Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Θεολογικοί, φιλοσοφικοί και διάφοροι άλλοι προβληματισμοί, πάντοτε όμως με Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Νοέμ 22, 2013 10:39 am

Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.
22 Νοεμβρίου 2013

από τον π. Ιωάννη (συγγραφέα)

Αν έβγαινα την Κυριακή στο εκκλησίασμά και ρώταγα τον κόσμο που είχε έρθει για να εκκλησιαστεί, Ποιος από εσάς παιδιά μου πιστεύει;
{Θα με κοίταγαν λίγο περίεργα με ένα βλέμμα σαν να ήθελαν να πουν ,πάει ο παπάς τρελάθηκε. Αν δεν πιστεύαμε τι θέλουμε στην εκκλησία; Φυσικά και πιστεύουμε.}
Και θα σήκωναν όλοι το χέρι τους ψηλά, σε ένδειξη ότι όλοι πιστεύουν.
Η επόμενη όμως ερώτηση που θα ακολουθούσε, θα τους ξάφνιαζε για τα καλά.
Τι ακριβώς εννοείτε, όταν λέτε ότι πιστεύετε παιδιά μου;
Εδώ θα υπήρχε μια μικρή αμηχανία. Αλήθεια. Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε ότι πιστεύουμε;
Πιστεύουμε ότι υπάρχει θεός; Μα λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός ο Δημιουργός των πάντων. Αυτό όμως δεν φτάνει για να λέει κάποιος ότι είναι πιστός.
Πιστεύουμε ότι υπήρξε ο Χριστός και ότι είναι υιός του Θεού; Μα όλοι οι Χριστιανοί που βρίσκονται στην εκκλησία το πιστεύουν αυτό. Αλλιώς δεν θα βρισκόντουσαν αυτήν την στιγμή στην εκκλησία. Έτσι ούτε αυτό θα πρέπει να είναι λόγος για να χαρακτηρίσουμε κάποιον πιστό. Και φυσικά δεν είναι αιτία αυτό για να πάει κάποιος στον Παράδεισο.
Τότε τι; Φυσικά ένας λόγος για να χαρακτηρίσουμε κάποιον πιστό ,είναι το αν πιστεύει και υπερασπίζεται τα όσα δηλώνει το σύμβολο της πίστεως. Το Πιστεύω!!!!
Αλλά και αυτό πάλι δεν είναι ο απόλυτος ορισμός του πιστού κατά την γνώμη μου πάντα.
Ας θυμηθούμε τον εκατόνταρχο που έσπευσε να συναντήσει τον Χριστό παρακαλώντας τον να θεραπεύσει τον υπηρέτη του. Είπε στον Χριστό. Δεν χρειάζεται Κύριε να έρθεις στο σπίτι μου. Και από εδώ που είμαστε, αν το θελήσεις, αυτός θα γίνει καλά.
Αυτό παιδιά μου είναι πίστη!!!!!!! Αυτός είναι ο ορισμός του πιστού.
Αυτός που πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, στην ύπαρξη του υιού του Ιησού Χριστού, στην ύπαρξη της Παναγίας μας και των Αγίων, αλλά και στην θαυματουργή δύναμη που αυτοί πρεσβεύουν και εκπέμπουν σαν ευλογία προς τους πιστούς.!!!!!!!
Και φυσικά διάγει στην ζωή του έναν τέτοιο βίο όπως ο Χριστός, μας δίδαξε. Μέσα στην αγάπη για τον διπλανό του, την προσφορά, την ταπεινότητα, την εγκράτεια και όλα όσα άλλα υπέροχα διδάγματα και κατευθύνσεις μας έδωσε.
Γιατί ποιος ο λόγος να λέμε ότι πιστεύουμε όλα όσα ο Ιησούς Χριστός μας δίδαξε, αν δεν τα εφαρμόζουμε; Αν τα πιστεύουμε εμείς ,αλλά αφήνουμε σε άλλους να τα πράξουν γιατί σε εμάς είναι δύσκολο, τότε δεν είμαστε στην πράξη πιστοί.
Άρα θα τολμούσα να πω ότι κατά την δική μου ταπεινή άποψη ,ο ορισμός του πιστού είναι αυτός που πιστεύει στην ύπαρξη του Χριστού, πιστεύει όλα όσα ο Χριστός μας δίδαξε, αλλά και με αγνή ψυχή τα εφαρμόζει στην καθημερινότητα του.
Είναι ο ΠΙΣΤΟΣ που σε αυτόν…….. συμβαίνουν θαύματα.!!!!!!!!!!!

"46 Τί δε με καλείτε, Κύριε Κύριε, και ου ποιείτε ά λέγω; 47 πάς ο ερχόμενος προς με και ακούων μου των λόγων και ποιών αυτούς, υποδείξω υμίν τίνι εστίν όμοιος· 48 όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδομούντι οικίαν ός και έσκαψε και εβάθυνε και έθηκε θεμέλιον επί την πέτραν· πλημμύρας δε γενομένης προσέρρηξεν ο ποταμός τή οικία εκείνη, και ουκ ίσχυσε σαλεύσαι αυτήν· τεθεμελίωτο γάρ επί την πέτραν. 49 ο δε ακούσας και μη ποιήσας όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδομήσαντι οικίαν επί την γήν χωρίς θεμελίου· ή προσέρρηξεν ο ποταμός, και ευθύς έπεσε, και εγένετο το ρήγμα της οικίας εκείνης μέγα." (Λουκ. στ' 46-49)

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή: πατηρ-Ιωάννης Συγγραφέας : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Νοέμ 22, 2013 11:03 am

Παράδειγμα από την καθημερινότητα της ζωής μας
22 Νοεμβρίου 2013

Εικόνα

Κάποτε σε ένα μοναστήρι που ήμουν, είχαν έρθει τρείς γυναίκες να προσκυνήσουν. Κάτσαμε κάποια στιγμή στο Αρχονταρίκι να συζητήσουμε. Οι δύο από αυτές ήταν ήρεμες και ταπεινές ψυχές ,χαμηλών τόνων. Η Τρίτη γυναίκα ήταν διαφορετική. Είχε την έπαρση του φανατικού ανθρώπου. Αυτή είχε γυρίσει όλα τα Μοναστήρια και εκκλησίες ,είχε προσκυνήσει σε κάθε προσκύνημα, είχε επισκεφθεί πολλές φορές του Άγιους τόπους και γενικά ήταν από τους ανθρώπους που ζουν σε στενή σχέση με την εκκλησία του Χριστού. Αυτή λοιπόν η κυρία κατά την διάρκεια της συζήτησης δεν άφηνε τις άλλες δυο να πουν την γνώμη τους πάνω στα θέματα που μιλάγαμε. Αυτή ήξερε όλες τις απαντήσεις. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να πει σε μία από αυτές. Σκάσε εσύ. Μην Μιλάς.
Σκάσε εσύ. Μην μιλάς. !!!!!!!!!!!
Στεναχωρήθηκα πολύ. Γιατί; Γιατί διαπίστωσα ότι η δυστυχισμένη αυτή, είχε εντελώς λάθος το θέμα της πίστης μέσα στο μυαλό της. Δεν φτάνει να τρέχουμε στις εκκλησίες παιδιά μου, να διαβάζουμε ψαλμούς και να κάνουμε προσευχές, αν δεν έχουμε φορέσει σαν ένδυμα επάνω μας όλα όσα ο Χριστός μας, μας δίδαξε.
Και πάνω από όλα, αν δεν έχουμε αγάπη για τους άλλους.!!!!!!!
Και όμως, αυτή η γυναίκα θεωρούσε μέσα της ότι ήταν πιστή.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μας ρωτήσει κάποιος αν είμαστε πιστοί Χριστιανοί παιδιά μου, ας κοιτάξουμε βαθειά μέσα μας πριν απαντήσουμε ΝΑΙ.

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή: πατηρ-Ιωάννης Συγγραφέας : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Φωτεινή
Δημοσιεύσεις: 2060
Εγγραφή: Παρ Νοέμ 29, 2013 9:01 am
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

ΠΩΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΙΔΩ !

Δημοσίευσηαπό Φωτεινή » Παρ Ιαν 31, 2014 8:56 pm

ΕΡΩΤΗΣΗ : Δυσκολεύομαι νά πιστέψω στόν Θεό. Πῶς νά πιστέψω χωρίς νά ἰδῶ ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρῶτα ἀπ΄ὅλα εἶναι καλό νά ἐξετάσεις τόν ἑαυτόν σου νά βρεῖς ποιά μπορεῖ νά εἶναι ἡ αἰτία, πού ἐνῶ πρῶτα πίστευες καί ἤσουν πρόθυμος νά ζεῖς σάν καλός χριστιανός, τώρα ἔχεις διακόψει τήν σχέση σου μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία καί δυσκολεύεσαι ἀκόμα καί νά πιστέψεις στόν Χριστό.

Στό 3ο κεφ. τῆς Γενέσεως (Παλαιά Διαθήκη) διαβάζουμε ὅτι ἐνῶ ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἦταν σέ συνεχῆ κοινωνία μέ τόν Θεό, ὅταν παρέβησαν τήν ἐντολή Του «ἐκρύβησαν ὄ τε Ἀδάμ καί ἡ γυνῆ αὐτοῦ ἀπό προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ» (Γεν. 3, 8). Αὐτό συμβαίνει καί σήμερα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πράττει βαρύ ἁμάρτημα ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό καί κρύβεται καί προσπαθεῖ νά πείσει τόν ἑαυτό του ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός.

Ἀλλά τότε συμβαίνει ὅ,τι καί μέ τήν «ἔκλειψη τοῦ ἡλίου». Στήν περίπτωση πού τό φεγγάρι καλύπτει μία ὄψη τοῦ ἡλίου, οἱ ἄνθρωποι πού κατοικοῦν στήν σκιαρά πλευρά τῆς γῆς δέν βλέπουν τόν ἥλιο. Ὅμως αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ ἥλιος δέν ὑπάρχει. Ἀλλά ἁπλῶς τό φεγγάρι που παρουσιάστηκε μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ ἡλίου τούς κάνει νά μή τόν βλέπουν. Ἔτσι θά μποροῦσε νά λεχθεῖ καί γιά τήν «ἔκλειψη τοῦ Θεοῦ». Ὅταν ἡ ἁμαρτία στηθεῖ μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ, τό ἀνθρώπινο λογικό πέφτει στό σκοτάδι καί δέν αἰσθάνεται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ὁ Θεός χάθηκε καί δέν ὑπάρχει πιά. Ἁπλά ὁ σκοτισμένος ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπος δέν τόν βλέπει. Ὁ Κύριός μας ξεκάθαρα μίλησε γιά τό θέμα αὐτό : «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. 5, 7). Ἄν τά γυαλιά κάποιου εἶναι μαυρισμένα ἀπό τόν καπνό μπορεῖ νά ἰδεῖ, νά διαβάσει ;

Ἀλλά ὅταν λέγεις ὅτι θέλεις νά ἰδεῖς γιά νά πιστέψεις τί ἐννοεῖς ; Μέ τί θέλεις νά ἰδεῖς, μέ τά μάτια ἤ μέ τό πνεῦμα ; Ἄν θέλεις νά ἰδεῖς μέ τά σωματικά μάτια πῶς εἶναι δυνατόν τοῦτο ἀφοῦ ὁ Θεός δέν εἶναι ὕλη ἀλλά Πνεῦμα ; Μέ σωματικά μάτια βλέπεις τό λογικό σου ; Ὅμως θά θύμωνες ἄν κάποιος σοῦ ἔλεγε, ὅτι δέν πιστεύει πώς ἐσύ ἔχεις λογικό, ἀφοῦ δέν τό βλέπει μέ τά μάτια του ! Ἐάν ὅμως θέλεις μέ τό πνεῦμα σου νά δεῖς τόν Θεό, τότε μπορεῖς νά Τόν δεῖς, ἀφοῦ καί ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα. Μόνο πού τό πνεῦμα σου καί ἡ ψυχή σου πρέπει νά ἔχει καθαρότητα, ἐφόσον μόνον στούς καθαρούς ἔχει ὑποσχεθεῖ νά δοῦν τόν Θεό.

Ὁ Θεός πού εἶναι Ἀγάπη θά σοῦ φανερωθεῖ ἄν μέ εἰλικρίνεια Τόν καλέσεις νά ἔρθει κοντά σου.

Πηγή: http://www.impisidias.com


Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Ιουν 17, 2015 2:15 pm

Πιστεύω στον αληθινό Θεό ή στο δικό μου είδωλο;
17 Ιουνίου 2015 - από Anargyros Filotas

Εικόνα

Αν βγούμε στο δρόμο και ρωτήσουμε τους συμπατριώτες μας: "Πιστεύεις", από τους περισσότερους θα πάρουμε την απάντηση: "Πιστεύω". Αν όμως εξακολουθήσουμε να ρωτάμε περισσότερες λεπτομέρειες, τότε θα πάρουμε από αρκετούς απαντήσεις , όπως οι παρακάτω:

"Πιστεύω στο Θεό, αλλά όχι κατ' ανάγκην αυτόν που λέει η Εκκλησία. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάποιο θεό".
"Πιστεύω στο Χριστό, αλλά δεν έχω σχέση με την Εκκλησία, επειδή δεν συμφωνώ με τους παπάδες".
"Πιστεύω στο Χριστό και στην εντολή της αγάπης, αλλά αυτό το "αγαπάτε τους εχθρούς σας" είναι κατά τη γνώμη μου υπερβολή".
"Όλα καλά, αλλά είναι ανάγκη να νηστεύουμε τόσες πολλές μέρες το χρόνο;"
"Εγώ πάω στην Εκκλησία, νηστεύω και κοινωνώ, αλλά δεν μπορώ να πω τις αμαρτίες μου σ' έναν άνθρωπο. Που ξέρω, ότι δε θα τις πει σε κανέναν άλλο;"
...
"Κοίταξε, στην εποχή μας θεωρώ ότι το να απορρίπτει η Εκκλησία τις προγαμιαίες σχέσεις και τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου είναι αναχρονιστικό. Δε ζούμε βρε αδερφέ στο μεσαίωνα;"

Όλες αυτές οι απαντήσεις δείχνουν, ότι αυτοί που τις δίνουν δεν αποδέχονται την πίστη μας, όπως μας την δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός και την μετέδωσαν οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησία και η Εκκλησία μας μέχρι σήμερα, αλλά επιμένουν να βάλουν σ' αυτή τη δική τους άποψη. Είναι σαν να σου χαρίζουν ένα πίνακα ενός μεγάλου ζωγράφου κι εσύ εκστασιάζεσαι, σου αρέσει πολύ και βιάζεσαι να το κρεμάσεις στο σαλόνι σου, αλλά σύντομα βρίσκεις ότι ο ζωγράφος έχει κάνει κάποια λάθη και ...παίρνεις τις μπογιές για να τα διορθώσεις.

Η πίστη με τη λογική δεν τα πάνε καλά, επειδή η λογική είναι περιορισμένη και δεν αισθάνεται καλά με την απεραντοσύνη της πίστης. Όταν επομένως προσπαθούμε με το φτωχό μας μυαλό και το μεγάλο μας εγωισμό να ερμηνεύσουμε με τη λογική τα δόγματα της πίστης μας, όπως αυτό της Αγίας Τριάδος, τις πρακτικές συμβουλές του Χριστού και των Αγίων για το πως θα μπορέσουμε ν' ακολουθήσουμε τα βήματα του Χριστού κουβαλώντας το σταυρό μας, τα σωτηριώδη Μυστήρια όπως μας τα παρέδωσε ο Χριστός και οι Απόστολοι και τα ενέταξαν οι Πατέρες στη λειτουργική Παράδοση της Εκκλησίας μας, τότε τα βρίσκουμε πολλές φορές ακατανόητα και σπεύδουμε να τα προσαρμόσουμε στα μέτρα των παθών μας. Έτσι αυτό που καταλήγουμε να λατρεύουμε με την "τροποποιημένη" έκδοση της πίστης μας δεν είναι ο αληθινός Θεός, αλλά ένα είδωλο. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά αυτό το είδωλο θα δούμε, ότι σιγά σιγά όλο και περισσότερο δε μοιάζει στον αληθινό Θεό, αλλά στην εικόνα του εαυτού μας.

Για να μην πέσουμε σ' αυτή την πλάνη μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τη λογική μας. Όταν η λογική μας δεν αρκεί και η ασθενική πνευματική μας εμπειρία δε μας καλύπτει, τότε να κάνουμε υπακοή σ' αυτά λέει η Εκκλησία μας. Σε περίπτωση απορίας για κάποιο θέμα, έχουμε τον Πνευματικό μας ή τον παπά της ενορίας μας ή όποιον άλλο άνθρωπο εμπιστευόμαστε να συμβουλευτούμε για πνευματικά θέματα, επειδή αναγνωρίζουμε ότι από κει που βρισκόμαστε εμείς σήμερα έχει περάσει στην πορεία του πνευματικού του αγώνα.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μάιος 20, 2016 10:26 am

Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;
Μάιος 19, 2016 20:19 Από isagiastriados.com

Εικόνα

του Μητροπολίτη Anthony Bloom

Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας.

Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;

Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.

Είναι στιγμές που είμαστε περισσότερο «ευσεβείς» και λέμε ευλαβικά: «ο Θεός δοκιμάζει την υπομονή μου, την πίστη μου, την ταπείνωσί μου». Βρίσκομε ένα σωρό τρόπους για να μεταβάλουμε την εναντίον μας κρίσι του Θεού σε έπαινό μας. Είμαστε τόσο υπομονετικοί ώστε μπορούμε να υποφέρουμε ακόμα και τον Θεό!

Όταν πάμε να προσευχηθούμε όλες τις φορές θέλουμε ΚΑΤΙ από Εκείνον και καθόλου ΕΚΕΙΝΟΝ. Μπορεί αυτό να λεχθεί σχέση; Συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο αυτόν στους φίλους μας; Αποβλέπουμε κυρίως σ’ αυτό που η φιλία μπορεί να μας δώση ή αγαπάμε τον φίλο; Συμβαίνει το ίδιο στις σχέσεις μας με τον Θεό;

Ας σκεφθούμε τις προσευχές μας, τις δικές σας και τις δικές μου. Σκεφθήτε την θέρμη, το βάθος και την έντασι που έχει η προσευχή σας, όταν αφορά κάποιον που αγαπάτε, ή κάτι που έχει σημασία για την ζωή σας. Τότε η καρδιά σας είναι ανοιχτή, όλος ο εσωτερικός σας εαυτός είναι προσηλωμένος στην προσευχή. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει κάποια σημασία για σας; ΌΧΙ, καθόλου! Απλώς σημαίνει ότι το θέμα της προσευχής σάς απασχολεί.

Όταν κάνετε την γεμάτη πάθος, βαθειά και έντονη προσευχή, την σχετική με το αγαπώμενο πρόσωπο, ή την κατάστασι που σας στεναχωρεί και μετά στραφήτε στο επόμενο αίτημα, που δεν σας απασχολεί και πολύ και ξαφνικά παγώση η διάθεσί σας, τι άλλαξε; «Ψυχράθηκε» μήπως ο Θεός; Ή έχει «απομακρυνθεί»; Όχι ασφαλώς. Αυτό σημαίνει ότι όλη η έξαρσι, όλη η έντασι της προσευχής σας δεν γεννήθηκε από την παρουσία του Θεού, ούτε από την προς Αυτόν πίστι σας, την σφοδρή γι’ Αυτόν αγάπη, από την αίσθησι της παρουσίας Του. Αλλά γεννήθηκε, μόνο και μόνο, από την ανησυχία σας για κείνο το πρόσωπο ή για κείνη την υπόθεσι, και όχι για τον Θεό.

Γιατί λοιπόν μας εκπλήττει το γεγονός ότι αυτή η απουσία του Θεού μας πλήττει; Εμείς είμαστε εκείνοι που απουσιάζουμε, εμείς γινόμαστε ψυχροί, αφού δεν μας ενδιαφέρει πλέον ο Θεός. Γιατί; Διότι ο Θεός δεν έχει τόσο σημασία για εμάς.

Υπάρχουν επίσης και άλλες περιπτώσεις που ο Θεός είναι «απών». Εφόσον εμείς είμαστε πραγματικοί, δηλαδή είμαστε, αληθινά, ο εαυτός μας, ο Θεός μπορεί να είναι παρών και να κάνη κάτι για εμάς. Αλλά από την στιγμή που προσπαθούμε να γίνουμε ότι στην ουσία δεν είμαστε, τότε δεν μένει τίποτε να πούμε ή να έχουμε. Γινόμαστε μία φανταστική προσωπικότης, μία ανειλικρινής παρουσία, και την παρουσία αυτήν δεν μπορεί να την πλησιάσει ο Θεός.

Για να μπορέσουμε να προσευχηθούμε πρέπει να ζήσουμε στην κατάστασι η οποία καθορίζεται σαν Βασιλεία του Θεού. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι Αυτός είναι ο Θεός, ο Βασιλεύς, οφείλουμε να παραδοθούμε σ’ Αυτόν. Τουλάχιστον πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το θέλημά Του, ακόμη και αν δεν είμαστε ικανοί να το εκπληρώσουμε. Αλλά αν δεν είμαστε ικανοί γι’ αυτό, αν φερόμαστε στον Θεό όπως ο πλούσιος νεανίας που δεν μπορούσε να ακολουθήση τον Χριστό γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος, τότε πώς θα Τον συναντήσουμε;

Πολύ συχνά, ότι θα θέλαμε να είχαμε αποκτήσει δια της προσευχής, δια της βαθείας σχέσεως με τον Θεό, την οποίαν τόσο επιθυμούμε, είναι απλώς μια επιθυμία ευτυχίας και τίποτα παραπάνω. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να πουλήσουμε όλα όσα έχουμε για ναν αγοράσουμε τον πολύτιμο μαργαρίτη. Έτσι πώς είναι δυνατόν να κερδίσουμε αυτόν τον πολύτιμο μαργαρίτη; Είναι Αυτός η προσδοκία μας;

Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;

Πηγή: ekklisiaonline


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Ιούλ 26, 2016 12:27 pm

Μήπως "χριστιανεύουμε" αντίχριστα;
Δευτέρα, 25 Ιούλιος 2016 - Από imverias.blogspot.gr

Εικόνα

Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Δυσκολευόμαστε να συνυπάρχουμε με τους άλλους.

Πνιγόμαστε με τους λογισμούς, «πώς με είδε, πώς με κοίταξε, τί σκέφθηκε, πώς θα του φερθώ, τί να πω, πώς να το πω».

Κατά τα άλλα μπορεί το βράδυ να κάνουμε μετάνοιες και προσευχές, να τρώμε αλάδωτα, να έχουμε πνευματικό και να κοινωνούμε τακτικά.
Όμως ο ναρκισσισμός μας να μην μας αφήνει να ζήσουμε χριστιανικά. Έχουμε εκκλησιαστικοποιήσει τον εγωισμό μας, έχουμε κάνει την «πνευματική ζωή» μία ζωή αποξένωσης από τους άλλους και όχι κοινωνίας με τους άλλους.
Αυτόνομες νομοτελειακές πράξεις ηθικής και "κάθαρσης παθών" έχουν αντικαταστήσει τον Χριστό.

Δεν αναζητούμε τον Χριστό, ούτε τον άλλο.
Η αγαπολογία δίνει και παίρνει στους εκκλησιαστικούς κύκλους· μοιάζει όμως με την κακιά μητριά της πνευματικής ζωής μιας και είναι αποκομμένη από την άσκηση που αναζητά την Χάρη.
Έχουμε καταφέρει το ακατόρθωτο: να αυτοθεωνόμαστε χριστιανικά, να ταπεινωνόμαστε ναρκισσιστικά, να ασκούμαστε αντιχριστιανικά, να αυτοδικαιωνόμαστε εξομολογητικά, να κατακρίνουμε-απορρίπτουμε τους άλλους αγαπητικά, να εκκλησιαζόμαστε ατομικά...να «χριστιανεύουμε» αντίχριστα.

Πηγή¨ekklisiaonline.gr


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Οκτ 05, 2017 8:40 am

Είσαι πράγματι Χριστιανός;
04-10-2017

Εικόνα

1) Είναι πιστοί απλώς οι βαπτισμένοι Oρθόδοξοι Χριστιανοί;

2) Είναι πιστοί όσοι µεγαλώνοντας δεν σκέπτονται και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τι σημαίνει τό βάπτισμα και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν κατά την τέλεση τού µυστηρίου τού βα­πτίσµατος;

3) Είναι πιστοί όσοι διατείνονται, ότι είναι χριστιανοί, αλλά δεν εκκλησιά­ζονται τακτικώς, δεν εξοµολογούν­ται τις αμαρτίες τους σε πνευματικό πατέρα και δεν κοινωνούν τό Χρι­στό, η κοινωνούν απροετοίμαστοι, χωρίς µετάνοια και χωρίς κατά δια­στήµατα εξομολόγηση των αμαρτιών τους;

4) Είναι πιστοί όσοι δεν έχουν την προθυμία, ούτε καν την περιέργεια, να ανοίξουν και να διαβάσουν την Αγία Γραφή, αλλά διαβάζουν κοσµι­κά βιβλία και περιοδικά, και κάθονται επί ώρες µπροστά στην τηλεόραση και ακούουν και βλέπουν αμαρτωλά, αισχρά και σατανικά πράγματα;

5) Είναι πιστοί όσοι έπαυσαν να προσεύχονται και να κάνουν τό ση­µείο τού Σταυρού, η κουνούν τό χέ­ρι τους σαν να παίζουν µαντολίνο και αυτό τό ονομάζουν Σταυρό;

6) Είναι πιστοί οι τυπικώς εκκλησιαζό­µενοι, χασµώµενοι και αναμένοντες πότε να τελειώσn ή θεία λειτουργία;

7) Είναι πιστοί όσοι δυσφορούν, αν γίνει κήρυγμα κατά τη θεία λειτουρ­γία, και ψιθυρίζουν, και βγαίνουν έξω από τό ναό, και συζητούν, και καπνίζουν;

8) Είναι πιστοί οι άνδρες, οι οποίοι εισέρχονται στους ναούς και στα προσκυνήματα µε σορτς;

9) Είναι πιστές οι γυναίκες, οι οποίες θέτουν τη µόδα υπεράνω της Θρη­σκείας και εμφανίζονται δημοσίως ηµίγυµνες και σχεδόν ολόγυμνες ή µε παντελόνια, σιχαμερό φαινόμενο στα µάτια τού Θεού κατά το λόγω τού Θεού, και εισβάλλουν έτσι και στους φοβερούς τόπους της λατρεί­ας; «Ο καταραμένος Διάβολος θα βγει απ’ το καυκί του», προφήτευσε o άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. ‘Άλλοτε ο Διάβολος τηρούσε προσχήματα, τώρα δεν τηρεί, έγινε τελείως αδιάντροπος. Με την ξετσιπωσιά των γυναικών επαληθεύεται Ο λόγος τού αγίου Κοσμά κατά τον ζωηρότε­ρο τρόπο.

10) Είναι πιστοί όσοι ανοίγουν το στό­µα τους για να τρώγουν τα αγαθά τού Θεού, άλλα δεν ανοίγουν το στόμα τους για να ομιλήσουν για το Θεό και να υπερασπίσουν την Πίστη, όταν κοσμικοί και άπιστοι ομιλούν εναντίον τού Θεού και της Πίστεως;

11) Είναι πιστοί όσοι είναι πνευµατικώς αδιάφοροι και δεν έχουν αγωνία για τη σωτηρία τους και τη σωτηρία των συνανθρώπων τους;

12) Είναι πιστοί όσοι δεν θέλουν κα­κοπάθεια, άλλα συνεχή καλοπέραση, και σκοπό και τρόπο της ζωης τους έχουν κάνει τα φαγοπότια, τα γλεν­τοκοπήµατα, τις κοσμικές και αμαρτωλές διασκεδάσεις;

13) Είναι πιστοί όσοι πορνεύουν, µοιχεύουν, ασελγαίνουν, ακολα­σταίνουν, κάνουν όλα τα κέφια τους, και δεν κάνουν αγώνα εναντίον των παθών τους, και δεν περιορίζουν και δεν κόβουν την αισχρή αμαρτία;

14) Είναι πιστοί όσοι κάνουν εκτρώσεις και κατακρεουργούν και σκοτώνουν τα αθώα παιδιά και τα ρίχνουν στους υπονόμους των ιατρείων; ‘Εκατον­τάδες χιλιάδες παιδιά σκοτώνονται κάθε χρόνο µε τις εκτρώσεις εδώ στην ‘Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα! Και αν συνεχισθεί τό παιδοκτόνο και εθνο­κτόνο έγκλημα των εκτρώσεων, µετά από µερικές δεκαετίες οι ξένοι θα γίνουν πλειοψηφικά στην Ελλάδα και θα µας κάνουν εργάτες τους, υπηρέ­τες και δούλους! Ή Ελλάδα σβήνει, πεθαίνει!

15) Είναι πιστοί όσοι βλασφημούν τό Θεό’ τό Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα και σταυρωθέντα για τη σωτηρία µας Θεό’ τό Σταυρό’ την Παναγία’ τους Αγίους;

16) Είναι πιστοί όσοι από τό µέσα της δηµοσιότητος, και ιδίως την τηλεό­ραση, πολεμούν τη χριστιανική πίστη και τη χριστιανική ηθική;

17) Είναι πιστοί οι µασόνοι, οι οποίοι, παρά τη µασονική τους ιδιότητα, διατείνονται, oτι είναι χριστιανοί; Είναι πιστοί οι οικουµενισταί, αρχιερείς, ιερείς, θεολόγοι και λοιποί, οι οποίοι, παρά τις προδοσίες της Πίστεως, διατείνονται, ότι είναι Ορθόδοξοι;

‘Όχι, αγαπητοί! Δεν είναι πιστοί αυ­τοί, τους οποίους αναφέραμε, και άλλοι ακόμη, τους οποίους δεν ανα­φέραµε, για να µη µακρύνωµε τό λόγο.

Δεν είναι πιστοί όλοι οι βαπτισμένοι χριστιανοί ‘Ορθόδοξοι Πολλοί οι βα­πτισµένοι χριστιανοί ‘Ορθόδοξοι, ολί­γοι οι πιστοί, πολύ ολίγοι πιστοί είναι εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν, οµολο­γούν και υπερασπίζονται την Πίστη, αγαπούν τό Θεό και τον συνάνθρωπο, έχουν καλοσύνη, προσεύχονται, εξομολογούνται, κοινωνούν, αγωνιούν για τη σωτηρία τους και τη σωτηρία των συνανθρώπων τους, κάνουν πνευματικόν αγώνα, αποφεύγουν τα µε­γάλα αµαρτήµατα, πολεμούν και τα µικρά, κακοπάθουν χάριν τού Χριστού και της σωτηρίας τους, κάνουν θυσίες ακολουθώντας τό θέλημα τού Θεού και όχι τό δικό τους θέλημα και τό θέλημα τού κόσμου, σηκώνουν σταυ­ρό και σταυρώνονται και αυτοί, για ν’ αξιωθούν ενδόξου αναστάσεως και αιωνίου ζωης.

«Οί τού Χριστού τήν σάρκα έσταύρωσαν συν τοίς παθήµασι και ταίς έπιθυµίαις» (Γαλ. 5:24). ΟΙ άνθρωποι τού Χριστού, οι συνειδητοί χριστιανοί, οι αληθώς πιστοί, σταύ­ρωσαν τον σαρκικό εαυτό τους µαζί µε τα πάθη και τις επιθυμίες του, νέ­κρωσαν τό αμαρτωλό θέλημα τους.

Αυτοί µε τό δικό τους σταυρό και τη σταύρωση τού παλαιού εαυτού τους τίλουν και υψώνουν τό Σταυρό τού Χριστού, και ό Σταυρός τού Χριστού ως όντως πιστούς τους υψώνει στον υπερουράνιο κόσμο. Πεθαίνοντας δεν πηγαίνουν κάτω, όπως οι άπιστοι και αμετανόητοι, άλλα πηγαίνουν επάνω, «όπου πρόδροµος υπέρ ήµών» πήγε ό Ιησούς (‘Εβρ. 6:20).

Σταυρέ τού Κυρίου, βοήθει ήµίν τοις άµαρτωλοίς και άναξίοις, άλλά πιστοίς και άγωνιζοµένοις, ‘ίνα τύχω­µεν έλέους και ύψωθώµεν τή δυνάµει σου, «όπου πρόδρομος υπέρ ήµών» ύψώθη ό Ιησούς.

(Από τον «ΣΤΑΥΡΟ»)

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Οκτ 18, 2017 9:05 am

Πώς είναι ο Θεός;
Newsroom 17-10-2017

Εικόνα

Ένας νέος πήγε σ ‘ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:
-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;
-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.
-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;
-Και βέβαια, το πιστεύω.
-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;
-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.

Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα. Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:
-Γέροντα, εγώ σε ρωτάω σοβαρά, του είπε. Κι εσύ μου λες πως εγώ έφτιαξα το Θεό.
-Μα κι εγώ σοβαρά σου μιλάω, του απάντησε ο γέροντας. Πολύ σοβαρά. Και πρόσεξε γιατί. Εσύ μ’ όλ’ αυτά που με ρωτάς, δείχνεις πως δεν ψάχνεις να βρεις το Θεό όπως είναι. Εσύ ψάχνεις να βρεις έναν Θεό όπως τον θέλεις εσύ, όπως τον φαντάζεσαι εσύ, κομμένον στα μέτρα σου. Αυτόν τον Θεό λοιπόν θα τον έχεις φτιάξει εσύ. Δεν θα είναι ο αληθινός Θεός.

Και πρόσθεσε ο άγιος αυτός γέροντας:
-Ψάξε να βρεις τον αληθινό Θεό, παιδί μου. Να Τον δεχτείς όπως είναι. Μην Τον θέλεις όπως εσύ τον φαντάζεσαι. Προσπάθησε να γίνεις εσύ όπως σε θέλει ο Θεός. Προσπάθησε να Τον καταλάβεις όπως είναι. Και ν’ αγαπήσεις το θέλημά Του, όπως είναι.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Νοέμ 20, 2017 8:12 am

«Πιστεύω»
Newsroom 19-11-2017

Εικόνα

Είναι η πρώτη λέξη τού Συμβόλου τής Πίστεως. Ίσως τήν έχουμε συνηθίσει, έχει όμως πολύ βάθος. Άς προσπαθήσουμε πολύ σύντομα νά τό εξερευνήσουμε.

Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει πρώτα-πρώτα: δέχομαι χωρίς αμφιβολία ότι υπάρχει. Όχι όμως πιστεύω – έτσι αόριστα – σ’ ένα ύψιστο όν, πού μπορεί ο καθένας νά τό ονομάζει όπως θέλει.

Πιστεύω σέ συγκεκριμένο Θεό, στόν μόνο αληθινό Θεό, στήν Αγία Τριάδα, τόν Πατέρα, τόν Υιό καί τό Άγιον Πνεύμα.

Επίσης πιστεύω ότι ο Υιός τού Θεού, τό δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, έγινε άνθρωπος γιά τή σωτηρία μας. Είναι τόσο σημαντικό στοιχείο τής πίστεως αυτό, ώστε όταν ρώτησαν οι Ιουδαίοι τόν Κύριο τί νά κάνουν γιά νά εργάζονται τά έργα τού Θεού, Εκείνος τούς απάντησε αυτό ακριβώς: «Τούτό εστι τό έργον τού Θεού, ίνα πιστεύσητε εις όν απέστειλεν εκείνος» (Ιω. ?/ 28-29). Αυτό είναι τό έργο πού ο Θεός ζητά, τό νά πιστέψετε ζωντανά καί έμπρακτα σ’ Αυτόν πού Εκείνος απέστειλε (δηλαδή στόν Κύριο Ιησού).

Αλλά τί σημαίνει «πιστεύω στόν Κύριο Ιησού Χριστό»; Σημαίνει ότι δέχομαι μέ όλη μου τήν καρδιά ως αληθινά όλα όσα μάς είπε: τίς ουράνιες α λήθειες, δηλαδή τά δόγματα• τίς υποσχέσεις καί απειλές Του• τίς άγιες εντολές Του. Ακόμη πιστεύω ότι ο Κύριος μέ τό όλο έργο Του καί ιδίως μέ τή σταυρική Του θυσία καί τήν Ανάστασή Του μάς εξασφάλισε τή σωτηρία, μάς γλύτωσε από τήν αμαρτία καί τόν θάνατο καί μάς χάρισε τή Βασιλεία τών ουρανών.

Πιστεύω δηλαδή ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο προσωπικός μου σωτήρας, αλλά καί όλου τού κόσμου.Ο Ίδιος όμως, όπως αναφέραμε, είπε γιά τήν πίστη: «Τούτό εστι τό έργον». Ονόμασε τήν πίστη έργο, δηλαδή κάτι πού φανερώνεται στίς πράξεις μας. Μέ άλλα λόγια η αληθινή πίστη στόν Θεό δέν είναι μόνο θεωρητική παραδοχή πού δέν επηρεάζει τή ζωή μας. Καί τά δαιμόνια πιστεύουν, διδάσκει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, καί τρέμουν μπροστά στή δύναμη τού Θεού χωρίς όμως νά μετανοούν γιά τήν κακία τους. Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή, συνεχίζει. Δείξε μου τήν πίστη σου από τά έργα σου (Ιακ. β/ 17-19).

Πιστεύω συνεπώς στόν Θεό σημαίνει αγωνίζομαι νά ζώ σύμφωνα μέ τό θέλημά Του, μέ τίς εντολές Του. Μετανοώ γιά τίς αμαρτίες μου, καλλιεργώ τήν αρετή. Απέχω από ό,τι δέν αρέσει στόν Θεό, προσ εύχομαι, νηστεύω, κάνω ελεημοσύνες, συγ χωρώ όσους μού έχουν φταίξει, εκ κλησιάζομαι, συμμετέχω συνειδητά στά ιερά Μυστήρια τής Εκκλησίας…Αλλά ο αγώνας αυτός έχει ένα μεγάλο όραμα: τήν κληρονομία τής Βασιλείας τών ουρανών. Πιστεύω σημαίνει «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών».

Πιστεύω ότι υπάρχει καί μετά θάνατον ζωή. Τήν σκέφτομαι. Όχι απλώς τήν σκέφτομαι, αλλά καί τήν περιμένω καί τήν ποθώ καί ετοιμάζομαι, ώστε όταν έλθει ο Κύριός μου κατά τή Δευτέρα Του Παρουσία, νά μέ βρεί έτοιμο, μετανοημένο, καθαρό από τήν αμαρτία καί στολισμένο μέ αρετές, γιά νά μέ αξιώσει τής ουρανίου Βασιλείας Του, στήν οποία δέν θά εισέλθει όποιος εργάζεται τά έργα τής αμαρτίας (πρβλ. Γαλ. ε/ 19-21, Αποκ. κα/ 27).

Τέλος πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του. Εμπιστοσύνη βέβαια στόν Θεό δείχνουμε καί μέ όλα τά παραπάνω, αλλά ιδιαιτέρως όταν πιστεύουμε ότι η ζωή μας είναι στά χέρια Του• ότι φροντίζει όχι μόνο γιά τή σωτηρία τής ψυχής μας, αλλά καί γιά τήν καθημερινή διατροφή μας, τήν υγεία μας, τήν επαγγελματική καί οικογενειακή μας αποκατάσταση καί πορεία, γιά όλα τά θέματα καί προβλήματά μας. Τά γνωρίζει όλα καί θά δώσει τήν καλύτερη λύση. Γιατί είναι Πατέρας, στοργικός Πατέρας.

Η εμπιστοσύνη αυτή στήν πρόνοιά Του σημαίνει επίσης πώς ό,τι μάς συμ-βαίνει, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, τό θεωρούμε ότι ο Θεός τό στέλνει ή τό παραχωρεί γιά τόν καταρτισμό καί τή σωτηρία μας. Κι όταν μάς πειράζει ο σατανάς, κι όταν μάς ταλαιπωρούν κακόβουλοι άνθρωποι, αυτό γίνεται επειδή τό επιτρέπει ο Θεός καί όσο τό επιτρέπει. Μέ αυτό τό πνεύμα μάς προτρέπει ο πατερικός λόγος: «Τά συμβαίνοντά σοι ενεργήματα ως αγαθά προσδέξη, ειδώς ότι άτερ Θεού ουδέν γίνεται». Τά γεγονότα πού σού τυχαίνουν, νά τά υποδέχεσαι ως καλά, έχοντας υπ? όψη σου ότι τίποτε δέν γίνεται χωρίς νά τό θέλει ο Θεός (Διδαχή τών Αποστόλων 3, 10). Έτσι, ο πιστός όλα τά θλιβερά τά αντιμετωπίζει μέ υπομονή καί ευγνωμοσύνη καί αγωνίζεται νά δώσει τόν καρπό πού περιμένει από αυτόν ο Θεός (καί γιά τόν οποίο επέτρεψε τή θλίψη), καρπό μετανοίας καί εξαγιασμού.

Η πίστη λοιπόν είναι κάτι πολύ μεγάλο καί βαθύ. Ο πιστός ζεί καί σκέπτεται ουράνια, θεϊκά, τελείως διαφορετικά από αυτόν πού δέν πιστεύει. Αλλ? άς μή θεωρήσουμε τήν κατάσταση τής τελείας πίστεως ως κάτι απλησίαστο. Άς αγωνιζόμαστε νά ζούμε κατά τό άγιο θέλημα τού Θεού καί άς Τόν παρακαλούμε νά αυξάνει τήν πίστη μας. Καί η αγαθότητά Του μέρα μέ τήν ημέρα θά τήν τελειοποιεί.

“Ο ΣΩΤΗΡ”, 15/05/2013

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Πιστεύω Κύριε! Αλλά πως πιστεύω και τι πιστεύω.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Δεκ 14, 2017 1:12 pm

Τι είπε ιερομόναχος του Αγίου Όρους στον Ευγένιο Ιονέσκο και του άλλαξε τη ζωή;
Newsroom 13-12-2017

Εικόνα

Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος.

Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris match, πριν από αρκετά χρόνια:

«Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι. Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού. Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε -και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία. Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ. Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό. Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού. Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:

– Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;

– Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.

– Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός, πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;

Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα, στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση. Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο. Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα. Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του! Του απάντησα:

– Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός,

– Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται».

Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα, όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.

Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι: η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα», όπως αναφέρεται στο «Μαρτυρίες φωτός» του Αρχιμ. Νίκωνα Κουτσίδη.

– Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο, που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!

– Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 9 και 0 επισκέπτες