Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Γενικότερα θέματα που αφορούν την Ορθοδοξία και το Χριστιανισμό.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Ιουν 22, 2016 1:40 pm

Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα
Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. Τετάρτη, 22 Ιούνιος 2016

Εικόνα

Γράφει ο Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Κ. Παπαθανασίου
Ἱεροκήρυξ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν


Οἱ συντάκτες τοῦ προσφάτου κειμένου ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἕνα καινοτόμο Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος» στὴν εἰσαγωγική τους πρόταση μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρουν ὅτι: «Εἰσηγούμεθα τὴν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, τῆς παραδοσιακῆς διάταξης γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα θρησκεία καὶ τὴν ἐπίκληση στὸ Σύνταγμα τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἔτσι ὥστε τὸ Κράτος μας ὄχι μόνο νὰ εἶναι, ἀλλὰ καὶ νὰ φαίνεται ὡς κοσμικὸ κράτος».

Προτείνεται δηλαδὴ μὲ τὴν δημιουργία «κράτους λαϊκοῦ» (e’tat laique) τὸ σύστημα τοῦ πλήρους χωρισμοῦ τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Κράτους.

Γι’ αὐτὸ καὶ στὸ προτεινόμενο συνταγματικὸ κείμενο ἀπαλείφεται τὸ προοίμιον: «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος», καταργεῖται τελείως τὸ ἄρθρο 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος (1975) ἤτοι: «Σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας» ὡς ἐπίσης καὶ ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος καὶ περαιτέρω γίνεται λόγος γιὰ θρησκευτικὴ οὐδετερότητα τοῦ κράτους καὶ γιὰ μία νομοθετικὴ ρύθμιση τῶν σχέσεων του μὲ τὶς διάφορες θρησκευτικὲς κοινότητες. Ἐν προκειμένῳ, εἶναι χαρακτηριστικὸν ὅτι οὔτε ὡς terminus technicus δὲν ἀναφέρεται ἡ λέξη «Ἐκκλησία».

Προσέτι δὲν γίνεται καμμία ἀναφορὰ γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς παιδείας, τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας καὶ τὸ ἀναπαλλοτρίωτο τοῦ ἄρθρου 18&8 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος.

Ὅλα τὰ παραπάνω ὅμως δημιουργοῦν ἔντονο προβληματισμὸ καὶ θέτουν σοβαρὰ ἐρωτήματα. Οὐσιαστικὰ στὸν πυρήνα αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς τῶν συγκεκριμένων ἄρθρων διαφαίνεται ἡ προσπάθεια μετατροπῆς τῆς χώρας σὲ μία ἄθεη πολιτεία. Σχολιάζουμε μερικὰ σημεῖα.

Κατ’ ἀρχήν, τὸ Προοίμιον τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος (1975) ἀνάγει τὴν ἀρχήν του σ’ αὐτὸ τὸ Προσωρινὸν Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος (1822) καὶ δηλώνει τὴν εὐγνωμοσύνη τοῦ Ἔθνους πρὸς τὸν Τριαδικὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἐνέπνευσε ὅλον τὸν ἱερὸν ἀπελευθερωτικὸ Ἀγῶνα καὶ ἔδωκε τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸν ζυγόν.

Ἔκτοτε ὅλα τὰ Συντάγματα, πλὴν μόνον δύο, ἀναγράφουν τὴν ἐπίκληση στὴν Ἁγία Τριάδα στὸ Προοίμιον, τὸ ὁποῖο καὶ ἔχει βαθυτάτη σημασία καὶ ἀποτελεῖ ἔκτοτε ἰδιαίτερη συνταγματικὴ παράδοση. Δὲν εἶναι συνεπῶς ἐπιτρεπτὸν μὲ τὴν ἀπάλειψή του νὰ ἀποκοπεῖ ἡ ἱστορία τοῦ τόπου καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ θρησκεία.

Ἔπειτα οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Κράτους ὅπως ἰσχύουν κατ’ ἀρχὴν στὸ ἄρθρο 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ἀλλὰ καὶ στὸ ἄρθρο 13 συνθέτουν μία πληρότητα καὶ μία ἰσόρροπη σύνθεση παράδοσης καὶ συγχρονισμοῦ. Ἰδιαιτέρως τὸ ἄρθρο 3 ἔχει ἀποδειχθεῖ στὴν ἐφαρμογή του ἐπαρκέστατο ὡς πλαίσιον προσδιορισμοῦ τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Κράτους ἀλλὰ καὶ διαρθρώσεως τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.
Ἕνας χωρισμὸς θὰ εἶναι πάνυ ἐπιζήμιος γιὰ τὴ συνοχὴ τοῦ λαοῦ μας. Σὲ μία ἐποχὴ μάλιστα ὅπου προβάλλει ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη διασφαλίσεως τῆς ἑνότητας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ χωρισμὸς θὰ εἶναι διαιρετικὸ στοιχεῖο καὶ ἀταξίας κίνητρο. Ἀντὶ τῆς εἰρήνης καὶ γαλήνης στὸν τόπο θὰ ὑπάρξει διχόνοια καὶ κοινωνικὴ σύγχυση.

Γνωρίζουμε ἄλλωστε ὅτι ἡ συνοχὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴ μακραίωνη ἱστορία της, κατὰ κύριον λόγο, ὀφείλεται στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ στὴν κοινὴ θρησκεία, τὴν ὀρθοδοξία.

Ἔπειτα ὁ χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Κράτους, ἄλλως καλουμένη «λαϊκότητα», ὅπου ἐφαρμόστηκε, ἦταν ἀποτέλεσμα συγκεκριμένων ἱστορικῶν συνθηκῶν καὶ ἰδίως στὴ Γαλλία τὸ 1905. Τέτοιες ὅμως ἱστορικὲς συνθῆκες δὲν ὑπῆρξαν οὔτε ὑπάρχουν στὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.

Τὸ ὅλο θέμα μάλιστα δὲν θὰ πρέπει νὰ καθορᾶται ἀναλογικὰ μὲ τὰ τῆς Δύσεως καθ’ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀναλογία οὔτε ὡς πρὸς τὴν αἰτία οὔτε καὶ τὴν ἀφορμή.

Μὴ λησμονοῦμε δὲ ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καὶ Κράτους στὴ σύγχρονη Γαλλία προσκρούει σὲ πολλὲς δυσκολίες καὶ ἀναζητεῖται νέα νομοθετικὴ δόμηση τοῦ ὅλου θέματος.

Ὡς γνωστὸν ἡ Ὀρθοδοξία οὐδέποτε ἐπεζήτητσε κοσμικὴ ἐξουσία, καθ’ ὅτι δὲν ἐξουσιάζει, ἀλλὰ διακονεῖ. Δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ θεοκρατικὲς ἀντιλήψεις.

Περαιτέρω πρέπει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ὅτι οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Κράτους διέπονται ἀπὸ τὸ πλέγμα διατάξεων ἤτοι ἀπὸ τὰ ἄρθρα 13, 4, 16 Συντ. καθὼς ἀπὸ ὅλες τὶς διατάξεις περὶ Ἀτομικῶν δικαιωμάτων.

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία ἀπολαμβάνει ἐπίσης τῆς προστασίας τῶν ἄρθ. 9 ΕΣΔΑ καὶ 27 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου γιὰ τὰ Ἀτομικὰ καὶ Πολιτικὰ Δικαιώματα.

Τὸ ἄρθρο συνεπῶς 3 δὲν εἰσάγει περιορισμοὺς στὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερία, καθὼς ὁ χαρακτηρισμὸς «ἐπικρατοῦσα θρησκεία» ποὺ ἀναγράφεται σ’ αὐτό, δὲν εἶναι τίποτα παραπάνω ἀπὸ δηλωτικὴ τοῦ θρησκεύματος τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Περαιτέρω, ἡ πρόταση ἀναθεώρησης τοῦ ἴδιου τοῦ ἄρθ. 13 Συντ. φαίνεται ἀνεδαφική, ὄχι μόνο ἐπειδὴ ἡ παρ. 1 ἀνήκει στὶς μὴ ἀναθεωρητέες διατάξεις (ἄρ. 110 & 1 Συντ.), ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ οἱ ὑπόλοιπες παράγραφοι ἀναφέροναι στὸ γενικῶς ἀποδεκτὸ περιεχόμενο τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία εἶναι ἔννοια εὑρύτερη τῆς ἀνεξιθρησκείας.

Συνεπῶς εἶναι ἀπόλυτα ἀναγκαία ἡ διατήρηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ὡς ἔχει. Τοῦτο εἶναι ζήτημα κεφαλαιῶδες τῆς συνέχειας τῆς ἐθνικῆς μας φυσιογνωμίας.

Ἔτσι καταφαίνεται ἡ αὐτοτέλεια καὶ συνάμα ὁ σύνδεσμος τῶν δύο αὐτῶν μεγεθῶν, ἄλλως ἡ συναλληλία καὶ οἱ διακριτοὶ ρόλοι.

Στὴν ἴδια συνάφεια ὀφείλουμε νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ἐνίοτε γίνεται λόγος γιὰ ἕνα «ἀπεγκλωβισμὸ» τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Ἀλλὰ ποὺ βρίσκεται αὐτὸς ὁ ἐγκλεισμός; Τὸ Κράτος ἐλεύθερα καὶ δημοκρατικὰ νομοθετεῖ. Καὶ ἔχει νομοθετήσει θέματα γάμου, κηδείας, καύσεως νεκρῶν, ὁρκοδοσίας καὶ τόσα ἄλλα.

Ἑπομένως ποῦ εἶναι τὸ πρόβλημα; Ἀπὸ τὴν ἄλλη κακῶς πλανᾶται ἡ ἀντίληψη ὅτι ἔχει ἡ Ἐκκλησία φοβικὴ ἀντίληψη τοῦ κόσμου.

Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀνοικτὴ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, εἶναι κοντὰ στὸ λαό, ἔχει οἰκουμενικὴ διάσταση. Εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν χῶρος τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἰσότητας, τῆς ἀδελφωσύνης, τῆς διακονίας τοῦ πλησίον.

Άλλωστε καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀτομικὰ δικαιώματα ἔχουν πηγὴ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος διακηρύττει ὅτι «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28), αὐτὴ ἡ τόσο σημαντικὴ διδασκαλία, δὲν εἶναι πηγὴ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου;

Ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλο ἐπιχείρημα τὸ ὁποῖο ἐνίοτε προβάλλεται μετ’ ἐπιτάσεως ὅτι δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία δὲν θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀφοροῦν ζητήματα γάμου, οἰκογενείας, παιδείας, ὡς καὶ αὐτὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ εἶναι μόνον γιὰ τὰ τελετουργικὰ μέσα στοὺς ναούς, τοῦτο ἀσφαλῶς λέγεται οὐτοπικῶς καὶ ἐπιπολαίως.

Δηλαδή, τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἕνα οὐτιδανὸ συμβεβηκὸς ὡς Σύνοδος, ὡς Μητρόπολη, ὡς Ἐνορία, ὡς ἱερεύς, ὡς πιστὸς λαός, ὡς ὀρθόδοξος χριστιανὸς ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἔχει λόγο;

Ἡ ἄρνηση τοῦ λόγου της εἶναι ἀντιδημοκρατικό, ἀνορθόδοξο καὶ ἀνεπίτρεπτο σημεῖο μὴ συμβατὸ μὲ τὸν ἐν γένει πολιτισμό μας. Μὴ λησμονοῦμε ὅτι, ὡς λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, «οὐκ ἐπ’ ἀνατροπῇ τῆς κοινῆς πολιτείας ὁ Χριστὸς τοὺς παρ’ αὐτοῦ νόμους εἰσήγαγεν, ἀλλ’ ἐπὶ διορθώσει βελτίονι». Σαφῶς καὶ ἡ Ἐκκλησία δικαιοῦται νὰ ἔχει δημόσιο λόγον καὶ πρέπει νὰ ἔχει «ἐπὶ διορθώσει βελτίονι».

Ἐξάλλου ἡ Ἐκκλησία σ’ ὅλη τὴν μακρόχρονη πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ στάθηκε ὡς μάνα γιὰ τὸν καθένα ἄνθρωπο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλεισθεῖ ἀπὸ τὸν δημόσιο βίο.

Προφανῶς ὅσοι ὁμιλοῦν γιὰ χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Κράτους δὲν γνωρίζουν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καὶ σὲ βάθος τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.

Ὀφείλουμε σὲ κάθε κίνηση σχέση ἔχουσα μὲ ἀλλαγὲς στὸ Σύνταγμα νὰ λαμβάνουμε ὑπ’ ὄψιν τὴν ὅλη ψυχοσύνθεση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ μάλιστα στὸ θέμα τῆς θρησκείας μας.

Εἶναι ἐν προκειμένῳ χαρακτηριστικὸ ὅτι ὅλως ἀντιφατικῶς στὸ προτεινόμενο συνταγματικὸ κείμενο γίνεται μία ἀναφορὰ γιὰ τὸν ἀπόδημο ἑλληνισμὸ τονίζοντας ὅτι «τὸ κράτος μεριμνᾶ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ ἀπόδημου ἑλληνισμοῦ καὶ τὴ διατήρηση τῶν δεσμῶν του μὲ τὴν πατρίδα». Ἀλλὰ ἔχει τεθεῖ τὸ ἐρώτημα πῶς διατηρεῖται αὐτὸς ὁ δεσμὸς μὲ τὴν πατρίδα;

Δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν ἔχουν προσέξει ὅτι ὁ ἕλληνας μόλις φθάνει στὴν ξένη μακρινὴ χώρα, τὸ πρῶτο ποὺ θὰ φτιάξει θὰ εἶναι ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς ναός, σημεῖο ἀναφορὰς καὶ ἑνότητος μὲ τὴν πατρίδα;

Ἡ Ἐκκλησία, ὅσο κι ἂν δὲν ἐπιθυμοῦν μερικοὶ νὰ τὸ παραδεχθοῦν ὄχι μόνον στὰ χρόνια τῆς σκληρῆς τουρκοκρατίας καὶ τὰ ἐπαναστατικὰ χρόνια τῆς ἀπελευθέρωσης ἀλλὰ αἰῶνες τώρα ἐξακολουθεῖ καὶ τὴν σήμερον, νὰ εἶναι τὸ καταφύγιο τοῦ Ἕλληνα καὶ ν’ ἀποτελεῖ τὸν συνεκτικὸ ἱστὸ τῆς κοινωνίας.

Ἀξίζει ν’ ἀναφέρουμε μία παράμετρο, ἡ ὁποία δὲν ἀναγράφεται συχνά, ἀλλ’ ἔχει τὴν ζωτικὴ σημασία της. Οἱ κληρικοὶ ποὺ εἶναι ἐντεταλμένοι πνευματικοί, δηλ. ἐξομολόγοι τόσο στὶς ἐνορίες ὅσο καὶ στὶς ἱερὲς Μονὲς καὶ κατ’ ἐξοχὴν στὶς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους γνωρίζουν τὰ μύχια τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προστρέχουν σ’ αὐτούς, ἀκοῦνε τὸν πόνο τοῦ λαοῦ καὶ τὰ προβλήματά του καὶ στηρίζουν εἰλικρινῶς, ἐνισχύουν, παρηγοροῦν καὶ βοηθοῦν ποικιλοτρόπως πολλὲς ψυχὲς συνανθρώπων μας.

Ἔχουμε διερωτηθεῖ: Γιατί ἄραγε οἱ ἄνθρωποι καταφεύγουν στὴν Ἐκκλησία; Ὡς ἐκ τούτου εἶναι δυνατὸν νὰ περιθωριοποιεῖται ἡ Ἐκκλησία καὶ νὰ τίθεται στὴ γωνία; Πόσο θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν διαφυλάττουμε «ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ» καὶ νὰ μὴν τὴν περιφρονοῦμε;

Ἕνα ἄλλο βασικὸ σημεῖο εἶναι ἡ προτεινόμενη φράση ὅτι τὸ κράτος θὰ πρέπει νὰ εἶναι «θρησκευτικὰ οὐδέτερο».

Ὡστόσο θρησκευτικὴ οὐδετερότητα τοῦ κράτους εἶναι μία καθαρῶς προτεσταντικὴ ἀντίληψη, ἡ ὁποία δὲν συνάδει μὲ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Οὔτε βέβαια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ ὑποβιβασθεῖ στὸ ἐπίπεδο ἑνὸς σωματείου ἢ ἱδρύματος ἢ μιᾶς ΜΚΟ, οὔτε νὰ εἶναι ἕνα ΝΠΙΔ. Ἂν κάτι θἄπρεπε νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἔχουμε ὡς καύχηση στὴ χοάνη τῆς παγκοσμιοποίησης αὐτὸ εἶναι ἡ ἰδιοπροσωπία μας μὲ τὰ δύο ὕψιστα πνευματικὰ μεγέθη, τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.

Ὅπως δὲν εἴμεθα παράφρονες γιὰ νὰ γκρεμίσουμε τὸν Παρθενῶνα, ἄλλο τόσο καὶ δὲν θὰ πρέπει νὰ εἴμεθα ἄφρονες μὲ διωγμὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν καθιέρωση ἑνὸς ἀθεϊστικοῦ κοσμικοῦ συστήματος.

Τὸ μέγα εὐεργέτημα καὶ προνόμιο ποὺ διαθέτουμε εἶναι ἡ ἐπαινετὴ ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας καὶ αὐτὸ ἔχει τεράστια σημασία στὴν ὅλη γεωστρατηγικὴ καὶ γεωπολιτικὴ θέση τῆς πατρίδος μας.

Ἐν κατακλεῖδι, κυρίως τὸ Προοίμιον γιὰ λόγους ἱστορικοὺς καὶ τὸ βασικότατο ἄρθρο 3 (σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας) γιὰ λόγους σεβασμοῦ πρὸς τὸν ὕψιστο θεανθρώπινο θεσμό, τὴν Ἐκκλησία καὶ εἰδικότερα γιὰ λόγους ἠθικῆς καὶ νομικῆς τάξεως θὰ πρέπει νὰ παραμείνουν ὡς ἔχουν.

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Τετ Ιουν 22, 2016 8:47 pm

Πέτρος έγραψε:"Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος"
Έτσι αρχίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας... (μέχρι να καταργήσουν κι αυτήν την φράση...)


ΥΓ. : viewtopic.php?f=5&t=2447&start=150



Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Τετ Ιουν 22, 2016 8:49 pm

Έρχεται και η κατάργηση των θρησκευτικών αργιών και όχι μόνο...



Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τετ Ιουν 22, 2016 10:18 pm

Αν γίνει αυτό Πέτρο, τότε θα ισχύσει το ρητό: "Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος". :(


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Πέμ Ιουν 23, 2016 12:20 am

Το να είμαστε Χριστιανοί δεν σημαίνει οτι θέλουμε να συνδυάζεται η εξουσία με την Εκκλησία... Μου φαίνεται αντικρουόμενο...
Έχοντας σαν βασικές αρχές τον σεβασμό στην ελευθερία, και την αρχή οτι η ελευθερία σου τελειώνει εκεί οπού αρχίζει του άλλου καταλήγουμε στην εξής αναγκαιότητα.

Η συμετοχή σε θρησκευτικές πράξεις δεν πρέπει να επιβάλετε η να προτείνεται απο καμία κρατική αρχή ή δικαστήριο ή πολιτική διαδικασία, ούτε όμως και να απαγορεύεται.
Ερμηνεία: Προεραιτικός θρησκευτικός όρκος (που έχουμε) χωρίς να προτείνεται σαν αυτονόητος ο θρησκευτικός και να γίνεται θέμα η επιλογή πολιτικού με συνέπεια την εκμετάλλευση του θρησκευτικού για πολιτικούς λόγους, αλλά και την ανάκριση των πολιτικών. (Δεν τηρείτε απο όσο ξέρω αυτό)
Το ίδιο πιστεύω και για τα θρησκευτικά.... προαιρετικά και υπαρκτά... Γνωρίζουμε οτι δεν κάνει καλό η με το ζόρι επαφή... Ακόμη το κράτος οφείλει να σεβαστεί αλλόθρησκα άτομα, και δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι αυτοί.
Η πίστη μας παρόλο που είναι αληθινή, αυτό το ξέρουμε εμείς οι ορθόδοξοι.... για τους άλλους (παιδιά αλλόθρησκων και μη θρησκευόμενων) είναι προσηλυτισμός και αν επιβάλετε απο το κράτος έχουμε θεοκρατία... Σε μια τέτοια, έστω και άτυπη η θρησκεία επιβάλλεται και αυτό με βρίσκει αντίθετο... δεν λέω να καταργηθούν, αλλά να είναι δίχως απουσίες και προαιρετικά.
Πιστεύω το ίδιο δρούμε και μεις σαν Ορθόδοξοι με χωρίς να κυνηγάμε άλλους.
Οι αρχές της ελευθερίας και του σεβασμού και της δημοκρατίας που περιέχονται στην θρησκεία και διδάσκονται στα θρησκευτικά πρέπει να προστεθούν και σε ειδικό μάθημα που θα πρέπει να ακολουθείτε ως και την τρίτη λυκείου με το όνομα κοινωνική αγωγή και να απευθύνεται σε όλους και όχι μονοπολιακά σε θρησκευόμενους... Τα θρησκευτικά θα είναι όπως είναι, απλώς προαιρετικά...
Τι διαφορετικό σκεπτικό πρέπει να έχει ένας Χριστιανός που σέβεται την ελευθερία και την ιδιωτικότητα?

Η ερώτηση δεν είναι ρητορική... Σας διαβάζω προσεχτικά.

Υ.γ νιώθω σαν δικηγόρος @^%^$^&53@ :(

Ερώτηση 2. Είναι αμαρτία που τα γράφω αυτά? Ειλικρινά νιώθω δυο αντίθετα πράγματα ταυτόχρονα μέσα μου πολλές φορές που γράφω για τέτοια θέματα... η ένα λέει οτι είσαι δικηγόρος #%^%^$%&@ και το άλλο οτι πρέπει να υπερασπιστώ τα κοινωνικά ιδεώδη μου... Είναι αντίθετα με το Χριστιανικό πνεύμα όσα έγραψα ή όχι αφού σαν Χριστιανοί απο την άλλη πρέπει να λέμε οτι αυτή η χώρα ανήκει σε όλους και όχι μόνο στους Ορθόδοξους? Αλλά ακόμη και αν άνηκε μόνο στους Ορθόδοξους, τι θα κάναμε για την ελευθερία των άλλων για να ήμασταν σωστοί?



Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Πέμ Ιουν 23, 2016 8:26 am

Πέτρος έγραψε:Έρχεται και η κατάργηση των θρησκευτικών αργιών και όχι μόνο...


Έχει ξεκινήσει αυτό με τις Κυριακές.
Σιγά-σιγά...



Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Πέμ Ιουν 23, 2016 11:37 am

Sparrow, σκέψου το εξής:
Στο σχολείο τα παιδιά κάνουν πρωινή προσευχή. Δεν επιβάλλεται από κανένα, δεν παίρνουν απουσίες, δεν έχουν καμία συνέπεια αν λείπουν. Οπότε δεν υπάρχει, κατά την αντίληψή μου, κανένα πρόβλημα.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν εκείνη η μητέρα που τυγχάνει να είναι μέλος της «ένωσης αθέων» έγειρε το θέμα να ΜΗΝ γίνεται καθόλου προσευχή!
Η απάντησή μου προς αυτήν ήταν (πάλι κατά τη γνώμη μου) σαφής: εφόσον δεν θέλεις να κάνει προσευχή το παιδί σου, τότε μπορείς να μη το φέρνεις σε αυτή. Δεν μπορείς όμως να επιβάλλεις και σε μένα να μην κάνει το δικό μου.
Στην Ελλάδα η σχέση μας με την Ορθοδοξία είναι (αν μη τι άλλο) και θέμα παράδοσης, θέμα ιστορίας. Θεωρώ πως θα είναι άκρως συντηρητικό αν το Κράτος διαχωριστεί από την Εκκλησία. Συντηρητικό και οπισθοδρομικό καθώς με τον τρόπο αυτό θα έχει διακοπεί μία ιστορική σχέση και όπως όλοι ξέρουμε, οι λαοί που αρνούνται την ιστορία τους, δεν μπορούν να ελπίζουν πολλά για το μέλλον τους!


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Πέμ Ιουν 23, 2016 9:44 pm

Εδώ στην Ελλάδα, υπάρχει η παράδοση από τα Βυζαντινά ακόμη χρόνια, η Εκκλησία να έχει άρρηκτους δεσμούς με το Κράτος και γενικά με αυτό που λέμε Κρατική εξουσία. Δεν γίνεται τελετή που να μην περνάει μέσα από την εκκλησία: Στέψεις Βασιλέων παλιότερα, συμμετοχή της πολιτειακής εξουσίας στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, την Κυριακή της Ορθοδοξίας κλπ. Στα σχολεία με την πρωινή προσευχή, τον εκκλησιασμό παλιότερα (θυμάμαι τα Σάββατα που κάναμε τότε μαθήματα, την πρώτη ώρα πηγαίναμε στην Εκκλησία) κλπ. Συμφωνώ με τον Τάσο ότι υπάρχει αυτή η παράδοση και αυτό δεν είναι κακό και ούτε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες όπως η Αγγλία. Αυτή η παράδοση τόσων αιώνων δεν θα είναι εύκολο να ξεριζωθεί με την απόφαση μιας Κυβέρνησης που νομίζω ότι στην άκρη του μυαλού της αυτό έχει. Πάντως για το χωρισμό εκκλησίας κράτους κάθε ιδεολογική παράταξη έχει και την τοποθέτησή της. Η Δεξιά είναι υπέρ του μη χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος, οι κλασσικοί Φιλελεύθεροι, Κεντρώοι και Αριστεροί υπέρ του χωρισμού και οι κομμουνιστές υπέρ της κατάργησης της εκκλησίας. Αυτό που λέω αφορά τις ιδεολογίες και όχι τα μεμονωμένα άτομα.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Ιουν 24, 2016 9:12 am

Να μη αφιερώνουμε, λοιπόν, το Σύνταγμα του κράτους μας, επομένως τη διοίκησή του στο Θεό. Στο εξής να ζούμε χωρίς την προστασία Του. Εδώ μ΄αυτή και τα κάνουμε ...μούσκεμα! Φαντάσου χωρίς τη βοήθεια του Θεού!!!

Ακόμη και οι αρχαίοι (μη χριστιανοί) ημών πρόγονοι έλεγαν: ¨από Θεού άρξασθε". Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται. Δείτε τι απόγινε το περίφημο "ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς" Χωρίς Θεό οι αρχές, η ηθική και όλα τα σχετικά είναι ένα λάστιχο που τεντώνει και μαζεύει κατά το κακώς νοούμενο συμφέρον του καθενός.

Επομένως, ας μας αφήσουμε εμάς που ζούμε, όσο καταφέρνουμε, κατά το θέλημα του Θεού, κι όσοι δε θέλουν, ας ζήσουν όπως νομίζουν. Να μη ζητά όμως, εν ονόματι της ελευθερίας, να επιβάλει πιεστικά η άθεη μειοψηφία στη θρησκευόμενη πλειοψηφία τις ανοησίες της.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Zenon
Δημοσιεύσεις: 113
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:07 pm

Re: Tο «κοσμικό κράτος» στο προτεινόμενο νέο Σύνταγμα

Δημοσίευσηαπό Zenon » Παρ Ιουν 24, 2016 9:20 am

"ΓΥΡΙΖΕ"

“Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”

Κωστής Παλαμάς




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες