Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:38 pm
Ας βάλω κι εγώ σ' αυτό το σημείο το πρώτο κείμενο απ' τα τέσσερα Ευαγγέλια, που μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί μέσα από ένα φαινομενικά απλό παραμύθι, ο Κύριος μας φανέρωσε πως θα είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση. Είναι η παραβολή "του πλουσίου και του φτωχού Λάζαρου", που υπάρχει στο 16ο Κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου (στιχ. 10-31) και μόνο σ' αυτό. Το παραθέτω στο πρωτότυπο αρχαίο κείμενο και σε μετάφραση:
"19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται."
"19 Yπήρχε κάποτε ένας πλούσιος, που ντυνόταν με πορφύρα και λινά ρούχα, απολαμβάνοντας κάθε μέρα τη ζωή του μεγαλόπρεπα. 20 Yπήρχε κι ένας φτωχός που ονομαζόταν Λάζαρος, ο οποίος ήταν εγκαταλειμμένος κοντά στην αυλόπορτα του πλουσίου, με το σώμα του γεμάτο πληγές, 21 και λαχταρούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Παράλληλα έρχονταν και τα σκυλιά και έγλειφαν τις πληγές του. 22 Kάποτε, λοιπόν, πέθανε ο φτωχός και τον μετέφεραν οι άγγελοι στην αγκαλιά του Aβραάμ. Πέθανε επίσης κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. 23 Kαι στον άδη, καθώς βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και βλέπει τον Aβραάμ από μακριά και στην αγκαλιά του το Λάζαρο! 24 Φώναξε τότε και είπε: Πατέρα μου Aβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει την άκρη του δαχτύλου του στο νερό και να δροσίσει τη γλώσσα μου, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φλόγα! 25 Kι ο Aβραάμ απάντησε: Παιδί μου, θυμήσου ότι απόλαυσες εσύ τα αγαθά σου στη ζωή σου και παρόμοια ο Λάζαρος τα κακά. Tώρα, λοιπόν, αυτός ανακουφίζεται εδώ κι εσύ υποφέρεις. 26 Kι εκτός απ’ όλα αυτά, ανάμεσα σε μας και σε σας υπάρχει μεγάλο χάσμα, έτσι που όσοι θέλουν να περάσουν από εδώ σε σας, να μην μπορούν, κι ούτε οι από εκεί μπορούν να περάσουν σε μας. 27 Kι εκείνος είπε: Tότε, σε παρακαλώ, πατέρα, να τον στείλεις στο πατρικό μου σπίτι, 28 γιατί έχω πέντε αδέλφια, για να τους προειδοποιήσει, ώστε να μην έρθουν κι αυτοί στον τόπο αυτόν του βασανισμού. 29 Tου λέει ο Aβραάμ: Έχουν το Mωυσή και τους προφήτες. Aς ακούσουν αυτούς. 30 Kι εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Aβραάμ, αλλά αν πάει σ’ αυτούς κάποιος από τους νεκρούς, θα μετανοήσουν. 31 Tότε ο Aβραάμ του είπε: Aν το Mωυσή και τους προφήτες δεν ακούνε, ούτε κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς δεν πρόκειται να πειστούν."
Το κείμενο είναι πράγματι εκπληκτικό, γιατί εκτός από την αντιδιαστολή της εφήμερης επίγειας ζωής με την αιώνια, δηλαδή όποιος περνάει καλά στη ζωή αυτή χωρίς κόπους και θυσίες για την αγάπη του Θεού θα υποφέρει στην άλλη την αιώνια ζωή, ενώ όποιος υποφέρει αγόγγυστα τα βάσανα της ζωής αυτής για την αγάπη του Θεού θα απολαύσει "την αγκαλιά του Αβραάμ" (ο Αβραάμ στην Παλιά διαθήκη προτύπωσε τον Χριστό).
Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθω αργότερα.
Και δυο λόγια για όσα λέει για την προσωρινή μετά θάνατον κατάσταση και την τελική κρίση ο Νέστορας:
"Mat 16:28 αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου"
Πέρα απ' την κατάσταση όλων των ανθρώπων σύμφωνα με την τελική κρίση μετά τη Δευτέρα Παρουσία, υπάρχει το θέμα της προσωρινής κατάστασης όσων θα φύγουν απ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή πρίν από την χρονική στιγμή αυτή.
Οι Πατέρες λένε ότι οι ψυχές αυτές θα ζήσουν μια πρόγευση της τελικής κατάστασης χωρίς τα σώματά τους, τα οποία στο μεταξύ θ' αποσυντεθούν εδώ στη γη. Θα ενωθούν όμως με τα σώματα μετά την τελική κρίση για να συναπολαύσουν ή να τιμωρηθούν. Αυτή είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στη προσωρινή κατάσταση και την τελική. Μεταβολή της κατάστασης ενδιάμεσα, δηλαδή να τιμωρηθεί κάποιος για ένα διάστημα και στη συνέχεια να συγχωρηθεί ή κατά την τελική κρίση να πάει στον Παράδεισο, είναι μάλλον απίθανη, γιατί η μετά το θάνατο (το σαρκικό) κατάσταση των ανθρώπων έχει απόλυτη σχέση με το πως έζησαν, αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ούτε να προκαταλάβει την κρίση του Κυρίου. Μόνο Εκείνος με την άπειρη ευσπλαχνία Του γνωρίζει.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.