το βράδυ που θα γιόρταζαν τα γενέθλια αυτού του μωρού ήρθε. Όλη μέρα ετοίμαζαν, με φασαρία και πηγαινέλα. Και το βράδυ ανάψανε πάρα πολλά φώτα και ακουγόταν και παράξενη μουσική. Ήρθαν πολλοί στο σπίτι, πάρα πολλοί, με σκούρα ρούχα κι αστραφτερά χρυσαφικά, με πολλές μυρωδιές και χρώματα στο πρόσωπο τους. Όμως ήταν όλοι μεγάλοι. Δεν ήρθαν καθόλου παιδιά.
Ο Τα Κι Κο έμεινε στο σαλόνι μαζί με τους μεγάλους κάμποση ώρα. Ύστερα βαρέθηκε. Ανέβηκε στο δωμάτιο του. Αρχισε να ψαχουλεύει τα πράγματά του και το μυαλό του πήδησε στην Κίνα. Ξάπλωσε. Ήθελε να κοιμηθεί, μα δεν μπορούσε. Μόλις έκλεισε τα μάτια του, είδε μπροστά του τον Τε Κουέν με το ξυλοπάπουτσο που σκάλιζε. Είδε το Λη, και την Τη Σουαίην, με μια καλαθούνα ξέχειλη ψάρια. Άνοιξε γρήγορα τα μάτια του, μα δεν ωφελούσε• είχαν κιόλας γεμίσει δάκρυα. Αχ, γιατί γεμίζουνε τα μάτια μας δάκρυα; Γιατί είναι τόσο μακριά το ποτάμι; Γιατί γιορτάζουν έτσι;
Τράβηξε από το μαξιλάρι του τη ζωγραφιά. Είναι Θεός, λέει... Πήρε ένα μολύβι και ζωγράφισε στον τοίχο ένα μεγάλο δράκο με σκιστά μάτια και ψαλιδωτή ουρά. Του 'φιαξε και μαλλιά. Μακριά και μαύρα, που για να τα χτενίσει θα 'πρεπε σίγουρα να τα βρέξει.
Έβαλε και τις δυο ζωγραφιές κοντά κοντά και βάλθηκε να τις κοιτάζει. Τις κοιτούσε, τις κοιτούσε ώρα πολλή, τόσο, που χάθηκαν και στη θέση τους βγήκανε ψάρια και βγήκε κι ο Τε Κουέν αγριεμένος με το ξυλοπάπουτσο του. Βγήκε κι η Τη Σουαίην θυμωμένη και ξαφνικά ξαναγύρισε ο δράκος κι αγρίεψαν τα μάτια του και πετάχτηκαν φλόγες απ' το στόμα του και κροτάλισε στον αγέρα την τρομερή ουρά του. Ξεφώνισε, ξέφρενος από φόβο. Μα δεν ακούστηκε. Οι μεγάλοι χόρευαν κάτω. Στο λαιμό του τον τσιμπούσε κάτι σκληρό κι ο Τα Κι Κο έκλαιγε και κάτω χόρευαν κι αυτός έκλαιγε... έκλαιγε και ξαφνικά αναπήδησε. Δαγκώθηκε για να κόψει το κλάμα και τσίτωσε τ' αυτί του. Έξω απ' το παράθυρο του κάτι ακουγόταν. Και κάτι άλλο κλαψούριζε εκεί έξω. Σηκώθηκε. Τα πνιγμένα κλάματα έσφιγγαν κύματα κύματα το λαιμό του. Πήγε στο παράθυρο. Κάποιος έκλαιγε στον κήπο. Άνοιξε το παράθυρο. Παγωνιά. Και το αναφιλητό του 'κοβε την ανάσα. Κάτι νιαούριζε. Ένα γατί έκλαιγε. Ο Τα Κι Κο έκλαιγε. Ένα γατί νιαούριζε στον κήπο κάτω απ' το παράθυρο του. Το τρίχωμά του ήταν ίσιο, μαύρο και βρεμένο απ' το μουσκεμένο γρασίδι. Τα μαλλιά του Τα Κι Κο ήταν στεγνά. Τα μάτια του ήταν βρεμένα. Το παράθυρο χαμηλό. Το γατί κλαψούριζε κι ο Τα Κι Κο έκλαιγε και το παράθυρο ήταν χαμηλό.
Πήδησε και το 'φερε μέσα. Έβγαλε τη φανέλα του και το σκούπισε. Το πήρε στο κρεβάτι του, το τύλιξε με την κουβέρτα κι έπαψαν να κλαίνε κι οι δύο. Βολεύτηκε δίπλα στο γατί. Άπλωσε το χέρι του και του 'τρίψε την πλάτη. Το γατί γουργούρισε, μισάνοιξε τα μάτια. Τα μάτια του γατιού ήταν σκιστά. Σκιστά τα μάτια και του δράκου κολλητά στον τοίχο. Το γατί κι ο δράκος. Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά. Ο Χριστός και ο δράκος. Το γατί και το χέρι που το χάιδευε. Ο Χριστός κι ο Τα Κι Κο. Η αγάπη κι ο δράκος.
Έτριψε μαλακά το μουσούδι του γατιού κι αυτό του 'γλείψε το χέρι. Άνοιξε ολότελα τα ζεσταμένα μάτια του κι εκεί μέσα ο Τα Κι Κο είδε την Τη Σουαίην να χορεύει και το Λη να ψαρεύει.
Έκλεισε τα μάτια του κι ονειρεύτηκε ένα Χριστό με χρυσαφένιο δέρμα και σκιστά μάτια, κι ένα δράκο να ζεσταίνει με την ανάσα του ένα ξεπαγιασμένο γατί.
ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ: Σε όλο το διήγημα, γίνεται λόγος για τα κοσμικά Χριστούγεννα και για τις φλόγες (!!!), τα σχιστά μάτια, το δέρμα κλπ του δράκου! ΠΟΥΘΕΝΑ όμως δεν αναφέρεται το παραμικρό για την Φάτνη, το Θείο Βρέφος, τη Βηθλεέμ, τον Φωτεινό Αστέρα κλπ! ΒΛΕΠΕΤΕ, ΑΥΤΑ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΤΟΝ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ - ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ "ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ"!
Δράκος λοιπόν, ο Χριστός! Φωτιές, αντάρες, κακό, γατιά, αλλά ΠΟΥΘΕΝΑ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!
Και σκεφτείτε, ότι αυτά τα ΑΙΣΧΗ διδάσκονται σε παιδιά 10 - 11 ετών...!
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 12, 2013 8:57 am
από ΦΩΤΗΣ
Η παγίδα των ιαπωνικών anime Ένα αποκαλυπτικό άρθρο από το blog Ορθόδοξος Χριστιανισμός: Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο παρατηρούμε μια ανοδική πορεία των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων η αλλιώς anime. Τι είναι τα anime; Πρόκειται για σειρές κινουμένων σχεδίων που προέρχονται από τη χώρα της Ιαπωνίας (πολλά βασίζονται σε κόμικ-manga το Ιαπωνικό όνομα και μεταφέρονται μετά σε κινούμενα σχέδια), χαρακτηριστικό στοιχείο στο σχεδιασμό τους αποτελεί η “υπερβολή” στις σωματικές αναλογίες των χαρακτήρων (μεγάλα αυγοειδή μάτια, στόματα που ανοίγουν σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου). Υπάρχουν διαφόρων ειδών anime, αθλητικά, μυστηρίου, εφηβικά, επιστημονικής φαντασίας κ.α. Στη χώρα μας έχουν γίνει ιδιαίτερα γνωστά τα dragon ball και sailor moon. Που υπάρχει πρόβλημα; Όπως ανέφερα πιο επάνω τα anime βασίζονται στην υπερβολή. Αυτή η υπερβολή όμως παίρνει διάφορες εκτάσεις και διαστάσεις. Έτσι, σε πολλά anime έχουμε αμείλικτες μάχες μεταξύ νεαρών παιδιών (dragon ball, naruto one piece, bleach) στις οποίες εάν κάποιος κόψει κάποιον με ένα σπαθί τότε με το στοιχείο της “υπερβολής” θα εκτιναχτούν λουτρά αίματος τα οποία καλύπτουν μέσα στο αίμα ολόκληρο τον χαρακτήρα, με μαγικές τεχνικές που βασίζονται στην ιαπωνική θρησκεία/μυθολογία (κι, τσάκρα) ακρωτηριάζουν και διαλύουν με απόλυτα ωμό τρόπο τους εχθρούς τους. Στο anime deathnote, ο πρωταγωνιστής κατέχει ένα τετράδιο με το οποίο σκοτώνει όποιον επιθυμεί, σημειώνοντας το όνομα του υποψήφιου θύματος στο τετράδιο. Το θύμα, του οποίου το όνομα θα σημειωθεί στο τετράδιο πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Ο κάτοχος του τετραδίου μπορεί και να σκηνοθετήσει, μια ολόκληρη διαδικασία για να σκοτώσει το θύμα με τον ποιο αρεστό τρόπο. Στην Ελλάδα είχαμε την ατυχία προβολής μίας τέτοιας σειράς, της σειράς με το όνομα dragon ball η οποία προβαλλόταν μέσα στο παιδικό πρόγραμμα του σαββατοκύριακου σαν «παιδικό». Πέρα από το στοιχεία της έντονης βίας που χαρακτηρίζουν αυτά τα κινούμενα σχέδια, κατακλύζονται επίσης και από αρρωστημένα σεξουαλικά μηνύματα. Η πλειονότητα των εφηβικών-νεανικών σειρών, προωθεί την ομαλοποίηση της ομοφυλοφιλίας, πολλά περνούν αμυδρά μηνύματα παιδοφιλίας (dragon ball,-η μπουλμα που πουλάει το σώμα της στο γέρο για να πάρει τη dragonball-η ίδια συχνά εμφανίζεται γυμνή)-bleach, laputa castle in the sky) ενώ στις σειρές φαντασίας βλέπουμε τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούν τις υπερφυσικές δυνάμεις τους προκειμένου να ενδώσουν σε διατροφικές ενέργειες, στο γνωστό naruto ο πρωταγωνιστής μεταμορφώνεται σε γυμνή γυναίκα,(και μέσα του έχει φυλακισμένο έναν δαίμονα, που όποτε επιθυμεί του παρέχει δύναμη παίρνοντας τον έλεγχο του σώματος του) ενώ στο επίσης γνωστό one piece έχουμε έναν χαρακτήρα τραβεστί ο οποίος αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τις διαστροφές που προωθεί η συντριπτική πλειοψηφία των anime, και τα anime αυτού του τύπου, είναι αυτά που προτιμούντα από τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων και προωθούνται ποιο πολύ από όλα τα άλλα. Υπάρχουν anime τα οποία έχουν αξιόλογο περιεχόμενο, όμως σπανίζουν και τα προαναφερθέντα κερδίζουν τις προτιμήσεις.. Αξίζει να αναφέρω πως στο διάσημο dragon ball το οποίο προβαλλόταν για χρόνια στη χώρα μας υπάρχει ένας χαρακτήρας που ονομάζετε Σατανάς, και σε ένα σχέδιο (πάνω σε ένα αυτοκίνητο) ενός εισαγωγικού τραγουδιού (από το dragon ball z) είναι σχεδιασμένος ο αριθμός 666. Τυχαίο, δεν νομίζω… Όντας και ο ίδιος κάποτε fan αυτών των σειρών, ξέρω λίγο πολύ για τι μιλάω. Πολλά από αυτά περιέχουν σενάριο με ευπαθείς χαρακτήρες (ο naruto είναι ένα μοναχικό παιδί που δεν τον θέλει κανείς επειδή έχει μέσα του έναν δαίμονα) προκειμένου να προσελκύσουν ευκολότερα, μεγαλύτερο κοινό, μπλέκουν ιστορίες αγάπης και φιλίας διαστρεβλώνοντας το νόημα τους. Το μεγάλο λάθος είναι να κατατάσσουμε αυτές τις σειρές στις κατηγορίες των «παιδικών». Το ότι είναι κοιμούμενα σχέδια, δεν σημαίνει ότι είναι κατάλληλα για παιδιά, συγκεκριμένα, χωρίς να υπερβάλλω, όποιος επιθυμεί να διατηρήσει, την ψυχική του ακεραιότητα, ανεξαιρέτως ηλικίας, καλό θα ήταν να τα αποφεύγει.
Κάποια από τα ποιο διάσημα anime τα οποία έχουν μεγάλη επιτυχία σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα και παρακολουθούνται και από μικρά παιδιά. (φωτογραφικό υλικό και περιγραφές).
Dragon ball: Οι ήρωες, πρέπει να φτάσουν σε ακράτητα σημεία μίσους, απέχθειας και οργής προκειμένου να γίνουν ποιο δυνατοί.... Δηλαδή, το μίσος και ο θυμός, είναι τα κλειδιά για να δυναμώσει κάποιος...
Naruto: Ο πρωταγωνιστής φιλιέται, "κατά λάθος" με έναν φίλο του.
Naruto: Ο πρωταγωνιστής(ένα αγόρι 12 χρονών) μεταμορφώνεται σε γυναίκα...
One piece: Προώθηση των ομοφυλόφιλων...
Naruto: Ο πρωταγωνιστής κυριεύεται από τον δαίμονα του...
Dragon ball: Ωμός τεμαχισμός και αίμα...
Dragon ball 666
Bleach: Ο πρωταγωνιστής έχει καταβληθεί από τον εσωτερικό του δαίμονα...
Deathnote: Ο εικονιζόμενος χαρακτήρας διαθέτει ένα τετράδιο, με το οποίο σκοτώνει όπιον θέλει, απλώς σημειώνοντας το όνομα του θύματος στο τετράδιο του.
Bleach:"Μπορώ εύκολα να σε τσακίσω" Ο κεντρικός ήρωας φοράει μια δαιμονική μάσκα που του χαρίζει μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη την αντλεί από έναν εσωτερικό εαυτό ο οποίος αποτελεί τη δαιμονική, διεστραμμένη πλευρά του. Παρατηρήστε το μίσος που είναι διοχετευμένο στην έκφρασή του...
One piece: Ο εικονιζόμενος χαρακτήρας είναι ένας τραβεστί που έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους.
Naruto:"θέλω να σε σκοτώσω τόσο πολύ που τρέμω". Προφανή μηνύματα μίσους συνδυασμένα με έντονα σχέδια που προκαλούν ένταση και ταραχή.
Claymore: Αιματοβαμμένες, δαιμονικές γυναίκες, βιασμοί, ωμή βία με ακρωτηριασμούς και λουτρά αίματος.
Elfenlied: Νεαρά κορίτσια με αρρωστημένες δολοφονικές τάσεις, αίμα και βία.
Sailor moon: Ένα φαινομενικά αθώο, cartoon, γιατί οι σχεδιαστές να διάλεξαν αυτή τη χειρονομία ; Επίσης, γνωρίζετε πως στη σειρά εμφανίζονται δυο χαρακτήρες sailor οι οποίες είναι λεσβίες:
Highschool of the dead: Ζόμπι, χαρακτήρες που ξερνούν αίμα, διαστροφές.
Claymore:η εικόνα μιλάει από μόνη της.
Dragon ball: Υποτίθεται, πως οι "ήρωες" της σειράς διδάσκουν τις αρετές των πολεμικών τεχνών... Πια αρετή μπορεί να περνάει η βια, ειδικά όταν παίρνει αποτρόπαιες μορφές όπως στην παραπάνω εικόνα;
Dragon ball: Η αδιαμφισβήτητα ωμή βία, επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά...
Naruto: Δύο αδέρφια παλεύουν ανελέητα μεταξύ τους, στην συγκεκριμένη εικόνα, ο μεγάλος αδερφός επιχειρεί να ξεριζώσει το μάτι του μικρότερου για να πάρει δύναμη...
Bleach: Ο χαρακτήρας ακρωτηριάζεται και η σκηνή προβάλλεται σαν κάτι απόλυτα φυσικό...
Death note: Ο πρωταγωνιστής μαζί με τον συνεργάτη του, ο οποίος είναι ένας θεός του θανάτου. Στο τέλος της σειράς, ο πρωταγωνιστής πεθαίνει, και η ύπαρξη του εκμηδενίζεται...
Death note: Η εικονιζόμενη χαρακτήρας, έχει πουλήσει τα μισά χρόνια της ζωής της στο θεό του θανάτου της, για να της δώσει ως αντάλλαγμα την ικανότητα να βλέπει τα ονόματα των θυμάτων της ώστε να τα σημειώνει στο τετράδιο της.
Οι αρρωστημένοι Ιάπωνες και γενικά όσοι ασχολούνται και προωθούν κατά οποιονδήποτε τρόπο αυτή την "τέχνη", θέλουν να μας πείσουν πως η οποιαδήποτε σεξουαλική διαστροφή και η οποιαδήποτε βίαιη εξόρμηση του ανθρώπου είναι φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, και πως μέσα από αυτές τις διαστροφές μπορεί να περάσει κάποιο θετικό μήνυμα... αν είναι δυνατών... Όσοι παρακολουθούν αυτές τις σειρές γενικά, καλλιεργούν την τάση να αυτοσχεδιάζουν ότι παραλογισμό μπορούν να βρουν για να δικαιολογήσουν ηθικά αυτό που τους διασκεδάζει.. και δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα... Τα περισσότερα anime, προσφέρουν κάποιο ενδιαφέρον, επιφανειακά, σενάριο το οποίο ως μόνο σκοπό έχει να δικαιολογήσει και να παρουσιάσει σαν φυσιολογικά τα αρρωστημένα και ζωώδη σκηνικά στα οποία εκτίθεται ο θεατής. Μιλούν, περί δικαιοσύνης, αγάπης, φιλίας και τα συναφή, όμως πάντα όλα είναι συνδεδεμένα με κάτι απόκρυφο, βίαιο και σκοτεινό. Προβάλλουν την αγάπη, τη φιλία και τη δικαιοσύνη σαν τον σκοπό τους, όμως αυτά τα στοιχεία δεν είναι παρά ένα όμορφο περιτύλιγμα για να καλύψουν τις χυδαίες και αποκρουστικές καλλιτεχνικές ανησυχίες των δημιουργών. Λόγο των σχεδίων και των χρωμάτων τα anime γίνονται ποιο προσιτά και στα μικρά παιδιά. Έτσι, εάν ένα παιδί έβλεπε αυτές τις βίαιες σκηνές σε μια ρεαλιστική ταινία θα αποτραβιόταν από την αηδία, όμως στα anime η βία σερβίρεται με έναν πολύ ύπουλο τρόπο. Προσοχή λοιπόν, σε αυτή την επικίνδυνη "τέχνη".
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Απρ 13, 2013 6:50 pm
από ΦΩΤΗΣ
Re: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Απρ 14, 2013 11:38 am
από ΦΩΤΗΣ
Το φαινόμενο της διαδικτυακής βίας
Μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια το διαδίκτυο από ένα μέσο μεταφοράς πληροφοριών μεταξύ επιστημόνων και μυστικών υπηρεσιών μεταμορφώθηκε σε ένα από τα πιο λαϊκά και πολυχρησιμοποιημένα μέσα επικοινωνίας. Οι αλλαγές που έφερε στον τρόπο ζωής μας πολλές και διάφορες. Κατάφερε να παρεισφρήσει και να αλλάξει τα δεδομένα στον τρόπο οργάνωσης της εργασίας μας, την επικοινωνία με γνωστούς και φίλους, την διασκέδαση και, φυσικά, την ενημέρωση. Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη αλλαγή στο ανθρώπινο περιβάλλον…και ιδιαίτερα στον τρόπο επικοινωνίας (π.χ. ανακάλυψη τυπογραφίας, τηλέγραφος, τηλέφωνο κτλ), έτσι και εδώ η συμπεριφορά μας δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Όπως ήταν φυσικό το διαδίκτυο έγινε μια νέα δίοδος διοχέτευσης των συναισθημάτων και των σκέψεών μας. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μεταφοράς μοτίβων ανθρώπινης συμπεριφοράς στο διαδίκτυο είναι και η βία. Στην αγγλική βιβλιογραφία μάλιστα το φαινόμενο της διαδικτυακής βίας έχει και όνομα: cyberbullying. Ένας γενικός ορισμός που θα μπορούσαμε να δώσουμε στο φαινόμενο αυτό, ώστε να το διαχωρίσουμε από τις περιπτώσεις ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής βίας εκτός διαδικτύου ( bullying) είναι πως πρόκειται για μια επιθετική και συνειδητή ομαδική ή ατομική πράξη μέσω της χρήσης του διαδικτύου και άλλων ηλεκτρονικών μέσων, η οποία στρέφεται εναντίον ενός ατόμου το οποίο είναι δύσκολο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς είναι η αποστολή απειλητικών ή χλευαστικών e-mails, τα flames, η παρενόχληση μέσω IM, η δημοσίευση προσωπικών στοιχείων και φωτογραφιών χωρίς την συγκατάθεσή μας κ.α. Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις βίαιης παρενόχλησης εκτός διαδικτύου αφορούν κυρίως παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας[1] , η διαδικτυακή παρενόχληση είναι ένα φαινόμενο που αγγίζει τόσο τους νεαρούς, όσο και τους ενήλικες, καθώς θύτες και θύματα μπορούν να βρεθούν και στις δύο ηλικιακές ομάδες (αν και η αλήθεια είναι πως το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται πιο έντονο στις νεαρότερες ηλικίες). Αν και το φαινόμενο του cyberbullying δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς -ιδιαίτερα στην Ελλάδα- μπορούμε να πούμε με σχετική σιγουριά πως σίγουρα θα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στο μέλλον, καθώς οι νέες γενιές άρχισαν ήδη να μεγαλώνουν μέσα σε έναν κόσμο όπου το διαδίκτυο και η διαδραστική επικοινωνία κυριαρχούν. Αυτό, κατά την άποψή μου, θα οδηγήσει σε σταδιακή μερική αντικατάσταση του “παραδοσιακού” bullying με το cyberbullying. Αν και ακόμη είναι νωρίς να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τις μακροχρόνιες συνέπειες της διαδικτυακής βίας, υπάρχουν ήδη κάποιες έρευνες για την συσχέτιση μεταξύ cyberbullying και ανάπτυξης ψυχικών διαταραχών. Μόλις πρόσφατα Φινλανδοί επιστήμονες έκαναν έρευνα σε ένα δείγμα 7000 νεαρών Φινλανδών και βρήκαν πως ένα ποσοστό της τάξεως του 4,8% ήταν μόνο θύματα διαδικτυακής βίας (64% κορίτσια), ένα 7,8% ήταν μόνο θύτες (62% αγόρια), ενώ ένα 5,4% ήταν και θύτες και θύματα (55% αγόρια)[2] . Ένα στα τέσσερα παιδιά που χαρακτηρίστηκαν ως θύματα διαδικτυακής βίας, ανέφεραν έντονο άγχος, φόβο και ανασφάλεια, κάτι που τα κάνει ιδιαίτερα ευάλωτα για την ανάπτυξη συναισθηματικής διαταραχής στο μέλλον. Από τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα της έρευνας αυτής όμως ήταν οι συσχετίσεις που βρήκαν οι ερευνητές μεταξύ της ιδιότητας του θύτη και του θύματος και της ανάπτυξης ψυχοσωματικών, συναισθηματικών και γνωστικών συμπτωμάτων. Οι θύτες βρέθηκαν να έχουν προβλήματα με την οργάνωση και διευθέτηση εργασιών, και παρουσίαζαν συμπτώματα γενικότερης αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Από την άλλη πλευρά, τα θύματα σχετίστηκαν θετικά με ανάπτυξη συναισθηματικών προβλημάτων, ανασφάλεια και έντονα σωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλος, πόνος στο στομάχι, προβλήματα ύπνου). Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως μπορεί να επηρεαστεί η ψυχολογική ανάπτυξη ενός ατόμου στο μέλλον εάν πέσει θύμα τέτοιας συμπεριφοράς, αλλά και πως μπορούμε να περιορίσουμε την εξάπλωση της διαδικτυακής βίας. Θα έλεγα πως ο καλύτερος τρόπος είναι η εκπαίδευση σε θέματα επικοινωνίας και διαδραστικότητας. Τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν πως μπορούν να προφυλαχθούν από ανεπιθύμητα άτομα, πως μπορούν να μπλοκάρουν και να διαγράψουν συνομιλητές οι οποίοι τα ενοχλούν συστηματικά, αλλά και πως μπορούν να προστατεύσουν τα προσωπικά τους στοιχεία. Η πρόληψη είναι η καλύτερη αντιμετώπιση και σε αυτή την περίπτωση. Ήδη έχουν αρχίσει να δημιουργούνται πυρήνες ενημέρωσης γύρω από τέτοια θέματα στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών. Για παράδειγμα, στη φωτογραφία βλέπετε ένα κέντρο ενημέρωσης και εκπαίδευσης παιδιών για θέματα διαδικτύου το οποίο έχει δημιουργηθεί στο Βερολίνο (MSPT Museen), ενώ αξίζει να αναφερθεί και η ελληνική ιστοσελίδα SaferInternet.gr που προσπαθεί να ενημερώσει μικρούς και μεγάλους για τους τρόπου με τους οποίους πρέπει να κινούνται στο διαδίκτυο ώστε να παραμένουν ασφαλείς. Φυσικά, δεν πρέπει να φτάσουμε ούτε στο άλλο άκρο, αυτό της διαδικτυακής απομόνωσης, όπου κάποιος αποφεύγει εντελώς τις ευκολίες του διαδικτύου απλά και μόνο από φόβο μη τυχόν του συμβεί τίποτε. Το διαδίκτυο δεν είναι μπαμπούλας και σίγουρα δεν εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από την ζωή εκτός διαδικτύου. Απλά τυχαίνει να είμαστε λιγότερο εξοικειωμένοι για το πως μπορούμε να προφυλαχθούμε από τα όσα αρνητικά και επικίνδυνα κυκλοφορούν εδώ μέσα.
Re: Καλές και κακές επηρροές στην αθωότητα των παιδιών
Δημοσιεύτηκε: Παρ Ιουν 21, 2013 7:21 pm
από ΦΩΤΗΣ
ΗΠΑ: Δάσκαλος παιδικού σταθμού διδάσκει τα παιδάκια ότι μπορούν να παντρευτούν αγόρια
ΚΟ: Στη ‘πολιτισμένη Δύση’ η κατήχηση – πλύση εγκεφάλου σχετικά με τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων συνεχίζεται ακάθεκτη. Μετά την κάμψη της αντίδρασης της «κοινής γνώμης», οι μικρές ηλικίες έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Άλλωστε κάθε καλός προπαγανδιστής εκεί έχει αδυναμία. Στις γενιές που έρχονται. Όσοι νόμιζαν λοιπόν, ότι η όλη φασαρία γίνεται για να σταματήσει η «ομοφοβία» και οι «διακρίσεις» ή για να «μπορούν και αυτοί να παντρεύονται όποιον αγαπάνε», ας προσέξουν τις τελευτές ειδήσεις. Από εδώ και πέρα, όποιος διδάσκει τα παιδιά, είτε δάσκαλος στο σχολείο, είτε γονιός στο σπίτι, ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, θα στιγματίζεται ως «φανατικός» και στην πρώτη περίπτωση θα χάνει την δουλειά του και στην δεύτερη, πιθανόν, τα παιδιά του!
Ένας δάσκαλος σε παιδικό σταθμό είπε σε ηλικίας 3 ετών αγοράκι ότι όταν μεγαλώσει, θα είναι σε θέση να παντρευτεί ή ένα αγόρι ή ένα κορίτσι. Η ταυτότητα του αγοριού προστατεύεται, αλλά ένας από τους γονείς του, έγραψε μια επιστολή σε μια τοπική εφημερίδα για το περιστατικό.
Η επιστολή ανέφερε, «Πολλοί από τους σχολιαστές σας έχουν σκεφτεί για το ποιες θα είναι οι ευρύτερες επιπτώσεις για την κοινωνία, εάν νομιμοποιηθούν οι «γάμοι» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Μου δόθηκε μια σκληρή εικόνα αυτής της εξέλιξης αυτό το Σαββατοκύριακο. Απαντώντας σε ερώτηση του 3χρονου γιου μου για το τι είναι ο γάμος, του είπα ότι είναι όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα αγαπά ο ένας τον άλλο πάρα πολύ και θέλουν να περάσουν τη ζωή τους μαζί. Ο γιος μου μου είπε τότε ότι και «αγόρια» θα μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους. Καθώς ο γιος μου δεν… διαβάζει τις εφημερίδες, προσπάθησα να καταλάβω πως είχε σχηματίσει την άποψη αυτή. Προφανώς, ο δάσκαλός του, που είναι ομοφυλόφιλος, είπε σε όλα τα παιδιά ότι είχε μεγάλα νέα να τους πει: όταν μεγαλώσουν, μπορούν να παντρευτούν ή ένα κορίτσι ή ένα αγόρι. Σίγουρα, ο γιος μου είναι πολύ μικρός για να κάνει μια τέτοια συζήτηση; Εάν όμως διαμαρτυρηθώ, θα κατηγορηθώ ότι είμαι «φανατικός».
Νομικοί εμπειρογνώμονες έχουν προειδοποιήσει ότι, εάν ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων θεωρηθεί νόμιμος, θα υπάρξει μια νομική υποχρέωση να διδάσκεται η σημασία του στην δημόσια εκπαίδευση στα μαθήματα σχετικά με το σεξ και τις σχέσεις. Οι ειδικοί λένε, επίσης, ότι οι γονείς δεν θα έχουν κανένα νομικό δικαίωμα να αποσύρουν τα παιδιά τους από τα μαθήματα που προωθούν τον «γάμο» των ομοφύλων.
Στο μεταξύ, η παρουσιάστρια της εκπομπής ‘The Cycle’ του MSNBC, Krystal Ball, σε απευθείας εκπομπή με τον τίτλο “Political Playground”, που επικεντρώνεται σε θέματα «ισότητας του γάμου», ζήτησε από την 5χρονη κόρη της να της πει τι καταλαβαίνει για τον γάμο και την ρώτησε αν «θα παντρευόταν ένα κορίτσι» όταν μεγαλώσει.
Η μικρή κόρη της Ball, φαινόταν καλά ενημερωμένη – κατηχημένη για το θέμα και είπε ότι θα παντρευόταν μόνο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.
"Και αυτό είναι καλό, γιατί θέλεις οι άνθρωποι να παντρεύονται με αυτόν που είναι ερωτευμένοι, έτσι δεν είναι;" ρώτησε η Ball.
"Ναι!", απάντησε η κόρη της.
Μετά η Ball και η κόρη της συμφώνησαν ότι και οι άλλες πολιτείες που δεν έχουν ακόμη νομιμοποιήσει τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων πρέπει να το πράξουν. "Αυτό είναι τρελό!" αναφώνησε η κόρη της Ball όταν άκουσε ότι άλλες πολιτείες εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν τους «γάμους» των ομοφυλόφιλων.
Re: Καλές και κακές επηρροές στην αθωότητα των παιδιών
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Ιουν 22, 2013 12:03 am
από nickzark
Για την ταινια Σουπερμαν τι εχετε να πειτε??στο εξωτερικο λενε οτι μοιαζει με τον Χριστο ο οποιος εσταλη απο τον πατερα του στην γη σαν σωτηρας.Εχει θετικο μηνυμα? Δεν πιστευω να πω την αληθεια αυτο το πραγμα που λεγεται στο εξωτερικο αλλα ποια ειναι η αποψη σας??.