Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Μαρ 20, 2017 2:16 pm
"7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν." (Γεν. β' 7)
Αυτό είναι η ψυχή στον άνθρωπο. Πνοή ζωής ή πνεύμα (από το ρήμα πνέω) που φύσηξε ο Θεός κατά τη δημιουργία μέσα στον άνθρωπο κι έτσι τον διαχώρισε απ' όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματά Του. Η ψυχή (όπως τη λέμε σήμερα, γιατί κατά τους χρόνους του Χριστού η λέξη αυτή είχε άλλο νόημα) είναι το άυλο συστατικό της ύπαρξης του ανθρώπου. Δηλαδή ο άνθρωπος έχει δύο φύσεις την υλική και την άυλη. Η υλική φύση του, το σώμα, είναι θνητή και υπόκειται στη φθορά της ύλης και το θάνατο και η άυλη φύση του, η ψυχή (ή πνεύμα), είναι αθάνατη και δεν υπόκειται σε φθορά. Μένει μαζί με το σώμα και δίνει σ΄αυτό ζωή και νόημα και αποχωρίζεται απ' αυτό με το θάνατο του σώματος, μέχρι να ενωθεί και πάλι μαζί του κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Όταν έρχεται ένας νέος άνθρωπος στον κόσμο, κατά τη στιγμή της σύλληψης του, ο Θεός προσθέτει την ψυχή (η οποία δεν προϋπάρχει αλλά δημιουργείται εκείνη τη στιγμή). Έτσι το έμβρυο είναι άνθρωπος με ψυχή από την πρώτη στιγμή και γεννιέται στον κόσμο αυτό σαν πλήρης άνθρωπος με δυο φύσεις.
Η ύπαρξη της ψυχής και η σύνδεση της με τη ζωή φαίνεται και σ' άλλα σημεία της Αγίας Γραφής. Για παράδειγμα στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, περιγράφοντας την ανάσταση της Ταβιθά από το Χριστό αναφέρει: "52 έκλαιον δε πάντες και εκόπτοντο αυτήν. ο δε είπε· Μή κλαίετε· ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. 53 και κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. 54 αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων· Η παίς, εγείρου. 55 και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν." (Λουκ. η' 52-55)
Η ψυχή (το πνεύμα) είναι η έδρα της βούλησης του ανθρώπου. Το αποφασιστικό όργανο. Χρησιμοποιεί τα ερεθίσματα που του δίνει το σώμα, νέες εικόνες, μνήμες, υπολογισμούς κλπ. και κατευθύνει το σώμα για την υλοποίηση των αποφάσεων. Η ψυχή επίσης είναι έδρα όλων των ανώτερων συναισθημάτων. Αγάπη, σεβασμός, λύπη, χαρά, φόβος, ελπίδα κλπ.
Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο το σώματος. Συντονίζει τις λειτουργίες του σώματος και λαμβάνει τα δεδομένα από τις αισθήσεις και τα αποθηκεύει στη μνήμη σε συνδυάσμό με τα δεδομένα από την ψυχή (αποφάσεις, συναισθήματα). Επίσης χρησιμοποιείται για την επεξεργασία των δεδομένων. Ο εγκέφαλος δηλαδή λειτουργεί σαν ηλεκτρονικός υπολογιστής, ενώ η ψυχή είναι ο χρήστης.
Η ψυχή και το σώμα είναι στενά συνδεδεμένα σαν αναπόσπαστα κομμάτια της ίδιας ύπαρξης. Όταν πάσχει το σώμα, συμπάσχει και η ψυχή, και όταν πάσχει η ψυχή συμπάσχει και το σώμα (εμφανίζει λέμε ψυχοσωματικά συμπτώματα). Δεν είναι δηλαδή δυνατή η ανεξάρτητη ύπαρξη τους, όπως στο παράδειγμα που ανέφερα πιο πάνω με τον Η/Υ και το χρήστη. Όταν η ψυχή απομακρυνθεί από το σώμα με το θάνατό του, παραμένει σε αναμονή και προγεύεται τον Παράδεισο ή την Κόλαση μέχρι να επανασυνδεθούν και να γευθούν μαζί την Αιώνια Ζωή ή τον αιώνιο θάνατο.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.