«Οἱ μάστοροι πού κτίζουν ἕνα σπίτι παίρνουνε πρῶτα τίς καλές καί “προσωπάτες” πέτρες καί προχωροῦν τό κτίριο. Μά ξαφνικά ἕνα μεγάλο κοτρώνι πρέπει κι αὐτό νά κτισθῆ. Το δοκιμάζουν ἀπό δῶ, τό γυρίζουν ἀπ᾽ ἐκεῖ καί στό τέλος γιατί δέν μποροῦν νά τό κτίσουν πάνω στό κτίριο τό βάζουν θεμέλιο καί στήριγμα στίς βάσεις του. Μά ἔτσι κάνουμε κι ἐμεῖς μέ Σένα, Χριστέ μου, μέσα στή ζωή καί στήν Ἱστορία μας. Σέ ἀρνιούμασθε τή μία ἐποχή. Σέ ἀποκρούουμε τήν ἄλλη. Σέ παραπετοῦμε καί Σέ ἀποδοκιμάζουμε, ὥσπου νά ἐξαντλήσουμε ὅλη μας τή μωρία καί κουρασμένοι ἀπ᾽ τά σφάλματά μας νά ἔρθουμε νά Σε ζητήσουμε γιά νά κτίσουμε πάνω Σου, ὄχι μόνο τήν αἰωνιότητα καί τή σωτηρία μας, ἀλλά κι αὐτή τήν ἐπίγεια στιγμή καί χαρά μας. Δέν ξέρουμε καλά πότε θά ᾽ρθη τούτη ἡ μεγάλη ὥρα καί δέν ξέρουμε ἀκόμη πόσες καρδιές θά προσευχηθοῦν καί θα σταυρωθοῦν γιά τόν ἐρχομό της. Ξέρουμε μόνο πώς θά ᾽ρθη τούτη ἡ μεγάλη Νίκη Σου».
(Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης)