Το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο Κεφ. 3 στιχ. 16 αναφέρει: "Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον".
Υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς θα είναι αυτή η αιώνιος ζωή. Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε και πού πηγαίνουμε; Οι περισσότεροι Χριστιανοί αναρωτιούνται και εύλογα, αναφορικά με την αιώνια ζωή δίπλα στον Θεό. Ένα από τα προκλητικά ερωτήματα: Πώς θα περάσει η αιωνιότητα δίχως να βαρεθούν; Μήπως η εμπειρία του ουρανού θα είναι μία εμπειρία ατελείωτης κυριακάτικης πρωινής λατρείας; Θα κάνουμε κάτι άλλο εκτός του να λατρεύουμε τον Θεό; Η βασική ιδέα, βλάστημη μεν αλλά είναι γεγονός ότι πολλοί την υιοθετούν, πως τέτοια αιώνια ζωή μπορεί να είναι βαρετή, ενώ η αμαρτία είναι διασκεδαστική, συναρπαστική και ενδιαφέρουσα. Μάλιστα πολλοί έχουν την πεποίθηση έτσι να είναι ο Παράδεισος. Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν. Οι δίκαιοι οδηγούνται στον Παράδεισο και οι άδικοι στην κόλαση. Πώς όμως μπορώ να γνωρίζω αν είμαι δίκαιος; Είναι η κόλαση αιώνια, πραγματική και απαραίτητη; Πώς θα είναι ο παράδεισος, τι θα κάνουμε εκεί και πώς θα συναναστρεφόμαστε με τον Θεό και τους άλλους;
Τι απαντήσεις, σύμφωνα πάντα με την Ορθόδοξη Θεολογία, μπορούμε να έχουμε στα παραπάνω ερωτήματα?
Και την πρώτη απάντηση που δίνω εγώ προσωπικά είναι ότι, πιστεύω στην Αιώνιο Ζωή αλλά δεν γνωρίζω πώς θα είναι.