Οι λογισμοί και η αντιμετώπισή τους

[Κώστας]

Αδελφοί Χαίρετε!
Μέχρι πριν μια εβδομάδα θυμόμουν ότι είχα εξομολογηθεί μια αμαρτία. Τώρα, τις δύο τελευταίες ημέρες πριν κοινωνήσω μου μπήκε ένας λογισμός στο μυαλό ότι δεν την έχω εξομολογηθεί και να μην μπορώ να θυμηθώ ότι την έχω εξομολογηθεί και δεν με αφήνει να ησυχάσω και έχω αρχίσει να φοβάμαι, λες και έπαθε ένα ξαφνικό format ο εγκέφαλος. Βέβαια, τώρα τελευταία μυρίζομαι να έχω πάθει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, π.χ. ελέγχω 5-6 φορές εάν έχω κλείσει το νερό, εάν έχω κλείσει το WiFi....Βέβαια, θυμάμαι ότι την είχα σημειώσει στο μυαλό μου να την πω και ότι μετά την εξομολόγηση είχα φύγει ανάλαφρος και χαρούμενος, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ την στιγμή που την έλεγα. Δηλαδή, ενώ θυμάμαι ότι την είπα, μου λείπει αυτή η βεβαιότητα ότι την είπα. Τι είναι αυτό το πράγμα;

[Νίκος]

Κώστα, αυτό που νιώθεις είναι πόλεμος από τον εχθρό του ανθρώπου για να μη σ' αφήσει να κοινωνήσεις με κατάνυξη και ειρήνη στην ψυχή σου. Αν δε νιώθεις ότι υπάρχει κάτι σοβαρό μετά την τελευταία εξομολόγηση, που να σ' εμποδίζει να κοινωνήσεις, θυμήσου ότι η Θεία Κοινωνία είναι "εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν της αιώνιον". Όλοι κοινωνούμε κατά χάριν με την άδεια του Πνευματικού μας, όχι επειδή το αξίζουμε. Διώξε τους λογισμούς που σου βάζει ο πονηρός και δέξου με "φόβο Θεού, πίστη και Αγάπη" τα Τίμια Δώρα.

[Νίκος]

Να μη δίνουμε σημασία στους λογισμούς
Από Dogma 22 Μάϊος 2016



Είναι οι λογισμοί που πολλές φορές δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Είσαι μια χαρά, ήρεμος, αναπαυμένος και ξαφνικά από το πουθενά, έρχεται ένας λογισμός και σε αναστατώνει.

Και ξαφνικά έρχεται κι άλλος και άλλος και γίνεσαι σπηλιά από ληστρικούς λογισμούς. Αδιέξοδο… Τι να κάνω. Πως να το αντιμετωπίσω; Να τα δούμε λίγο με τη σειρά;

Πρώτα πρώτα θυμίσου ότι είσαι κινούμενος στόχος. Πάει να πει είσαι εύκολο θύμα των πειρασμικών λογισμών που το ταγκαλάκι όπως έλεγε ο Όσιος Παΐσιος δηλαδή ο διάβολος με αυτούς σε πετροβολεί και με πρόγραμμα και χωρίς αυτό και όπου σε βρει. Μια σκέψη, μία προσβολή εύκολα εκτοξεύεται και σε βρίσκει. Είσαι χωματένιος. Ο Διάβολος ξέρει τις αδυναμίες, τις ροπές, και τις εκμεταλεύεται με τον πιο επιδέξιο τρόπο. Εδώ τώρα θέλουμε προσοχή…. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας αφήσανε λόγο κρυστάλλινο για τούτες τις ώρες. Μας είπαν δηλαδή ότι δεν είναι αμαρτία αυτό το πρώτο ξάφνιασμα του λογισμού, μα το ύστερα απ΄αυτό. Δηλαδή ο διάλογος – η συγκατάθεση στο λογισμό. Όσο αφήνουμε το λογισμό απ' έξω από τα θυρόφυλλα της καρδιάς μας, αυτό δεν συνιστά αμαρτία.

Να μην δίνουμε σημασία στους λογισμούς, να μην φοβόμαστε, να μην χάνουμε το κουράγιο μας. Τότε λοιπόν ο λογισμός, ενώ ξεκίνησε να μας αιχμαλωτίσει γίνεται αφορμή να αναζητήσουμε τη θαλπωρή της αγάπης του Θεού. Να προσευχηθούμε, να αναπαυτούμε, να ησυχάσουμε…Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τα πουλιά να πετούν πάνω από το κεφάλι μας. Μπορούμε όμως να τους απαγορεύσουμε να κάνουν φωλιά πάνω στα κεφάλια μας, θα πεί χαριτωμένα ο Όσιος Γερο-Παΐσιος.

π.Εφραίμ Παναούσης

Πηγή: ΔΟΓΜΑ

[Νίκος]

Ο λογισμός που πλησιάζει αθόρυβα σαν κλέπτης…
Newsroom 26-11-2017



«Η Χάρις του Θεού δεν επιτρέπει στον αληθινό ασκητή να πει έπαινο στον αδελφό, διότι ακόμα και οι τέλειοι συχνά δεν μπορούν να βαστάξουν τον έπαινο χωρίς να υποστούν ζημιά.

Έπαινοι λέγονται μόνο σε αυτούς που έχουν αποκάμει από την απόγνωση.

Να ανοίγονται όμως οι οφθαλμοί της αριστεράς σε αυτά που κάνει σε εμάς η δεξιά του Υψίστου ουδόλως επιτρέπεται ή θα πρέπει να γίνεται με άκρα προσοχή και τέχνη.

….Η εξωτερική μορφή την οποία παίρνει ο λογισμός συχνά δεν επιτρέπει να αντιληφθείς από πού προέρχεται αυτός. Συχνά ο λογισμός πλησιάζει αθόρυβα σαν κλέπτης και η πρώτη λογική του μορφή μπορεί να φανεί όχι μόνο σοφή αλλά και αγία.

Και όμως μερικές φορές αρκεί και το πιο ελαφρύ πλησίασμα ενός τέτοιου λογισμού για να προκαλέσει βαθιά αλλαγή στην ψυχή.

Γαι να κρίνουμε τη φύση και το είδος του λογισμού δεν πρέπει να στηριζόμαστε στην εξωτερική του μορφή.

Μόνο η πείρα οδηγεί στη γνώση για το ποια δύναμη και λεπτότητα και ποιες ποικιλόμορφες όψεις μπορούν να λαμβάνουν οι διάφορες δαιμονικές προσβολές.

Ακόμα και όταν ο λογισμός από τη φύση του είναι αγαθός μπορεί να εισχωρήσει σε αυτόν ξένο στοιχείο και να αλλάξει έτσι ουσιαστικά το πνευματικό του περιεχόμενο και την ενέργειά του επάνω σε μας.

Ο λογισμός είναι το πρώτο στάδιο της αμαρτίας.

Η εμφάνισή του στη σφαίρα της συνειδήσεως δεν λογίζεται ως αμαρτία αλλά είναι μόνο η πρότασή της.

Η απόκρουση του λογισμού αποκλείει την περαιτέρω ανάπτυξη της αμαρτίας.

Ο νους που βρίσκεται σε ησυχαστική προσευχή στην καρδιά βλέπει ότι ο λογισμός πλησιάζει απ΄έξω προσπαθώντας να εισχωρήσει στην καρδιά και τον εκδιώκει δια της προσευχής.

Αυτό το έργο ονομάζεται «νοερά νήψη» ή «νοερά ησυχία’ ή ‘τήρησις του νοός’ …

Με τη φλογερή ορμή φθάνει ο ασκητής στην αδιάλειπτη προσευχή αλλά επειδή δεν έχει καθαριστεί η καρδιά του με μακρόχρονη άσκηση, παρά την ενέργεια της προσευχής πέφτει σε αμαρτίες και πάθη. Έτσι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μια τέτοια κατάσταση.

Ο αδελφός δεν γνώριζε ακόμη να «τηρεί τον νου» και έτσι ενώ προσευχόταν δεν αναχαίτιζε την ενέργεια της φαντασίας με την οποία ενεργούν οι δαίμονες.

Η φαντασία που είναι αναπόφευκτη σε κάθε αρχάριο φέρνει παραμόρφωση στην πνευματική ζωή.

Επειδή όμως δεν μπορούμε να την αποφύγουμε στην αρχική περίοδο δεν θεωρείται πλάνη.

Οπωσδήποτε όμως ο αρχάριος οδηγείται σταδιακά από αυτού του είδους την προσευχή σε άλλο, το οποίο να περικλείει τον νου του στα λόγια της προσευχής.

Η μορφή αυτή της προσευχής είναι δυσκολότερη και ξηρότερη αλλά είναι προτιμότερη ως πιο ορθή και λιγότερο επικίνδυνη.

Πόσες αυτοκτονίες και παντός είδους εγκλήματα στον κόσμο δεν γίνονταν ως επακόλουθα δαιμονικής πνευματικότητας;

Η πάλη προς τους δαίμονες δεν πρέπει να προκαλεί φόβο.

Ο φόβος είναι ήδη μισή ήττα (μισή αποτυχία της έκβασης του αγώνα).

Η εμφάνιση του φόβου ατονεί την ψυχή και την καθιστά ευάλωτη και προσιτή σε δαιμονικό βιασμό.

Ο νους όλο και πιο συχνά βρίσκει στην καρδιά εκείνο το σημείο της προσοχής που του έδινε τη δυνατότητα να επιτηρεί τα τελούμενα στον εσωτερικό κόσμο της ψυχής…

Έτσι αποκτάται η διάκριση για το πως πλησιάζουν αθόρυβα οι λογισμοί των διαφόρων παθών και πώς ενεργεί η Χάρις.

Ο Σιλουανός εισέρχεται στη ζωή του συνετού ασκητή και συνειδητοποιεί ότι το κύριο μέλημα της ασκήσεως είναι η απόκτηση της Χάρης.

Έτσι στο ερώτημα για το πώς ενεργεί η Χάρη και πώς διαφυλάσσεται από τον άνθρωπό που είδε το φως του ανάρχου Είναι, γεύτηκε το πλήρωμα της χαράς και της ανεκλάλητης γλυκύτητος της αγάπης του Θεού και για ποιο λόγο αυτή εγκαταλείπει την ψυχή, γίνεται ένα από τα βασικά και θεμελιώδη μελετήματα της ζωής του.

————————————————————————————————————
Από το βιβλίο
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ-
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΧ
ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 1999, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΓΔΟΗ.
Μετάφρασις εκ του Ρωσικού υπό του συγγραφέως
και υπό του Ιερομονάχου Ζαχαρίου

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Μάνος]

Πως η προσευχή χωρίζει τον νου από τους λογισμούς


Και ο Αδελφός είπε· Στα αλήθεια, Πάτερ, έτσι είναι. Αλλά σε παρακαλώ, να με μάθεις και για την προσευχή, πως χωρίζει τον νου από όλους τους λογισμούς.

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας· Οι λογισμοί, είναι σκέψεις για τα πράγματα· από τα πράγματα, άλλα είναι αισθητά και άλλα νοητά. Σε αυτά ο νους διατρίβει, περιφέροντας τα νοήματα τους· η χάρη της προσευχής φέρνει τον νου κοντά στον Θεό· και αυτό χωρίζει από όλους τους λογισμούς.

Τότε ,λοιπόν, ο νους όντας γυμνός (από ξένους λογισμούς) γίνεται θεοειδής. Αφού γίνει τέτοιος, αιτεί τα πρέποντα και η δέησή του δεν αποτυγχάνει ποτέ.

Για αυτό λοιπόν και ο Απόστολος παραγγέλλει να προσευχόμαστε αδιάλειπτα, για να φέρουμε τον νου συνεχώς κοντά στον Θεό.

Και ο Αδελφός είπε · Και πως ο νους μπορεί να προσεύχεται αδιάλειπτα? Διότι ψάλλοντας και διαβάζοντας και υπηρετώντας, τον περισπούμε με πολλούς λογισμούς και θεωρήματα.

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας· Τίποτα αδύνατο δεν προστάζει η θεία Γραφή. Επειδή και ο ίδιος ο Απόστολος και έψελνε και διάβαζε και υπηρετούσε και προσεύχονταν αδιάλειπτα.

Αδιάλειπτος είναι η προσευχή που έχει τον νου σε πολύ ευλάβεια και πρόσκειται με πόθο στον Θεό, και κρέμεται πάντοτε από την ελπίδα Του, και σε Αυτόν έχει θάρρος σε όλα, στα έργα και σε όσα συμβαίνουν.

Διαβάστε εδώ: Γιατί προσευχόμαστε στραμμένοι προς ανατολάς;
Ο Απόστολος έλεγε »ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού· θλίψη ή στενοχώρια; ». »Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι».

Και πάλι »Κατά πάντα θλιβόμενοι, αλλά όχι στενοχωρούμενοι· απορούμενοι, αλλά όχι απελπιζόμενοι· διωκόμενοι, αλλά όχι εγκαταλειπόμενοι· καταβαλλόμενοι αλλά όχι απολλύμενοι.

Πάντοτε περιφέροντας την νέκρωση του Κυρίου Ιησού στο σώμα, για να φανερωθεί και η ζωή του στην θνητή μας σάρκα.

Έτσι, λοιπόν, ο Απόστολος αδιαλείπτως προσεύχονταν· σε όλα τα έργα, καθώς ελέχθη, και σε όλα όσα συνέβαιναν είχε την ελπίδα στον Θεό.

Για αυτό τον λόγο στις θλίψεις έχαιραν όλοι οι άγιοι, για να συνηθίσουν να έρχονται στην θεία αγάπη. Και για αυτό έλεγε ο Απόστολος » Θα καυχηθώ, λοιπόν, στις ασθένειές μου, για να σκηνώσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού. Όταν ασθενώ, τότε είμαι δυνατός».

Αλλά ουαί σε εμάς τους άθλιους, διότι εγκαταλείψαμε την οδό των αγίων Πατέρων, και για αυτό είμαστε έρημοι από κάθε πνευματικό έργο».

Πήγη: https://www.vimaorthodoxias.gr/theologi ... logismous/

[heavenandearth]

Αυτό είναι πραγματικά μεγάλο ζήτημα. Το πόσο μεγάλο πόλεμο δέχομαι από τότε που θέλησα να στραφώ ξανά στο Χριστό δεν λέγεται. Ειδικά στο θέμα την προσευχής, αν με ακούει κανείς κλπ. Ο άνθρωπος θέλει να βλέπει αποτελέσματα και αποδείξεις, αλλά και να νοιώθει ότι ελέγχει ο ίδιος τη μοίρα του. Γιαυτό και είναι τόσο δύσκολο να αφεθείς στο θέλημα του Θεού, για να μη μιλήσω για το πόσο εύκολα πέφτουν οι άνθρωποι (και ειδικά οι γυναίκες) στα μαγικά.

Λογισμοί και άγχος, οι καλύτεροι φίλοι!

[Πέτρος]

............ Το πόσο μεγάλο πόλεμο δέχομαι από τότε που θέλησα να στραφώ ξανά στο Χριστό δεν λέγεται. Ειδικά στο θέμα την προσευχής, αν με ακούει κανείς κλπ..........

Γιατί άραγε!

[Μάνος]

Γιατί άραγε!

Έλα μου ντε . Θα το διευκρινίσω, όταν κανείς στρέφεται προς Τον Κύριο ξανά, ο μισόκαλος τρελένεται και τον πολεμάει ανεξέλεγκτα, γιατί τόσο καιρό τον είχε του χεριού του και τώρα πάει να τον χάσει. Γιατί παραπάνω στην προσευχή; Μα είναι επικοινωνία με Τον Θεό, αυτό που τον πονάει πιο πολύ. Λογισμούς όλοι έχουμε καθημερινά λίγο πολύ, αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε τους κακούς λογισμούς να μας κατατρώνε. Έτσι δημιουργείται και το άγχος. Κακοί λογισμοί. Τα πάντα στην ζωή μας απο λογισμούς ξεκινάνε. Ο αγώνας με τους λογισμούς κερδίζεται πιο εύκολα, όσο προοδεύουμε στον πνευματικό μας αγώνα και κάνουμε ακριβώς αυτό που λέτε, αφήνουμε τον εαυτό μας στο θέλημα Του, δηλαδή Του δείχνουμε εμπιστοσύνη. Τα μαγικά ας μην τα σχολιάσουμε σε αυτήν την ενότητα. Μην απογοητεύεστε κ.Νεκταρία, ο πνευματικός αγώνας είναι ο πιο δύσκολος. Εδώ ξανακολλάει το Γιατί άραγε! του κ.Πέτρου .

[Μάνος]

Αφήνω μία ομιλία του Π.Κονάνου που βοηθάει πολύ. Και με το χιουμοράκι .

Παραθέτω το link, γιατί υπάρχει πρόβλημα με τον κωδικό, επειδή έχει timer(αυτό το t=4009s) το link. Το βίντεο είχε προχωρήσει απο παλιά, που το είχα δει.

[heavenandearth]

Δεν απογοητεύομαι και σας ευχαριστω για τις απαντησεις. Δεν απογοητεύομαι καθόλου γιατί παρ'ολα τα εμπόδια, δεν έχω ξανανιώσει τόση ηρεμία εδώ και χρόνια. Αυτό δεν είναι απάντηση σε προσευχές;

Και μη μου μιλάτε στον πληθυντικό, μου φαίνεται παράξενο!