Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Constantinosa.gr
Δημοσιεύσεις: 1
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 2:55 pm

Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Constantinosa.gr » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:33 am

Ο Τρελο-Γιάννης και το δαιμόνιο της ομοφυλοφιλίας
(Απόσπασμα απο το βιβλίο ο Τρέλο - Γιάννης)

Εικόνα Εικόνα

ΜΕΡΟΣ Δ*

Ο Κωνσταντίνος που συνήθιζε να κάθεται στις τελευταίες πάντα θέσεις του Ναού με εμφανή αρχικά δισταγμό σηκώθηκε και πήγε κοντά στον κυρ- Αναστάση. Καθώς διάβαινε προς τον άμβωνα παρατήρησε το πόσο περίεργα τον κοιτούσαν όλοι. Είδε στα μάτια των παρευρισκομένων να καθρεφτίζεται μία αόριστη απορία. Και εκείνος απορούσε γιατί ο κυρ-Αναστάσης κάλεσε μόνο αυτόν να παρευρεθεί δίπλα του την ώρα της ανάγνωσης της επιστολής.

Κάτι όμως ασυνήθιστο τον παρακίνησε και αφού έριξε μία κλεφτή ματιά στην αγαπημένη του Κατερίνα παρακάλεσε τον κυρ -Αναστάση να πει δυό λόγια στη μνήμη του τρελο- Γιάννη. Ο κυρ -Αναστάσης θέλησε να διαβάσει πρώτα την επιστολή και μετά να του δώσει το λόγο. Τότε ο παπα-Βασίλης παρενέβη στη συζήτηση και είπε: «Άσε το παιδί να μιλήσει Αναστάση».


Ο Κωνσταντίνος τότε με χαμηλωμένο το πρόσωπο πήγε μπροστά στο μικρόφωνο. «Θεωρώ και εκλαμβάνω τον εαυτό μου ως το χειρότερο μίασμα που υπήρξε ποτέ στην ανθρωπότητα. Ξέρω ακόμη πως ως «μίασμα» της κοινωνίας με αντιμετωπίζετε όλοι λόγω της αμαρτωλής πρώην δραστηριότητάς μου. Έχετε απόλυτα δίκαιο. Έτσι μου αξίζει να με αντιμετωπίζετε γιατί με τη ζωή που έκανα όχι μόνο έβλαπτα τον εαυτό μου αλλά και τους πλησίον μου, εσάς δηλαδή αλλά και όλους αυτούς που έπιανα στα δίκτυα της ανομίας. Παίρνω λοιπόν ως ευκαιρία τη δυνατότητα αυτή που μου έδωσε ο κυρ-Αναστάσης για να ζητήσω από τον καθένα προσωπικά να με συγχωρήσετε. Δεν αξίζω βέβαια ούτε καν τη συγνώμη γιατί σας έβλαψα όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Έβλαψα την πόλη μας, τη συνοικία, τη γειτονιά μας. Έβλαψα φίλους και γνωστούς μου, γονείς και συγγενείς γιατί μετέφερα με τη βιοτή μου, το βούρκο της ακολασίας στην καθημερινότητά σας.

Στην κατρακύλα μου αυτή που είχα πάρει έδωσε τέλος οριστικό ο τρελο-Γιάννης. Οι προσευχές του σαλού με έβγαλαν από την παγίδα όχι ενός δαιμονίου αλλά ολάκερης λεγεώνας που είχαν φωλιάσει μέσα μου.


Ήμουν για σχεδόν δέκα χρόνια τραβεστί. Πίστευα τότε ότι η ευτυχία βρίσκεται στην εφήμερη απόλαυση που προκαλεί η σαρκική επαφή. Ντυνόμουν προκλητικά, οργιζόμουν με τους ανθρώπους. Αντιμετώπιζα τη ζωή ως ένα δοχείο ηδονής, το οποίο θα έπρεπε καθημερινά να φροντίζω να γεμίζω. Έζησα το βούρκο της κολάσεως, όσο δεν μπορείτε να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Συνήθιζα λοιπόν σε τακτά διαστήματα να αλλάζω κατοικία, αφού με το δίκιο της η κοινωνία με εκλάμβανε ως απόβλητο. Και αυτό στην ουσία ήμουν. Οι τσακωμοί, οι βρισιές και οι απογοητεύσεις πίστευα ότι ήταν η καλύτερη άμυνα στην παθιασμένη κατά κυριολεξία μανία μου να ακολουθήσω κάτι που διέφερε από το κοινωνικά πρέπον, από τα ιδανικά και τις αξίες του ευαγγελίου. Θεωρούσα τότε ως ανθρώπινο δικαίωμα την ασθένεια μου και είχα την ψευδαίσθηση πως ήταν πέρα ως πέρα φυσιολογικό. Κάτι που είθισται σήμερα κάποιοι ακόμη και ανώτατοι άρχοντες να διαφημίζουν ως δήθεν διαφορετικότητα.


Δεν υπήρξε λοιπόν αστυνομικό τμήμα στην Αθήνα που να μην με γνωρίζει. Δεν υπήρξε δικαστήριο που να μην ήμουν «πελάτης» του είτε ως κατηγορούμενος επειδή πρόσβαλα τα χρηστά ήθη είτε ως μάρτυρας κατηγορίας η υπεράσπισης σε διάφορες παρόμοιες υποθέσεις. Είχα την ψευδαίσθηση πως με την όλη ανήθικη δραστηριότητά μου υπηρετούσα μία σιωπηλή επανάσταση κοινωνικής αποδοχής της ομοφυλοφιλίας. Κυνηγημένος έφθασα και στη γειτονιά σας και παρουσιάστηκα στην καλή και φτωχή γερόντισσα την κυρά Χρυσούλα προκειμένου να ζητήσω την γκαρσονιέρα που νοίκιαζε. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον τρελο- Γιάννη, ο οποίος είχε φέρει ψωμί στην σχεδόν άπορη γιαγιούλα.


Η κυρά Χρυσούλα σε αντίθεση με άλλους ενοικιαστές δεν με ρώτησε πολλά πράγματα. Απλώς μου είπε πως οι 30.000 δρχ. που ζητούσε για ενοίκιο, ήταν και τα μόνα χρήματά της για να τα φέρει βόλτα και με παρακάλεσε να μην τα καθυστερώ γιατί μ’ αυτά πληρώνει τη ΔΕΗ, το νερό και τα κοινόχρηστα και αγοράζει τα απαραίτητα προς το ζην. «Αχ καλέ μου Κωνσταντίνε ο Θεός σε έστειλε. Τρεις μήνες έχω ξενοίκιαστο το σπίτι και ζω με τη βοήθεια του φούρναρη του κυρ-Αποστόλη και του μπακάλη του κυρ-Παντελή που μου στέλνουν ψωμί και τρόφιμα μ’ αυτόν τον σαλό» είπε δείχνοντάς μου τον τρελο-Γιάννη.


«Μα ποτέ δεν έστειλα ψωμί κυρά Χρυσούλα, αφού δεν ήξερα για την κατάστασή σου»γύρισε τότε αυθόρμητα και της είπε ο κυρ-Αποστόλης. «Ούτε εγώ έστειλα ποτέ τρόφιμα», συμπλήρωσε ο κυρ-Παντελής. Μα έτσι μου έλεγε ο τρελο-Γιάννης είπε εμφανώς απορημένη η κυρά Χρυσούλα.


Μετά την μικρή αυτή «ευχάριστη» παρέμβαση ο Κωνσταντίνος συνέχισε. «Συνήθιζε ο τρελο- Γιάννης να μην αποκαλύπτει τις πράξεις του. Σε εσένα κυρά Χρυσούλα μου, έφερνε φαγητό, σε εμένα όμως έφερε τον ίδιο το Θεό». Τα μάτια του Κωνσταντίνου βούρκωσαν και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν. Μαζί του έκλαιγαν όλοι. Πήρε μία βαθιά ανάσα και είπε: «Μετά τρεις ημέρες μετακόμισα στην γκαρσονιέρα. Ο τρελο- Γιάννης με βοήθησε να μεταφέρω τα πράγματα. Μάλιστα όταν ο μεταφορέας άφησε κάποιο υπονοούμενο εξ αφορμής της συμπεριφοράς και του τρόπου ομιλίας μου ο τρελο-Γιάννης τον αποστόμωσε λέγοντάς του πως δεν έχει δικαίωμα να σχολιάζει κάποιος που συστηματικά ζούσε στη μοιχεία και συμπεριφερόταν βάναυσα στα δυό παιδιά του. Ο μεταφορέας σάστισε και σταμάτησε τότε να ειρωνεύεται. Πίστεψα πως θα ήταν γνωστοί αλλά απόρησα όταν φεύγοντας στράφηκε στον τρελο-Γιάννη και του είπε: «Εσύ τι είσαι μάγος;» Ναι, Γιώργο έχω «μαγευτεί» από την αγάπη του Χριστού μας, απάντησε ο σαλός. Ζήτησε μάλιστα από τον μεταφορέα να πάψει να στεναχωράει τον Χριστό που παρ’ όλη τη συμπεριφορά του γιάτρεψε την κόρη του Θεοδώρα από σοβαρότατη ασθένεια. Με σκυμμένο το κεφάλι ο Γιώργος τότε έφυγε. Είναι ο κύριος που κάθεται εκεί μαζί με τη γυναίκα του και μπορεί να επιβεβαιώσει το συμβάν. Μου έκανε εντύπωση ο διάλογος αλλά τότε τον λογάριασα ως τρέλες του σαλού.


Το βράδυ λοιπόν της ίδιας ημέρας ντύθηκα με γυναικεία ενδύματα κατά τη συνήθειά μου και πήγα σε γνωστό στέκι των τραβεστί στην λεωφόρο Συγγρού. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα τον τρελο- Γιάννη να με κοιτά από την απέναντι γωνιά του τετραγώνου. Από τη σκέψη μου πέρασε πως επεδίωκε ερωτική συντροφιά. Αλλά πως άραγε με βρήκε; Με παρακολούθησε ο σαλός και τώρα θα τα πει στη κυρά Χρυσούλα. Αχ πάλι θα αναζητώ σπίτι. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά σταμάτησε ένας υποψήφιος πελάτης μπροστά μου. Σαν ελατήριο τότε σηκώνεται ο τρελός και αρχίζει να φωνάζει. «Αυτός έχει AIDS, είναι άρρωστος και θα σας κολλήσει. Φύγετε –φύγετε». Αιφνιδιάστηκα από την αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που ούτε καν γνώριζα. Βέβαια ο υποψήφιος πελάτης έφυγε. Άρχισα τότε να βρίζω τον τρελο- Γιάννη. Με έπιασε μία υστερία... Αυτό συνεχίστηκε σχεδόν για ένα μήνα. Δεν μπόρεσα να καταλάβω ως σήμερα πως ανακάλυπτε τα παράνομα στέκια. Ένα βράδυ, τον βάρεσα μάλιστα πολύ άσχημα.

Φανταστείτε όμως την έκπληξή μου, όταν κάθε βράδυ που γύριζα στο σπίτι έβρισκα ένα φάκελο με σχεδόν τα διπλά χρήματα απ’ αυτά που συνήθιζα να εισπράττω από την βρώμικη αυτή δραστηριότητά μου και απέξω έγραφε: «Ευλογία για τον δούλο του Χριστού Κωνσταντίνο». Δεν ήξερα τότε τι να υποθέσω με όλα αυτά τα περίεργα που ζούσα. Τα απογεύματα που συνήθιζα να βγαίνω από το σπίτι και έβλεπα τον τρελο- Γιάννη θύμωνα. Εκείνος όμως έλεγε. «Κωνσταντίνε μου πάψε να στεναχωρείς τον Χριστό και την Παναγιά μας που κλαίνε αδιάκοπα για σένα». Σκεπτόμουν ακόμη και να φύγω από το σπίτι αλλά κάτι με κρατούσε εκεί. «Ρε μήπως σε ερωτεύτηκε και συμπεριφέρεται έτσι αλλόκοτά» μου έλεγαν οι άλλοι τραβεστί. «Όχι, δεν δείχνει τέτοιες διαθέσεις» απαντούσα.


Για να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να προσκαλέσω τον τρελο -Γιάννη στο σπίτι προκειμένου να δώσω ένα τέλος σ’ όλα αυτά. Νόμιζα πως κάποιος τον βάζει επίτηδες για να με τρελάνει. Στην πρόσκλησή μου ο τρελο -Γιάννης παρά το γεγονός ότι επανειλημμένως τον είχα προπηλακίσει ανταποκρίθηκε θετικά. Δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη την ημέρα και καθάρισα το σπίτι, μαγείρεψα κάτι πρόχειρο και το έριξα στο διάβασμα. Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό ποικίλης ύλης και κέντρισε την προσοχή μου ένα δημοσίευμα για κάποιο γέροντα ονόματι Πορφύριο που υπηρέτησε σε παρεκκλήσιο νοσοκομείου στην Ομόνοια.


Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όταν άκουσα τον τρελο-Γιάννη να χτυπά την πόρτα. Μόλις του άνοιξα μου είπε: «Ευλογημένος να είσαι Κωνσταντίνε μου στο νυν αιώνα και στον μέλλοντα». Πρώτη φορά άκουγα αυτόν τον χαιρετισμό, αλλά και για πρώτη φορά άκουσα το δαιμόνιο να μιλά από μέσα μου. «Ήρθες και εδώ στο σπίτι μου τρελέ να με εκδιώξεις; Δεν είμαι μόνος αλλά έχω συντροφιά και άλλους 365 φίλους. Δεν πρόκειται να φύγω. Φύγε εσύ γιατί θα σε σκοτώσω». Ο τρελο- Γιάννης τότε ύψωσε μπροστά μου ένα σταυρό και είπε. «Στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος...» Δεν άκουσα τίποτε άλλο γιατί λιποθύμησα. Όταν συνήλθα αντίκρυσα τον σαλό να μου χαμογελάει. Ένιωθα μία χαρά που βρισκόταν εκεί αλλά δεν ήξερα την αιτία. «Σου έφερα ένα δώρο Κωνσταντίνε μου. Είναι το Ψαλτήριο, ένα βιβλίο που έγραψε ο βασιλιάς και Προφήτης Δαυίδ». Τι έγινε, τι συνέβη; Ρώτησα. «Κωνσταντίνε μου έχεις μεγάλη ευλογία. Ο Χριστός σε επέλεξε. Σε ετοιμάζει για μεγάλους άθλους. Όμως, θα πρέπει να δώσεις μεγάλο αγώνα γιατί αυτό που έχεις μέσα σου δεν πρόκειται να φύγει εύκολα». Εάν βλέπατε τη λάμψη στο πρόσωπο του τρελο -Γιάννη θα κατανοούσατε το φόβο μου. Θεωρούσα αηδίες τα περί δαιμονίων. Πίστευα ότι αποτελούν σκαρίφημα των παπάδων και της θρησκείας για να φοβίζουν τον κόσμο και να απομυζούν εύκολα χρήματα, να περνούν καλά, να πλουτίζουν και άλλα τέτοια συναφή. Και να τώρα που υπήρξα μάρτυρας της φθονερής για τον άνθρωπο δράσης τους. Ο τρελο-Γιάννης από τότε έγινε αδελφός και φίλος. Το ίδιο βράδυ μάζεψα όλα τα γυναικεία ρούχα και τα παπούτσια και τα καλλυντικά και τα πέταξα στα σκουπίδια. Την επόμενη ημέρα άλλαξα το τηλέφωνό μου. Με τη βοήθεια του σαλού μάλιστα έπιασα δουλειά σε λογιστήριο μίας μεγάλης εταιρίας. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ήταν φίλος του τρελο-Γιάννη. Με προσέλαβε με ικανοποιητικό μισθό.


Ταυτόχρονα σχεδόν καθημερινά με τον τρελο-Γιάννη πηγαίναμε σε ένα ναό ψηλά στον Υμηττό και ο ιερέας διάβαζε τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου (εξορκισμούς) ενώ ο τρελο- Γιάννης διάβαζε ψαλμούς. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έζησα. Αυτό που μπορώ τώρα να βροντοφωνάξω από την εμπειρία αυτή είναι πως η ομοφυλοφιλία και εν γένει η πορνεία δεν είναι διαφορετικότητα ούτε ασθένεια είναι ένα φοβερό δαιμόνιο, που εξοργίζει τον Παντοκράτορα. Αυτό επίσης που θέλω να σας πω είναι πως η αγία μας Εκκλησία έχει τα κατάλληλα όπλα για να εξολοθρεύει ολοσχερώς όλα αυτά που σήμερα η εκσυγχρονισμένη κοινωνία μας θεωρεί όπως και εγώ πίστευα κάποτε ότι είναι βλακείες.


Οι προσευχές του αγίου της γειτονιάς μας με γλύτωσαν. Άλλαξε τη ζωή μου ολάκερη η γνωριμία μαζί του. Αυτά που έζησα τα τελευταία πέντε χρόνια στην ευλογημένη αυτή γειτονιά συνθέτουν ένα αληθινό θαύμα του τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού. Ξέφυγα μέσα από μία πραγματική κόλαση και ζω μέσα σ’ έναν κόσμο που ούτε στα καλύτερα όνειρά μου δεν είχα ζήσει.


Με τη συνεχή συμπαράσταση του αγίου αυτού ανθρώπου που κάθε άλλο παρά τρελός ήταν κατανόησα το λάθος, συνειδητοποίησα πράγματα και καταστάσεις που αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνίας μας, γνώρισα την αγάπη του Χριστού. Λειτουργούσα ως εθισμένος σε τοξικές ουσίες, δεν ξεχώριζα από τους τοξικομανείς, ζούσα έναν εφιάλτη, στον οποίο έδωσε τέλος ο τρελο -Γιάννης ο υπέροχος αυτός άγιος του Θεού. Δεν θέλω άλλο να σας κουράσω με την ιστορία μου. Άλλωστε καταγράφω όπως πρότεινε ο κυρ-Αναστάσης όλη την ιστορία μου με λεπτομέρειες. Ζητώ συγγνώμη και από εσάς και από τα πάμπολλα θύματα που παρέσυρα στα δίκτυα της ανομίας, όπου ήμουν παγιδευμένος. Ζητώ συγνώμη και από την αγαπημένη μου Κατερίνα, η οποία άνοιξε την αγκαλιά της στον πιο αμαρτωλό όλης της οικουμένης, έκλεισε τα αυτιά της στα δυσμενή σχόλια και τις δίκαιες κριτικές και δέχτηκε την πρότασή μου να προχωρήσουμε σε γάμο. Δέχτηκε να ζήσει με ένα μηδενικό, με ένα απόβλητο, ένα μωρό. Και στον επικείμενο γάμο μας είχε επενδύσει με δάκρυα και προσευχές ο άγιος τούτος άνθρωπος, ο τρελο –Γιάννης. Τα τελευταία λόγια του Κωνσταντίνου χάθηκαν μέσα στους λυγμούς του. Μαζί του έκλαιγε ο παπά Βασίλης που έτρεξε και τον αγκάλιασε αλλά καί όλοι οι παρευρισκόμενοι. "Σκέφτομαι παπά-Βασίλη να φύγω από τη γειτονιά όχι για μένα αλλά για την Κατερίνα" ψέλλισε ο Κωνσταντίνος με δυσκολία.


Τότε ο παπά-Βασίλης πήρε το λόγο και είπε: "Αγαπητοί μου ο Κωνσταντίνος εξεδήλωσε την επιθυμία να φύγει από τη γειτονιά μας. Τι λέτε; Θα αφήσουμε μια ζωντανή μαρτυρία ενός θαύματος του εκλιπόντος αδελφού μας Ιωάννη, τον Κωνσταντίνο μας αλλά και την Κατερίνα μας να φύγουν;"
Όχι, Όχι. φώναξαν όλοι.

http://constantinosa.gr/index.php?optio ... =8&lang=en



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:34 am

Μπορούμε να κάνουμε απαρίθμηση των θανάσιμων αμαρτιών, όπως χιλιάδες φορές έχουμε κάνει. Συμφωνώ ακόμη να βάλουμε την ομοφυλοφιλία πρώτη. Όμως σε τι ωφελεί να τις βαθμολογήσουμε ποια είναι η πιο θανάσιμη; Είναι σα να λέμε ποια αρρώστια είναι πιο μεγάλη ο καρκίνος. το AIDS, τα καδιοαγγειακά; Η ουσία είναι να κάνουμε έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μήπως και δεν υποστούμε τις συνέπειες.

Εικόνα

Μετάνοια σημαίνει, κατανοώ την αμαρτωλότητά μου και αγωνίζομαι να την καταπολεμήσω προσελκύοντας την Χάρι του Θεού. Δεν είναι βέβαιο ότι ως το τέλος της ζωής μου θα καταφέρω ν' απαλλαγώ απ' τα πάθη μου, και απόκειται στο Μέγα Έλεος του Θεού, αν' θ' αναγνωρίσει την προσπάθεια μου ως ειλικρινή και θα μου επιτρέψει κατά Χάριν να εισέλθω στη Βασιλεία των Ουρανών.

Δεν θα μπουν μόνο απαθείς στη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά σίγουρα θα μπουν μόνο μετανοούντες.

Όσο για τη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και την αγαπολογία, η πρώτη είναι έμπρακτη και η δεύτερη μόνο με λόγια, οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι παρερμηνεία.

Υπάρχει έμπρακτη αγάπη σ' αυτό τον κόσμο, αφού είναι η φυσική κατάσταση της καρδιάς μας. Ένα ερώτημα είναι αν υπάρχει απαθής αγάπης, η οποία είναι μάλλον σπάνια και την έχουν μόνο οι Άγιοι. Εμείς οι υπόλοιποι προσπαθούμε. Αν λείψει η Αγάπη απ' αυτό τον κόσμο θα σημαίνει ότι ο Θεός μας εγκατέλειψε, πράγμα που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, μας το είπε ο Ίδιος.

Η παραπάνω ιστορία του Κωνσταντίνου είναι ένα παράδειγμα και για τα δύο, δηλαδή απαθούς αγάπης και ειλικρινούς μετάνοιας.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
minos
Δημοσιεύσεις: 202
Εγγραφή: Τρί Ιούλ 31, 2012 3:39 pm
Τοποθεσία: Στάθης Θεσσαλονικιος

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό minos » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:36 am

Το εχουμε συζητηση Νικο και στο Αγιο Ορος νετ.

Αυτο που εχει σημασια ειναι πραγματικη μετανοια και οχι μεταμελεια γιατι ναι μεν ( στην μεταμελεια) το ματενιωνουμε αλλα ξαναπεφτουμε ξανα και ξανα στο ιδιο αμαρτημα.

Γι αυτο λεμε ολοι καλη μετανοια, να το κανουμε με επιγνωση και συνηδειτα οτι θα κανουμε οτι περασει απο το χερι μας για να μην ξαναπεσουμε στο ιδιο αμαρτημα, ανεξαρτητα εαν και ο ιδιος ο Κυριος ειπε 77 φορες εαν πεσεις αλλες τοσες να σηκωθεις.


"ου κατώκει εν μέσω της οικίας μου ποιών υπερηφανίαν"

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:36 am

Στάθη με συγχωρείς, αλλά νομίζω ότι δίνεις λάθος νόημα στη λέξη μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει αλλάζω νου, δηλαδή καταλαβαίνω ότι ακολουθούσα λάθος δρόμο μακρυά από το Θεό (αμαρτία) και αποφασίζω ν' ακολουθήσω το σωστό δρόμο σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και με τη βοήθεια της Χάριτος Του, για να μπορέσω να τον πλησιάσω.

Η μετάνοια είναι συνεχής, όχι στιγμιαία, είναι στάση ζωής και δεν αφορά μόνο ένα πάθος ή αμάρτημα.

Δεν υπάρχει πραγματική και μη πργματική μετάνοια, ή μετανοεί κάποιος ή παραμένει αμετανόητος.

Ο μετανοών εξακολουθεί να είναι αμαρτωλός, όχι επειδή το θέλει ή επειδή δεν προσπαθεί, αλλά εξ αιτίας της ανθρώπινης αδυναμίας. Ο Θεός επιτρέπει ν' αμαρτάνουμε παρ' ότι γνωρίζει την προαίρεσή μας να μην το κάνουμε για να μας εκπαιδεύσει (δοκιμασίες) και για να μην πέσουμε σε υπερηφάνεια. Εκείνος γνωρίζει πότε θα μας απαλλάξει από τα πάθη μας, όταν αυτό θα είναι για μας ωφέλιμο πνευματικά (Για τον Όσιο Σιλουανό χρειάστηκαν 20 χρόνια άσκησης, φαντάσου για μας).

Η μεταμέλεια είναι το πρώτο βήμα προς τη μετάνοια, δηλαδή η αναγνώριση του σφάλματος, πριν την απόφαση για διόρθωσή του με τη βοήθεια του Θεού. Χωρίς τη βοήθεια της Χάριτος του Θεού κανείς δεν μπορεί να διορθωθεί και να σωθεί από την αμαρτία. Επομένως για τη μετάβαση από τη μεταμέλεια στη μετάνοια είναι απαραίτητη η πίστη στην Αγάπη και στη Δύναμη του Θεού να διορθώνει, να μετασχηματίζει, να συγχωρεί και να αγιάζει πέρα απ' τις ανθρώπινες δυνατότητες και πάνω από κάθε ανθρώπινη λογική και δικαιοσύνη.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:38 am

Ο π. Αντώνιος Στυλιανάκης για την ομοφυλοφιλία

Εικόνα

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ κανείς ομοφυλόφιλος Η ΓΙΝΕΤΑΙ;

Από τις μέχρι τώρα επιστημονικές έρευνες δεν αποδείχτηκε ότι κάποιος γεννιέται ομοφυλόφιλος.

Αυτό συμφωνεί και με την προσωπική μου παρατήρηση και εμπειρία με χιλιάδες παιδιά τα οποία έχω δει ψυχοθεραπευτικά μέχρι σήμερα.

Ο προσανατολισμός του φύλου διαμορφώνεται παράλληλα με την προσωπικότητα του παιδιού και ανάλογα με τις διαθέσεις εκείνων που το μεγαλώνουν! Ασφαλώς καθοριστικό ρόλο παίζουν τυχόν απόρριψη ή κακοποίηση από τη μεριά του πατέρα ή της μητέρας...
Ασφαλώς η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται από την Αγία Γραφή σαν θανάσιμο αμάρτημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί που μεγαλώνει με λάθος προσανατολισμό έτσι έχει φταίξιμο. Από εκεί και μετά όμως είναι ελεύθερο να αγωνιστεί στο να εγκρατευτεί ή να αφεθεί ελεύθερο στην αμαρτία.

Άλλωστε το ίδιο ισχύει και με οποιονδήποτε θέλει να έχει προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Αυτές είαι αποδεκτές μόνον στα πλαίσια του γάμου με ένα και μοναδικό πρόσωπο!

Δυστυχώς η εποχή μας θέλει να προβάλει την εφαρμογή της ομοφυλοφιλίας σαν ένα εναλλακτικό τρόπο ηδονής και αυτό φυσικά είναι πέρα για πέρα δαιμονικό.
Έχω ασχολήθει ψυχοθεραπευτικά με ανάλογες περιπτώσεις παιδιών και σίγουρα μπορούν να βοηθηθούν σημαντικά αν ξεκινήσει από νωρίς η βοήθεια.

Το Ευαγγέλιο γράφτηκε για όλους αλλά φυσικά ο καθένας θα κριθεί ανάλογα με τα τάλαντα που του έδωσε ο Θεός.Εννοείται πως δεν φταίει εκείνος που έγινε με συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό και δε το επέλεξε ο ίδιος! Με συγχωρείτε πολύ όμως αλλά θα φταίει αν το καλλιεργήσει από εκεί και μετά...

Γνωρίζω ομοφυλόφιλους με σεβασμό το θέλημα του Θεού που περιορίστηκαν στον εαυτό τους και τη γυναίκα τους και τα όσα παιδιά έκαναν. Επίσης κάποιους άλλους που έμειναν άγαμοι. Επίσης κάποιους άλλους που έγιναν μοναχοί...

Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα νομιμοποιήσουμε την ομοφυλοφιλική σχέση τη στιγμή που ο Χριστός δεν δέχεται ούτε τις εξωγαμιαίες σχέσεις, που από ιατρική άποψη είναι απόλυτα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ, όχι όμως ΗΘΙΚΕΣ!

Ας αφήσουμε λοιπόν τις ωραιόλογίες και τα αγαπόλογα και ας δούμε τι είναι εκείνο που ευαρεστεί το Θεό. Η συνάντηση με το Χριστό είναι το ζητούμενο και όχι το πως θα ικανοποιήσουμε τις ορμές μας...

Ο Χριστός δεν πρόκειται πάντως να μας ζητήσει πράγματα ανώτερα από τις δυνάμεις μας... Όμως εκείνο που μπορούμε ας του το δώσουμε.

Αυτοί που επικαλούνται τόσο την τρυφερή τους ψυχή και την αγάπη τους, ας την κατευθύνουν προς το Θεό και όχι μόνον θα σωθούν αλλά θα γίνουν και άγιοι!
Συμπληρωματικά σας λέω ότι υπάρχουν και ορφανά παιδάκια που δεν δέχτηκαν αγάπη από κανέναν, τι θα γίνει με αυτά; Θα πρέπει σε όλη τους τη ζωή να ψάχνουν για υποκατάστατα γονιών;

Υπάρχουν και ανάπηροι στο μυαλό που δεν ξέρουν τι θα πει αγάπη, τι θα γίνει με αυτούς, πρέπει να τους κάνουμε μεταμόσχευση εγκεφάλου;

Και τέλος, ας μην γελιόμαστε, πόσοι νομίζετε μέσα σε ένα φυσιολογικό γάμο μπορούν να ζήσουν την αγάπη πραγματικά στη σημερινή κοινωνία; Φοβάμαι ότι είναι πολύ λιγότεροι από όσους φαντάζεστε!!! Αυτό όμως δεν τους νομιμοποιεί να αναζητήσουν εξωσυζυγικές σχέσεις, όπως πολλοί το έχουν αναγάγει σε χόμπυ σήμερα!

(π. Αντώνιος στο agiooros.net/forum)

ΣΗΜ: Ο π. Αντώνιος είναι Ιερομόναχος και παιδοψυχίατρος.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Zenon
Δημοσιεύσεις: 113
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:07 pm

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Zenon » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:39 am

Σεραφείμ «Ντρέπομαι ως Επίσκοπος που πατώ στα ίδια χώματα με τον Υπουργό Δικαιοσύνης»
Τετάρτη, 02 Μάρτιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr

Εικόνα

Βολές κατά του Υπουργού Δικαιοσύνης εξαπέλυσε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, όσον αφορά το σχέδιο νόμου που αναρτήθηκε στο Διαδύκτιο "Για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκεδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου".

Ο Μητροπολίτης Σεραφείμ, μεταξύ άλλων αναφέρει: "Τίθεται λοιπόν το μέγιστο ερώτημα υπάρχουν πολλών ειδών γενετήσιοι σεξουαλικοί προσανατολισμοί ώστε μία συγκροτημένη πολιτεία να παρίσταται ανάγκη θεσμικά να προστατεύσει αυτούς τους ποικίλους γενετήσιους σεξουαλικούς προσανατολισμούς;"

Η δήλωση του Μητροπολίτη Πειραιώς έχει ως εξής:

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης έχει αναρτήσει στο Διαδύκτιο προς δημόσια διαβούλευση σχέδιο Νόμου «Για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου» στο άρθρο 3 του οποίου επεκτείνει την προστασία του Νόμου και σε ομάδες η πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση την φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική η εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Τίθεται λοιπόν το μέγιστο ερώτημα υπάρχουν πολλών ειδών γενετήσιοι σεξουαλικοί προσανατολισμοί ώστε μία συγκροτημένη πολιτεία να παρίσταται ανάγκη θεσμικά να προστατεύσει αυτούς τους ποικίλους γενετήσιους σεξουαλικούς προσανατολισμούς;

Σε έναν άνθρωπο υπάρχουν πολλοί εγκέφαλοι, πολλοί στόμαχοι, πολλοί καρδιακοί μύες; Η γενετήσια λειτουργία στο ανθρώπινο είδος δεν είναι προσδιορισμένη σαφέστατα από την οντολογία του ανθρωπίνου είδους και δεν εκδιπλώνεται συγκεκριμένα στο άρρεν και το θήλυ;

Υπάρχει κατά την γνώμη των συντακτών του νομοσχεδίου και έτερο φύλο στο ανθρώπινο γένος;

Όπως καλώς γνωρίζομε από την επιστήμη της εγκληματολογίας εν σχέσει προς το γενετήσιο ένστικτο υφίστανται δυστυχώς στην πεσμένη ανθρώπινη φύση εκτρωματικές ψυχοσωματικές εκπτώσεις, όπως η παιδοφιλία, η ομοφυλοφιλία, η νεκρολαγνεία και άλλες αποκρουστικές εκδηλώσεις ιδιαζόντως ειδεχθείς, που ευτελίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο και χωματοποιούν την αθάνατον ψυχήν του.

Είναι επομένως λογικό, δίκαιο, ηθικό να περιβάλλεται με πολιτειακό κύρος υπό το πρόσχημα της καταπολεμήσεως εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μια τέτοιου είδους εκτροπή της ανθρώπινης προσωπικότητος, επειδή το διατάσσουν οι γνωστοί διεθνείς κύκλοι που επιχειρούν την σαπροποίηση και αποδόμηση της ανθρώπινης κοινωνίας, ευτελίζοντας το τιμιώτατο ανθρώπινο πρόσωπο, που μόνο στην εκδίπλωση της υγιούς σεξουαλικότητός του μπορεί να ανεύρει την πληρότητα, την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του, στους οποίους διεθνείς κύκλους κλίνει ευλαβικά το γόνυ, όπως αποδεικνύεται, η σημερινή Κυβέρνηση;

Ώστε λοιπόν υπάρχει και άλλος σεξουαλικός προσανατολισμός στο ανθρώπινο γένος που πρέπει να τον περιβάλει με νομικό κύρος η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και διερωτώμεθα έχει τέτοια εξουσιοδότηση από το εκλογικό σώμα;

Έχει εξουσιοδότηση να καταλύει τον αιώνιο και άφθιτο Νόμο του Δημιουργού του ανθρωπίνου προσώπου και να πριμοδοτή την παραφθορά της ανθρώπινης οντολογίας; Γνωρίζει τι η αληθής ιατρική πρεσβεύει δια την παράχρηση των σωματικών σεξουαλικών οργάνων και του θεοσδότου ανθρωπίνου οργανισμού;

Αγνοεί τις άπειρες ψυχοσωματικές ασθένειες που ελλοχεύουν πίσω από μια τέτοια παράχρηση του ανθρωπίνου σώματος και δίδει μήνυμα στην νέα γενιά ότι υπάρχει και πριμοδοτείται από την οργανωμένη κοινωνία η παραφθορά της ανθρώπινης προσωπικότητος και η επίπλαστη μεταβολή της σε άθυρμα των διαμονικής συλλήψεως αισχρουργιών;

Ντρέπομαι ως Ορθόδοξος Επίσκοπος και ως Έλλην πολίτης που αναπνέω τον ίδιο αέρα και πατώ στα ίδια χώματα με τον κ. Καστανίδη.

Και επειδή εκ των έργων του αποδεικνύεται ότι δεν πιστεύει στην κρίση του αιωνίου Θεού δημοσία του λέγω ότι θα θυμηθεί «σύντομα» τον ταπεινό μου λόγο όταν αναποδράστως, έκων άκων, όπως κάθε άνθρωπος, θα βρεθεί ενωπιόν Του αλλά θα είναι πολύ αργά γι’ αυτόν.

Πηγή: romfea.gr



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:40 am

Έχει δίκιο ο Σεβασμιότατος Πειραιώς για την ανακήρυξη ως προστατευόμενης ομάδας από τον ρατσισμό όσων "προσδιορίζονται από τον γενετήσιο σεξουαλικό τους προσανατολισμό". Άλλο είναι να ανεχόμαστε και να περιθάλπουμε ως πνευματικά πάσχοντες τους αδελφούς μας, που εκτρέπονται σε μη φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά, και άλλο να τους ανακηρύσσουμε ως "προστατευόμενη από ράτσισμό ομάδα πληθυσμού" και μάλιστα τόσο γενικόλογα.

Η απρόσεκτα γενικόλογη αυτή αναφορά δεν περιλαμβάνει μόνο τους ομοφυλόφιλους, που πιθανόν υπονοούσε ο κ. Υπουργός, αλλά, όπως σωστά επισημαίνει ο Σεβασμιότατος, και τους παιδόφιλους, τους πολύγαμους, τους επιδειξίες, τους αιμομίκτες και τόσες άλλες διαστροφές του γενετήσιου ενστίκτου. Κάτι παρόμοιο που έγινε σε μερικές Πολιτείες των ΗΠΑ οδήγησε κωμικοτραγικές καταστάσεις στα δικαστήρια, όπου οι κάθε λογής διεστραμμένοι επικαλούνταν την "νομικά κατοχυρωμένη σεξουαλική ελευθερία" τους για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους.

Οι νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες μόνο στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιώματων δεν συμβάλουν, αλλά μάλλον στην ταχύτερη αποδόμηση της κοινωνίας μας. Τα πρόσφατα περίεργα κρούσματα τυφλής βίας δείχνουν που οδηγούν την κοινωνία οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές της "προοδευτικής" μας κυβέρνησης.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Zenon
Δημοσιεύσεις: 113
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:07 pm

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Zenon » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:41 am

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων
Πέμπτη, 30 Ιούνιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης

Εικόνα

Την αντίθεση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής απέναντι στην απόφαση της πολιτείας της Νέας Υόρκης, να νομιμοποιήσει τον γάμο των ομοφυλοφίλων, γνωστοποίησε σύμφωνα με πληροφορίες ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος προς τον πιστό λαό της Αμερικής.

Στην επίστολή του ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας στο μυστήριο του γάμου, αντανακλά στην ένωση ανάμεσα στο Χριστό και την Εκκλησία Του.»

«Ως εκ τούτου ο γάμος είναι κατά ανάγκη μονογαμικός και ετεροφυλόφιλος, η ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί και δεν θα ευλογήσει γάμο του ιδίου φύλλου. Ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, είναι ένα ιερό ίδρυμα που ορίστηκε από τον Θεό», αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.

Και προσθέτει: «Η ομοφυλόφιλη ένωση δεν είναι, όπως η μοιχεία και η πορνεία. Οι ομοφυλοφιλικές πράξεις καταδικάζονται από την Αγία Γραφή.»

«Τα άτομα με ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό πρέπει να φροντίζονται με το ίδιο έλεος, και αγάπη που απονέμεται από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό σε όλη την ανθρωπότητα», καταλήγει ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος.

Κλείνοντας ο κ. Δημήτριος επεσήμανε ότι «ως επικεφαλής των ορθοδόξων Εκκλησιών στην Αμερική με μια φωνή εκφράζουμε την βαθιά ανησυχία μας, για τις πρόσφατες εξελίξεις. Προσευχόμαστε θερμά ώστε η παραδοσιακή μορφή του γάμου ως μια διαρκή πράξη και ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας θα τιμηθεί».

Πηγή: http://www.romfea.gr



Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Σάβ Αύγ 25, 2012 10:42 am

Ομοφυλοφιλία και Ορθόδοξη Πνευματική Κληρονομιά

Ποια είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία και τον ομοφυλόφιλο; Κατ’ αρχάς, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ο ομοφυλόφιλος άνθρωπος είναι απόλυτα αποδεκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και κάθε άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει άνθρωπος, που κάποια ιδιότητά του ή προτίμηση ή πράξη του να κάνει την Εκκλησία να τον απορρίψει· υπάρχουν μόνο άνθρωποι που οι ίδιοι έχουν απορρίψει την Εκκλησία και πορεύονται προς το Θεό απ’ το δρόμο που νομίζουν αυτοί, ο οποίος όμως συνήθως είναι λάθος δρόμος. Αν ένας δολοφόνος είναι αποδεκτός από την Εκκλησία, γιατί δεν είναι ένας ομοφυλόφιλος; Αν εγώ, με τη χλιαρή και συχνά υποκριτική πίστη και αγάπη, είμαι αποδεκτός από την Εκκλησία, γιατί δεν είναι ένας ομοφυλόφιλος; Εκείνος μάλιστα μπορεί να έχει πολύ πιο θερμή πίστη και αγάπη από τη δική μου. Καμιά ρατσιστική διάθεση δεν υπάρχει στην Εκκλησία απέναντι σε κανένα άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Ρατσιστές γίνονται οι άνθρωποι που δεν έχουν καταλάβει καθόλου τι είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός ή που δε μπορούν να κάνουν έστω ένα βήμα για ν’ απομακρυνθούν από τις φοβίες και τα πάθη τους. Κι αυτούς ακόμη τους ανθρώπους [τους ρατσιστές], η Εκκλησία τους αποδέχεται, γιατί η Εκκλησία υπάρχει για να θεραπεύει τον κόσμο από τα πάθη και τις φοβίες (με τη βοήθεια του Ιατρού Ιησού Χριστού φυσικά), όχι για να κρίνει τους ανθρώπους.


Από την άλλη, η ομοφυλοφιλία δε μπορεί να γίνει αποδεκτή από την Εκκλησία ως σωστός δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στο Θεό. Ακριβώς από αγάπη προς τον ομοφυλόφιλο και ανησυχία για τη σωτηρία του στην αιωνιότητα, η Εκκλησία δε μπορεί να αποκρύψει ότι ο γάμος άντρα και γυναίκας είναι ένας δρόμος που οδηγεί στο Θεό, ενώ η ομοφυλοφιλία δεν είναι τέτοιος δρόμος. Στη ζωή μας τις πιο πολλές φορές διαπράττουμε αμαρτίες, υπακούοντας στα πάθη μας κι όχι στο Θεό – η Εκκλησία όμως, ακριβώς επειδή νοιάζεται για μας, δεν πρέπει να μας ξεγελάσει λέγοντάς μας ότι είναι εντάξει να κάνουμε ό,τι μας υπαγορεύουν τα πάθη μας (για τους μη ορθόδοξους χριστιανούς που ίσως διαβάσουν αυτό το κείμενο, εξηγούμε απλά ότι «πάθη» ονομάζονται οι σωματικές και ψυχικές εξαρτήσεις που παρεμποδίζουν τον άνθρωπο από την ενότητά του με το Θεό, στρέφοντάς τον προς άλλες κατευθύνσεις· ολόκληρη η ηθική και ασκητική προσπάθεια του χριστιανού αποσκοπεί στην κάθαρση της καρδιάς του από τα πάθη).Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Απλά, δεν οδηγούν όλοι οι δρόμοι στο Θεό. Αυτό δεν είπε κι ο απόστολος Παύλος (Α΄ Κορινθ. 6, 12);


Εικόνα

Αν μιλάμε με έναν άθεο, δεν έχει νόημα ν’ αναφερθούμε σε Θεό, αμαρτία και σωτηρία. Εκείνος τοποθετεί υποκειμενικά, όπου ο ίδιος θέλει, το όριο ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό» και το κρίνει με τα δικά του κριτήρια. Αν όμως συζητάμε με χριστιανούς, και μάλιστα της αρχαίας παράδοσης, της Ορθοδοξίας, πρέπει με αγάπη να μοιραστούμε μαζί τους τα παρακάτω:Ο Χριστός, στα καταγεγραμμένα λόγια Του, δεν καταδικάζει ρητά την ομοφυλοφιλία, όμως ούτε για την πολυγαμία ή την αιμομιξία κάνει κάτι τέτοιο. Κι όμως οι χριστιανοί, από την αρχή και μέχρι σήμερα, θεωρούμε αυτονόητο πως αυτές οι δύο πρακτικές δεν υπάρχουν στο χριστιανισμό (εκτός ίσως από ακραίες παρανοήσεις του, τέτοιες που έχουν ξεφυτρώσει σα μανιτάρια μετά την προτεσταντική Μεταρρύθμιση). Είναι σαφές στα λόγια του Χριστού ότι, όποτε μιλάει για γάμο, αναφέρεται σε ζεύγος άντρα και γυναίκας (π.χ. Ματθ. 19, 3-12). Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού ο Θεός δημιούργησε ως πρωταρχικό ζεύγος έναν άντρα και μια γυναίκα (Ματθ. 19, 4-5)· σ’ αυτούς έδωσε την ευλογία του γάμου και δεν υπάρχει άλλος γάμος.Οι ορθόδοξοι χριστιανοί όμως βασιζόμαστε όχι μόνο σ’ αυτά που είπε ο Χριστός, αλλά και σ’ αυτά που είπε το Άγιο Πνεύμα μέσω των μαθητών του Χριστού και των αγίων Πατέρων και διδασκάλων του χριστιανικού αγώνα σε όλες τις εποχές. Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας απ’ αυτούς, τα λόγια του είναι για μας ιερές γραφές, και ο άγιος αυτός άνδρας γράφει πως η ομοφυλοφιλία είναι συνέπεια της διαστροφής που υπέστη το ανθρώπινο γένος με το προπατορικό αμάρτημα· προέρχεται από την απομάκρυνση της θείας χάρης απ’ την καρδιά του ανθρώπου, αφού οι άνθρωποι την έχει διώξει ξεμακραίνοντας από το Θεό (Ρωμ. 1, 27, και γενικώς 1, 18-32).
Βεβαίως, και για τους ανθρώπους που ακόμα ταλαντεύονται στην πίστη τους, το γεγονός ότι «είπε κάτι ο Θεός» ως προς το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, ίσως θα μπορούσαν να το αναγνωρίζουν και μέσα από το έργο της φύσης. Συχνά μιλάμε για τη σοφία της φύσης. Το ακούμε ακόμη και από άθεους ή αγνωστικιστές αυτό. Στα πλαίσια μιας τέτοιας σκέψης θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε την καταλυτική μαρτυρία της ανατομίας. Ως βιολογικά όντα οφείλουμε τίμια να αναγνωρίσουμε την μορφολογία των γεννητικών μας οργάνων. Η θέση και η μορφή των ανδρικών γεννητικών οργάνων, και η αντίστοιχη θέση και μορφή των γεννητικών οργάνων της γυναίκας, μπορούν να μας βεβαιώσουν ως προς την επιλογή της ετεροφυλοφιλίας. Οι εξαιρέσεις ομοφυλοφιλικών επαφών στη φύση, που κάποιοι επικαλούνται, εκτός του ότι είναι ελάχιστες και απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ταυτόχρονα δεν αλλάζουν τίποτα σχετικά με τη μαρτυρία της ανατομίας. Και πάλι, ως βιολογικά όντα μπορούμε να διακρίνουμε έναν βασικό σκοπό στην ύπαρξη των γεννητικών οργάνων που είναι η δημιουργία νέων ανθρώπων. Ακόμα και αν λόγω ασθενείας η γέννηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, εντούτοις, αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα τη βιολογική μαρτυρία. Και εύκολα ίσως θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε τον ισχυρισμό ότι τα γεννητικά όργανα φτιάχτηκαν αποκλειστικά για την ηδονή, διακρίνοντας πως η φύση ως λειτουργικό σώμα έχει σκοπούς υπέρτερους του μεμονωμένου συμφέροντος του κάθε όντος. Κάθε τι που έχει σχέση με την ηδονή των γεννητικών οργάνων εξηγείται λογικά ως ένα μέσο με το οποίο θα επιθυμώ να συνευρεθώ με το άλλο φύλο ώστε να δημιουργήσω νέους ανθρώπους. Αν η συνεύρεση ήταν κάτι αποκρουστικό, φριχτό και επίπονο, οι άνθρωποι θα το απέφευγαν. Η αναμενόμενη ερώτηση από εκεί και πέρα, θα αφορά το ζήτημα του «δικαιώματος» στην συνεύρεση με όποιον άνθρωπο επιθυμούμε. Ακόμα όμως και το ζήτημα του δικαιώματος, δεν αντιστρέφει την λογική που προαναφέραμε. Για παράδειγμα, αν κάποιος το θέλει και έτσι ευχαριστιέται, μπορεί να περπατά στον δρόμο με τα χέρια και όχι με τα πόδια. Τότε όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε ότι η ανατομική μαρτυρία υποδεικνύει ότι πρόκειται για παρέκκλιση, με την οποία δεν είμαστε αναγκασμένοι να συμφωνήσουμε. Η μαρτυρία της ζωής μας υποδεικνύει ότι περπατάμε με τα πόδια και όχι με τα χέρια. Αντίστοιχα ισχύουν και για την επιλογή της ομοφυλοφιλίας. Αν πάλι τίθεται ζήτημα λειτουργικότητας, με την έννοια ότι ο ομοφυλόφιλος βλέπει ότι τα γεννητικά του όργανά του δεν είναι λειτουργικά με τον τρόπο που μαρτυρά ο κανόνας στη φύση, τότε θα μπορούσαμε με τιμιότητα να αποδεχτούμε ότι υπάρχει ζήτημα οργανικής διαταραχής όπου το σώμα ασθενεί σε κάτι. Ίσως να πρόκειται για εκ γενετής διαταραχή, όμως, όπως στην περίπτωση που κάποιος ζει χωρίς χέρια ή πόδια, οφείλουμε να αποδεχτούμε την καταλυτική μαρτυρία της ανατομίας γύρω μας.

Ασφαλώς, η εξέταση του έργου της φύσης, για τον πιστό άνθρωπο παραμένει πάντα επικουρική για την πίστη του.Μια ολόκληρη κοινωνία, όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει μπει σε θεραπευτικό δρόμο προς το Θεό, μπορεί να καλλιεργήσει την ομοφυλοφιλία στα νέα μέλη της που δεν ευθύνονται, φυσικά, γι’ αυτό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι όλα εντάξει. Ιστορικά, έχουν υπάρξει και υπάρχουν ακόμη πάρα πολλές κοινωνίες που το θρησκευτικό και αξιακό τους σύστημα απομακρύνει τους ανθρώπους από το Θεό και τη σωτηρία, όπως τα δίδαξε ο Χριστός και τα γνώρισαν οι άγιοι όλων των εποχών στην ενότητά τους με το Θεό εν Χριστώ. Για την ακρίβεια, κάθε κοινωνία έχει ανάγκη να κεντριστεί στην ήμερη ελιά, τον Ιησού Χριστό, για να θεραπευτεί το θρησκευτικό και αξιακό της σύστημα από τα στοιχεία που της φόρτωσε η πτωτική κατάσταση του ανθρώπου. Το ίδιο και κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο ορθόδοξος χριστιανός. Αλλιώς στην καρδιά των ανθρώπων κυριαρχούν τα πάθη και αποδιώχνεται η θεία χάρη. Σε σχέση με την ομοφυλοφιλία, ίσως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι αυτή ήταν η αμαρτία των Σοδόμων. Επειδή η ομοφυλοφιλία, κατά την ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά, όπως εκφράζεται στην Καινή Διαθήκη (Παύλος) και στη διδασκαλία των αγίων, συνιστά πάθος, ο άνθρωπος που άρχισε τη ζωή του ως ομοφυλόφιλος ή στράφηκε στην ομοφυλοφιλία κάποια στιγμή, όταν προοδεύει στην αγιότητα καθαρίζοντας την καρδιά του από τα πάθη, παύει να είναι ομοφυλόφιλος. Δεν έχουμε ομοφυλόφιλους αγίους. Αν υπήρχαν άγιοι ομοφυλόφιλοι που αγίασαν μέσω της ομοφυλοφιλίας (όπως οι έγγαμοι άγιοι αγιάζονται μέσω του γάμου), οι άγιοι Πατέρες δε θα το έκρυβαν, ούτε θα θεωρούσαν –μαζί με τον απόστολο Παύλο– την ομοφυλοφιλία πάθος που χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό, γιατί η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται να συντηρήσει τον κοινωνικό ηθικισμό, αλλά αντίθετα γκρεμίζει τα ηθικά στερεότυπα (ταμπού) για να θεραπεύσει τον άνθρωπο. Ασφαλώς έχουμε αγίους που υπήρξαν κάποτε ομοφυλόφιλοι (όπως και αγίους που υπήρξαν πόρνοι, έκφυλοι ή δέσμιοι διαφόρων άλλων παθών, μη σαρκικών), αλλά ανέλαβαν τιτάνιο αγώνα ενάντια στα πάθη τους και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τα νίκησαν, γι’ αυτό και είναι άγιοι. Οι άγιοι Πρωτάς και Υάκινθος, ευνούχοι της αγίας Ευγενίας που την ακολούθησαν στο μοναχικό βίο και στο μαρτύριο, ο άγιος Αζάτ, ευνούχος του Πέρση βασιλιά Σαπώρ, που το μαρτύριό του προκάλεσε τόση θλίψη στο βασιλιά, ώστε σταμάτησε τους διωγμούς, ίσως είναι μερικά παραδείγματα. Από το Γεροντικό ξέρουμε την περίπτωση ενός ασκητή που εξομολογήθηκε τον έρωτά του στον όσιο Αχιλλά· στη συνέχεια όμως έφυγε αμέσως, προφασιζόμενος ότι ντράπηκε ένα γέρο ασκητή, τυφλό και παράλυτο, που ζούσε εκεί. Τότε ο άγιος, εγκρίνοντας τη φυγή του μακριά από το πάθος, τον επαίνεσε ως αγωνιστή, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι πορνεία, αλλά πόλεμος με τους δαίμονες».Από τη σύγχρονη εποχή, ξέρουμε την περίπτωση του αγίου Αμερικανού ιερομόναχου π. Σεραφείμ Ρόουζ, που πριν μεταστραφεί στην Ορθοδοξία ήταν ομοφυλόφιλος, έπαψε όμως να ασκεί την ομοφυλοφιλία και την απέρριψε ως πάθος όταν έγινε ορθόδοξος χριστιανός. Ξέρουμε επίσης την ανάλογη περίπτωση του μοναχού Κοσμά από το Ρέθυμνο της Κρήτης, που εγκατέλειψε την ομοφυλοφιλία και ασκήτεψε κοντά σ’ ένα εκκλησάκι νότια της πόλης, όπου και κοιμήθηκε γύρω στο 1990. Ασφαλώς υπάρχουν πολλές ακόμη παρόμοιες περιπτώσεις. Είναι άνθρωποι που «ευνούχισαν τον εαυτό τους για τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 19, 12).

Ένα αμαρτωλό πάθος δε συνδέεται οπωσδήποτε με την κακία ενάντια στο συνάνθρωπο. Η λαγνεία και η πορνεία, είναι οπωσδήποτε αμαρτωλά πάθη, χωρίς να έχει σημασία αν ο άνθρωπος, που είναι αιχμάλωτός τους, είναι καλός ή κακός. Η αυτοκτονία, συνέπεια του πάθους της απελπισίας, αποκόπτει τον άνθρωπο απ’ το Θεό, άσχετα αν ο αυτόχειρας είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Συχνά, επηρεασμένοι από μια βιαστική ανθρωπιστική ηθική, θεωρούμε αμαρτία μόνο κάτι που στρέφεται ενάντια στους ανθρώπους· όμως οι άγιοι Πατέρες δε διδάσκουν αυτό· αμαρτία είναι κάτι που με δεσμεύει και εμποδίζει τη θεία χάρη να με μεταμορφώσει σε αυτό που θέλει ο Θεός για μένα (σε άγιο). Αμαρτωλός δεν είναι ο «κακός» άνθρωπος, αλλά ο παγιδευμένος και ανελεύθερος άνθρωπος.

Ο «κακός» ή ο άπληστος, ο εγωιστής κ.τ.λ. είναι απλά ένας τέτοιος παγιδευμένος και ανελεύθερος αδελφός μας. Έτσι ο χριστιανός είναι καλεσμένος να αναλάβει αγώνα ενάντια στα πάθη του και, όπως η λαγνεία, η σκληρότητα, η απληστία, ο εγωισμός κ.λ.π., αλλά και ο αλκοολισμός, ο τζόγος κ.π.ά. (και ο σαδισμός, ο μαζοχισμός, η κτηνοβασία, η νεκροφιλία κ.λ.π. – για ν’ αναφερθούμε σε πάθη σχετικά με το σεξ). Αν η ομοφυλοφιλία προέρχεται από βιολογικές αιτίες και δε γεννιέται από την κοινωνία είναι συζητήσιμο. Ακόμη κι αν συμβαίνει αυτό όμως, δεν μετατρέπεται σε μια μη εμπαθή κατάσταση. Κάποιος μπορεί να είναι βίαιος από βιολογική αιτία (π.χ. επειδή το σώμα του παράγει περισσότερη αδρεναλίνη), αλλά αυτό δε σημαίνει πως γι’ αυτόν «είναι εντάξει» η επιθετικότητά του και πως δεν πρέπει ν’ αγωνιστεί για να θεραπευτεί από το πάθος του. Φυσικά, δεν αγωνίζεται μόνος του. Έχει βοηθό στον ουρανό τις πρεσβείες των αγίων και στη γη τον πνευματικό του πατέρα και την εκκλησιαστική ζωή· μ’ αυτά θα προσελκύσει τη θεία χάρη και εκείνη είναι που θα τον θεραπεύσει (συγχωρέστε μου τη λέξη) από το πάθος του – αυτό ισχύει για όλα τα πάθη, για τον εγωισμό, την απληστία, τη λαγνεία, το θυμό, το μίσος κ.τ.λ. και για την ομοφυλοφιλία.Ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να σωθεί, παραμένοντας ομοφυλόφιλος; Δε μπορούμε, ούτε και είναι δουλειά μας, να κρίνουμε ποιος θα σωθεί και ποιος όχι, πράγμα που είναι δουλειά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Επιθυμία κάθε χριστιανού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν κρίνει τους άλλους – απλώς επισημαίνει ότι μία επιλογή, ή μία άλλη, βλάπτει τη σωτηρία σύμφωνα με την Αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες, τους γνώστες όλων των δρόμων της σωτηρίας. Όλοι ελπίζουμε στη σωτηρία μας, αν και η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών είμαστε ακόμη δέσμιοι σε κάποια πάθη, όπως αυτά που κατονομάσαμε πριν (την απληστία, το θυμό, τη λαγνεία κ.τ.λ.). Ελπίζουμε να σωθούμε όχι λόγω της «αρετής» μας, αλλά λόγω της αγάπης και του ελέους του Θεού, το οποίο αποζητάμε κάθε μέρα στις προσευχές μας, μετανοώντας και αγωνιζόμενοι με τη βοήθειά Του ενάντια στα πάθη μας.Αν όμως, αντί γι’ αυτό, προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους (και τον εαυτό μας) ότι τα πάθη μας «είναι εντάξει» και δεν αποτελούν αμαρτωλά πάθη, τότε μάλλον είμαστε υποκριτές και η σωτηρία μας κινδυνεύει ακόμη περισσότερο.
Πώς μπορεί κάποιος να δώσει το δύσκολο αγώνα για την αποδέσμευσή του από τα πάθη του;Αυτό δε μπορούμε να το διδάξουμε σε κανέναν εμείς. Γνώστες και αρμόδιοι για κάτι τέτοιο είναι οι άγιοι Πατέρες όλων των εποχών (που η ζωή και η διδασκαλία τους είναι καταγεγραμμένες σε βιβλία εξαιρετικής σπουδαιότητας) και οι θεοφόροι Γέροντες της εποχής μας, άντρες και γυναίκες. Σ’ αυτούς πρέπει να καταφύγει όποιος νοιάζεται ειλικρινά να βεβαιωθεί αν ο δρόμος που βαδίζει τον οδηγεί πράγματι στην πνευματική πρόοδο, δηλαδή στην ενότητα με τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ.Πρέπει βέβαια να προσέξει, γιατί συχνά πέφτουμε στην παγίδα να απορρίψουμε τις συμβουλές ενός θεοφόρου ορθόδοξου πνευματικού διδασκάλου, επειδή τραυματίζει τον εγωισμό και την πνευματική μας οκνηρία και μας προκαλεί συνειδησιακούς κραδασμούς. Είναι εντελώς διαφορετικό να παραδεχτούμε ταπεινά πως είμαστε αδύναμοι ή απρόθυμοι να εφαρμόσουμε τις δύσκολες συμβουλές ενός Γέροντα από το να υψώσουμε εγωιστικά τον εαυτό μας πάνω από τη δική του πείρα, σοφία και αγιότητα και να ισχυριζόμαστε στη συνείδησή μας και στους άλλους πως εκείνος έχει άδικο ή βρίσκεται σε λάθος δρόμο, ή ακόμη πως οι άγιοι των αρχαίων χρόνων έχουν πια σκουριάσει και οι θεραπευτικές τους οδηγίες είναι «ξεπερασμένες» για την εποχή μας. Η παγίδα αυτή είναι καλοστημένη μπροστά στον καθένα, πολλοί έχουμε πέσει μέσα περισσότερες από μια φορές κι αυτό προκαλεί πρόσθετα εμπόδια στην ηθική και πνευματική μας καλλιέργεια. Διευκρινίζουμε ότι όλοι έχουμε ανάγκη από μετάνοια, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους· ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του πάθη, όχι να τ’ αποδεχτεί, αλλά να τα πολεμήσει σκληρά. Ένας ετεροφυλόφιλος ενδεχομένως έχει να αντιμετωπίσει πολλά πάθη που σχετίζονται με το σεξ – και ο γάμος δε μπορεί πάντα να τον θεραπεύσει, γιατί μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη της μοιχείας, ή ακόμη και συνεύρεσης με πολλούς ερωτικούς συντρόφους ή της παιδεραστίας, της αιμομιξίας, της κτηνοβασίας και άλλα πολλά, που «αισχρόν εστί και λέγειν» (Εφεσίους 5, 12). Όλα αυτά τα πάθη δεν είναι «εντάξει» και ο ετεροφυλόφιλος δεν είναι οπωσδήποτε πιο ενάρετος ή πιο κοντά στο Θεό από τον ομοφυλόφιλο. Και οι δύο μπορούν να σωθούν λόγω της αγάπης του Χριστού, με τον αγώνα που θα δώσουν με τη βοήθεια της θείας χάριτος.

Κλείνοντας με αγάπη αυτό το άρθρο θα θέλαμε να μεταφέρουμε το διάλογο του αγίου Γέροντα Παΐσιου (1924-1994) με ένα νεαρό ομοφυλόφιλο, που αγωνιζόταν ενάντια στην ομοφυλοφιλία αλλά ένιωθε αδύναμος γι’ αυτό τον αγώνα (φυσικά ένας άθεος θα θεωρήσει πως ένας τέτοιος αγώνας ισοδυναμεί με ακρωτηριασμό του εαυτού μας, αλλά τώρα δεν απευθυνόμαστε σε άθεους, αλλά σε ορθόδοξους χριστιανούς αδελφούς μας). Ο νέος είπε στο Γέροντα ότι δε μπορούσε να σταματήσει να ζει ως ομοφυλόφιλος. Και ο Γέροντας, αφού του είπε να εξομολογηθεί, τον ρώτησε:

«Μπορείς να διαβάζεις ένα κεφάλαιο από την Αγ. Γραφή;».

«Μπορώ».

«Μπορείς να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στήν Εκκλησία;».«

Μπορώ».

«Μπορείς να νηστεύεις Τετάρτη και Παρασκευή;».

«Μπορώ».

«Μπορείς ένα μικρό ποσό να το δίνεις ελεημοσύνη;».

«Μπορώ».

«Μπορείς…».

«Μπορώ…» (πολλά ακόμα).

Στο τέλος του λέει: «Βλέπεις ότι μπορείς να κάνεις χίλια πράγματα και δε μπορείς ένα. Κάνε εσύ τα χίλια και άφησε στο Θεό το ένα!!!».

Με εκτίμηση και θερμές προσευχές για κάθε «συναθλητή» αγωνιζόμενο χριστιανό.



πηγη: το ζωντανό ιστολόγιο

http://istologio.org/?p=2834&utm_source ... ve+blog%29


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Ορθόδοξη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Ιουν 18, 2013 7:21 pm

Απάντηση σε συνέντευξη που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ομοφυλοφιλία

Εικόνα

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι φυσιολογική κατάσταση, αλλά εκτροπή της έλξης που έδωσε ο Θεός στον άντρα και τη γυναίκα για να ενισχύσει τη σταθερότητα του Γάμου. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να αλλάξει όσο λόγια και να ειπωθούν κι όσο μελάνι κι αν χυθεί. Η σχέση αγάπης ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φύλου μπορεί να είναι μόνο φιλική ή αδελφική. Αν εκτραπεί σε σαρκική έλξη μετατρέπεται σε πάθος και αυτοκαταστρέφεται.

Κάθε Χριστιανός οφείλει, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, ν' αγαπά και ν' αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι υιοθετεί τα πάθη τους. Άλλωστε όλοι αμαρτωλοί είμαστε.

Η Εκκλησία αγκαλιάζει και περιθάλπει όσους ανθρώπους καταφεύγουν σ' αυτή με πίστη στη σωτηριώδη δύναμη της Χάριτος του Θεού, όσο αμαρτωλοί κι αν είναι. Άλλωστε ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει αμαρτωλούς και όχι δίκαιους (που θεωρούν τον εαυτό τους δίκαιο). Αυτό δε σημαίνει ότι αποδέχεται και δικαιολογεί τα πάθη και τις αμαρτίες τους, αλλά ότι τους βοηθά να τ' αντιμετωπίσουν με θάρρος και καθημερινό αγώνα.

Όποιος έχει συμβιβαστεί με τα πάθη του, ανεξαρτήτως ποια είναι αυτά, και προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους ότι είναι μια χαρά όπως είναι και δεν χρειάζεται μετάνοια και πνευματικό αγώνα, ανήκει σ΄ αυτούς που αυτοδικαιώνονται και όχι στους μετανοούντες αμαρτωλούς, επομένως δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας.

Μετάνοια και αγώνα κατά της αμαρτίας χρειαζόμαστε όλοι, straight ή ομοφυλόφιλοι ή ότι κι αν είμαστε, για να μπορέσουμε με τη Χάρη του Θεού ν' αγαπήσουμε με αληθινή αγάπη και τους συνανθρώπους μας ανεξαρτήτως φύλου και σχέσης που μας συνδέει μαζί τους.

Πηγή: Anargyros Filotas : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες