Γιατί να είμαστε οι μόνοι σε ένα άπειρο σύμπαν ρωτάνε πολλοί;
Γιατί έφτιαξε ο Θεός ένα άπειρο σύμπαν. Για να κατοικούνε μόνο στην γη άνθρωποί;
Άρα πρεπει να δεχτουμε την ύπαρξη εξωγηινης ζωης. Eίναι έτσι όμως;
Ας πούμε όμως ότι σαν Θεός έφτιαχνε μόνο την γη με την ατμοσφαιρά της άντε και έναν ήλιο να μας φωτίζει, αυτά που εμεις θεωρούμε απαραιτητα για να κατανοήσουμε τον Θεό.
Θα τον κατανοουσαμε όμως; Εγω πολύ αμφιβάλλω.
Κατά πρώτον θα βλέπαμε όλο τον κτιστό κόσμο. Θα ξέραμε τα όροια του.
Θα ξέραμε κυρίως στις μέρες μας ότι μπορούμε ο καθένας να τον εξερευνήσει να τον χαρτογραφήση, ακομα και να τον καταστρέψει. (αυτό ηδη το εχουμε κανει).
Ο κοσμος τοτε θα μας φαινοταν μικρος καθως και ο Θεος που τον εφτιαξε.
Εδώ τωρα βλεπουμε το απειρο του συμπαντος και λεμε ότι δεν υπαρχει Θεος. Φανταστειτε τι θα λεγαμε τοτε.
Εν τοιαυτη περιπτωση ο ανθρωπος που δεν θελει να πιστεψει δεν προκειται ποτε να πιστεψει.
Σκεφτομαι τωρα τι θα ηταν πιο λογικο να δημιουργουσε ενας Θεος;
Ενας άπειρος Θεος πιστευω ότι θα εφτιαχνε ένα απειρο συμπαν. Το δημιουργημα θα επρεπε να είναι αντιστοιχο του δημιουργου.
Ο ανθρωπος παλι με την σειρα του είναι σε σχεση με τον δημιουργο του μηδαμινος και ασημαντος, και γι΄ αυτό πιστευω ότι τον τοποθετησε δικαια σε αυτό ακριβως που του αντιστοιχει.
Η αγαπη όμως του Θεου είναι για τον ανθρωπο απειρη.
Ο Θεος επιθυμει μεσα από απειρη επισης αγαπη να μοιραστει με τον ανθρωπο ολο αυτό το απειρο δημιουργημα του. Θελει κάνοντας τον ανθρωπο κατά χαριν Θεο να μοιραστει μαζι του ολη του την δημιουργια.