Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 8:55 am

Τι γίνεται, όταν ένας παντρεμένος(-η) νοιώσει, ότι η σχέση του(της) με τη(το) σύζυγό του(της) δεν πάει καλά και ταυτόχρονα αισθανθεί ότι ελκύεται συναισθηματικά και σωματικά από μια άλλη/'άλλον;

Αυτό το θέμα είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί δοκιμάζει ένα μεγάλο ποσοστό των σημερινών γάμων κι έχει σαν κατάληξη πολλά διαζύγια, συζύγους συναισθηματικά ερείπια και ταλαιπωρημένα παιδιά.

Κατ΄αρχήν γιατί παντρεύτηκε αυτός(-η) που σήμερα διεκδικεί εξωσυζυγική σχέση; Δεν παντρεύτηκε από αγάπη; Και τι απόγινε εκείνη η αγάπη, που τον(την) οδήγησε να πάρει την πολύ σοβαρή απόφαση να δώσει μπροστά στο Θεό και την Εκκλησία όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης στη(στο) σύντροφό του(της); Ποιος ήταν ο λόγος που έκανε την αγάπη αυτή να σβήσει και μια άλλη να διεκδικεί σήμερα τη θέση της;

Είναι πολύ σημαντική η απάντηση σ΄αυτές τις ερωτήσεις με ειλικρίνεια και διάθεση συντριβής απέναντι στο Θεό. Γιατί ότι λέμε στο Θεό δεν το ξελέμε, χωρίς συντριβή.

Αν, λοιπόν, η απάντηση είναι ότι έκανε λάθος επιλογή, κι ότι ο(η) σύντροφος, που διάλεξε ήταν άλλη(-ος) απ΄ αυτή(-ός) που νόμιζε ότι ήταν, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί γιατί έγινε η λάθος επιλογή, ώστε η σημερινή νέα επιλογή να μην είναι εξ ίσου λάθος με την πρώτη. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, αν η πρώτη επιλογή έγινε από καθαρή σαρκική έλξη, έρωτα λένε πολλοί, και στη συνέχεια ανακάλυψε ότι αυτό το αίσθημα από μόνο του, ούτε διαρκεί πολύ ούτε είναι αρκετό για να διατηρήσει στη ζωή ένα γάμο, να μην βασίσει και τη δεύτερη επιλογή πάνω στο ίδιο αίσθημα, γιατί θα οδηγηθεί κι αυτή σε παρόμοια αποτυχία. Αν πάλι η πρώτη επιλογή έγινε (ω μη γένοιτο) για λόγους συμφέροντος, και στη συνέχεια ανακάλυψε ότι δεν προέκυψε συναισθηματική κάλυψη, να μην προχωρήσει σε δεύτερη επιλογή εξ ίσου λανθασμένη κι επιπόλαια με την πρώτη.

Τι άλλαξε ανάμεσα στο παντρεμένο ζευγάρι και ποιοι ήταν οι λόγοι της αλλαγής; Μήπως η συμπεριφορά τη(του) συντρόφου του(της), που σήμερα τον σπρώχνει μακριά, οφείλεται σε δική του λάθος συμπεριφορά;

Είναι σωστό και για τον ίδιο(την ίδια) και για την(τον) υποψήφια(-ο) σύντροφο, να ρίχνεται τόσο επιπόλαια σε μια νέα σχέση ενώ δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει την προηγούμενη;

Ο άνθρωπος που αισθάνεται ότι ζει σ΄ένα αποτυχημένο γάμο και νοιώθει την ανάγκη αλλαγής συντρόφου, αλλά είναι Χριστιανός και θέλει να παραμείνει, πρέπει οπωσδήποτε όλα αυτά τα ερωτήματα να τα βάλει στον εαυτό του και να τ΄ απαντήσει με κάθε ειλικρίνεια και σοβαρότητα και σε συνεργασία με τον Πνευματικό του να προσδιορίσει τη στάση του απέναντι στο γάμο του.

Οι μοιχεία είναι αμάρτημα, που πληγώνει θανάσιμα τη σχέση μας με το Θεό. Η διάλυση του Γάμου μπορεί να είναι η λύση, μόνο όμως όταν έχουν εξαντληθεί η προσπάθειες αναβίωσής του κι αυτές προσκρούουν στην έλλειψη διάθεσης συνεργασίας από τον άλλο σύζυγο. Ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση καθοριστικό ρόλο παίζει η γνώμη του Πνευματικού μας.

Δεν υπάρχει σαρκική αγάπη που να δικαιολογεί τη διάρρηξη της σχέσης μας με το Θεό. Επίσης δεν υπάρχει κανένα αίσθημα, που να μας δικαιολογεί και να μας απαλλάσσει από τις ευθύνες μας απέναντι στους συνανθρώπους μας.

Και οι σαρκικοί πειρασμοί είναι δοκιμασίες. Αν τους αντιμετωπίσουμε σωστά, μπορούμε να κερδίσουμε τον Παράδεισο, αν όμως όχι, τότε διακινδυνεύουμε για μια στιγμή "χαράς" να εισπράξουμε τον αιώνιο θάνατο. Γι αυτό δεν παραδίδουμε το μυαλό μας και το κάστρο της καρδιάς μας αμαχητί στις σειρήνες, των εφήμερων ερώτων, όσο γλυκά κι αν τραγουδούν.

Κι αν, παρόλα όσα λέμε, κάποιος(-α) παρασυρθεί στη δίνει μιας τέτοιας σχέσης και κάποια στιγμή έρθει εις εαυτόν και θελήσει ν' αποκαταστήσει τη σχέση του με το Θεό, αλλά και να διορθώσει κατά το δυνατόν την κατάσταση που έχει δημιουργήσει, τι μπορεί να κάνει;

Τότε τα πράγματα έχουν γίνει πράγματι εξαιρετικά δύσκολα και πολύπλοκα. Εκτός από τις ευθύνες απέναντι στη(στο) σύζυγο και τα παιδιά(αν υπάρχουν), έχουν δημιουργηθεί ευθύνες απέναντι σ' ένα ακόμη άνθρωπο, εκτός κι αν αυτή(-ος) υπήρξε η αιτία του κακού.

Το σίγουρο είναι ότι η κατάσταση δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ καιρό σε εκκρεμότητα. Επειδή η απομάκρυνση από το Θεό, σαν αποτέλεσμα της αμαρτίας, οδηγεί σε συσκότιση του νου, που δεν εγγυάται τη λήψη των σωστών αποφάσεων, το πρώτο βήμα της μετάνοιας είναι η καταφυγή και πάλι στο πετραχήλι του Πνευματικού. Η έμπρακτη μετάνοια μαζί με τη βοήθεια του Πνευματικού μπορεί να οδηγήσει σε μια καθαρότερη εικόνα της κατάστασης και στην αναζήτηση της λύσης, που θα έχει τη μικρότερη δυνατή ζημιά πνευματική, συναισθηματική και πρακτική για όλους τους εμπλεκόμενους.

Δεν υπάρχει περίπτωση από μια τέτοια κατάσταση να βγουν αλώβητοι οι εμπλεκόμενοι. Όλοι θα υποστούν μικρότερα ή μεγαλύτερα τραύματα, πνευματικά και συναισθηματικά, είτε έχουν ευθύνη γι αυτή την κατάσταση είτε όχι. Γι αυτό, όταν αρχίσουν να τραγουδούν οι σειρήνες τις απιστίας, θυμηθείτε ποιο είναι το τίμημα που πληρώνει όποιος παρασυρθεί απ' το τραγούδι τους.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

DAVOUT
Δημοσιεύσεις: 19
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:39 pm
Τοποθεσία: Μάνος

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό DAVOUT » Σάβ Αύγ 25, 2012 8:56 am

Αδελφέ καλή η θεωρητική σου ανάλυση αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ορισμένες παραμέτρους που επηρεάζουν αρνητικά το ιερό μυστήριο του γάμου!!!
1) Μετά το γάμο η γυναίκα αλλάζει παντελώς συμπεριφορά, αγνοεί τον άντρα της ενώ η ουσιατική έλλειψη ερωτικού - σαρκικού ενδιαφέροντος που ούτως η άλλως χαρακτηρίζει τις ελληνίδες, μετά το γάμο εξελίσεται σε καρκίνωμα που θανατώνει το γάμο.
1α Ας απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί ο παντρεμένος ανδρας να κοιτάξει μια άλλη γυναίκα??? Αν η ζύζηγός του τον καλύπτει συναισθηματικά και σαρκικά δεν έχει λόγω να το κάνει (ειδικά αν είναι συνειδητοποιημένοςη και όχι ενας φευγατος τύπος που ξύπνησε ένα πρωι και αποφάσισε να παντρευτεί). Αν όμως δεν τον καλύπτει προκύπτει το ερώτημα γιατι την παντρεύτηκε. Μαθηνατικά λοιπόν οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ενώ πρώτα υπήρχε το συναισθηματικό και σαρκικό ΄δεσιμα αυτό στη συνέχεια χάνεται, Λυπάμαι αλλά στο σημείο αυτό θεωρώ ότι οι γυναίκες - σύζυγοι ευθύνονται σε ποσοστό 100%
2) Η γεωμετρική αύξηση των υποχρεώσεων (λογαριασμοί -έξοδα, ανατροφή παιδιών δραστηριότητες παιδιών διάβασμα παιδιών, πίεση στη δουλεία, έλλειψη ελευθέρου χρόνου) οδηγούν στο σπάσιμο της συζυγικής επικοινωνίας. Σε αυτό ευθύνην φέρουν και οι δύο σύζυγοι
3) Η φτώχια φέρνει γκρίνια!!! Η γκρίνια γεννά την έριδα, η έριδα δημιουργεί την αντιπάθεια, η αντιπάθεια προκαλεί αδιαφορία, η αδιαφορία οδηγεί στο μίσος και το μίσος σκοτώνει την αγάπη και το γάμο. Δυστυχώς ο Κύριος των Δυνάμεων δεν ενδιαφέρεται ιδιάιτερα έως και καθόλου για τα προβλήματα μιας οικογένειας
Τα ανωτέρω στα αναφέρω όχι θεωρητικά αλλά ως παντρεμένος εν Χριστώ (με ιερέα και κουμπάρο)και ως πατέρας τριών παιδιών που όμως διαπιστώνω ότι έχω τεράστιο δρόμο μπροστά μου και καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο να αντέξει κανείς επι μακρόθεν όταν συμβαίνουν τα ανωτέρω γεγονότα.
Θα με ενδιέφερε μια απάντηση - συζύτηση επί του θέματος!!!
Πάντως μια και ο Κύριος ξεκίνησε την αλυσίδα των θαυμάτων του με το γάμο στην Κανά καλό θα ήταν να στήριζε όλους τους γάμους που ευλόγησε εν τη Εκκλησία του και να μην αδιαφορεί όπως πιστεύεω βάση των όσων βλέπω και βιώνω!!!



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 8:57 am

Αγαπητέ Μάνο, κατ' αρχήν υπάρχει μια λανθασμένη γενική εικόνα γύρω από τους λόγους που οδηγούν δυο ανθρώπους στο Γάμο. Για τους περισσότερους ο Γάμος γίνεται για να περάσουν δυο άνθρωποι καλά κι ευτυχισμένοι. Όμως αυτό είναι επιθυμητό αποτέλεσμα και όχι σκοπός του Γάμου και εξαρτάται άμεσα από τη συμπεριφορά των δύο συζύγων.

Περισσότερα για το σκοπό του Γάμου μπορείς να διαβάσεις στο:

http://orthodoxos.forumup.com/viewtopic ... orthodoxos

Συνοπτικά ο σκοπός του Γάμου είναι η αλληλοϋποστήριξη των συζύγων για να μπορέσουν να υπερβούν μαζί τις αναπόφευκτες δοκιμασίες αυτής της ζωής στο δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Η ΑΓΑΠΗ μεταξύ των συζύγων είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για το Γάμο, αγάπη όμως πνευματική, εν Χριστώ, όχι απλά σαρκική. Η σαρκική αγάπη είναι μόνο το κίνητρο κι αν θέλεις το βραβείο για την συντροφικότητα κι όχι προϋπόθεσή της.

Η εν Χριστώ αγάπη, Μάνο μου, είναι θυσιαστική και ανιδιοτελής. Προσφέρει στον άλλο χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε σύζυγος πρέπει να προσφέρει τον εαυτό του, ψυχή και σώμα, στον άλλο χωρίς να ζητά να τα πάρει πίσω. Φυσικά, αν κι οι δυο σύζυγοι εκδηλώνουν τέτοια αγάπη, το αποτέλεσμα θα είναι ο Γάμος τους να γίνει επίγειος Παράδεισος.

Εσύ περιγράφεις μια περίπτωση, που οι σύζυγοι μπήκαν στο Γάμο ζητώντας να ικανοποιήσουν μέσω της/του συντρόφου τους τις ανάγκες τους, συναισθηματικές και σωματικές. Όσο αυτό γινόταν, όλα πήγαιναν καλά, όταν όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και κάποιες ανάγκες άρχισαν να μένουν ανικανοποίητες, τότε ήρθε η ψυχική διάσταση και η γκρίνια. Που είναι όμως η ΑΓΑΠΗ σ' αυτή την εικόνα; Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμιά αγάπη, παρά μόνο σαρκικός έρωτας και επιθυμία αλληλοϊκανοποίησης. Έτσι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι απλά η διαπίστωση της έλλειψης αγάπης, που ούτως ή άλλως υπήρχε από την αρχή.

Πως λύνεται το πρόβλημα σήμερα:

Πρώτο βήμα. Συνειδητοποίηση του προβλήματος και αναπροσαρμογή στόχων και αξιών. Τι είναι αυτό που επιθυμούν οι δυο σύζυγοι από το Γάμο τους από δω και πέρα; Εάν υπάρχουν αρκετοί κοινοί στόχοι και ειλικρινής επιθυμία για κοινή προσπάθεια επίτευξής τους, τότε υπάρχει έδαφος για να προχωρήσουν στο δεύτερο βήμα. Διαφορετικά η διάλυση του Γάμου είναι μάλλον αναπόφευκτη.

Δεύτερο βήμα. Πρέπει να δημιουργηθεί ένας δυνατός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο ζευγάρι κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από το Χριστό και δι Αυτού η εν Χριστώ Αγάπη. Οι σύζυγοι πρέπει να βρουν ένα καλό Πνευματικό κι αυτός να τους καθοδηγήσει πως θα γνωρίσουν καλύτερα το Χριστό και θα συνδεθούν μαζί Του και πως θα γνωρίσουν ξανά μέσα από νέα οπτική γωνία ο ένας τον άλλον, την οπτική γωνία της εν Χριστώ Αγάπης.

Τρίτο βήμα. Καθημερινός αγώνας υλοποίησης ενός Χριστιανικού Γάμου με στόχο τη Βασιλεία των Ουρανών για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των στόχων του ζευγαριού μπορεί να γίνει και χωρίς την προσφυγή στο Χριστό και την Εκκλησία, με ειλικρίνεια και πραγματική διάθεση συνεργασίας. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι εγγυημένο, γιατί θα λείπει πάντα η Δύναμη της Θείας Χάριτος, που είναι αρωγός στις μεγάλες δοκιμασίες, σ' όσους τη ζητούν, και τους βοηθά να ξεπερνούν τις ανθρώπινες αδυναμίες τους. Χωρίς αυτή ο Γάμος δύσκολα θ' αντέξει στις δοκιμασίες εσωτερικές και εξωτερικές που είναι αναπόφευκτες.

Στην παραπάνω ανάλυση δεν παραθεωρείται η αξία της σαρκικής πλευράς του Γάμου. Απλά, όπως λέω και στην αρχή η σαρκική σχέση μεταξύ των συζύγων είναι συμπληρωματική και δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε φυσικά ν' αντικαταστήσει την ψυχική (πνευματική) σχέση μεταξύ τους.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

DAVOUT
Δημοσιεύσεις: 19
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:39 pm
Τοποθεσία: Μάνος

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό DAVOUT » Σάβ Αύγ 25, 2012 8:58 am

Η περικοπή που βρίσκουμε στην Εφεσίους είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική αναφορικά με έναν επιτυχημένο Βιβλικό γάμο. «Οι γυναίκες να υποτάσσονται στους άντρες τους όπως στον Κύριο. Γιατί ο άντρας είναι ο αρχηγός της γυναίκας, όπως κι ο Χριστός είναι ο αρχηγός της εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σωτήρας του σώματός του, δηλαδή της εκκλησίας» (Εφεσίους 5:22-23). «Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του γι αυτήν» (Εφεσίους 5:25). «Το ίδιο και οι άντρες οφείλουν να αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως αγαπούν το ίδιο τους το σώμα. Όποιος αγαπάει τη γυναίκα του αγαπάει τον εαυτό του. Κανείς ποτέ δε μίσησε το ίδιο του το σώμα, αλλά αντίθετα το τρέφει και το φροντίζει. Έτσι κάνει κι ο Κύριος για την εκκλησία» (Εφεσίους 5:28-29). «Γι αυτό – λέει η Γραφή – θα εγκαταλείψει ο άντρας τον πατέρα και τη μητέρα του, για να ζήσει μαζί με τη γυναίκα του, θα γίνουν οι δυο τους ένας άνθρωπος» (Εφεσίους 5:31).

Όταν δυο σύζυγοι διαλέξουν αυτές τις αρχές σε αρμονία με τη σχέση τους σαν αναγεννημένοι πιστοί, αυτό θα φέρει ένα Βιβλικό γάμο. Αυτή δεν είναι μια μονόπλευρη σχέση, αλλά μια σχέση που είναι σε ισορροπία με την έννοια του Χριστού ως η κεφαλή του άντρα και της γυναίκας μαζί. Έτσι, η Βιβλική έννοια του γάμου είναι μια ενότητα μεταξύ δυο ατόμων που είναι η εικόνα της ενότητας στη σχέση του Χριστού και της εκκλησίας Του.
Τονίζω και πάλι ότι δεν διαφονώ μαζί καθώς η θεωρητική κατάρτηση που δείχνεις είναι το λιγότερο ΑΨΟΓΗ!!
Επειδή όμως άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη επέτρε΄ψε μου να σε ρωτήσω πως θα αντιδρούσες ως εν Χριστώ παντρεμένος στην ακόλουθη καθόλου υποθετική περίπτωση.

Η σύζυγός σου εμφανίζεται μονίμως κουρασμένη, εκνευρισμένη ταλαιπωρημένη και αδιαφορεί για σένα , οι λογαριασμοί όλο και πιο φουσκωμένοι, οι υποχρεώσεις αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, το αφεντικό σου σου λέει ότι σε 2 μήνες θα κλείσει την επιχείρηση ενώ ξαφνικά η αδελφή του φίλου σου σου εκμυστηρεύεται ότι της αρέσεις και εκδηλώνει έντονο ενδιαφέρον για σένα.

Με λίγα λόγια όπως σωστά αναφέρεις ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή ζώσα, όταν όμως αντιμετωπίζεις δυσκολίες (Το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής) τις οποίες βέβαια καμμία ενορία δεν πρόκειται να βοηθήσει στην κάλυψή τους και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα τεράστιο κύμα πίεσης όπως τόσες χιλιάδες ανέργων μπορείς μέσω της πίστης να σώσεις το γάμο σου; Πιστεύεις αλήθεια ότι όλοι αυτοί οι άνεργοι άνθρωποι οικογενειάρχες που έκλεισαν τα σπίτια τους παντρεύτηκαν με σκοπό να χωρίσουν; H μήπως όλοι ήταν επιπόλαιοι όταν έλαβαν την απόφαση να έλθουν εις γάμου κοινωνία;



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 9:00 am

Μάνο μπερδεύεις πολλές υποθέσεις μαζί και κάνεις το πρόβλημα φαινομενικά πολύπλοκο. Είναι όμως έτσι; Ας τα πάρουμε ένα ένα ξεκινώντας από την τελευταία σου φράση:

DAVOUT έγραψε:H μήπως όλοι ήταν επιπόλαιοι όταν έλαβαν την απόφαση να έλθουν εις γάμου κοινωνία;


Δεν ήταν επιπόλαιο όταν έλαβαν την απόφαση να έλθουν εις Γάμου κοινωνία, αλλά είναι πολύ πιθανόν να έλαβαν επιπόλαια την απόφαση να έλθουν εις Γάμου κοινωνία με λάθος πρόσωπο και χωρίς τις κατάλληλες προϋποθέσεις.

Παραπάνω κάνεις μια εξαιρετική ανάλυση πως πρέπει να είναι ένας Χριστιανικός Γάμος. Προϋπόθεση όμως για ένα Χριστιανικό Γάμο όπως τον περιγράφεις είναι:

1. Οι δυο σύζυγοι να είναι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί.
2. Να έχουν επιλέξει ο ένας τον άλλο ελεύθερα και από αληθινή εν Χριστώ αγάπη.
3. Να συνεχίσουν ν' αγωνίζονται και μέσα στο Γάμο να εκπαιδεύουν και να ενισχύουν την αγάπη τους, ώστε μέσα απ' αυτή να μπορέσουν ν' αγαπήσουν περισσότερο το Χριστό και τους άλλους ανθρώπους.

Θα βοηθούσε πολύ να μην είχαν και προγαμιαίες σχέσεις ή τουλάχιστον με άλλους ανθρώπους, αλλά ας μην το βάλουμε αυτό σαν απαραίτητη προϋπόθεση και το κάνουμε πολύ απλησίαστο.

Σ' ένα Χριστιανικό Γάμο ο ένας σύζυγος νοιώθει τα προβλήματα του άλλου σαν δικά του και όχι σαν ενόχληση. Επομένως όταν η σύζυγος "εμφανίζεται μονίμως κουρασμένη, εκνευρισμένη ταλαιπωρημένη και αδιαφορεί για σένα", ο Χριστιανός σύζυγος ψάχνει να βρει τις αιτίες που την οδήγησαν στην κατάσταση αυτή, για να τις διορθώσει, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό έμπρακτα την αγάπη του. Είμαι βέβαιος ότι. αν το κάνει το πρόβλημα είναι πολύ πιθανόν να ξεπεραστεί, επειδή αυτά τα συμπτώματα τα έχουν συνήθως οι γυναίκες που νοιώθουν παραμελημένες από το σύζυγό τους.

Αφού τα προβλήματα στη σχέση μεταξύ των δύο συζύγων αποκατασταθούν, τότε είναι βέβαιο ότι η σύζυγος θα σταθεί αρωγός στα οικονομικά προβλήματα, τα οποία βεβαίως δεν αφορούν μόνο τον σύζυγο, αλλά όλη την οικογένεια. Επίσης ο Θεός βλέποντας την αγάπη τους και την προσπάθειά τους, είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσει κι Αυτός στην επίλυση των προβλημάτων.

Τώρα ας έρθουμε στο τρίτο πρόσωπο. Είναι βέβαιο ότι το τρίτο πρόσωπο με την παρέμβασή του, όχι μόνο δε βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων του ζευγαριού, αλλά ρίχνει λάδι στη φωτιά. Προφανώς αυτό δεν το κάνει από αγάπη για κανένα από τους δυο συζύγους, αλλά μόνο για να ικανοποιήσει μια εντελώς αδικαιολόγητη και άρρωστη επιθυμία. Πως θα της φαινόταν εκείνης, αν βρισκόταν στη θέση της συζύγου και δεχόταν μια τέτοια επίθεση στον άρρωστο Γάμο της;

"Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτο". Όποιος ενεργεί αντίθετα με το Θεό, κάνει τον εαυτό του εχθρό του Θεού και δεν μπορεί να περιμένει τίποτε καλό απ΄αυτό. Η σταθερότητα του Γάμου βασίζεται στην άρρηκτη ένωση των δυο ανθρώπων "έσονται οι δυο εις σάρκα μία". Οι δυο άνθρωποι μετά το Γάμο είναι ένα σώμα με δυο ψυχές. Η παρέμβαση ενός τρίτου σώματος πληγώνει ανεπανόρθωτα το Γάμο. Κι αν ακόμη δεν αποτελέσει αιτία για την άμεση διάλυσή του, είναι μια βαθιά πληγή που ακόμη κι αν κλείσει αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι στην μετέπειτα ζωή του ζευγαριού.

Μετά απ' όλα αυτά πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο να ενδώσει ο σύζυγος στον πειρασμό, αντί να προσπαθήσει να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του;

Τέλος λες ότι στα δύσκολα δεν υπάρχει καμιά ενορία να σε βοηθήσει. Το κάνεις έτσι ν' ακούγεται εντελώς απρόσωπο. Όμως η ενορία αποτελείται από πρόσωπα τους αδελφούς σου, από τους οποίους σίγουρα κάποιος μπορεί να σου συμπαρασταθεί και να σε συμβουλεύσει σωστά. Επίσης θα πρέπει να ξέρεις ότι γι αυτό ο Χριστιανός είναι απαραίτητο να έχει στον αγώνα του συμπαραστάτη και οδηγό τον Πνευματικό του, για να τον συμβουλεύεται όποτε αισθανθεί ότι κινδυνεύει από τις επιθέσεις των πειρασμών.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

DAVOUT
Δημοσιεύσεις: 19
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:39 pm
Τοποθεσία: Μάνος

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό DAVOUT » Σάβ Αύγ 25, 2012 9:01 am

Προσωπικά Θεωρώ ότι ο Θεός κάνει σαφείς διακρίσεις ως προς το ποιους γάμους ευλογεί και ποιους όχι. Γενικά υπάρχουν γάμοι στους οποίους δεν υφίστανται προβλήματα και όλα είναι ομαλά και άλλοι στους οποίους τα πάντα πηγαίνουν κατά του εχθρού (για να μην αναφέρω το όνομά του!)
Για να θέσουμε τα πράγματα επί απτών παραδειγμάτων δώσε μου ένα βασικό λόγω του γιατί ο γάμος του Πρωθυπουργόυ μας πηγαίνει ομαλά χωρίς προβλήματα ενώ ο δικός μου όχι. Μήπως ο Πρωθυπουργός μας είναι πιο θρήσκος από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας έχει ψάλει περισσότερο τις Κυριακές από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας έχει μελετήσει περισσότερο από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας σκέφτεται τον Θεό περισσότερο από ότι εγώ? Μήπως ο πρωθυπουργός προσεύχεται περισσότερο από ότι εγώ? Μήπως εξομολογήται συχνότερα από ότι εγώ?
Μπορεί.....
Πάντος σίγουρα ο δικός του γάμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα ενώ ο δικός μου με τσουκνίδες.
Το ότι γενικά ο Θεός μεροληπτεί φαίνεται σαφέστατα από την παραβολή των Ταλάντων Κατά Ματθαίον κεφ. κε' στίχοι 14-30, Βέβαια θα μου πεις διαφορετικές απαιτήσεις θα έχει την ημέρα τη Κρίσης από τον καθένα μας, όμως σε τελική ανάλυση αυτή η διάκριση η οποία σε περιόδους δυσκολιών όπως η παρούσα, μοιάζει ως καταδίκη, με ένοχλεί και με προβληματίζει στο βαθμό του γιατί???????
Δεν γνωρίζω αν είσαι έγγαμος ή όχι ή κληρικός, όμως χρειάζεται πιστεύω να μην βλέπουμε τα πάντα καθαρά θεολογικά αλλά και πρακτικά, πραγματικά αισθάνομαι πικρία όταν βλέπω τους έχοντες και κατέχοντες να απολαμβάνουν ευτυχισμένους γάμους (όπως στην Κανά) που ο Κύριος της Δόξης ευλόγησε πλουσιοπάροχα, τη στιγμή που στη δική μου περίπτωση (και όχι μόνο) ο Θεός δεν καταδέχεται να μας δώσει λίγο "κρασί".



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 9:02 am

DAVOUT έγραψε:Προσωπικά Θεωρώ ότι ο Θεός κάνει σαφείς διακρίσεις ως προς το ποιους γάμους ευλογεί και ποιους όχι. Γενικά υπάρχουν γάμοι στους οποίους δεν υφίστανται προβλήματα και όλα είναι ομαλά και άλλοι στους οποίους τα πάντα πηγαίνουν κατά του εχθρού (για να μην αναφέρω το όνομά του!)


Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης και δεν κάνει ποτέ διακρίσεις. Αγαπά όλους τους ανθρώπους το ίδιο σαν παιδιά του και δεν αλλάζει στάση απέναντί τους ανεξάρτητα από τις πράξεις τους (είναι άτρεπτος στην Αγάπη Του). Επιτρέπει να υφίστανται ή όχι δοκιμασίες ή ενεργεί για να τους στηρίξει και να τους βοηθήσει, με στόχο πάντοτε το πνευματικό τους όφελος.

DAVOUT έγραψε:Για να θέσουμε τα πράγματα επί απτών παραδειγμάτων δώσε μου ένα βασικό λόγω του γιατί ο γάμος του Πρωθυπουργόυ μας πηγαίνει ομαλά χωρίς προβλήματα ενώ ο δικός μου όχι. Μήπως ο Πρωθυπουργός μας είναι πιο θρήσκος από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας έχει ψάλει περισσότερο τις Κυριακές από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας έχει μελετήσει περισσότερο από εμένα? Μήπως ο πρωθυπουργός μας σκέφτεται τον Θεό περισσότερο από ότι εγώ? Μήπως ο πρωθυπουργός προσεύχεται περισσότερο από ότι εγώ? Μήπως εξομολογήται συχνότερα από ότι εγώ?
Μπορεί.....
Πάντος σίγουρα ο δικός του γάμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα ενώ ο δικός μου με τσουκνίδες.


Ποιος σου είπε ότι ο Γάμος του Πρωθυπουργού είναι ομαλός και χωρίς προβλήματα; Επειδή έτσι φαίνεται προς τα έξω; Αυτό είναι απλά μια εικόνα των media. Στην πραγματικότητα ελάχιστα γνωρίζουμε για την προσωπική ζωή του συγκεκριμένου ανθρώπου και πολύ σωστά άλλωστε.

Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την κατάστασή μας με την κατάσταση άλλων ανθρώπων, επειδή:

1. Για την κατάστασή μας σίγουρα ευθυνόμαστε και οι ίδιοι.
2. Τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε σε βάθος την κατάσταση των άλλων και ιδίως την εσωτερική τους κατάσταση, την οποία ο Θεός βεβαίως τη γνωρίζει.

DAVOUT έγραψε:Το ότι γενικά ο Θεός μεροληπτεί φαίνεται σαφέστατα από την παραβολή των Ταλάντων Κατά Ματθαίον κεφ. κε' στίχοι 14-30, Βέβαια θα μου πεις διαφορετικές απαιτήσεις θα έχει την ημέρα τη Κρίσης από τον καθένα μας, όμως σε τελική ανάλυση αυτή η διάκριση η οποία σε περιόδους δυσκολιών όπως η παρούσα, μοιάζει ως καταδίκη, με ένοχλεί και με προβληματίζει στο βαθμό του γιατί???????


Είναι εντελώς λάθος η άποψή σου για την παραβολή των ταλάντων. Ο Θεός δίνει τα τάλαντα, όπως εξηγώ στο σχετικό θέμα:

http://orthodoxos.forumup.com/viewtopic ... orthodoxos

"εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν" (Ματθ. 25, 16) δηλαδή ανάλογα με την πνευματική ωριμότητα και τις ικανότητες κάθε ανθρώπου, ώστε να τον ωφελήσουν και να μην τον βλάψουν. Αυτό είναι φανερό απ' το ότι οι άλλοι δυο δούλοι, που πήραν περισσότερα τάλαντα, κατάφεραν με την προσπάθειά τους να τα διαχειριστούν σωστά και να τα πολλαπλασιάσουν, ενώ ο αχάριστος δούλος δεν κατάφερε να διαχειριστεί ούτε το ένα, αλλά είχε και πνευματική ζημιά απ' αυτό.

DAVOUT έγραψε:Δεν γνωρίζω αν είσαι έγγαμος ή όχι ή κληρικός, όμως χρειάζεται πιστεύω να μην βλέπουμε τα πάντα καθαρά θεολογικά αλλά και πρακτικά, πραγματικά αισθάνομαι πικρία όταν βλέπω τους έχοντες και κατέχοντες να απολαμβάνουν ευτυχισμένους γάμους (όπως στην Κανά) που ο Κύριος της Δόξης ευλόγησε πλουσιοπάροχα, τη στιγμή που στη δική μου περίπτωση (και όχι μόνο) ο Θεός δεν καταδέχεται να μας δώσει λίγο "κρασί".


Είμαι έγγαμος λαϊκός. Έχω το μερίδιό μου στις ευλογίες και στις δοκιμασίες στο Γάμο μου και Δόξα τω Θεώ συνεχίζω ακόμη ν' αγωνίζομαι μέσα στο Γάμο μου και θα συνεχίσω μέχρι να έρθει η ώρα να φύγω κι εγώ απ' αυτό τον κόσμο. Ο Γάμος, όπως γενικά η ζωή μας, είναι μαραθώνιος, όχι κατοστάρι. Ο αγώνας είναι μακρύς κι επίπονος χωρίς εφησυχασμούς. Πτώσεις και αναταράξεις μπορεί να υπάρχουν, σημασία έχει όμως να μην μένεις πεσμένος, αλλά να ξανασηκώνεσαι με τη βοήθεια του Θεού και του Πνευματικού σου και να συνεχίζεις.

Ο Θεός ευλόγησε όλους τους Γάμους, από μας εξαρτάται όμως αν θ' αξιοποιήσουμε την ευλογία αυτή ή όχι σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή μας και τον αγώνα μας. Η σύγκριση με τους άλλους, ιδίως τους καλύτερους από μας, βοηθά μόνο όταν είναι σύγκριση άμιλλας και όχι φθόνου, δηλαδή όταν μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι κι όχι όταν μας οδηγεί σε ζήλια και κατάκριση.

Φίλε μου ο Θεός είναι πάντα δίπλα σου. Από σένα εξαρτάται ν' απλώσεις το χέρι και να δεχτείς τη βοήθειά Του ή να συνεχίσεις μέσα στην πίκρα της μοναξιάς σου. Σήκωσε το κεφάλι, βρες ένα καλό Πνευματικό και ξαναξεκίνα. Το αποτέλεσμα σίγουρα θα σ' ανταμείψει για την προσπάθειά σου.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Σάβ Αύγ 25, 2012 9:03 am

Γιατί ο Γάμος περνάει κρίση στην εποχή μας;
Αρχιμ. Κύριλλου, καθηγουμένου της Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου


Εικόνα

Αγαπητέ…, Χαίρε εν Κυρίω και αγωνίζου τον καλόν αγώνα της Πίστεως!

Το ερώτημα που μας θέτεις είναι συγχρόνως απλό αλλά και περίπλοκο. Διότι δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία πως η απομάκρυνση από το θέλημα (τις εντολές) του Θεού προκαλεί δυστυχία, φαυλότητα, ψυχολογικές ανισορροπίες και γενικότερα μια άσχημη κατάσταση (μια κρίση, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται) στην οποία δεν είναι δυνατόν -ή έτσι φαίνεται- να δοθεί κάποια λύση. Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο περιπλέκεται η κατάσταση. Ο εγωπαθής άνθρωπος δεν προστρέχει στον Θεό, ώστε με απλό και σίγουρο τρόπο να λύσει τα προβλήματά του, παρά αναζητά εντός των ορίων της λογικής του θεραπείες, δηλαδή στην ουσία θέλει να τα υπερβεί μόνος του.

Εάν λοιπόν επιδερμικώς εξετάσουμε το θέμα θα βεβαιωθούμε πως στην εποχή μας ο κανόνας είναι η άρνηση των εντολών του Θεού, σε ό,τι αφορά το γάμο γενικότερα και ειδικότερα τις σχέσεις των δύο φύλων, τη συζυγική και οικογενειακή ζωή. Πώς λοιπόν ζητούμε να υπάρχει ευλογία και ειρήνη; Από την άλλη πλευρά καταδεικνύουν οι εξαιρέσεις του κανόνος την σίγουρη οδό. Οικογένειες που ζούν στην ουσία -και το τονίζω αυτό- σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου η ζωή τους είναι πράγματι τρισευλογημένη παρά τα φαινομενικά υφιστάμενα προβλήματα (οικονομικά, υγείας κλπ.). Αυτά μπορώ να σου τα βεβαιώσω από μαρτυρίες των ιδίων υπό την ιδιότητα του πνευματικού πατρός.

Ο υπερβολικός και αυξανόμενος αριθμός των διαζυγίων έχει ως βασικούς λόγους -όσο και αν τους παραβλέπουμε συγκαλύπτοντάς τους υπό άλλων, παραλόγων αιτιών- τον εγωισμό και την σαρκολατρεία των ανθρώπων. Τόσο πολύ έχουμε τυφλωθεί από την αρρωστημένη αγάπη του εαυτού μας ώστε να μην ανεχόμαστε την παραμικρή προσβολή ή διαφωνία ούτε αυτού που επιλέξαμε ως αιώνιο σύντροφο! Τοποθετούμε (άσχετα εάν το αρνούμαστε στα λόγια) ως κέντρο του κόσμου το άτομό μας και έτσι είναι αδύνατον να αγαπήσουμε κάτι ή κάποιον. Ίσως φαίνονται βαριά τα λόγια αυτά όμως είναι η σκληρή πραγματικότης. Διότι τι είδους αγάπη έχει ένας άνθρωπος που διαλύει το γάμο του και δεν σκέφτεται ούτε τα παιδιά του, τα οποία στην κυριολεξία διχοτομούνται; Πόσο πιο υψηλά μπορεί να φτάσει ο δείκτης της φιλαυτίας;

Από την άλλη η ασυδοσία σε ό,τι αφορά την ηθική ωθεί την κατάσταση σε ακόμη χειρότερη κατηφόρα. Είναι πολύ φυσιολογικό όταν κάποιος έχει εθιστεί από μικρή ηλικία στην διαρκή εναλλαγή συντρόφων να μην μπορεί να αρκεστεί σε κάποιον συγκεκριμένο. Το καταστροφικό, για την ψυχή και το σώμα, παιχνίδι του «φλερτ» διδάσκεται στον σύγχρονο άνθρωπο «εξ απαλών ονύχων» και τον συνοδεύει διαρκώς ως τρόπος ζωής και ως κάτι το φυσιολογικό. Με αυτές τις προϋποθέσεις πώς είναι δυνατόν να στερεωθεί ένας γάμος; Η υγιής οικογένεια θεμελιώνεται στην ορθή συζυγική σχέση η οποία διέπεται από μοναδικό και ανεπανάληπτο έρωτα. Αυτόν τον έχει ενσπείρει ο Δημιουργός στις καρδιές των ανθρώπων, όπως διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος. Δυστυχώς ο παράνομος έρωτας και οι προγαμιαίες σχέσεις έχουν λάβει τρομερές διαστάσεις. Αυτά όμως πρέπει να γνωρίζουμε -όπως μας βεβαιώνει ο λόγος του Θεού- εκδιώκουν την Χάρη του Θεού και ο άνθρωπος παραδέρνει στην τρικυμία των πειρασμών του βίου και της εξουσίας του διαβόλου. Πώς λοιπόν θέλουμε ο Θεός να ευλογήσει τη ζωή μας και τις πράξεις μας όταν έχουμε βγάλει τον Θεόν έξω από αυτήν; Έτσι πολλοί ζούν στην παρανομία για χρόνια και κατόπιν ζητούν την ευλογία της Εκκλησίας με το μυστήριο του γάμου. Φορούν στις κορυφές τους τα στέφανα τα οποία είναι τα έπαθλα για τον αγώνα της εγκρατείας! Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ή τον Κύριο; Κατόπιν δεύτερο φοβερό είναι το διαζύγιο ώστε η μία νίκη του διαβόλου να ακολουθείτε με δεύτερη. Αντί να σκεφτούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο και να μετανοήσουμε ακούγεται η διεστραμμένη παροιμία : «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα», και έτσι υποτιμάται και βλασφημείται το όνομα και η δύναμη του Θεού.

Όλα τα παραπάνω που γράφηκαν με τηλεγραφική συντομία, περιγράφουν βέβαια μία τραγικά νοσηρή κατάσταση. Τα επισημαίνουμε όχι για να απελπιστούμε αλλά για να συναισθανθεί ο καθένας το φταίξιμό του και όλοι μαζί να επιστρέψουμε στον Κύριο. Αυτός θα μας χαρίσει την λύση κάθε προβλήματος και την πραγματική ευτυχία. Εάν αγωνιστούμε για την τήρηση των θείων εντολών θα προχωρούμε φυσιολογικά επάνω στις ράγες της κατά Θεόν ζωής χωρίς εκτροχιασμούς.

Ο Κύριος όρισε την τελειότητα της συζυγικής σχέσεως αντιπαραβάλλοντάς την με την θεία σχέση του Ιδίου με την Εκκλησία. Η Εκκλησία έχει ως κεφαλή τον Χριστό και Αυτός Την περιβάλλει με την θυσιαστική Του αγάπη. Έχοντας αυτό προ οφθαλμών το ζεύγος πορεύεται με φόβο ο οποίος «ουκ ην φόβος», δηλαδή αυτό που κάνει τον σύζυγο να τρέμει και μόνον στην σκέψη είναι να μην λυπήσει τον σύζυγό του. Και εάν η πορεία αυτή -που είναι πορεία προς την θέωση- χαρακτηρίζεται από την διαρκή αλληλοευγνωμοσύνη (όπως προέτρεπε ο Γέρων Πορφύριος) για το κάθε τι και κατανοηθεί ως άμιλλα υποχωρήσεων θα πέσει στο κενό η φαιδρή δικαιολογία περί «ασυμφωνία χαρακτήρων».

Αυτά, παιδί μου, εάν από τώρα τα καλλιεργείς και προσεύχεσαι -εάν επιθυμείς τον γάμο- να είσαι βέβαιος πως ο Θεός θα ευλογήσει εσένα και την οικογένειά σου και θα την καταστήσει πνευματική όαση εντός της συγχρόνου ερημώσεως. Να θυμάσαι: «ή με τον Χριστό ή στο χάος».

Μετ’ ευχών,

Ο Καθηγούμενος,
† Αρχιμ. Κύριλλος.

Υ.Γ.: Χάρηκα ιδιαιτέρως για το πνευματικό ενδιαφέρον ενός σύγχρονου θεολόγου. Γνωρίζω από προσωπική πείρα πως η σύγχρονη ακαδημαϊκή Θεολογία νοσεί. Και αυτό διότι έχει αποσυνδεθεί από την πραγματική- εμπειρική Θεολογία. Επίτρεψέ μου να σε προτρέψω με πατρική αγάπη να προσέχεις από τα σύγχρονα αντορθόδοξα ρεύματα και να αγωνίζεσαι να κρατάς τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας γιατί αυτή είναι η Αλήθεια. Προσεύχου διαρκώς διότι αυτό θα σε καταστήσει αληθινό Θεολόγο!

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 25, 2012 9:04 am

Η εποχή είναι γεμάτη σειρήνες.Ή θα δεθούμε σα τον Οδυσσέα στο κατάρτι να βλέπουμε ή θα βουλώσουμε τα αυτιά μας όπως οι ναύτες και θα συνεχίσουμε την πορεία μας.

Οι εξωσυζυγικές σειρήνες είναι μέρος ενός γενικότερου προβλήματος κατά την άποψή μου, αυτού του κορεσμού. Γνωρίζοντας σήμερα οι άνθρωποι τις επαφές πάρα πολύ νωρίς χορταίνοντας εμπειρίες βαριούνται πια γρήγορα. Αναζητούν την εναλλαγή και δυστυχώς το ακόμη χειρότερο ακόμη και τη διαστροφή.

Ας μη ξεχνάμε όμως ότι οι δύσκολες μέρες που όλοι βιώνουμε έχουν πολλές φορές σαν αποτέλεσμα την αποξένωση του ζεύγους και τη βύθιση του καθενός στα προσωπικά του προβλήματα. Τότε αρχίζει η ανάγκη για διέξοδο.

Βέβαια όλα αυτά θα αντιμετωπίζονταν πολύ διαφορετικά αν υπήρχε στη ζωή του ανθρώπου ο Χριστός.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι σειρήνες των εξωσυζυγικών ερώτων.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 27, 2015 5:38 pm

Μια ιστορία αγάπης, ένα μάθημα ζωής

Εικόνα

Όταν ήρθα στο σπίτι το βράδυ η γυναίκα μου είχε ετοιμάσει το δείπνο. Πήρα το χέρι της και της είπα ότι έπρεπε να της πω κάτι. Καθόταν και έτρωγε χωρίς να μιλήσει. Είδα για ακόμη μια φορά το φόβο στα μάτια της.

Ξαφνικά ένιωθα σαν πέτρα, δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου. Αλλά ήθελα να της πω αυτό που σκεφτόμουν εδω και καιρό: Ότι θέλω διαζύγιο. Δεν νευρίασε, απλά μου ζήτησε σιωπιλά το λόγο για αυτό.

Απέφυγα την απάντηση στο ερώτημα της. Αυτό την νευρίασε. Έριξε τα μαχαιροπίρουνα της και μου φώναξε ότι δεν ήμουν άνθρωπος. Εκείνο το βράδυ δεν μιλήσαμε καθόλου. Έκλαιγε όλη τη νύχτα. Ήξερα ότι ήθελε να μάθει τι συνέβη στο γάμο μας, αλλά εγώ δεν μπορούσα να της δώσω μια ικανοποιητική απάντηση: Είμαι ερωτευμένος με την Τζέιν. Την γυναίκα μου δεν την αγαπούσα πια.

Με μια βαθιά αίσθηση της ενοχής, συνέταξα μια συμφωνία στην οποία της έδινα το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, και το 30% της εταιρείας μας. Εκείνη το κοίταξε για λίγο και στη συνέχεια το έσκισε. Η γυναίκα με την οποία έχω περάσει δέκα χρόνια από τη ζωή μου, ήταν ένας ξένος για μένα. Στεναχωριόμουν για τα χρόνια που περάσαμε μαζί, τα χρόνια που χάσαμε, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Αγάπουσα κάποια άλλη πλέον. Τελικά ξέσπασε σε κλάμματα μπροστά μου. Αυτη ήταν η αντίδραση που περίμενα. Κατα κάποιο τρόπο ένιωθα μια ανακούφιση. Εδώ και αρκετό καιρό έπαιζα με την ιδέα του διαζυγίου, και μου είχε γίνει εμμονή ιδέα. Και το ένιωθα πιο πολύ απο ποτέ οτι ήταν η πιο σωστή απόφαση.

Το επόμενο πρωί μου είπε τις απαιτήσεις της για το διαζύγιο: δεν ήθελε τίποτα απο μένα, αλλά θα ήθελε να της δώσω ένα μήνα, πριν ανακοινώσουμε το διαζύγιο μας. Ήθελε ένα μήνα για να ζήσει μια φυσιολογική ζωή και να υποκρινόμαστε, σαν να μην συνέβη τίποτα. Οι λόγοι ήταν απλή: ο γιος μας θα έγραφε σε ένα μήνα εργασίες και δεν θέλει να τον βαραίνουμε με τα προβλήματα μας.

Μπορούσα να τα δεχτώ. Αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο: Ήθελε να ζούμε για ένα μήνα όπως ήταν στην αρχή του γάμου μας και να την πέρνω αγκαλιά κάθε μέρα. Μπορούσα να το δεχτώ αυτό. Αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο: Ήθελε να ζούμε όπως τα πρώτα χρόνια του γάμου μας, που την έπαιρνα αγκαλιά και την κουβαλούσα απο το δωμάτιο προς τα έξω και αντίθετα. Όλα αυτά για ενα μήνα. Στην αρχή πίστευα οτι τρελάθηκε αλλά το δέχτηκα για να περάσει ήρεμα ο τελευταίος μας μήνας ως ζευγάρι.

Αργότερα το είπα και στην Τζέιν. Η οποία γέλασε και είπε πως δεν θα μπορούσε τίποτα πια να με κάνει να μείνω κοντά στην γυναίκα μου και οτι όλα αυτά ηταν βλακίες. Αλλά το δέχτηκε για να τελειώσουν όλα ήρεμα και να είμαστε μαζί οπως το επιθυμούσαμε τοσο καιρό.

Απο καιρό δεν είχαμε αλλο επαφή με την γυναίκαι μου. Για αυτό μου φάνηκε η πρώτη μέρα περίεργη όταν την πήρα αγκαλιά. Ο γιός μας φώναζε: ο μπαμπάς κουβαλάει την μαμά και την αγαπάει πολύ. Αυτό μου ράγισε την καρδιά. Όταν βγήκαμε απο το σπίτι η γυναίκα μου πήγε στη στάση για να πάρει το λεοφορείο για την δουλειά της και εγώ πήγα με το αυτοκίνητο στο γραφείο.

Την δεύτερη μέρα τα πάντα ήταν πολύ πιο εύκολα. Όταν την πήρα αγκαλιά, ακούμπισε το κεφάλι της στο στήθος μου. Μπορούσα να μυρίσω το άρωμα της. Συνειδητοποίησα ότι δεν την είχα προσέξει εδω και πολύ καιρό. Δεν ήταν πια τόσο νεα όπως τότε που παντρευτήκαμε. Είχε κάποιες ρυτίδες στο πρόσωπο της και λίγες άσπρες τριχούλες. Ο γάμος μας δεν την είχε αφήσει ανεπηρέαστη. Και για ένα λεπτό σκεφτόμουν ότι δεν ήταν λίγα αυτά που είχε περάσει μαζί μου.

Την τέταρτη ημέρα κατάλαβα ότι υπήρχε ενα αίσθημα οικειότητας. Αυτή ήταν η γυναίκα που μου είχε δώσει δέκα χρόνια της ζωής της.

Την πέμπτη μέρα παρατήρησα ότι η εξοικείωση αυξήθηκε. Στην Τζέιν δεν είπα τίποτα γι ‘αυτό. Όσο περνούσε ο μήνας τόσο πιο εύκολο ήταν για μένα να την κουβαλάω στην αγκαλιά μου. Ίσως αυτό το καθημερινό να με είχε κάνει πιο δυνατό.

Ένα πρωί την παρακολουθούσα που σκεφτόταν τι να φορέσει. Είχε δοκιμάσει μερικά ρούχα, αλλά δεν μπορούσε να αποφασίσει. Στη συνέχεια, είπε με αναστεναγμό: “Όλα μεγάλα μου είναι”. Και τότε ήταν που πρόσεξα οτι είχε αδυνατίσει πάρα πολύ! Αυτός ήταν ο λόγος που εδω και καιρό μου φαινόταν πιο εύκολο να την έχω στην αγκαλιά μου…

Αυτό το θέαμα, μου ράγισε την καρδιά. Τόση πίκρα και τόσο πόνο έβλεπα στα μάτια της που ένιωθα την ανάγκη να της χαιδέψω το μαλλί…! Και το έκανα. Εκείνη τη στιγμή ο γιος μας μπήκε στο δωμάτιο και μου είπε, “Μπαμπά, ήρθε η ώρα να πάρεις την μαμά αγκαλιά και να την βγάλεις έξω από το δωμάτιο!”. Αυτό το καθημερινό είχε γίνει πλέον ένα σημαντικό μέρος της ζωής του. Μας καμάρωνε καθώς περπατούσα κάθε μέρα με την μητέρα του στην αγκαλιά μου. Πρίν την πάρω αγκαλιά φώναξε το παιδί κοντά της και το έσφιξε στην αγκαλιά της. Έκείνη τη στιγμή γύρησα το κεφάλι μου. Φοβήθηκα μην αλλάξω τελικά γνώμη με όλα αυτά. Μετά ήρθε η στιγμή να πάρω την γυναίκα μου αγκαλιά και καθώς περπατούσα, την ένιωθα σαν την πρώτη μέρα του γάμου μας.

Στενοχωριόμουν πολύ γιατί είχε χάσει πολλά κιλά.

Την τελευταία μέρα του μήνα καθώς την είχα για τελευταία φορά στην αγκαλιά μου της είπα οτι το πρόβλημα μας ήταν η έλειψει τρυφερότητας. Αφού την είχα βγάλει απο το δωμάτιο έτρξα σαν τρελός στο αυτοκίνητο μου. Φοβόμουν μην μετανιώσω την τελική μου απόφαση! Πήγα στην Τζέιν!!!!

Της είπα πως δεν θέλω να πάρω διαζύγιο απο την γυναίκα μου! Με κοίταξε έκπληκτη και άγγιξε το μέτωπό μου. “Έχεις πυρετό;” ρώτησε. Πήρα το χέρι της από το μέτωπό μου και είπα: «Λυπάμαι, Τζέιν μου, δεν θέλω να πάρω διαζύγιο. Ο γάμος μας ήταν μονότονος. Οχι επειδή δεν αγαπιόμαστε αλλά επειδή δεν εκτιμούσε ο ένας τον άλλον. Είχαμε ξεχάσει τα πάντα. Και τώρα συνειδητοποιώ οτι ορκιστήκαμε παντοτινή αγάπη και πίστη ως που θα μας χωρίσει ο θάνατος!

Εκεί κατάλαβε η Τζέιν. Μου έδωσε ενα δυνατό χαστούκι και μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Έφυγα βιαστικά απο εκεί και πήγα σε ενα ανθοπωλείο. Πήρα τα αγαπημένα λουλούδια της γυναίκας μου με μια κάρτα που έγραφε: “θα σε κουβαλάω κάθε μέρα αγκαλιά μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος!”

Όταν έφτασα σπίτι είχα ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου και τα λουλούδια στα χέρια μου! Άνοιξα την πόρτα και έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο, όπου ήταν η γυναίκα μου. Την βρήκα στο κρεβάτι – νεκρή!!!

Τους τελευταίους μήνες πάλευε για την ζωή της. Είχε καρκίνο. Και εγώ ασχολήθηκα τόσο πολύ με την Τζέιν που δεν το κατάλαβα. Ήξερε ότι θα πεθάνει σύντομα και ήθελε να με κρατήσει μακριά από τα αρνητικά συναισθήματα που θα ένιωθε ο γιος μας για μένα. Τουλάχιστον στα μάτια του γιου μου, έμεινα ο τρυφερός σύζυγος και πατέρας που κουβαλούσε την γυναίκα του κάθε μέρα με αγάπη!

Τα μικρά πράγματα σε μια σχέση είναι αυτά που είναι σημαντικά. Δεν είναι ουτε μια βίλα, ένα αυτοκίνητο ή τα χρήματα. Αυτά τα πράγματα μπορούν να εμπλουτίσουν τη ζωή αλλα δεν μας κάνουν ευτυχισμένους!

Αφιερώστε αρκετό χρόνο στο σύντροφό σας. Είναι οι μικρές πινελιές που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την ευτυχία σε μια σχέση.Μην τα παρατάτε!

*Την ιστορία αυτή μας έστειλαν με email και δεν γνωρίζουμε σε ποιόν ανήκει. Παρακαλείται, όποιος την έχει γράψει, να επικοινωνήσει μαζί μας, προκειμένου να προσθέσουμε τη πηγή.

mikroimegaloi.gr

Οι εξωσυζυγικές σχέσεις έχουν πάντα οδυνηρή κατάληξη. Είναι μια αδιέξοδη κατάσταση, που δεν μπορεί ποτέ να διορθωθεί χωρίς να πληγωθούν κάποιοι ή όλοι όσοι εμπλέκονται σ' αυτή. Είμαι βέβαιος ότι, όποιος και να είναι ο λόγος που ωθεί έναν έγγαμο/η να δημιουργήσει σχέση έξω από το Γάμο του/ης, θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα ευκολότερα και λιγότερο επώδυνα πριν κάνει αυτό το βήμα, παρά μετά. Τα αποτελέσματα της κατάστασης αυτής περιπλέκουν το αρχικό πρόβλημα τόσο πολύ, που κάνουν πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη τη λύση του.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 1 και 0 επισκέπτες