Οι "ελαφριές" αμαρτίες

[Νίκος]

Για να έχουμε συναίσθηση της αμαρτωλότητας μας, πρέπει να πάψουμε να βρίσκουμε δικαιολογίες στα λάθη μας. Ιδίως τη συνηθισμένη δικαιολογία: "άνθρωπος είμαι, άρα αμαρτωλός, δεν άγιασα ακόμη". Δεν είναι η αμαρτία φυσική κατάσταση του ανθρώπου, η αγιότητα είναι. Ο Χριστός μας έδωσε διέξοδο από την μεταπτωτική κατάσταση της αμαρτίας, αλλά η μετάνοια είναι μια συνεχής και ανένδοτη πορεία. Έπεσα, σηκώνομαι, ξαναέπεσα, ξανασηκώνομαι, συνεχώς μέχρι το τέλος αυτής της ζωής.

[Νίκος]

Υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία;
09-08-2018



Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πατέρες της εκκλησίας διακρίνουν τα αμαρτήματα σε 2 κατηγορίες: Τα θανάσιμα που είναι αμαρτήματα, τα οποία αποχωρίζουν τον άνθρωπο από το Θεό και διώχνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρούνται δε τα εξής επτά: υπερηφάνεια, πλεονεξία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, μνησικακία και η πνευματική αδιαφορία (ακηδία) και τα συγγνωστά.

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά με τα συγγνωστά αμαρτήματα ότι αδυνατίζουν τις δυνάμεις της ψυχής, καταστρέφουν την ευλάβεια, εμποδίζουν την χάρι που προέρχεται από τον Θεό, ανοίγουν θύρα στους πειρασμούς, και αν δεν θανατώνουν την ψυχή, όμως την κάνουν να ασθενή και ιδιαιτέρως όταν κανείς παραμένη σ’ αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα με την κλίσι που έχει και με την θέλησί του. Γιατί άλλο είναι το να πής μία ή δυό φορές ένα ελαφρύ ψέμα και άλλο το να λέγης ψέμα για κάθε υπόθεσι και να έχη κάποια κλίσι και χαρά σε τέτοιο ελάττωμα.

Το μικρό και το μεγάλο έχει να κάνει με τον βαθμό της αμαρτίας (της παράβασης των εντολών του Θεού και την διάκριση της σε θανάσιμη και συγγνωστή) και όχι με την κλίμακα μικρή-μεσαία-μεγάλη αμαρτία.

Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Η αμαρτία είναι πάντα αμαρτία. Είναι δυνατόν π.χ. κάποιος να κλέψει 1 ευρώ και κάποιος άλλος να κλέψει 1.000 και ο Θεός να τους ξεχωρίσει σε μικρό και σε μεγάλο κλέφτη; Όχι βέβαια…

Ευτυχώς για μας όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται με την εξομολόγηση και την μετάνοια.

Το άσχημο είναι ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα για μας (ποιός θα ασχοληθεί με 1 ευρώ λιγότερο ή περισσότερο;;) είναι και τα πιο επικίνδυνα ακριβώς γιατί δεν σπουδαιολογούνται… έτσι μένουν μέσα μας μικρά αγκαθάκια-παράσιτα για τα οποία πρέπει με αυτοεξέταση και αυτοέλεγχο να καταπολεμούμε… πολύ σοφά το αναφέρει ο 50ος ψαλμός: «ότι την αμαρτία μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός».

Ο Γέροντας Παΐσιος στην πνευματική του διαθήκη αναφέρει: «Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτό μου, είδα ότι όλες τις εντολές του Κυρίου τις παρέβην. Όλες τις αμαρτίες τις έχω κάνει. Δεν έχει σημασία εάν ορισμένες έχουν γίνει σε μικρότερο βαθμό διότι δεν έχω καθόλου ελαφρυντικά, επειδή με έχει ευεργετήσει πολύ ο Κύριος…» (!!!)

(αντί να σχολιάσουμε το παραπάνω, με κίνδυνο να ζημιωθούμε κιόλας, ας αρκεστούμε να το διαβάσουμε ξανά και ξανά, μήπως διδαχθούμε και συμμορφωθούμε).

Πηγή:

[Πέτρος]

[Σιτάρι]

Σχετικό, απο κείμενο στο βημα ορθοδοξίας
Θυμαμαι το νόημα οχι το ακριβες κείμενο


Ηταν 2 γυναίκες και πήγαν προς εξομολόγηση
Ρώτησαν για σοβαρές και μη αμαρτίες

Ο Πνευματικός, είπε στη πρώτη που είχε ενα μεγάλο αμάρτημα. Πήγαινε στο τάδε χωράφι και βρες και φερε μου την πιο μεγάλη πέτρα που θα βρεις και μπορεις και
να την μεταφέρεις
Στην δεύτερη γυναίκα είπε, πήγαινε κι εσυ στο χωράφι αυτό, βρες οσες μικρές πετρουλες και χαλικακια μπορεις και φερτα μου

Οταν γυρισαν με τις πέτρες, είπε ο Πνευματικός στη πρώτη
Πηγαινε και βάλε τη πετρα που μου έφερες στο ιδιο σημείο οπου την βρήκες
Πήγε με πολυ δυσκολία λογω βάρους της πετρας η γυναικα και με πόνους στο σώμα και βρήκε το σημείο και έβαλε τη πέτρα στη θεση της

Η δεύτερη πήγε πιο άνετα επειδή δεν ειχαν βάρος τα χαλικακια όμως ηταν πολύ μικρα κι ετσι της έπεφταν απο τα χέρια στην πορεία της διαδρομής. Καθως και δε μπορούσε να θυμηθεί ακριβώς το σημείο οπου τις είχε βρει τις μικρές αυτές πετρουλες και τα χαλικακια λογω
Ηταν σχεδον αδύνατο επειδή ηταν μικρά και πολλα κι έτσι, βρήκε μερικά σημεία. Οσο πιο πολλα τα χαλικακια τόσο περισσότερο ξεχνούσε που τα ειχε βρει για να τα βάλει το ίδιο σημείο. Παροτι ελαφριά πολλα τα ξεχνούσε

[Achilleas]

Άρα, αν κατάλαβα καλά, σύμφωνα με τον γέροντα πολλές και μικρές αμαρτίες ισοδυναμούν με μία μεγάλη και ακόμα χειρότερα!

[Σιτάρι]

Κατάλαβα ότι, τη μεγάλη αμαρτία δεν την ξεχνάς
Παράδειγμα μια έκτρωση οπου και ειτε παρασυρεσε είτε έχεις λόγους πχ οικονομικούς η κοινωνικούς την κάνεις κι έπειτα αν οχι αμέσως το μετανοιωνεις. Ομως το βάρος της είναι μεγάλο. Το εξομολογεισαι ίσως και κάθε φορά και θέλεις να επανορθώσεις. Αλλα πως;

Αν ομως πεις ενα ψεμμα μικρο η καμμια κουβεντα αρνητική για καποιον δλ κουτσομπολευεις αυτά τα ξεχνάμε. Κι απο αυτά πολλες φορές γίνεται ολοκληρη ιστορία που τη δημιουργησες. Και δε το ξερεις απλα ειπες κατι κατεκρινες
Και γενικά δε τα δινουμε σημασία ωστε να μετανοιωσουμε

[Achilleas]

Όλα αυτά είναι "μικρές" αμαρτίες που τις κάνουμε καθημερινά ακόμα και ασυναίσθητα και γίνονται συνήθεια. Είναι αμαρτίες που τις εξομολογούμαστε στον Πνευματικό, "καθαριζόμαστε" με την άφεση, αλλά μετά υποπέφτουμε πάλι σ' αυτές. Θέλουν επομένως εκ μέρους των χριστιανών μεγάλη προσοχή. Μας βάζει να τις κάνουμε το λεγόμενο "ταγγαλάκι" που έλεγε ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος!

[Πέτρος]

Οι ελαφριές αμαρτίες υποκρύπτουν και τον κίνδυνο του ωχαδερφισμού.
Ωχ αδερφέ δε βαριέσαι, μικρό αυτό, μικρό εκείνο, μικρό το άλλο.
Δεν έκανα κακό σε κανένα, μια χαρά είμαι, κτλ...κτλ...

[Νίκος]

Αλήθεια, πόσοι από μας θυμούνται, ότι είναι αμαρτία να μην κάνεις το καλό, όταν σου δοθεί η σχετική ευκαιρία;

[Σιτάρι]