Ορθοδοξία

Όλα βρίσκονται στο μυαλό μας Παύλο. Ο καθαρός νους δεν ερεθίζεται ακόμη κι από τη θέα του γυμνού σώματος. Οι Άγιοι βλέπουν όλους τους συνανθρώπους τους σαν εικόνες του Θεού και αδελφούς, ανεξαρτήτως φύλου. Ο άνθρωπος που θα συνηθίσει στην εγκράτεια, είναι εγκρατής και σ΄αυτό το θέμα. Όμως χρειάζεται αγώνας, χωρίς δικαιολογίες. Οι δυσκολίες υπάρχουν, όμως οι άντρες φαίνονται στα δύσκολα.

και τα πολύ μικρά παιδιά που ερεθίζονται εκ φύσεως ...; δεν έχουν καθαρό νου ; τα παιδιά αυτά δεν έχουν καν ιδέα του τι πράττουν ... Βέβαια, θα πει κάποιος ότι τους παρακινεί ο διάβολος... και γιατί τους παρακινεί ΟΛΟΥΣ στο συγκεκριμένο; ..
Όμως και πάλι θα συμφωνήσω μαζί σου ... εγκράτεια και αγώνας....!!!!

Παύλο, τα παιδιά έχουν γονείς. Οι γονείς πρέπει να αφήσουν τη σεμνοτυφία τους και να μιλήσουν από νωρίς στα παιδιά τους για τα θέματα που έχουν σχέση με το γενετήσιο ένστικτο. Επίσης όλα τα παιδιά από 9-10 χρονών πρέπει να έχουν Πνευματικό, που να τα καθοδηγεί και γι αυτό το θέμα.

Η άσκηση στην εγκράτεια αρχίζει από τη πολύ μικρή ηλικία, ώστε όταν έρθει η ώρα των σαρκικών πειρασμών, να έχουν εξασκηθεί και να έχουν αποκτήσει αγωνιστικό φρόνημα. Αν οι γονείς δεν βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν εγκράτεια, τότε κινδυνεύουν και από πολλά άλλα και όχι μόνο από τους σαρκικούς πειρασμούς.

Δυστυχώς μαθαίνουμε απο παιδιά αυτή την πράξη που πολύ καλά καταλαβαίνουμε πως μας χωρίζει απο τον Θεό. Κάποιες φορές μάλιστα ριζώνει τόσο πολύ το πάθος αυτό που κανείς ακόμη και να αγωνίζεται δυσκολεύεται πολύ στο να μην ξαναπέσει. Και όταν και άν συμβεί αυτό, τον τσακίζει ο έλεγχος της συνήδησης μα και η λύπη που προκαλείτε σε αυτόν έχοντας στη σκέψη τον πνευματικό του που θα τον λυπίσει αλλα κατ'επέκταση και τον εσταυρομένο που θυσιάστηκε λόγω των αμαρτιών του. Χωρισμός και εξωρία είναι οι πρώτες μέρες οτι και να λέμε στο ότι συνεχίζεις απο εκεί που είσουν. Δεν είναι το ίδιο για έναν πιστό που γνωρίζει και τι είναι ευάρεστο στον Θεό αλλά συνάμα αναπαύει και τον ίδιο. Ξέρουμε πολύ καλά πως με διαφορετικά κριτήρια θα κριθεί ο καθένας και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Αλλά και την παραβολή των ταλάντων που ο καθένας δίνει με τόκο σύμφωνα με αυτά που θα του δωθούν. Έτσι αν έχει γίνει το κλίκ και φέρει ο αμαρτωλός άνθρωπος στροφή 180 μοιρών και μετανοήσει αλλά έρθουν και πολλές ευεργεσίες με την χάρη του Θεού, του είναι σχεδόν αδιανόητο πως ξανάπεσε στο ίδιο πάθος. Εκεί ευτυχώς λίγο,λίγο επανέρχεται η ταπείνωση που σαν φάρμακο με την προσευχή την νηστεία την μετάνοια με συντρηβή καρδίας την εξομολόγηση και τέλος την συγχώρεση κατα χάρην και κοινωνία στη Θεία μετάληψη και ευχαριστεία, τότε και μόνον ΤΟΤΕ επανέρχεται η γαλήνη και η πραότητα που βρισκόταν πρό πτώσεως. Ζητώ συγνώμη για την πολυλογία μου αν και νέο μέλος. Όλων των παραπάνω και άλλων τόσων είμαι ανάξιος διδασκαλίας αλλά μόνο εκμάθησης. Ομως και ο σκοπός μου αυτός είναι πράγματι, να ενισχυθώ και να βγώ μαζί και με εσας εί δυνατόν, πιο ενδυναμωμένος και στερεωμένος στην αγάπη και την πίστη μου στον Θεό. Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος Αμήν.

Αυνανισμός=φιλαυτία

Πέτρος έγραψε:Αυνανισμός=φιλαυτία

Φιλαυτία= η υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας που συνεπάγεται την αδιαφορία για τις ανάγκες των άλλων

Ο Αυνανισμός αδελφέ δεν κρατείτε μόνον απο αυτόν τον δαίμονα της φιλαυτίας. Ναι μεν τον εμπεριέχει όμως απαρτίζετε απο λεγεώνα δαιμόνων που χτυπούν σε πάθη, ενθυμίσεις, επιθυμίες και ενώ ξεκινά και φαίνετε πως το κακό γίνετε εξωτερικά(σάρκα), όμως η πραγματική και μεγάλη ζημιά εξελίσετε στο εσωτερικό(ψυχή). Η φιλαυτία είναι ένα παρακλάδι του εγωισμού και εγωκεντρισμού λίγο πιο ανεπτιγμένη στον άνθρωπο.

Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.

Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.

Αμήν

Η φιλαυτία είναι πολύ καλά κρυμμένη μέσα σ' αυτήν την αμαρτία ώστε να μην αναγνωρίζεται και να επεξεργάζεται μια χαρά την πτώση του ανθρώπου.

Νομίζω ότι υπάρχουν και ειδικές ευχές στο 'Μικρό Απόδειπνο"για αυτό το σκοπό "Σβήσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού..."και "της σαρκός ημών επαναστάσεις κατέστειλον..."για αυτό η όποια προσευχή θα πρέπει να βγαίνει από την καρδιά και έχοντας αυτόγνωση την αμαρτολότητα της φθαρτής μας φύσης. Εξ άλλου όλοι έχουμε διαπράξει αμαρτίες άλλος μικρές άλλος μεγάλες μόνο ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος

Αν παραχωρηθεί η σαρκική πύρωση, κάνε εδαφιαίες μετάνοιες (το μέτωπο να ακουμπάει στο πάτωμα).

Παιδια Καλησπέρα !!
Χριστος Ανέστη!!!
Θελω να θεσω ενα ερωτημα σχετικα με τον αυτοσαρκικη επαφη !!

Ενω προσευχομαι και εξομολογουμε αρκετα συχνα δεχομαι ενα ανελεητο πολεμο και ενω προσπαθω να κανω το πρωτο βημα πεφτω στον σαρκικο πειρασμο μετα παλι τα ιδια προσευχη-εξομολογηση πτωση ,προσευχη-εξομολογηση-πτωση...και το κακο ειναι οτι μεσα στο μυαλο μπαινει η σκεψη "αφου θα εξομολογηθω καντο"....προσπαθω να καταλαβω τι φταιει!! ενω μεσα σου νιωθο εναν διακαη ποθο για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και τον ΧΡΙΣΤΟ και λεω θα το πολεμησω παντα κατι γινεται και 0 στο πηλίκο ..ξερω οτι δεν ειστε ουτε εξομολογοι ουτε πνευματικοι αλλα θα ηθελα και την δικη σας αποψη γιατι ολοι ανθρωποι αμαρτωλοι ειμαστε και ολοι κανουμε τον προσωπικο μας αγωνα....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!