Δημοσίευσηαπό Χρήστος1978 » Δευτ Μάιος 22, 2017 12:54 pm
Ο Απόστολος Παύλος, γράφει στην προς Κορινθίους Α´ επιστολή του "ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ, μὴ ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ ἔχει περὶ τοῦ ἰδίου θελήματος, καὶ τοῦτο κέκρικεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, τοῦ τηρεῖν τὴν ἑαυτοῦ παρθένον, καλῶς ποιεῖ.
[Α´ Κορ. 7,37] Εκείνος όμως που έχει σταθή ακλόνητος με αμετακίνητον την απόφασιν μέσα εις την καρδιά του και δεν αισθάνεται καμμίαν ανάγκην να αλλάξη γνώμην και έχει εξουσίαν να πορευθή σύμφωνα με το θέλημά του και έχει οριστικώς αποφασίσει μέσα του να κρατήση την παρθένον του άγαμον, καλά κάνει.". Ο Χριστός από την άλλη, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 9, εδάφιο 12, χρησιμοποιεί τις λέξεις "ευνούχοι" και "ευνουχίσθησαν", για να περιγράψει την κατάσταση που θα διέπει τη ζωή, αυτών που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν τον παρθενικό βίο, η οποία, κατά τη γνώμη μου, μόνο μία έννοια έχει, (περιγράφει δηλαδή κάτι, για το οποίο δεν μπορεί να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση) ειδάλλως, θα χρησιμοποιούσε τη λέξη "εγκρατεύονται" και όχι τη λέξη "ευνουχίσθησαν". Είναι πάρα πολύ βαριά λέξη ο ευνουχισμός (ο πνευματικός ευνουχισμός, εννοείται). Ο έγγαμος ασκεί βραχείας ή μακράς διαρκείας εγκράτεια αλλά κάποια στιγμή (τουλάχιστον, οι πλειονότητα νεαρής και μέσης ηλικίας άνθρωποι.) γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα, θα θελήσει να έλθει πιο κοντά με την σύζυγό του, για να μην τον πειράξει ο σατανάς. Ο άγαμος αντίθετα και σύμφωνα με τα προρηθέντα, ασκεί εγκράτεια εφ' όρου ζωής. Εγκράτεια, όχι μόνο από την σωματική πορνεία αλλά από την "κατά μόνας" αμαρτία, ακόμη και από το "...πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι...". Και αν πράγματι το επιθυμεί τόσο πολύ, ο Θεός θα του προσφέρει άπλετη τη Χάρη του και θα τον βοηθήσει στον αγώνα του, ώστε να μη γνωρίσει πτώση, ποτέ του. Εάν όμως γνωρίσει, τότε οι πτώσεις αυτές αποτελούν τρανή απόδειξη, ότι ο άγαμος βίος (υπό την έννοια της παρθενίας ή του μόνιμου έγκρατου βίου) δεν κάνει γι' αυτόν που προσπαθεί να τον διαβεί. Διότι ακόμη και ειλικρινής μετάνοια να υπάρχει, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ξαναπέσει. Και ξανά. Και ξανά. Τι περισσότερο τότε χρειάζεται, για να πεισθεί ότι πρέπει να εγκαταλείψει τον άγαμο βίο και να αρχίσει την αναζήτηση για εύρεση συζύγου; Γιατί να εμένει σε μια κατάσταση που είναι κατώτερης του γάμου; Άλλωστε, εδώ τα πράγματα δεν είναι όπως, λόγου χάρη, στην αμαρτία της λαιμαργίας. Έφαγες τρία πιάτα φαγητό το μεσημέρι, το μετάνιωσες, εξομολογήθηκες και μετά λες "ας κάνουμε μιαν αρχή" και συνεχίζεις τον αγώνα σου. Η επιλογή του έγγαμου ή άγαμου βίου έχει αυτό ακριβώς το επιπλέον στάδιο, την προσωπική επιλογή ανάλογα με την κλίση του καθενός. Εφόσον λοιπόν δεν μπορείς να πας δεξιά, τράβα αριστερά. Όχι μία δεξιά και μία αριστερά. Κι επαναλαμβάνω εδώ, ότι άλλο πράγμα είναι η ειλικρινής μεταμέλεια και η συγχώρεση από το Θεό. Συμφωνώ σε αυτό. Θα δώσεις όμως λόγο σε Αυτόν, διότι ενώ κατάλαβες ότι δεν ήταν για σένα η αγαμία, εσύ συνέχισες να την ασκείς, παρά τις επανειλημμένες πτώσεις που γνώριζες....