Το έγκλημα της έκτρωσης

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Το έγκλημα της έκτρωσης

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:20 pm

Μα είναι τοσο δεδομένο...

Δεν θέλω να αναφέρω κάποιά λόγια απο κάποιο Άγιο βιβλίο που διάβασα, δεν θέλω να αναλύσω το πως και το γιατί είναι αμαρτία, ίσως να έχει γίνει σε άλλο θέμα, ούτε να γράψω σοφά λόγια κάποιου Γέροντα. Θέλω απλά να πω κάτι που μάλλον ψες έπρεπε να το είχα πει. Για ένα προσωπικό θέμα χτες το απογευμα επισκεφτήκαμε με την μάνα μου έναν γυναικολόγο, κάποια ανωμαλία στο ενδομήτριο της, είναι κάποια χιλιοστά παραπάνω ενώ δεν θα έπρεπε. Αφού κάνανε τις απαραίτητες εξετάσεις μιλούσαμε για την θεραπεία χάπια ή το χειρουργείο. Το μεν πρώτο το καταλάβαμε και δεν θέλαμε εξηγήσεις περεταίρω, λογικό είναι, κάθε πότε τα πέρνει, παρενεργειες με άλλα χαπια. Το δε δευτερο, όταν τον ρώτησα ολική νάρκωση θα κάνει ή μερική (ναι ξέρω ώρες ώρες ρώτάω και εγώ κάτι πράγματα χαζά που δεν ξέρω πως τα σκέφτομαι). Μια φυσιολογικότατη ερώτηση είναι όμως για κάποιον που του συμβαίνει κάτι και έχει άγνοια. Η απάντηση όμως και του γιατρού ήταν επίσης φυσιολογικότατη κατα αυτόν, εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να ρωτήσω, και τι να ρώταγα τον άνθρωπο? Μας απάντησε, στην μάνα μου ...σαν έκτρωση είναι η επέμβαση για το ενδομήτριο, η απόξεση .... η απάντηση της μάνας μου ήταν ... έχω 3 παιδιά δεν έχω κάνει έκτρωση ποτέ ... έκει ο γιατρός χαμογέλασε, έβαλε τα γέλια και της λέει ...δεν έχεις κάνει ποτέ έκτρωση;.... και δεν το πίστευε!

Δεν την πίστευε, ειλικρινα, αφού περισσότερο θύμωσα που δεν την πίστευε παρά για την όλη "υπόθεση", επέμβαση. Το θεωρεί ΤΟΣΟ δεδομένο ότι κάποια στιγμη στην ζωή της μια γυναίκα να έχει κάνει τουλάχιστον μια έκτρωση που δεν την πιστευε. Θα μου πείτε βέβαια το τι θα έχει δει και το τι θα έχει κάνει ο ανθρωπος περί εκτρώσεων για να το θεωρεί τόσο δεδομένο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία (όχι παλια που λέει το τραγούδι αλλά ...) θλιβερή. Και είναι κορυφαίος γιατρός, ένας απο τους καλύτερους, πιθανόν θα απευθύνονται πολλές γυναίκες σε αυτόν για να κάνουν εκτρώσεις. Το θέμα μου είναι οι εκτρώσεις που το έχουμε λες και είναι κρυολόγημα, τόσο ασήμαντο;!;;!!

Φευγοντας σκέφτηκα αυτό που είχε δει ο Γέροντας - Άγιος Παίσιος την κοιλάδα με τα τυφλά παιδάκια. Αθώες ψυχούλες, αλλά θα μεριμνήσει ο Θεός για αυτες. Τραγικά πράγματα αυτά. Αλλά δεν λέω τίποτα. Είμαι γυναίκα και δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον. Μπορεί να κάνω χειρότερα πράγματα εγώ. Να δώσει φώτιση ο Θεός μόνο στις γυναικες που σκέφτονται την έκτρωση. Δύσκολοι καιροί, ακόμα πιο δύσκολη η επικοινωνία των συζύγων (μην πω γενικά των ανθρώπων). Να δώσει φώτιση ο Θεός, τίποτα άλλο.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3829
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:21 pm

Τα είπες πολύ καλά Μαρίνα μου και ειλικρινά δεν ξέρω τι να προσθέσω.
Τα είπες πάρα πολύ καλά και έχεις απόλυτο δίκιο σε ότι είπες.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:22 pm

Αναστάσιε μου, καλέ μου φίλε, δεν ξέρω αν τα είπα καλά, δεν ξέρω καν αν έχω δίκιο, θα σου πω τι ξέρω όμως.

ΑΝ (που ο Πατέρας μου, όταν του το λέω του πάει η πίεση 28 του ανθρωπου, αλλά αυτό το "αν" θα το δικαιολογούσε) η δικιά μου μανά έκανε έκτρωση σε μένα αυτη την στιγμή δεν θα ήμουν μαζί σας.

Δεν θα έκανα τα πρώτα μου βήμα, δεν θα έπεφτα, δεν θα μάτωνα, δεν θα τσακωνόμουν με τα αδέρφια μου (γιατι ανάμεσα απο 2 αγόρια πως αλλιώς να επιβιώσω η κοπέλα :lol: :lol: ), δεν θα μάθαινα να γράφω, να διαβάζω, να μιλώ, για να εκφράσω αισθήματα και τις σκέψεις μου, αν και με τα μάτια μου μιλώ καλύτερα, δεν θα έβλεπα ότι είδα.

Δεν θα είχα φίλους, δεν θα είχα το άγχος των εξετάσεων, δεν θα γευόμουν την γλύκα και την χαρά όταν έμαθα ότι πέρασα στις Πανελλήνιες. Δεν θα εργαζόμουν, δεν θα έβριζα το "κεφάλαιο" :lol: :lol: . Δεν θα ερωτευόμουν. Δεν θα προσπαθούσα αλλά και δεν θα δυσκολευόμουν όσο παράλογο και ας σας ακούγετε να βρω λέξεις να εκφράσω αισθήματα αγνά ή και πονηρά. Δεν θα είχα πτώσεις, αλλά δεν θα είχα νιώσει και ποτέ μου την χαρά που μάλλον δεν είναι χαρά αλλά αγαλλίαση βγαίνοντας από το γραφείο κάτω απο το Καμπαναριό στον Αιγιώργη μετά την πρώτη εξομολόγηση στη ζωή μου όλη, δεν θα είχα γνωρισει αυτούς που με γέννησαν και με φέραν πάνω στην γη και μου πρόσφαραν τα πάντα, στερούμενοι αυτοί πολλά, αλλά ούτε και αυτόν που με γέννησε εν Χριστώ ούτε αυτόν που πορευομαι εν Χριστώ. Οι μεν πρώτοι με φέραν στη γη οι δε δευτεροι έχουν την ψυχή μου και θα με ανεβάσουν στα ουράνια. Δεν θα μάθαινα να αγαπώ (αν και αυτό το έμαθα απο τον Αυγουστο, πόσο τραγικό είναι αυτό?)

Δεν θα είχα ζήσει ποτέ το φτερούγισμα στην καρδιά μου όταν μάθαινα για Εκείνον. Δεν θα είχα ζήσει ποτέ μου ότι έζησα την Μεγάλη Πέμπτη προς Παρασκευή στολίζοντας τον Επιτάφιο στον Αγιο μου.

Δεν θα είχα ζήσει ποτέ το αίσθημα ...που δεν μπορώ να βρω λέξη να πω που να αποδίδει το νόημα και όχι γιατι δεν υπάρχει αλλά γιατι είμαι ανάξια απεναντί Του να την πω αλλά και γιατι δεν θα την αξίζω... και εννοώ το αίσθημα το να Τον παρακαλάω για το Ελεος Του.

Νομίζω θα μπορούσα να γράφω για πολλά πολλά ακόμα που δεν θα ζούσα αν η μάνα μου έκανε έκτρωση. Σημαντικά και ασήμαντα, καθημερινά πράγματα, καταστάσεις ρουτίνας. Αν και η ουσία είναι η ίδια, μην πω ότι στα ασήμαντα και στα καθημερινά είναι πιο ουσιαστική. Θα το καταλάβαινε ο καθένας μας αν έβαζε την θέση του στην θέση ενός νεκρού εμβρύου, φύσει αδύνατον αλλά υπάρχουν στο youtube βίντεα που μόνο και μόνο οι τεχνικές διακοπής της κύησης είναι φρικαλέες διαβάζοντας τες πόσο όταν τις ζει μια ψυχή. Μόνο φώτιση Αναστάσιε να δώσει ο Θεός. Δεν έχω βρεθεί σε τέτοια θέση, δεν θέλω να βρεθώ αλλά δεν θέλω να βρεθεί και κανείς άλλος. Νομίζω αυτές οι ψυχές και των εμβρύων και των γυναικων (στον Αγιο μου την περασμένη βδομάδα υπήρχε ένα φυλλάδιο με το θέμα αυτά και είχε πολλές αναφορές και για τις γυναίκες και την ψυχολογική τους επίπτωση απο μια τέτοια κίνηση) θέλουν προσευχή απο την Εκκλησία και απο μας.

Ο Πατέρας μου πε κάποτε ότι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε ότι η γυναίκα δεν ξεχνά ποτέ αυτή την πράξη όσα χρόνια και περάσουν, σας το έχω πει. Δάκρυσε όταν το πε. Μακάρι να μπορούσα να νιώσω και εγώ την συγκινηση του αλλά μου φαίνεται τόσο απίστευτό και τόσο Θείκο που μου προκαλεί δεος και μεγάλη αμηχανία γιατι δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ και τι να πρωτοθαυμάσω.

Να φυλάει ο Θεός μόνο αυτό παρακαλώ.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3829
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:22 pm

Τώρα τα είπες ακόμα καλύτερα και πάρα μα πάρα πολύ σωστά.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Zenon
Δημοσιεύσεις: 113
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:07 pm

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Zenon » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:23 pm

ΕΛΛΑΔΑ: ΠΡΩΤΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ
Τετάρτη, 18 Απρίλιος 2012 - seleo.gr

Εικόνα

Μια έκτρωση κάθε έντεκα δευτερόλεπτα πραγματοποιείται στην Ευρώπη, οδηγώντας στο θάνατο 2.725.820 έμβρυα ετησίως, ενώ στη χώρα μας ο αριθμός αυτός αγγίζει τις 200.000!

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 22% των ελληνίδων δηλώνει πως έχει κάνει τουλάχιστον μια έκτρωση ενώ το 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι μόλις εφηβικής ηλικίας.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο ψυχικής και σεξουαλικής υγείας 40.000 εκτρώσεις το χρόνο αποφασίζονται από κορίτσια ηλικίας κάτω των 18 ετών... από αυτές 1 στις 2 έφηβες που προχώρησε στην επέμβαση δεν έχει ενημερώσει ούτε καν τη μητέρα της. Ακόμη 4 στα 10 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας φαίνεται πως δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο προστασίας από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Τέλος, ενώ στις χώρες της Ευρώπης το αντισυλληπτικό χάπι χρησιμοποιείται από το 22% των γυναικών κατά μέσο όρο, η χρήση του στην Ελλάδα φτάνει μόλις....το 3,2%!

Στη χώρα μας δεν είναι υποχρεωτικό το μάθημα τις σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που θα μπορούσε να διδάξει αγόρια και κορίτσια ότι το σώμα τους και το σεξ πρέπει να τα αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Η έκτρωση είναι ημι-παράνομη, αφού δεν γίνεται σε δημόσια νοσοκομεία αν δεν συντρέχει λόγος υψηλού κινδύνου για την μητέρα με τη συνέχιση της κύησης. Αν δεν υπάρχει τέτοιος λόγος, τότε γίνεται σε ιδιωτικό μαιευτήριο οπότε δεν καλύπτεται από τα ταμεία.

Αντίστοιχα, το αντισυλληπτικό χάπι έχει βγει από τη λίστα των φαρμάκων που συνταγογραφούνται (εκτός αν γίνει ως μέρος ορμονολογικής θεραπείας) και η τιμή του συνεχώς αυξάνεται. Την ίδια ώρα η πληροφόρηση που γίνεται για το αντισυλληπτικό χάπι είναι ελλιπέστατη και αντικρουόμενη. Η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος ακούγεται μακρινό, ως αστείο.

Με το ανεξάντλητο αυτό θέμα θα επιχειρήσουν να καταπιαστούν ο Λύο Καλοβυρνάς, σύμβουλος ψυχικής υγείας, η Μαρία Παραδείση, ιστορικός κινηματογράφου και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του προγράμματος «σπουδές φύλου και ισότητας στις πολιτικές επιστήμες» του Παντείου Πανεπιστημίου με την συγγραφέα και κοινωνική ανθρωπολογο Έρση Ζαράγκλη. Στη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου της «Οι βουβές πληγές: Η αντι-σύλληψη και η έκτρωση ως βίωμα και πράξη» μέσα από το πρίσμα της σύλληψης, της αντισύλληψης και της έκτρωσης θα συζητηθούν θέματα για την κοινωνική κατασκευή της εγκυμοσύνης, της μητρότητας της γυναικείας δύναμης και του αυτονόητου τμήματος.

Η συζήτηση θα γίνει τη Δευτέρα 23 Απριλίου 2012 στις 6.30 στο ιστορικό αρχείο της βιβλιοθήκης θεμάτων ισότητας & φύλου: Καπνικαρέας και μητροπόλεως, πλάκα 2ος όροφος τηλ. 210 32 15 618

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:23 pm

Αλλίμονό μας. Μπροστά μας ωχριά ακόμη και ο παιδοκτόνος Ηρώδης, που πλήρωσε το έγκλημά του πεθαίνοντας με φρικτό τρόπο.

Ποια τιμωρία μας αξίζει γι αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα;. Τι πρέπει να κάνει σ' εμάς ο Θεός, επειδή αφαιρέσαμε από τις ψυχές αυτές, όχι μόνο το δικαίωμα να ζήσουν σ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή, αλλά και να διεκδικήσουν την είσοδό τους στη Βασιλεία των Ουρανών;

Ποια τιμωρία μας αξίζει, επειδή απορρίψαμε αυτό το υπέρτατο δώρο του Θεού, την συνδημιουργία, επειδή απλά μας ξεβόλευε στην απόλαυση των ηδονών αυτής της πρόσκαιρης ζωής ή δεν είχαμε εμπιστοσύνη στην Αγάπη Του, ότι θα φροντίσει για μας και το παιδί, που μας χάρισε;

Σκέφτομαι μερικές φορές, ότι και μόνο γι αυτό το έγκλημά μας μας αξίζουν όσα παθαίνουμε.

Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας επαναφέρει στο δρόμο Του, πριν να είναι αργά και για μας και για το Έθνος μας.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:24 pm

Υπάρχουν γυναίκες, οι οποίες έχουν κάνει και πάνω από πέντε εκτρώσεις, δυστυχώς.

Ίσως θα χρειαζόταν να υπάρχει από πλευράς Κράτους και αρμοδίων Υπηρεσιών, περισσότερη ενημέρωση. Δεν ξέρω πόσο "χριστιανικό" θα ήταν, αν η ενημέρωση εστιάζονταν στις γνωστές μεθόδους αντισύλληψης (προφυλακτικό, σπειράλ, μέρες συνεύρεσης στις μή γόνιμες ημέρες κλπ).

Από πλευράς Εκκλησίας, θα έπρεπε να υπάρχει καμπάνια, ώστε να γνωρίζουν τα ζευγάρια νόμιμα ή μή και την ωφελημότητα που έχουν και οι όποιες ημέρες αποχής, π.χ. στις περιόδους νηστείας.

Η έκτρωση είναι μεγάλο αμάρτημα, που δυστυχώς πράτεται σε όλες τις κοινωνίες και όλα τα μορφωτικά επίπεδα.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:25 pm

Η εγκράτεια είναι το μόνο αντίδοτο στην παράχρηση και κατάχρηση του γενετήσιου ενστίκτου, από το οποίο προκύπτουν και οι εκτρώσεις. Όταν το μοίρασμα της αγάπης, που μας χάρισε ο Θεός για να ασκηθούμε στην Αγάπη, εκφυλίζεται σε αποκλειστική πηγή ηδονής, όλα τ' άλλα είναι συνέπειες. Η αντισύλληψη δεν είναι παρά μανδύας που σκεπάζει τον εκφυλισμό αυτό.

Παρ' όλα αυτά συμφωνώ, πως το χειρότερο απ' όλα είναι το έγκλημα της έκτρωσης. Γι αυτό, αν κάποιοι επιμένουν να βλέπουν τη σωματική συνεύρεση ξεχωριστά από την τεκνογονία, προκειμένου να κινδυνεύουν με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, με όλες τις συνέπειες που έχουν αυτές, ίσως είναι το μη χείρον να χρησιμοποιούν αντισύλληψη.

Αντί όμως να μάθουμε στα παιδιά μας την αντισύλληψη, καλύτερα να προσπαθήσουμε πρώτα να τους μιλήσουμε για τον αληθινό σκοπό του Θείου δώρου της σωματικής συνεύρεσης των συζύγων και να τους μιλήσουμε επίσης για την εγκράτεια, που είτε διαλέξουν τον έγγαμο βίο ή τον άγαμο, αργά ή γρήγορα θα την χρειαστούν.

Αλλά βέβαια, πως να διδάξουμε στα παιδιά την Χριστιανική στάση απέναντι σ' αυτό το πολύ σπουδαίο θέμα, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε φαύλοι και δεν τηρούμε τίποτε; Όμως, ακόμη και τότε μπορούμε ταπεινά να τους ζητήσουμε συγγνώμη, που δεν μπορούμε να τα διδάξουμε με το καλό παράδειγμά μας και να τους πούμε το σωστό, προβάλλοντας τους εαυτούς μας σαν παράδειγμα προς αποφυγήν.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Το έγκλημα της έκτρωσης.

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:25 pm

Συμφωνώ απόλυτα Νίκο μαζί σου. Είμαστε απέναντι στα παιδιά μας "ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει". Δυστυχώς.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Κατερίνα
Δημοσιεύσεις: 91
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 3:44 pm

Vera Faith Lord: Μετά τήν ἔκτρωση τί;...

Δημοσίευσηαπό Κατερίνα » Τρί Μαρ 19, 2013 3:16 pm

«Χαίρετε! Ονομάζομαι Vera Faith Lord. Διευθύνω την “Alfa-Omega Life”, την Ορθόδοξη Αδελφότητα για την Προστασία της Ζωής.
Καθώς σας μιλώ σήμερα, έχω την τιμή να αντιπροσωπεύω εκατομμύρια αδελφές μου. Η δική μας αδελφότητα δεν είναι κάποια χαρούμενη συντροφιά. Είμαστε μητέρες πού έχουμε διαπράξει άμβλωση και είμαι εδώ σήμερα για να σάς διηγηθώ την ιστορία μου.
Η κοινωνία ένα πράγμα μόνο μάς λέει: “Πρόκειται για το σώμα σας και έχετε το δικαίωμα να κάνετε την επιλογή σας”. Κανείς δεν μάς λέει τι θα μάς συμβεί μετά από την επιλογή, όταν το παιδί μας θα είναι νεκρό. Ελάτε μαζί μου τώρα, μέσα από ένα μαγικό καθρέφτη καί ας προχωρήσουμε στα μετά την άμβλωση.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια, το μυριάκριβο αγόρι μου, ο Γαβριήλ, κλωτσούσε και πιπίλιζε τό δάχτυλό του και έκανε όλα όσα κάνει ένα αγέννητο παιδί την 21η εβδομάδα της ζωής του. Δεν κατάφερε να φθάσει στην 22η. Πέθανε.
Επί δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του μωρού μου, δεν μου επιτράπηκε να θρηνήσω, νά πενθήσω ή ακόμα και να αναγνωρίσω ότι είχε πεθάνει. Πραγματικά, ενώ ζούσα με τήν αγωνία του θανάτου του, ποτέ δεν μου επιτράπηκε ούτε κάν να παραδεχτώ ότι είχε κάποτε ζήσει. Τη φοβερή αυτή καταδίκη μου επέβαλε και ο εαυτός μου αλλά και η “πολιτικά ορθή” κοινωνία μας. Διότι, βλέπετε, ήμουν εκεί όταν ο Γαβριήλ πέθανε, εγώ πλήρωσα για νά πεθάνει.

Το μητρικό ένστικτο είναι ισχυρότερο και από αυτό της επιβίωσης. Υπάρχουν χιλιάδες διηγήσεις για μητέρες πού θυσιάστηκαν για να σώσουν τα παιδιά τους. Έ, λοιπόν, αυτό το μητρικό ένστικτο, το ισχυρότερο, το πιο ακαταμάχητο πού γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, είναι ζωντανό και παρόν σε όλες τις γυναίκες είτε το θέλουμε είτε όχι. Το τί πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε απλά δεν έχει καμιά σημασία. Κάποια μέρα μετά την άμβλωση, το μητρικό ένστικτο εμφανίζεται παντοδύναμο. Έρχεται μία στιγμή, μία φοβερή στιγμή πού όλα μέσα μας γνωρίζουν ακριβώς τι έχουμε κάνει. Άσχετα με το “πολιτικά ορθό” όνομά του, άσχετα πίσω από ποιόν ευφημισμό το έχουμε κρύψει, εκείνη τη στιγμή ξέρουμε ότι έχουμε πάει κόντρα στον Θεό και σ’ όλη τη φύση και έχουμε σκοτώσει το ίδιο μας το βλαστάρι. Είναι σαν να βάζεις το χέρι σου στη φωτιά. Κάθε κομμάτι του εαυτού σου θέλει να τιναχτεί και να το βάλει στα πόδια. Και αυτό κάνουμε. Το βάζουμε στα πόδια…

Μερικές από μάς περνάμε την υπόλοιπη ζωή μας… τρέχοντας. Είναι το Μετεκτρωτικό Σύνδρομο, το χειρότερο αίσθημα στον κόσμο. Γιατί αν μπορούσαμε να ξεφύγουμε, θα ήταν εύκολο. Αλλά δεν μπορούμε. Και ο λόγος είναι ότι έχουμε ένα νεκρό μωρό. Ακριβώς όπως μία γυναίκα πού το μωρό της πεθαίνει στην κούνια του από το Σύνδρομο του Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου. Το γεγονός ότι συμμετείχαμε κι εμείς στον φόνο δεν κάνει το μωρό μας λιγότερο νεκρό. Αν κάποιος δικός σας πεθάνει, ειδικά ένα βρέφος, και δεν μπορείτε να αποδεχτείτε τον θάνατο και να πενθήσετε, έχετε σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Αυτό το σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα είναι το Μετεκτρωτικό Σύνδρομο.

Η “σιωπηλή κραυγή” είναι ένα βίντεο για το βρέφος πού πεθαίνει καθώς εκδιώκεται από τη μήτρα. Η κραυγή του δεν ακούγεται, καθώς σιγά-σιγά πεθαίνει μέσα στην αγωνία. Είμαστε μετεκτρωτικές μητέρες, και ζούμε κι εμείς μέσα στην αγωνία. Μόνο πού εμείς δεν είμαστε απλά σιωπηλές, είμαστε αόρατες. Και κάποιες από μάς διπλά αόρατες, γιατί φαινομενικά είμαστε μια χαρά. Καθεμιά μας επέλεξε απρόθυμα την άμβλωση, για χίλιους δύο λόγους, έτσι ώστε να μη χρειαστεί ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας. Και, τι ειρωνεία! Από τη στιγμή πού το μωρό πέθανε, η ζωή μας, με χίλιους δύο τρόπους, δεν είναι πια η ίδια.

Βρισκόμαστε παντού. Είμαστε γύρω σας. Αποτελούμε το 43% των γυναικών ηλικίας κάτω των σαράντα πέντε στις ΗΠΑ σήμερα. Είμαστε οι μητέρες και οι αδελφές σας, οι αδελφές και οι γυναίκες σας, οι συνάδελφοι και οι φίλες σας. Είμαστε τόσο πολλές και εδώ μαζί σας σήμερα. Γνωρίζετε οπωσδήποτε κάποιαν πού έχει κάνει έκτρωση – και οι στατιστικές λένε ότι πιθανότατα ξέρετε περισσότερες από μία. Αν νομίζετε ότι δεν ξέρετε μία γυναίκα πού να έχει κάνει έκτρωση, είναι γιατί δεν ξέρετε ακόμη ποια είναι.

Όταν κάποιος καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση, το γεγονός ότι μπήκε φυλακή τα αλλάζει όλα για πάντα – για τον ίδιο και για τους δικούς του. Καθεμιά πού “επιλέγει” να πάει κόντρα στη φύση και να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί καταδικάζει τον εαυτό της ισόβια στο “κελί” της απομόνωσης πού λέγεται Μετεκτρωτικό Σύνδρομο. Με το να αρνείται ότι είναι φυλακισμένη δεν σημαίνει ότι και τα σίδερα της φυλακής δεν υπάρχουν!

Μία μόνον είναι η έξοδος – η ιαματική διαδικασία πού τελικά μάς ελευθερώνει. Ένα από τα σπουδαιότερα βήματα στη μετεκτρωτική θεραπευτική διαδικασία είναι να ονομάσεις το παιδί πού πέθανε και τελικά να μπορέσεις να πενθήσεις τον θάνατό του. Ονόμασα τον δικό μου γιό Γαβριήλ και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μιλώντας στον κόσμο γι’ αυτόν και για μένα και για εκατομμύρια γυναίκες σαν κι εμένα.

Ένα χρόνο αφού ξεκίνησε η διαδικασία της ίασης, είδα μία νεαρή γυναίκα πού περνούσε δίπλα από μια πόρτα κρατώντας στην αγκαλιά το αγοράκι της, ενός χρόνου περίπου. Πήγαινε πολύ κοντά στην πόρτα και το παιδί χτύπησε το κεφάλι του. Έβαλε τα κλάματα. Η μητέρα του τον ακούμπησε κάτω όρθιο, γονάτισε δίπλα του και τρίβοντας το κεφαλάκι του, τον έσφιγγε στην αγκαλιά της και του έλεγε: “Η μανούλα στενοχωριέται πού χτύπησες το κεφάλι σου”. Το πιτσιρίκι σταμάτησε αμέσως. Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα τίποτε, μου εντυπώθηκε όμως η σκηνή. Οκτώ ώρες αργότερα, βρισκόμουν γονατιστή στο πάτωμα του σπιτιού μου. Ο γοερός μου θρήνος τράνταζε το σώμα μου. Μιλούσα στον γιό μου και έλεγα “Γαβριήλ, η μαμά λυπάται – η μαμά λυπάται τόσο πολύ…”. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει…

Τώρα, λοιπόν, ξέρετε το μικρό βρώμικο μυστικό πού κρύβεται πίσω από τη λέξη “επιλογή”. Το μωρό δεν είναι το μόνο πού πεθαίνει. Μαζί του πεθαίνουν μεγάλα κομμάτια από την ψυχή της μητέρας.

Φαίνομαι σήμερα να στέκομαι μόνη μου εδώ ενώπιόν σας. Δεν είμαι μόνη. Αν κοιτάξετε με τα μάτια της καρδιάς σας, θα δείτε κι ένα ψηλό όμορφο δεκαεννιάχρονο παλικάρι να στέκεται δίπλα μου. Λέγεται Γαβριήλ και είναι ο νεαρός πού θα είχε γίνει μόνο και μόνο αν η μητέρα του του είχε επιτρέψει να ζήσει. Τα λόγια μου είναι το μνημόσυνο πού κάνει η μητέρα του, πού θα τον αγαπά για μια αιωνιότητα».

Πηγή: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/09/blog-post_1560.html




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες