Νίκο, αρχικά πιστεύω ακράδαντα οτι η διδασκαλία μας εγγυάται ή μάλλον επιβάλλει την ελευθερία και τον σεβασμό των ανθρώπων όλων. Τα δύσκολα έρχονται όταν αυτά καλούνται να γίνουν πράξη μέσα απο τους ανθρώπους... Θεωρώ όσα είπες σημαντικά και θα τα πιάσω όλα με σεβασμό στις ανησυχίες σου...
α)Ο σεβασμός του δικαιώματος των Χριστιανών να ζουν σύμφωνα με την πίστη τους.
Νομίζω οτι ο κύρια μάχη σε αυτό είναι να μην πληγωνόμαστε απο περίγυρο που μπορεί να υποτιμήσει απο άγνοια την πίστη μας... Νομίζω πλέον εδώ στην Ελλάδα πάντα θα μπορούμε να πηγαίνουμε Εκκλησία όσοι θέλουμε να νηστεύουμε, να είμαστε καλοί... Ωστόσο σε άλλες περιοχές του πλανήτη τα πράγματα είναι άγρια δυστυχώς...
β)Η υποχρεωτική καύση των νεκρών. Θα ήταν καθαρή παραβίαση της ελευθερίας όπως θα ήταν και η υποχρεωτική ταφή... Σέβομαι τον αγώνα στο δικαίωμα επιλογής...
γ)Η απαγόρευση του νηπιοβαπτισμού.. Μια απο τα ίδια.... δεν νομίζω οτι θα συμβεί ποτέ... Με την ίδια λογική θα έπρεπε να απαγορεύεται στους γονείς να διδάξουν οτιδήποτε στα παιδιά τους...
δ) Η απαγόρευση του εκκλησιασμού των σχολείων... Αρκεί να είναι χωρίς καμία απολύτως υποχρέωση...
Και γενικώς καλό είναι να αποφεύγεται ο στιγματισμός μαθητών για τα πιστεύω τους, ή η αναγκαστική φανέρωση των πεποιθήσεών τους και φυσικά ο αναγκαστικός εκκλησιασμός τους παίρνοντας το κράτος έτσι ένα μέρος της κηδεμονίας των παιδιών απο τους γονείς... Αν συμφωνούμε σε αυτό, πρέπει να συμφωνήσουμε η έκφραση της πίστης μας να μην προκαλεί τα παραπάνω...
ε)Σε λίγο θα μας απαγορεύσουν για λόγους υγείας να κοινωνούμε με την ίδια λαβίδα!
Μου φέρνει λίγο γέλιο
αλλά δε νομίζω οτι θα συμβεί...
στ) Εάν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν φροντίσουμε σύντομα με την ψήφο μας να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας να ζούμε σε Χριστιανική χώρα, η κατάληξη θα είναι η πίστη μας στο ορατό μέλλον να βρεθεί υπο διωγμόν.
Εδώ μπερδεύτηκα... Σαφώς και πρέπει να λαμβάνουμε θέσεις ασκώντας τα πολιτικά μας δικαιώματα και όλοι μας να μην ζούμε παθητικά, αλλά δημιουργικά προσφέροντας στον πολιτισμό και την κοινωνία μας...
Το Χριστιανική χώρα με μπέρδεψε...Αρχικά πρέπει ο κάθε ένας να έχει το δικαίωμα να θρησκεύεται ανενόχλητα ασχέτως της πίστης του... Και για να είμαστε Χριστιανική χώρα (που είμαστε ονομαστικά) πρέπει να είμαστε οι πιο πολλοί Χριστιανοί... Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανική χώρα, τότε αυτό πάλι εξαρτάτε ατομικά απο τον καθένα...
Αν ψηφιζόταν κάτι που πιέζει τους άλλους θρησκευτικά, αυτό θα ήταν καλό? Τα λέω αυτά επειδή η ερμηνεία της Χριστιανικής χώρας, νιώθω οτι μπορεί να πάρει πολλές μορφές και όχι πάντα καλές και αντιπροσωπευτικές...
Το δικαίωμα στη μάχη να μη βρεθεί υπό διωγμό είναι δημοκρατική και Χριστιανική απαίτηση.
ζ)Μην πιστεύεις αυτούς που σου υπόσχονται ελευθερία, χωρίς να πιστεύουν στο Θεό. Όλη οι άλλοι πιστεύουν στην ελευθερία μόνο όσων συμφωνούν με τις δικές τους ιδέες.
Με εξαίρεση το ενδιάμεσο, (δηλ το Ο Θεός μας χάρισε την ελευθερία με το τίμιο Αίμα Του και μόνο όποιος πιστεύει σ' Αυτόν, πιστεύει και στην πραγματική ελευθερία, που συμφωνώ απόλυτα) στα υπόλοιπα 2 θα διαφωνήσω με σιγουριά...
Συμφωνώ στο μεσαίο επειδή η πραγματική ελευθερία περιλαμβάνει και την πνευματική μέσω της ορθής πίστης. Αυτό το είδος της ελευθερίας όμως που πάει πακέτο με την Ορθοδοξία εξ ορισμού δεν επιβάλλεται, και όπως καταλαβαίνουμε περιλαμβάνει και προσωπικές επιλογές που δεν επιβάλλονται (απελευθέρωση απο τα πάθη κ.α). Δεν μπορούμε π.χ να ορίσουμε ως παράνομη στο κράτος με συνέπειες νόμου την λαιμαργία, και κατά την γνώμη μου ούτε την ομοφυλοφιλία, και έννοιες γενικές όπως η απληστία. Χρέος ενός κράτους είναι να σου επιβάλει δια νόμου και ροπάλου να μην βλάπτεις τους άλλους... Κλοπή, βια, κομπίνες, τραστ, εκμετάλλευση φτωχών καταπατώντας δίκαιους δημιουργημένα νόμους...
Δεν επιθυμώ απο το κράτος να λάβει ρόλο πνευματικού αφού για να έχει κάποιος πρέπει και να το θελήσει... Θέλω ένα κράτος που να τους σέβεται όλους όπως θα έκανε και ένας Χριστιανός... Δεν σημαίνει οτι οποίος δεν είναι Χριστιανός θέλει να επιβληθεί... Και θα ήθελα να κυβερνούν όχι απλώς Χριστιανοί αλλά Άγιοι...
Όποιος δεν θρησκεύεται όμως δεν σημαίνει οτι κυνηγάει τους θρησκευόμενους... Ακόμα η γνώση του τι δηλώνει σαν πεποιθήσεις ένας πολιτικός δεν μου λέει τπτ, γιατί μπορεί να δηλώσει είτε αλήθεια είτε ψέματα για ψήφους...
"Όλη οι άλλοι πιστεύουν στην ελευθερία μόνο όσων συμφωνούν με τις δικές τους ιδέες."
Απλώς διαφωνώ κάθετα. Πολλοί πάρα πολλοί είναι καλοί άνθρωποι ακόμα και αν δεν θρησκεύονται.. για αυτούς πιστεύω οτι πριν την τελευταία τους πνοή θα βρουν τον δρόμο τους 1 50ετία, η μια ανάσα, πριν το τέλος... Και στο ενδιάμεσο θα μπορούσα να πιστέψω οτι δεν είναι σε όλα λάθος και θα μπορούσαν αν είχαν εξουσία να σεβαστούν τους άλλους... Πρέπει να ξέρεις τον καθένα ξεχωριστά...
Ούτε το να δηλώνει κανείς Χριστιανός είναι εγγύηση...
Δεν κάνω μαθήματα, δεν πιστεύω οτι έχω όταν μιλάω οτι έχω αναγκαστικά δίκιο, αλλά πιστεύω αυτά που λέω δίνοντας μου την πιθανότητα (100%) ανυποψίαστος κάπου να κάνω λάθη και εγώ...
Αυτά που είπα όμως τα θεωρώ απο τα πιο σίγουρα και απλά... αν και στο ζ) το θέμα ήταν δύσκολο και τα είπα και ίσως μπερδεμένα. Δεν μου είναι πάντα εύκολο να εκφράσω σωστά οτι έχω στο μυαλό μου...
Μου αρέσει που μου γράφεις Νίκο και μιλάμε... Και μου αρέσει που εξηγείς την άποψή σου, γιατί έτσι καταλαβαίνω καλύτερα το νόημα των απαντήσεών σου.
Πέτρο ποτέ κατάλαβα τι σημαίνει κοσμικό κράτος ... Τι εκφράζει η έννοια? Το μέσο όρο μιας χαμηλής πνευματικότητας των ανθρώπων ενός κράτους, ή την ελευθερία που προσφέρει (π.χ καύση νεκρών που όταν ήταν ζωντανοί το θέλησαν, επιλογή μεταξύ θρησκευτικού και πολιτικού γάμου?) Στην δεύτερη έννοια της ελευθερίας της επιλογής δεν έχω διαφωνήσει ποτέ... Πραγματικά ρωτάω τι είναι.