Γεια σας αγαπητοί μου αδελφοί σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, είθε ο θεάνθρωπος να γεννηθεί μες στις καρδιές μας. Θα ήθελα να μοιραστώ μια θλίψη μου μαζί σας και να ευχηθώ να μετατραπεί σε χαρά αυτή και να μας φωτίσει ο Θεός.
Τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να μιλάω για οράματα που είδα μικρός κλπ γιατί είμαι ανάξιος, κάτι που πριν δεν γνώριζα. Αυτό που μετρά δεν είναι η διαφήμιση αναξίου αλλά των Αγίων μας και όχι τα λόγια αλλά τα έργα άλλωστε χιλιάδες άνθρωποι είχαν επιθανάτιες εμπειρίες κλπ. Μετρά και η ομολογία της πίστης και η έμπρακτη μας προσήλωση σε αυτή και ό,τι μας καθοδηγεί γενικότερα η Εκκλησία μας.
Στο σχολείο όταν ήμουν μικρός έλεγα κάποια από αυτά που είδα και με περάσανε κάποιοι για τρελό. Ίσως και να μουν τρόπον τινά. Αργότερα όπως σας είπα εξομολογήθηκα και κοινώνησα δόξα τω Θεώ! Ο Κύριος παραχώρησε τιμωρία και αρχή νουθεσίας. Και άρχισα να λέω πόσο ανάξιος είμαι κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει πριν. Πολλές φορές σε συζητήσεις με ανθρώπους έρχεται μια στιγμή που πολλοί από τους συνομιλητές μου με κατηγορίες και ύβρεις καταφέρονται εναντίων ανθρώπων, Εκκλησίας και άλλων, έτσι σε γενικές συζητήσεις, φαίνεται να πληθύνεται η υποκρισία, η ασύνετη και ασύδοτη κατηγόρια, η ανομία κλπ και η καρδιά μου πονά.
Αρνούνται κάποιοι το Θεό και γω στεναχωριέμαι και τους λέω τότε ότι είδα παράξενα πράγματα αλλά δεν μπορώ να σας πω τι για διάφορους λόγους, μα πιστεύσατε, όχι εμένα μα την Εκκλησία μας. Και κάποτε σιωπώ. Δεν είμαι καλύτερος μα η ελπίδα μας είναι ο Θεός. Μακάριοι οι μη είδοντες και πιστεύσαντες γιατί πολλοί είδαν και δεν πίστεψαν με απλό τρόπο όπως εγώ ο ανάξιος δεν δέχθηκα αμέσως το πασιφανές και αυταπόδεικτο αλλά επιχείρησα να ερμηνεύσω. . Και έτσι ξεκινά το μικρό μυαλό μας να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Να γεμίσει το κουβαδάκι με το άπειρο δεν γίνεται. Μα να πάρει μια απειροελάχιστη σταγόνα κατ’ουσίαν έγινε, Ο Κύριος παραχώρησε και μας εμφύσησε ψυχήν ζώσαν. Δεν είμαι γω αυτός που πρέπει να πιστέψουν μα η εκκλησία μας που μας καθοδηγεί.
Ένας φίλος μου με πίεσε ελαφρώς και επέμεινε να του πω κάτι όχι συγκεκαλυμμένα και του είπα την πρώτη μου εμπειρία όταν βίωσα την ψυχή μου να βγαίνει και να ξαναγυρνά στο σώμα μου όταν ήμουν βαριά άρρωστος. Δεν διέκρινα λαχτάρα να ακούσει αλλά να διαψεύσει. Μου είπε ότι σέβεται και πιστεύει την εμπειρία μου αλλά ότι όλα τα φαντάστηκα. Είναι καλό παιδί και παρόλο που δηλώνει άθεος αφού θέλει το καλό αυτό τον τιμά και ας πιστεύει ότι σε 50 χρόνια τελειώνει. Μακάρι να μας φωτίζει όλους Θεός και η σωτηρία να ναι όλων.
Έτσι μια χαρά με γέμισε γιατί ο Θεός μας και το καλό είναι συνυφασμένα και χωρίς να το ξέρει πιστεύει κάπως στην αλήθεια και στο καλό αλλά δεν το παραδέχεται. Χαρά και θλίψη νιώθω. Αλλά και πολύ θλίψη γιατί κάτι δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά στον πλανήτη μας και πρέπει να εργαστούμε όλοι γιαυτό πρωτίστως στις καρδιές μας. Και χαρά και ελπίδα νιώθω. Γεννιέται ο Σωτήρας μας και έρχεται σε τούτον τον κόσμο προς την σωτηρία μας! Δόξα στην Αγία Τριάδα! Καλά Χριστούγεννα! Χρόνια πολλά
Θλίψη και χαρά
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: Θλίψη και χαρά
Αδελφέ Μάρκο, χαίρομαι πολύ που μέσα από τη νουθεσία του Κυρίου κατανόησες πως είσαι ανάξιος για ό,τι λαμβάνεις από Αυτόν. Όλοι είμαστε ανάξιοι για τα αγαθά και τα χαρίσματα που λαμβάνουμε από Αυτόν. Τίποτα δε λαμβάνουμε επειδή προσπαθήσαμε ή επειδή ήμασταν ή είμαστε κάτι ξεχωριστό. Γι’ αυτό και λέγονται χαρίσματα! Ακριβώς επειδή μας χαρίζονται. Και η δόξα μόνον σε Εκείνον μπορεί να ανήκει.
Προς Κορινθίους Β΄ Κεφ. δ΄ 5-7
Γιατί δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας, αλλά τον Ιησού Χριστό ως Κύριο, και τους εαυτούς μας τους δούλους σας για χάρη του Ιησού. Ο Θεός που είπε: «Μέσα από το σκοτάδι να λάμψει το φως», αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε τη δόξα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Αλλά εμείς που έχουμε αυτόν το θησαυρό είμαστε σαν πήλινα δοχεία, ώστε να γίνεται φανερό πως η υπερβολική αξία του θησαυρού αυτού προέρχεται από το Θεό κι όχι από μας.
Αυτό που θέλω όμως Μάρκο να σου πω είναι πως συμπάσχω και σε καταλαβαίνω στη θλίψη σου για τον κόσμο και τη θλίψη που λαμβάνεις από αυτόν. Είναι τόσο δύσκολο όντως να βλέπουμε κάτι λίγο με τα μάτια που ο Κύριος μας ανοίγει, και ο αδελφός και συνάνθρωπος μας να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και όχι μόνον αυτό. Όσο οι οφθαλμοί ανοίγουν, βλέπουμε κυρίως και πρώτιστα τη δική μας σαπίλα.
Συνεχίζω το παραπάνω χωρίο:
8 εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι αλλ' ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουκ απολλύμενοι,
10 πάντοτε την νέκρωσιν τού Κυρίου Ιησού εν τώ σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή τού Ιησού εν τώ σώματι ημών φανερωθή.
Αυτό που περιγράφεις ως ‘θλίψη και χαρά’ είναι η χαρμολύπη που διαβάζουμε στα αγιογραφικά κείμενα.
Έτσι λοιπόν αυτά τα υπομένουμε, γιατί έχουμε ελπίδα στις θλίψεις μας τον αναστημένο Ιησού.
Και δε νοείται να αγαπάμε Αυτόν και όχι τους συνανθρώπους μας. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η αληθινή αγάπη περνά εν μέσω πειρατηρίων και δοκιμάζεται εκεί μέσα. Η θλίψη που προκαλείται όμως από αυτό, δεν έχει καμμία σχέση με την εγωιστική θλίψη. Η κατα Θεόν θλίψη είναι σιρόπι γλυκό, γιατί στηρίζεται και έχει ελπίδα τον Ιησού Χριστό.
Κατά Ιωάννην Κεφ. Ιγ΄
34 εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. 35 εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.
Έτσι λοιπόν θα καταλαβαίνουν όλοι πως είμαστε μαθητές Του, αν αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
Θέλω να σου πω και κάτι ακόμη όμως Μάρκο. Στο ίδιο κεφάλαιο, Προς Κορινθίους Β΄ Κεφ. δ΄, ο Παύλος λέει:
13 έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν, 14 ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει σύν υμίν.
Είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό που μας κάνει να λαλούμε αυτά που μας δίδαξε και μας έδειξε και όχι η δική μας αλαζονεία. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.
Πολλές φορές δίνουμε ελεημοσύνη αυτό που μας έδωσε Εκείνος, στους άλλους, και μας το επιστρέφουν στα μούτρα. Το πότε θα μιλήσεις, σε ποιον και αν θα πρέπει να μείνεις σιωπηλός κάποτε, βασίζεται σύμφωνα με το θέλημά Του και στη συνεχή σχέση που αναπτύσσεις μαζί Του.
Κατά Ιωάννην Κεφ. στ΄
43 απεκρίθη ούν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· Μή γογγύζετε μετ' αλλήλων. 44 ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα.
Ο Κύριος είπε και κάτι ακόμη στο:
Ματ. Κεφ. Κδ΄
12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών.
Πρόσεχε λοιπόν μην η θλίψη σου συνθλίψει την αγάπη σου, γιατί έρχονται χειρότερα. Μη βρεθείς να θάβεις το τάλαντο των οραμάτων που σου έδωσε ο Κύριος, έστω και αν έγινε μια φορά κάποτε, μέσα στη γη.
Στα λέω να τα ακούω πρώτα εγώ, αδελφέ μη με παρεξηγείς. Και προσωπικά είμαι έτοιμος να ακούσω τι σου έδειξε ο Κύριος για να αυξηθώ στη πίστη και να Τον δοξολογήσω. Γιατί αν ελκύθηκες στη πίστη του Ευαγγελίου, μόνο από τον Πατέρα μας θα μπορούσε να είναι.
Με αγάπη, Γεώργιος
Προς Κορινθίους Β΄ Κεφ. δ΄ 5-7
Γιατί δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας, αλλά τον Ιησού Χριστό ως Κύριο, και τους εαυτούς μας τους δούλους σας για χάρη του Ιησού. Ο Θεός που είπε: «Μέσα από το σκοτάδι να λάμψει το φως», αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε τη δόξα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Αλλά εμείς που έχουμε αυτόν το θησαυρό είμαστε σαν πήλινα δοχεία, ώστε να γίνεται φανερό πως η υπερβολική αξία του θησαυρού αυτού προέρχεται από το Θεό κι όχι από μας.
Αυτό που θέλω όμως Μάρκο να σου πω είναι πως συμπάσχω και σε καταλαβαίνω στη θλίψη σου για τον κόσμο και τη θλίψη που λαμβάνεις από αυτόν. Είναι τόσο δύσκολο όντως να βλέπουμε κάτι λίγο με τα μάτια που ο Κύριος μας ανοίγει, και ο αδελφός και συνάνθρωπος μας να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και όχι μόνον αυτό. Όσο οι οφθαλμοί ανοίγουν, βλέπουμε κυρίως και πρώτιστα τη δική μας σαπίλα.
Συνεχίζω το παραπάνω χωρίο:
8 εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι αλλ' ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουκ απολλύμενοι,
10 πάντοτε την νέκρωσιν τού Κυρίου Ιησού εν τώ σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή τού Ιησού εν τώ σώματι ημών φανερωθή.
Αυτό που περιγράφεις ως ‘θλίψη και χαρά’ είναι η χαρμολύπη που διαβάζουμε στα αγιογραφικά κείμενα.
Έτσι λοιπόν αυτά τα υπομένουμε, γιατί έχουμε ελπίδα στις θλίψεις μας τον αναστημένο Ιησού.
Και δε νοείται να αγαπάμε Αυτόν και όχι τους συνανθρώπους μας. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η αληθινή αγάπη περνά εν μέσω πειρατηρίων και δοκιμάζεται εκεί μέσα. Η θλίψη που προκαλείται όμως από αυτό, δεν έχει καμμία σχέση με την εγωιστική θλίψη. Η κατα Θεόν θλίψη είναι σιρόπι γλυκό, γιατί στηρίζεται και έχει ελπίδα τον Ιησού Χριστό.
Κατά Ιωάννην Κεφ. Ιγ΄
34 εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. 35 εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.
Έτσι λοιπόν θα καταλαβαίνουν όλοι πως είμαστε μαθητές Του, αν αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
Θέλω να σου πω και κάτι ακόμη όμως Μάρκο. Στο ίδιο κεφάλαιο, Προς Κορινθίους Β΄ Κεφ. δ΄, ο Παύλος λέει:
13 έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν, 14 ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει σύν υμίν.
Είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό που μας κάνει να λαλούμε αυτά που μας δίδαξε και μας έδειξε και όχι η δική μας αλαζονεία. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.
Πολλές φορές δίνουμε ελεημοσύνη αυτό που μας έδωσε Εκείνος, στους άλλους, και μας το επιστρέφουν στα μούτρα. Το πότε θα μιλήσεις, σε ποιον και αν θα πρέπει να μείνεις σιωπηλός κάποτε, βασίζεται σύμφωνα με το θέλημά Του και στη συνεχή σχέση που αναπτύσσεις μαζί Του.
Κατά Ιωάννην Κεφ. στ΄
43 απεκρίθη ούν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· Μή γογγύζετε μετ' αλλήλων. 44 ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα.
Ο Κύριος είπε και κάτι ακόμη στο:
Ματ. Κεφ. Κδ΄
12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών.
Πρόσεχε λοιπόν μην η θλίψη σου συνθλίψει την αγάπη σου, γιατί έρχονται χειρότερα. Μη βρεθείς να θάβεις το τάλαντο των οραμάτων που σου έδωσε ο Κύριος, έστω και αν έγινε μια φορά κάποτε, μέσα στη γη.
Στα λέω να τα ακούω πρώτα εγώ, αδελφέ μη με παρεξηγείς. Και προσωπικά είμαι έτοιμος να ακούσω τι σου έδειξε ο Κύριος για να αυξηθώ στη πίστη και να Τον δοξολογήσω. Γιατί αν ελκύθηκες στη πίστη του Ευαγγελίου, μόνο από τον Πατέρα μας θα μπορούσε να είναι.
Με αγάπη, Γεώργιος
Re: Θλίψη και χαρά
Θα δανειστώ τα λόγια του φίλου μου του Γιώργου που είπε σε κάποια συζήτηση που είχαμε για αυτούς τους ανθρώπους που τους μιλάμε για το Θεό, για ότι ζήσαμε και δεν πιστεύουν, δεν ακούνε τι λέει το Πνεύμα στις Εκκλησίες είχε πει ο Γιώργος.
Μίλησα κι εγώ στο παρελθόν με τέτοια άτομα. Ακόμα και τα θαύματα τα εξήγησαν λογικά. Πώς είναι δυνατόν έλεγα να είμαι στα Ιεροσόλυμα με 40 πυρετό, να είμαι γενικώς σε πολύ δύσκολη φάση με τους γιατρούς να σηκώνουν τα χέρια και ξαφνικά ο πυρετός με το που προσκήνυσα στο Σταυρό να πέφτει μαχαίρι και όλα τα παρελκόμενα να υποχωρούν. Και τι έγινε; Αυτοιάθηκες είπαν!!! Αλλά το έγραψε ο προφήτης Ησαΐας:
ΣΤ' 10 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς.
Ξέρετε τι είναι το πιο λύπηρο; Ότι μετα θάνατον δεν υπάρχει μετάνοια, από μόνοι τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε και ούτε μπορούμε να ελπίζουμε σε όσους θα μείνουν πίσω ότι θα χύσουν ποταμούς δακρύων για μας.
Μίλησα κι εγώ στο παρελθόν με τέτοια άτομα. Ακόμα και τα θαύματα τα εξήγησαν λογικά. Πώς είναι δυνατόν έλεγα να είμαι στα Ιεροσόλυμα με 40 πυρετό, να είμαι γενικώς σε πολύ δύσκολη φάση με τους γιατρούς να σηκώνουν τα χέρια και ξαφνικά ο πυρετός με το που προσκήνυσα στο Σταυρό να πέφτει μαχαίρι και όλα τα παρελκόμενα να υποχωρούν. Και τι έγινε; Αυτοιάθηκες είπαν!!! Αλλά το έγραψε ο προφήτης Ησαΐας:
ΣΤ' 10 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς.
Ξέρετε τι είναι το πιο λύπηρο; Ότι μετα θάνατον δεν υπάρχει μετάνοια, από μόνοι τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε και ούτε μπορούμε να ελπίζουμε σε όσους θα μείνουν πίσω ότι θα χύσουν ποταμούς δακρύων για μας.
Re: Θλίψη και χαρά
stratis έγραψε: Θα δανειστώ τα λόγια του φίλου μου του Γιώργου που είπε σε κάποια συζήτηση που είχαμε για αυτούς τους ανθρώπους που τους μιλάμε για το Θεό, για ότι ζήσαμε και δεν πιστεύουν, δεν ακούνε τι λέει το Πνεύμα στις Εκκλησίες είχε πει ο Γιώργος.
Το ξέρω ότι το ξέρεις, αλλά για την ακρίβεια οι λόγοι είναι:
"7 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις" Από το β' κεφ. της Αποκάλυψης.
Όσον αφορά το ποιος μπορεί να δεχτεί και ποιος όχι κάτι σχετικά με τη πίστη, πρέπει να ξέρουμε και κάτι ακόμη. Πως χρειάζεται ταπείνωση.
Προς Κορ. Α' Κεφ.α'
18 Ο λόγος γάρ ο τού σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστί, τοίς δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι. 19 γέγραπται γάρ· απολώ την σοφίαν των σοφών, και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω.
Ή ποιος μπορεί να δεχθεί το παρακάτω, αν δεν είναι ταπεινός όπως Εκείνος;
Κατα Λουκ. Κεφ. β'
10 και είπεν αυτοίς ο άγγελος· Μή φοβείσθε· ιδού γάρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τώ λαώ, 11 ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ός εστιν Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ. 12 και τούτο υμίν το σημείον, ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη.
Ναι, ετέχθη σωτήρας όλου του κόσμου! Αμήν
Re: Θλίψη και χαρά
Πιστεύω ότι ο ευαγγελιστής Λουκάς το έθεσε ακόμη πιο ξεκάθαρα στο Θεόφιλο με τα παρακάτω λόγια:
Β' 34 Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τώ Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον.
Εμείς δε θέλουμε ταπεινά πράγματα, θέλουμε βασιλιάδες χρυσοποίκιλτους.
Β' 34 Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τώ Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον.
Εμείς δε θέλουμε ταπεινά πράγματα, θέλουμε βασιλιάδες χρυσοποίκιλτους.
Re: Θλίψη και χαρά
Γειά σας, αδέρφια μου, σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας γιατί εκεί φαίνεται η αγάπη σας΄εις την παιδαγωγίαν και όχι στα εγκώμια αλλά και αν αυτά ειπωθούν στον Θεό μας ανήκουν γιατί Εκείνος μας τα χάρισε εκείνα που εγκωμιάζονται. Δεν μας χρωστά και όμως δίνει, Του χρωστάμε και δεν παίρνει, δόξα στον Υψιστο! Μα και αν έρθει η ώρα να πάρει, τότε μας πέρνει από την άπειρη ευσπλαχνία Του στην άπειρη αγάπη Του ή μας τίνει προς αυτήν. Να ζητήσω ο αχρείος συγγνώμη που άργησα να ανταποκριθώ και πρώτα ο Θεός θα προσπαθήσω να επανέλθω και με άλλα θέματα ίσως αν ταιριάσει. Ο φίλος μου ο "ψηλός" ποιός είναι; Θα προσπαθήσω εν Χριστώ αδέλφια να σας γράψω τις εμπειρίες που έδωσε ο Θεός να δώ μια τρίχα σε μένα τον ανάξιο να βαστήξω τρίχα τρίχας αυτών.
Re: Θλίψη και χαρά
Γεώργιος έγραψε:Πρόσεχε λοιπόν μην η θλίψη σου συνθλίψει την αγάπη σου, γιατί έρχονται χειρότερα. Μη βρεθείς να θάβεις το τάλαντο των οραμάτων που σου έδωσε ο Κύριος, έστω και αν έγινε μια φορά κάποτε, μέσα στη γη.
Στα λέω να τα ακούω πρώτα εγώ, αδελφέ μη με παρεξηγείς. Και προσωπικά είμαι έτοιμος να ακούσω τι σου έδειξε ο Κύριος για να αυξηθώ στη πίστη και να Τον δοξολογήσω. Γιατί αν ελκύθηκες στη πίστη του Ευαγγελίου, μόνο από τον Πατέρα μας θα μπορούσε να είναι.
Ξαναδιαβάζοντας το κομμάτι αυτό που είχα γράψει, παρατήρησα το εξής. Πως ενώ ελκύθηκες στην πίστη του Ιησού Χριστού, θεωρώ δεδομένο πως και τα οράματα ήταν από Αυτόν. Η αλήθεια είναι πως δε ξέρω την πηγή τους. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι όποια πηγή και αν είχαν (εκ Θεού ή όχι) χρησιμοποιήθηκαν στην διαδικασία να σε φέρει κοντά Του.
Συνεπώς αυτό που θα ήταν καλύτερο να μας πεις είναι όχι τι είδες, αλλά το πως ο Κύριος σε έφερε κοντά Του. Βέβαια είναι δική σου επιλογή το τι θα μας μεταφέρεις και τι όχι, όταν και άμα αποφασίσεις να το κάνεις. Εγώ σου εξήγησα το λόγο για τον οποίο έσπευσα να ξεκαθαρίσω τα λεγόμενά μου. Ο Θεός να σε φωτίσει να μας πεις μόνο ότι είναι για τη δόξα Του και μόνο.
Αμήν
Re: Θλίψη και χαρά
Γεια σας Χριστός Ανέστη! Μακάρι να με φωτίσει ο Θεός, αλλά και όλους μας. Εγώ ο ανάξιος δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο και εκείνα που είδα δεν τα άξιζα αλλά κατά Θεία παραχώρηση με έφερε ο Κύριος κοντύτερα στον μοναδικό ορθόδοξο, πραγματικό και συντομότερο δρόμο που οδηγεί στην αλήθεια όπως μεριμνεί για όλους μας μέσω της Θείας Οικονομίας Του με τρόπο που είμαι ανίκανος να σχολιάσω ο ποταπός. Εκείνος όντας αλάθητος, μόνον Εκείνος, γνωρίζει τα πάντα και σε Εκείνον ανήκει η δόξα, η τιμή, η σοφία εις τους αιώνας των αιώνων! Δόξα στην Αγία Τριάς! Δόξα στην Παναγιά, στους Αγγέλους, στους Αγίους, στους Οσίους, βοήθεια μας.
Aδελφέ Γιώργο σε ευχαριστώ! για τα συνετά σου λόγια αγάπης. Εγώ ως ανάξιος, φαίνεται ορθότερο να πω την ουσία και το βίωμα και όχι τη λεπτομέρεια, όπως ένσοφα σχολίασες. Και να σου πω πως έχεις δίκιο να μην αξιολογείς τη πηγή αλλά το αποτέλεσμα διότι δεν είμαι άξιος σε τίποτα εκτός του ότι να σας πω ότι είμαι ανάξιος και ο Κύριος με έσωσε και μου επέτρεψε να συνεχίσω να εργάζομαι για αυτό. Πρέπει να εργαζόμαστε για την σωτηρία μας και να μην σταματάμε. Γιατί κατά Θείαν παραχώρηση έγιναν αυτά αλλά η πλάνη καραδοκεί και ο άγγελος του σκότους –εξαποδώ- μετασχηματίζεται σε άγγελον φωτός και πλάνης –μακριά από μας-. Με την εργασία και τις όποιες εκφάνσεις της η ανάπαυση αποκτά ουσία και τότε κούραση είναι η αεργία και ξεκούραση η εργασία όπως το παιχνίδι των αγαθών μικρών παιδιών και η ηδονή πνευματική, μια πρόγευση των αιωνίων, μακάρι για όλους.
Παρακάτω θα σας πω λοιπόν σε συντομία και χονδρικά αυτά που κατά Θεία οικονομία είδα. Μη σχηματίσετε εντύπωση ότι ό,τι είδα το είδα με την αξία μου αλλά τουναντίων’ ό,τι είδα το είδα επειδή ήμουν ανάξιος και κολάσθηκα και έβλεπα δαίμονες γιατί αρπάχθηκα στην κόλαση μα δόξα τω Θεώ! Ο Αναστάς Ιησούς εκήρυξε το ευαγγέλιο στα κατάβαθα αυτής! Πρωτίστως να μαρτυρήσω ότι ήμουν κωφός και είδα, τυφλός και ανέβλεψα και είδα εαυτόν κωφόν και τυφλόν. Γιατί και αν αρχικά είδα δεν πίστεψα. Η θεραπεία αυτήν και η ποίμανση δεν ήταν από μένα αλλά ήρθε μέσα μου. Εγώ από μόνος απέτυχα να καταλάβω ότι ήμουν σε πλάνη γιατί η αυτογνωσία δεν είναι θέμα κατανόησης αλλά υπερβατικό και δεν εννοείται αλλά πραγματώνεται και αυτό δεν γίνεται αυτόματα όπως θεωρούμε αλλά επειδή αδυνατούμε ο φιλεύσπλαχνος Κύριος παραχώρησε δώρα για να μας βοηθήσει όπως τον πόνο, την κρίση, την παίδευσην, την εργασία, την οικογένεια, την προσφορά , την θυσία ακόμα και του Υιόν Του τον μονογενή. Δεν είναι λοιπόν το έξω αλλά το μέσα που μας αλλάζει και το μέσα δεν είναι δικό μας αλλά του Θεού που μας ζητά να Τον ενστερνιστούμε και για αυτό να ευχόμεθα δια την σωτηρία όλων και ας εργαζόμαστε για αυτήν και για τους άλλους.
Μόνον ο Θεός την παραχωρεί (την εργασία στο χτίσιμο της οδού της ζωής που Λεωφόρος της είναι ο Ιησούς) κατά την ελευθερία που μας έδωκε αρκεί να την αποδεχθούμε και να αφήσουμε τον Σωτήρα μας Ιησού να γεννηθεί στην καρδιά μας γιατί ο Θείος απεσταλμένος, ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ είναι η οδός προς την σωτηρία, είναι ο Ίδιος αγάπη και συγχώρεση.. Δόξα στο Θεό! Τόσο σπλαχνικός Πάτερας που απλά ζητά από μας να Τον ζητήσουμε και να αποδεχθούμε τον Υιόν Του που θυσιάστηκε για μας. Στα επόμενα λόγια σας περιγράφω περίπου το βίωμα μου.
Ήμουν μικρός 12 χρονών και άρρωστος κοιμόμουν. Σιγά σιγά άρχισα να ξυπνάω και ξύπνησα ερχόμενος με πλήρη συνείδηση σε εγρήγορση αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ απτό κρεβάτι, σαν παράλυτος έβλεπα άκουγα αλλά εκτός απτά μάτια δεν μπορούσα να κουνηθώ. Έπειτα διαπίστωσα ότι έβλεπα κατά τρόπο υπερφυσικό με τα μάτια της ψυχής τόσο καθαρά όσο δεν γίνεται να περιγραφεί και έβλεπα πράγματα που δεν τα βλέπουμε με τα μάτια του σώματος όπως την δομή της ύλης, μέσα απ’αυτή, αλλά και μέσα στο σώμα μου έβλεπα την ίδια την ψυχή μου. Ξαφνικά και ακαριαία ένιωσα να αποχωρώ από το σώμα μου προς τον ουρανό και αισθανόμενος αυτά καταλαβαίνοντας ότι ίσως πέθαινα φώναξα: Θεέ μου δεν θέλω να πεθάνω! Αμέσως κάτι με τράβηξε στο σώμα μου. Από το φόβο μου έκλεισα τα μάτια μου. Θυμάμαι πως πέρασα μέσα απτήν σκεπή και ένιωθα τον αέρα να σφυρίζει στα μαλλιά μου επειδή η ταχύτητα ήταν σχεδόν αστραπιαία.
Δεν είμαι σε θέση να σας εξηγήσω περισσότερα γιατί δεν γνωρίζω ακριβώς. Μικρό παιδί ήμουν και αντί να γίνομαι καλύτερος άρχισα να γίνομαι από τις αδυναμίες μου χειρότερος.. Στάθηκα παντελώς ανίκανος να μάθω και η τιμωρία του Κυρίου ήρθε δίκαια και σαρωτικά αρκετά χρόνια αργότερα. Κάθε εμπόδιο σε καλό να λέμε διότι η τιμωρία του Κυρίου είναι από αγάπη για το καλό μας. Άρχισα να εντρυφώ στην ύλη. Μετά άρχισα να βλέπω δαίμονες πολύ καθαρά να με τυραννάνε στον ύπνο μου ή σε καταληψία (ξυπνούσα αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ) και όταν σηκωνόμουν απτό κρεβάτι έβλεπα διάφορες μελανιές στο σώμα μου. Είμαι εντελώς άθλιος. Αντί τότε να δοξολογήσω τον Κύριο έκανα λάθη και με λάθος τρόπο επειδή έβλεπα διάφορα πνεύματα ασχολήθηκα με τον αποκρυφισμό και έκανα μαθήματα σε σχολή εσωτερισμού που αποδείχθηκαν καταστροφικά και απομακρύνθηκα από την υπέρτατη αλήθεια του Χριστιανισμού. Θεός φυλάξει! Μακριά από αυτά αδέλφια ας προσέχουμε! Αργότερα φάνηκε οι δαίμονες να υποχωρούν αλλά πριν πολλά χρόνια πύκνωσε η εμφάνιση τους γιατί μόλις με έσυραν στην πλάνη τους ξαναγύρισαν και τελικά με τράβηξαν στην κόλαση ζωντανό όπου και ένιωθα κατά Θεία παραχώρηση να καίγομαι χωρίς να καίγομαι.
Εκείνες τις ζοφερές στιγμές ενώ φαινόμουν εξωτερικά εντάξει είχα σχεδόν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και σωματικά ένιωθα βαριά άρρωστος, δεν ήμουν καλά αλλά και σχεδόν είχα χάσει τον ύπνο μου για μερικούς μήνες. Άρχισα τότε να προσεύχομαι στον Κύριο μας γιατί θυμήθηκα ότι ήρθε να μας σώσει και κατέβηκε ως την κόλαση για να διδάξει. Δόξα στο Θεό! Έτρεξα εξομολογήθηκα, νήστεψα και κοινώνησα και άρχισα να αναρρώνω. Από τότε πέρασαν κάμποσα χρόνια και σιγά σιγά αναρρώνω μα ακόμη έχω παίδευση και τώρα, πρώτα ο Θεός προσπαθώ να γίνω Πατέρας, οικογενειάρχης προσπαθώντας να κάνω κάτι καλύτερο. Παντρεύτηκα λοιπόν και εργάζομαι δόξα τω Θεώ! Θα ήθελα να προσθέσω ότι εν συντομία μίλησα αλλά και πάλι συγγνώμη αν μακρηγόρησα, αν ταιριάσει και χρειαστεί μπορούμε να μιλήσουμε και ειδικότερα για την εμπειρία μου μα υπ’όψιν, μην ακούετε εμένα που έπεσα στο λάκκο αλλά το φώς και την φωνή Εκείνου που μας ειδοποιεί και καταδεικνύει που βρίσκεται ο λάκκος της νουθεσίας και που ο τόπος ο ουράνιος της μακαριότητας.
Προσπαθώ να δοξάζω τον Κύριο εγώ ο κακός και αμαρτωλός που δεν μπόρεσα να δω ενώ έβλεπα. Ακόμη και σε αυτό –στο να δοξάσω- είμαι σχεδόν ανίκανος μα δόξα τω Θεώ! Ο Κύριος δεν απαιτεί τίποτα από μας παρά μόνον να πάμε κοντά του και στο πιο εύκολο που μπορώ να κάνω, να Τον δοξάζω είμαι ανεπαρκής και ανάξιος λόγου, μακάριοι οι μη είδοντες και πιστεύσαντες.
Aδελφέ Γιώργο σε ευχαριστώ! για τα συνετά σου λόγια αγάπης. Εγώ ως ανάξιος, φαίνεται ορθότερο να πω την ουσία και το βίωμα και όχι τη λεπτομέρεια, όπως ένσοφα σχολίασες. Και να σου πω πως έχεις δίκιο να μην αξιολογείς τη πηγή αλλά το αποτέλεσμα διότι δεν είμαι άξιος σε τίποτα εκτός του ότι να σας πω ότι είμαι ανάξιος και ο Κύριος με έσωσε και μου επέτρεψε να συνεχίσω να εργάζομαι για αυτό. Πρέπει να εργαζόμαστε για την σωτηρία μας και να μην σταματάμε. Γιατί κατά Θείαν παραχώρηση έγιναν αυτά αλλά η πλάνη καραδοκεί και ο άγγελος του σκότους –εξαποδώ- μετασχηματίζεται σε άγγελον φωτός και πλάνης –μακριά από μας-. Με την εργασία και τις όποιες εκφάνσεις της η ανάπαυση αποκτά ουσία και τότε κούραση είναι η αεργία και ξεκούραση η εργασία όπως το παιχνίδι των αγαθών μικρών παιδιών και η ηδονή πνευματική, μια πρόγευση των αιωνίων, μακάρι για όλους.
Παρακάτω θα σας πω λοιπόν σε συντομία και χονδρικά αυτά που κατά Θεία οικονομία είδα. Μη σχηματίσετε εντύπωση ότι ό,τι είδα το είδα με την αξία μου αλλά τουναντίων’ ό,τι είδα το είδα επειδή ήμουν ανάξιος και κολάσθηκα και έβλεπα δαίμονες γιατί αρπάχθηκα στην κόλαση μα δόξα τω Θεώ! Ο Αναστάς Ιησούς εκήρυξε το ευαγγέλιο στα κατάβαθα αυτής! Πρωτίστως να μαρτυρήσω ότι ήμουν κωφός και είδα, τυφλός και ανέβλεψα και είδα εαυτόν κωφόν και τυφλόν. Γιατί και αν αρχικά είδα δεν πίστεψα. Η θεραπεία αυτήν και η ποίμανση δεν ήταν από μένα αλλά ήρθε μέσα μου. Εγώ από μόνος απέτυχα να καταλάβω ότι ήμουν σε πλάνη γιατί η αυτογνωσία δεν είναι θέμα κατανόησης αλλά υπερβατικό και δεν εννοείται αλλά πραγματώνεται και αυτό δεν γίνεται αυτόματα όπως θεωρούμε αλλά επειδή αδυνατούμε ο φιλεύσπλαχνος Κύριος παραχώρησε δώρα για να μας βοηθήσει όπως τον πόνο, την κρίση, την παίδευσην, την εργασία, την οικογένεια, την προσφορά , την θυσία ακόμα και του Υιόν Του τον μονογενή. Δεν είναι λοιπόν το έξω αλλά το μέσα που μας αλλάζει και το μέσα δεν είναι δικό μας αλλά του Θεού που μας ζητά να Τον ενστερνιστούμε και για αυτό να ευχόμεθα δια την σωτηρία όλων και ας εργαζόμαστε για αυτήν και για τους άλλους.
Μόνον ο Θεός την παραχωρεί (την εργασία στο χτίσιμο της οδού της ζωής που Λεωφόρος της είναι ο Ιησούς) κατά την ελευθερία που μας έδωκε αρκεί να την αποδεχθούμε και να αφήσουμε τον Σωτήρα μας Ιησού να γεννηθεί στην καρδιά μας γιατί ο Θείος απεσταλμένος, ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ είναι η οδός προς την σωτηρία, είναι ο Ίδιος αγάπη και συγχώρεση.. Δόξα στο Θεό! Τόσο σπλαχνικός Πάτερας που απλά ζητά από μας να Τον ζητήσουμε και να αποδεχθούμε τον Υιόν Του που θυσιάστηκε για μας. Στα επόμενα λόγια σας περιγράφω περίπου το βίωμα μου.
Ήμουν μικρός 12 χρονών και άρρωστος κοιμόμουν. Σιγά σιγά άρχισα να ξυπνάω και ξύπνησα ερχόμενος με πλήρη συνείδηση σε εγρήγορση αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ απτό κρεβάτι, σαν παράλυτος έβλεπα άκουγα αλλά εκτός απτά μάτια δεν μπορούσα να κουνηθώ. Έπειτα διαπίστωσα ότι έβλεπα κατά τρόπο υπερφυσικό με τα μάτια της ψυχής τόσο καθαρά όσο δεν γίνεται να περιγραφεί και έβλεπα πράγματα που δεν τα βλέπουμε με τα μάτια του σώματος όπως την δομή της ύλης, μέσα απ’αυτή, αλλά και μέσα στο σώμα μου έβλεπα την ίδια την ψυχή μου. Ξαφνικά και ακαριαία ένιωσα να αποχωρώ από το σώμα μου προς τον ουρανό και αισθανόμενος αυτά καταλαβαίνοντας ότι ίσως πέθαινα φώναξα: Θεέ μου δεν θέλω να πεθάνω! Αμέσως κάτι με τράβηξε στο σώμα μου. Από το φόβο μου έκλεισα τα μάτια μου. Θυμάμαι πως πέρασα μέσα απτήν σκεπή και ένιωθα τον αέρα να σφυρίζει στα μαλλιά μου επειδή η ταχύτητα ήταν σχεδόν αστραπιαία.
Δεν είμαι σε θέση να σας εξηγήσω περισσότερα γιατί δεν γνωρίζω ακριβώς. Μικρό παιδί ήμουν και αντί να γίνομαι καλύτερος άρχισα να γίνομαι από τις αδυναμίες μου χειρότερος.. Στάθηκα παντελώς ανίκανος να μάθω και η τιμωρία του Κυρίου ήρθε δίκαια και σαρωτικά αρκετά χρόνια αργότερα. Κάθε εμπόδιο σε καλό να λέμε διότι η τιμωρία του Κυρίου είναι από αγάπη για το καλό μας. Άρχισα να εντρυφώ στην ύλη. Μετά άρχισα να βλέπω δαίμονες πολύ καθαρά να με τυραννάνε στον ύπνο μου ή σε καταληψία (ξυπνούσα αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ) και όταν σηκωνόμουν απτό κρεβάτι έβλεπα διάφορες μελανιές στο σώμα μου. Είμαι εντελώς άθλιος. Αντί τότε να δοξολογήσω τον Κύριο έκανα λάθη και με λάθος τρόπο επειδή έβλεπα διάφορα πνεύματα ασχολήθηκα με τον αποκρυφισμό και έκανα μαθήματα σε σχολή εσωτερισμού που αποδείχθηκαν καταστροφικά και απομακρύνθηκα από την υπέρτατη αλήθεια του Χριστιανισμού. Θεός φυλάξει! Μακριά από αυτά αδέλφια ας προσέχουμε! Αργότερα φάνηκε οι δαίμονες να υποχωρούν αλλά πριν πολλά χρόνια πύκνωσε η εμφάνιση τους γιατί μόλις με έσυραν στην πλάνη τους ξαναγύρισαν και τελικά με τράβηξαν στην κόλαση ζωντανό όπου και ένιωθα κατά Θεία παραχώρηση να καίγομαι χωρίς να καίγομαι.
Εκείνες τις ζοφερές στιγμές ενώ φαινόμουν εξωτερικά εντάξει είχα σχεδόν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και σωματικά ένιωθα βαριά άρρωστος, δεν ήμουν καλά αλλά και σχεδόν είχα χάσει τον ύπνο μου για μερικούς μήνες. Άρχισα τότε να προσεύχομαι στον Κύριο μας γιατί θυμήθηκα ότι ήρθε να μας σώσει και κατέβηκε ως την κόλαση για να διδάξει. Δόξα στο Θεό! Έτρεξα εξομολογήθηκα, νήστεψα και κοινώνησα και άρχισα να αναρρώνω. Από τότε πέρασαν κάμποσα χρόνια και σιγά σιγά αναρρώνω μα ακόμη έχω παίδευση και τώρα, πρώτα ο Θεός προσπαθώ να γίνω Πατέρας, οικογενειάρχης προσπαθώντας να κάνω κάτι καλύτερο. Παντρεύτηκα λοιπόν και εργάζομαι δόξα τω Θεώ! Θα ήθελα να προσθέσω ότι εν συντομία μίλησα αλλά και πάλι συγγνώμη αν μακρηγόρησα, αν ταιριάσει και χρειαστεί μπορούμε να μιλήσουμε και ειδικότερα για την εμπειρία μου μα υπ’όψιν, μην ακούετε εμένα που έπεσα στο λάκκο αλλά το φώς και την φωνή Εκείνου που μας ειδοποιεί και καταδεικνύει που βρίσκεται ο λάκκος της νουθεσίας και που ο τόπος ο ουράνιος της μακαριότητας.
Προσπαθώ να δοξάζω τον Κύριο εγώ ο κακός και αμαρτωλός που δεν μπόρεσα να δω ενώ έβλεπα. Ακόμη και σε αυτό –στο να δοξάσω- είμαι σχεδόν ανίκανος μα δόξα τω Θεώ! Ο Κύριος δεν απαιτεί τίποτα από μας παρά μόνον να πάμε κοντά του και στο πιο εύκολο που μπορώ να κάνω, να Τον δοξάζω είμαι ανεπαρκής και ανάξιος λόγου, μακάριοι οι μη είδοντες και πιστεύσαντες.
Re: Θλίψη και χαρά
Τέτοια όνειρα φίλε Μάρκο βλέπουμε όλοι στον ύπνο μας, ειδικά όταν είμαστε μικροί. Μάλιστα κάποιοι εξακολουθούν να τα βλέπουν και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Τα όνειρα αυτά δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη πνευματική σημασία, αν όμως μας δημιουργούν αναστάτωση καλά είναι να τα συζητάμε με τον Πνευματικό μας.
Γενικά για όνειρα μπορούμε να πούμε:
"Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν και με την περίπτωση των ονείρων. Γνώστες, από προσωπικές εμπειρίες, των μεθόδων και των τεχνασμάτων του διαβόλου, αλλά και της χάριτος του Θεού, διείδαν μέσα από την εκδήλωση των ονείρων αφ'ενός τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων, αφ'ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.
Αλλά ας δούμε πρώτα πώς ορίζουν και ερμηνεύουν οι Πατέρες τα όνειρα:
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει πως « η των ονείρων φύσις ασαφής και πλαγία και ου μικράς δεομένη της εκ του νου εντρεχείας»Ω δηλ. τα όνειρα είναι ως προς τη φύση τους ασαφή και διφορούμενα και ως προς την εκδήλωσή τους προέρχονται από την κίνηση και δραστηριότητα του νου, που αποτελεί το «ηγεμονικόν» μέρος της ψυχής.
Την ίδια σκέψη διατυπώνει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφοντας πως το όνειρο (ενύπνιο) είναι «η κίνησις του νοός εν ακινησία σώματος». Όταν δηλαδή το σώμα ακινητοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο νους διαρκώς κινείται. Η κίνηση αυτή του νου συνιστά το όνειρο. Βέβαια, η κίνηση (ενέργεια) αυτή δεν βρίσκεται στον κανονικό της ρυθμό, γιατί οι αισθήσεις και η βούληση έχουν αδρανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά την ώρα του ύπνου. Γι'αυτό και οι εικόνες των ονείρων εμφανίζονται με αταξία και φέρονται με σύγχυση και ασάφεια.
Σύμφωνος προς τη διαπίστωση αυτή είναι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο οποίος σημειώνει ότι τα όνειρα αποτελούν φανταστικές κινήσεις του νου του ανθρώπου που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν αδρανούν πλέον οι αισθήσεις και οι άλλες λειτουργίες του σώματός του. Τα όνειρα δημιουργούνται με τη φαντασία, η οποία αποτελεί, μετά την πτώση του ανθρώπου, φυσική δύναμη της ψυχής. Οι Πατέρες τοποθετούν το φανταστικό μέρος της ψυχής μεταξύ του νου και της αισθήσεως, εκεί όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι εμπαθείς εικόνες (τα είδωλα, ψεύτικες εικόνες των παθών).
Το μυστήριο των ονείρων φαίνεται να είχε απασχολήσει και την ζωή των ανθρώπων στην παλαιά διαθήκη. Στη Σοφία Σειράχ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Κεναί ελπίδες και ψευδείς ασυνέτω ανδρί και ενύπνια άφρονας. Ως δρασσόμενος σκιάς και διώκων ανέμων, ούτως επέχων ενυπνίοις. Τούτο κατά τούτου όρασις ενυπνιών κατέναντι προσώπου ομοίωμα προσώπου ...» (Σοφίας Σειράχ λδ΄) Δηλ. εκείνος που πιστεύει στα όνειρα ομοιάζει με αυτόν που κυνηγά τη σκιά του και προσπαθεί να την πιάσει. Οι δαίμονες της κενοδοξίας (κατά τον Α. Ι. της κλίμακος), εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες.
Συμπεραίνουν, σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν και μας τα προαναγγέλλουν. Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν, εμείς μένουμε έκθαμβοι και υπερηφανευόμαστε ως τάχα προορατικοί. Σε όσους πιστεύουν στα όνειρα ο δαίμονας αυτός φάνηκε πολλές φορές σαν αληθινός προφήτης.
Σε όσους όμως τον περιφρονούν πάντοτε αποδείχθηκε ψεύτης. Διότι, σαν πνευματική ύπαρξη που είναι, βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σε εκείνους που είναι ευκολόπιστοι και τους το προλέγει με τα όνειρα. Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες από προγνωστική άποψη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν και να προβλέψουν είναι το τι σύμφωνα με την ζωή που κάνει ο άνθρωπος πρόκειται να του συμβεί, αλλά και αυτό όχι πάντοτε με επιτυχία. Ο διάβολος μπορεί να πλανέψει και να διαβάλει πολλούς ανθρώπους, άλλωστε αυτή είναι και η εργασία του.
Ας θυμηθούμε πόσους ασκητές δεν πήγε να πλανέψει στον ύπνο τους όταν αυτός ο μισόκαλος δεν μετασχηματίστηκε σε άγγελο φωτός. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας αναφέρει το γεροντικό: «Ήταν ένας μοναχός και του φανερωνόταν στον ύπνο του συνεχώς άγγελοι και του προέλεγαν τι μέλλει γενέσθαι τη επαύριω, βλέποντας ο μοναχός ότι όλα αυτά που έβλεπε στο όνειρό του γινόταν πραγματικότητα ενθουσιάστηκε και νόμισε ότι είχε φτάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη.
Μια μέρα λοιπόν του εμφανίζεται και πάλι στο όνειρό του άγγελος φωτός και του λέγει να πάει να πέσει στο πηγάδι και εξαιτίας της πνευματικότητάς του θα τον σηκώσουν άγγελοι και δεν θα πάθει τίποτα. Έτσι λοιπόν και έπραξε. Όταν όμως έπεσε στο πηγάδι δεν τον σήκωσαν άγγελοι, διότι στο όνειρό του αυτοί οι άγγελοι φωτός ήταν δαίμονες». Συμπερασματικά λοιπόν αυτός ο μοναχός έχασε και την ζωή του αλλά και την ψυχή του διότι πίστεψε στα όνειρα. Εάν λοιπόν αρχίζουμε να πιστεύουμε στους δαίμονες κοιμώμενοι, ύστερα θα εμπαιζόμαστε από αυτούς και ξύπνιοι. Εκείνος που πιστεύει στα όνειρα είναι εντελώς άσοφος και άπειρος, ενώ αυτός που δεν πιστεύει είναι πραγματικά σοφός και συνετός, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Ποικίλουν τα παραδείγματα από την Π.Δ. έως και την Κ.Δ. στα οποία ο διάβολος εξαπάτησε τους ανθρώπους. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την θυσία του Αβραάμ, κατά την οποία στην ιουδαϊκή γραμματεία και σύμφωνα με το βιβλίο των ιωβηλαίων, η θυσία του Ισαάκ δεν υποκινήθηκε από τον Θεό αλλά από «μαστεμά» (τον διάβολο), ο οποίος προσπάθησε να μειώσει τις αρετές του Αβραάμ ενώπιον του Θεού.
Φανερώνεται λοιπόν ο διάβολος στο όνειρο του Αβραάμ και του λέγει να θυσιάσει τον μονογενή του υιό. Ο Αβραάμ υπάκουος εκτελεί την εντολή, αλλά ο Θεός παρεμβαίνει και σώζει τον Ισαάκ. Ο διάβολος όμως δεν σταματά εδώ, αλλά εμφανίζεται σε όνειρο της Σάρρας και της λέγει ψευδώς ότι ο Αβραάμ θυσίασε τον υιό τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει η Σάρρα, σύμφωνα με την ταργκουμική γραμματεία του Ψευδο-Ιωνάθαν. Υπάρχουν όμως και ποικίλα όνειρα τα οποία προέρχονται από τον Θεό, όμως εδώ χρειάζεται αρκετή προσοχή.
Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν μερικά όνειρα, που προέρχονται από τον Θεό.
Αυτά είναι τα όνειρα του δίκαιου Ιωσήφ. 1) Στον δίκαιο Ιωσήφ, όταν ήθελε λαθραία να απολύσει την Παρθένο Μαρία δια την εγκυμοσύνη, ο Άγγελος στο όνειρο του είπε: " Ιωσήφ, μη φοβηθείς να παραλάβεις για σύζυγο την Μαριάμ ..." 2) "Άγγελος Κυρίου φαίνεται στο όνειρο του Ιωσήφ λέγοντας: Να σηκωθείς να παραλάβεις το παιδί και την Μητέρα Αυτού και φύγε στην Αίγυπτο". 3) Ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει περί των Μάγων: "Και συμβουλευόμενοι στο όνειρο να μην ανακάμψουν προς τον Ηρώδη, δια άλλης οδού αναχώρησαν στην χώρα τους" ( Ματθ β,12). 4) Ο απόστολος Παύλος, όταν ήταν στην Τρωάδα της Μικράς Ασίας, είδε στον ύπνο του ένα Μακεδόνα, που τον παρακαλούσε να έλθει στην Ευρώπη. "Όραμα την νύκτα είδε ο ΠαύλοςΩ άνδρας Μακεδόνας στάθηκε παρακαλώντας τον λέγοντας: Διάβου στην Μακεδονία να μας βοηθήσεις" (Πραξ. ιστ,9). 5) Την ώρα που ο Πιλάτος βασάνιζε με συνεχείς ανακρίσεις τον Ιησού, η γυναίκα του του είπε: "Μην πράξεις εσύ τίποτα σ' Αυτόν το δίκαιο, γιατί πολλά έπαθα σήμερα στο όνειρο μου γι' Αυτόν." ( Ματθ κζ,19) Ποιος λοιπόν έπειτα από αυτά, που αναφέρουν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, μπορεί να αμφισβητήσει, ότι έχουμε όνειρα, τα οποία προέρχονται από τον Θεό ή τον διάβολο;
Εκτός όμως αυτών, υπάρχουν και όνειρα που ονομάζονται αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά, μας φανερώνει ο Θεός διάφορες εικόνες που έχουν χαθεί ή ακόμη και σημεία ανεύρεσης λειψάνων.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την αποκάλυψη που δέχτηκε η Οσία Πελαγία για την ανεύρεση της θαυματουργού εικόνας της Μεγαλόχαρης της Τήνου. Επίσης υπάρχουν και σήμερα αποκαλυπτικά σημεία ανεύρεσης λειψάνων, όπως την φανέρωση μιας μαυροφορεμένης στον ύπνο μιας γυναίκας αποκαλύπτοντάς της σημείο ταφής των δέκα μαρτύρων στη νήσο Κρήτη. Ακόμη όμως έχουμε και την παρουσία οσίων στο όνειρο γυναίκας σε συγκεκριμένο σημείο μιας μονής, και με τα έργα ανακαίνισης που πραγματοποιήθηκαν στην συγκεκριμένη μονή βρήκαν τα λείψανα εκείνου του οσίου που είχε εμφανιστεί στο όνειρο εκείνης της γυναίκας, στο συγκεκριμένο σημείο που είχε δει τον όσιο στον ύπνο της, ήταν τα ιερά λείψανα του Οσίου Ευμενίου στην Ιερά Μονή Παναγίας του Κουδουμά.(σ.σ. Ένα απο τα χαρακτηριστικότερα δε παραδείγματα στις μέρες μας είναι η θαυμαστή εύρεση μέσω ονείρων αλλά και οραμάτων με αποκαλύψεις, των Ιερών Λειψάνων των νεοφανών Αγίων της Μυτιλήνης,των νεομαρτύρων Αγίου Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης 500 χρόνια μετά το μαρτύριο τους!)
Αυτά όμως τα όνειρα είναι ελάχιστα στη ζωή των χριστιανών, και πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός εάν ακόμη και σε αυτά τα αποκαλυπτικά όνειρα εμείς δεν δώσουμε σημασία, ούτε θα αγανακτήσει ούτε και θα εξοργιστεί μαζί μας. Χρειάζεται επομένως μεγάλη ωριμότητα και διάκριση στα όνειρα και σε αυτά ακόμη που νομίζουμε ότι προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό.
Πώς μπορούμε όμως να κάνουμε διάκριση καλού και κακού ονείρου; Είμαστε εμείς σε θέση να διακρίνουμε το καλό από το κακό όνειρό; Ή ακόμη είναι σε θέση οι «γεροντάδες» να μας ερμηνεύσουν τις βουλές του Θεού και να μας πουν αν ένα όνειρο είναι εκ Θεού ή εκ του πονηρού;
Πράγματι αυτά είναι κρίσιμα και σπουδαία ερωτήματα στην πνευματική ζωή. Και αυτό διότι ο διάβολος βλέπουμε να πλανεί τους ασκητές τις ερήμου, πόσο μάλλον τους μοναχούς και τους πνευματικούς του κόσμου τούτου. Το μόνο που αρμόζει σε αυτές τις περιστάσεις είναι να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα και οι πνευματικοί πρέπει αυτό να το ξεκαθαρίσουν στους εξομολογουμένους τους(σ.σ. εκτός και αν είναι χαρισματούχοι όπως πχ υπήρξαν ο Γέροντας Πορφύριος,Παϊσιος κ.α.)
Ακόμη και αν ένα όνειρο είναι αποκαλυπτικό και προέρχεται από τον Θεό και δεν υπακούσουμε, δεν πρόκειται να εξοργιστεί ο Θεός ούτε να αμαρτήσουμε εμείς που δεν υπακούσαμε, διότι γνωρίζει ο Κύριος ότι αυτό το κάνουμε από φόβο της πανουργίας των δαιμόνων.
Υπάρχουν όμως και όνειρα -οράματα, τα οποία αν και είναι λίγα είναι αποκαλυπτικά της παρουσίας του Θεού. Μας προλέγουν τη μέλλουσα κρίση και την κόλαση. Ξυπνάμε έντρομοι. Σε αυτά πρέπει να δίνουμε σημασία διότι μας ανάγουν στην μετάνοια. Πέρα όμως αυτών η φιλοκαλία προσπαθεί να κάνει μια διάκριση των ονείρων. Έτσι χωρίζει αυτά που είναι από το Θεό και αυτά που προέρχονται από τον διάβολο. Αυτά που είναι εκ Θεού είναι ελάχιστα στη ζωή του ανθρώπου. Και τα αναγνωρίζουμε από την χαρμολύπη και από τα δάκρυα που μας φέρνουν όταν ξυπνήσουμε.
Ενώ αυτά που είναι εκ του σατανά είναι πολυάριθμα καθώς δεν μας φέρνουν καμία συγκίνηση, κανένα δάκρυ και μας κάνουν να απορούμε και να προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε. Με αυτά ο σατανάς έχει σκοπό να μας παραπλανήσει, να μας εξάψει τη φαντασία, να μας καλλιεργήσει μίση και έχθρες, να μας ρεζιλέψει, να μας κλονίσει την πίστη, να μας κάνει να περνούμε δυστυχισμένοι τις μέρες μας, να μας βυθίζει σε αμφιβολίες, να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις, να μας υποβάλλει να πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε με τον Χριστό την Παναγία και πολλά άλλα. Με μόνο σκοπό να μας εξαπατά για να χάσουμε την αθάνατη ψυχή μας.
Συμπερασματικά, η εκκλησία μας προτρέπει να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς."
{ "Αποστολικοί Διάλογοι" τ. 6, Οκτώβριος 2006)
Πηγή:Alopsis.gr
Γενικά για όνειρα μπορούμε να πούμε:
"Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν και με την περίπτωση των ονείρων. Γνώστες, από προσωπικές εμπειρίες, των μεθόδων και των τεχνασμάτων του διαβόλου, αλλά και της χάριτος του Θεού, διείδαν μέσα από την εκδήλωση των ονείρων αφ'ενός τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων, αφ'ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.
Αλλά ας δούμε πρώτα πώς ορίζουν και ερμηνεύουν οι Πατέρες τα όνειρα:
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει πως « η των ονείρων φύσις ασαφής και πλαγία και ου μικράς δεομένη της εκ του νου εντρεχείας»Ω δηλ. τα όνειρα είναι ως προς τη φύση τους ασαφή και διφορούμενα και ως προς την εκδήλωσή τους προέρχονται από την κίνηση και δραστηριότητα του νου, που αποτελεί το «ηγεμονικόν» μέρος της ψυχής.
Την ίδια σκέψη διατυπώνει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφοντας πως το όνειρο (ενύπνιο) είναι «η κίνησις του νοός εν ακινησία σώματος». Όταν δηλαδή το σώμα ακινητοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο νους διαρκώς κινείται. Η κίνηση αυτή του νου συνιστά το όνειρο. Βέβαια, η κίνηση (ενέργεια) αυτή δεν βρίσκεται στον κανονικό της ρυθμό, γιατί οι αισθήσεις και η βούληση έχουν αδρανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά την ώρα του ύπνου. Γι'αυτό και οι εικόνες των ονείρων εμφανίζονται με αταξία και φέρονται με σύγχυση και ασάφεια.
Σύμφωνος προς τη διαπίστωση αυτή είναι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο οποίος σημειώνει ότι τα όνειρα αποτελούν φανταστικές κινήσεις του νου του ανθρώπου που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν αδρανούν πλέον οι αισθήσεις και οι άλλες λειτουργίες του σώματός του. Τα όνειρα δημιουργούνται με τη φαντασία, η οποία αποτελεί, μετά την πτώση του ανθρώπου, φυσική δύναμη της ψυχής. Οι Πατέρες τοποθετούν το φανταστικό μέρος της ψυχής μεταξύ του νου και της αισθήσεως, εκεί όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι εμπαθείς εικόνες (τα είδωλα, ψεύτικες εικόνες των παθών).
Το μυστήριο των ονείρων φαίνεται να είχε απασχολήσει και την ζωή των ανθρώπων στην παλαιά διαθήκη. Στη Σοφία Σειράχ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Κεναί ελπίδες και ψευδείς ασυνέτω ανδρί και ενύπνια άφρονας. Ως δρασσόμενος σκιάς και διώκων ανέμων, ούτως επέχων ενυπνίοις. Τούτο κατά τούτου όρασις ενυπνιών κατέναντι προσώπου ομοίωμα προσώπου ...» (Σοφίας Σειράχ λδ΄) Δηλ. εκείνος που πιστεύει στα όνειρα ομοιάζει με αυτόν που κυνηγά τη σκιά του και προσπαθεί να την πιάσει. Οι δαίμονες της κενοδοξίας (κατά τον Α. Ι. της κλίμακος), εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες.
Συμπεραίνουν, σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν και μας τα προαναγγέλλουν. Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν, εμείς μένουμε έκθαμβοι και υπερηφανευόμαστε ως τάχα προορατικοί. Σε όσους πιστεύουν στα όνειρα ο δαίμονας αυτός φάνηκε πολλές φορές σαν αληθινός προφήτης.
Σε όσους όμως τον περιφρονούν πάντοτε αποδείχθηκε ψεύτης. Διότι, σαν πνευματική ύπαρξη που είναι, βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σε εκείνους που είναι ευκολόπιστοι και τους το προλέγει με τα όνειρα. Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες από προγνωστική άποψη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν και να προβλέψουν είναι το τι σύμφωνα με την ζωή που κάνει ο άνθρωπος πρόκειται να του συμβεί, αλλά και αυτό όχι πάντοτε με επιτυχία. Ο διάβολος μπορεί να πλανέψει και να διαβάλει πολλούς ανθρώπους, άλλωστε αυτή είναι και η εργασία του.
Ας θυμηθούμε πόσους ασκητές δεν πήγε να πλανέψει στον ύπνο τους όταν αυτός ο μισόκαλος δεν μετασχηματίστηκε σε άγγελο φωτός. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας αναφέρει το γεροντικό: «Ήταν ένας μοναχός και του φανερωνόταν στον ύπνο του συνεχώς άγγελοι και του προέλεγαν τι μέλλει γενέσθαι τη επαύριω, βλέποντας ο μοναχός ότι όλα αυτά που έβλεπε στο όνειρό του γινόταν πραγματικότητα ενθουσιάστηκε και νόμισε ότι είχε φτάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη.
Μια μέρα λοιπόν του εμφανίζεται και πάλι στο όνειρό του άγγελος φωτός και του λέγει να πάει να πέσει στο πηγάδι και εξαιτίας της πνευματικότητάς του θα τον σηκώσουν άγγελοι και δεν θα πάθει τίποτα. Έτσι λοιπόν και έπραξε. Όταν όμως έπεσε στο πηγάδι δεν τον σήκωσαν άγγελοι, διότι στο όνειρό του αυτοί οι άγγελοι φωτός ήταν δαίμονες». Συμπερασματικά λοιπόν αυτός ο μοναχός έχασε και την ζωή του αλλά και την ψυχή του διότι πίστεψε στα όνειρα. Εάν λοιπόν αρχίζουμε να πιστεύουμε στους δαίμονες κοιμώμενοι, ύστερα θα εμπαιζόμαστε από αυτούς και ξύπνιοι. Εκείνος που πιστεύει στα όνειρα είναι εντελώς άσοφος και άπειρος, ενώ αυτός που δεν πιστεύει είναι πραγματικά σοφός και συνετός, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Ποικίλουν τα παραδείγματα από την Π.Δ. έως και την Κ.Δ. στα οποία ο διάβολος εξαπάτησε τους ανθρώπους. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την θυσία του Αβραάμ, κατά την οποία στην ιουδαϊκή γραμματεία και σύμφωνα με το βιβλίο των ιωβηλαίων, η θυσία του Ισαάκ δεν υποκινήθηκε από τον Θεό αλλά από «μαστεμά» (τον διάβολο), ο οποίος προσπάθησε να μειώσει τις αρετές του Αβραάμ ενώπιον του Θεού.
Φανερώνεται λοιπόν ο διάβολος στο όνειρο του Αβραάμ και του λέγει να θυσιάσει τον μονογενή του υιό. Ο Αβραάμ υπάκουος εκτελεί την εντολή, αλλά ο Θεός παρεμβαίνει και σώζει τον Ισαάκ. Ο διάβολος όμως δεν σταματά εδώ, αλλά εμφανίζεται σε όνειρο της Σάρρας και της λέγει ψευδώς ότι ο Αβραάμ θυσίασε τον υιό τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει η Σάρρα, σύμφωνα με την ταργκουμική γραμματεία του Ψευδο-Ιωνάθαν. Υπάρχουν όμως και ποικίλα όνειρα τα οποία προέρχονται από τον Θεό, όμως εδώ χρειάζεται αρκετή προσοχή.
Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν μερικά όνειρα, που προέρχονται από τον Θεό.
Αυτά είναι τα όνειρα του δίκαιου Ιωσήφ. 1) Στον δίκαιο Ιωσήφ, όταν ήθελε λαθραία να απολύσει την Παρθένο Μαρία δια την εγκυμοσύνη, ο Άγγελος στο όνειρο του είπε: " Ιωσήφ, μη φοβηθείς να παραλάβεις για σύζυγο την Μαριάμ ..." 2) "Άγγελος Κυρίου φαίνεται στο όνειρο του Ιωσήφ λέγοντας: Να σηκωθείς να παραλάβεις το παιδί και την Μητέρα Αυτού και φύγε στην Αίγυπτο". 3) Ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει περί των Μάγων: "Και συμβουλευόμενοι στο όνειρο να μην ανακάμψουν προς τον Ηρώδη, δια άλλης οδού αναχώρησαν στην χώρα τους" ( Ματθ β,12). 4) Ο απόστολος Παύλος, όταν ήταν στην Τρωάδα της Μικράς Ασίας, είδε στον ύπνο του ένα Μακεδόνα, που τον παρακαλούσε να έλθει στην Ευρώπη. "Όραμα την νύκτα είδε ο ΠαύλοςΩ άνδρας Μακεδόνας στάθηκε παρακαλώντας τον λέγοντας: Διάβου στην Μακεδονία να μας βοηθήσεις" (Πραξ. ιστ,9). 5) Την ώρα που ο Πιλάτος βασάνιζε με συνεχείς ανακρίσεις τον Ιησού, η γυναίκα του του είπε: "Μην πράξεις εσύ τίποτα σ' Αυτόν το δίκαιο, γιατί πολλά έπαθα σήμερα στο όνειρο μου γι' Αυτόν." ( Ματθ κζ,19) Ποιος λοιπόν έπειτα από αυτά, που αναφέρουν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, μπορεί να αμφισβητήσει, ότι έχουμε όνειρα, τα οποία προέρχονται από τον Θεό ή τον διάβολο;
Εκτός όμως αυτών, υπάρχουν και όνειρα που ονομάζονται αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά, μας φανερώνει ο Θεός διάφορες εικόνες που έχουν χαθεί ή ακόμη και σημεία ανεύρεσης λειψάνων.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την αποκάλυψη που δέχτηκε η Οσία Πελαγία για την ανεύρεση της θαυματουργού εικόνας της Μεγαλόχαρης της Τήνου. Επίσης υπάρχουν και σήμερα αποκαλυπτικά σημεία ανεύρεσης λειψάνων, όπως την φανέρωση μιας μαυροφορεμένης στον ύπνο μιας γυναίκας αποκαλύπτοντάς της σημείο ταφής των δέκα μαρτύρων στη νήσο Κρήτη. Ακόμη όμως έχουμε και την παρουσία οσίων στο όνειρο γυναίκας σε συγκεκριμένο σημείο μιας μονής, και με τα έργα ανακαίνισης που πραγματοποιήθηκαν στην συγκεκριμένη μονή βρήκαν τα λείψανα εκείνου του οσίου που είχε εμφανιστεί στο όνειρο εκείνης της γυναίκας, στο συγκεκριμένο σημείο που είχε δει τον όσιο στον ύπνο της, ήταν τα ιερά λείψανα του Οσίου Ευμενίου στην Ιερά Μονή Παναγίας του Κουδουμά.(σ.σ. Ένα απο τα χαρακτηριστικότερα δε παραδείγματα στις μέρες μας είναι η θαυμαστή εύρεση μέσω ονείρων αλλά και οραμάτων με αποκαλύψεις, των Ιερών Λειψάνων των νεοφανών Αγίων της Μυτιλήνης,των νεομαρτύρων Αγίου Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης 500 χρόνια μετά το μαρτύριο τους!)
Αυτά όμως τα όνειρα είναι ελάχιστα στη ζωή των χριστιανών, και πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός εάν ακόμη και σε αυτά τα αποκαλυπτικά όνειρα εμείς δεν δώσουμε σημασία, ούτε θα αγανακτήσει ούτε και θα εξοργιστεί μαζί μας. Χρειάζεται επομένως μεγάλη ωριμότητα και διάκριση στα όνειρα και σε αυτά ακόμη που νομίζουμε ότι προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό.
Πώς μπορούμε όμως να κάνουμε διάκριση καλού και κακού ονείρου; Είμαστε εμείς σε θέση να διακρίνουμε το καλό από το κακό όνειρό; Ή ακόμη είναι σε θέση οι «γεροντάδες» να μας ερμηνεύσουν τις βουλές του Θεού και να μας πουν αν ένα όνειρο είναι εκ Θεού ή εκ του πονηρού;
Πράγματι αυτά είναι κρίσιμα και σπουδαία ερωτήματα στην πνευματική ζωή. Και αυτό διότι ο διάβολος βλέπουμε να πλανεί τους ασκητές τις ερήμου, πόσο μάλλον τους μοναχούς και τους πνευματικούς του κόσμου τούτου. Το μόνο που αρμόζει σε αυτές τις περιστάσεις είναι να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα και οι πνευματικοί πρέπει αυτό να το ξεκαθαρίσουν στους εξομολογουμένους τους(σ.σ. εκτός και αν είναι χαρισματούχοι όπως πχ υπήρξαν ο Γέροντας Πορφύριος,Παϊσιος κ.α.)
Ακόμη και αν ένα όνειρο είναι αποκαλυπτικό και προέρχεται από τον Θεό και δεν υπακούσουμε, δεν πρόκειται να εξοργιστεί ο Θεός ούτε να αμαρτήσουμε εμείς που δεν υπακούσαμε, διότι γνωρίζει ο Κύριος ότι αυτό το κάνουμε από φόβο της πανουργίας των δαιμόνων.
Υπάρχουν όμως και όνειρα -οράματα, τα οποία αν και είναι λίγα είναι αποκαλυπτικά της παρουσίας του Θεού. Μας προλέγουν τη μέλλουσα κρίση και την κόλαση. Ξυπνάμε έντρομοι. Σε αυτά πρέπει να δίνουμε σημασία διότι μας ανάγουν στην μετάνοια. Πέρα όμως αυτών η φιλοκαλία προσπαθεί να κάνει μια διάκριση των ονείρων. Έτσι χωρίζει αυτά που είναι από το Θεό και αυτά που προέρχονται από τον διάβολο. Αυτά που είναι εκ Θεού είναι ελάχιστα στη ζωή του ανθρώπου. Και τα αναγνωρίζουμε από την χαρμολύπη και από τα δάκρυα που μας φέρνουν όταν ξυπνήσουμε.
Ενώ αυτά που είναι εκ του σατανά είναι πολυάριθμα καθώς δεν μας φέρνουν καμία συγκίνηση, κανένα δάκρυ και μας κάνουν να απορούμε και να προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε. Με αυτά ο σατανάς έχει σκοπό να μας παραπλανήσει, να μας εξάψει τη φαντασία, να μας καλλιεργήσει μίση και έχθρες, να μας ρεζιλέψει, να μας κλονίσει την πίστη, να μας κάνει να περνούμε δυστυχισμένοι τις μέρες μας, να μας βυθίζει σε αμφιβολίες, να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις, να μας υποβάλλει να πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε με τον Χριστό την Παναγία και πολλά άλλα. Με μόνο σκοπό να μας εξαπατά για να χάσουμε την αθάνατη ψυχή μας.
Συμπερασματικά, η εκκλησία μας προτρέπει να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς."
{ "Αποστολικοί Διάλογοι" τ. 6, Οκτώβριος 2006)
Πηγή:Alopsis.gr
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες