Δημοσίευσηαπό Θεόδωρος22 » Τετ Ιαν 31, 2018 9:50 pm
Υπάρχουν διάφοροι τύποι σχέσεων κράτους-θρησκειας.Το αθεϊστικό στο οποίο κάθε έκφραση θρησκευτικής πεποιθησης διώκεται και η μόνη επιτρεπτή μορφή θρησκείας είναι ο αθεϊσμός. Τέτοια ήταν τα κράτη τα κομμουνιστικά. Απόλυτα κοσμικό είναι το κράτος στο οποίο η θρησκεία είναι κάτι απόλυτα ιδιωτικό που έχεις το δικαίωμα να το εκφράσεις ιδιωτικα και να θρησκευεσαι αλλά απαγορεύεται η μορφή οποιασδήποτε θρησκευτικής έκφρασης/θρησκευτικό σύμβολο σε δημόσιο χώρο,η θρησκευτική διαπαιδαγώγηση σε δημόσιο χώρο και γενικά οι πιστοί αν και δε διώκονται εντούτοις αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης τους.Τέτοιο παράδειγμα είναι η Γαλλία σήμερα.Σχετικά κοσμικό είναι το κράτος το οποίο αν και δεν έχει επικρατούσα θρησκεία εντούτοις δεν θέτει όρια στην άσκηση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των πιστών.Προσφέρει θρησκευτική διαπαιδαγώγηση αλλά στο πλαίσιο θρησκειολογίας αν και σε κάποιες περιπτώσεις προσφέρει και δογματική θρησκευτική διδασκαλία ανάλογα με το θρήσκευμα που έχει καθένα άτομο.Παραδείγματα σχετικά κοσμικού κράτους είναι τα περισσότερα από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.Κράτος με επικρατούσα θρησκεία είναι το κράτος που αναγνωρίζει μία επικρατούσα θρησκεία.Τα θρησκευτικα σύμβολα αυτής της θρησκείας βρίσκονται στα δημόσια κτήρια, υπάρχει δογματική θρησκευτική εκπαίδευση αν και δεν είναι υποχρεωτική για όσους δεν πρεσβεύουν το επίσημο δόγμα της χώρας.Οι μη ανήκοντες στην επικρατούσα θρησκεία έχουν το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας.Η επικρατούσα θρησκεία ενδέχεται να λαμβάνει μια κάποια οικονομική ενίσχυση από το κράτος για κάποιες δραστηριότητες της,απαγορεύεται η δημόσια προσβολή της και αναφέρεται στο Σύνταγμα της χώρας.Η επικρατούσα θρησκεία δεν πρέπει να συγχέεται με την κρατική θρησκεία καθώς στην περίπτωση της επικρατούσας θρησκείας το κράτος δεμ έχει θρησκευτικούς νόμους στη νομοθεσία του.Οι νόμοι της επικρατούσα θρησκείες δηλαδή δεν αποτελούν νόμους του κράτους. Τέτοιο παράδειγμα κράτους με επικρατούσα θρησκεία είναι και η Ελλάδα.Αν και η Ορθόδοξη εκκλησία είναι επικρατούσα θρησκεία εντούτοις το κράτος έχει νόμους αντίθετους με το δόγμα της Ορθοδοξίας όπως οι πολιτικοί γάμοι, οι νόμιμες εκτρώσεις, το σύμφωνο συμβίωσης κτλ.Το επόμενο είδος σχέσης κράτους-θρησκειας είναι το κράτος με κρατική θρησκεία.Σε αυτή την περίπτωση οι νόμοι του κράτους είναι οι νόμοι/κανόνες της κρατικής θρησκείας. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε άσκηση κριτικής σε βάρος της θρησκείας (κάτι που δεν απαγορεύεται στα κράτη με επικρατούσα θρησκεία).Η κρατική θρησκεία βρίσκεται παντού.Οι μη ανήκοντες στην κρατική θρησκεία μπορεί να γίνονται δεκτοί εφόσον δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις επιταγές της κρατικής θρησκείας (για παράδειγμα ένας χριστιανός θεωρητικά έχει δικαίωμα να ζεί σε μια αυστηρά ισλαμική χώρα ενώ ένας άθεος δεν το έχει αφού θεωρείται αποστάτης). Οι μη ανήκοντες στην κρατική θρησκεία που γίνονται ανεκτοι από αυτήν μπορούν να ζήσουν σε αυτό το κράτος αλλά υφίστανται διακρίσεις και περιορισμούς που δεν ισχύουν για τους πιστούς της κρατικής θρησκείας. Τέτοιο παράδειγμα ήταν και η Οθωμανική αυτοκρατορία που οι χριστιανοί αν και είχαν δικαίωμα να ζουν στην επικράτεια της εντούτοις δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν λιτανείες,να σημαίνουν τις καμπάνες και γενικά δεν είχαν δικαίωμα να "σκανδαλιζουν" με τη συμπεριφορά τους τους μουσουλμάνους.Τέλος έπρεπε να ντύνονται διαφορετικά από τους μουσουλμάνους, να πληρώνουν βαριούς φόρους, απαγορευόταν να ιππεύουν και ένα σωρό άλλους περιορισμούς υφίστονταν.Πολλά ισλαμική κράτη ακολουθούν και σήμερα αυτό το μοντέλο.Υπάρχει όμως και η περίπτωση το κράτος με την κρατική θρησκεία να μην ανέχεται καμία άλλη θρησκεία εκτός από την κρατική και η κρατική θρησκεία να είναι η μοναδική νόμιμη. Τέτοιες περιπτώσεις είναι σήμερα η Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν και η Σομαλία.