Και Αμαρτωλοί και Χριστιανοί;

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Και Αμαρτωλοί και Χριστιανοί;

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Οκτ 18, 2016 10:12 pm

Και Αμαρτωλοί και Χριστιανοί;

Εικόνα



Του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχιμανδρίτoυ Δαμασκηνού Λιονάκη

Ορθή πίστη και ορθή πράξη είναι τα δυό φτερά, που την ψυχή μας υψώνουν από τη γη στον Ουρανό.

Είναι τα δυό κουπιά, που τη βαρκούλα της ζωής μας κατευθύνουν, μέσα από το φουρτουνιασμένο πέλαγος της καθημερινότητας, στο γαλήνιο και ασφαλές λιμάνι της Αγάπης του Χριστού!

Και τούτο, διότι με την ορθή πίστη ελκύουμε προς εαυτούς τη Θεία Χάρη και αποκτούμε την ελπίδα της σωτηρίας, που γίνεται βεβαιότητα μόνο αν η ορθή πίστη ενσαρκώνεται, υλοποιείται και εκφράζεται με μία ζωή συνεπή και με έργα αντίστοιχα προς αυτήν.

“Η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι νεκρή, αφού και οι δαίμονες πιστεύουν και φρίττουν”, υπογραμμίζει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. Β’, 17-19).

Από την άλλη, όμως, αν ισχυριστούμε ότι σωστός και αληθής Χριστιανός, και μάλιστα Ορθόδοξος, είναι μόνο εκείνος που εκδηλώνει πλήρη συνέπεια πίστεως ορθής και εναρέτου και αναμαρτήτου ζωής, τότε θα διαπιστώναμε ότι δεν υπάρχει γνήσιος Χριστιανός επί γης, αφού “ουκ εστίν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει”…

Τη φαινομενική αυτή αντίφαση και συνάμα απαισιόδοξη διαπίστωση αίρει ο αίρων του κόσμου όλου τις αμαρτίες, ο μόνος και πλήρως Αναμάρτητος, ο Οποίος παραδέχθηκε ότι “ανένδεκτον εστί του μη ελθείν τα σκάνδαλα”, είναι αδύνατον να μην έλθουν σκάνδαλα! (Λουκ.17,1).

Το Κυριακό τούτο λόγιο δεν αμνηστεύει φυσικά το σκάνδαλο και την αμαρτία, ούτε αθωώνει τον σκανδαλοποιό, αλλά φωτίζει και αποκαλύπτει τη διαρκή πραγματικότητα της αέναης πάλης με το κακό!

Άλλωστε, η απειλητική Του προειδοποίηση ότι “εκείνον, διά του οποίου έρχεται το σκάνδαλο, τον συμφέρει καλύτερα να κρεμάσει μυλόπετρα στο λαιμό του και να καταποντιστεί στα βάθη της θάλασσας” (Ματθ. 18,6,7) είναι σαφέστατη!

Αλλοίμονο, όμως, αν εκλάβουμε τα παραπάνω κατά γράμμα! Θεωρητικά και αλληγορικά ομίλησε! Ούτε την αυτοκτονία του αμαρτωλού συνέστησε, ούτε, και πολύ περισσότερο, να τους βάλουμε εμείς, οι…. άμεμπτοι και αναμάρτητοι τη μυλόπετρα στο λαιμό τους και να τους ρίξουμε στη θάλασσα….

“Ποιος είσαι εσύ, που κρίνεις ξένο υπηρέτη; Το αν σταθεί η θα πέσει δεν αφορά εσένα, αλλά τον Κύριό του”, συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος τους Ρωμαίους (14,4) και όλους μας!

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όμως, και πάντα και σήμερα, που όχι μόνο κρίνουμε τους συνδούλους και συναμαρτωλούς μας, αλλά και τους βάζουμε στο λαιμό μυλόπετρες, άυλες μεν, ασύγκριτα βαρύτερες δε!

Διαβάστε εδώ: Όταν έλεγαν οι Άγιοι ότι είναι αμαρτωλοί, το πίστευαν...

Είναι οι “μυλόπετρες” της κακολογίας και καταλαλιάς, τις οποίες επιθέτουμε στους συνανθρώπους και αδελφούς μας, είναι ο κακός και κακοπροαίρετος λόγος, που ξεφεύγει από το “έρκος των οδόντων” (Ιλιάδα Δ’, 360), το φράχτη των δοντιών, που εμποδίζουν τα αστόχαστα λόγια να βγούν από το στόμα μας.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης χαρακτηρίζει διαβόλους, όσους κακολογούν τους άλλους, ενώ ο σοφός Εκκλησιαστής συμβουλεύει “ήκουσας λόγον; εναποθανέτω σοι” ( ΙΘ’ 10), άκουσες κακό λόγο για κάποιον; Θάψε τον μέσα σου!

“Ξέχασε, λοιπόν, τις ξένες αμαρτίες, για να ξεχάσει και ο Κύριος τις δικές σου”, προτρέπει ο ιερός Χρυσόστομος και συνεχίζει “Δεν υπάρχει τίποτα πιο ακάθαρτο από μία γλώσσα που κακολογεί και καταριέται. Άνθρωπος είσαι, μη γίνεσαι θηρίο. Το στόμα σού δόθηκε όχι για να δαγκώνεις, αλλά για να παρηγορείς με τα λόγια σου”.

“Ο λόγος ο κακός”, δίδασκε ο αββάς Μακάριος, “και τους καλούς ποιεί κακούς· και ο καλός λόγος και τους κακούς ποιεί καλούς»…

Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η Εκκλησία έχει ένα και μόνο αναμάρτητο μέλος, την Κεφαλή της, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, ο οποίος ήρθε στον κόσμο ακριβώς για να σώσει τους αμαρτωλούς! (Α’ Τιμ. 1,15).

Όλοι οι άλλοι είμαστε αμαρτωλοί! Και είμαστε Χριστιανοί, επειδή είμαστε αμαρτωλοί!

Αμαρτωλοί, βεβαίως, υπάρχουν και εκτός Εκκλησίας, αλλά με μία ριζική διαφορά:…

Για το μη Χριστιανό η αμαρτία είναι ο αφέντης, για το Χριστιανό είναι ο αντίπαλος, ο ανταγωνιστής!

Ο Χριστιανός δεν είναι ο άνθρωπος που δεν πέφτει στην αμαρτία, είναι ο άνθρωπος που σηκώνεται από την πτώση του, από κάθε πτώση του!

Για το μη Χριστιανό η πτώση είναι μία μόνιμη κατάσταση…Για το Χριστιανό φυσική κατάσταση είναι η όρθια στάση! Έξω από την Εκκλησία, ο άνθρωπος είναι ένα πτώμα… Μέσα στην Εκκλησία είναι ο συνεχώς ανιστάμενος! Αυτή τη διαφορά έφερε ο Χριστός, ιδρύοντας την Εκκλησία του. Και δεν είναι μικρή αυτή η διαφορά! Είναι η διαφορά, που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο!

http://www.vimaorthodoxias.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες