Το, τι είναι προσευχή και το πρέπει να περιλαμβάνει, είναι πραγματικά δύσκολο να περιγραφτεί με λόγια. Εγώ πιστεύω, ότι η προσευχή είναι επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό. Η επικοινωνία αυτή γίνεται άμεσα ή έμμεσα, δηλαδή απευθείας με το Χριστό ή με τις πρεσβείες της Θεοτόκου ή των αγίων.
Το περιεχόμενο της προσευχής μπορεί να είναι δυο λέξεις (ελέησον με) ή πολύ περισσότερες. Μπορεί να διαρκεί ένα δευτερόλεπτο ή δυο μέρες. Μπορεί να αφορά μόνο εμάς ή όλο τον κόσμο, ορατό και αόρατο. Μπορεί να αφορά την παρούσα Εκκλησία ή και την θριαμβεύουσα και τη μέλλουσα (τους ζώντες ή και τους κεκοιμημένους και τους μέλλοντες να γεννηθούν).
Η προσευχή είναι εμπειρία. Όσο περισσότερο προσευχόμαστε τόσο περισσότερο το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει να προσευχόμαστε πιο αποδοτικά.
Η Κυριακή Προσευχή, όπως λέει και ο Πέτρος, είναι στον πληθυντικό (...δος ημίν...άφες ημίν...αφίεμεν...μη εισενέγκης ημάς...ρύσαι ημάς...), επομένως προφανώς περιλαμβάνει και τους άλλους.
Για πόσους μπορούμε να προσευχόμαστε, αυτό εξαρτάται από το πόσο έχει η Αγάπη πλατύνει την καρδιά μας. Όσο περισσότερους χωράει, για τόσο περισσότερους θα προσευχόμαστε. Δεν χρειάζεται να πάρουμε άδεια γι αυτό. Η αληθινή αγάπη δικαιώνει το ενδιαφέρον μας γι αυτούς που προσευχόμαστε.
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης λέει, αν θυμάμαι καλά, ότι η προσευχή για τους άλλους (με την πιο πάνω προϋπόθεση) φέρνει ακόμη μεγαλύτερη ευλογία γι αυτόν που προσεύχεται. Επίσης αυτή η προσευχή, μπορεί να ελκύσει την Πρόνοια του Θεού να κάνει ακόμη και θαύματα. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα.
Βεβαίως να συζητήσεις το θέμα με τον Πνευματικό σου. Η προσευχή ανήκει στην πνευματική σφαίρα και η συμβουλή του είναι απαραίτητη και πολύτιμη.