Δημοσίευσηαπό aposal » Πέμ Οκτ 06, 2016 8:20 am
Αδελφέ alex η ερωτική ένωση δυο ανθρώπων κρύβει πολύ πάθος, αλλά όχι απαραίτητα αγάπη. Αυτό φαίνεται σε πολλές περιπτώσεις που οι ίδιοι, λίγο καιρό αργότερα, άλλαξαν συντρόφους. Όταν δηλαδή αποφασίζουν να προχωρήσουν τη σχέση τους πολλές φορές δεν τον κάνουν σαν αποτέλεσμα της αγάπης που νιώθει ο ένας για τον άλλο, αλλά μόνο λόγω της αγάπης που νιώθουν για το κορμί του και απλά ενδίδουν στην ανάγκη να εκτονωθούν.
Το πάθος αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο στον άνθρωπο. Αν δεν το διαχειριστείς (ελέγξεις) σωστά, μπορεί να καταστρέψει οικογένειες. Αυτό άλλωστε το αποδεικνύουν οι πολλές μοιχείες.
Η Εκκλησία λέει ότι πρέπει να παντρευτείς, να δεσμευτείς δηλαδή ενώπιον Θεού, ότι ο σύντροφος αυτό θα είναι ο μοναδικός στη ζωή σου, ώστε να σε εμποδίσει κάθε μήνα να έχεις και διαφορετική σύντροφο.
Το συνηθισμένο λάθος που κάνουμε είναι θεωρούμε τον έρωτα ως αγάπη και κάποιοι επιτίθενται στην Εκκλησία που βάζει περιορισμούς. Ο έρωτας όμως δεν περιέχει απαραίτητα και αγάπη. Η αγάπη απαιτεί θυσίες. Ο έρωτας όχι. Στον έρωτα, εάν βαρεθείς τον σύντροφό σου και βρεις κάποιον άλλον που θα σου αρέσει περισσότερο παρατάς τον πρώτο για τον δεύτερο. Κι αυτό μπορεί να συνεχίζεται εσαεί.
Δεν πληγώνονται οι χωρισμένοι σύντροφοι; Πού είναι η αγάπη λοιπόν;
Κάποιοι άλλοι θεωρούν μαγκιά την αλλαγή συντρόφων και μάλιστα την διαφημίζουν. Διαφωνώ πλήρως. Μαγκιά είναι να καταφέρεις το δύσκολο, όχι το εύκολο. Μαγκιά είναι να έχεις την ίδια σύντροφο δεκαετίες ολόκληρες και να μην υποκύψεις να την αλλάξεις, μαγκιά είναι να αναθρέψεις την οικογένειά σου με σωστές αρχές, κάτι που σπανίζει σήμερα. Μόνο το συναίσθημα της αγάπης μπορεί να μας συγκρατήσει.
Είναι πολύ έντονο το πάθος της ερωτικής πράξης. Έχουν διαλυθεί οικογένειες από αυτό, έχουν πληγωθεί άτομα και - δυστυχώς - και παιδιά. Αν πάρεις φόρα δεν σταματάς. Γι' αυτό και η Εκκλησία επικεντρώνεται πρώτα σ' αυτό και όχι γιατί τα άλλα δεν είναι σημαντικά. Ξεκινάει κάποιος να διορθώσει πρώτα αυτό και μετά συνεχίζει και με τα υπόλοιπα.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).