Η λέξη "Χατζής", τί σημαίνει και γιατί ονομάζεται έτσι αυτός που πηγαίνει στους Αγίους Τόπους;
Πρόκειται για ένα προσωνύμιο που δίδεται εθιμοτυπικά σε όποιον πηγαίνει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους και «βαπτιστεί» στον Ιορδάνη ποταμό.
Δεν είναι υποχρεωτικό βέβαια για κάποιον να λέγεται Χατζής για αυτό τον λόγο, απλά είναι μια ένδειξη για κάποιον ότι έχει πάει εκεί.
Παλαιότερα που ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις, το να πάει κάποιος στους Αγίους Τόπους ήταν πραγματικός «άθλος», έτσι ήταν ας πούμε ένας «τίτλος τιμής» για τον προσκυνητή. Τώρα πια έχει ελλατωθεί κατά πολύ αυτό το προσωνύμιο.
Η λέξη, τέλος, προέρχεται από το αραβικό «χατζ» που σημαίνει «ταξίδι σε ένα ιερό μέρος»
http://orthodoxanswers.gr/%CE%97-%CE%BB ... AF-%CE%BF/
ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Εμφάνιση του ΣΤΑΥΡΟΥ στο εσωτερικό ενός ξύλου στις Κομηνάδες Καστοριάς
Αναγνώστρια του...
tragikogreece, μας έστειλε μια φωτογραφία που
δείχνει καθαρά την εμφάνιση του σταυρού στο εσωτερικό ενός ξύλου που βρήκε στο βουνό κοντά στο χωριό Κομνηνάδες Καστοριάς.
Δείτε φωτογραφία
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/photo.html
Αναγνώστρια του...
tragikogreece, μας έστειλε μια φωτογραφία που
δείχνει καθαρά την εμφάνιση του σταυρού στο εσωτερικό ενός ξύλου που βρήκε στο βουνό κοντά στο χωριό Κομνηνάδες Καστοριάς.
Δείτε φωτογραφία
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/photo.html
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Τί συμβαίνει με όσους ασπάζονται το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής
Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.
Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.
– Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και… ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δε
τερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.
– Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.
– Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.
Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.
– Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!
– Ποια λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;
– Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.
«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.
– Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι Ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.
Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.
Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.
«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μου λέει με έξαψη.
Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.
Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.
– Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και… ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δε
τερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.
– Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.
– Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.
Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.
– Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!
– Ποια λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;
– Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.
«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.
– Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι Ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.
Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.
Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.
«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μου λέει με έξαψη.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Παναγία Εκατονταπυλιανή: Τι λέει η παράδοση για τις 99 φανερές πύλες και τη μια που παραμένει αόρατη
Η Παναγιά γιορτάζει παντού. Ειδικά στις Κυκλάδες. Στην Πάρο οι εορτασμοί επικεντρώνονται στην λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στα σοκάκια της Παροικιάς.
Ο ναός είναι ένας από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς. Έχει δύο ονομασίες : «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή«.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επικρατούσε η άποψη ότι το πραγματικό όνομα του ναού είναι το πρώτο, και τούτο γιατί βρισκόταν «κατά την πόλιν», προς το μέρος δηλαδή της αρχαίας πόλης, και ότι το δεύτερο είναι δημιούργημα των λογίων του 17ου αιώνα, που θέλησαν να δώσουν με αυτό περισσότερη μεγαλοπρέπεια στο ναό. Σύμφωνα με την παράδοση κτήτορες του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, είναι οι Άγιος Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΤΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ….
Νεώτερες όμως έρευνες στις πηγές απέδειξαν ότι και οι δύο αυτές ονομασίες είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα. Η ονομασία Καταπολιανή αναφέρεται για πρώτη φορά σε υπόμνημα περί Νάξου και Πάρου του δούκα τα Αρχιπελάγους Ιωάννη Δ΄, του έτους 1562, ενώ η δεύτερη, «Εκατονταπυλιανή», μνημονεύεται σε έγγραφο του Πατριάρχη Θεολήπτου Β΄ του έτους 1586. Σήμερα η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή.
Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».
https://simeiakairwn.wordpress.com/2017/02/16/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B9/
Η Παναγιά γιορτάζει παντού. Ειδικά στις Κυκλάδες. Στην Πάρο οι εορτασμοί επικεντρώνονται στην λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στα σοκάκια της Παροικιάς.
Ο ναός είναι ένας από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς. Έχει δύο ονομασίες : «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή«.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επικρατούσε η άποψη ότι το πραγματικό όνομα του ναού είναι το πρώτο, και τούτο γιατί βρισκόταν «κατά την πόλιν», προς το μέρος δηλαδή της αρχαίας πόλης, και ότι το δεύτερο είναι δημιούργημα των λογίων του 17ου αιώνα, που θέλησαν να δώσουν με αυτό περισσότερη μεγαλοπρέπεια στο ναό. Σύμφωνα με την παράδοση κτήτορες του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, είναι οι Άγιος Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΤΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ….
Νεώτερες όμως έρευνες στις πηγές απέδειξαν ότι και οι δύο αυτές ονομασίες είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα. Η ονομασία Καταπολιανή αναφέρεται για πρώτη φορά σε υπόμνημα περί Νάξου και Πάρου του δούκα τα Αρχιπελάγους Ιωάννη Δ΄, του έτους 1562, ενώ η δεύτερη, «Εκατονταπυλιανή», μνημονεύεται σε έγγραφο του Πατριάρχη Θεολήπτου Β΄ του έτους 1586. Σήμερα η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή.
Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».
https://simeiakairwn.wordpress.com/2017/02/16/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B9/
Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Από πιo μήνα αποκτά Ψυχή το έμβρυο;
Από πότε άραγε το έμβρυο αποκτά ψυχή; Γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι το έμβρυο εμψυχούται στον τρίτο μήνα; Είναι η άποψη αυτή επιστημονικά και θεολογικά αποδεκτή;
Υπάρχει μια αίρεση η οποία διατείνεται ότι το έμβρυο εμψυχούται κατά τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Υιοθετώντας, ωστόσο κάποιος τη θέση αυτή, δέχεται ταυτόχρονα ότι επιτρέπονται οι εκτρώσεις μέχρι και τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Τονίζεται, μάλιστα, εμφαντικά ότι σύμφωνα με τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, άλλο είναι το ζων και άλλο το έμψυχο έμβρυο.
Ο Δρ Θεολογίας Χριστόδουλος Βασιλειάδης εξηγεί:
Ἔμψυχο, καθίσταται κατά τον τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Ἡ ἄποψη εἶναι θεολογικὰ καὶ
ἐπιστημονικὰ τουλάχιστον ἀπαράδεκτη. Ἡ πάγια ἀκράδαντη θεολογικὴ τοποθέτηση εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδὴ τὴ στιγμή, ποὺ ἑνώνεται τὸ ὠάριο μὲ τὸ σπερματοζωάριο. Ὑπενθυμίζουμε τὸ πατερικὸ «ἅμα σύλληψη, ἅμα ψυχή».
Στὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων (βλ. Διδαχὴ τῶν 12 Ἀποστόλων, ἐπιστολὴ Βαρνάβα, ἀπολογητὴ Ἀθηναγόρα κ.ἄ.) τὸ ἀνθρώπινο ἔμβρυο θεωρεῖται πάντοτε ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος. Τὴ διάκριση ἐμβρύου «ἐξεικονισμένου» καὶ «μὴ ἐξεικονισμένου», τὴν ὁποία κάπου ἀνέφεραν ὁ Τερτυλλιανός, ὁ Αὐγουστνος καὶ ὁ Θεοδώρητος Κύρου, στηριζόμενοι στὸ χωρίο τῆς Ἐξόδου κα´ 22-25, ἡ Ἐκκλησία δὲν τὴν δέχθηκε ποτέ! Ὄχι μόνο δὲν τὴν δέχθηκε ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπεδοκίμασε.
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν β´ κανόνα του, ὁ ὁποῖος ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὴν Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ἑπομένως ἐκφράζει ὁριστικά, ἐπίσημα καὶ ἀμετάκλητα τὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἔγραψε: «Ἡ γυναίκα ποὺ θανατώνει ἐπίτηδες, ἠθελημένα,τὸ ἔμβρυο θεωρεῖται φόνισσα».Ὅλοι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἄμβλωση, δὲν κάνουν καμιὰ διάκριση μεταξὺ «ἐξεικονισμένου» καὶ «ἀνεξεικονίστου» ἐμβρύου καὶ χαρακτηρίζουν τὴν ἄμβλωση ὡς φόνο!
Ἀλλὰ καὶ στὸν η´ κανόνα του ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει: «Καὶ ὅσες λοιπὸν δίνουν ἀμβλωτικὰ φάρμακα εἶναι καὶ αὐτὲς φόνισσες, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅσες παίρνουν τὰ ἐμβρυοκτόνα αὐτὰ δηλητήρια». Ἀλλὰ καὶ πληθώρα Πατέρων ἔχουν μιλήσει γιὰ τὸ θέμα. Ἐνδεικτικὰ ὁ Γρηγόριος Νύσσης γράφει: «Μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἀρχὴν τῆς συστάσεως».
Οὔτε τὸ σῶμα προηγεῖται τῆς ψυχῆς, οὔτε ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος. Καὶ τῶν δύο (τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς) ἡ ἀρχὴ «ἐν ταῖς τῆς γενέσεως ἀφορμαῖς (εἶναι) συνισταμένη». Καὶ ὁ μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει: «Τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ ἐπλάσθησαν ταυτόχρονα καὶ ὄχι τὸ ἕνα πρῶτα καὶ τὸ ἄλλο ὕστερα, κατὰ τὶς φλυαρίες τοῦ Ὠριγένη»!
Τὸ θέμα αὐτὸ τὸ ἔχουν ξεκαθαρίσει αὐθεντικὰ μεγάλα θεολογικὰ ἀναστήματα, ἔτσι ὥστε κάθε διαφορετικὴ ἄποψη ἀποτελεῖ πλάνη καὶ αἵρεση. Ἑπομένως τὸ θέμα αὐτὸ δὲν εἶναι θεολογούμενο, ἀλλὰ καθαρὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικὰ παραπέμπουμε τοὺς ἀναγνῶστες στὰ μνημειώδη ἔργα τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου «Ἄρθρα – Μελέται- Ἐπιστολαὶ» (βλ. ἄρθρα «Θανατικὴ ποινὴ καὶ ἀμβλώσεις» καὶ «Αἱ ἀμβλώσεις καὶ ἡ Ἐκκλησία» ) καθὼς καὶ στὸ ἔργο τοῦ Νικολάου Βασιλειάδη «Πό τε ἐμψυχοῦται τὸ ἔμβρυο;» Ἐρωτᾶ ὁ μακαριστὸς γέροντας π. Ἐπιφάνιος: «Ὁ μὴ ἀνεχόμενος τὴν θανάτωσιν ἑνὸς ἀποδεδειγμένου κακούργου, ἑνὸς εἰδεχθοῦς δολοφόνου, εἰς ὃν μάλιστα παρέχονται τόσα μέσα πρὸς ὑπεράσπισιν ἑαυτοῦ, πῶς ἀνέχεται τὴν θανάτωσιν ἑνὸς ἀθώου καὶ ἀνυπερασπίστου πλάσματος, οὗ τὸ μοναδικὸν “ἔγκλημα” ὑπῆρξεν ὅτι, κατ ̓ ἐπιταγὴν ἀτέγκτων καὶ ἀδηρίτων φυσικῶν νόμων, ἔλαβεν ὕπαρξιν;». Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος ὅταν ἐπισκέφθηκε τὴν ἐξαδέλφη της Ἐλισάβετ ἦταν ἔγκυος μερικῶν ἡμερῶν, ἐνῶ ἡ Ἐλισάβετ ἦταν ἔγκυος ἕξι μηνῶν.
Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἀσπάστηκε τὴν Ἐλισάβετ, τότε ὁ Τίμιος Πρόδρομος σκίρτησε μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς Ἐλισάβετ, διότι ἀναγνώρισε τὸ «ἔμβρυο Πρόδρομος» ὅτι τὸ ἔμβρυο, ποὺ ἐκυοφορεῖτο στὴν κοιλιὰ τῆς Θεοτόκου, ἦταν ὁ ἴδιος ὁ σαρκωθεὶς Θεός! Ἂν λοιπὸν δεχθοῦμε τὴν ἐξωφρενικὴ αὐτὴ θεωρία, περὶ διακρίσεως «ζῶντος» καὶ «ἔμψυχου» ἐμβρύου, τότε πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι-ὅταν ἦταν ἔγκυος ἡ Θεοτόκος δὲν εἶχε μέσα της τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἕνα «ζῶν ἔμβρυο», τὸ ὁποῖο μετὰ ἀπὸ τρεῖς μῆνες θὰ ἀποκτοῦσε ψυχή! Αὐτὸ ὅμως εἶναι βλασφημία καὶ νὰ τὸ σκεφθοῦμε μόνο! Ὁ Κύριός μας, σύμφωνα μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι ταυτοχρόνως τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Ὅμως καὶ ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ἔρχεται νὰ ἐπιβεβαιώσει τὴν ἀπὸ αἰώνων διαχρονικὴ τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας!
Ὁ Γάλλος ἰατρὸς Κόπο Βΐοτ γράφει: «Πράγματι, μόλις ὑπάρξει ζωή, ὑπάρχει ἔμψυχος βίος! Ἀπὸ τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία πραγματοποιεῖται ἡ γονιμοποίηση μία ψυχὴ ζωοποιεῖ τὸ ὂν αὐτό». Περὶ τούτου ἐπίσης ἔχουν μιλήσει πληθώρα ἐπιστημόνων, ὅπως ὁ καθηγητὴς τῆς ἰατρικῆς σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Σταῦρος Μπαλογιάννης. Ἡ ὁποιαδήποτε ἑπομένως καὶ σὲ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς κυήσεως ἔκτρωση ἀποτελεῖ φόνο ἑνὸς ἀνυπεράσπιστου πλάσματος καὶ οἱ συνεργοῦντες σὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ἀνδρόγυνο, γιατροί, κ.λπ. στυγνοὶ δολοφόνοι!
Τοῦ κ. Χριστοδούλου Βασιλειάδη, Δρ θεολογίας, μουσικολόγου
Ορθόδοξος Τύπος φύλλο 2017 -4/4/14
http://www.dogma.gr/diafora/apo-pio-mina-apokta-psychi-to-emvryo/38924/
Από πότε άραγε το έμβρυο αποκτά ψυχή; Γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι το έμβρυο εμψυχούται στον τρίτο μήνα; Είναι η άποψη αυτή επιστημονικά και θεολογικά αποδεκτή;
Υπάρχει μια αίρεση η οποία διατείνεται ότι το έμβρυο εμψυχούται κατά τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Υιοθετώντας, ωστόσο κάποιος τη θέση αυτή, δέχεται ταυτόχρονα ότι επιτρέπονται οι εκτρώσεις μέχρι και τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Τονίζεται, μάλιστα, εμφαντικά ότι σύμφωνα με τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, άλλο είναι το ζων και άλλο το έμψυχο έμβρυο.
Ο Δρ Θεολογίας Χριστόδουλος Βασιλειάδης εξηγεί:
Ἔμψυχο, καθίσταται κατά τον τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Ἡ ἄποψη εἶναι θεολογικὰ καὶ
ἐπιστημονικὰ τουλάχιστον ἀπαράδεκτη. Ἡ πάγια ἀκράδαντη θεολογικὴ τοποθέτηση εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδὴ τὴ στιγμή, ποὺ ἑνώνεται τὸ ὠάριο μὲ τὸ σπερματοζωάριο. Ὑπενθυμίζουμε τὸ πατερικὸ «ἅμα σύλληψη, ἅμα ψυχή».
Στὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων (βλ. Διδαχὴ τῶν 12 Ἀποστόλων, ἐπιστολὴ Βαρνάβα, ἀπολογητὴ Ἀθηναγόρα κ.ἄ.) τὸ ἀνθρώπινο ἔμβρυο θεωρεῖται πάντοτε ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος. Τὴ διάκριση ἐμβρύου «ἐξεικονισμένου» καὶ «μὴ ἐξεικονισμένου», τὴν ὁποία κάπου ἀνέφεραν ὁ Τερτυλλιανός, ὁ Αὐγουστνος καὶ ὁ Θεοδώρητος Κύρου, στηριζόμενοι στὸ χωρίο τῆς Ἐξόδου κα´ 22-25, ἡ Ἐκκλησία δὲν τὴν δέχθηκε ποτέ! Ὄχι μόνο δὲν τὴν δέχθηκε ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπεδοκίμασε.
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν β´ κανόνα του, ὁ ὁποῖος ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὴν Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ἑπομένως ἐκφράζει ὁριστικά, ἐπίσημα καὶ ἀμετάκλητα τὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἔγραψε: «Ἡ γυναίκα ποὺ θανατώνει ἐπίτηδες, ἠθελημένα,τὸ ἔμβρυο θεωρεῖται φόνισσα».Ὅλοι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἄμβλωση, δὲν κάνουν καμιὰ διάκριση μεταξὺ «ἐξεικονισμένου» καὶ «ἀνεξεικονίστου» ἐμβρύου καὶ χαρακτηρίζουν τὴν ἄμβλωση ὡς φόνο!
Ἀλλὰ καὶ στὸν η´ κανόνα του ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει: «Καὶ ὅσες λοιπὸν δίνουν ἀμβλωτικὰ φάρμακα εἶναι καὶ αὐτὲς φόνισσες, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅσες παίρνουν τὰ ἐμβρυοκτόνα αὐτὰ δηλητήρια». Ἀλλὰ καὶ πληθώρα Πατέρων ἔχουν μιλήσει γιὰ τὸ θέμα. Ἐνδεικτικὰ ὁ Γρηγόριος Νύσσης γράφει: «Μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἀρχὴν τῆς συστάσεως».
Οὔτε τὸ σῶμα προηγεῖται τῆς ψυχῆς, οὔτε ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος. Καὶ τῶν δύο (τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς) ἡ ἀρχὴ «ἐν ταῖς τῆς γενέσεως ἀφορμαῖς (εἶναι) συνισταμένη». Καὶ ὁ μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει: «Τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ ἐπλάσθησαν ταυτόχρονα καὶ ὄχι τὸ ἕνα πρῶτα καὶ τὸ ἄλλο ὕστερα, κατὰ τὶς φλυαρίες τοῦ Ὠριγένη»!
Τὸ θέμα αὐτὸ τὸ ἔχουν ξεκαθαρίσει αὐθεντικὰ μεγάλα θεολογικὰ ἀναστήματα, ἔτσι ὥστε κάθε διαφορετικὴ ἄποψη ἀποτελεῖ πλάνη καὶ αἵρεση. Ἑπομένως τὸ θέμα αὐτὸ δὲν εἶναι θεολογούμενο, ἀλλὰ καθαρὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικὰ παραπέμπουμε τοὺς ἀναγνῶστες στὰ μνημειώδη ἔργα τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου «Ἄρθρα – Μελέται- Ἐπιστολαὶ» (βλ. ἄρθρα «Θανατικὴ ποινὴ καὶ ἀμβλώσεις» καὶ «Αἱ ἀμβλώσεις καὶ ἡ Ἐκκλησία» ) καθὼς καὶ στὸ ἔργο τοῦ Νικολάου Βασιλειάδη «Πό τε ἐμψυχοῦται τὸ ἔμβρυο;» Ἐρωτᾶ ὁ μακαριστὸς γέροντας π. Ἐπιφάνιος: «Ὁ μὴ ἀνεχόμενος τὴν θανάτωσιν ἑνὸς ἀποδεδειγμένου κακούργου, ἑνὸς εἰδεχθοῦς δολοφόνου, εἰς ὃν μάλιστα παρέχονται τόσα μέσα πρὸς ὑπεράσπισιν ἑαυτοῦ, πῶς ἀνέχεται τὴν θανάτωσιν ἑνὸς ἀθώου καὶ ἀνυπερασπίστου πλάσματος, οὗ τὸ μοναδικὸν “ἔγκλημα” ὑπῆρξεν ὅτι, κατ ̓ ἐπιταγὴν ἀτέγκτων καὶ ἀδηρίτων φυσικῶν νόμων, ἔλαβεν ὕπαρξιν;». Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος ὅταν ἐπισκέφθηκε τὴν ἐξαδέλφη της Ἐλισάβετ ἦταν ἔγκυος μερικῶν ἡμερῶν, ἐνῶ ἡ Ἐλισάβετ ἦταν ἔγκυος ἕξι μηνῶν.
Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἀσπάστηκε τὴν Ἐλισάβετ, τότε ὁ Τίμιος Πρόδρομος σκίρτησε μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς Ἐλισάβετ, διότι ἀναγνώρισε τὸ «ἔμβρυο Πρόδρομος» ὅτι τὸ ἔμβρυο, ποὺ ἐκυοφορεῖτο στὴν κοιλιὰ τῆς Θεοτόκου, ἦταν ὁ ἴδιος ὁ σαρκωθεὶς Θεός! Ἂν λοιπὸν δεχθοῦμε τὴν ἐξωφρενικὴ αὐτὴ θεωρία, περὶ διακρίσεως «ζῶντος» καὶ «ἔμψυχου» ἐμβρύου, τότε πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι-ὅταν ἦταν ἔγκυος ἡ Θεοτόκος δὲν εἶχε μέσα της τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἕνα «ζῶν ἔμβρυο», τὸ ὁποῖο μετὰ ἀπὸ τρεῖς μῆνες θὰ ἀποκτοῦσε ψυχή! Αὐτὸ ὅμως εἶναι βλασφημία καὶ νὰ τὸ σκεφθοῦμε μόνο! Ὁ Κύριός μας, σύμφωνα μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι ταυτοχρόνως τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Ὅμως καὶ ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ἔρχεται νὰ ἐπιβεβαιώσει τὴν ἀπὸ αἰώνων διαχρονικὴ τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας!
Ὁ Γάλλος ἰατρὸς Κόπο Βΐοτ γράφει: «Πράγματι, μόλις ὑπάρξει ζωή, ὑπάρχει ἔμψυχος βίος! Ἀπὸ τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία πραγματοποιεῖται ἡ γονιμοποίηση μία ψυχὴ ζωοποιεῖ τὸ ὂν αὐτό». Περὶ τούτου ἐπίσης ἔχουν μιλήσει πληθώρα ἐπιστημόνων, ὅπως ὁ καθηγητὴς τῆς ἰατρικῆς σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Σταῦρος Μπαλογιάννης. Ἡ ὁποιαδήποτε ἑπομένως καὶ σὲ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς κυήσεως ἔκτρωση ἀποτελεῖ φόνο ἑνὸς ἀνυπεράσπιστου πλάσματος καὶ οἱ συνεργοῦντες σὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ἀνδρόγυνο, γιατροί, κ.λπ. στυγνοὶ δολοφόνοι!
Τοῦ κ. Χριστοδούλου Βασιλειάδη, Δρ θεολογίας, μουσικολόγου
Ορθόδοξος Τύπος φύλλο 2017 -4/4/14
http://www.dogma.gr/diafora/apo-pio-mina-apokta-psychi-to-emvryo/38924/
Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Σημείο εκ Θεού: Ο ξεραμένος ακάνθινος στέφανος έχει βλαστίσει
Η κ. Μαρία Χριστιανάκη επισκέφτηκε τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων στο Λυκαβηττό, όπου και ήρθε αντιμέτωπη με το παρακάτω θαυμαστό σημείο. Σας το μεταφέρουμε όπως το έγραψε η ίδια στο προφίλ της:
Αυτήν την φώτο την τράβηξα την Κυριακή 4-9-2016 όταν παρατήρησα ότι ο ξεραμένος ακάνθινος στέφανος έχει βλαστίσει… Δόξα το όνομα Σου Κύριε και Σωτήρα μου (facebook)
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/blog-post_59.html
Η κ. Μαρία Χριστιανάκη επισκέφτηκε τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων στο Λυκαβηττό, όπου και ήρθε αντιμέτωπη με το παρακάτω θαυμαστό σημείο. Σας το μεταφέρουμε όπως το έγραψε η ίδια στο προφίλ της:
Αυτήν την φώτο την τράβηξα την Κυριακή 4-9-2016 όταν παρατήρησα ότι ο ξεραμένος ακάνθινος στέφανος έχει βλαστίσει… Δόξα το όνομα Σου Κύριε και Σωτήρα μου (facebook)
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/blog-post_59.html
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΙΔΟΥ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ!
Έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα που το αποδεικνύουν
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο που όλοι το αποδέχονται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης:
«Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».
Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ιώ και τον Θεό (στ.772, 834, 848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920). Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής:
«Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην, κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043).
Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα:
«Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).
Στο Άγιον Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προ
ητείες της Σίβυλλας –της ιέρειας του Απόλλωνα– για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής:
«Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».
Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του:
«Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».
Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού(π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου.
Και γι’ αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός. Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες –είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική.
Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε – μεταξύ άλλων – και τις προφητείες της Σίβυλλας. Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη “σκέψη”, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους: Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει.
Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας. Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας:
«Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρον φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας. Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του “σπερματικού λόγου” (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πρίν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του.
Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.
Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ’ αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.
Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα: «Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών» δηλαδή «δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας».
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Προσπαθούσαν να αποδεσμευτούν από τη δυναστεία των θεών και να πλησιάσουν τον ένα και αληθινό Θεό.
Αποδεικνύεται πως περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)». Και έτσι έγινε…
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/blog-post_4.html
Έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα που το αποδεικνύουν
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο που όλοι το αποδέχονται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης:
«Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».
Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ιώ και τον Θεό (στ.772, 834, 848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920). Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής:
«Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην, κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043).
Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα:
«Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).
Στο Άγιον Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προ
ητείες της Σίβυλλας –της ιέρειας του Απόλλωνα– για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής:
«Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».
Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του:
«Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».
Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού(π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου.
Και γι’ αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός. Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες –είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική.
Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε – μεταξύ άλλων – και τις προφητείες της Σίβυλλας. Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη “σκέψη”, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους: Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει.
Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας. Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας:
«Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρον φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας. Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του “σπερματικού λόγου” (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πρίν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του.
Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.
Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ’ αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.
Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα: «Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών» δηλαδή «δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας».
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Προσπαθούσαν να αποδεσμευτούν από τη δυναστεία των θεών και να πλησιάσουν τον ένα και αληθινό Θεό.
Αποδεικνύεται πως περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)». Και έτσι έγινε…
https://periergaa.blogspot.gr/2016/10/blog-post_4.html
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Βρέθηκε εικόνα του Ιησού που δεν έχει γένια
Οι αρχαιολόγοι στην Ισπανία λένε ότι βρήκαν μία από τις πρώτες εικόνες του Ιησού, στον κόσμο!
Η εικόνα είναι χαραγμένη πάνω σε μία γυάλινη πλάκα που χρονολογείται από τον τέταρτο αιώνα μετά Χριστόν.
Η συγκεκριμένη πλάκα πιστεύεται ότι τη χρησιμοποιούσαν για να βάζουν τον άρτο σε παλαιοχριστιανικές τελετουργίες.
Έχει διάμετρο 22 εκατοστά και τα κομμάτια της βρέθηκαν έξω από μία ισπανική πόλη.
Το εύρημα έκανε τους επιστήμονες να επανεξετάσουν τη χρονολογία του πρώιμου Χριστιανισμού στην Ισπανία, όπως δήλωσε ο υπεύθυνος των ανασκαφών.
Τα κομμάτια ήταν σε άριστη κατάσταση και σχεδόν το 81 % τους, έχουν συναρμολογηθεί.
Στην εικόνα ο Ιησούς πλαισιώνεται από δύο αποστόλους οι οποίοι πιστεύεται ότι είναι ο Πέτρος και ο Παύλος.
«Η σκηνή εκτυλίσσεται στον ουρανό ενώ και οι τρεις είναι πλαισιωμένοι ανάμεσα σε δύο φοίνικες, οι οποίοι στη χριστιανική εικονογραφία αντιπροσωπεύουν την αθανασία, ή την μετά θάνατον ζωή αλλά και τον ουρανό, μεταξύ άλλων» λένε οι επιστήμονες.
Η ισπανική εφημερίδα El Mundo αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η εικόνα του Χριστού είναι πολύ διαφορετική από τις μεταγενέστερες αφού δεν έχει μούσια, τα μαλλιά του είναι κοντά και φοράει μία τήβεννο που φορούσαν οι φιλόσοφοι.
Δείτε τις εικόνες
http://anekshghta.blogspot.gr/2014/10/blog-post_43.html
Οι αρχαιολόγοι στην Ισπανία λένε ότι βρήκαν μία από τις πρώτες εικόνες του Ιησού, στον κόσμο!
Η εικόνα είναι χαραγμένη πάνω σε μία γυάλινη πλάκα που χρονολογείται από τον τέταρτο αιώνα μετά Χριστόν.
Η συγκεκριμένη πλάκα πιστεύεται ότι τη χρησιμοποιούσαν για να βάζουν τον άρτο σε παλαιοχριστιανικές τελετουργίες.
Έχει διάμετρο 22 εκατοστά και τα κομμάτια της βρέθηκαν έξω από μία ισπανική πόλη.
Το εύρημα έκανε τους επιστήμονες να επανεξετάσουν τη χρονολογία του πρώιμου Χριστιανισμού στην Ισπανία, όπως δήλωσε ο υπεύθυνος των ανασκαφών.
Τα κομμάτια ήταν σε άριστη κατάσταση και σχεδόν το 81 % τους, έχουν συναρμολογηθεί.
Στην εικόνα ο Ιησούς πλαισιώνεται από δύο αποστόλους οι οποίοι πιστεύεται ότι είναι ο Πέτρος και ο Παύλος.
«Η σκηνή εκτυλίσσεται στον ουρανό ενώ και οι τρεις είναι πλαισιωμένοι ανάμεσα σε δύο φοίνικες, οι οποίοι στη χριστιανική εικονογραφία αντιπροσωπεύουν την αθανασία, ή την μετά θάνατον ζωή αλλά και τον ουρανό, μεταξύ άλλων» λένε οι επιστήμονες.
Η ισπανική εφημερίδα El Mundo αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η εικόνα του Χριστού είναι πολύ διαφορετική από τις μεταγενέστερες αφού δεν έχει μούσια, τα μαλλιά του είναι κοντά και φοράει μία τήβεννο που φορούσαν οι φιλόσοφοι.
Δείτε τις εικόνες
http://anekshghta.blogspot.gr/2014/10/blog-post_43.html
Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μοσχομυρίζει τα βράδια εδώ και ένα χρόνο
Τούρκος γνωστός : Εσείς οι Έλληνες πρέπει να είστε τρελοί ή ξέρετε κάποιο μεγάλο μυστικό.
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα ας ξεδιπλώσουμε μικρά προσωπικά βιώματα πιστεύοντας ότι συνεισφέρουμε το ελάχιστο σε αυτό που είναι ο αιώνιος Πόθος του Έλληνα Ρωμιού.
Τον Ισμαήλ, τον Τούρκο γνωστό μου που δεν είναι το πραγματικό όνομα του για λόγους δεοντολογίας και προστασίας της ατομικής ακεραιότητας , τον γνώρισα στην Μεγ. Βρετανία όταν εγώ και αυτός βρεθήκαμε να σπουδάζουμε στο ίδιο τμήμα, ένα χρόνο μετά την τραγωδία του Κυπριακού, δηλ . το 1975.
Αυτός ήρθε εκεί από την Κωνσταντινούπολη και εγώ από μια επαρχιακή πόλη της Αν. Μακεδονίας.Στην αρχή με απέφευγε , γεγονός που το κατάλαβα και έτσι δεν ήξερα την καταγωγή του.Κάποια μέρα άλλοι συμφοιτητές μου ήρθαν με χαμόγελα και μου ανακοίνωσαν ότι ο Ισμαήλ δεν μου μιλάει γιατί με φοβάται λόγω των γεγονότων του Κυπριακού καθότι είναι τουρκικής καταγωγής.
Άδραξα την ευκαιρία και τον πλησίασα σε μια ανύποπτη στιγμή και παρατήρησα επάνω
ου με τον πρώτο χαιρετισμό μου ένα ξάφνιασμα με φόβο.
Τελικά γίναμε φίλοι και γνωστοί αποδεχόμενος ο Ισμαήλ τα εγκλήματα που έκαναν οι ομοεθνείς του στην μαρτυρική Κύπρο μας.
Στις επόμενες δεκαετίες διατηρήσαμε μια αραιή επικοινωνία στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσεων.
Σήμερα ο Ισμαήλ είναι ένας λαμπρός επιστήμονας και ένα ανοικτό μυαλό με πολλές απορίες για το τι μέλλει γενέσθαι στην χώρα του.
Όμως έχει απορίες και προβληματισμούς και με εμάς τους Έλληνες πως φτάσαμε σε αυτό το οικονομικό χάλι με την καταιγίδα των μνημονίων.
Το βασανίζει όμως και κάτι βαθύτερο και θέλησε να μου το διαμηνύσει μέσω τρίτων.
¨ πως εσείς οι Ρωμιοί που όπως μας λένε τα διεθνή ΜΜΕ πάτε για φούντο , τώρα περισσότερο από κάθε φορά ασχολείστε με την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και την προσδοκία για την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;¨
Ο Ισμαήλ γνωρίζει ότι αρθρογραφώ και είμαι σκληρός κριτής των νεοθωμανικών πολιτικών επιλογών.
Σημειωτέον ότι Ισμαήλ μένει σε απόσταση αναπνοής από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Αντί για απάντηση τον παρέπεμψα πάλι μέσω τρίτων για ευνόητους λόγους σε άρθρο μου της 12 Σεπτεμβρίου του 2015 με τον τίτλο:
¨ Όταν ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ μπει στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ τελειώνουν όλα και ξεκινούν όλα.¨
Η απάντηση του Ισμαήλ όπως μου ήρθε μετά την ανάγνωση του κειμένου από αυτόν.
Ρωμιέ Κώστα, ούτε τρελοί είστε αλλά και ούτε ξέρεται κανένα μυστικό γιατί το μυστικό το ξέρω εγώ και να το πεις με τον τρόπο σου στους Έλληνες.Την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ήδη την ¨χάσαμε¨ .Τα βράδια που περπατώ γύρω από αυτήν και όχι μόνο εγώ , η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μοσχομυρίζει θυμίαμα σαν αυτό που καίτε στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.την πρώτη φορά που το αισθάνθηκα έντονα και το σημείωσα ήταν πέρσι στις 13 Ιανουαρίου το βράδυ.
Συγκλονίστηκα- συγκινήθηκα- ανατρίχιασα.
Στις 13 Ιανουαρίου του 2015 έγινε η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτη.
Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
https://periergaa.blogspot.gr/2016/05/blog-post_639.html
Τούρκος γνωστός : Εσείς οι Έλληνες πρέπει να είστε τρελοί ή ξέρετε κάποιο μεγάλο μυστικό.
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα ας ξεδιπλώσουμε μικρά προσωπικά βιώματα πιστεύοντας ότι συνεισφέρουμε το ελάχιστο σε αυτό που είναι ο αιώνιος Πόθος του Έλληνα Ρωμιού.
Τον Ισμαήλ, τον Τούρκο γνωστό μου που δεν είναι το πραγματικό όνομα του για λόγους δεοντολογίας και προστασίας της ατομικής ακεραιότητας , τον γνώρισα στην Μεγ. Βρετανία όταν εγώ και αυτός βρεθήκαμε να σπουδάζουμε στο ίδιο τμήμα, ένα χρόνο μετά την τραγωδία του Κυπριακού, δηλ . το 1975.
Αυτός ήρθε εκεί από την Κωνσταντινούπολη και εγώ από μια επαρχιακή πόλη της Αν. Μακεδονίας.Στην αρχή με απέφευγε , γεγονός που το κατάλαβα και έτσι δεν ήξερα την καταγωγή του.Κάποια μέρα άλλοι συμφοιτητές μου ήρθαν με χαμόγελα και μου ανακοίνωσαν ότι ο Ισμαήλ δεν μου μιλάει γιατί με φοβάται λόγω των γεγονότων του Κυπριακού καθότι είναι τουρκικής καταγωγής.
Άδραξα την ευκαιρία και τον πλησίασα σε μια ανύποπτη στιγμή και παρατήρησα επάνω
ου με τον πρώτο χαιρετισμό μου ένα ξάφνιασμα με φόβο.
Τελικά γίναμε φίλοι και γνωστοί αποδεχόμενος ο Ισμαήλ τα εγκλήματα που έκαναν οι ομοεθνείς του στην μαρτυρική Κύπρο μας.
Στις επόμενες δεκαετίες διατηρήσαμε μια αραιή επικοινωνία στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσεων.
Σήμερα ο Ισμαήλ είναι ένας λαμπρός επιστήμονας και ένα ανοικτό μυαλό με πολλές απορίες για το τι μέλλει γενέσθαι στην χώρα του.
Όμως έχει απορίες και προβληματισμούς και με εμάς τους Έλληνες πως φτάσαμε σε αυτό το οικονομικό χάλι με την καταιγίδα των μνημονίων.
Το βασανίζει όμως και κάτι βαθύτερο και θέλησε να μου το διαμηνύσει μέσω τρίτων.
¨ πως εσείς οι Ρωμιοί που όπως μας λένε τα διεθνή ΜΜΕ πάτε για φούντο , τώρα περισσότερο από κάθε φορά ασχολείστε με την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και την προσδοκία για την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;¨
Ο Ισμαήλ γνωρίζει ότι αρθρογραφώ και είμαι σκληρός κριτής των νεοθωμανικών πολιτικών επιλογών.
Σημειωτέον ότι Ισμαήλ μένει σε απόσταση αναπνοής από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Αντί για απάντηση τον παρέπεμψα πάλι μέσω τρίτων για ευνόητους λόγους σε άρθρο μου της 12 Σεπτεμβρίου του 2015 με τον τίτλο:
¨ Όταν ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ μπει στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ τελειώνουν όλα και ξεκινούν όλα.¨
Η απάντηση του Ισμαήλ όπως μου ήρθε μετά την ανάγνωση του κειμένου από αυτόν.
Ρωμιέ Κώστα, ούτε τρελοί είστε αλλά και ούτε ξέρεται κανένα μυστικό γιατί το μυστικό το ξέρω εγώ και να το πεις με τον τρόπο σου στους Έλληνες.Την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ήδη την ¨χάσαμε¨ .Τα βράδια που περπατώ γύρω από αυτήν και όχι μόνο εγώ , η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μοσχομυρίζει θυμίαμα σαν αυτό που καίτε στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.την πρώτη φορά που το αισθάνθηκα έντονα και το σημείωσα ήταν πέρσι στις 13 Ιανουαρίου το βράδυ.
Συγκλονίστηκα- συγκινήθηκα- ανατρίχιασα.
Στις 13 Ιανουαρίου του 2015 έγινε η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτη.
Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
https://periergaa.blogspot.gr/2016/05/blog-post_639.html
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.
Η μοναδική εκκλησιά στον κόσμο χωρίς σκεπή βρίσκεται σε ένα πανέμορφο νησί του Αιγαίου. Την έχτισαν μοναχοί για να προσεύχονται στην Παναγία
Στην κορυφή ενός βουνού στη Λήμνο βρίσκεται ένα γραφικό ξωκλήσι, που είναι μοναδικό στον κόσμο για την αρχιτεκτονική του. Βρίσκεται κάτω από μια σπηλιά και δεν έχει στέγη.
Η “Παναγιά η Κακαβιώτισσα”, όπως ονομάστηκε η εκκλησία από το βουνό Κάκαβο στο οποίο βρίσκεται, είναι κοντά στο χωριό του Ζεματά, μόλις 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι της Μύρινας.
Το εκκλησάκι εκτιμάται ότι χτίστηκε το 1300 και εκεί επέλεξαν ερημίτες μοναχοί να ασκητέψουν, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα σημείο απόλυτης ησυχίας και μοναδικής αισθητικής.
Το 1305 το εκκλησάκι περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας, όταν μοναχοί από τον Άγ. Ευστράτιο που ανήκαν στη μονή, εγκαταστάθηκαν στο εξωκλήσι για να προστατευθούν από τις επιδρομές Τούρκων.
Κάτω από το βραχώδες μπαλκόνι οι ασκητές έχτισαν τον μικρό ναό για να τελούν τη θεία λειτουργία οι μοναχοί.
Με το πέρασμα των χρόνων οι μοναχοί έφυγαν από τη ζωή και ο τελευταίος αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Λήμνο και να πάει στο Άγιο Όρος. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν φύγει για το Άγιο όρος, βρήκε ένα Λημνιό από την οικογένεια Μουμτζή, που είχε τη μάντρα του εκεί κοντά και του εμπιστεύτηκε την εικόνα της Παναγίας, το «Ρόδον το αμάραντον».
Ο μοναχός ζήτησε από το βοσκό να τοποθετεί την εικόνα στο ναό κάθε»Λαμπροτρίτη» για να λειτουργείται. Έπειτα, σύμφωνα με το λαϊκό θρύλο, ο ασκητής μπήκε στη θάλασσα, άνοιξε το ράσο του, το οποίο έγινε βάρκα και έφυγε για το Άγιο Όρος.
Νέοι μοναχοί δεν ήρθαν στο ξωκλήσι, το οποίο έμεινε ως αξιοθέατο του νησιού. Στο εξωκλήσι γίνεται μόνο μια λειτουργία το χρόνο, κάθε Τρίτη μετά τη Λαμπρή και φυσικά μεταφέρεται και η εικόνα της Παναγίας Κακαβιώτισσας, την οποία διατηρεί ακόμη φυλάσσει η οικογένεια Μουμτζή.
Τις υπόλοιπες μέρες το ξωκλήσι της «Παναγιάς της Κακαβιώτισσας» αποτελεί ησυχαστήριο για εκείνους που θέλουν να απομονωθούν και να προσευχηθούν.
Η πρόσβαση στο ναό γίνεται μέσω ενός μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή του βουνού Κάκαβου.
Σε 15 λεπτά οι επισκέπτες διανύουν τα 1300 μέτρα, απολαμβάνοντας το υπέροχο τοπίο και την εντυπωσιακή θέα προς τον κόλπο του Μούδρου.
Δείτε το βίντεο:
http://anekshghta.blogspot.gr/2016/02/blog-post_99.html
Στην κορυφή ενός βουνού στη Λήμνο βρίσκεται ένα γραφικό ξωκλήσι, που είναι μοναδικό στον κόσμο για την αρχιτεκτονική του. Βρίσκεται κάτω από μια σπηλιά και δεν έχει στέγη.
Η “Παναγιά η Κακαβιώτισσα”, όπως ονομάστηκε η εκκλησία από το βουνό Κάκαβο στο οποίο βρίσκεται, είναι κοντά στο χωριό του Ζεματά, μόλις 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι της Μύρινας.
Το εκκλησάκι εκτιμάται ότι χτίστηκε το 1300 και εκεί επέλεξαν ερημίτες μοναχοί να ασκητέψουν, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα σημείο απόλυτης ησυχίας και μοναδικής αισθητικής.
Το 1305 το εκκλησάκι περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας, όταν μοναχοί από τον Άγ. Ευστράτιο που ανήκαν στη μονή, εγκαταστάθηκαν στο εξωκλήσι για να προστατευθούν από τις επιδρομές Τούρκων.
Κάτω από το βραχώδες μπαλκόνι οι ασκητές έχτισαν τον μικρό ναό για να τελούν τη θεία λειτουργία οι μοναχοί.
Με το πέρασμα των χρόνων οι μοναχοί έφυγαν από τη ζωή και ο τελευταίος αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Λήμνο και να πάει στο Άγιο Όρος. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν φύγει για το Άγιο όρος, βρήκε ένα Λημνιό από την οικογένεια Μουμτζή, που είχε τη μάντρα του εκεί κοντά και του εμπιστεύτηκε την εικόνα της Παναγίας, το «Ρόδον το αμάραντον».
Ο μοναχός ζήτησε από το βοσκό να τοποθετεί την εικόνα στο ναό κάθε»Λαμπροτρίτη» για να λειτουργείται. Έπειτα, σύμφωνα με το λαϊκό θρύλο, ο ασκητής μπήκε στη θάλασσα, άνοιξε το ράσο του, το οποίο έγινε βάρκα και έφυγε για το Άγιο Όρος.
Νέοι μοναχοί δεν ήρθαν στο ξωκλήσι, το οποίο έμεινε ως αξιοθέατο του νησιού. Στο εξωκλήσι γίνεται μόνο μια λειτουργία το χρόνο, κάθε Τρίτη μετά τη Λαμπρή και φυσικά μεταφέρεται και η εικόνα της Παναγίας Κακαβιώτισσας, την οποία διατηρεί ακόμη φυλάσσει η οικογένεια Μουμτζή.
Τις υπόλοιπες μέρες το ξωκλήσι της «Παναγιάς της Κακαβιώτισσας» αποτελεί ησυχαστήριο για εκείνους που θέλουν να απομονωθούν και να προσευχηθούν.
Η πρόσβαση στο ναό γίνεται μέσω ενός μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή του βουνού Κάκαβου.
Σε 15 λεπτά οι επισκέπτες διανύουν τα 1300 μέτρα, απολαμβάνοντας το υπέροχο τοπίο και την εντυπωσιακή θέα προς τον κόλπο του Μούδρου.
Δείτε το βίντεο:
http://anekshghta.blogspot.gr/2016/02/blog-post_99.html
Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 15 και 0 επισκέπτες