ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Θεολογικοί, φιλοσοφικοί και διάφοροι άλλοι προβληματισμοί, πάντοτε όμως με Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Αύγ 04, 2014 7:31 pm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
Ας δούμε τώρα ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από δεκάδες αιώνες, και προκαλεί έκπληξη για την ακρίβεια της επιστημονικής περιγραφής. Έναν αιώνα πριν, θεωρούσαν «εκστατικό όραμα», «μύθοι» κλπ.
«Τσακήσονται οι σάρκες αυτών, εστηκότων αυτών επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών ρυήσονται εκ των ώτων αυτών, και η γλώσσα αυτών τακήσεται εν τω στόματι αυτών» (Ζαχαρίας ΙΔ΄ 12).
Αλήθεια, ποιο όπλο υπήρχε εκείνη την εποχή, που μπορούσε να προκαλέσει τέτοια αποτελέσματα; Το τόξο, τα βέλη, το μαχαίρι, η σφενδόνα, ο κριός;
Διαβάζοντας μια επιστημονική περιγραφή των αποτελεσμάτων της ατομικής βόμβας, θυμήθηκα τον Ζαχαρία.
«Όταν πέσει μια ατομική βόμβα, οι επιπτώσεις στον πληθυσμό εξαρτώνται από την απόσταση που βρίσκεται ο καθένας από το σημείο της έκρηξης… Όσοι βρίσκονται μέσα σε μια πρώτη ζώνη, ανάλογα την ισχύ της βόμβας, τήκονται και εξαφανίζονται…
Όσοι βρίσκονται σε μια δεύτερη ζώνη, παθαίνουν τα εξής: Λιώνουν οι σάρκες τους, τα μάτια τους, η γλώσσα τους, παραμένουν δε μόνο τα κόκκαλα που αντέχουν σε μεγαλύτερες θερμοκρασίες…»
Ο λόγος του Ζαχαρία έμεινε ανεξήγητος για πολλούς αιώνες. Οι υλιστές συγγραφείς βρήκαν ευκαιρία, και τον ένταξαν στη σφαίρα της φαντασίας, του οράματος, της έκστασης στην οποία οδηγείται κανείς από χρήση ναρκωτικών ουσιών και μέθης, και τόσα και τόσα άλλα. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να μη δει την προφητεία, για το τέλος αυτού του κόσμου. Θα γίνει λοιπόν θερμοπυρηνικός πόλεμος…
Ο Πέτρος στη Β΄ επιστολή του (γ΄ 10) λέει «ήξει δε η ημέρα του Κυρίου, εν ή ουρανοί ριζηδόν παρελεύσονται. ΤΑ ΔΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΥΣΟΥΜΕΝΑ ΛΥΘΗΣΟΝΤΑΙ, και η γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται».
Η γη λοιπόν είχε μια αρχή, όπως απέδειξε η επιστήμη. Η ενέργεια του σύμπαντος συνεχώς υποβαθμίζεται, και όλοι οι επιστήμονες σήμερα δέχονται ότι θα υπάρξει ένα τέλος. Τι λέει η γραφή;
«Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται» (Ματθ. 24, 35)
«Αμήν λέγω υμίν, εως αν παρέλθει ο ουρανός και η γη…» (Ματθ. 5, 18)
«Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται» (Λουκάς 21, 33)
«Και είδον ουρανόν καινόν και γη καινήν» (Αποκάλυψη 21, 1)
«καινούς δε ουρανούς και γη καινή προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί» (Β΄ Πέτρου 3, 13).

Την εποχή που γράφτηκε το ευαγγέλιο, υπήρχαν πολύ λίγοι άνθρωποι ακόμη πάνω στη γη. Δεν υπήρχε μόλυνση, ούτε τα ανθρώπινα μέσα για να προκληθούν οικολογικές καταστροφές. Φαινόταν λοιπόν για αιώνες περίεργο το γεγονός ότι η γη και ο ουρανός θα παρέλθουν. Κανείς δεν έκανε τότε τέτοιες σκέψεις. Απεναντίας θεωρούσαν τον ουρανό και την γη θεότητες, και οι θεοί δεν ήταν λογικό να «παρέλθουν».
Ακόμη και ο Ησαϊας όμως το είπε «Έσται γαρ ο ουρανός καινός και η γη καινή…», οκτώ αιώνες πριν από τον Χριστό!
Ζούμε σε μια εποχή, που καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο τον λόγο του Θεού. Σήμερα ξέρουμε τι εννοούσαν οι προφήτες και ο Ιωάννης με τις περιγραφές της πυρηνικής έκρηξης, τι εννοούσε ο Πέτρος. Καταλάβαμε τι είναι το «χάραγμα». Ανακαλύψαμε ότι ο Μωυσής είχε δίκαιο, τόσο πολύ που μόνο κάποιος που δεν θέλει να το δει, δεν το βλέπει.
Πλησιάζουν οι έσχατες ημέρες; Ο λόγος του Θεού μας απαγορεύει να κάνουμε τέτοιες υποθέσεις!
«Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέρα ουδέ την ώρα εν η ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 25, 13)
«Ουχ υμών εστι γνωναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν την ιδία εξουσία» (Πραξ. Α΄, 7)
«Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί» (Πετρ. Β΄ 3, 10).
Αντί λοιπόν να συναγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον σε ικανότητα πρόβλεψης, έτοιμοι! Ας λέμε «ελθέτω η βασιλεία σου», όπως λέει η προσευχή που μας δίδαξε ο Ιησούς. Αν πράγματι εφαρμόζουμε την Χριστιανική διδασκαλία, ήδη βιώνουμε την ειρήνη, την χαρά, την ευτυχία, την πρόγευση δηλαδή της αιώνιας ζωής.
________________________________________


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Αύγ 05, 2014 8:21 pm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11
Υπάρχουν πολλοί, που δέχονται την αλήθεια των ευαγγελίων. Δεν έχουν όμως διαβάσει οι ίδιοι αναλυτικά και προσεκτικά τα θεόπνευστα αυτά κείμενα, και παρασύρονται εύκολα σε σφάλματα.
Μια μέρα βρέθηκα σε μια παρέα, και κάποιος από τους γνωστούς μου είπε: «Ο Χριστός ήταν ένας τέλειος άνθρωπος. Δεν ισχυρίστηκε ποτέ ο ίδιος ότι ήταν Θεός. Οι μαθητές του τον θεοποίησαν. Πέστε μου, που είπε ότι είναι Θεός» και περισσότεροι από δέκα νέοι άνθρωποι, δεν είχαν τίποτα να απαντήσουν.
Πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή τα ευαγγέλια και όλη την αγία γραφή. Τότε, θα βοηθήσουμε πολλούς καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας, που απλά δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά αν την ακούσουν, αμέσως την καταλαβαίνουν και η ζωή τους αλλάζει.
Αλήθεια, είπε ποτέ ο Ιησούς ότι είναι Θεός; Φυσικά και το είπε. Ας δούμε μερικά από τα εδάφια
«Αμήν, αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί» (Ιωάννης 8, 58).
«Τίνα με λέγουν οι άνθρωποι είμαι;» ρωτάει ο Χριστός τους μαθητές του,
και απαντάει ο Πέτρος
«Συ ει ο Χριστός, ο υιός του Θεού του ζώντος»
Ο Χριστός, αυτός που περίμεναν, που προανάγγειλαν οι προφήτες.
Ο Χριστός του απαντάει:
«Μακάριος είσαι, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι αποκάλυψε τούτο, αλλά ο πατήρ μου εν τοις ουρανοίς… Θέλω σοι δώσοι τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών…»
Ο άπιστος Θωμάς είπε «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Αν ο Ιησούς δεν ήταν Θεός, και δεν τον διόρθωσε, δεν θα έπρεπε να είναι απατεώνας;
Ας δούμε με συντομία μερικά ακόμη εδάφια
«εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» (Φιλ. 2, 10)
«ος εστιν εικων του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολ. 1, 15)
«Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄ Τιμοθ. 3, 16)
«Η βασιλεία η εμη ουκ εστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάννη 18, 36)
«Ινα σε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου αφιένει αμαρτίας επί της γης» (Μάρκου 2, 5)
«αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι» (Λουκ. 7, 48).
Στο δικαστήριο ο αρχιερέας έσκισε τα ρούχα του σε ένδειξη αγανάκτησης, γιατί ο Ιησούς «βλασφήμησε», αφού είπε ότι είναι ο υιός του Θεού.
«Και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις» (Μαρκ. 13, 26)
«Τον δε αρχηγόν της ζωής απεκτείνατε, ον ο Θεός ήγειρε εκ νεκρών, ου ημείς μάρτυρες εαμέν» (Πράξεις 3, 15).
Δεκάδες εδάφια μπορούμε να αναφέρουμε. Μπορούμε όμως να επικαλεστούμε και την κοινή λογική. Ο Παύλος, οι απόστολοι, μαρτύρησαν και το πρόσωπό τους έλαμπε από χαρά, γιατί θα συναντούσαν τον Χριστό.
Έλεγαν όλοι ψέματα, και πέθαναν για να αποδείξουν το ψέμα τους; Για πιο λόγο, για ποιο όφελος;
Έχω ακούσει την παράξενη άποψη: «Εδώ, στη γη είναι ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Όλα εδώ πληρώνονται, όπως λέει και η παροιμία».
Αρχικά, η κοινή λογική λέει ότι όχι, δεν πληρώνονται όλα εδώ. Στη γη βασιλεύει η αδικία.
Ο Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε ότι θα αποδώσει δικαιοσύνη, και θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πράξεις τους.
«Δια τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 24, 44)
«Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πας οφθαλμός» (Αποκάλυψη 1, 7)
«οίδατε ότι η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται» (Α΄ Θεσ. 5, 1)
«πως φύγητε από τις κρίσεως» (Ματθ. 23, 33)
«εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ. 22, 13-25, 30)
Ο ίδιος ο Ιησούς τόνισε στους μαθητές του, ότι όποιος αρνηθεί τον λόγο του και διώξει τους αποστόλους του, θα τιμωρηθεί αυστηρότερα από ότι τιμωρήθηκαν τα Σόδομα και Γόμορα (Ματθαίος 10, 15).
Ο Ιησούς μας τονίζει συνεχώς ότι θα κριθούμε
«Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε: εν ώ γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτο μετρηθήσεται υμήν (Ματθ. 7, 1).
Δεν διστάζει ο Ιησούς να τονίσει
«Πορεύεσθε απ΄ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον» (Ματθ. 25, 41).
«Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένων υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. 25, 34).
«Πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν» (Ιωάννου 14, 2).
«Θησαυρίζετε θησαυρός εν ουρανώ» (Ματθ. 6, 20).
«Την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. 10, 28).
«ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας ίνα, όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς» (Λουκάς 16, 9).
Αλήθεια, ας σκεφτούμε την προτροπή αυτήν του Χριστού. Να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας με τα χρήματα που είναι τόσο άδικα μοιρασμένα στη γη. Έτσι, θα γίνουμε δεκτοί από αυτόν στην κρίση. Μετά από όλα αυτά, δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να πει ότι ο Ιησούς δεν είπε με σαφήνεια που είναι ο παράδεισος και που η κόλαση! Πάντως, όχι στη γη!
Ας προσέχουμε λοιπόν τι λέμε. Ας σκεπτόμαστε. Πέφτουμε σε σοβαρά σφάλματα, χωρίς να το καταλάβουμε.
Εμπιστευόμαστε μάγους, μέντιουμ, αστρολόγους, ζώδια, οιωνούς, όταν κάθε σοβαρός άνθρωπος, και οι επιστημονικοί σύλλογοι (π.χ. οι αστρονόμοι, οι ψυχολόγοι κλπ.) λένε καθαρά ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετα. Ο λόγος του Θεού σε πολλά σημεία τα καταδικάζει με αυστηρότητα!
«Πειράζει που διαβάζουμε τα ζώδιά μας;» ρωτάνε οι μαθητές μου.
«Πειράζει που τα πιστεύετε. Για δύο λόγους: Πρώτο, διότι δείχνετε ότι δεν είστε έξυπνοι. Είναι δυνατό να εξαρτάται η ζωή μας από τα «άστρα» και όχι από την δική μας προσπάθεια, πρωτοβουλία, αυτενέργεια, θέληση; Και δεύτερο, ο Θεός που το απαγορεύει, ξέρει ότι θα οδηγηθούμε σε λάθος δρόμο. Αντί να στρέφουμε την προσοχή μας στις δικές μας ενέργειες, θα κοιτάμε τι είπαν τα άστρα για μας!»
Ο άνθρωπος πρέπει να νοιώθει υπεύθυνος για τις πράξεις του, και να προσπαθεί να διαμορφώσει το μέλλον του, επιδιώκοντας το καλλίτερο γι΄ αυτόν μέσα στα όρια του Θεϊκού νόμου, που είναι ο απόλυτος φυσικός νόμος» απαντάω.
Αλήθεια, αφού όλα αυτά είναι τόσο προφανή, τόσο βέβαια, σύμφωνα με την απλή λογική, αλλά και σύμφωνα με κάθε μορφής επιστημονική έρευνα, γιατί είναι πιστοί Χριστιανοί μόνο ένα μικρό ποσοστό από τους συνανθρώπους μας;
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί:
α) «Πιστεύεις σήμερα, τον εικοστό πρώτο αιώνα;» ακούω συχνά να μου λένε. Σίγουρα, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν ένα λογικό σφάλμα. Τι σχέση έχει ο αιώνας με την ύπαρξη του Θεού;
Αν δούμε για παράδειγμα μια καινούργια πολυκατοικία, καταλαβαίνουμε ότι την έφτιαξε ένας αρχιτέκτονας, ενώ αν δούμε μια παλιά πολυκατοικία, ένα παλιό κτίσμα, ή έστω την Ακρόπολη, δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά φτιάχτηκαν από κάποιον; Δεν υπάρχει πλέον η έννοια της δημιουργίας επειδή βρισκόμαστε στον εικοστό αιώνα;
β) «Σήμερα, την εποχή των κομπιούτερ, της επιστήμης, εσύ ακόμη πιστεύεις;»
Πράγματι, το κομπιούτερ με βοήθησε πολύ να συλλέξω στοιχεία από πολλά πανεπιστήμια, μέσω του Internet. μόνο που τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο από ότι ισχυρίζονται πολλοί άνθρωποι. Αποδεικνύουν ότι όλα έγιναν με μια Θαυμαστή, μοναδική ακρίβεια, που δεν οφείλεται στην τύχη, στη σύμπτωση. Αλήθεια, θα μπορούσε να φτιαχτεί «κατά τύχη» ένας υπολογιστής; Όχι φυσικά. Τότε, πως θα μπορούσε να φτιαχτεί κατά τύχη ο κόσμος, με όλες τις θαυμαστές ρυθμίσεις που περιγράφτηκαν στις πρώτες σελίδες του βιβλίου;
Κοιτάζοντας τον υπολογιστή, και επικοινωνώντας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με κάθε γωνιά του πλανήτη, τις βιβλιοθήκες, τα πανεπιστήμια, τις προσωπικές σελίδες των επιστημόνων, σκέφτομαι, αν είναι δυνατό να πιστεύουν σοβαρά ότι πριν από μερικές γενιές είμαστε πίθηκοι! Ακόμη και στην αρχαιότητα υπήρξαν τα περίφημα επτά θαύματα του κόσμου, που προκαλούν και σήμερα έκπληξη και θαυμασμό.
γ) Οι άνθρωποι φοβούνται την ειρωνεία. Πράγματι, το πνεύμα της ειρωνείας, είναι σατανικό πνεύμα. Η γελοιοποίηση του συνανθρώπου μας κρύβει κακία, μοχθηρία, εγωισμό. Όλα αυτά όμως είναι τόσο έξυπνα κρυμμένα πίσω από το «χιούμορ». Με το πρόσχημα ότι κάνουμε την ζωή μας πιο χαρούμενη προκαλούμε στον συνάνθρωπό μας την δυστυχία.
Κάθε άνθρωπος φοβάται μήπως τον ειρωνευτούν. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη χαρακτήρα, για να μπορούμε να μένουμε σταθερά στον στόχο μας, στις πεποιθήσεις μας, χωρίς να φοβόμαστε «τι θα πουν οι άλλοι».
Οι χριστιανοί είναι ισχυρές προσωπικότητες. Ξέρουν τι θέλουν, και δεν λυγίζουν μπροστά στον φόβο της ειρωνείας. Αν γνωρίζουν καλά την Χριστιανική διδασκαλία, γρήγορα γίνονται πολύ αγαπητοί, για πολλούς λόγους. Φέρονται με αγάπη σε όλους. Προσπαθούν να μη δημιουργούν προβλήματα, και επί πλέον προσπαθούν να διευκολύνουν τους άλλους να λύσουν τα δικά τους. Δεν απειλούν την ευτυχία των συνανθρώπων τους. Δεν επιβουλεύονται την περιουσία τους, την οικογένεια τους.
Είναι ένα στήριγμα σε όποιον δυστυχήσει ακολουθώντας τις κοσμικές αυταπάτες. Τελικά, κερδίζουν.
Βέβαια, οι Χριστιανοί τα πετυχαίνουν όλα αυτά, γιατί δεν είναι μόνοι τους. Έχουν ένα στήριγμα που είναι ακαταμάχητο «Είναι σκληρό να κλωτσάς σε πέτρα» είπε ο Κύριος στον νεαρό Παύλο, πριν πιστέψει. Και, ο Παύλος αργότερα είπε, αν ο Θεός είναι μαζί μας, τι σημασία έχει ποιος είναι εναντίον μας;
δ) Οι άνθρωποι απιστούν βλέποντας το κακό παράδειγμα.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, άνθρωποι «καθώς πρέπει» όπως δάσκαλοι, καθηγητές, ιερείς, να αποδεικνύεται ότι είναι κλέφτες, εκμεταλλευτές, παιδεραστές, τελείως διεφθαρμένοι.
Τι εντύπωση προκαλεί, ένας ιερέας, που την μια μέρα λέει «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και πάντες οι ψεύσται, θέλουσι έχει την μερίδα αυτών εν την λίμνη την καιομένη με πυρ και θείου» και την άλλη μέρα αποδεικνύεται ότι ο ίδιος ο ιερέας ανήκει σε μια από αυτές τις κατηγορίες!
Τι σκέφτονται τότε οι άνθρωποι; Άρα, μας κορόϊδευε! Τίποτα από αυτά που έλεγε δεν πιστεύει, τίποτα δεν είναι αλήθεια. Μας κοροϊδεύουν, για να μπορούν να μας ελέγχουν ευκολότερα!
Είναι κατανοητή η οργή που προκαλούν οι υποκριτές που βρίσκονται ανάμεσά μας. Εμπορεύονται την πίστη μας, κερδίζουν από την προσπάθειά μας να πλησιάσουμε τον Θεό.
Μοιάζουν με τους εμπόρους που έδιωξε ο Χριστός από τον ναό λέγοντάς τους ότι έκαναν σπήλαιο ληστών τον οίκο του Θεού.
Πρέπει όμως να είμαστε αντικειμενικοί. Τα λίγα αυτά παραδείγματα, όση οργή και αν προκαλούν, δεν πρέπει να μας κρύβουν και τους τόσους άξιους ιερείς, που αγωνίζονται με αυταπάρνηση μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να διδάξουν τον λόγο του Θεού.
Να δούμε τους τόσους καλούς ανθρώπους, που κάνουν ένα πολύ αξιόλογο έργο, αλλά είναι ταπεινοί, δεν το προβάλλουν. Ο τύπος και τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν μόνο το κακό. Αν σήμερα κλέψει ένας ιερέας, θα γίνει πρώτη είδηση σε όλα τα δελτία ειδήσεων. Θα ακούσουμε «Οι ιερείς κλέβουν». Θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι περισσότεροι κλέβουν. Κανείς δεν θα σκεφτεί ότι «ένας ιερέας έκλεψε, αλλά πόσες χιλιάδες ιερείς κάνουν αυτά που διδάσκουν».
Να προσπαθήσουμε πάντα να είμαστε αντικειμενικοί. Να μη μας παρασύρει η οργή, ο συναισθηματισμός, αλλά να κρίνουμε ήρεμα, εκτιμώντας όλα τα δεδομένα.
Αν ανακαλύψουμε μερικά κίβδηλα νομίσματα κανείς δεν θα συμπεράνει «άρα, όλα τα νομίσματα είναι κίβδηλα».
Αν ανακαλύψουμε μερικούς κίβδηλους ιερείς και δασκάλους, δεν είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι όλοι είναι κίβδηλοι.
ε) Οι άνθρωποι απιστούν βλέποντας τις δοκιμασίες.
Αλήθεια, μπορεί μια αρρώστια, μια δοκιμασία, να είναι καλή για τον άνθρωπο; Ναι, γιατί οι πιο πολλοί τότε μόνο θυμούνται τον Θεό. Όσο τα πράγματα πάνε καλά, οι άνθρωποι βουλιάζουν στην αναζήτηση του πλούτου, τον εγωισμό, την ειρωνεία για τους πιο φτωχούς. Όταν βρεθούν σε αληθινή ανάγκη, θυμούνται ότι δεν είναι αυτάρκεις, δεν αγοράζονται με τα χρήματα ούτε η υγεία, ούτε η ευτυχία. Παρακαλούν τον Θεό να τους βοηθήσει και κάποιοι επιστρέφουν στην προσευχή, στην κατανόηση της μικρότητάς τους.
Πολλοί άνθρωποι θέλουν τον Θεό συνεργάτη στη δουλειά τους. Έχω δει εμπόρους να σταυρώνουν το πρώτο χιλιάρικο της είσπραξης, για να έρθουν κι άλλα. Αυτό που έχει πρώτα όμως σημασία για τον άνθρωπο, είναι η ηθική βελτίωση, η επιδίωξη της προσωπικής αξίας, η σκέψη της μέλλουσας κρίσης. Αυτό έχει και για τον Θεό την πρώτη προτεραιότητα. Μια αρρώστια, μια δυστυχία, αν μας ξαναφέρει στον δρόμο του Θεού, είναι μεγάλη ευτυχία για τον άνθρωπο.
Ο πλούτος και η ευτυχία δεν πρέπει να απομακρύνουν κανέναν από τον στόχο του, απεναντίας θα πρέπει να γίνονται τα μέσα να δίνεται αγάπη και βοήθεια σε συνανθρώπους μας. Είναι τόσο μεγάλη η χαρά που αισθάνεται ο άνθρωπος όταν μάθει να δίνει, και όχι μόνο να παίρνει!
Κανείς δεν θα περάσει στη γη αδοκίμαστος. την στιγμή της δοκιμασίας, πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό, και να τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει, όπως τα παιδιά τον πατέρα τους. Είναι σίγουρο, ότι η ευλογία που θα ακολουθήσει, θα είναι μεγαλύτερη από την δοκιμασία. Προτείνω να διαβάσετε τον «Ιώβ», ένα από τα αριστουργήματα που κρύβονται μέσα στην Παλαιά Διαθήκη.
Αναφέρεται ακριβώς σε αυτούς τους προβληματισμούς.
στ) Οι άνθρωποι παρασύρονται από την φιλοσοφία.
Υπάρχουν φιλοσοφικά ρεύματα, που οδηγούν τον άνθρωπο κατ΄ ευθείαν στην καταστροφή. Υπάρχουν όμως και ιδέες, που είναι λογικοφανείς, αληθοφανείς, ύπουλα όμως περιέχουν το σπέρμα της καταστροφής.
Άκουσα κάποτε στο Πανεπιστήμιο την άποψη «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος»
Όμορφο ακούγεται. Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο «είμαι ελεύθερος». μόνο που είναι τελείως παράλογο. Τι σχέση έχει η ελευθερία του ανθρώπου, με το «δεν ελπίζω τίποτα»! Κάποιος που δεν ελπίζει τίποτα, δεν έχει σχέδια, όνειρα, προοπτική, δεν μπορεί να είναι ούτε δημιουργικός, ούτε ευτυχισμένος. Ευτυχία, ακόμη και με την κοσμική έννοια, είναι να βάζουμε κάποιους στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Αν δεν πιστεύουμε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, τότε δεν βρίσκουμε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή.
Μου έρχεται στον νου ο υπεράνθρωπος του Νίτσε. Οι Χιτλερικοί «άριοι» και οι «κατώτεροι υπάνθρωποι». Οι «αράπηδες» και οι λευκοί. Οι «ευγενείς», οι «αριστοκράτες» και ο «λαός», οι «μικροαστοί». Δεν υπάρχει διάκριση, που να μην έχει θεμελιωθεί πάνω σε μια φιλοσοφική θεωρία.
Οι περισσότερες όμως φιλοσοφικές ιδέες χωρίζουν τους ανθρώπους. Βάζουν φράγματα, στεγανά ανάμεσά τους. Δημιουργούν πάλη ανάμεσα στις τάξεις εξόντωση του υπανθρώπου από τον υπεράνθρωπο, εκμετάλλευση του μαύρου από το λευκό, της μειοψηφίας από την πλειοψηφία.
Πόσο διαφορετικός αλήθεια είναι ο Χριστιανισμός, όταν εφαρμόζεται! «Δεν υπάρχει δούλος, ούτε ελεύθερος, όλοι είσαστε αδέλφια και έχετε πατέρα τον Θεό» είπε ο Ιησούς Χριστός.
Δυστυχώς, υπήρξαν πολλοί υποκριτές και μέσα στις εκκλησίες, ιδιαίτερα κάποιοι ξένοι «ιεραπόστολοι». Υιοθέτησαν την δουλεία, την καταπίεση του ανθρώπου από άνθρωπο, αγνοώντας τον λόγο του Χριστού που υποτίθεται ότι δίδασκαν.
Αν εφαρμοζόταν η Χριστιανική διδασκαλία, δεν θα έπρεπε να υπάρχει η αδικία και η καταπίεση που υπάρχει στις μέρες μας. Ο εργοδότης, έπρεπε να φέρεται με αγάπη και καλοσύνη στους εργαζόμενους, να μην τους εκμεταλλεύεται τόσο απροκάλυπτα, τόσο απάνθρωπα, αλλά να χρησιμοποιεί τον πλούτο του για το κοινό καλό, το δικό του και των ανθρώπων που εργάζονται μαζί του. Έχει σοβαρή ευθύνη για την συμπεριφορά του.
Ο εργαζόμενος τότε στον εργοδότη θα όφειλε να είναι τίμιος και ειλικρινής. Δεν θα τον οδηγούσε η αδικία που βλέπει, να γίνεται συχνά ψεύτης, υποκριτής, να κάνει πως δουλεύει χωρίς να προσπαθεί πραγματικά. Θα έβλεπε ότι του φέρονται με αγάπη, και θα όφειλε να φερθεί και αυτός με ειλικρίνεια, διαφορετικά θα ήταν αδικαιολόγητος, ένοχος. Και τώρα είναι ένοχος όταν είναι ανειλικρινής, αλλά ωθείται σε μια τέτοια συμπεριφορά από τον εργοδότη, που είναι συνένοχος. Ο ένας σπρώχνει τον άλλον στον γκρεμό, και τελικά όλοι μαζί καταστρέφονται εργοδότες και εργαζόμενοι.
Αν εφαρμοζόταν ο Χριστιανισμός στην πράξη, σαν θεμέλιο της κοινωνίας, δεν θα έβρισκαν έδαφος για να αναπτυχθούν τα υλιστικά κινήματα, που κερδίζουν οπαδούς λέγοντας ότι θα φέρουν δικαιοσύνη.
Πράγματι, ο άνθρωπος διψάει για δικαιοσύνη. Όσοι φέρονται άδικα, απάνθρωπα, προκαλούν δίκαιους τριγμούς στον κοινωνικό ιστό. Δημιουργούν έχθρα, μίσος, οδηγούν την κοινωνία σε έκρηξη. Δεν θα χαρούν την αδικία τους για πολύ, ούτε σε αυτήν την ζωή, ούτε στην άλλη.
Όταν δεν εφαρμόζεται ο λόγος του Θεού, αρχίζουν οι ανθρώπινες προσπάθειες. Δυστυχώς, είναι ατελείς απόπειρες, καταπιεστικές, που περιέχουν μίσος, εκδίκηση, επιβολή. Θυμίζουν συχνά την προσπάθεια του Αδάμ και της Εύας, που πήραν φύλλα συκιάς για να φτιάξουν τα πρώτα τους ρούχα, να ντυθούν!
Η ανθρώπινη δικαιοσύνη και τα φιλοσοφικά ρεύματα συχνά θυμίζουν τους ήρωες των τηλεοπτικών παραγωγών του Hollywood. Ένας «καλός», παρατηρεί ότι υπάρχει αδικία, σκοτώνει επί δύο ώρες μερικές δεκάδες «κακούς» και η ταινία τελειώνει, αφήνοντας τους θεατές με την αίσθηση ότι επιβλήθηκε δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη του Θεού όμως μιλάει για την ρίζα του κακού. Αν την ακολουθήσουμε, θα γίνει η γη πολύ καλύτερη, και θα δουν οι υλιστές πως γίνεται το όραμά τους πραγματικότητα. Αν όμως δεν την ακολουθήσουμε, ας είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις συνέπειες.
ζ) Η έλλειψη αγάπης από μερικούς Χριστιανούς.
Συχνά με έκπληξη παρατηρώ ότι κάποιοι Χριστιανοί μισούν τους Εβραίους. «Αυτοί σταύρωσαν τον Χριστό» λένε.
Ο Χριστός, ήρθε στη γη για να σταυρωθεί, για να μας ελευθερώσει από το προπατορικό αμάρτημα. Δεν έγινε τίποτα, που να μην το ήθελε. Όταν μισούμε τους Εβραίους, επειδή σταύρωσαν τον Χριστό, κάνουμε τον Χριστό αδύναμο, που δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ανθρώπινη θέληση.
Δεύτερο, το μίσος δεν επιτρέπεται για κανέναν λόγο στους Χριστιανούς. Πρέπει να υπάρχει αγάπη για όλους.
Τρίτο, η συλλογική ευθύνη, είναι αντιχριστιανική ιδεολογία. Δεν μπορεί για ένα λάθος να φταίνε όλοι. Υπάρχουν σε κάθε ομάδα, σε κάθε τάξη, σε κάθε λαό, οι καλοί και οι κακοί. Έχω γνωρίσει πολύ καλούς Εβραίους, και πολύ κακούς Εβραίους, όπως έχω γνωρίσει πολύ καλούς Χριστιανούς, και πολύ κακούς Χριστιανούς. Η αγάπη τους σπρώχνει όλους προς το καλό, ενώ το μίσος τους οδηγεί όλους αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Είναι απίστευτο, να μισούμε στο όνομα του Χριστού, που είπε να αγαπάμε τους εχθρούς μας, και να κάνουμε καλό ακόμη και σε αυτούς που μας αδικούν και μας καταριόνται!
Δεν επιτρέπεται «Χριστιανικές» ομάδες να έρχονται αντιμέτωπες και να χτυπάει η μία την άλλη (!), να βρίζονται (!), να επιβάλλουν το «Χριστιανικά ορθό» με την βία. Αυτοί είναι ένοχοι για την απομάκρυνση χιλιάδων ανθρώπων από την εκκλησία και τον λόγο του Χριστού. «Αλίμονο σε όσους σκανδαλίσουν έναν από τους απλούς ανθρώπους που με ακολουθούν» είπε ο Χριστός, και αυτοί, δυστυχώς, σκανδαλίζουν χιλιάδες.
Ας προσέξουμε λοιπόν, να μην διώχνουμε με την συμπεριφορά μας, τους ανθρώπους από τον λόγο του Χριστού. Ας έχουμε στο μυαλό μας την πρώτη και βασική εντολή. Να αγαπάμε τον Θεό κάνοντας το θέλημά του, και τον συνάνθρωπό μας σαν τον εαυτό μας. Η ευτυχία που θα νοιώσουμε, είναι η πρόγευση μιας ζωής, που δεν θα την σταματήσει ο θάνατος.
________________________________________

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο; Μήπως ο Θεός έχει ανάγκη από διαφήμιση; Μήπως χρειάζεται τους ανθρώπους; Μήπως έχει ανάγκη από προπαγάνδα, όπως τα πολιτικά κόμματα;
Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από την πίστη μας. Υπάρχει σήμερα, υπήρξε πάντα, θα υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα από εμάς. Εμείς έχουμε ανάγκη από τον Θεό.
Εμείς δεχόμαστε στη ζωή μας το μήνυμα του ευαγγελίου, και η ζωή μας αλλάζει. Αποκτάει νόημα, σκοπό, περιεχόμενο.
Δεν φοβόμαστε τον Θάνατο. Βαδίζουμε με σιγουριά και πίστη, όπως ένα παιδί που κρατάει από το χέρι τον πατέρα του, και νοιώθει απόλυτη ασφάλεια.
Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα της φρίκης που ένοιωσα, όταν κατάλαβα ότι χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας έχουν λανθασμένη εικόνα για τα πορίσματα της επιστήμης. Πιστεύουν ότι η επιστήμη οδηγεί στην αθεΐα, ενώ οδηγεί στον Θεό! Με βέβαιο και απόλυτο τρόπο!
Εύχομαι το βιβλίο αυτό να αποτελέσει αφορμή για σκέψη. Ζητώ συγνώμη για την παρορμητική γραφή, και τις φιλολογικές ατέλειες. Για μένα είχε σημασία μόνο το κυνήγι της επιστημονικής αλήθειας. Όπως με βοήθησαν κάποιοι άνθρωποι, έτσι ελπίζω, με αληθινή αγάπη για όλους τους αναγνώστες μου, να βοηθήσω και εγώ με την σειρά μου κάποιους συνανθρώπους που μου να «μην περπατήσουν στο σκοτάδι, αλλά να έχουν φως της ζωής».
Αν κάποιος από τους αναγνώστες έχει απορίες πάνω σε αυτά που έγραψα, και μπορώ να τον βοηθήσω, με μεγάλη ευχαρίστηση θα δεχτώ τα σχόλια του.
________________________________________
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ»
2. «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ»
3. «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ» (5 ΤΟΜΟΙ) του Π. Τρεμπέλα
4. «Ο άνθρωπος μέσα στο σύμπαν» Αστερίου Χατζηνικολάου
5. «Ιησούς ο Χριστός» Λεωνίδα Διαμαντόπουλου
6. «Αρχαιολογία και Αγία Γραφή» Νικολάου Βασιλειάδη
7. «Χριστός ο αληθινός Θεός» Δημητρίου Κόκορη
8. «A brief history of Time» Stephen Hawking
9. «The first three minutes» Steven Weinberg
10. «God and the astronomers» Robert Jastrow
11. «The Big Bang» Joseph Silk
12. «Κοσμολογία» Κοντόπουλου-Κωστάκη
13. «Αστροφυσική» Δ. Κωστάκη
14. «Η κόμη της Βερενίκης» Γ. Γραμματικάτη
15. «God and the New Physics» Paul Davies
16. «The Bible science and creation (Coder-Maxwell-Howe)
17. «Υπομνήματα στην Παλαιά Διαθήκη» (8 τόμοι) Π. Τρεμπέλα
18. «Το μυστήριο του θανάτου» Νικ. Βασιλειάδη
19. «Υπάρχει Θεός» Τιμοθέου Κιλίφη
20. «Ιησούς Χριστός» Τιμοθέου Κιλίφη
21. «Ραδιενέργεια» Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης
22. The archaeology of Ralestine and the Bible-From the stone age to Christianity-Recent discoveries in Bible Lands (W. F. ALBRIGHT)
23. «Faith and the physical world» David Dye
24. «Science return to God» James Jauncey
25. «Εβραϊκή αρχαιολογία» Βασ. Βέλλα
26. «Τι πρόσφερε ο Χριστιανισμός» Λεωνίδα Διαμαντόπουλου
27. «Foundation of Modern Physical Science» Holton
28. «Forces and Fields in Special Relativity» Ganley
Η αναζήτηση στο Internet με την μηχανή αναζήτησης Metacrawler πάνω στα θέματα της αστρονομίας, της κυτταρικής βιολογίας, της ραδιοχρονολόγησης, της ατομικής φυσικής, της βιβλικής αρχαιολογίας, βοήθησαν σημαντικά. Αν κάποιοι αναγνώστες έχουν δυνατότητα έρευνας στο Internet, θα ωφεληθούν ιδιαίτερα. Συνιστώ τις βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων, τις προσωπικές σελίδες των επιστημόνων, την εγκυκλοπαίδεια Britannica.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Μάιος 18, 2016 12:11 pm

Ο Θεός ΔΕΝ υπάρχει. Ο Θεός Είναι.

Όσο κι αν ακούγονται παράξενα αυτές οι φράσεις του Σεβασμιότατου Σιατίστης π. Παύλου, δεν παύουν να αποτυπώνουν την ακριβή αλήθεια της πίστης μας. Λέει ο Μητροπολίτης Σιατίστης σε πρόσφατο κήρυγμά του:

"Ο Θεός είναι η μόνη ζωή τού κόσμου. Ο Θεός ΔΕΝ υπάρχει! Υπάρχω σημαίνει άρχω κάτω από κάποιον άλλον. Ο Θεός λοιπόν δέν υπάρχει.

Στό ερώτημα τού Μωϋσή «ποιό είναι τό όνομά Σου» η απάντηση τού Θεού είναι απόλυτα σαφής καί ξεκάθαρη. «Εγώ ειμί ο Ών». Εγώ είμαι αυτός πού είναι. Αυτή η απάντηση είναι η μόνη πού μπορεί νά εξηγήσει τόν Θεό.

Επειδή ο Θεός είναι γιαυτό καί ο άνθρωπος μπορεί νά υπ-άρχει. Εάν ο Θεός δέν είναι τότε ο άνθρωπος γίνεται μή ών.
Γιαυτό η αυτονομία από τό Είναι, από τό όντως Όν σημαίνει τήν εισβολή τού θανάτου στήν ζωή τού ανθρώπου.

Τό ότι λοιπόν ο Χριστός απέθανε σημαίνει ότι ήταν πλήρης καί αληθής άνθρωπος. Γιαυτό καί απέθανε. Τό ότι όμως ανέστη σημαίνει ότι είναι αληθώς ο Θεός. Τέλειος Θεός καί τήν ίδια στιγμή τέλειος άνθρωπος.

Αυτή είναι η ταυτότητα τού Χριστού. Μέ τήν Ανάσταση Του λοιπόν επιβεβαιώνει ότι Είναι."


Περισσότερα στο: viewtopic.php?f=20&p=33248#p33248


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Σάβ Ιουν 18, 2016 1:15 am

Το μόνο βιβλίο που μπορεί να πείσει είναι αυτό που γράφεται στη ψυχή μας απο τη ζωή μας, και αν είναι καλή η ζωή μας, και απο τον Θεό...
Αν αρκούσαν κατάλληλα βιβλία μόνο η πίστη θα ήταν διατριβή ή πτυχίο...



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Ιούλ 08, 2016 2:11 pm

Η πίστη είναι ένας δρόμος που ακολουθεί ο πιστός από παιδί ή οδηγείται σ' αυτόν αναζητώντας λύση στα προβλήματα της ζωής ή καλείται σ' αυτόν από το Θεό με κάποιον άλλο ασυνήθιστο τρόπο που θα επιλέξει το Έλεος Του (Απόστολος Παύλος, Άγιος Προκόπιος).

Η πίστη είναι μαραθώνιος. Καθημερινά επιβεβαιώνεται από τις δοκιμασίες της ζωής ή εγκαταλείπεται. Επομένως η πίστη δυναμώνει και σταθεροποιείται μέσα από την εμπειρία της αλληλεπίδρασής μας με το Θεό, με αφορμή τα γεγονότα της ζωής μας.

Αν αυτό εννοούσες Sparrow με την φράση σου, τότε συμφωνούμε.

Πάντως θέλω να κάνω δυο διευκρινήσεις πάνω σ' αυτή:
- Ο Θεός δεν μπορεί (δεν θέλει) να "γράψει" στο βιβλίο της ζωής μας χωρίς τη δική μας συμμετοχή.
- Δεν αρκεί να είμαστε καλοί, αλλά να επιδιώκουμε την τελειότητα: "Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν" (Ματθ. ε' 48)


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Παρ Ιούλ 08, 2016 4:40 pm

Περίπου αλλά όχι ακριβώς... Δεν πιστεύω οτι η πίστη είναι θέμα επιλογής συνειδητής αλλά διαμορφώνεται μέσα απο τον τρόπο ζωής του και τα κίνητρα των επιδιώξεών του...
Ακόμη οτι μπορεί να υπάρχει η προδιάθεση λόγο των παραπάνω για την πίστη, αλλά η επιφανειακή και προσαρμοσμένη-αλλοτριωμένη στα πάθη άλλων Χριστιανών πίστη που είδε να τον απέτρεψαν να καταλήξει...
Όντως πολλοί όπως είπες βρίσκουν την πίστη αναζητώντας λύση στα προβλήματα της ζωής...
Την πίστη που προκύπτει απο αυτή την διαδικασία, την θεωρώ μόνο μια ψυχολογική αντίδραση, και δεν υπάρχουν πάντα τα ιδανικά που ζητάει η πίστη μας, για να ωφελήσει τον ίδιο και άλλους...
Η πίστη μέσα μας,όπως το αντιλαμβάνομαι, σαν πρωταρχικό σκοπό έχει να διατηρήσει αιώνια τον παράδεισο που αισθανόμαστε οτι περιέχουν τα ιδανικά της αγάπης (απόλαυση για το καλό του άλλου, ανεξικακία, ηρεμία, δημιουργικότητα, και η ένταση του πόθου για αυτά και για την απόλαυση των αποτελεσμάτων τους)
Όταν τα κίνητρά μας είναι αυτά τότε η ζωή είναι καλή και ωραία...
Δεν ασχολούμαι με το τι επιδιώκουν οι άλλοι καλοί ή κακοί φαινομενικά διότι μόνο σε κρίση οδηγεί... Αυτά τα λαμβάνω σαν προσωπικές οδηγίες για όλους, και τα θεωρώ δεδομένα για κάθε καλό άνθρωπο...



Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Σάβ Ιούλ 09, 2016 12:17 pm

Καλημέρα Sparrow!
Νομίζω ότι είσαι ρομαντικός.
Κατ' εμέ πίστη σημαίνει να βλέπεις να σφάζουν το παιδί σου (αγία Σοφία)
ή να πριονίζουν το σαγόνι σου (άγιος Ραφαήλ) ή να σκίζουν τις σάρκες σου με
σιδερένια νύχια (άγιος Χαράλαμπος) ή να σε καίνε ζωντανό (τρεις Παίδες, άγιος Γεώργιος)
και να είσαι ανυποχώρητος με το βλέμμα στον Χριστό!
Πίστη σημαίνει να είσαι γονιός και να βλέπεις αγόγγυστα το σπλάχνο σου να καίγεται από την
χημειοθεραπεία!
Πίστη σημαίνει να είσαι πλούσιος και να τα μοιράσεις ΟΛΑ!



Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Σάβ Ιούλ 09, 2016 1:32 pm

Όταν ήμουν πολύ μικρός αρκετά για να ξέρω οτι ο άνθρωπος γίνεται όλο και σοφότερος (αν και τώρα το αμφισβητώ αυτό και θεωρώ τα παιδιά σοφότερα, αν και με λιγότερες γνώσεις) αλλα όχι αρκετά μεγάλος για να ξέρω οτι οι άνθρωποι πεθαίνουν, ήθελα να γίνω αστροναύτης όπως πολλά παιδιά...ήξερα οτι υπάρχουν πανεπιστήμια, και οτι οι γονείς κάνουν παιδιά... απλώς δεν ήξερα οτι έχουμε... ημ. λήξεως...
Φανταζόμουν οτι θα μάθαινα τα πάντα, και ίσως πηγαίναμε με άλλους να χτίσουμε πόλεις σε αστέρια και να κάνουμε ταξίδια τεράστια σε διαστημόπλοια τεράστια και ωραία.
Οτι πια οτι ρώταγα τους γονείς μου θα το ήξερα... Πάλι πολύ μικρός όταν κατάλαβα οτι δεν γίνονται αυτά τα περίμενα απο τον παράδεισο, αρκεί να τα ήθελα πάντα και για όλους.... (δεν θα άντεχα μόνος σε όλα αυτά, δεν θα ήταν ωραία...) Διαμορφώθηκε στην συνείδησή μου λοιπόν, οτι τα ωραία πράγματα τα απολαμβάνεις μόνο όταν δίνεις προτεραιότητα και στην απόλαυση των άλλων... Τώρα ξέρω οτι οποιαδήποτε άνοδος μπορεί να είναι απόλαυση σε έναν άνθρωπο θεωρητικά όσο σοφό πάει να είναι μόνο όταν δεν υποφέρουν άλλοι... Στη ζωή μας εδώ απλά κρυβόμαστε απο τον πόνο μέσα σε αυτά και το κατανοώ σε πολλούς...
Διάβασα οτι στον παράδεισο συνεχίζουμε για πάντα να βελτιωνόμαστε... τότε μου έφυγαν οι σκέψεις περί βαρεμάρας...Ότι Χρειάζεται πίστη για να μην λυπούμαστε καθώς είμαστε φθαρτοί και τεράστια ελπίδα...
Αυτοί που λες μάλλον ήταν Άγιοι και είχαν σιγουριά αντί ελπίδας, που ξεπερνούσε την σιγουριά της εδώ πραγματικότητας... Και θέλουμε ελπίδα όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους...

Δεν έχω πολλά απο αυτά και δεν νομίζω να φτάσω σε μια τέτοια κατάσταση που να χάνεται ο κόσμος και βλέπω τον άλλο τόσο κοντά που να μη με νοιάζει... Που να μη ψάχνω λεφτά να μου εξασφαλίζουν υγεία ασφάλεια συναναστροφές και ταξίδια να ξεχνάω την εδώ φύση μας...
Ελπίζω να έχω όσα χρειάζεται η αδυναμία μου για να μην απελπίζομαι και ταυτόχρονα όσο δεν απελπίζομαι να δυναμώνει και το πνεύμα μου για να έχω αξίες που θα ζούνε στην πίστη μου όσο ζώ, και να πάω σε ένα μέρος πού όλοι και εγώ θα είμαστε καλά, και ήδη ευτυχισμένοι θα γινόμαστε καλύτερα...
Γιατί πιστεύω οτι όσον αφορά την ευτυχία η ψυχή είναι άπληστη πάντα ζητάει περιθώρια βελτίωσης και στην ουσία απο αυτά ικανοποιείτε...

Ίσως για αυτό οι πλούσιοι προσπαθούν να γίνουν πλουσιότεροι, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνουν προσπαθούν να κρυφτούν καλύτερα απο την ανθρώπινη αδυναμία... Αλλά ακόμα και αυτή η δύναμη όταν έχουν μέσα τους αξίες αγάπης και συμπόνιας έστω και κρυμμένες μπορεί με κάποια φώτιση να πάρει τον δρόμο της προς την καλή "απληστία" Αυτή του πόθου της αγάπης για την ολοκλήρωση με συνέχεια για όλους...
Δεν ξέρω αν τα σκέφτομαι καλά και ξέρω οτι ο νους μου είναι ένας απλώς ακόμα και ίσως κάνω και στην ιδέα της ευτυχίας λάθος, αλλά αυτά είναι τα ιδεατά συστατικά ευτυχίας μέσα μου που μπορώ να φανταστώ... Και θα μπορούσαν να ήταν κόλαση χωρίς άλλους... ίσως η απόλαυση που δημιουργούν αυτά (η αγάπη στο βίωμα) να είναι το μέσο επικοινωνίας των ψυχών με τον Θεό (απόλυτη ζωή και δύναμη δημιουργίας) που χαρίζει την ευτυχία...
Σκέψου να έμενες μόνος στη γή και να τα είχες όλα... όλη τη γή... δεν ήσουν δυστυχής? Όταν έρχονταν και άλλοι και όλη η Ζωή στη γή θα έλεγες αμέσως οτι όλα αυτά είναι ωραία... γιατί όμως πριν δεν ήταν? Εκεί νομίζω είναι η απάντηση στη φύση της ψυχής μας και στην απόλυτη ανάγκη της...
Ίσως για αυτό ένας Άγιος θα τα μοίραζε ΟΛΑ σε ΟΛΟΥΣ όσους στερούνται...



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Ιούλ 14, 2016 2:31 pm

Sparrow έγραψε:Δεν πιστεύω οτι η πίστη είναι θέμα επιλογής συνειδητής αλλά διαμορφώνεται μέσα απο τον τρόπο ζωής του και τα κίνητρα των επιδιώξεών του...


Πιστεύεις λάθος, επειδή η πίστη είναι μόνο θέμα συνειδητής επιλογής. Ο Θεός μας χάρισε την ελευθερία, ακριβώς επειδή ήθελε να Τον επιλέξουμε συνειδητά και όχι από υποχρέωση ή ανάγκη (πολύ περισσότερο τυχαία).

Διευκρινίζω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι μιλάω για πίστη ζωντανή "δι' αγάπης ενεργουμένη" (Γαλατ. ε' 6). Επειδή και οι δαίμονες γνωρίζουν και γι αυτό πιστεύουν στο Θεό, αλλά η πίστη τους είναι νεκρή.

Sparrow έγραψε: Ακόμη οτι μπορεί να υπάρχει η προδιάθεση λόγο των παραπάνω για την πίστη, αλλά η επιφανειακή και προσαρμοσμένη-αλλοτριωμένη στα πάθη άλλων Χριστιανών πίστη που είδε να τον απέτρεψαν να καταλήξει...


Όλοι οι άνθρωποι έχουν προδιάθεση για την πίστη, επειδή η εικόνα του Θεού υπάρχει μέσα σ' όλους τους ανθρώπους και η ομορφιά της φύσης γύρω μας βοά την ύπαρξη του Δημιουργού. Οι συνθήκες της ζωής του κάθε ανθρώπου και οι επιλογές του μπορούν να οδηγήσουν στην ενεργοποίηση αυτής της προδιάθεσης ή την αδρανοποίηση της.

Όποιος περιμένει από τις συμπεριφορές των άλλων αφορμή για να πιστέψει ή να μην πιστέψει, θα πρέπει ν' αναζητήσει αλλού την πραγματική αιτία της απιστίας του. Αλίμονο, αν χρεώνουμε στο Θεό την ανθρώπινη αδυναμία!

(Φταίει ο κατασκευαστής της Alfa Romeo, επειδή οι περισσότεροι αγοραστές της, μόλις καθίσουν πίσω απ' το τιμόνι, νομίζουν ότι έγιναν ξαφνικά Οζιέ ή Χάμιλτον και τρακάρουν ή προκαλούν βλάβες στο αυτοκίνητο από κακή χρήση. Το ίδιο παθαίνουν και μερικοί Χριστιανοί. Μόλις μπουν στην Εκκλησία, νομίζουν ότι ξαφνικά έγιναν άγιοι και προσπαθούν να σώσουν και όλους τους άλλους, σύμφωνα με τους στραβούς λογισμούς τους. Μάλιστα όσους δεν υπακούσουν τους χαρακτηρίζουν αμέσως αθεράπευτα αμαρτωλούς).

Sparrow έγραψε:Η πίστη μέσα μας,όπως το αντιλαμβάνομαι, σαν πρωταρχικό σκοπό έχει να διατηρήσει αιώνια τον παράδεισο που αισθανόμαστε οτι περιέχουν τα ιδανικά της αγάπης (απόλαυση για το καλό του άλλου, ανεξικακία, ηρεμία, δημιουργικότητα, και η ένταση του πόθου για αυτά και για την απόλαυση των αποτελεσμάτων τους)
Όταν τα κίνητρά μας είναι αυτά τότε η ζωή είναι καλή και ωραία...
Δεν ασχολούμαι με το τι επιδιώκουν οι άλλοι καλοί ή κακοί φαινομενικά διότι μόνο σε κρίση οδηγεί... Αυτά τα λαμβάνω σαν προσωπικές οδηγίες για όλους, και τα θεωρώ δεδομένα για κάθε καλό άνθρωπο...


Αυτά όλα είναι πολύ μπερδεμένα και δε βγάζουν νόημα. Το ίδιο και ακόμη πιο μπερδεμένη είναι η ανάλυση περί αγάπης και μοιράσματος με τους άλλους, χωρίς ν' αναφέρεις πουθενά το Θεό. Όλα αυτά αντανακλούν κυρίως μια προσπάθεια αναζήτησης απαντήσεων στα θέματα της πίστης, έξω από την Παράδοση της Εκκλησίας μας, που δίνει απαντήσεις σ΄όλα αυτά τα ερωτήματα τεκμηριωμένες πάνω στην εμπειρία των Αγίων.

Δεν υπάρχει ούτε Αγάπη ούτε Παράδεισος χωρίς Θεό. Αγάπη είναι ο Χριστός και Παράδεισος είναι η παρουσία Του. Πιστεύουμε στο Χριστό και γι αυτό αγαπούμε. Πιστεύουμε στο Χριστό γι αυτό ποθούμε να Τον συναντήσουμε στον Παράδεισο. Χωρίς πίστη στο Χριστό δεν υπάρχει ούτε καν Ζωή, αλλά μόνο ένας αιώνιος θάνατος, μια αιώνια κόλαση και σ' αυτή τη ζωή και στην αιώνια.

Βεβαίως ο Χριστιανός, όταν πιστεύει αληθινά στο Χριστό, αγαπά όλους τους ανθρώπους και όπως κι ο Χριστός "πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν" (Τιμοθ. Α' β' 4). Όμως, το ποιοι τελικά θα πιστέψουν και θα σωθούν δεν εξαρτάται από δική μας επιθυμία ούτε καν από την επιθυμία του Θεού, αλλά από τη δική τους προαίρεση (επιλογή, επιθυμία). Στον Παράδεισο θα βρεθούν μόνο όσοι πιστέψουν και ζήσουν σύμφωνα με την πίστη τους. Οι υπόλοιποι θα βρεθούν εκεί που επιθύμησε η καρδιά τους καθ' όλη τη διάρκεια του επίγειου βίου τους.

Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης κάποιο διάστημα προσευχόταν επίμονα για τη σωτηρία του ...διαβόλου. Ο Θεός, για να του δείξει το λάθος του, επέτρεψε, την ώρα που προσευχόταν με όλη του την καρδιά για το διάβολο, να τον δει μπροστά του να γελάει μαζί του. Τότε κατάλαβε, ότι κανείς δεν μπορεί να σωθεί από τις προσευχές των άλλων, αν δεν το θέλει και ο ίδιος. Όταν στο εξής κάποιος από τους επισκέπτες του ζητούσε (τυπικά τις περισσότερες φορές) να προσεύχεται γι αυτόν, εκείνος απαντούσε: "Ναι, ευλογημένε, εγώ θα προσεύχομαι, αλλά να προσεύχεσαι κι εσύ".


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Πέμ Ιούλ 14, 2016 7:49 pm

Πιστεύεις λάθος, επειδή η πίστη είναι μόνο θέμα συνειδητής επιλογής. Ο Θεός μας χάρισε την ελευθερία, ακριβώς επειδή ήθελε να Τον επιλέξουμε συνειδητά και όχι από υποχρέωση ή ανάγκη (πολύ περισσότερο τυχαία).

Διευκρινίζω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι μιλάω για πίστη ζωντανή "δι' αγάπης ενεργουμένη" (Γαλατ. ε' 6). Επειδή και οι δαίμονες γνωρίζουν και γι αυτό πιστεύουν στο Θεό, αλλά η πίστη τους είναι νεκρή.


Εννοώ οτι εξαρτάται απο το με τι κίνητρα αλλά και τι συναισθήματα αντιμετωπίζει την ζωή, οτι δεν επιλέγεις τι πιστεύεις σαν να είναι διακόπτης...οτι εξαρτάτε απο την ζωή σου... Οπότε υπάρχει η συνειδητή επιλογή η "δι' αγάπης ενεργούμενη" αλλά κοίτα τι λέει , "ενεργούμενη" δηλαδή ο τρόπος ζωής, το κάθε τι μέσα σου, παίζει τον ρόλο του και σε διαμορφώνει.. τα βιώματά σου, και οι επιλογές σου... Και αυτά στον μεγαλύτερο βαθμό είναι συνειδητές επιλογές..

Όποιος περιμένει από τις συμπεριφορές των άλλων αφορμή για να πιστέψει ή να μην πιστέψει, θα πρέπει ν' αναζητήσει αλλού την πραγματική αιτία της απιστίας του. Αλίμονο, αν χρεώνουμε στο Θεό την ανθρώπινη αδυναμία!


Φυσικά δεν Του την χρεώνουμε... Απλώς βλέπω οτι πολλοί άνθρωποι έχουν πολλές αρετές, και είναι πολύ παραπάνω απο "όχι κακοί" και μη θρησκευόμενοι, καθώς την θεωρούν την θρησκεία φονταμενταλιστική απο τα παραδείγματα γύρω τους... Και απλά δεν το ανέλυσαν, δεν, ασχολήθηκαν... Δεν σημαίνει οτι δεν δρούν με καλή προαίρεση... Μην απορρίπτεις οτι ο Θεός βοηθάει και σώνει έτσι ή αλλιώς όσους έχουν καλή καρδιά.. Δεν ξέρω, το απορρίπτεις?

Αυτά όλα είναι πολύ μπερδεμένα και δε βγάζουν νόημα. Το ίδιο και ακόμη πιο μπερδεμένη είναι η ανάλυση περί αγάπης και μοιράσματος με τους άλλους, χωρίς ν' αναφέρεις πουθενά το Θεό. Όλα αυτά αντανακλούν κυρίως μια προσπάθεια αναζήτησης απαντήσεων στα θέματα της πίστης, έξω από την Παράδοση της Εκκλησίας μας, που δίνει απαντήσεις σ΄όλα αυτά τα ερωτήματα τεκμηριωμένες πάνω στην εμπειρία των Αγίων.

Δεν υπάρχει ούτε Αγάπη ούτε Παράδεισος χωρίς Θεό.


Αρχίζω με το τελευταίο... Συμφωνώ, και νομίζω ότι όποιος πράττει το καλό συνειδητά πράττει το θέλημά Του... Αν του λείπει η πίστη ο Θεός πιστεύω οτι θα τον βοηθήσει και του δώσει ότι χρειάζεται, μια ανάσα πριν πεθάνει κρυφά απο τους άλλους ή και πολύ πιο πριν.. αν είναι κάποια χώρα που δεν έχει Χριστιανισμό η είναι 5 εκκλησίες στη χώρα, πάλι θα τον σώσει.... Ετσι πιστεύω απλά...

απόλαυση για το καλό του άλλου, ανεξικακία, ηρεμία, δημιουργικότητα, και η ένταση του πόθου για αυτά και για την απόλαυση των αποτελεσμάτων τους... που είναι το μπέρδεμα, είναι τα καλά κίνητρα, και αυτά που είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος να ζητάει πραγματικά και να κάνει... Όλα αυτά όπως και η ζωή μας, είναι δοσμένη απο τον Θεό και εξυπηρετούν την ζωή, και είναι στο Θέλημα Του είτε το ξέρει κάποιος είτε όχι... και όποιος τα κάνει θα του φανερωθεί... Την ζωή και την αγάπη δεν απολαμβάνουμε στον παράδεισο άμα πάμε? Αυτά δεν θέλει αιώνια ο Χριστιανός και πιστεύει?
Θα διαβάσω προσεχτικά ότι γράψεις, αλλά εγώ νιώθω ήδη υποκριτής να μιλάω για έτσι με βάση την ζωή μου και δεν θα γράψω κάτι άλλο σε αυτό το θέμα.. Συν του ότι δίνω αφορμή για παρερμηνείες των λεγομένων μου και για... πνευματικά μπερδέματα.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες