stratis έγραψε: Όλο αυτά τα χρόνια μου δημιουργήθηκε μια απορία, γιατί ο Θεός επέτρεψε στο διάβολο να μπει στον Παράδεισο, να βρίσκεται εκεί, αφού ήξερε ότι αυτός θα προσπαθήσει να πλανήσει το πλάσμα του μιας και μισεί το Θεό και ως παντογνώστης ήξερε ότι ο άνθρωπος θα πλανηθεί;
Στρατή, η απορία αυτή είναι όμοια με το ερώτημα γιατί γενικώς επιτρέπει ο Θεός τους πειρασμούς στους ανθρώπους, αφού γνωρίζει ότι πολλοί απά αυτούς είναι αδύναμοι πνευματικά και θα υποκύψουν.
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σ΄αυτό το ερώτημα κατά τη γνώμη μου όλες σωστές;
1. Είναι πολύ εύκολο να είναι κανείς άγιος και τέλειος και να δοξάζει τον Θεό, όταν δεν έχει πειρασμούς και δοκιμασίες. Όμως τότε θα δικαιούτο άραγε τον στέφανο της αιώνιας ζωής. Και για να ακριβολογούμε ο στέφανος της αιώνιας ζωής, δηλαδή η ένωση με την τέλεια Αγάπη του Θεού, είναι επιβράβευση της αγάπης προς τον Θεό που έχει δείξει ο άνθρωνπος κατά την επίγεια ζωή, εκτελώντας το θέλημά Του. Κι επειδή βεβαίως θα ήταν πολύ εύκολο να κάνει το θέλημα του Θεού, αν δεν υπήρχαν εμπόδια σ΄αυτό, είναι απαραίτητα κάποια εμπόδια για νά αποδειχθεί πόσο μεγάλος είναι ο πόθος του ανθρώπου να κερδίσει την Αγάπη του Θεού, υπερνικώντας τα εμπόδια αυτά.
2. Η ευκολία στην τήρηση του θελήματος του Θεού δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση, ότι είναι τέλειος κι ότι μπορεί και να μη χρειάζεται το Θεό για να σωθεί. Είναι απαραίτητα τα εμπόδια κι οι πτώσεις γαι να υπενθυμίσουν στον άνθρωπο την αδυναμία του και να τον οδηγήσουν στην ταπείνωση και τη σωτηρία. Δεν υπάρχει ούτε ένας Άγιος που να μην δοκιμάστηκε μέσα απ΄το καμίνι των πειρασμών, για να καθαριστεί και να λάμψει το χρυσάφι της ψυχής του.
3. Ακόμη κι εκείνοι, λεει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, που έχουν δοκιμαστεί κι έχουν αποδείξει την αντοχή τους στους πειρασμούς, ο Θεός εξακολουθεί να επιτρέπει να έχουν πειρασμούς και δοκιμασίες, ακόμη ισχυρότερες ίσως απ΄αυτές που υφίστανται οι λιγότερο δυνατοί πνευματικά, για να διατηρήσουν την ταπείνωσή τους και να μεγαλώσει ο θησαυρός τους στους Ουρανούς.
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω συνέβη και με τους πρωτόπλαστους. Ο Θεός πρόσφερε στους πρωτόπλαστους τα πάντα, τον κόσμο ολόκληρο, την ευτυχία της παρουσίας Του και την αθανασία και ζήτησε μόνο ν' ανταποδίδουν την αγάπη Του υπακούοντας στο θέλημά Του. Πως όμως θ΄ αποδείκνυε ο άνθρωπος ότι ανταπέδιδε την αγάπη του Θεού, χωρίς να δοκιμαστεί τουλάχιστον αν είχε εμπιστοσύνη στην αγάπη αυτή;
Η ανάλυση της στιγμής αυτής είναι εξαιρετικά λεπτή, γιατί θα μπορούσε να πει κάποιος, όπως ισχυρίζονται οι σατανιστές, ότι ο διάβολος τη στιγμή αυτή δοκιμάζοντας την εμπιστοσύνη των πρωτόπλαστων στην αγάπη του Θεού έκανε το έργο του Θεού, ή κι ακόμα χειρότερα ότι ο Θεός έβαλε τον διάβολο να δοκιμάσει τον Αδάμ. Η απάντηση είναι: όχι βεβαια. Απλά ο Θεός έβαλε την εντολή για να προστατεύσει τους πρωτόπλαστους απ' τη γνώση του κακού και του θανάτου, αλλά και για επιβεβαιώνουν με την υπακοή τους την αγάπη τους και την εμπιστοσύνη τους σ΄Αυτόν. Ο διάβολος είναι ο άγγελος που εξέπεσε απ΄τη θέση του ταυτόχρονα μετά τη δημιουργία των Ουρανίων Δυνάμεων κι αποτελούσε από κει και πέρα την προσωποποίηση του κακού (λέω ταυτόχρονα γιατί για τις Ουράνιες Δυνάμεις δεν υπάρχει χρόνος γι αυτό δεν είναι δυνατή και η μετάνοια). Η φύση του κακού είναι να κάνει οτιδήποτε είναι αντίθετο στο θέλημα του Θεού. Κι αφού το θέλημα του Θεού ήταν ν΄Αγαπά και να προστατεύει τον άνθρωπο, ο διάβολος ήταν επόμενο να προσπαθήσει να τον καταστρέψει. Ο Θεός επέτρεψε να δοκιμαστούν οι πρωτόπλαστοι για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Κι έτσι έγινε.
(Κάθε φορά που γράφω γι αυτά τα θέματα αισθάνομαι έντονα το φόβο μήπως κάτι απ' αυτά είναι λάθος και παρασύρω και κάποιους άλλους σε πλάνη. Γι αυτό μην αρκεστείτε σ΄αυτά που γράφω. Είναι όπως τα κατάλαβα εγώ. Οι Πατέρες είμαι βέβαιος τα εξηγούν πολύ καλύτερα).