ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.

[ΦΩΤΗΣ]

Κι όμως. Αυτές οι τοιχογραφίες είναι σε... Μοναστήρι του Ν. Καρδίτσας!!!(ΦΩΤΟ)


Μέσα σε παρθένα δάση δρυός και ελάτης, ιδιαίτερου φυσικού κάλους, 7χιλιόμετρα από τη «βασίλισσα των Αγράφων», τη Ρεντίνα, βρίσκεται το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Αρκετοί από τους αναγνώστες το έχουν ήδη επισκεφτεί θαυμάζοντας από κοντά το μεγαλοπρεπές θρησκευτικό μνημείο. Για όσους δεν το έχετε ακόμη επισκεφτεί, αξίζει να αφιερώσετε λίγες ώρες και να είστε βέβαιοι ότι θα εντυπωσιαστείτε από τις... εκπλήξεις αυτού του μέρους.
Στο εσωτερικό θα αντικρύσετε σπάνιες αγιογραφίες ενώ είναι σίγουρο ότι οι τοιχογραφίες στο εξωτερικό θα σας καταπλήξουν. Επιτρέψτε μας να σταθούμε σ’ αυτό το σημείο, διότι τα όσα θα δείτε δεν είναι τα συνηθισμένα.

Ο «χρόνος»





Στην φωτογραφία προφανώς απεικονίζεται ο «χρόνος». Βλέπουμε χαρακτηριστικά κάτω αριστερά τον άνθρωπο που μπουσουλά(αρχή), φτάνει στην ακμή του και στο τέλος –γέρος πλέον- φεύγει. Για να αποφευχθούν συσχετισμοί, προφανώς απεικονίζεται ημερολόγιο. Συχνά γίνεται μία σύγχυση ανάμεσα στα ζώδια και στους "ζωδιακούς αστερισμούς". Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Οι ζωδιακοί αστερισμοί είναι υλικοί και εμφανείς στον ουρανό (οι αστερισμοί του Κριού, του Ταύρου κ.λ.π. που μπορούμε την κατάλληλη εποχή να δούμε με τα μάτια μας στον νυκτερινό ουρανό).

"Ο Καιρός" του γλύπτη Λύσιππου



Στην συγκεκριμένη τοιχογραφία που κοσμεί το εξωτερικό του Μοναστηριού απεικονίζεται ο «Καιρός». Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Πρόκειται για πιστή απεικόνιση του αγάλματος του γλύπτη Λύσιππου "Ο Καιρός". Το πραγματικό, χάλκινο άγαλμά του με τίτλο "Ο Καιρός" ή "Η Ευκαιρία", ήτανε τοποθετημένο έξω από το σπίτι του, στην Αγορά της Ελληνιστικής Σικυώνας. Πρέπει να πούμε εδώ πως η πόλη αυτή ήταν από τις πρώτες αρχαιοελληνικές πόλεις μ' ένδοξο πολιτισμό κι ακμή. Επίγραμμα του Ποσείδιππου, αναφερόμενο στην αλληγορική μορφή του έργου λέει:
-Ποιο είναι το όνομα του;
-Λύσιππος.
-Ποίος είσαι εσύ;
-Είμαι ο Καιρός, που δαμάζει τα πάντα.
-Γιατί πατάς με τ' άκρα των δακτύλων σου;
-Πάντα τρέχω.
-Γιατί έχεις φτερά στα πόδια σου;
-Σαν τον άνεμο πετάω.
-Για

ί κρατάς ξυράφι στο δεξί σου χέρι;
-Δείγμα προς τους ανθρώπους, πως είμαι πιο κοφτερός από την αιχμή του.
-Γιατί έχεις την κόμη στην όψη;
-Για να με αρπάξει εκείνος που θα με συναντήσει.
-Γιατί είσαι πίσω φαλακρός;
-Γιατί αν δεν με πιάσεις από μπρος, είναι αδύνατο να με πιάσεις από πίσω.
-Για πιο σκοπό σε έκανε ο τεχνίτης;
-Για σένα ξένε, για να μάθεις και να γίνεις σοφότερος.

Με τα παραπάνω συμβαδίζει και η επιγραφή που συνοδεύει την τοιχογραφία



Υπάρχουν πολλά

Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω. Μέσα ή έξω από το Μοναστήρι τα μάτια σας θα σταματήσουν πολλές φορές.
Όπως για παράδειγμα η αλληγορική τοιχογραφία με την πρόκα και τον πάσσαλο στο μάτι, ή από εσωτερικό όπου θα δείτε την Παναγία και τον Ιησού να παρίστανται όρθιοι, που είναι κάτι σπάνιο.





Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας
Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας σύμφωνα με την παράδοση, κτίστηκε κατά τον 9ο ή 10ο αιώνα, ενώ υπάρχουν ακριβείς μαρτυρίες για ανακαίνιση ολόκληρης της Μονής το 1579 και μόνο του Καθολικού το 1640.



Η αρχιτεκτονική της Μονής έχει φρουριακό χαρακτήρα με τέσσερις πτέρυγες κελιών γύρω από το Καθολικό, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο η Ανατολική και η Δυτική.
Ο ναός είναι αθωνικού τύπου και είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1662 ιστορημένες από το ζωγράφο, Ιωάννη και το γιο του, που ήταν από τους σπουδαιότερους συνεχιστές της Μακεδονικής σχολής, σύμφωνα με τον Π. Βασίλειο.
Βόρεια και Νότια του Νάρθηκα βρίσκονται τα παρεκκλήσια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και Αγίου Νικολάου και του Τιμίου Προδρόμου αντίστοιχα, ενώ στη Δυτική πτέρυγα υπάρχει παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού με κρύπτη για τα κειμήλια ή σύμφωνα με την τοπική παράδοση <<Κρυφό Σχολειό>>.
Μεγάλη πνευματική αλλά και υλική ακμή γνώρισε η Μονή κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Ήταν σταυροπηγιακή με επικυρωμένα προνόμια από πατριαρχικό σιγίλλιο του 1764.
Υπήρξε σπουδαίο εκκλησιαστικό κέντρο και διατηρούσε στενούς δεσμούς με το Φανάρι και το Άγιον Όρος καθώς με τη Ρωσία, όπου συντηρούσε μετόχι το οποίο και προσέδωσε στο Μοναστήρι ''το Ρωσικόν''.
Σήμερα λειτουργεί (από το 2000), ως γυναικεία πλέον Μονή, της οποίας η αδελφότητα συνεχίζει τη μοναστική παράδοση των Πατέρων μας και μεριμνά για τη συντήρηση των κτισμάτων της.
Στην Ιερά Μονή βρίσκεται αποθησαυρισμένο τμήμα της κάρας του Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλείου πρεσβυτέρου της Εκκλησίας της Αγκύρας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 22 Μαρτίου και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους κατοίκους των γύρω χωριών.
Ο Άγιος έζησε τον 4ο αιώνα και μαρτύρησε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το 362 μ. Χ. από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Η λειψανοθήκη φέρει χρονολογία 1780 και είναι άγνωστο το πως κατέληξε στην Μονή.
Η Ι. Μ. ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδας και Φαναριοφερσάλων και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου και στις 22 Μαρτίου.

https://periergaa.blogspot.gr/2017/07/blog-post_97.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Η «Ana Meryem SüTveren» Παναγία γαλακτοτροφούσα, άφησε άναυδους τους Τούρκους



Σε ένα ακόμα θαύμα αποκάλυψης ελληνορθόδοξων ιερών τόπων της Μικράς Ασίας έγιναν μάρτυρες οι Τούρκοι, καθώς, όπως αναφέρει σε αποκλειστικό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα, Vatan, στα υπόγεια τούνελ που ερευνώνται στην παλιά αγορά της Σμύρνης ανακαλύφθηκε η μυθική, όπως χαρακτηρίστηκε, «πηγή άγιασμα» της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας.

Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, ανάμεσα στην παλιά αγορά της Σμύρνης και στο κάστρο του Kadifekale, υπήρχε εδώ και αιώνες ένα σύστημα υπογείων τούνελ που συνδέανε τα δυο αυτά μέρη.

Σε ένα από αυτά τα τούνελ και κάτω από ένα σπίτι, βρέθηκε μια πηγή από ένα κανάλι που όπως αναφέρεται πρέπει να είναι η μυθική πηγή της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας.

Η πηγή αυτή σύμφωνα με κάποια παράδοση ανέβλυσε το γάλα της Παναγίας και στα μετέπειτα χρόνια δεν άφησε να διψάσουν οι κάτοικοι καθώς πάντα τους προσέφερε το αγιασμένο νερό της.

