Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Δεκ 11, 2012 6:56 pm

dionysisgr : agiooros.net/forum έγραψε:Καποτε ενας γερων ασκητης, εκει στις ερημους της Θηβαϊδος τα πρωτα χρονια του μοναχισμου,
ειχε πεσει σε τοση ακηδια, που ειχε ξαπλωσει εξω απο το κελλακι του, και δεν εκανε τιποτα, ωσει νεκρος ενα πραγμα.

Περασαν τα δαιμονια και αρχισαν να τον περιπαιζουν.
Αχρηστε τι κανεις εδω, χαμενε, παει ο καιρος σου αδικα, και γενικα ειχε γινει περιγελος τους.

Περασαν μετα και καποιοι συνασκητες γειτονες του και τον ρωτησαν. Τι κανεις αδελφε εδω;

Αυτος απαντησε: Κουνω το μικρο δαχτυλο του ποδιου μου, για την αγαπη του Χριστου! Αυτο μπορουσε μονο να κανει.

Αργοτερα οταν οι συνασκητες του, τον κηδεψαν οταν εκοιμηθη,
πηραν πληροφορια οτι σωθηκε, καθως εκανε τοσο, οσο μπορουσε.

Και ο Θεος, θελει αυτο που μπορουμε, τοσο να κανουμε, αλλα χωρις κρατουμενα. Ολο ας ειναι και ελαχιστο.

Και γιαυτο βραβευει την προαιρεση, την βαθεια καρδιακη διαθεση που εχουμε προς Αυτον,
αυτην που δεν μπορει να αλλοτροιωθει, και κρυφτει απο τις εξωτερικες καταστασεις,
αυτην που αποτελει την οντολογικη μας ουσια και σταση ζωης.

Γιαυτο εκεινον τον ανθρωπο, που δεν Τον αφηνει, στα δυσκολα,
αλλα ακομα και τιποτα να μην κανει, διατηρει μια ελαχιστη μνημη Του,
αυτον τον ανθρωπο, που δεν προδιδει τον Θεο μεσα στην καρδια του,
ο Θεος τον εχει διπλα Του, με την μεριδα των σεσωσμενων υιων Του.

Γιατι παλι, δεν βραβευομαστε για αυτα που καναμε, τι πολλες μετανοιες δηλαδη, τα κομποσχοινια, και τα αλλα,
που ειναι τα μεσα, αλλα γιατι ολα εγιναν για την αγαπη του Θεου, και σαν μια ψυχικη καταθεση φιλοτιμου,
για την Σωτηρια που μας εδοθη δωρεαν, με το μονο Ονομα που μπορει να σωσει κατω απο Ουρανο και επανω στην Γη,
να ειναι το Ονομα του Χριστου.

Κρατα λοιπον μνημη Θεου, μεινε στην αγαπη Του, και στα οσα εκανε, κανει και θα κανει για εμας τα πλασματα Του,
και σιγα σιγα, θα παρει μπρος η μηχανη σου, που εχει κολλησει.

Σημασια εχει να εισαι στον δρομο, να μενεις εν τη Οδω, και ας εχεις μεινει προσωρινα σε καποιο parking αναγκης.

Θα ερθει η Χαρις παλι και θα ξεκινησεις εκ νεου με μεγαλυτερη ορμη και ζωντανια προς τις πυλες Βασιλειας,
προς την Τραπεζα την πανευφροσυνη, προς την ατελευτητη πανυγηρη της ανεσπερης Ημερας Κυριου.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Πέμ Σεπ 11, 2014 11:13 pm

Η ακηδία αχρηστεύει τον άνθρωπο


Εικόνα

- Γέροντα, τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην ακηδία και την αθυμία;

- Ακηδία είναι η πνευματική τεμπελιά, ενώ η ραθυμία αναφέρεται και στην ψυχή και στο σώμα. Καλύτερα όμως να λείψουν και τα δύο. Η ακηδία και η ραθυμία μερικές φορές κολλούν και σε ψυχές που έχουν πολλές προϋποθέσεις για πνευματική ζωή, που έχουν ευαισθησία, φιλότιμο.

Σε έναν αδιάφορο ο πειρασμός δεν κάνει τόσο κακό. Ένας ευαίσθητος όμως άνθρωπος ,αν στενοχωρηθή, νιώθει μετά ακηδία. Πρέπει να βρη τί τον στενοχώρησε και να το αντιμετωπίση πνευματικά, για να ξαναβρή το κουράγιο και να πάρη μπρος η μηχανή του. Να προσέχη να μην αφήνη αθεράπευτες πληγές , γιατί μετά κάμπτεται από τα τραύματά του. Το ψυχικό τσάκισμα, το οποίο στην συνέχεια φέρνει και το σωματικό, τον αχρηστεύει. Ο γιατρός δεν βρίσκει τίποτε, γιατί την βλάβη την έχει προκαλέσει ο πειρασμός. Πόσες ψυχές που έχουν φιλότιμο ,ευαισθησία, τις βλέπω αχρηστευμένες!

- Γέροντα, αισθάνομαι εξάντληση και δεν μπορώ να κάνω καθόλου πνευματικά1. Αυτό προέρχεται από κούραση ή μήπως είναι από ραθυμία;

- «Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή»2, δεν λέει; Δεν είναι κούραση σωματική˙ ψυχικό τσάκισμα είναι. Αυτό είναι χειρότερο από την σωματική κούραση. Με το ψυχικό τσάκισμα ξεβιδώνεται κανείς και γίνεται σαν ένα όχημα που όλα τα εξαρτήματά του είναι καλά, αλλά η μηχανή του είναι διαλυμένη.

- Γέροντα, βλέπω ότι, ενώ πρώτα αγαπούσα τα πνευματικά, τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτε.

- Γιατί δεν μπορείς να κάνης τίποτε; Δεν έχεις δυνάμεις; Εγώ βλέπω ότι έχεις. Δεν θυμάσαι παλιά, όταν χτιζόταν το μοναστήρι και δούλευες όλη μέρα στο γιαπί , πόσα πνευματικά έκανες;

- Μήπως, Γέροντα, φταίει που έδωσα όλον τον εαυτό μου στις δουλειές;

- Πιο πολύ φταίει που άφησες τον εαυτό σου χαλαρό . Κοίταξε να τον σκληραγωγήσης ˙ να αγαπήσης την άσκηση. Εγώ , που έχω μισό πνεύμονα, ξέρεις πόσες μετάνοιες κάνω; Δεν μπορώ να σου πω. Μόνο για τα κομποσχοίνια , που κάνω με μικρές μετάνοιες, σου λέω ότι, όταν κουράζεται το ένα χέρι, κάνω τον σταυρό μου με το άλλο. Αυτά σου τα λέω από αγάπη. Άλλοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις που έχεις εσύ, και ξέρεις πώς αγωνίζονται, πώς παλεύουν; Εσύ για λοκατζής κάνεις! Πώς άφησες έτσι τον εαυτό σου; Εγώ θα προσεύχωμαι για σένα, αλλά, για να βοηθηθής, πρέπει κι εσύ να κάνης μια προσπάθεια. Κατάλαβες; Στα πνευματικά πρέπει να δώσης όλον τον εαυτό σου, και τότε θα αποδώσης και στην διακονία σου.

- Γέροντα, μερικές φορές , όταν είμαι στο κελλί, με πιάνει ακηδία.

- Στο κελλί σου δεν προσεύχεσαι , δεν μελετάς. Όσο μπορείς, να μην αφήνης να περνάη ο χρόνος χωρίς να κάνης τίποτε. Δεν μπορείς να προσευχηθής; Ας μελετήσης κάτι που σε βοηθάει εκείνη την ώρα. Διαφορετικά ο διάβολος μπορεί να εκμεταλλευθή την άσχημη κατάστασή σου και να σε εξουθενώση.


1. «Πνευματικά» είναι: ευχή με το κομποσχοίνι, μετάνοιες, πνευματική μελέτη κ.λπ. που κάνει ο μοναχός εκτός της διατεταγμένης Ακολουθίας και του μοναχικού κανόνος. Αυτά γίνονται και από λαϊκούς που αγωνίζονται στον κόσμο.

2. Τρίτον Μεγαλυνάριον της Μικράς και της Μεγάλης Παρακλήσεως εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Πηγή:: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ Ζ' - ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

http://www.agioritikovima.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Θεολογικός
Δημοσιεύσεις: 12
Εγγραφή: Δευτ Δεκ 26, 2016 8:08 pm

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Θεολογικός » Παρ Δεκ 30, 2016 9:59 pm

Ε, έχω αυτό το πρόβλημα, την ψύχρανση στα πνευματικά, και θα ήθελα να το συζητήσουμε, αν είσαι σε θέση φυσικά.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Ιαν 01, 2017 12:52 am

Αδελφέ μου, είμαστε στη διάθεση σου, κατά δύναμιν φυσικά.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Θεολογικός
Δημοσιεύσεις: 12
Εγγραφή: Δευτ Δεκ 26, 2016 8:08 pm

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Θεολογικός » Κυρ Ιαν 01, 2017 7:26 pm

Νίκος έγραψε:Αδελφέ μου, είμαστε στη διάθεση σου, κατά δύναμιν φυσικά.

Σ' ευχαριστώ πολύ κι εσένα, αδελφέ (δεν ξέρω αν είσαι κληρικός ή λαικός). Καλή χρονιά επίσης. Ένα από τα πνευματικά θέματα που με απασχολούν είναι το εξής:
Πριν κάποια χρόνια ήμουν πολύ ''εντός'' τής Εκκλησίας. Είχα τη δυνατότητα να μην έχω βιοτικές μέριμνες κι έτσι, αφοσιώθηκα στην καλλιέργεια του θρησκευτικού συναισθήματος. Πολλές αμαρτίες που έκανα κατάφερα να τις σταματήσω -βέβαια με τη χάρη τού Θεού. Μετά το πέρας τής στρατιωτικής μου θητείας αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες, για να μπω σε μια δεύτερη σχολή (Παιδαγωγικό για την ακρίβεια). Βέβαια, χρειαζόταν να διαβάσω, μελετήσω. Όμως, διαπίστωνα ότι η ενασχόλησή μου με το Παιδαγωγικό ψύχραινε την αγάπη μου για τον Χριστό.Έτσι, δεν άργησα να διαπράξω ξανά τις αμαρτίες που με τη χάρη τού Θεού είχα σταματήσει να διαπράττω. Το συζήτησα με αρκετούς κληρικούς, αλλά οι απαντήσεις τους δεν συνέκλιναν. Δηλαδή άλλος μού έλεγε ότι είναι απλά θέμα λογισμών, άλλος ότι όντως φταίει η ενασχόλησή μου, άλλος ότι δεν ξέρει τι μπορεί να φταίει. Έτσι, έχω ένα κεφάλι ''καζάνι'' και πνευματική σύγχυση. Ποιος να έχει δίκιο; Όντως η ενασχόλησή μου με μια επιστήμη να φταίει; Μήπως ο Θεός προγνωρίζει ότι αν γίνω εκπαιδευτικός, θα οδηγηθώ στην αμαρτία (κατάκριση μαθητών και γονιών, καχυποψία, υπερηφάνεια) κι επιτρέπει την ψύχρανση για τον λόγο αυτό κι όχι γιατί φταίει το καθεαυτό παιδαγωγικό; Μήπως όμως δεν ισχύει τίποτε από τα δύο παραπάνω κι ο Θεός για κάποιους άλλους λόγους έχει επιτρέψει την ψύχρανση; Ποιος να μπορεί να μου δώσει την απάντηση που θέλει ο Χριστός και να είναι βέβαιος ότι αυτό θέλει ο Χριστός;

Μιας και το 'φερε η κουβέντα για πνευματικά ερωτήματα, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση που μπορεί να σου φανεί λίγο χαζή. Όπως θα ξέρεις, ο Θεός έπλασε το όλο περιβάλλον με βάση την Αγία Γραφή. Το έπλασε καθαρό. Ο άνθρωπος όμως με το να το μολύνει το καταστρέφει. Κι εφόσον το καταστρέφει, αμαρτάνει ενώπιον του Θεού. Η χρήση τού αυτοκινήτου συμβάλλει στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι η χρήση τού αυτοκινήτου είναι αμαρτία;



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Ιαν 02, 2017 2:16 pm

Κατ' αρχήν είμαι λαϊκός μιας κάποιας ηλικίας με αρκετά χρόνια προϋπηρεσία στο να πέφτω και να ξανασηκώνομαι. Έχω μεγαλώσει παιδιά και τώρα είμαι στα εγγόνια. Παρ' όλα αυτά δεν είμαι αρκετά μεγάλος, ώστε να μπορώ να ελέγξω τα πάθη μου.

Ο άνθρωπος μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας απέκτησε τάση προς την αμαρτία. Ο Χριστός, όταν ήλθε στο κόσμο, σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε, δεν μας κατέστησε αναμάρτητους, αλλά μας έδωσε τη δυνατότητα δια της μετανοίας και της συμμετοχής στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας να γίνουμε κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. Η μετάνοια είναι κατάσταση δια βίου. Δεν ξεκινά κάποια στιγμή κι ύστερα από μερικούς μήνες, μερικά χρόνια ή δεκαετίες τελειώνει. Συνεχίζεται μέχρι ο άνθρωπος ν' αφήσει την τελευταία του πνοή.

Επομένως η μετάνοια είναι ένας μαραθώνιος. που μοιάζει με την κλασσική διαδρομή, δηλαδή δεν είναι ευθεία, αλλά έχει ανηφόρες και κατηφόρες. Έχει μεταπτώσεις. Οι μεταπτώσεις αυτές, μπορεί να οφείλονται σε εσωτερικούς ή σε εξωτερικούς παράγοντες. Κάποια διαστήματα της ζωής μας η πνευματική προσπάθεια φαίνεται ν' αποδίδει (ιδίως τον πρώτο καιρό) και κάποια άλλα φαίνεται οι προσπάθειές μας να πέφτουν στο κενό και να βυθιζόμαστε στην αμαρτία. Μάλιστα κάποιες αμαρτίες, αυτές που έχουν σχέση με τα πάθη μας, τείνουμε να τις επαναλαμβάνουμε, χωρίς να φαίνεται ότι μπορούμε ν' απαλλαγούμε απ' αυτές. Η κατάσταση αυτή μπορεί να μας οδηγήσει σε ακηδία, δηλαδή νοιώθοντας ότι δεν προχωράμε πνευματικά να εγκαταλείψουμε προσωρινά την προσπάθεια. Αυτό είναι μια παγίδα του πονηρού. Προσπαθεί να μας απελπίσει, να τα παρατήσουμε και ν΄αφεθούμε στην αμαρτία.

Η λύση είναι, να κάνουμε ότι και οι αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό. Χρειάζεται οπωσδήποτε προπονητής. Ένας άνθρωπος, που να μας καθοδηγεί στην πνευματική μας προσπάθεια και να μας παροτρύνει να συνεχίζουμε, ακόμη κι όταν προσωρινά τα πράγματα δεν πάνε καλά. Χωρίς μόνιμο Πνευματικό, που να μας αγαπά και να μας νοιάζεται, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Δεν είναι κάτι που μπορείς να διαβάσεις στα βιβλία, δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης. Κάθε άνθρωπος είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Μόνο η αγάπη και η διάκριση του Πνευματικού μαζί με τη δική μας προσπάθεια, μπορούν ν΄αποτρέψουν την επικράτηση της ακηδίας και την εγκατάλειψη της πνευματικής προσπάθειας.

Είναι καλή φιλοδοξία να θέλει κάποιος να γίνει παιδαγωγός. Είναι παράλληλα και μεγάλη ευθύνη. Ο παιδαγωγός πρέπει να πατά γερά στα πόδια του, για να μπορεί να καθοδηγήσει τα παιδιά που του εμπιστεύονται η γονείς τους και ο Θεός. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είναι τέλειος. Τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει. Σημαίνει, ότι προσπαθεί να γίνει τέλειος κι από την προσπάθεια αυτή αποκτά εμπειρία, που τον βοηθά να έχει αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα να είναι ταπεινός, αλλά προπαντός να έχει αγάπη ανιδιοτελή. Η αγάπη είναι ο οδηγός του παιδαγωγού. Αυτή τον καθοδηγεί να δώσει απάντηση στις ανάγκες κάθε παιδιού, με δικαιοσύνη και διάκριση.

Αδελφέ μου, ότι κι αν κάνεις στη ζωή σου, κάν' το με μετάνοια και αγάπη, με τη βοήθεια του Πνευματικού σου και ο Θεός θα είναι δίπλα σου, αρωγός στην προσπάθειά σου.

Υ.Γ. Η χρήση των φυσικών πόρων δεν είναι αμαρτία. Η κατάχρηση είναι. Το να έχεις ένα αυτ/το σύμφωνα με τις ανάγκες σου και να το χρησιμοποιείς με διάκριση, δεν είναι αμαρτία. Το να έχεις ένα θηρίο .... ίππων και να το χρησιμοποιείς για να κάνεις επίδειξη σπαταλώντας χρήματα και φυσικούς πόρους. είναι αμαρτία.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Θεολογικός
Δημοσιεύσεις: 12
Εγγραφή: Δευτ Δεκ 26, 2016 8:08 pm

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Θεολογικός » Δευτ Ιαν 02, 2017 4:16 pm

Σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Ουσιαστικά, απάντησες αυτά που μου απάντησαν οι περισσότεροι κληρικοί. Μόνο ένας μου είχε πει ότι αν νιώθω ότι η ενασχόλησή μου με την κοσμική επιστήμη (Παιδαγωγικό) ψυχραίνει την αγάπη μου για τον Χριστό, τότε να επιλέξω ή τον Χριστό ή το Παιδαγωγικό (φυσικά με προέτρεψε για τον Χριστό). Τη χρήση τού αυτοκινήτου ίσως δεν τη θεώρησες αμαρτία, διότι χωρίς αυτοκίνητο αποκλειόμαστε από κάθε τομέα τής κοινωνικής ζωής, όπως θα γίνει και την εποχή τού Αντιχρίστου για όσους δε λάβουν το χάραγμα. Αν δε λάβω το χάραγμα, πώς θα βάλω βενζίνη στο αμάξι μου, για να οδηγήσω και να πάω στη δουλειά μου; Κι αν θεωρήσω τη χρήση τού αυτοκινήτου αμαρτία, πώς θα πάω στη δουλειά μου; Κι όμως εδώ φαίνεται η πίστη και η υπομονή αυτών που αγαπούν πραγματικά τον Χριστό. Ωστόσο, δεν αποκλείω και το ενδεχόμενο να κάνω λάθος, δηλαδή να ισχύει αυτό που λες, καλέ μου φίλε, ότι το μέτρο είναι το καλύτερο σ' αυτές τις περιπτώσεις. Όμως, η Εκκλησία καλό θα είναι να αποφανθεί για το που είναι το μέτρο. Γιατί εκπομπή ρύπων αναγκαστικά για τη μία ανάγκη, εκπομπή ρύπων αναγκαστικά για την άλλη ανάγκη, χάνεται το μέτρο.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Ιαν 03, 2017 1:43 pm

Αμαρτία είναι κάθε τι που μας απομακρύνει από το Θεό. Η αμαρτία δε μετριέται με το μέτρο, αλλά με τα αποτελέσματα στην πνευματική μας ζωή. Υπάρχουν γενικοί κανόνες, που έχουν όμως προκύψει εμπειρικά. Οι δια Χριστόν σαλοί έκαναν πράγματα, που για πολλούς, αν δεν ήταν αμαρτίες, ήταν τουλάχιστον παλαβομάρες.

Η Εκκλησία αφήνει την εμπειρία των Πατέρων να μιλά, αλλά κάθε άνθρωπος, όπως είπαμε, είναι ειδική περίπτωση. Για παράδειγμα, μου έχει τύχει Πνευματικός να επιτρέψει σε Χριστιανό που εξομολογήθηκε, ότι έχει εκτός Γάμου σχέση (όχι μοιχεία) να κοινωνήσει, θεωρώντας, ότι η μακροχρόνια απομάκρυνσή του από το Άγιο Ποτήριο τον καθιστά περισσότερο ευάλωτο στις επιθέσεις του πονηρού. Άλλος Πνευματικός για την ίδια ακριβώς περίπτωση δεν επέτρεψε τη Θεία Κοινωνία. Ο κανόνας είναι κανόνας, αλλά η εφαρμογή πρέπει να περιέχει διάκριση και έλεος.

Επομένως μη ζητάς να σου πει κανείς ακριβώς τι να κάνεις σε κάθε περίπτωση. Κάνεις τον αγώνα σου, προσεύχεσαι, εξομολογήσαι τακτικά και με τον Πνευματικό σου θα βρεις, που χρειάζεται να κάνεις διορθώσεις στην πορεία σου, όταν χρειαστεί.

Υ.Γ. 1: Στο θέμα της πνευματικής καθοδήγησης καλό είναι να έχεις ένα Πνευματικό και να μην ακούς αποσπασματικά συμβουλές από δω κι από κει, γιατί οι Πνευματικοί είναι σαν τους γιατρούς, ο καθένας έχει τη μέθοδο του.

Υ.Γ. 2: Ποιος είπε ότι η Παιδαγωγική είναι κοσμική επιστήμη; Μέγα λάθος. Η πραγματική παιδαγωγία απαιτεί αγάπη και ανιδιοτελής αγάπη χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν υπάρχει. Απόδειξη, ότι υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί ποι είναι ταυτόχρονα και κληρικοί.

Υ.Γ. 3: Σχετικά με το χάραγμα, μη μπερδεύεσαι με πράγματα, που απαιτούν Θεία Φώτιση για να γίνουν κατανοητά. Ο Όσιος Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης έλεγε, ότι ο Θεός δεν θέλει να μας παγιδεύσει, να δεχτούμε κάτι χωρίς να το γνωρίζουμε και να μας τιμωρήσει γι αυτό. Όταν εμφανιστεί το χάραγμα, θα είναι ξεκάθαρο για όλους ότι αυτό σημαίνει άρνηση του Θεού. Χωρίς γνώση και επιλογή δεν υπάρχει και παράπτωμα.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Θεολογικός
Δημοσιεύσεις: 12
Εγγραφή: Δευτ Δεκ 26, 2016 8:08 pm

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Θεολογικός » Τρί Ιαν 03, 2017 4:38 pm

Σε ξαναευχαριστώ για την απάντησή σου. Είναι ολόσωστα αυτά που γράφεις, αλλά νομίζω ότι μπήκες σε άλλα χωράφια. Ωστόσο, θα παραθέσω κάποια σχόλια. Λέγοντας κοσμική επιστήμη δεν εννοώ αμαρτωλή επιστήμη. Το κοσμικό δεν είναι απαραίτητα αμαρτωλό. Πχ το να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα είναι μεν κοσμικού χαρακτήρα -διότι η θάλασσα ανήκει στον αιώνα τούτο) δραστηριότητα- αλλά όχι και κάτι το αμαρτωλό. Έτσι, η ρεφορμιστική παιδαγωγική μεταρρύθμιση είναι κάτι κοσμικό αλλά όχι απαραίτητα αμαρτωλό.
Αυτό που με απασχολεί είναι ότι διαισθάνομαι ότι η ενασχόλησή μου με το Παιδαγωγικό ψυχραίνει τον ζήλο μου για τον Χριστό. Οι απαντήσεις των κληρικών -όπως ανέφερα και προηγουμένως- δε συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο. Έτσι, δεν μπορώ να ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω να ασχολούμαι με το Παιδαγωγικό ή όχι, εφόσον κανείς δεν μπορεί να μου δώσει μια βέβαιη απάντηση. Κι αν μου πεις ότι κανείς δεν μπορεί να μου δώσει μια βέβαιη απάντηση, τότε μόνο σε θεία επέμβαση μπορώ να ελπίζω.
Ναι, ο κάθε κληρικός έχει τη δική του αντίληψη και μέθοδο. Αυτό όμως δεν είναι πάντα σωστό. Αλλά όταν προτείνει κάτι στον πιστό, πρέπει ο κληρικός να είναι βέβαιος ότι αυτό που λέει είναι το σωστό κι όχι να μιλά μέσα από το πνεύμα τής δειλίας.
Τέλος, το χάραγμα το ανέφερα για άλλον λόγο, ότι κάποια πράγματα δεν τα αποκηρύσσουμε όχι επειδή μπορεί να μας σπρώξουν στην αμαρτία, αλλά επειδή φοβόμαστε τον κοινωνικό, οικονομικό κλπ αποκλεισμό. Αλλά και πολλοί κληρικοί δε συμφωνούν στο αν πρέπει να το πάρουμε ή όχι



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6862
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Ιαν 04, 2017 1:30 pm

Δεν υπάρχει αλάνθαστος άνθρωπος. Λάθη έκαναν ακόμη και οι άγιοι. Επομένως κανείς Πνευματικός δεν μπορεί να γνωρίζει, αυτό που λέει, αν είναι "απόλυτα σωστό". Οι Πνευματικοί μιλούν με βάση την εμπειρία τους, τις γνώσεις τους, αλλά κυρίως με βάση τη Θεία Φώτιση κατά το μέτρο του προσωπικού τους πνευματικού αγώνα.

Τον Πνευματικό τον επιλέγεις, με βάση την εμπιστοσύνη που σου εμπνέει και πορεύεσαι μαζί του, όσο οι οδηγίες του σε οδηγούν σε βελτίωση πνευματική. Αν δεις, ότι η συνεργασία σου με το συγκεκριμένο Πνευματικό, δεν φέρνει αποτελέσματα στον αγώνα σου, είτε γιατί δεν μπορείς εσύ να υιοθετήσεις αυτά που λέει είτε γιατί εκείνος δεν είναι ο κατάλληλος για τη δική σου περίπτωση, έχεις δικαίωμα ν' αναζητήσεις άλλο Πνευματικό. Η επιλογή γιατρού είναι ένας καλό παράδειγμα για το πως επιλέγουμε Πνευματικό. Επιλέγεις ένα γιατρό σύμφωνα με τη φήμη του και μένεις μαζί του αρκετά ώστε να αποδώσει η θεραπεία που σου συνέστησε για την πάθησή σου. Αν η θεραπεία δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, αλλάζεις γιατρό. Το ίδιο ισχύει και για τον Πνευματικό, που είναι, με τη Χάρη του Θεού, γιατρός ψυχών.

Η σχέση με τον Πνευματικό (όπως και με το Θεό) είναι προσωπική. Επομένως δεν μπορείς να θεωρητικολογείς πάνω σ΄αυτή. Χρειάζεται να τη βιώσεις, να επενδύσεις πάνω σ΄αυτή. Τότε μόνο θα έχεις την εμπειρία για να αποφασίσεις, αν σε βοηθά και σε αναπαύει.

Νομίζω, ότι η διάγνωσή σου για την επίδραση των σπουδών σου στην πνευματική σου ζωή, είναι λάθος. Άλλη είναι η αιτία που προκαλεί τα συμπτώματα, που αποδίδεις στις σπουδές σου. Χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες