Προδοσία ...της Ορθοδοξίας;

[Captain Yiannis]

Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2013

Αλοίμονο μας....

ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΤΑΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»;


Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

1. Δὲν θέλουν νὰ γνωρίζη ὁ λαὸς τὰ ἀποφασιζόμενα

ΕΙΝΑΙ φοβερὴ ἡ συντελούμενη ἐκκλησιολογικὴ καταστροφὴ στὰ πλαίσια τῆς Ψευδοοικουμενικῆς Κινήσεως καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσοι ἐπὶ ἕνα αἰώνα ἀπατεώνα, τὸν προηγούμενο 20ὸ αἰώνα, ἐσχεδίασαν καὶ ἐφήρμοσαν μεθοδικά, στὴν ἀρχὴ κρυφὰ καὶ συνεσκιασμένα, τὸν σατανοκίνητο καὶ μασονοκίνητο διαθρησκειακὸ καὶ διαχριστιανικὸ συγκρητισμό, μὲ τὴν πολυδιαφημισθεῖσα καὶ πολυεπαινεθεῖσα Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μποροῦν τώρα νὰ ἐπιχαίρουν, διότι οἱ ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις μειώνονται, ἰδιαίτερα στὰ ὑψηλὰ ἡγετικὰ κλιμάκια τῆςἘκκλησίας καὶ τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.


Μόνο θλίψη καὶ κατήφεια γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προκαλοῦν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ἢ ὀρθότερα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα δέχθηκαν ὁμόφωνα οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, πλὴν βεβαίως τῶν ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἀξιεπαίνως καὶ πατερικῶς δὲν συμμετέχουν σ᾽ αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῆς πλάνης καὶ τῆς ἐκκλησιολογικῆς σύγχυσης.

Ἡ Συνέλευση αὐτὴ τῶν αἱρετικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ἐκκλησιολογικὰ ταυτίζεται καὶ εὐτελίζεται ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔλαβε χώρα στὴν πόλη Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας ἀπὸ τὶς 30 Ὀκτωβρίου μέχρι τὶς 8 Νοεμβρίου τρέχοντος ἔτους. Εἶναι βέβαια ἀκόμη ἐνωρὶς γιὰ τὴν καταμέτρηση τῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ μεμονωμένων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν. Ἀξιοσημείωτη καὶ πολὺ ἐνδιαφέρουσα γιὰ τὶς ἐπισημάνσεις της εἶναι μία πρώτη Μονὴ Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, ἡ ὁποία ἤδη ἐκυκλοφορήθη διαδικτυακῶς μὲ τὸν εὔστοχο τίτλο «“Συγγνώμη ποὺ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι”: 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στὸ Πουσάν»



Εἶναι βέβαιο πὼς στὴ συνέχεια θὰ ὑπάρξουν καὶ ἄλλες ἀντιδράσεις καὶ τοποθετήσεις, τὶς ὁποῖες ὅμως φαίνεται ὅτι θέλουν νὰ ἀποτρέψουν οἱ μετέχοντες καὶ οἱ ἐπὶ κεφαλῆς των, γι᾽ αὐτὸ καὶ οὐσιαστικὰ ἀποκρύπτουν τὰ ἀποφασισθέντα.

Ὑπάρχει στὸ σημεῖο αὐτὸ μία ὁλοφάνερη ἀντίφαση μεταξὺ ὅσων λέγουν καὶ ὅσων πράττουν αὐτοὶ ποὺ ἐνστερνίζονται τὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅταν συναντῶνται σὲ ἐπίσημες διαβουλεύσεις, διαπιστώνουν ὅτι οἱ ἀποφάσεις τους παραμένουν μόνον μεταξὺ αὐτῶν ποὺ τὶς ἀποφασίζουν καὶ ἐλαχίστων ἄλλων περὶ αὐτούς, ἐνῶ ὁ λαὸς ἀγνοεῖ τὰ ἀποφασιζόμενα, καὶ ἑπομένως οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ μία ἀριστοκρατικὴ κίνηση εἰδικῶν καὶ ἐπαγγελματιῶν, χωρὶς λαϊκὸ ἔρει- σμα. Δὲν πράττουν ὅμως καὶ τίποτε, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν αὐτὴν τὴν ὀλιγαρχικὴ ἀντιλαϊκὴ εἰκόνα, ὄχι γιατὶ δὲν μποροῦν, ἀλλὰ γιατὶ θέλουν νὰ κρατοῦν σὲ ἄγνοια τοὺς πολλοὺς ἐκ τῶν ἐπισκόπων καὶ περισσότερο τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν, ποὺ διαμορφώνουν διαχρονικὰ τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτρέπει τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς πλάνες.

Ἂν ἐπιθυμοῦσαν νὰ φέρουν στὸ φῶς τὰ ἀποφασιζόμενα, ἡ πρώτη κί- νηση ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουν, γιὰ νὰ προβάλουν ὅσα “ὀρθά” καὶ “ἀνεπί- ληπτα” ὑπογράφουν, ἦταν νὰ δώσουν εὐρεῖα δημοσιότητα μὲ μεταφράσεις τῶν κειμένων στὰ ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ καὶ στὰ ἄλλα χριστιανικὰ ἔντυπα καὶ ἐφημερίδες, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ διανείμουν τὶς ἀποφάσεις εἰς ὅλους τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς λαϊκούς. Αὐτοὶ ποὺ κόπτονται ὑπὲρ τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, γιὰ νὰ τὰ κατανοεῖ ὁ λαός, γιατί δὲν μεταφράζουν καὶ δὲν διαδίδουν τὶς ἀποφάσεις τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ὥστε νὰ τὶς γνωρίσει ὁ λαὸς καὶ νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ᾽ αὐτῶν; Ψάξτε νὰ βρεῖτε στὰ ἐπίσημα ἔντυπα τῆς Ἐκκλησίας ἢ στὰ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τὰ κείμενα τῶν προηγουμένων Συνελεύσεων. Παντελὴς σιωπὴ καὶ ἀπόκρυψη. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θὰ ἀρκεσθεῖ στὴν σχετικὴ ἔκθεση ποὺ θὰ ὑποβάλει ἡ ἀντιπροσωπεία, μὲ τὶς δικές της βέβαια θετικὲς ἐκτιμήσεις, ἀφοῦ συνδιαμόρφωσε τὰ ἀποφασισθέντα, χωρὶς κἂν νὰ συζητήσει γι᾽ αὐτὰ οὔτε σὲ ἐπίπεδο Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, οὔτε σὲ ἐπίπεδο Ἱεραρχίας. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἐρωτώμενοι πολλοὶ ἐπίσκοποι γιὰ τὰ ἀποφασιζόμενα δηλώνουν ἄγνοια, χωρὶς βέβαια αὐτὸ νὰ τοὺς ἀθωώνει, γιατὶ μέσα στὴν ποιμαντική τους εὐθύνη καὶ ἀγωνία ἔπρεπε προτεραιότητα νὰ ἔχουν τὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς νοθεύσεώς της ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς αἱρετίζοντας ἰδικούς μας, ὅπως τὸ πράττουν ὀρθῶς ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν.


2. Παραδείγματα προδοτικῶν ἀποφάσεων, ποὺ δὲν γνωρίζουν οὔτε οἱ ἐπίσκοποι

Μέχρι τώρα στοὺς διαχριστιανικοὺς διαλόγους, διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς, ἔχουν γίνει δεκτὰ ἀπαράδεκτα κείμενα, τὰ ὁποῖα προσβάλλουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, ἀναιροῦν ἀποφάσεις ἀκόμη καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἀθωώνουν παλαιὲς καὶ νέες αἱρέσεις. Καὶ τὰ κείμενα αὐτὰ ἔγιναν δεκτὰ ἀπὸ ἀντιπροσώπους ἐκκλησιῶν. Τοποθετήθηκαν συνοδικὰ οἱ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ἀπέναντι αὐτῶν τῶν ἀντισυνοδικῶν καὶ ἀντιπατερικῶν ἀποφάσεων, ὥστε νὰ τὶς ἐγκρίνουν ἢ νὰ τὶς ἀπορρίψουν; Μερικὲς ἐκκλησίες τὶς ἔχουν ἐγκρίνει, ὅπως ἔπραξε συνοδικὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας, ἡ ὁποία δέχθηκε τὰ πορίσματα τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Μονοφυσίτες, βάσει τῶν ὁποίων αὐτοὶ εἶναι Ὀρθόδοξοι, καὶ ὅπως πράττει στὴν πράξη ἡ Ἐκκλησία Ἀντιοχείας, ἡ ὁποία βάσει τῶν πορισμάτων αὐτῶν ἔχει μυστηριακὴ καὶ εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Συροϊακωβίτες Μονοφυσίτες, καὶ ὅπως ἀκόμη πράττει ἐπὶ ἔτη τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ποὺ μᾶς βάζει στὸν ἴδιο σάκκο, μᾶς τσουβαλιάζει, ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους μαζὶ μὲ τοὺς Μονο- φυσίτες, ὀνομάζοντάς μας ὅλους Ὀρθοδόξους. Στὶς ἐπιτροπὲς τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», μετέχουμε καὶ δεχόμαστε νὰ ὀνομαζόμαστε Ὀρθόδοξοι καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ αἱρετικοὶ Μονοφυσίτες, καὶ κανένας δὲν διαμαρτύρεται.

Στὰ θέματα πίστεως καὶ αἱρέσεων δὲν ὑπάρχουν τοπικὰ ὅρια καὶ τοπικὲς δικαιοδοσίες, ὥστε νὰ δικαιολογεῖται ἡ ἀδιαφορία ἢ ἡ μὴ ἀνάμειξη ὡς πράξη ποὺ δῆθεν ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση νὰ μὴ ἀναμειγνυόμαστε στὶς δικαιοδοσίες ἄλλων τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Ἡ πίστη, ἡ ἀλήθεια καὶ τὰ δόγματα δὲν ἔχουν σύνορα· εἶναι κοινὰ καὶ ἑνιαῖα. Καὶ ὅταν προσβάλλονται ὁπουδήποτε, ἡ προσβολὴ θίγει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Διαμαρτυρήθηκε ποτὲ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Μονοφυσίτες καὶ γιὰ τὴν συνοδικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Διαλόγου;


3. Ἡ Ἱεραρχία, πλὴν ἐξαιρέσεων, ἄφωνη καὶ ἄπραγη

Ἡ μόνη ὀρθὴ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἦταν νὰ μὴ ἀποστείλει ἀντιπροσώπους στὴν Γενικὴ Συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου τὸ 1993, ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, καὶ νὰ μὴ μετάσχει ἔτσι, μαζὶ μὲ πέντε ἄλλες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες (Ἱεροσολύμων, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Τσεχοσλοβακίας), στὴν σύνταξη καὶ ἀποδοχὴ ἑνὸς ἐπαίσχυντου προδοτικοῦ κειμένου, τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο ἀθωώνει τὴν Οὐνία, δικαιολογώντας καὶ τὴν ἱστορική της προέλευση καὶ τὴν σημερινή της ὕπαρξη, ἀλλὰ πρὸ παντὸς γιὰ πρώτη φορὰ ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι τῶν ἐννέα αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ποὺ ἔλαβαν μέρος (Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Μόσχας, Ρουμανίας, Κύπρου, Πολωνίας, Ἀλβανίας, Φιλλανδίας) ἀρνοῦνται ἐπισήμως σὲ θεολογικὸ διάλογο ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ δέχονται ὅτι συναποτελεῖ μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία τὴν Μία, Ἁγία (Unam Sanctam), στὴν ὁποία Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουν ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἁγιαστικὴ Χάρη στὰ μυστήριά της1. Τὰ ἐδιάβασαν καὶ τὰ ἐμελέτησαν καὶ τὰ ἀποδέχονται ὅλα αὐτὰ οἱ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλη τὴν προηγουμένη συνοδικὴ καὶ πατερικὴ παράδοση; Μολονότι ἐλαφρύνεται κάπως ἡ θέση ὅσων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν δὲν ἔλαβαν μέρος στὸ Balamand, δὲν ἔπρεπε στὴ συνέχεια συνοδικὰ νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ ἀπορρίψουν τὸ κείμενο, ὅπως ἔπραξαν ἀρκετοὶ κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐτιμωρήθησαν γι᾽ αὐτήν τους τὴν ἀντίδραση;

Καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀντέδρασαν τότε, πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἔλαβαν παρόμοιες ἀποφάσεις στὸ χῶρο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἔγινε στὴν προηγούμενη 9η Γενικὴ Συνέλευση στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ὅπου οἱ μετέχοντες ἀντιπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πλὴν τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, ἀρνήθηκαν, ὅπως στὸ Balamand, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Δέχθηκαν ὅτι λόγῳ τοῦ χωρισμοῦ καὶ τῆς διαιρέσεως καμμία ἐκκλησία δὲν εἶναι καθολική· ὅπως ἐπὶ λέξει γράφει τὸ κείμενο τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε «κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τὴν καθολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες» (§ 6) καὶ ὅτι «χωρισμέ- νοι ἀπ᾽ ἀλλήλων εἴμαστε πτωχευμένοι». Βάσει αὐτῶν τώρα δέν ὑπάρχει πουθενὰ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐπειδὴ ὑπάρχουν διαιρέσεις, ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη κατὰ τὴν πρωτοφανῆ ἐκκλησιολογία Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς συναντήσεις, καὶ τὸ χειρότερο ὅτι εἶναι πτωχὴ ἡ Ἐκκλησία ἐπειδὴ τῆς λείπουν οἱ αἱρετικοί.

Ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» τὰ ἐπισημάναμε τότε αὐτά, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, σὲ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ποὺ ἐστείλαμε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος σὲ ἐπίσκεψή του στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους προσπάθησε ὁμιλῶν νὰ τὰ δικαιολογήσει καὶ νὰ συστήσει στοὺς μοναχοὺς νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ δέχονται ὅσα οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες ἀποφασίζουν, σὰν νὰ εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ποὺ σύνοδοι, πατριάρχες καὶ ἐπίσκοποι διατυπώνουν αἱρέσεις, ποὺ καταδικάζονται πρωτοστατούντων τῶν μοναχῶν.2

Τὶς ἴδιες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ἐπιβεβαίωσε καὶ ἐνίσχυσε καὶ ἡ πρόσφατη 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὸ Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας. Δὲν ἀντέδρασε γιὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε πρὶν ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια οὔτε ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος οὔτε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπάρχει μεγάλος σκανδαλισμὸς καὶ ἀναταραχὴ στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Δὲν ζήτησε ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἀντιπροσώπους της κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Τί ἔκαναν στὴ Συνέλευση; Ἐκοιμῶντο, ἀδιαφοροῦσαν, τὰ θεωροῦν αὐτὰ ἀσήμαντα, δὲν ἔχουν τὴν ἀνάλογη θεολογικὴ παιδεία, τοὺς ἔχουν καθοδηγήσει νὰ τὰ δέχονται ὅλα χωρὶς ἀντίρρηση, γιατὶ ἔτσι εἶναι προαποφασισμένο; Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἢ τί ἄλλο συμβαίνει; Δὲν πρέπει νὰ γνωρίζουν οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ τοὺς ὁρίζουν ὡς ἀντιπροσώπους, δὲν πρέπει νὰ μάθει τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ποὺ εἶναι ποίμνιο λογικὸ καὶ ὄχι ἄλογο; Τόσο λογικὸ μάλιστα καὶ ἀποφασιστικό, ὥστε πολλὲς φορὲς καταργεῖ τοὺς ἀναξίους ποιμένες καὶ σώζει αὐτὸ τὴν Ὀρθοδοξία.

Εἶναι πλέον καιρὸς ὅ,τι δὲν ἔπραξαν οἱ ἐπίσκοποι μετὰ τὸ Balamand καὶ μετὰ τὸ Porto Alegre καὶ ἄφησαν τὴν αἵρεση νὰ θριαμβεύει καὶ νὰ ἐξευτελίζει τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, νὰ τὸ πράξουν τώρα, μετὰ τὸ Πουσάν, ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια καὶ προχωρεῖ σὲ χειρότερα, ὅπως θὰ δοῦμε σὲ ἑπόμενο ἄρθρο μας. Γιατί οἱ ἀντιπρόσωποί μας δὲν ἐχρησιμοποίησαν τὸ δικαίωμα ποὺ τοὺς δίνουν οἱ νέες ρυθμίσεις στὸ καταστατικὸ τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐκκλησιολογική τους διαφοροποίηση; Μᾶς ταύτισαν, λοιπόν, λόγῳ ἀγνωσίας, δειλίας ἢ στοχευμένης ἀδιαφορίας, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποφάσισαν ἐξ ὀνόματος καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ζητήσουμε συγγνώμη καὶ νὰ μετανοήσουμε μαζὶ μὲ τὶς αἱρέσεις, ἀντὶ ἀκολουθώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικούς, Προτεστάντες καὶ Μονοφυσίτες, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

Τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτὰ οἱ σεβαστοὶ κατὰ τὰ ἄλλα ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες, καὶ ἰδιαίτερα οἱ μὴ στρατευμένοι στὶς τάξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

[Νίκος]

Λυπάμαι καπετάνιε, αλλά δεν συμφωνώ, ούτε με το ύφος 100 καρδιναλίων, με το οποίο επικρίνει Πατριαρχείο και Ιεράρχες μόνο και μόνο για την παρουσία τους στο συγκεκριμένο διεθνές φόρουμ, και γιατί δεν αναφέρει ούτε μια συγκεκριμένη απόφαση, η οποία να δικαιολογεί το μένος του κατά της συμμετοχής στο ΠΣΕ.

Υπάρχουν άνθρωποι, που και μόνο στη σκέψη του διαλόγου της Ορθόδοξης Εκκλησίας με άλλες θρησκείες ή δόγματα, βλέπουν κινδύνους και καταστροφές. Είναι κρίμα, γιατί δεν πήραν παράδειγμα από τον ίδιο τον Κύριο, που δεν δίστασε να κηρύξει το Ευαγγέλιο σε ετερόδοξους της εποχής του (Σαμαρείτες, Σαδδουκαίους) και σε αλλόδοξους (Χαναναίους, Έλληνες κλπ). Η Εκκλησία, που αποτελεί συνέχεια της παρουσίας του Κυρίου πάνω στη γη, είναι υποχρεωμένη να συνεχίζει το κήρυγμα του Ευαγγελίου, σε όσους ακόμη δεν έχουν την ορθή πίστη και αυτό προφανώς δεν μπορεί να το κάνει επιβάλλοντας τις απόψεις της, αλλά μόνο να πείσει γι αυτές διαλεγόμενη μαζί τους.

Ο π. Θεόδωρος και πολλοί άλλοι επικριτές επί της αρχής του διαλόγου, θα υπηρετούσαν καλύτερα την Ορθοδοξία, αν επισήμαιναν συγκεκριμένα λάθη στο χειρισμό του διαλόγου και πρότειναν συγκεκριμένες λύσεις για τη βελτίωσή του, αντί να επαναλαμβάνουν μονότονα την απαίτησή τους για διακοπή του διαλόγου. Είναι τέλος πάντων τόσο αδύναμες οι θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να διεξάγει με επιτυχία διάλογο με ετερόδοξους και αλλόδοξους;

Πόσο μα πόσο μου θυμίζουν όλοι αυτοί τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση!!!

Ιδίως αυτό το σημείο της παραπάνω αστήρικτης επίθεσης:

Τόσο λογικὸ μάλιστα καὶ ἀποφασιστικό, ὥστε πολλὲς φορὲς καταργεῖ τοὺς ἀναξίους ποιμένες καὶ σώζει αὐτὸ τὴν Ὀρθοδοξία.

προκαλεί απορίες για το τι εννοεί ο π. Θεόδωρος! Μήπως μας προτείνει να επαναστατήσουμε κατά των Ιεραρχών της Εκκλησίας μας και να ενωθούμε με τους παλιοημερολογίτες; Ή μας προτείνει να δημιουργήσουμε καινούργια σέχτα;

Ο ζήλος για την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας θέλει πολλή προσοχή και διάκριση, επειδή παρόμοιες αποστροφές μπορεί να φέρουν τη διάλυση και όχι την "επιστροφή" στο σωστό, κατά την άποψή τους, δρόμο. Κάτι τέτοια περιμένουν και οι εκ δεξιών και εξ αριστερών εχθροί της Εκκλησίας μας για να σπεύσουν να πουν ότι η Ορθοδοξία σπαράσσεται από έριδες, επομένως πως αποτελεί τη Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

[Captain Yiannis]

Νίκο σε γενικές γραμμές όμως, κάπως έτσι φαίνονται τα πράγματα.

Βέβαια , -θα έλεγα κατά κανόνα σήμερα- , τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Όμως, παρά τον ζηλωτισμό , που παρουσιάζουν κάποιοι εκκλησιαστικοί μας, όπως και εν προκειμένω ,
δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε, το γεγονός του υψηλού κινδύνου που ενέχουν τέτοιου είδους μαζώξεις, οι οποίες δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως απλές συνεδριάσεις.
Ο πονηρός είναι πολυμήχανος , πράγμα που δεν είναι, .. πολλοί από τους ποιμενάρχες της Ορθοδόξου εκκλησίας Του.
Θα έλεγα ότι είναι πρόβατα επί σφαγή, απλά και μόνον διότι είναι άδολοι.

Και Νίκο, εδώ δεν πρόκειται να δοθεί καμία ευκαιρία γιά κήρυγμα Ευαγγελίου , αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, ..επιβολή απόψεων των Οικουμενιστών , προς τους ..Ορθοδόξους και τίποτα άλλο.

Η Χριστιανική θρησκεία στην αυθεντική Ορθόδοξη έκφρασή της, όπως γνωρίζουμε , δεν θέλει με κανένα τρόπο να αναμιγνύεται με τις άλλες, ...ούτε καν με συμπροσευχή, μόνο και μόνο για να μην χάσει την πνευματικότητά της.
Δεν περιμένει άλλο γήϊνο Μεσσία σωτήρα, όπως οι Εβραίοι (τον Αντίχριστο), ή οι μουσουλμάνοι τον 12ο ιμάμη.
Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε κάθε γήϊνο αξίωμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν παρόμοια κοσμο-κρατορική επιδίωξη. Και όπως είπε στον Πιλάτο, "Η Βασιλεία Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου".

Εμείς λοιπόν τι περιμένουμε να βγεί από κάτι τέτοιες κινήσεις/συγκεντρώσεις, ...οι οποίες δεν έχουν κανένα πνευματικό υπόβαθρο , και που εν πάση περιπτώσει σκοπό έχουν ...να τα ισοπεδώσουν όλα, και να μας οδηγήσουν τελικά στην σκοτεινή , ..όπως διαφαίνετε παγκοσμιοποιήση ;;

Θα μου πείτε πολιτική .... ίσως , ...είναι όμως εν προκειμένω ...δόκιμος η ...μέθοδος;;

Δεν ξεχνώ ότι προκειμένου να εξαπατήσει ο Πάπας (οι Πάπες)το ποίμνιό του/ς και να το οδηγήσει/ουν σε σχίσμα ... πήρε πάνω από τριακόσια χρόνια

Όπως θα καταλάβατε ενδεχομένως , ...το αρχικό κείμενο είναι αυτούσιο χωρίς να έχω προσθέσει ούτε ένα κόμμα η ...παραλείψει και βέβαια έχω και ..πολλά ερωτηματικά

Μου ήλθε με e.mail χωρίς παραπομπή και έτσι ...δεν παρέπεμψα και εγώ.
Γενικώς εντέλει ..δεν συμφωνώ με το ύφος

Ευλογείτε

[Νίκος]

Ωραία καπετάνιε, ας δούμε τις ενστάσεις σου μία προς μία:

δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε, το γεγονός του υψηλού κινδύνου που ενέχουν τέτοιου είδους μαζώξεις, οι οποίες δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως απλές συνεδριάσεις.
Ο πονηρός είναι πολυμήχανος , πράγμα που δεν είναι, .. πολλοί από τους ποιμενάρχες της Ορθοδόξου εκκλησίας Του.
Θα έλεγα ότι είναι πρόβατα επί σφαγή, απλά και μόνον διότι είναι άδολοι.

Πράγματι υπάρχουν κίνδυνοι σε κάθε προσπάθεια κήρυξης του Ευαγγελίου, ιδιαίτερα σε χώρους που επικρατούν άλλες κατεστημένες απόψεις. Αν αυτό όμως είχε πτοήσει τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, σήμερα πιθανόν να είμαστε ακόμη ειδωλολάτρες. Επίσης η άποψη που διατυπώνεις είναι λίαν υποτιμητική για τους Ιεράρχες μας και αντιφατική. Επειδή, ή έχουν αυξημένες γνώσεις και ικανότητες και γι αυτό επελέγησαν να εκπροσωπήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, βασιζόμενοι σ΄αυτές, ή είναι αγαθοί και άδολοι και επελέγησαν γι αυτές τις αρετές, οπότε μπορούν να βασίζονται στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε περίπτωση, τι ηττοπαθής άποψη είναι αυτή, ότι οι δικοί μας εκπρόσωποι είναι χειρότεροι απ' όλους τους άλλους, κι αν είναι έτσι γιατί τους στείλαμε;

Και Νίκο, εδώ δεν πρόκειται να δοθεί καμία ευκαιρία γιά κήρυγμα Ευαγγελίου , αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, ..επιβολή απόψεων των Οικουμενιστών , προς τους ..Ορθοδόξους και τίποτα άλλο.

Αυτό από που συνάγεται; Δεν είναι το ΠΣΕ χώρος διαλόγου; Οι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι φιμωμένοι; Αν είναι έτσι τότε γιατί μένουν σ' αυτό, είναι μαζοχιστές; Βεβαίως η Ορθοδοξία είναι μειοψηφία μέσα στο ΠΣΕ, αλλά αυτό πότε φόβισε την Αλήθεια; Η Αλήθεια ήταν πάντοτε μειοψηφία μέσα στα ψέμματα, αλλά τελικά επικρατεί εξ αιτίας του ότι είναι θεόπνευστη.

Η Χριστιανική θρησκεία στην αυθεντική Ορθόδοξη έκφρασή της, όπως γνωρίζουμε , δεν θέλει με κανένα τρόπο να αναμιγνύεται με τις άλλες, ...ούτε καν με συμπροσευχή, μόνο και μόνο για να μην χάσει την πνευματικότητά της.

Αυτό κι αν είναι αυθαίρετο και αντιευαγγελικό. Μήπως ο Χριστός και οι Απόστολοι δεν προσεύχονταν μέσα στους Ιουδαϊκούς ναούς μαζί με όλους τους εβραίους, μέχρι να κατασκευατούν οι πρώτοι Χριστιανικοί ναοί; Γιατί η συμπροσευχή επηρεάζει την πνευματικότητα της προσευχής ενός Ορθοδόξου; Σημασία δεν έχει που προσεύχεται κάποιος, αλλά σε ποιον προσεύχεται. Αν ο Θεός στον οποίο προσεύχεσαι είναι υπαρκτός, η προσευχή έχει αποτέλεσμα, αν δεν είναι τότε απλά μιλάς στο κενό.

Βεβαίως - για να μην υπάρξει παρεξήγηση - λέγοντας συμπροσευχές δεν εννοούμε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο μπορούν να μετάσχουν μόνο οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αντίθετα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν μπορούν να μετάσχουν σε οποιαδήποτε παρόμοια τελετή άλλου δόγματος.

Δεν περιμένει άλλο γήϊνο Μεσσία σωτήρα, όπως οι Εβραίοι (τον Αντίχριστο), ή οι μουσουλμάνοι τον 12ο ιμάμη.

Στο ΠΣΕ οι υπόλοιπες "εκκλησίες" πιστεύουν στο Χριστό, αλλά με το δικό τους λάθος τρόπο. Επομένως αυτά δεν έχουν σχέση με το θέμα.

Εμείς λοιπόν τι περιμένουμε να βγεί από κάτι τέτοιες κινήσεις/συγκεντρώσεις, ...οι οποίες δεν έχουν κανένα πνευματικό υπόβαθρο , και που εν πάση περιπτώσει σκοπό έχουν ...να τα ισοπεδώσουν όλα, και να μας οδηγήσουν τελικά στην σκοτεινή , ..όπως διαφαίνετε παγκοσμιοποιήση ;;

Υποθέτω ότι ο λόγος της συμμετοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ είναι κάποια στιγμή οι ετερόδοξοι να καταλάβουν πως και γιατί λοξοδρόμησαν και να επανέλθουν στην Ορθοδοξία. Δεν μπορώ να φανταστώ οποιοδήποτε άλλο λόγο συμμετοχής της σ' αυτό το διάλογο.

Θα μου πείτε πολιτική .... ίσως , ...είναι όμως εν προκειμένω ...δόκιμος η ...μέθοδος;;

Αυτό θα φανεί απ΄το αποτέλεσμα. Προσωπικά με βάση τα μέχρι τώρα γεγονότα δεν τρέφω και πολλές ελπίδες. Όχι επειδή η Αλήθεια δεν είναι με το μέρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά επειδή η προαίρεση των υπολοίπων δεν είναι αγνή (χωρίς να αποκλείονται κάποιες εξαιρέσεις). Παρ' όλα, αυτά επί της αρχής, ο διάλογος είναι ο μόνος τρόπος για να ακούγεται και η Αλήθεια και όχι μόνο τα ψέμματα.

Δεν ξεχνώ ότι προκειμένου να εξαπατήσει ο Πάπας (οι Πάπες)το ποίμνιό του/ς και να το οδηγήσει/ουν σε σχίσμα ... πήρε πάνω από τριακόσια χρόνια

Αυτό δεν είναι ιστορικά σωστό. Η δυτική Εκκλησία αποσχίστηκε από την ανατολική μετά από κατάληψη της Αγίας Έδρας από τους Φράγκους, οι οποίοι επέβαλαν δια των όπλων τις πλανεμένες απόψεις τους (εξ ου και "φραγκόπαπας").

Γενικώς εντέλει ..δεν συμφωνώ με το ύφος

Ευτυχώς που συμφωνούμε και σε κάτι .

[Captain Yiannis]

Ευτυχώς που συμφωνούμε και σε κάτι .

Εάν κατάλαβες ότι αυτό είναι το μόνο σημείο ...επαφής μας, .. Νίκό ,

...τότε ας είναι εν προκειμένω ...μέχρι εδώ

[Νίκος]

Χίλια συγγνώμη καπετάνιε αν σε έθιξα. Ίσως το χιούμορ μου θέλει βελτίωση. Ξέρεις πόσο σ΄αγαπώ και εκτιμώ τη γνώμη σου.

[Captain Yiannis]

Captain Yiannis έγραψε:
Η Χριστιανική θρησκεία στην αυθεντική Ορθόδοξη έκφρασή της, όπως γνωρίζουμε , δεν θέλει με κανένα τρόπο να αναμιγνύεται με τις άλλες, ...ούτε καν με συμπροσευχή, μόνο και μόνο για να μην χάσει την πνευματικότητά της.

Νίκος έγραψε:
Αυτό κι αν είναι αυθαίρετο και αντιευαγγελικό. Μήπως ο Χριστός και οι Απόστολοι δεν προσεύχονταν μέσα στους Ιουδαϊκούς ναούς μαζί με όλους τους εβραίους, μέχρι να κατασκευατούν οι πρώτοι Χριστιανικοί ναοί; Γιατί η συμπροσευχή επηρεάζει την πνευματικότητα της προσευχής ενός Ορθοδόξου; Σημασία δεν έχει που προσεύχεται κάποιος, αλλά σε ποιον προσεύχεται. Αν ο Θεός στον οποίο προσεύχεσαι είναι υπαρκτός, η προσευχή έχει αποτέλεσμα, αν δεν είναι τότε απλά μιλάς στο κενό.

Βεβαίως - για να μην υπάρξει παρεξήγηση - λέγοντας συμπροσευχές δεν εννοούμε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο μπορούν να μετάσχουν μόνο οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αντίθετα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν μπορούν να μετάσχουν σε οποιαδήποτε παρόμοια τελετή άλλου δόγματος.

Θα ήθελα να ξαναδούμε αυτό κατ' αρχήν , και βλέπουμε..

Νομίζω ότι οι συμπροσευχές γενικά απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες,

Αφού λοιπόν εκεί απαγορεύονται, εμείς, γιατί θα πρέπει να κάνουμε του κεφαλιού μας
και εν πάση περιπτώση , πότε και που τους εφαρμόζουμε αυτούς τους αποστολικούς κανόνες.

Εγώ παραδείγματος χάριν , είμαι στο τραπέζι μου και συντρώω με προτεστάντες.
...Κάνω προσευχή ή όχι μαζί τους, δοξολογούμε και ευχαριστούμε τον Θεό μαζί και αν ναι ποιόν Θεό, ..έχουμε τελικά τον ίδιο Θεό ή μήπως κάτι άλλο εννοω εγώ και άλλο αυτοί,

Υπάρχουν διάφορες απόψεις επι του θέματος...
υπενθυμίζω δεν είμαι ΓΟΧ ,
είμαι ένας ελεεινός, ...που ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος και της Κρήτης,
που έχουν τους Σεβασμιωτάτους Ιερώνυμο και Ειρηναίο αντίστοιχα και όλοι αυτοί Οικουμενικό Πατριάρχη τον Βαρθολομαίο.

Ποιά είναι η γνώμη, η δική σας επ' αυτού ;;

Ευλογείτε , ...την αγάπη μου

[Νίκος]

Έχω πει πολλές φορές τη γνώμη μου για το διάλογο της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις άλλες Χριστιανικές ομολογίες ή δόγματα (όπως θέλετε) και με τις άλλες θρησκείες. Ο διάλογος κατ' αρχήν δεν είναι κακός, εφόσον γίνεται για τον ευαγγελισμό και των υπολοίπων μη Ορθοδόξων θρησκευόμενων ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Ακόμη και η συμπροσευχή του καθενός προς το Θεό που πιστεύει για ένα κοινό σκοπό δε νομίζω ότι είναι αντίθετη με την πίστη μας. Εκεί που έχω αντίρρηση είναι, απ' όλα αυτά να προκύπτει μια απατηλή εντύπωση προσέγγισης - πως άλλωστε θα μπορούσε να υπάρξει προσέγγιση της Αλήθειας με την πλάνη - και η επικίνδυνη εντύπωση της ισοπέδωσης, ότι, δηλαδή, όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και απευθύνονται στον ίδιο Θεό.



Η Ορθόδοξη Εκκλησία σε κάθε περίσταση πρέπει να ξεκαθαρίζει τα πράγματα, ως προς τα δύο θέματα που έθεσα. Ότι, δηλαδή:

1. Προς το παρόν δεν υπάρχει ακόμη καμιά ουσιαστική προσέγγιση, των άλλων ομολογιών με την Ορθοδοξία, άρα προς το παρόν τουλάχιστον δεν φαίνεται κάποια δικαίωση του διαλόγου.

2. Ότι ο Θεός είναι ένας, ο τριαδικός Θεός των Ορθοδόξων και όλοι οι άλλοι πιστεύουν σε πλάνες ή δαίμονες (έστω και αν αυτό αναφέρεται με κάπως πιο διακριτικό τρόπο). Μόνο με την πίστη στον αληθινό Θεό και την εφαρμογή του θελήματός Του, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, υπάρχει ασφαλής οδός προς τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου και του ανθρωπίνου γένους συνολικά.

Δυστυχώς κάποιοι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφεύγουν να κάνουν τα πράγματα τόσο ξεκάθαρα και μερικές φορές προχωρούν σε απαράδεκτες εκκλησιαστικά τελετές, που θυμίζουν συμπροσευχή. Ακραία στάση, που μπορεί να χαρακτηριστεί αιρετική, είναι κάποιων Ορθόδοξων που συμμετέχουν σε "μυστήρια" άλλων δογμάτων ή επιτρέπουν τη συμμετοχή μη Ορθοδόξων Χριστιανών στα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Από αυτές τις λανθασμένες ή ακραίες συμπεριφορές κανένα όφελος δεν μπορεί να προκύψει για κανένα, αντίθετα προκαλείται σκανδαλισμός του Ορθόδοξου ποιμνίου και αποπροσανατολισμός των υπολοίπων, πρός όφελος των οποίων υποτίθεται ότι γίνονται. "13 Υμείς εστε το άλας της γής· εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;" (Ματθ. ε' 13) Εάν η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν στέκεται ορθή στη θέση που την έταξε ο Χριστός, αλλά κλυδωνίζεται και αλλοιθωρίζει, σε ποιον μπορεί να είναι χρήσιμη;

Επομένως, ναι στο διάλογο, αλλά με ξεκάθαρους στόχους και θέσεις. Τότε οι ειλικρινείς αναζητητές της Αλήθειας από τις άλλες ομολογίες και θρησκείες θα έρθουν προς το Φως, όπως το καράβι ελκύεται από το φάρο και καταφεύγει από την καταιγίδα στο απάνεμο λιμάνι.

[Captain Yiannis]

Νίκος έγραψε
(1)Ακόμη και η συμπροσευχή του καθενός προς το Θεό που πιστεύει για ένα κοινό σκοπό δε νομίζω ότι είναι αντίθετη με την πίστη μας.

(2)Εκεί που έχω αντίρρηση είναι, απ' όλα αυτά να προκύπτει μια απατηλή εντύπωση προσέγγισης - πως άλλωστε θα μπορούσε να υπάρξει προσέγγιση της Αλήθειας με την πλάνη - και η επικίνδυνη εντύπωση της ισοπέδωσης, ότι, δηλαδή, όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και απευθύνονται στον ίδιο Θεό.

Πολύ ωραία, σε αυτό ακριβώς, …στο δύο (2) , συνίσταται η ένσταση μου για το ένα (1).

Δηλαδή, στους πλανημένους , κακοδόξους και εντέλει και στους αλλοδόξους, ..παρουσιάζετε ο ..Διάβολος -ο οποίος πάντα είναι σε εγρήγορση-
ως άγγελος Φωτός, …“εισαγάγει με πλάγιο τρόπο αιρέσεις απώλειας” (Β΄ Πέτρου 2:1)….
και τους κάνει να νομίζουν ότι (αυτός, ..ο Διάβολος)
εν τέλει ..είναι ο ένας και μοναδικός εν τρισίν υποστάσεση Θεός.

Και, ..... διότι είπεν ο Κύριος …
"Εξοδος Κ´,3" οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ,
...οφείλουμε να γνωρίσουμε,
στους ...αγνοούντας όμως ... μέχρι εκεί
...-διά του διαλόγου-
...τον Τριαδικό Θεό ,
με την Ιεραποστολή κλπ, όπου βέβαια ....ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, έτσι δεν είναι;

Γιά τους υπολοίπους ...
...μετά μίαν (πρώτης) και δευτέρας νουθεσίας, ... παραιτού (Τίτ. γ', 10)
Ακραίο ίσως αλλά .... ;;;

[Νίκος]

Αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος στον Απόστολο Τίτο είναι: "9 μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιίστασο· εισί γάρ ανωφελείς και μάταιοι. 10 αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, 11 ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος" (Τίτον γ' 9-11). Δηλαδή: "ανόητες συζητήσεις και διαμάχες και λογομαχίες με επίκληση του Μωσαϊκού νόμου (αυτό εννοεί το νομικές) να τις αποφεύγεις, επειδή είναι μάταιες και δεν έχουν κανένα όφελος. 10 Όποιον άνθρωπο παραμένει ακίνητος στις απόψεις του (αιρετικός είναι αυτός που ακολουθεί τη δική του άποψη και όχι της Εκκλησίας), αφού τον συμβουλεύσεις μια και δεύτερη φορά, άφησέ τον, 11 γνωρίζοντας ότι όχι έχει ξεφύγει (εξέστραπται από το ρήμα εκτρέπομαι) τελείως από την ορθή πίστη και απομακρύνεται από τον αληθινό Θεό (αμαρτάνει), καταδικάζοντας με αυτό τον τρόπο τον εαυτό του". Επομένως εδώ ο Απόστολος Παύλος δεν αναφέρεται γενικά στους αιρετικούς, όπως έχουν ερμηνεύσει διασταλτικά πολλοί, επειδή έτσι τους συνέφερε, αλλά σε κάποιους απ' τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς της εποχής του, που βασιζόντουσαν στο Μωσαϊκό νόμο και ήθελαν να πείσουν τους εξ εθνών Χριστιανούς, να κάνουν περιτομή και ν' ακολουθούν πρώτα το Μωσαϊκό νόμο για να μπορέσουν να γίνουν Χριστιανοί. Ήταν βεβαίως κι αυτή μια μορφή αίρεσης, αλλά η γενίκευση σε όλες τις περιπτώσεις αιρέσεων δεν είναι είναι ακριβής (τουλάχιστον).