Οι Τούρκοι αρχαιολόγοι που διενεργούν τις ανασκαφές στο σημείο αυτό έχουν μείνει, όπως αναφέρεται, έκπληκτοι από αυτό το υπόγειο σύστημα των τούνελ που βρίσκεται κάτω από την παλιά αγορά της Σμύρνης αλλά και από την διαπίστωση ότι βρεθήκαν μπροστά στην μυθική αυτή πηγή.



Ο δήμαρχος του Konak της Σμύρνης, Hakan Tartan, που επισκέφτηκε το μέρος αναφέρει ότι κάτω από ένα gecekondu, δηλαδή μια αυθαίρετη οικία, υπάρχει μια πηγή που σύμφωνα με την παράδοση πρέπει να είναι η μυθική πηγή της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας, ένα μέρος με μεγάλη θρησκευτική αξία.

Ο δήμαρχος του Konak υποσχέθηκε ότι θα δοθεί μεγάλη μερίμνα στο να μην καταστραφεί το μέρος αυτό της πηγής, ενώ όλη η περιοχή που έχει και αρχαιολογική αξία, θα δοθεί μετά από τις απαραίτητες εργασίες ανακαινίσης για επίσκεψη στο κοινό και στους τουρίστες που θα θελήσουν να επισκεφτούν το μέρος αυτό.

Προφανώς η νέα ανακάλυψη αυτή των Τούρκων με ελληνορθόδοξο χαρακτήρα, αναφέρεται σε κάποια πολύ παλιά πηγή-αγίασμα της Παναγίας, με την επωνυμία της Γαλακτοτροφούσας, που ήταν θαμμένη ανά τους αιώνες σε κάποιο υπόγειο τούνελ της παλιάς αγοράς της Σμύρνης στην περιοχή του Basmane.

Να σημειωθεί ότι ο εικονιστικός τύπος της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας συναντάται μόνο στην ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και είναι πολύ γνωστός και πολύ αγαπητός στους Ορθοδόξους.

Ο αγιογράφος που πρώτος τον αγιογράφησε, όπως αναφέρεται, εμπνεύστηκε από την ευαγγελική διήγηση της Γέννησης του Χριστού, (Ματθ. β΄ 1-15, Λουκ. β΄ 1-20) και από το ευαγγελικό εδάφιο: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας, (Λουκ. ια΄ 27).



Οι εικόνες της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας παρουσιάζουν την Θεοτόκο να κρατάει στην αγκαλιά της τον νεογέννητο Χριστό και να Τον τρέφει με το γάλα της, (να Τον θηλάζει).

Από το παρελθόν οι εικόνες αυτές είναι πολύ αγαπητές στις νέες μητέρες και ιδιαίτερα στις λεχώνες που έχουν λίγο γάλα.

Η σημαντικότερη από τις υπάρχουσες εικόνες της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε στην Παλαιστίνη και ανήκε αρχικώς στη Λαύρα του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Επάνω της είναι γραμμένο το ομοθεματικό της τροπάριο: «Χρυσοπλοκώτατε πύργε και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε καθέδρα του βασιλέως, ακατανόητον θαύμα πώς γαλουχείς τον Δεσπότη;».

Το ιστορικό αναφέρει ότι πριν πεθάνει ο όσιος Σάββας είπε στους συνασκητές του που ήταν γύρω από το κρεβάτι του, ότι κάποτε θα επισκεφθεί τη Λαύρα κάποιος πρίγκιπας που θα έχει το ίδιο όνομα με αυτόν, δηλαδή θα λέγεται και αυτός Σάββας.

Σε αυτόν, έδωσε την εντολή, να του δοθεί λοιπόν η εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σαν ευλογία. Το Γεγονός αυτό σύμφωνα με την παράδοση, δηλαδή η επίσκεψη του πρίγκιπα στην Λαύρα έγινε τον 13ο αιώνα, όταν τη Λαύρα επισκέφθηκε ο άγιος Σάββας ο Σέρβος, (Αρχιεπίσκοπος Σερβίας), κτήτορας της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου του Αγίου Όρους.

Αυτός μετέφερε την αγία αυτή εικόνα στο Άγιο Όρος, και συγκεκριμένα στη μονή την οποία ο ίδιος ίδρυσε. Εικόνες της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας υπάρχουν και σε άλλα μέρη στην κυρίως Ελλάδα όπως στα Τρίκαλα, στην αγία Κυριακή της Θεσσαλονίκης, στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, στο χωριό Καψαλιανά στην Κρήτη, στην Λεμεσό της Κύπρου και αλλού.

http://anekshghta.blogspot.gr/2015/02/ana-meryem-sutveren.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στα «χέρια» των επιστημόνων και του Νational Geographic;



Τα οστά βρέθηκαν κάτω από την αγία Τράπεζα της Εκκλησίας. Το κιβώτιο με την επιγραφή δεν απετέλεσε ισχυρό τεκμήριο για τους εμπειρογνώμονες. Τις έντονες αμφισβητήσεις ήρθε να παρακάμψει η ανάλυση των οστών που έγινε με τη μέθοδο Άνθρακα 14 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι Τόμας Χίγκαμ και Κρίστοφερ Ράμσεϊ προσπάθησαν να χρονολογήσουν τα οστά, αλλά μόνο η φάλαγγα περιείχε αρκετό κολλαγόνο για να μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος του Άνθρακα 14. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν καθώς απεδείχθη ότι πρόκειται για οστά του 1ου αι μ.Χ. Χαρακτηριστικά ο Δρ Χίγκαμ τόνισε: «Μας προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι τα οστά είναι τόσο παλιά. Πιστεύαμε ότι ήταν πιο πρόσφατα του 3ου ή του 4ου αιώνα….Το αν είναι ή όχι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι μια ερώτηση στην οποία δεν μπορούμε να απαντήσουμε σήμερα και ίσως δεν θα μπορέσουμε να το κάνουμε ποτέ», επισήμανε. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης κατάφεραν να ανασυνθέσουν τμήμα του γονιδιώματος των οστών και η ακολουθία του DNA έδειξε ότι ανήκουν στο ίδιο άτομο, που το πιθανότερο είναι να πρόκειται για άντρα, με γενετικά χαρακτηριστικά από τη Μέση Ανατολή. Γεγονός αποτελεί ότι το National Geographic, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, πρόκειται να παρουσιάσει σε ντοκιμαντέρ τα σχετικά με την ανασκαφή και τα επιστημονικά πορίσματα.

Το ενδεχόμενο να βρισκόμαστε μπροστά σε λείψανα του «εν γεννητοίς γυναικών μείζονος» δεν μπορεί να μην μας ενδιαφέρει σαν Ορθοδόξους. Ωστόσο, δεν μας εκπλήσσει η ιστορία αυτή αφού στην παράδοσή μας κατά τα εγκαίνια των ναών τοποθετούνται ιερά λείψανα στην αγία τράπεζα. Το πρόσωπο δε του Προδρόμου είναι στενά συνδεδεμένο με τον μοναστικό βίο, και πολλές μονές είναι αφιερωμένες στη μνήμη του και τον τιμούν. Στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, η οποία αναφέρεται και ως το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, σώζεται αδιάφθορη η δεξιά του. Είναι ιδιαίτερη αξιοσημείωτη η σχέση των μελών της Εκκλησίας με τα ιερά λείψανα του Προδρόμου. Σύμφωνα με την συναξαριστική παράδοση «…όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς μετέβη στην πόλη Σεβαστή στην οποία είχε ενταφιασθεί το τίμιο λείψανο του Προδρόμου, παρέλαβε από τον τάφο τη δεξιά χείρα του Αγίου Ιωάννου και την μετέφερε στην Αντιόχεια. Δια της δεξιάς χειρός του Προδρόμου γίνονταν στην Αντιόχεια πολλά θαύματα. Λέγεται μάλιστα ότι κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ο Επίσκοπος ανύψωνε και την τιμία Χείρα. Την ώρα της ανυψώσεως άλλοτε εκτεινόταν και άλλοτε συστελλόταν. Με την έκτασή της δήλωνε ευφορία καρπών, ενώ με την συστολή δήλωνε ανέχεια και φτώχεια. Για τον λόγο αυτό πολλοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου επιθυμούσαν να την πάρουν και, κυρίως, οι Κωνσταντίνος και Ρωμανός, οι Πορφυρογέννητοι. Έτσι, λοιπόν, κατά την περίοδο που διετέλεσαν αυτοκράτορες αυτοί οι δύο, κάποιος διάκονος της Εκκλησίας των Αντιοχέων, Ιώβ ονομαζόμενος, ένα βράδυ που κατά την παράδοση οι Χριστιανοί τελούσαν την ακολουθία του Αγιασμού, άρπαξε την αγία χείρα του Προδρόμου και την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάσθηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χειρός του προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (ή Σφωρακίου )».

Ίσως το γεγονός που παρουσιάζουν οι επιστήμονες και το National Geographic να αποτελεί ένδειξη της παρουσίας των ιερών λειψάνων του Αγ. Προδρόμου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας. Ακόμα ένα τεκμήριο της τιμής του Αγίου στα Βαλκάνια που μπορεί να σχετίζεται και με την παρουσία των ιερών λειψάνων του είναι μια τοιχογραφίας της ιεράς μονής Διονυσίου στην οποία οι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εμφανίζεται δίπλα στον Άγιο Νήφωνα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον Άγιο Διονύσιο τον κτήτορα της μονής, τον Άγιο Νεάγκοε Μπασαράμπ ηγεμόνα της Βλαχίας και τον Αλέξιο Κομνηνό, οι οποίοι τον προσκυνούν.



Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του καθ όλο το έτος στις εξής ημερομηνίες: την Σύλληψή του την 23η Σεπτεμβρίου, την Γέννησή του την 24η Ιουνίου, την Αποτομή της Κεφαλής του την 29η Αυγούστου, την Α’ και Β’ Εύρεση της Κεφαλής του την 24η Φεβρουαρίου, την Γ’ Εύρεση της την 25η Μαΐου και την Σύναξη την 7η Ιανουαρίου.

Από τα Λείψανα του Τιμίου Προδρόμου σήμερα σώζονται:

1. Μέρος της Κάρας του στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους·

2. Μέρος της Κάρας του στο Μεγάλο Τζαμί της Δαμασκού

3. Τό επάνω μέρος της Κάρας του στο Μουσείο τῶν Ανακτόρων Τοπ Καπί ΚΠόλεως

4. Μέρος της σιαγόνας «μετά τριῶν ὀδόντων» στη Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους

5. Η αδιάφθορη δεξιά του στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους·

6. Η αδιάφθορη αριστερά του στο Μουσείο των Ανακτόρων Τοπ Καπί ΚΠόλεως

7. Μέρος της αριστεράς στη Μονή Μεγάλου Μετεώρου·

8. Δάκτυλος στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους·

9. Απότμημα της αριστεράς στη Μονή αγ. Ιωάννη Μακρυνού Μεγάρων·

10. Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων, Παντοκράτορος και αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.

11. Ακόμη στην Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας σώζεται ἡ «πλεξίδα» του.

Το πρόσωπο του Προδρόμου κατέχει ιδιαίτερη θέση στη λειτουργική ζωή και τη μνήμη της Εκκλησίας. Πολλά δε θα μπορούσαν να ειπωθούν σχετικά με το ιστορικό των λειψάνων του Προδρόμου, αλλά αυτό θα αποτελέσει αφορμή για μια άλλη αναφορά μας. Θα περιμένουμε με ανύσταχτο ενδιαφέρον για κάτι νεότερο από το νησί Sveti Ivan και τα ευρεθέντα οστά.

http://www.pemptousia.gr/2012/08/o-agios-ioannis-o-prodromos-sta-cheria/

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Άγιος Αμφιλόχιος του Ποτσάεβ (+1971) με άφθαρτο λείψανο


Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ποτσάεβ όπου και τα λείψανα των Αγίων Αμφιλοχίου και Ιώβ

Οι Άγιοι Αμφιλόχιος και Ιώβ (Ο βίος του Οσίου Ιώβ του Ποτσάεβ ΕΔΩ) είναι οι δύο μεγάλοι άγιοι της Λαύρας του Ποτσάεβ, του μεγαλύτερου ανδρικού μοναστηριού της Ουκρανίας. Τα άφθαρτα λείψανά τους τα οποία βρίσκονται σε μια σπηλιά κάτω από τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στέκονται αδιάψευστοι μάρτυρες της αγιότητος τους.



Ο βίος του Αγίου Αμφιλοχίου του Ποτσάεβ
Ο Άγιος Αμφιλόχιος γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1897 στο χωριό Ιλόβιτσα της περιοχής Σούμστσινα στην οικογένεια του Βαρνάβα Γκολοβατιούκ. Στη βάπτιση πήρε το όνομα Ιάκωβος προς τιμήν του Αγίου Ιακώβου του Πέρσου. Μάζι με τα εννιά αδέλφια του πήρε χριστιανική ανατροφή. Τον ζήλο του για προσευχή και εκκλησιασμό τα κληρονόμησε από τη μητέρα του.
Το 1912, στα 15 του χρόνια πήγε στον στρατό. Κατά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν νοσοκόμος κάπου στη Σιβηρία. Το 1919 επέστρεψε στο χωριό του βοηθώντας τους αρρώστους που του το ζητούσαν.



Στις 8 Ιουλίου 1932, με την ευλογία του επισκόπου έγινε δόκιμος μοναχός στο Ποτσάεβ και μετά απο λίγο εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωσήφ. Το 1933 χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και το 1936 ιερομόναχος. Εν τω μεταξύ απεφοίτησε και από το Θεολογικό Σεμινάριο της Λαύρας του Ποτσάεβ. Όταν έλαβε το μεγάλο σχήμα πήρε το όνομα Αμφιλόχιος. Στις 6 Απριλίου 1957 ονομάστηκε πνευματικός των προσκυνητών του Ποτσάεβ.

Το φθινόπωρο του 1962, τον συνέλαβαν οι κομμουνιστές και τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο. Τον ελευθέρωσαν χάρη στη Σβετλάνα Αλληλούεβα, την κόρη του Στάλιν, την οποία ο άγιος είχε θεραπεύσει από μια ασθένεια.
Εγκαταστάθηκε στο πατρικό του. Τα θαύματά του ήταν αμέτρητα και είχε το προορατικό και διορατικό χάρισμα. Εκατοντάδες άνθρωποι τον επισκέπτονταν κάθε μέρα. Πολλές φορές τους έλεγε: «Εσείς νομίζετε πως είμαι άγιος; Ένας αμαρτωλός άνθρωπος είμαι. Οι θεραπείες οφείλονται στην πίστη σας και μόνο»

Το 1965 μετακόμισε σε μια ανηψιά του. Στην αυλή αυτού του σπιτιού έχτισε και ένα μικρό παρεκκλήσι, όπου προσευχόνταν και άγιαζε το νερό με το οποίο θεράπευε τους ασθενείς. Έφτιαξε και ένα πολύ μεγάλο τραπέζι, όπου καλούσε τους πιστούς να γευτούν από το ευλογημένο του τραπέζι.



https://proskynitis.blogspot.gr/2014/04/1971.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Σε ποιες εκκλησίες πηγαίνουν να προσευχηθούν οι Τούρκοι



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Όσο και αν ο τίτλος αυτού του άρθρου ακούγεται πρωτοφανής και πολύ «περίεργος» και όμως η ίδια η τουρκική εφημερίδα Hurriyet, σε μια άκρως αποκαλυπτική της έρευνα αποκαλύπτει σε ποιες εκκλησίες προσέρχονται εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες Τούρκοι για να προσευχηθούν και να κάνουν κάποια ευχή για κάποια αρρώστια ή για κάποιο πρόβλημα που τους απασχολεί.

Σύμφωνα λοιπόν με την πραγματικά εκπληκτική αυτή έρευνα της τουρκικής εφημερίδας με τον ενδεικτικό και χαρακτηριστικό τίτλο : «Hangi kiliseye hangi umutla gidiyorlar», δηλαδή, «Σε ποια εκκλησία με ποια ελπίδα πηγαίνουν», οι Τούρκοι και οι Τουρκάλες προτιμούν στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης να πηγαίνουν σε κάποιες ελληνορθόδοξες εκκλησίες να πουν τον πόνο τους, να προσευχηθούν για το πρόβλημα τους και να κάνουν μια ευχή στην Παναγία ή στον Άγιο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας να τους βρει κάποια λύση, να τους θεραπεύσει και να τους ανακουφίσει από τα βάσανα τους.

Πρώτη και πιο γνωστή σε αυτό τον πραγματικά εκπληκτικό κατάλογο προβάλει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηππο, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή για το μαζικό προσκύνημα των Τούρκων κάθε χρόνο στο μεγάλο πανηγύρι του Αγίου στις 23 Απριλίου.

Εκτός όμως από τον Άγιο Γεώργιο της Πρίγκηππου, οι Τούρκοι προσέρχονται και σε άλλες ελληνορθόδοξες ρωμαίικες εκκλησίες για να προσευχηθούν.

Έτσι σύμφωνα πάντα με το αφιέρωμα της τουρκικής εφημερίδας, στην ρωμαίικη εκκλησία του Αγίου Δημήτριου του Kurucesme, πηγαίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με την φωνή τους, οι δυσλεκτικοί ακόμα και οι μουγγοί για να προσευχηθούν να ξαναβρούν την χαμένη τους φωνή.

Η εκκλησία τέλει θεία λειτουργία κάθε Παρασκευή στις 9 πμ και παρουσιάζει το καταπληκτικό φαινόμενο να περιμένουν οι Τούρκοι στην ουρά για να πιουν από το αγίασμα που υπάρχει εκεί και να κάνουν ευχή στον Άγιο.

Στο Μπαλουκλί, στην εκκλησία και στο αγίασμα επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν, να ανάψουν με ευλάβεια ένα κερί και να δροσιστούν από το αγίασμα με την πίστη και την ευχή να θεραπευτούν από διάφορες ασθένειες που πάσχουν. Η εκκλησία παρουσιάζει μεγάλη κίνηση κατά τους μήνες Απρίλιο και Μάιο από …Τούρκους προσκυνητές.

Στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή Bes?ktas στην οδό C?ragan Caddesi, πάνε όσοι έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους καθώς όπως είναι γνωστό η Αγία αυτή είναι προστάτιδα των ματιών.

Στην Αγία Κυριακή στο Arnavutkoy, επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν ενώ και στην Αγία Παρασκευή του Arnavutkoy γίνεται ομαδικό προσκύνημα για θεραπεία ασθενειών κυρίως της όρασης. Τόπος προσκυνήματος των Τούρκων είναι η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος στο Kuzguncuk.

Η εκκλησία αυτή στο πανηγύρι του Αγίου που γίνεται τον Ιούλιο μήνα προσελκύει πολλούς Τούρκους προσκυνητές, ενώ και ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, στρατηγός Ilker Basbug, είχε εκμυστηρευτεί πως όταν ήταν μικρός πήγαινε στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος να γιορτάσει μαζί με τόσο Ρωμιούς.

Προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία του Αγίου Θεράποντος στο Sirkeci, όπου πηγαίνουν οι Τούρκοι που πάσχουν από διάφορες ασθένειες να προσευχηθούν για να βρουν την θεραπεία τους από τον Άγιο.

Μεγάλο προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία της Παναγίας στο Unlkapan?, για την οποία έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο, ενώ και ο Άγιος Φανούριος του Dolapdere στην οδό Tesrifatc?, κάθε Παρασκευή και ώρα 9 πμ μέχρι τις 1 μμ. γίνεται τόπος προσκυνήματος των Τούρκων ενώ τελείται και θεια λειτουργία.

Μετά από όλες αυτές τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις τις ιδίας της τουρκικής εφημερίδας, εμείς τι άλλο να πούμε ; Πίσω από το έντονο ισλαμικό προφίλ της σύγχρονης Τουρκίας, η ελληνορθόδοξη Ρωμιοσύνη ζει στις καρδιές χιλιάδων Τούρκων που καταφεύγουν στις ρωμαίικες εκκλησιές και στους ελληνορθόδοξους Αγίους για να προσευχηθούν να πουν το πρόβλημα τους και να αναπαυτούν.

Σημεία των καιρών! Μόνο αυτό!

http://apocalypsejohn.com/pies-ekklisies-pigenoun-prosefchithoun-tourki/#

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

35.000 σπίτια – εκκλησίες υπάρχουν στην Τουρκία!



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος

Το γνωρίζουμε εδώ και χρόνια πως στην Τουρκία υπάρχει τεράστιο ζήτημα θρησκευτικής συνείδησης, ότι στην Τουρκία υπάρχει τεράστια θρησκευτική καταπίεση από ένα απολυταρχικό ισλαμικό-εθνικιστικό κατεστημένο, ότι στην Τουρκία αναπτύσσετε ραγδαία ο ισλαμικός φανατισμός που εκφράζεται ακόμα και με το αιματοβαμμένο ισλαμικό χαλιφάτο των Τζιχαντιστών.

Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως κάτω από την επιφάνεια στην γειτονική χώρα υπάρχει και λειτουργεί ένα κρυφό θρησκευτικό υπόστρωμα που βρίσκει διάφορους τρόπους να εκδηλωθεί με κρυπτοχριστιανικό περιεχόμενο και με τον πόθο της επιστροφής, έστω και με πλάγιο τρόπο, στην πατρογονική χριστιανική θρησκεία που είχε «ανθήσει» επί αιώνες στην Μικρά Ασία.

Σύμφωνα με μια συγκλονιστική έρευνα-άρθρο της τουρκικής εβδομαδιαίας επιθεώρησης, Aksiyon, στην γειτονική μουσουλμανική Τουρκία υπάρχουν τουλάχιστον περί τα 35.000 σπίτια μέσα στα οποία λειτουργούν κατά διαστήματα κρυφά χριστιανικές εκκλησίες. Μέσα σε αυτά τα «σπίτια-εκκλησίες» είναι άγνωστο αν τελούνται μυστήρια και αν υπάρχει η δυνατότητα να παραβρίσκονται χειροτονημένοι ιερείς, ενώ η έρευνα κάνει λόγο για δραστηριότητα χριστιανικών αποστολών δυτικής προέλευσης.

Είναι γνωστό πως τις τελευταίες δυο δεκαετίες στην Τουρκία έχει αναπτυχτεί με απροσδόκητο τρόπο ένα ευρύ δίκτυο θρησκευτικών απόστολων κυρίως αμερικανικής και γερμανικής προέλευσης, ενώ έχουν μοιραστεί, σύμφωνα πάντα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, περί τα 8 εκατομμύρια, İncil, δηλαδή ευαγγέλια, σε όλη την έκταση της Τουρκίας με ιδιαίτερη αποδοχή στην εσωτερική Ανατολία όπου και, εδώ είναι το παράδοξο, το ισλαμικό θρησκευτικό συναίσθημα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο.

Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο αυτών των αποκαλύψεων για την ραγδαία εξάπλωση των χριστιανικών αποστολών στην εσωτερική Τουρκία, είναι πως, όπως τονίζουν τα ίδια τα τουρκικά δημοσιεύματα και ιδιαίτερα η τουρκική εβδομαδιαία επιθεώρηση Aksiyon, που έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με εκτενή ρεπορτάζ με το θέμα, ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων που προσελκύονται από τις χριστιανικές αυτές αποστολές για να πάρουν το ευαγγέλιο και να το διαβάσουν, είναι απόγονοι γηγενών χριστιανών που εξισλαμίστηκαν κυρίως στις αρχές του εικοστού αιώνα με τα τότε τραγικά γεγονότα και την γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής.

Αυτές οι συγχυσμένες θρησκευτικές συνειδήσεις έχοντας κάπου βαθειά στο υποσυνείδητο του την μνήμη της χριστιανικής τους καταγωγής και ζώντας σε ένα ασφυκτικά ισλαμικό περιβάλλον, βρίσκουν «διέξοδο» σε αυτές τις δυτικές χριστιανικές αποστολές και καταφεύγουν εκεί με την ελπίδα να βρουν την χαμένη θρησκευτική τους συνείδηση.

Φυσικά και το θέμα αυτό είναι ταμπού στην Τουρκία, ενώ είναι γνωστές ακόμα και οι επιθέσεις από τους φανατικούς μουσουλμάνους με ανθρώπινα θύματα. Παρ’ όλα αυτά όμως κάποια τουρκικά ΜΜΕ όπως η τουρκική επιθεώρηση Aksiyon το τολμούν, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, να φέρουν το ζήτημα στην δημοσιότητα.

Μάλιστα γίνονται και συγκεκριμένες αποκαλύψεις για τις έρευνες που έχουν γίνει και έχουν ανακαλύψει πως χιλιάδες σπίτια στην Τουρκία λειτουργούν σαν κρυφές εκκλησίες.

Το ζήτημα έχει πάρει ιδιαίτερη έκταση στον Πόντο, σε μια περιοχή όπου μαρτύρησε το ελληνορθόδοξο χριστιανικό στοιχείο με χιλιάδες θύματα ενώ μετά την ανταλλαγή, όπως έχουν γράψει και πολλοί Τούρκοι μελετητές, πολλοί χριστιανοί παρέμειναν στις εστίες τους υποκρινόμενοι ότι έχουν εξισλαμιστεί.

Άλλωστε ο Πόντος είχε γίνει γνωστός για τους επί αιώνες κρυπτοχριστιανούς, (όπως η περιοχή της Κρώμνης), που ζούσαν και λάτρευαν τον Ιησού Χριστό κάτω από μια μουσουλμανική πλαστή επικάλυψη. (Ortodoks Misyonerlik Faaliyetler: 1980’li yıllardan itibaren Doğu Karadeniz Bölgesi’nde suni bir Ortodoks ayrımcılığı yaratma çabası içerisindeler). Από πρακτορείο ειδήσεων ANKA

Έτσι για παράδειγμα η τουρκική επιθεώρηση αναφέρει πως στην πόλη Akçaabat, (εννοείται πως αυτό που κάνουμε για να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα, είναι μόνο να αναφέρουμε το τουρκικό δημοσίευμα), της περιοχής Τραπεζούντας, στην İnönü Caddesi, μέσα σε διαμέρισμα όπου κατοικούσε ο Mahmut Kandar, δόθηκε εντολή από τις δυνάμεις ασφαλείας να κλείσει αμέσως την εκκλησία που λειτουργούσε μέσα στο διαμέρισμα του.

Όπως αναφέρεται, στο διαμέρισμα αυτό συγκεντρώνονταν κάποιοι από την περιοχή και τελούσαν χριστιανική λατρεία κάτι που έγινε αντιληπτό από τις δυνάμεις ασφαλείας οι οποίες και επενέβηκαν για να σταματήσουν αυτή την λειτουργία.

Στο διαμέρισμα αυτό υπήρχε ένας μεγάλος σταυρός, ενώ οι πιστοί που συγκεντρώνονταν ήταν ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου δηλαδή σπουδαστές πανεπιστημίου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά το διαμέρισμα ονομάζονταν «Kilise Ev», δηλαδή το «Σπίτι – Εκκλησία». Το τουρκικό δημοσίευμα αναφέρει και άλλες περιπτώσεις τις οποίες σκόπιμα δεν αναφέρουμε για ευνόητους λόγους, παρά του ότι προβάλλονται από το ίδιο το τουρκικό δημοσίευμα.

Η Τουρκία σήμερα προβάλλετε σαν μια καθαρά μουσουλμανική και μάλιστα σουνιτκού δόγματος χώρα. Το πρόβλημα όμως των κρυπτοχριστιανών υπήρχε πάντα επί οθωμανικής αυτοκρατορίας και όπως αποκαλύπτεται κατά καιρούς με εντυπωσιακό τρόπο, υπάρχει και ίσως είναι εντονότερο σήμερα.

Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν με διάφορους τρόπους, συχνά απεγνώσμενα και με μεγάλη αγωνία, να εκδηλώσουν ελεύθερα την καταπιεσμένη θρησκευτική τους πίστη.

Δυστυχώς από την δική μας πλευρά δεν υπήρξε μέχρι σήμερα κανένα επίσημο ενδιαφέρων για ένα κόσμο που στην συντριπτική του πλειοψηφία προέρχεται από τους «χαμένους» χριστιανούς της Μικράς Ασίας.

http://apocalypsejohn.com/35-000-spitia-ekklisies-iparchoun-stin-tourkia/

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Άγιος Κυπριανός: Η μονή που εξολοθρεύει το «στρατό» του Σατανά



Ένα βήμα από την Αθήνα, στο λόφο της Χασιάς, ο χρόνος έχει σταματήσει στο Μεσαίωνα. Σαράντα μοναχοί ξορκίζουν τα δαιμόνια και διδάσκουν μετάνοια, συγχώρεση και αγάπη. Έτσι λένε. Έτσι είναι;


Στη θρησκεία υπάρχουν οι αλήθειες. Υπάρχουν όμως και τα ψέματα. Υπάρχουν τα δόγματα, υπάρχουν όμως και οι εξηγήσεις. Για τους επισκέπτες του Αγίου Κυπριανού αλήθεια είναι ό,τι βλέπουν και ό,τι νομίζουν ότι συμβαίνει στο μυαλό και στην ψυχή τους.

Στους νοτιοδυτικούς πρόποδες της Πάρνηθας, είκοσι χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πρωτεύουσας του πολιτισμού, δεσπόζει από το 1961 επιβλητικό (πάνω από το δήμο Φυλής) το μοναστήρι των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης. Καθημερινά υποδέχεται εκατοντάδες πιστούς που συρρέουν απ’ όλο τον κόσμο (Γερμανία, Σουηδία, Αμερική) για να ασπαστούν τη θαυματουργή εικόνα των αγίων και να ζητήσουν τη βοήθειά τους.

Με διαφημιστικά σποτ σε ραδιόφωνα αλλά και σε τηλεοπτικούς σταθμούς τοπικής εμβέλειας με χαμηλά τιμολόγια, οι «άγιοι» του παλαιοημερολογίτικου μοναστηριού συντηρούν και διαλαλούν καλά το μύθο τους. Βιομηχανία θαυμάτων, απαλλαγή από κακά πνεύματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες, αδιάκοπο κυνήγι του σατανά. «Θαύματα Α.Ε.» με κοινό από την εργατική, λαϊκή, μεσαία αλλά και αριστοκρατική τάξη.

«Από τότε που ιδρύθηκε η μονή συμβαίνουν πολύ συχνά θαύματα. Οι άγιοι προστατεύουν το σπίτι τους και στέλνουν τους πιστούς εδώ. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό για πολλούς, ωστόσο η μαγεία και τα δαιμόνια υπάρχουν και αν δεν προσέξει κανείς την ψυχή του, μπορεί εύκολα να κυριευθεί από αυτά» λέει με υπέρ-απλουστευμένη αληθοφάνεια στην «Espresso» ο υπεύθυνος της ιεράς μονής, επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης, ο οποίος δέχτηκε να ανοίξει τις πόρτες του μοναστηριού και να μας φιλοξενήσει για μερικές ώρες.

«Έχω δει ανθρώπους κυριευμένους από το δαίμονα να τραντάζονται ουρλιάζοντας μπροστά στην εικόνα των αγίων. Το θέαμα είναι φριχτό. Οι μοναχοί δεν φοβόμαστε, διότι με τη βοήθεια του Θεού και των αγίων ο σατανάς είναι αδύναμος. Λυπούμαστε όμως το πλάσμα που έχει κυριευθεί από αυτόν. Η φωνή του δαίμονα μιλάει από μέσα του εξαπολύοντας ασύλληπτα χυδαίες βρισιές».

Αυτό είναι το δόγμα του Αγίου Κυπριανού. Αυτά λένε όσοι συντηρούν τόσα χρόνια το ταμείο και τα οικονομικά της πασίγνωστης μονής. Για όσους ξέρουν, Άγιος Κυπριανός σημαίνει πλούτος. Είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα πιο ισχυρά μοναστήρια της Ελλάδας. Και υπολογίσιμο. Γιατί είναι πλούσιο.

Το χρονικό της μονής

Η ιερά ανδρική Κοινοβιακή Μονή των Αγίων Μαρτύρων Κυπριανού και Ιουστίνης χτίστηκε το 1961 από τον γέροντα της μονής, μητροπολίτη Κυπριανό, ο οποίος αποφασίζοντας να εκπληρώσει ένα παλιό του τάμα στον αποδημήσαντα Αγιο Κυπριανό και να αφιερώσει την ψυχή του στο Θεό ξεκίνησε την αναζήτηση κατάλληλου τόπου ώστε να φτιάξει ένα κελάκι και μια μικρή εκκλησία.

«Όταν έφθασα στον ξερότοπο όπου βρίσκεται σήμερα η ιερά μονή μας, παραδόξως ενώ δεν υπήρχε τίποτα το οποίο να με ελκύει για εγκατάσταση, καρφώθηκαν τα πόδια μου στη γη και πλημμύρισα από ψυχική γαλήνη» περιγράφει ο γέροντας στο βιβλίο όπου περιέχεται η ιστορία του μοναστηριού. «Κατέβηκα στο χωριό και ζήτησα τον ιδιοκτήτη της γης. Τον πληροφόρησα για ποιο λόγο ήθελα το οικόπεδο και αμέσως μου απάντησε πως θα μου παραχωρούσε πέντε στρέμματα αφιλοκερδώς για τη μνήμη των γονιών του.

Τρεις ημέρες αργότερα ήρθε και με βρήκε κατασυγκινημένος. “Τρέξε και βρες συμβολαιογράφο. Θα σου δώσω επτά στρέμματα. Εμφανίστηκαν μπροστά μου οι άγιοι και με διαβεβαίωσαν πως εδώ θα γίνει το σπίτι τους”, μου εκμυστηρεύτηκε ο ιδιοκτήτης» αφηγείται ο γέροντας στο δοκίμιό του. Φανταστικό ή αληθινό, δεν έχει σημασία. Έτσι χτίστηκε ο θρύλος.

Από τότε η Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης έχει αναπτυχθεί. Σήμερα περιλαμβάνει δύο τμήματα: την κυρίως μονή, η οποία ακολουθεί το άβατο για τις γυναίκες, και τον προσκυνηματικό χώρο όπου κάθε Τετάρτη τελούνται σκληροί εξορκισμοί. Ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο, που ανήκει στην Ιερά Σύνοδο των Ενισταμένων. Είναι η έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής και τελεί, κατά τους μοναχούς της, ιεραποστολικό έργο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Μαγεία και εξορκισμοί

Δεμένοι κόμποι, τρίχες, λιωμένα σαπούνια, νεκροκεφαλές… Σύμφωνα με τον σεβασμιότατο κ. Κλήμη, υπάρχουν ακόμα και στην εποχή μας μαγικά ξόρκια και μάγοι οι οποίοι διδάσκουν τα μυστικά τους από γενιά σε γενιά. «Κυρίως, αλλά όχι κατά κανόνα, οι μάγοι είναι γυναίκες οι οποίες μεταφέρουν όλα όσα γνωρίζουν στις κόρες τους.

Τις περισσότερες φορές τα μάγια γίνονται από ανθρώπους του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος των ανθρώπων που επηρεάζονται από αυτά. Κάθε μέρα ακούμε ή λαμβάνουμε με γράμματα διάφορες τέτοιες ιστορίες. Τις προάλλες μου είπε μια πιστή πως βρήκε κάτω από το νεροχύτη της μια νεκροκεφαλή.

Μετά από μερικές ημέρες λάδια στο μπαλκόνι της και πως ξαφνικά η οικογένειά της διασπάστηκε. Ήρθε στην ιερά μονή για να προσευχηθεί και να ζητήσει την προστασία των αγίων» λέει ο επίσκοπος και εξηγεί: «Όποιος μυείται στα μυστικά της μαγείας ακολουθεί ένα συγκεκριμένο τελετουργικό με το οποίο πουλάει την ψυχή του στο σατανά και του υπόσχεται πίστη. Δύσκολα ξεφεύγει κανείς από αυτό το δρόμο. Τα μάγια έχουν οδηγήσει ανθρώπους μέχρι και στο θάνατο.

Έχουμε δει στη μονή μας ετοιμοθάνατους να γιατρεύονται. Αυτό το διάστημα επισκέπτεται τη μονή μας ένας πρώην μάγος ο οποίος μετανόησε και προσπαθεί να ξεφύγει από το δρόμο του κακού. Βασανίζεται φριχτά. Το δαιμόνιο δεν τον αφήνει ήσυχο». Τι να πρωτοπιστέψεις από αυτές τις φοβερές αφηγήσεις; Τι να κρατήσεις και τι να απορρίψεις;

Κάθε Τετάρτη απόγευμα πλήθος κόσμου περνάει το κατώφλι του παρεκκλησιού της μονής προκειμένου να λάβει τις ευχές που διαβάζονται κατά του κακού και των δαιμόνων και να αγκαλιάσει η ψυχή του. Κάποιες φορές τελούνται και εξορκισμοί. «Είναι σπάνια τα περιστατικά με τους δαιμονισμένους, ωστόσο αν τυχόν υπάρξει κάποιος, τον απομακρύνουμε από το πλήθος και διαβάζουμε τις ειδικές ευχές της εκκλησίας μας.

Στη θέα του σταυρού το δαιμόνιο αφηνιάζει και βασανίζει το σώμα του ανθρώπου που έχει κυριεύσει. Τα μάτια του κοκκινίζουν, εξαπολύει βρισιές, σέρνεται και χτυπιέται. Όταν τελικά με τη χάρη του Θεού απομακρυνθεί ο δαίμονας από μέσα του, δεν θυμάται τίποτα απολύτως».

Από τους μεγαλύτερους μάγους της εποχής του υπήρξε και ο Άγιος Κυπριανός, του οποίου ο βίος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη δύναμη της μετάνοιας. «Ο Άγιος Κυπριανός ήταν από τους πιο γνωστούς μάγους. Μάλιστα, συνομιλούσε συχνά με τον ίδιο το σατανά, ο οποίος έθεσε στη διάθεσή του μια φάλαγγα δαιμόνων για να τον υπηρετούν. Η φήμη του απλώθηκε και πολλοί κατέφευγαν σε αυτόν. Κάποια στιγμή τον βρήκε ένας αριστοκράτης, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την Ιουστίνη. Μια χριστιανή που αρνήθηκε τον έρωτά του διότι είχε αποφασίσει να ταχθεί στο Θεό.

Ο αριστοκράτης πείσμωσε και ζήτησε τη βοήθεια του μάγου -ακόμη- Κυπριανού και των δαιμόνων του, αλλά προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν πως ο σατανάς δεν ήταν ικανός να επηρεάσει την Ιουστίνη, η οποία ήταν σκεπασμένη από τη Θεία Χάρη. Βλέποντας αυτό ο Κυπριανός και μετά από πολλές ανέφικτες προσπάθειες ασπάσθηκε το χριστιανισμό και δίδαξε το λόγο του Θεού μαζί με την Αγία Ιουστίνη μέχρι που μαρτύρησαν» διηγείται ο σεβασμιότατος θέλοντας να τονίσει πως ο Θεός προστατεύει τα παιδιά του και δέχεται όλους όσοι μετανοούν.

Μαρτυρίες και λυγμοί – «Εφτασα κοντά στο θάνατο αλλά σώθηκα»

Αν σταθεί κανείς για λίγη ώρα στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού, θα ακούσει συγκλονιστικές μαρτυρίες απλών ανθρώπων που με δάκρυα στα μάτια διηγούνται θαύματα που συνέβησαν στους ίδιους ή που είδαν με τα μάτια τους. Μια κυρία -σεβόμενοι την επιθυμία της διατηρούμε την ανωνυμία της- μας αποκάλυψε τη συγκλονιστική προσωπική της εμπειρία. «Ξαφνικά, για μεγάλο χρονικό διάστημα και ενώ πριν έσφυζα από υγεία, πονούσαν φριχτά οι κλειδώσεις μου.

Είχα πυρετό και στ’ αλήθεια ένιωθα πως έλιωνα σαν το κερί. Οι γιατροί δεν μου έβρισκαν τίποτα. Έφτασα κοντά στο θάνατο, ώσπου μια γειτόνισσα με συμβούλευσε να επισκεφτώ τη μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης. Ανέβηκα στο μοναστήρι επί τρεις συνεχόμενες Τετάρτες και άκουσα τις ευχές.

Την τελευταία σταμάτησαν οι πόνοι. Άρχισα να τρώω κανονικά. Είχα συνέλθει!» λέει και δάκρυα συγκίνησης τρέχουν στο πρόσωπό της. «Μετά από λίγες ημέρες με επισκέφτηκε μια αδελφική μου φίλη και εξέφρασε την απορία της: «Μα, καλά, πώς έγινες καλά;». Της είπα ενθουσιασμένη ό,τι είχε συμβεί και ξαφνικά εκείνη γονάτισε μπροστά μου και κλαίγοντας με λυγμούς μου είπε: “Συγχώρεσέ με. Εγώ σου έκανα μάγια. Ζήλεψα και πλήρωσα μάγο για να σε κάνει να λιώνεις σαν το κερί. Ήθελα να σε δω λείψανο στο φέρετρο”».

Άλλο ένα θαύμα που συνέβη πριν από μερικές ημέρες σ’ ένα ζευγάρι ομογενών από τη Γερμανία μας αφηγήθηκε ο μητροπολίτης Κλήμης. «Επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα αγαπημένο ανδρόγυνο που όμως πολύ ξαφνικά είδε μαύρα σύννεφα να σκεπάζουν το γάμο του. Ο άντρας δεν ήθελε να αντικρίσει πλέον τη σύζυγό του. Τον ενοχλούσε η παρουσία της και έφυγε από το σπίτι. Η κοπέλα, μην ξέροντας τι να κάνει, είπε τα όσα συνέβαιναν στην πεθερά της». Μετά από μερικές ημέρες εμφανίστηκε στον ύπνο της μητέρας του συζύγου της ο Άγιος Κυπριανός και της υπέδειξε ένα σημείο στο οποίο υπήρχαν τα μάγια.

«Της έδειξε κάτω από τα πουλόβερ στην ντουλάπα. Την επόμενη ημέρα έψαξαν στο σημείο και με μεγάλη τους έκπληξη βρήκαν ένα πουγκί με τρίχες και αίμα! Αφού διηγήθηκαν στον άντρα τα όσα έγιναν, τον έπεισαν να έρθει μέχρι τη μονή μας. Παρακολούθησαν τη λειτουργία και τους διαβάστηκαν οι ευχές των αγίων μας. Μας είπαν πως την ώρα που διαβάζονταν οι ευχές ένιωσαν σαν να καίγονται και οι δύο. Εφυγαν από τη μονή μας αγκαλιασμένοι και αγαπημένοι. Τα μάγια λύθηκαν και ζουν πλέον μονιασμένοι».

Ο «άγιος» Κλήμης τονίζει πως οι Άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνη δεν θαυματουργούν μόνο σε ανθρώπους που έχουν κυριευθεί από τα κακά πνεύματα. «Οι ευχές εντάσσονται στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής. Δεν έχουμε κάποια εξειδίκευση» λέει γελώντας και συνεχίζει: «Έχουμε μαρτυρίες πιστών που έχουν θεραπευτεί από άσχημες ασθένειες».

Οι VIP επισκέπτες που ζητούν ευχές

Πολλά διάσημα πρόσωπα της χώρας μας επισκέπτονται αστρολόγους και μέντιουμ προκειμένου να προβλέψουν την πορεία τους και να τους συμβουλέψουν για τις μελλοντικές τους κινήσεις. Από την άλλη, υπάρχει μια μερίδα της εγχώριας ελίτ που βρίσκει καταφύγιο στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. «Η αλήθεια είναι πως επισκέπτονται το ναό των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης τραγουδιστές, ηθοποιοί, αθλητές και πολιτικοί. Για εμάς δεν έχει σημασία.

Δεν τους ξεχωρίζουμε από τους άλλους πιστούς» λέει ο πατέρας Κλήμης. «Ξέρετε, όσοι βρίσκονται στην κορυφή αισθάνονται ιδιαίτερα πιεσμένοι. Τις πιο πολλές φορές μάς ζητάνε να τους διαβάσουμε ευχές για τη βασκανία αλλά και την επίδραση του κακού. Συνήθως μας επισκέπτονται ώρες και ημέρες που δεν έχει πολύ κόσμο. Για να είμαι ειλικρινής, πολλές φορές δεν ξέρω και ποιοι είναι, λόγω του ότι απέχουμε από τα εγκόσμια. Μαθαίνουμε την ιδιότητά τους εάν έρθουν και μας συστηθούν» λέει με πονηριά ο επί γης «άγιος».

Κι όμως, οι δικές μας πληροφορίες λένε ότι ξέρει και παραξέρει. Απλώς, έτσι συντηρείται ο μύθος του απορρήτου και της απίστευτης βιομηχανίας δαιμόνων, φαντασμάτων, δεισιδαιμονιών, θαυμάτων και πνευμάτων που φανερώνονται και «θανατώνονται» στο λόφο της Χασιάς…

http://apocalypsejohn.com/agios-kyprianos-h-monh-pou-eksolothreuei-to-strato-tou-satana/

[ΦΩΤΗΣ]

ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΥ ΛΑΝΣΑΡΕΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΉ ΚΙΝΗΣΗ



Είναι πραγματικά απίστευτο πως προχωρεί η οικουμενιστική κίνηση μετά την ψευτοσύνοδο της Κρήτης.

Ὁ κ. Κωνσταντῖνος Μύρων, «ὀρθόδοξος» Πρωτοπρεσβ., σύμβουλος τοῦ Πατριάρχη στὸ Κολυμπάρι, συνέβαλε στὴν σύνταξη τοῦ αἱρετικοῦ «Συμβόλου τῆς Πίστεως» καὶ συμπροσευχήθηκε ἀπαγγέλλοντάς το μαζί μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς, στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενιστικῆς λειτουργίας (08.07.2017) ποὺ ἔλαβε μέρος στὸ Ἀμβοῦργο ὡς διαμαρτυρία γιὰ τὴν συνάντηση τῶν G20!!!

Τὸ «Σύμβολο» αὐτὸ ἀποτελεῖ κατάφωρη καταπάτηση τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων, τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπίστευτη προσβολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ δὲν συγχωρεῖται. Φυσικὰ δὲν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς συναγωνιζόμενους, ποιός θὰ ἀνακηρυχθεῖ πιὸ αἱρετικὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, Κληρικοὺς τῆς Μητρόπολης Γερμανίας, νὰ ἐπληφθοῦν τοῦ θέματος ἢ νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὸν «ἀρχηγὸ» Πατριάρχη τὴν κανονικὴ καθαίρεση τοῦ κ. Κωνσταντίνου Μύρων. Ὄχι μόν

γιατὶ δὲν θὰ τιμωρήσουν, ἀλλὰ θὰ τιμήσουν –ὅπως οἱ Οἰκουμενιστὲς ξέρουν νὰ τιμοῦν– ἀλλὰ γιατὶ εἶναι ἤδη κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο αὐκατάκριτος καὶ ἀναθεματισμένος.
Κατὰ τὰ ἄλλα, ὅπως προχθὲς ἔγγραφε ὁ π. Φραγκουλάκης: οἰκουμενισμὸς καὶ αἵρεση δὲν ὑπάρχει!

Ἀκολουθεῖ τὸ κατάπτυστο νέο «Σύμβολο τῆς Πίστεως» τῶν αἱρετικῶν ποὺ συνέταξαν μαζί μὲ τοὺς «Ὀρθόδοξους» μὲ τὶς σιωπηρὲς «εὐλογίες» τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Παναιρέσεως:



«Πιστεύω σ’ ἕναν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀγάπη καὶ δώρισε τὴν γῆ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Δὲν πιστεύω στὸ δίκαιο τοῦ δυνατοῦ, στὴν δύναμη τῶν ὅπλων, στὴν ἰσχὺ τῆς καταπίεσης.
Πιστεύω στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ ὅλες τὶς θανατηφόρες ἐξαρτήσεις.
Δὲν πιστεύω ὅτι οἱ πόλεμοι εἶναι ἀναπόφευκτοι καὶ ὅτι ἡ εἰρήνη εἶναι ἀνέφικτη.
Πιστεύω στὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐπιδράει σὲ ὅλους μέσῳ ὅλων καὶ μᾶς ἀλλάζει καὶ μᾶς ζωογονεῖ.
Δὲν πιστεύω ὅτι πρέπει νὰ ζοῦμε φυλακισμένοι σὲ στενὰ πλαίσια, σὲ ἐχθρότητες, σὲ φοβίες καὶ στὴν ἀπελπισία.
Πιστεύουμε στὴν κοινωνία τῶν Ἁγίων, ποὺ καλέσθηκε νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἀνθρωπότητα.
Δὲν πιστεύω ὅτι τὰ πάθη εἶναι μάταια, ὅτι ὁ θάνατος σημαίνει τὸ τέλος καὶ ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιζητεῖ τὴν καταστροφὴ τῆς γῆς.
Πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θέλει μία τάξη στὸν κόσμο, ποὺ νὰ βασίζεται στὴν δικαιοσύνη καὶ στὴν ἀγάπη καὶ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες εἶναι ἰσότιμοι ἄνθρωποι.
Πιστεύω στὴν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕναν νέο οὐρανό, μία νέα γῆ, στὴν ὁποία θὰ φιλιοῦνται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη.
Πιστεύω στὴν ὀμορφιὰ τῆς ἁπλότητας, στὴν ἀνοιχτόχερη ἀγάπη καὶ στὴν ἐπὶ γῆς εἰρήνη. Ἀμήν».

Εμείς τι να πούμε, απλά αναρωτιόμαστε ως που θα φτάσουν.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

https://periergaa.blogspot.gr/2017/07/blog-post_454.html

[ΦΩΤΗΣ]

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΡΦΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ;


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τότε που συνέβη το συγκλονιστικό γεγονός της σταύρωσης του Ιησού Χριστού. Έκτοτε έχουν κατά καιρούς αναφερθεί πολλές ιστορίες σχετικά με το Τίμιο Ξύλο, τον Ιερό Χιτώνα του Χριστού και το Ιερό Αίμα του Ιησού, που κύλησε από τον σταυρό Του και συνελέγει, σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, σε ένα δισκοπότηρο. Σύμφωνα με την Βίβλο ο πρώτος που έσπευσε να παραλάβει το σώμα του Εσταυρωμένου, ήταν ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας, ο οποίος συνέλεξε και το Ιερό Αίμα όπως κύλησε από το σώμα του Χριστού σε ένα Ιερό Δισκοπότηρο.

Τώρα έρχεται στην επικαιρότητα από την Τουρκία ένα άλλο, επίσης συγκλονιστικό θέμα, που σχετίζεται με τις τελευταίες στιγμές και την σταύρωση του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι τα καρφιά με τα οποία ο Ρωμαίοι φρουροί κάρφωσαν το σώμα του Χριστού πάνω στον σταυρό. Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς των Τούρκων και με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της μεγάλης κυκλοφορίας τουρκικής εφημερίδας, «Σαμπάχ», έχει βρεθεί το μέρος όπου βρίσκονται κρυμμένα, δηλαδή θαμμένα εδώ και αιώνες, τα Ιερά Καρφιά του Τιμίου Ξύλου, δηλαδή τα καρφιά με τα οποία σταυρώθηκε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Όσο και αν αυτό ακούγεται σαν απίστευτο, όμως, όπως ισχυρίζονται πολλοί Τούρκοι ερευνητές και όχι μόνο, τα Ιερά Καρφιά του Ιησού Χριστού, με τα οποία ταυτίστηκε το ιερό μαρτύριο που διαδραματίστηκε για την σωτηρία του ίδιας της ανθρωπότητας από την πτωτική αμαρτία, βρίσκονται θαμμένα κάτω από το φημισμένο μουσουλμανικό μνημείο- λουτρό της Κωνσταντινούπολης, το Çemberlitaş στο κέντρο της ιστορικής παλιάς Κωνσταντινούπολης, δίπλα στο Τοπ Καπί, (;;;).



Η συγκλονιστική αυτή ιστορία αρχίζει μετά το 330 μ. Χ., όταν ο χριστιανισμός είχε ήδη γίνει η επίσημη θρησκεία της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και η Κωνσταντινούπολη, η βασιλίδα των πόλεων ,είχε γίνει η πρωτεύουσα της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ο πρώτος αυτοκράτορας, Μέγας Κωνσταντίνος, είχε αναγείρει στο μέρος όπου βρίσκετε σήμερα το Çemberlitaş ένα μεγάλο μνημείο που πολλοί υποστήριξαν ότι

ίχε ανεγερθεί προς τιμή του θεού Απόλλωνα. Τότε ακόμα η κυρίαρχη θρησκεία στην Πόλη ήταν η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν ήθελε να δημιουργήσει θρησκευτικά προβλήματα ανάμεσα στον πληθυσμό της νέας Ρώμης, όπως είχε ονομαστεί στην αρχή η Κωνσταντινούπολη, για να πάρει στη συνέχεια το όνομα του μεγάλου ιδρυτή της καθώς οι χριστιανοί ήταν ακόμα μια μικρή μειονότητα.

Την περίοδο εκείνη, όπως έγινε γνωστό και από την ιστορία, η μητέρα του μεγάλου Κωνσταντίνου, η Αγία Ελένη, είχε πάει στα Ιεροσόλυμα για να ερευνήσει που βρίσκετε ο ιερός τάφος του Ιησού Χριστού και να βρει τον σταυρό του ιερού μαρτυρίου. Η αυτοκράτειρα και αγία Ελένη, αφού ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό και έκτισε ένα ναό προς δόξα του στην Ιερουσαλήμ, στη συνέχεια μετέφερε μαζί της στην Κωνσταντινούπολη τα άλλα ιερά αντικείμενα που είχαν βρεθεί μαζί με τον σταυρό. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονταν τα Ιερά Καρφιά του Ιησού Χριστού. Όλα αυτά τα έβαλε σε μια μεγαλοπρεπή μαρμάρινη ειδική θήκη και τα τοποθέτησε σε ένα κτίριο μέσα στον ναό του μεγάλου αρχαίου αγάλματος. Ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι μαζί με τα Ιερά Καρφιά η Αγία Ελένη έφερε στη Κωνσταντινούπολη και άλλα ιερά αντικείμενα που σχετίζονται με τις τελευταίες μέρες του Χριστού, όπως τα σκευή του μυστικού δείπνου, τα οποία επίσης τοποθέτησε μαζί με τα καρφιά στην ίδια μαρμάρινη θήκη.

Η περιοχή γύρω από τον αρχαίο ναό όπου βρίσκονταν το μεγαλοπρεπές άγαλμα και όπου τοποθετήθηκε αυτή η θήκη με τα Ιερά Καρφιά του Χριστού, επί 700 χρόνια ονομάζονταν πλατεία Κωνσταντίνου. Τον εντέκατο όμως αιώνα μετά από μια σφοδρότατη θύελλα το άγαλμα ταρακουνήθηκε, έπεσε κάτω και έγινε θρύψαλα. Τότε οι Βυζαντινοί, που θεώρησαν ότι η πτώση του αγάλματος ήταν μια θεια τιμωρία σε ένα ειδωλολατρικό σύμβολο, τοποθέτησαν στην θέση του ένα μεγάλο σταυρό, σύμβολο της ορθοδοξίας που ήταν πια η κυρίαρχη θρησκεία στην βασιλίδα των πόλεων. Γύρω από τον σταυρό οικοδομήθηκε ένας ειδικός ιερός θάλαμος με μαρμάρινους κίονες, μέσα στον οποίο θάφτηκαν τα ιερά αντικείμενα που είχε φέρει από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη, η Αγία Ελένη.

Όταν έπεσε η Πόλη στους Οθωμανούς, ο ίδιος ο σουλτάνος Μωάμεθ ο πορθητής, που είχε γαλουχηθεί στον χριστιανισμό από την χριστιανή μητέρα του, (για άλλους Ελληνίδα, για άλλους Σερβίδα), από τις πρώτες κιόλας μέρες που εγκαταστάθηκε στην Πόλη επισκέφτηκε το μέρος εκείνο θέλοντας να διαπιστώσει αν ήταν αλήθεια η παράδοση ότι εκεί βρίσκονταν τα Ιερά Καρφιά του Ιησού Χριστού. Εκεί όμως δεν βρήκε τίποτα, παρά μόνο κάποια ερείπια από τις λεηλασίες στις οποίες είχαν επιδοθεί οι γενίτσαροι του, μόλις κατέλαβαν την Πόλη. Τότε δόθηκε η εντολή να κατεδαφιστεί ότι είχε απομείνει από το μαρμάρινο κτίσμα με τις μαρμάρινες κολώνες και στην θέση του να ανεγερθεί ένα μουσουλμανικό μετζίτι, δηλαδή τόπος προσευχής και τα δημόσια λουτρά της Πόλης που είναι από τότε γνωστά σαν Çemberlitaş.

Σήμερα, μετά από τόσους αιώνες, οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι το αίνιγμα τι απέγινε η ιερή κάσα με τα καρφιά του Σταυρού του Ιησού Χριστού, έχει την απάντηση στο ότι παρέμεινε θαμμένη κάτω από το μουσουλμανικό κτίσμα, δηλαδή κάτω από το Çemberlitaş. Μάλιστα η παράδοση αυτή μεταβιβάστηκε στους Οθωμανούς αξιωματούχους επί αιώνες και πέρασε μέχρι την σημερινή εποχή. Το θέμα αυτό, όπως επικαλείται ο Τούρκος ιστορικός και αρθογράφος, Μουράτ Μπαρντακτσί, έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρων ακόμα και του Βατικανού. Οι πληροφορίες του Τούρκου ιστορικού αναφέρουν ότι η καθολική εκκλησία είχε στείλει κάποιους εκπροσώπους της να εξετάσουν την δυνατότητα να σκαφτεί το μέρος εκείνο για να βρεθούν τα ιερά καρφιά του Τιμίου Ξύλου, ένα εύρημα, που αν πράγματι υπάρχει στο μέρος εκείνο, σίγουρα θα είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός για την ιστορία του ίδιου του Χριστιανισμού.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
https://periergaa.blogspot.gr/2017/08/blog-post_39.html

[ΦΩΤΗΣ]

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ! Τι συμβαίνει με όσους ασπάζονται το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής


Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του...
αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.

Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.

Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.

– Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και… ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.

– Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.

– Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.

Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπ

στείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.

– Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!

– Ποια λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;

– Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.

«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.

– Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι Ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή, όπως αναφέρει το tonwtiko.

Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.

Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.

«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μου λέει με έξαψη.
https://periergaa.blogspot.gr/2017/08/blog-post_888.html