Ορθοδοξία

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν εκτρώσεις και υπάρχουν πάλι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν παιδιά και δεν μπορούν.
Τι έχουν να απολογηθούν οι πρώτοι στους δεύτερους;

Περιγράφεται άραγε με λόγια...

heavenandearth έγραψε:Το πρόβλημα είναι η νομιμότητα ή όχι; Μια γυναίκα που θέλει να το κάνει, βρίσκει και παράνομο, όπως γινόταν παλιά, με τραγικές συνέπειες όχι μόνο για το βρέφος αλλά και για την ίδια. Απλώς τώρα που είναι νόμιμο έχουμε τις στατιστικές.

Το πρόβλημα είναι γιατί να επιτρέπει μια γυναίκα στον εαυτό της να βρεθεί με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Γιατί ένας άντρας να μη σκεφτεί τις συνέπειες των δικών του πράξεων; Θέλω να πω, το πρόβλημα είναι ο έκλυτος βίος και όχι ο νόμος του κράτους.

Πάντως, αν δημιουργηθεί έτσι ένα παιδί ας τα κρατούν και ας τα δίνουν σε υιοθεσία σε κάποιον που τα θέλει. Σήμερα δεν λιθοβολείται κανένας για μια εγκυμοσύνη, ας μην τα σκοτώνουν οι ίδιες οι μάνες...

Το ότι και παράνομη να είναι η έκτρωση δε σταματά δε λέει κάτι. Με αυτή τη λογική και η δολοφονία είναι παράνομη και πάλι όμως συμβαίνουν δολοφονίες. Να κάνουμε νόμιμο τον φόνο επειδή δε μπορούμε να τον σταματήσουμε με αυτή τη λογική; Ασφαλώς όχι. Ο Ιησούς είπε ασφαλώς όποιος θέλει να τον ακολουθήσει.Ομως εδώ υπάρχει κάποιος που δε ερωτάται στην έκτρωση και την πληρώνει άδικα (το παιδί). Το κράτος οφείλει να θέσει εκτός νομου την έκτρωση αλλιώς να νομιμοποιήσουμε και τον φόνο αφού δε μπορούμε να τον σταματήσουμε.

Θα τα βρούνε οι ίδιες (αυτές που κάνουν έκτρωση) με τον Θεό. Όλα στην ώρα τους.

Θεόδωρε δεν διαφωνώ μαζί σου (εγώ σκεφτόμουν το θέμα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών αλλά και για τον φόνο το ίδιο είναι), αλλά το ειδικά το πρόβλημα των εκτρώσεων απλώς μπαίνει κάτω από το χαλί αν γίνουν παράνομες. Όπως λες και εσύ, σταματούν οι φόνοι επειδή είναι παράνομοι; Εδώ στην Αμερική η ποινή είναι θάνατος, και πάλι γίνονται.

Γίνεται δε χειρότερο αν σκεφτείς ότι σακατεύονται οι γυναίκες από κάτι χασάπηδες που θησαυρίζουν. Καλύτερο είναι να μην φτάνεις σε αυτό το άθλιο σημείο καθόλου, και κατά τη γνώμη μου η εγκράτεια είναι το μόνο αληθινό φάρμακο. Το ζήτημα είναι αυτό πως θα γίνει, χωρίς εξαναγκασμούς και κοινωνικά δράματα.

Συμφωνώ πάντως με τον Αναστάσιο: όλοι οι εμπλεκόμενοι θα μιλήσουν με το Θεό αργά ή γρήγορα.

heavenandearth έγραψε:...................όλοι οι εμπλεκόμενοι θα μιλήσουν με το Θεό αργά ή γρήγορα.

Αν μιλήσουν όμως μετά την κοίμησή τους με τον Θεό, τότε μετάνοια δεν υπάρχει.

Πέτρος έγραψε:

heavenandearth έγραψε:...................όλοι οι εμπλεκόμενοι θα μιλήσουν με το Θεό αργά ή γρήγορα.

Αν μιλήσουν όμως μετά την κοίμησή τους με τον Θεό, τότε μετάνοια δεν υπάρχει.

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Έτσι είναι.

Άραγε τα αγέννητα παιδιά ποια τύχη θα έχουν;Θα σωθούνε από τον Θεό ή όχι;Πάντως στις χώρες που η έκτρωση είναι παράνομη μπορείς να ειδοποιήσεις την αστυνομία και να αποτρέψεις μια έκτρωση.Σε χώρες που είναι νόμιμη όπως η Ελλάδα δεν μπορείς να το κάνεις.

Και να μπορούσες Απόστολε να μην το κάνεις. Δεν είναι δική σου δουλειά να βάλεις μια αδελφή σου σε περιπέτειες με το νόμο.

Αυτό που μπορείς και πρέπει να κάνεις, εφόσον στο επιτρέψει η ενδιαφερόμενη, είναι να μιλήσεις με αδελφική αγάπη για την αξία της ζωής που φέρει στα σπλάχνα της και για τις επιπτώσεις που θα έχει η πράξη σ΄ολόκληρη τη ζωή της. Οι συνέπειες μιας μη αναστρέψιμης πράξης δεν αίρονται, ακόμη κι αν το αμάρτημα συγχωρηθεί.

Πολλές κοπέλες σήμερα δεν γνωρίζουν, ότι το έμβρυο έχει ψυχή και το αντιμετωπίζουν σαν ένα άψυχο κομμάτι κρέατος, που είναι δικό τους και μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν.

Για χιλιοστή φορά θα πω Θεόδωρε, ότι το κράτος έχει ευθύνη να κρατά την τάξη μεταξύ των ανθρώπων και να επιτρέπει ή να απαγορεύει με βάση αυτή τη λογική. Στις σύγχρονες κοινωνίες δυστυχώς το έμβρυο δεν θεωρείται άνθρωπος και δεν προστατεύεται από το νόμο, αντίθετα με ότι πιστεύουμε εμείς σαν Χριστιανοί. Παρ' όλα αυτά δεν έχουμε δικαίωμα να μεταθέτουμε την ευθύνη των πνευματικών αποφάσεων στο κράτος ή οπουδήποτε αλλού (γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία). Ο καθένας έχει την ευθύνη των πράξεών του.

Απόστολε απ' όσο ξέρω τα αγέννητα παιδιά μεταβαίνουν σε μια κατάσταση μεταξύ Παραδείσου και Κόλασης, όπου δεν τιμωρούνται (για ποιο πράγμα άλλωστε), αλλά και δεν αμείβονται (αφού δεν είχαν την ευκαιρία να δοκιμαστούν). Τι θα γίνει στην Τελική Κρίση το γνωρίζει μόνο ο Θεός.