Θα δώσουμε λόγο για την ανατροφή των παιδιών μας17 Ιουλίου 2018
γράφει ο Ανάργυρος ΦιλώταςΘα δώσουμε λόγο στο Θεό για το τρόπο που μεγαλώσαμε τα παιδιά που μας χάρισε.
Τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία μας.
Δεν είναι δικά μας, επειδή τα γεννήσαμε. Όπως άλλωστε τίποτε απ' όσα έχουμε δεν είναι δικό μας. Διαχειριστές είμαστε. Τα παιδιά είναι συνδημιουργία δική μας και του Θεού, αλλά, αν δεν το ήθελε και ο Θεός, δεν θα είχαμε παιδιά. Επίσης τα παιδιά μας τα χαρίζει κάθε μέρα ο Θεός, ξανά και ξανά, επειδή Εκείνος τα κρατά ζωντανά και υγιή. Τα υπόλοιπα όμως είναι δικό μας έργο.
Τα παιδιά για τους γονείς τους είναι το μεγαλύτερο έργο της ζωής τους. Η πιο σοβαρή και υπεύθυνη απασχόληση. Όλα τα άλλα, δουλειά, σπίτι, κοινωνικό περιβάλλον, υλικά αγαθά είναι εργαλεία για πετύχει αυτό το έργο. Η ανατροφή των παιδιών μπορεί να μην είναι αυτοσκοπός, όπως η σωτηρία των ψυχών μας, αλλά είναι εκ των ουκ άνευ στην επιτυχία αυτού του σκοπού.
Η οικογένεια είναι σχολείο αγάπης. Περιβάλλον για την καλλιέργεια της κοινής αγάπης μεταξύ των μελών της και προς το Θεό. Ο Θεός είναι η αναφορά της Χριστιανικής οικογένειας και Εκείνος που τροφοδοτεί την αγάπη μεταξύ των μελών της.
Τα παιδιά τρέφονται με αγάπη, όπως τα φυτά με το νερό. Η αγάπη τα εκπαιδεύει, τα μεγαλώνει, τα προστατεύει, τα περιθάλπει, τα παρηγορεί. Όλα τα άλλα τροφή, ρούχα, σχολεία, υγεία, άθληση... είναι εργαλεία αυτής της αγάπης. Αν υπάρχει η δυνατότητα, πρέπει να προσφέρονται στο παιδί μέσα στα πλαίσια της ανατροφής του, αλλά πάντα με αγάπη.
Στις μέρες μας βλέπουμε όλο και περισσότερο γύρω μας, κοντά μας ή ακόμη χειρότερα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι παιδιά, που αντί να ακτινοβολούν σαν μικροί άγγελοι την αγάπη, συμπεριφέρονται σαν μικροί τύραννοι, που απαιτούν τα πάντα να περιστρέφονται γύρω απ' αυτά.
Ο Θεός επιτρέπει να δοκιμαστούμε μέσα απ' αυτές τις συμπεριφορές ή είναι αποτέλεσμα των δικών μας λαθών; Και τα δύο. Είναι αποτέλεσμα των δικών μας λαθών και ο Θεός επιτρέπει να δοκιμαστούμε μέσα από τη συμπεριφορά των παιδιών μας, για να τα συνειδητοποιήσουμε και να τα διορθώσουμε, αν μπορούμε κι αν προλαβαίνουμε.
Ποια είναι τα λάθη που κάνουμε συνήθως στην ανατροφή των παιδιών μας και από που προέρχονται; Δυστυχώς στα παιδιά μας προβάλουμε τα δικά μας πάθη και τις αδυναμίες. Προσπαθούμε μέσα απ' αυτά να ζήσουμε όσα θα θέλαμε να είχαμε ζήσει στη ζωή μας και δεν τα καταφέραμε. Όσα περισσότερα πάθη και απωθημένα έχουμε μέσα μας, τόσο περισσότερο κακό κάνουμε στα παιδιά μας.
Τι μπορούμε επομένως να κάνουμε, ώστε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σαν μικροί άγγελοι, που θα ακτινοβολούν γύρω τους την αγάπη και όχι μικροί τύραννοι, που θα σκορπούν γύρω τους δυστυχία;1)
Να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για την ανατροφή των παιδιών μας και να συντηρούμε την καλή πνευματική μας κατάσταση με τη βοήθεια ενός καλού Πνευματικού. Ο Χριστός είπε:
"χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν" (Ιωαν. ιε' 5) Ούτε τα παιδιά μας μπορούμε να μεγαλώσουμε σωστά χωρίς τη βοήθειά Του. Αν εμείς οι γονείς δε φροντίσουμε να έχουμε συνέχεια το Χριστό, την πηγή της αγάπης, μέσα μας, μέσα στην οικογένεια μας, οδηγό μας, δε θα καταφέρουμε τίποτε, όση προσπάθεια κι αν καταβάλουμε.
2)
Τα παιδιά μας δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος. Ούτε για μας ούτε για τα ίδια. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης στις μικρές ηλικίες λειτουργεί έντονα και οδηγεί τα παιδιά να ζητούν συνεχώς, όλα όσα αισθάνονται ότι έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν, χωρίς μέτρο και λογική, επειδή αυτά ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί. Αν υποκύπτουμε συνεχώς στις απαιτήσεις τους, θα τα μετατρέψουμε σε μικρούς τύραννους. Δεν είναι αγάπη να κάνουμε, ότι μας ζητά τα παιδί μας, για να μην γκρινιάζει. Η αγάπη επιβάλει να δίνουμε στο παιδί, ότι χρειάζεται και να το αποτρέπουμε από εκείνα που δεν χρειάζεται ή μπορούν να το βλάψουν. Επίσης, πρέπει να φροντίσουμε με διάκριση να τηρούνται οι ισορροπίες μέσα στην οικογένεια. Δηλαδή, το παιδί να ικανοποιεί τις ανάγκες του στο βαθμό που αυτό συμβαίνει και μετά υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όχι κατά προτεραιότητα - άντε έστω με μια μικρή προτεραιότητα -.
Το παιδί πρέπει να μάθει να ζει σαν μέλος της μικρής κοινωνίας της οικογένειας και να μοιράζεται με αγάπη αυτά που μπορεί να προσφέρει. Επίσης, κατά το μέτρο της ηλικίας του, πρέπει να συμμετέχει στις ανάγκες τις οικογένειας, από αγάπη και ενδιαφέρον, όχι από υποχρέωση. Στην τακτοποίηση του δωματίου του αρχικά και μετά και στις υπόλοιπες δουλειές του σπιτιού, καθαριότητα, κήπο. μαγείρεμα, οικογενειακή δραστηριότητα. Μέσα απ' αυτά το παιδί θα αναπτύξει τη δυνατότητα συνεργασίας και θα αναδείξει τις ικανότητές του. Το κυριότερο όμως είναι, ότι θα μάθει να νοιάζεται και να σέβεται τις ανάγκες των άλλων.
(Συνεχίζεται)