Άγιοι, οι καλύτεροί μας φίλοι - 2

Βίοι Αγίων, Θαύματα, Κείμενα, Λόγοι και Εικόνες

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Άγιοι, οι καλύτεροί μας φίλοι - 2

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Τετ Απρ 08, 2020 10:17 am

Εικόνα

Άγιοι, οι καλύτεροί μας φίλοι - 2

* * *


GPS για τον Παράδεισο

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ

Ὅπως μιά καλή νοικοκυρά παίρνει μιά συνταγή ἑνός γλυκοῦ γιά νά τό κάνη, κι ἀρχίζει καί βάζει ὅλα τά ὑλικά ὅπως λέει ἡ συνταγή, στό τέλος μπορεῖ νά δῆ ὅτι τό γλυκό της ἀπέτυχε, ὁπότε τό δίνει στό σκύλο της νά τό φάη... Λοιπόν, ἔτσι εἶναι καί ἡ ζωή μας. Διαβάζουμε τίς Ὁδηγίες γιά τή ζωή μας πού εἶναι τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά τά κάνουμε... θάλασσα! Καί πάλι κάνουμε μιά προσπάθεια, καί πάλι, καί πάλι. Ἀλλά, ὅπως στό γλυκό πού τή μιά φταίει τό αὐγό πού ἔπεσε παραπάνω, τήν ἄλλη ἡ ζάχαρη πού ἔπεσε πιό λίγη, ἔτσι καί στή ζωή. Μιά φορά φταίει ἡ Φιλαυτία μας, μιά φορά φταίει ἡ Ὑποκρισία μας, μιά φορά φταίει τό ὅτι μιλήσαμε γιά τόν πλησίον μας σάν νά μήν ἦταν ἀδελφός μας... Κι ὅλα αὐτά μαζεύονται καί γίνονται σάν μιά πέτρα πού θά μᾶς ρίξη κάτω στή θάλασσα νά πνιγοῦμε καί τίποτε ἄλλο...

Χρειάζονται, λοιπόν, ὁδηγίες γιά τή ζωή μας. Καί, ὅπως συμβαίνει καί γιά τά ἐπίγεια ταξίδια, βοηθάει πολύ μιά σύγχρονη ἐφεύρεσι πού, φωνητικά καί ὀπτικά, ὑπαγορεύει τό ἀκολουθητέο δρομολόγιο: τό GPS (Global Position System) —τό Σύστημα Καθορισμοῦ Θέσεως στήν Ὑδρόγειο. Καί, βέβαια, στό πνευματικό ταξίδι πρός τόν Παράδεισο αὐτοί πού ὑποδεικνύουν διαδρομές, ἀλλά, ταυτόχρονα, καί βοηθοῦν εἶναι οἱ Ἅγιοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πού βάδισαν πρίν ἀπό μᾶς τόν ἴδιο δρόμο καί ξέρουν τίς κακοτοπιές, ἀλλά καί τίς σωστικές ὀάσεις του. Ἄς πάρουμε, λοιπόν, τίς πνευματικές ὁδηγίες τους καί ἄς ξεκινήσουμε. Καί, ὅπως καί στά ἀεροπορικά ταξίδια, ὁ πιλότος (ὁ Κύριός μας) καί τό πλήρωμα (ἡ Παναγία, οἱ Ἅγιοι καί οἱ Ἄγγελοι) μᾶς καλωσορίζουν καί μᾶς εὔχονται καλό ταξίδι.

Ἀπό τό βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, GPS ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, Περί Πνευματικοῦ Ἀγῶνος 2, Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός (τηλ. 6978461846, 2108220542), Ἀθήνα 2011



<>


Άγιος Ααρών (St Aaron) ο Ουαλός, ηγούμενος Μονής της Νήσου Cézembre κοντά στο Aleth Γαλλίας (+552)

21 και 22 Ιουνίου


Ο Άγιος Ααρών (St Aaron) της Βρετάνης γεννήθηκε στην Ουαλία και ήταν ηγούμενος σε μία Μονή κοντά στο Aleth της Βρετάνης της Γαλλίας τον 6ο αιώνα.

Πριν εγκατασταθεί στο Aleth, έζησε ως ερημίτης κοντά στο Lamballe και στο Pleumeur-Gautier, όπου προσελκύσει κοντά του πολλούς μαθητές, συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Μαλό (St Malo).

Το 544 έγινε ηγούμενός τους στη Μονή της Νήσου Cézembre, ένα μικρό νησί κοντά στο Aleth, απέναντι από το Saint-Malo της Βρετάνης.

Κοιμήθηκε οσιακά γύρω στο 552 στην πόλη Saint-Aaron στο Lamballe και ο Άγιος Μαλό (St Malo) τον διαδέχθηκε ως ηγούμενος και Πνευματικός Πατέρας της περιοχής όπου ύστερα χειροτονήθηκε πρώτος Επίσκοπος Aleth Γαλλίας.

Ο Άγιος Ααρών ο Ουαλός στην Βρετάνη της Γαλλίας είναι επίσης γνωστός ως Άγιος Aihran ή Eran και η εορτή του είναι 21 Ιουνίου στο St-Malo και 22 Ιουνίου στις άλλες περιοχές.



<>

Rin Yamashita, Ιαπωνία (1857-1939): Η Ιαπωνέζα ζωγράφος, καταγώμενη από οικογένεια Samurai, η οποία βαπτίστηκε Ορθόδοξη Χριστιανή από τον Άγιο Νικόλαο Κασάτκιν, Φωτιστή της Ιαπωνίας (+1912)

Η Rin Yamashita γεννήθηκε το 1857 σε μία φτωχή οικογένεια Samurai στην πόλη Kashima της Ιαπωνίας. Σαν μικρό κορίτσι, της άρεσε η γλυπτική και η ζωγραφική. Όταν η Rin ήταν 16, πήγε στο Tokyo να σπουδάσει ζωγραφική. Εκεί συνάντησε τον Άγιο Νικόλαο Κασάτκιν τον Φωτιστή της Ιαπωνίας (+1912) και ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την Ορθόδοξη Πίστη. Μερικοί από τους Ιάπωνες φίλους της στο Tokyo ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η Rin βαπτίστηκε και της δόθηκε το Ρωσικό όνομα Irina (Rin).

Η Irina αγάπησε την Ρωσική τέχνη, ειδικά το έργο του Ivan Kramskoy ο “Χριστός στην Έρημο”.

Εκείνο τον καιρό, η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Tokyo δεν είχε Ι. Εικόνες και υπήρχε ανάγκη για μία σχολή αγιογραφίας. Ο Επίσκοπος Άγιος Νικόλαος Κασάτκιν είδε πόσο ταλαντούχα ήταν η Irina και την έστειλε στην Αγία Πετρούπολη να σπουδάσει αγιογραφία.

Το κλίμα της Αγίας Πετρούπολης ήταν πολύ δύσκολο για την Irina και ήταν συχνά άρρωστη. Όμως ήταν καλή μαθήτρια και μάθαινε γρήγορα. Το αγαπημένο της μέρος στην Αγία Πετρούπολη ήταν το Μουσείο Hermitage.

Ο Άγιος Νικόλαος Κασάτκιν έστελνε γράμματα στην Irina για να την ενθαρρύνει. Έλεγε στην Irina πως θα γίνει μία εξαιρετική αγιογράφος.

Το 1883 η Irina επέστρεψε στην Ιαπωνία. Ζωγράφισε Ι. Εικόνες για την Εκκλησία και δίδαξε πολλούς μαθητές. Με την βοήθεια της, πολλοί Ιάπωνες έμαθαν να κατανοούν και να αγαπούν την Ρωσική παράδοση και τέχνη. Η Ι. Εικόνα της Θεοτόκου που ζωγράφισε δόθηκε στον Τσάρο Νικόλαο τον Β´ όταν αυτός επισκέφτηκε την Ιαπωνία το 1891.

Η Irina πέθανε το 1939. Δυστυχώς, πολλές Ι. Εικόνες που σχεδιάστηκαν από την Irina Yamashita χάθηκαν σε έναν σεισμό. Η Ι. Εικόνα της Θεοτόκου που δόθηκε στο Τσάρο Νικόλαο τον Β´ φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Hermitage.




<>

Η τιμή πρός την Αγία Μπρίγκιντ (St Brigid) του Kildare της Ιρλανδίας (+525) μετά την κοίμησή της

Μετά την κοίμηση της Αγίας Μπρίγκιντ (St Brigid) του Kildare της Ιρλανδίας (+525) η τιμή της μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Αγίου Πατρικίου, ειδικά μέχρι τον 8o αιώνα όταν η Επισκοπή του Armagh της Ιρλανδίας, η οποία κατά την παράδοση ιδρύθηκε από τον Αγιο Πατρίκιο, έγινε κυρίαρχη στην Ιρλανδική Εκκλησία.

Πολλές εκκλησίες αφιερώθηκαν σε αυτήν, πολλά τραγούδια, ύμνοι και προσευχές συντάχθηκαν προς τιμήν της. Σταδιακά η τιμή της εξαπλώθηκε από την Ιρλανδία στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, όπου την εποχή των ιεραποστόλων (η πλειοψηφία αυτών ήταν Ιρλανδοί) όχι λιγότερα από 70 Mοναστήρια έφεραν το όνομα της Αγίας Μπρίγκιντ (St Brigid).




<>

Αγία Αθανασία και οι κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία (+292)

31 Ιανουαρίου


Ό Βίος και ή Πολιτεία των τεσσάρων αυτών αγίων μορφών δεν είναι εκτεταμένος και αναφέρεται μέσα στο «Συναξάρι» των Άγιων Μαρτύρων Κύρου καί Ιωάννου πού λέγονται και Ανάργυροι από τους πιστούς, διότι δεν αγαπούσαν τα χρήματα (αργύρια) και έθεράπευαν τους ασθενείς «άνευ αργυρίου» (άνευ άμοιβης).

Γράφει λοιπόν ό Συναξαριστής: Οι δύο αυτοί "Αγιοι Κΰρος και Ιωάννης ζούσαν την εποχή του αυτοκράτορας της Ρώμης Διοκλητιανοϋ, γύρω στα τέλη του τρίτου αιώνος μετά Χριστόν (το 292 μ.Χ. άκριβώς), ό μεν Κϋρος στην "Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ό δε Ιωάννης στην "Εδεσσα της Μεσοποταμίας. Επειδή τότε έγινε και νέος μεγάλος διωγμός των Χριστιανών, ό "Αγιος Κΰρος πήγε και έμόνασε σε κάποιο Μοναστήρι, που βρισκόταν στον Άραβικόν Κόλπον και με την σκληρή ασκηση και την θερμή πίστη και αδιάκοπη προσευχή έφθασε πολύ ψηλά στον κόσμον της Χάριτος και έλαβε το χάρισμα να θαυματουργή και να θεραπεύη τους ασθενείς. Κόσμος πολύς συγκεντρωνόταν στο Μοναστήρι του για θεραπεία και ή φήμη του απλώθηκε πολύ γρήγορα σε ολην την χώρα και πέραν άπο αυτήν.

"Ο "Αγιος Ιωάννης,όταν βρισκόταν στα "Ιεροσόλυμα για κάποια εργασία και άκουσε τα θαυμαστά κατορθώματα του Αγίου Κύρου, πήγε αμέσως στο Μοναστήρι, ον συνάντησε και έμεινε κοντά του,βοηθός καΐ συνεργάτης του στον καλόν αγώνα της θεραπείας των ασθενών.

Την ίδια εποχή όμως ζούσε στην Αλεξάνδρεια και ή πιστή Αθανασία με τΙς τρεις κόρες της, την Θεοδότη,15 χρονών, την Θεοκτίστη, 13 χρονών καΐ την Εύδοξίαν,11 χρονών και ή ζωή τους κυλούσε σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου. Ή καλή αυτή μητέρα φρόντιζε, μέρα καϊ νύχτα, για την χριστιανικήν άνατροφήν των παιδιών της,ώστε να αγαπήσουν ολόψυχα τον Χριστόν και να είναι και οι τρεις τους ολοζώντανες λαμπάδες Πίστεως και Αγάπης προς τον Θεόν. Και εΐχαν φτάσει σε ζηλευτόν έπίπεδον αρετής, μητέρα και παιδιά, καΐ η καρδιά τους ήταν γεμάτη φως και ελπίδα και λαχτάρα για τον Κύριον. Γι" αυτό και όταν τις κατήγγειλαν ως Χριστιανές στον σκληρόν ηγεμόνα της περιοχής Συριανόν,δεν δείλιασαν καθόλου και δεν αρνήθηκαν την Πίστι τους. Ώμολόγησαν θαρρετά ότι πιστεύουν στον Χριστόν και τον λατρεύουν ως Θεόν άληθινόν και μοναδικόν σωτήρα του κόσμου.

"Οταν έμαθαν οι δύο "Αγιοι Ανάργυροι την σύλληψη των τεσσάρων γυναικών, ανησύχησαν μήπως ή Αθανασία με τα τρία ανήλικα κορίτσια της φοβηθοϋν τα βασανιστήρια και αρνηθούν τον Χριστόν.
- Πρέπει να τρέξουμε κοντά τους, να τις βοηθήσουμε όσο μπορούμε, εΐπαν και ξεκίνησαν αμέσως για την Αλεξάνδρεια.

Την ήμερα λοιπόν, πού ώδήγησαν τις τέσσερις γυναΐκες μπροστά στον Συριανό, εμφανίστηκαν και οι "Αγιοι Κύρος και Ιωάννης για να τις ενθαρρύνουν και να τις στηρίξουν πνευματικά στο μαρτύριον. Το γεγονός όμως αυτής της πολύ αδελφικής συμπαραστάσεως εξαγρίωσε τον ηγεμόνα και διέταξε την ίδια ώρα να βασανίσουν τους δύο Άγιους και
μάλιστα μπροστά στις γυναίκες για να τις έκφοβίση.

Οί δήμιοι άρχισαν χωρίς καθυστέρησι τα βασανιστήρια, τα όποια οί "Αγιοι τα δέχονταν πρόθυμα, προσευχόμενοι συνεχώς στον Χριστόν:
- Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενοΰ...
Οι γυναίκες, πού παρακολουθούσαν τα σκληρά μαρτύρια, αντί να φοβηθοΰν και να λιποψυχήσουν, έπαιρναν ιτερισσότερον θάρρος και εκείνες τώρα έδιναν κουράγιο στους δύο Άγιους και όλοι μαζί προσεύχονταν και έδόξαζαν τον Θεόν για τα όσα γίνονταν την τρομερή έκείνην ώρα:
- Τις Θεός μέγας, ως ό Θεός ημών! Σϋ εΐ ό Θεός ημών !...
Αληθινά ήταν τρομερή εκείνη ή ώρα, όχι μόνον για τα μαρτύρια τα φοβερά και τους βασανισμούς, πού έκαναν οΐ δήμιοι, όσον για το θάρρος και την άφοβία των ανθρώπων αυτών, πού αντί να κλαίνε και να εκλιπαρούν για έλεος και άφεσι, προσεύχονταν και έδόξαζαν μεγαλόφωνα τον Χριστόν για την τιμή και την ευτυχία να μαρτυρήσουν υπέρ του ονόματος Του.

Άλλα το θαυμάσιον θέαμα της αυτοθυσίας των έξι αυτών αγίων ψυχών έξώργισε ακόμα πιο πολύ τον τύραννον Συριανόν, πού διέταξε τώρα να βασανιστούν και τα τρία ανήλικα κορίτσια. Ή κολασμένη και άγρια ψυχή του ηγεμόνα δεν ντράπηκε ούτε την μικρή ηλικία των κοριτσιών, ούτε την ανθρώπινη αδυναμία τους, ούτε και δίστασε να έξευτελίση κάθε έννοια σεβασμού και ανθρωπιάς. Ούρλιαξε σαν θηρίο:
- Να τις τσακίσετε αμέσως καϊ τις τρεις!
Ή μητέρα τους, ή όντως «αρίστη μήτηρ», πλησίασε, τα σταύρωσε και τα τρία, τα φίλησε στοργικά και τους ευχήθηκε «Καλόν Παράδεισον, κοντά στον Χριστόν».Τους είπε να κάνουν υπομονή ως το τέλος και να μη φοβηθούν.
- Λίγο ακόμα, παιδάκια μου, λίγο ακόμα! "Ύστερα θάρθή ό Θεός να μας πάρη για πάντα κοντά του!
Εκείνα φίλησαν με σεβασμό και αγάπη το χέρι της, έκαναν τον σταυρό τους και άρχισαν να ψέλνουν με την αθώα φωνή τους δλα μαζί:
- Ιησού Χριστέ μου, της ζωής μου δοτηρ σπεΰσον νυν και γίνε της ζωής μου σωτήρ...
Οι δήμιοι χτυπούν πια με λύσσα τους Αγίους και τα τρία παιδιά, ενώ ό ηγεμόνας δείχνει με το χέρι του την Αθανασία και δίνει εντολή να την βασανίσουν κι' αυτήν."Ετσι το ομαδικό αυτό μαρτύριο μοιάζει σαν αληθινή ανθρωποθυσία, που συντρίβει τα είδωλα και διαλύει τους δαίμονες, άφοϋ όλα αυτά μαρτυρούν την Πίστη στον Θεόν και την Υπακοή στο θέλημα Του. Τρέχουν τα αίματα από τις πληγές των Αγίων, πού βασανίζονται, άλλα δεν λυγίζουν και οί φωνές τους γίνονται ακόμα πιο δυνατές και πιο θερμές προς τον Χριστό:
- Δόξα Πατρί και Υίω και Άγίω Πνεύματι... - Ό Μονογενής Υίός και Λόγος του Θεού αθάνατος
υπάρχων...
Τότε ό Συριανός τους ρώτησε για τελευταία φορά εάν θέλουν να αρνηθούν την πίστη τους, αλλά όλοι ώμολόγησαν πρόθυμα με μια φωνή:
- Ποτέ δεν θα αρνηθούμε τον Χριστόν! Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χρίστου; Δοξασμένον το Ύπεράγιον όνομά Του!
Το χέρι του ηγεμόνα έδωσε την τελικήν έντολήν:
- Να αποκεφαλισθούν
Με χαρά τους έσκυψαν όλοι και δέχτηκαν το χτύπημα: του ξίφους. Τα αγιασμένα κεφάλια τους Έπεσαν πάνω στο χώμα, ενώ οι ψυχές τους πέταξαν ψηλά στον θρόνον του Θεού για να λάβουν το αμάραντο στεφάνι,το μονάκριβο στεφάνι της αιώνιας νίκης! Και Όλα αυτά τα θαυμαστά έγιναν καϊ μένουν εις τον αιώνα, χάρις στην βοήθεια του Τριαδικού Θεού, πού με την μορφή της Πίστεως μπαίνει μέσα στην καρδιά και την μεταμορφώνει. Και το ίδιο έγινε σε αμέτρητες άλλες καρδιές Αγίων καϊ γίνεται και σήμερα και θα γίνεται πάντα, διότι ό Θεός θέλει όλοι να μετανοήσουμε, να πάμε κοντά Του και να σωθούμε. «Ταΐς των Σών Άγιων πρεσβείαις, Χριστέ ό Θεός, έλέησον ημάς. Αμήν».



<*>

Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) του Λουξεμβούργου, αυτοκράτειρα Γερμανίας (+1040)

3 Μαρτίου


Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) του Λουξεμβούργου, αυτοκράτειρα Γερμανίας, (περίπου 975 - 3 Μαρτίου 1040 στο Kaufungen ), ονομάζεται επίσης Cunegundes, Cunegunda, και Cunegonda και στα Λατινικά Cunegundis ή Kinigundis, ήταν αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σύζυγος του αυτοκράτορα Αγίου Ερρίκου Β ' (τιμάται 13 Ιουλίου). Υπηρέτησε ως προσωρινή ηγεμόνας μετά το θάνατο του συζύγου της το 1024.

Η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) ήταν ένα από τα έντεκα παιδιά του Ζιγεφρίδου Α’ του Λουξεμβούργου (922 - 15 Αυγούστου 998) και της Χέντβιχ του Nordgau (περίπου 935 - 992). Ήταν απόγονος έβδομης γενιάς του Καρλομάγνου. Παντρεύτηκε τον Άγιο Βασιλιά Ερρίκο Β’ το 999. Λέγεται ότι ήθελε πολύ καιρό να αφοσιωθεί στο μοναχικό βίο και ότι ο γάμος της με τον Άγιο Ερρίκο Β’ ήταν πνευματικός δηλαδή, παντρεύτηκαν μόνο για συντροφιά και με αμοιβαία συμφωνία δεν τελείωσαν τη σχέση τους. Έχει υποστηριχθεί ότι η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) πήρε όρκο παρθενίας με τη συναίνεση του συζύγου της πριν από το γάμο τους.

Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, ο σύζυγός της, ο Ερρίκος Β’, τότε μόνο Δούκας της Βαυαρίας, στέφθηκε ως αυτοκράτορας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Rex Romanorum) στις 9 Ιουλίου 1002 στο Μάιντς της σημερινής Γερμανίας από τον Αρχιεπίσκοπο Willigis του Mάιντς. Μετά τη στέψη του ς ως βασιλιάς της Γερμανίας, στέφθηκε και η ίδια ως βασίλισσα της Γερμανίας στις 10 Αυγούστου 1002 στο Paderborn της σημερινής Γερμανίας και από τον Willigis , Αρχιεπίσκοπο του Μάιντς. Αργότερα, ο σύζυγός της στέφθηκε επίσης βασιλιάς της Ιταλίας ("Rex Italiae") στις 14 ή 15 Μαΐου 1004 στην Παβία της Ιταλίας.

Φαίνεται ότι η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) ήταν ενεργή πολιτικά. Ως σύμβουλος του συζύγου της, συμμετείχε σε αυτοκρατορικά συμβούλια. Αναφέρεται επίσης ότι άσκησε επιρροή στον σύζυγό της ώστε να κάνει δωρεές γης προς την Εκκλησία. Αυτές περιλαμβάνουν τον καθεδρικό ναό και το μοναστήρι στο Bamberg της Βαυαρίας, στη σημερινή Γερμανία.

Η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) ταξίδεψε με τον σύζυγό της στη Ρώμη για την στέψη του ως Ρωμαίος αυτοκράτορας («Romanorum Imperator») και όπως ήταν η παράδοση για τον αυτοκράτορα της Γερμανίας στέφθηκε μαζί του αυτοκράτειρα στις 14 Φεβρουαρίου 1014 στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου έλαβε μαζί με τον Ερρίκο Β’ το αυτοκρατορικό στέμμα από τα χέρια του Πάπα Βενέδικτου του VIII. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της υπέφερε από μια σοβαρή ασθένεια και έκανε ένα όρκο ότι εάν επέστρεφε την υγεία της, θα ίδρυε ένα μοναστήρι στο Κάσελ. Μετά την ανάκαμψη της υγείας της, κράτησε τον όρκο και έδωσε εντολή να αρχίσουν οι εργασίες για την ανέγερση του Μοναστηριού. Ωστόσο, ο Ερρίκος Β’ πέθανε το 1024 πριν ολοκληρωθεί η ανέγερση της Μονής. Μετά το θάνατό του, η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) ήταν υποχρεωμένη να αναλάβει την ηγεμονία της χώρας της ως εστεμμένη αυτοκράτειρα. Αυτό το έκανε με τη βοήθεια του αδελφό της και αργότερα παρέδωσε την εξουσία διακριτικά στον Κόνραντ Β' όταν αυτός εκλέχτηκε για να διαδεχθεί τον σύζυγό της στις 8 Σεπτεμβρίου 1024.

Ως χήρα, η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) ζούσε φτωχικά, και είχε διαθέσει τον τεράστιου πλούτου που είχε αυτή από και ο σύζυγός της Ερρίκος Β’ σε φιλανθρωπικά έργα.

Το 1025, ακριβώς ένα χρόνο μετά το θάνατο του συζύγου της, η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) αποσύρθηκε στο Αββαείο του Kaufungen, στην Έσση της Γερμανίας, στο που ίδρυσε εκεί. Η Αγία δώρισε στο μοναστήρι τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού, έβγαλε τα βασιλικά ρούχα, και το μοναχικό σχήμα. Εκεί παρέμεινε στο μοναστήρι, εκτελώντας φιλανθρωπικά έργα, φροντίζοντας τους άρρωστους και αφιερώνοντας το χρόνο της στην προσευχή.

Κοιμήθηκε οσιακά στις 3 Μαρτίου 1040 και θάφτηκε στον καθεδρικό ναό του Bamberg δίπλα στον σύζυγό της.

Θαύματα της Αγίας Κουνεγκούντα (St Cunegunda)

Μία φορά κάποιοι οι οποίοι ήθελαν να συκοφαντήσουν την αυτοκράτειρα, την κατηγόρησαν στον Ερρίκο Β’ για μοιχεία. Τότε η Αγία για να αποδείξει την αθωότητά της διέταξε να πυρακτώσουν άροτρα τα οποία τα έστρωσαν στο έδαφος και η Αγία περπάτησε πάνω τους χωρίς να υποστεί την παραμικρή βλάβη.

Μία άλλη φορά η υπηρέτριά της έπεσε αποκοιμήθηκες και το κερί που είχε δίπλα της αναμμένο έπεσε και έβαλε φωτιά στο κρεβάτι. Η φλόγα ξύπνησε τις δύο γυναίκες και η Αγία κάνοντας το σημείου του Σταυρού η φωτιά εξαφανίστηκε αμέσως.

Μία από τις ανιψιές της Αγίας Κουνεγκούντα (St Cunegunda) η Ιουδίθ, η οποία ήταν ηγουμένη στο Αββαείο του Kaufungen, επιπόλαιη γυναίκα, προτιμούσε να γιορτάζει και να τραγουδάει με τις νεαρές αδελφές στις τελετές του Σαββάτου. Η Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda) διαμαρτυρήθηκε για αυτή της την συμπεριφορά χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά η Αγία εξοργίστηκε τόσο με την ανάρμοστη συμπεριφορά της ανιψιά της που την χαστούκισε στο πρόσωπο. Τα σημάδια παρέμειναν στο πρόσωπό της για το υπόλοιπο της ζωής της, χρησιμεύοντας ως προειδοποίηση σε όλους εκείνους που δεν λάμβαναν σοβαρά τους όρκους που έδιναν ως μοναχές.



<*>

Άγιος Προφήτης Αχιά

12 Νοεμβρίου


Ο προφήτης Αχιά έζησε επί των βασιλέων Σολομώντος και Ροβοάμ, και καταγόταν από την Σηλώ (Σηλώμ) (Γ' Βασιλέων 11,29. 12,15. 12,24θ. 12,24κ. 14,2. 15,29. Β' Παραλειπομένων 9,29. 10,15). Ο Αχιά ήταν 60 ετών και δεν έβλεπε καλά όταν προφήτευσε το θάνατο του παιδιού του Ιεροβοάμ (Γ' Βασιλέων 12,24θ-ι. 14,4).

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΧΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΒΟΑΜ.

Σ' αυτόν αποδίδονται οι λόγοι, που «ἐλαλήθησαν ἐν ὀνόματι Κυρίου» προς τον Σολομώντα, όταν έκτιζε τον ναό στην Ιερουσαλήμ. Τότε δηλαδή θα πραγματοποιούσε ο Θεός και στο δικό του πρόσωπο, όσα είχε εξαγγείλει στον πατέρα του Δαβίδ, όταν βέβαια και αυτός θα βάδιζε στα διδάγματα Του και εκτελούσε τις κρίσεις Του και τηρούσε όλες τις εντολές Του. Όταν όμως κάποτε ο Σολομών παρεξέκλινε του θεϊκού δρόμου, δια του Αχιά πάλι ο Κύριος γνωστοποίησε σ' αυτόν ότι θα τον τιμωρούσε κάνοντας κομμάτια τη βασιλεία του.

Όταν ο Σολομών οχύρωσε την Πόλη Δαβίδ, κάποια μέρα ο Ιεροβοάμ είχε βγει από την Ιερουσαλήμ. Εκεί τον συνάντησε στο δρόμο ο προφήτης Αχιά ο Σηλωνίτης, ο οποίος τον έβγαλε από το δρόμο του και πήραν το δρόμο προς την πεδιάδα. Τότε ο Αχιά πήρε το καινούριο ρούχο που φορούσε, το έσχισε σε 12 κομμάτια και είπε στον Ιεροβοάμ να πάρει τα δέκα κομμάτια, γιατί ο Κύριος αποφάσισε να διασπάσει τη βασιλεία του Σολομώντα και θα δώσει στον Ιεροβοάμ την αρχηγία των 10 φυλών. Μόνο δύο φυλές θα μείνουν στο Σολομώντα κι αυτό για χάρη του Δαβίδ και της Ιερουσαλήμ, της ιερής πόλης του Θεού. Ο Κύριος αποφάσισε, επειδή ο Σολομώντας λάτρεψε άλλες θεότητες, να μην πάρει τη βασιλεία από τα χέρια του για όσο διάστημα θα είναι στη ζωή, για χάρη του πατέρα του Δαβίδ. Μετά το θάνατό του όμως, θα πάρει τη βασιλεία από τα χέρια του γιου του και θα αναδείξει τον Ιεροβοάμ ηγέτη και βασιλιά των 10 βόρειων φυλών. Είπε ακόμη στον Ιεροβοάμ, ότι εάν βαδίσει στο δρόμο του Κυρίου και τηρήσει τις εντολές του, ο Κύριος θα είναι μαζί του και θα στερεώσει τη βασιλεία του (Γ' Βασιλέων 11,27-39).

Αργότερα μετά το θάνατο του Σολομώντα, όταν οι εκπρόσωποι των βόρειων φυλών πήγαν στο βασιλιά Ροβοάμ εκείνος τους μίλησε σκληρά και δεν έκανε δεκτά τα αιτήματα του λαού, για να ελαφρύνει το ζυγό της δουλείας που είχε επιβάλει ο πατέρας του, γιατί αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Έπρεπε ο Κύριος να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον Ιεροβοάμ με τον προφήτη Αχιά (Γ' Βασιλέων 12,12-15. Β' Παραλειπομένων 10,12-15).

ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΙΜΩΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΒΟΑΜ.

Τον καιρό εκείνο, ο Αβιά, το μικρό παιδί του Ιεροβοάμ αρρώστησε βαριά. Ο Ιεροβοάμ αποφάσισε να ρωτήσει τον Κύριο για την υγεία του παιδιού του κι έστειλε τη γυναίκα του την Ανώ να πάει στη Σηλώ, όπου ζούσε ο προφήτης Αχιά, ο οποίος ήταν τότε 60 ετών και δεν έβλεπε καλά. Ο Ιεροβοάμ της είπε ν' αλλάξει ρούχα και να μεταμφιεστεί για να μην την αναγνωρίσουν ότι είναι γυναίκα του. Της έδωσε να πάρει μαζί της άρτους και κουλούρες για τον Αχιά, καθώς επίσης σταφίδες και μέλι για τα παιδιά του.

Έτσι η Ανώ αναχώρησε από τη Σαριρά και καθώς έμπαινε στη Σηλώ, ο Αχιά έστειλε τον υπηρέτη του να την υποδεχτεί. Ο Κύριος είχε προειδοποιήσει τον Αχιά για τον ερχομό της γυναίκας του Ιεροβοάμ και πως θα της μιλήσει.

Όταν άκουσε ο Αχιά τα βήματά της, τη στιγμή που έμπαινε στην πόρτα, της είπε: «Έλα, γυναίκα του Ιεροβοάμ! Γιατί έχεις μεταμφιεσθεί; Έχω εντολή να σου δώσω σκληρό μήνυμα. Άδικα πήρες μαζί σου δώρα, γιατί αυτά δεν πρόκειται ν' αλλάξουν την απόφαση του Κυρίου. Πήγαινε να διαβιβάσεις στον Ιεροβοάμ αυτό που λέει ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ: "εγώ σε ανέδειξα μέσα απ' όλους τους άλλους και σ' έκανα ηγεμόνα των δέκα φυλών του Ισραήλ. Πήρα τη βασιλεία από τους απογόνους του Δαβίδ και την έδωσα σ' εσένα. Εσύ όμως δεν έπραξες όπως ο δούλος μου ο Δαβίδ, που τηρούσε τις εντολές μου και με ακολουθούσε μ' όλη του την καρδιά. Τώρα εσύ φέρθηκες χειρότερα απ' όλους τους προκατόχους σου. Με εξόργισες φτιάχνοντας ξένους θεούς από μέταλλο κι εμένα με αγνόησες. Γι' αυτό κι εγώ θα προκαλέσω δυστυχία στη δυναστεία σου. Θα εξαφανίσω απ' αυτήν όλα τ' αρσενικά, δούλους ή ελεύθερους, και θα σαρώσω την οικογένεια σου όπως σαρώνει κάποιος την κοπριά, ώσπου να εξαφανιστεί εντελώς. Όποιος από την οικογένειά σου πεθάνει στην πόλη, το πτώμα του θα το φάνε τα σκυλιά κι όποιος πεθάνει έξω στα χωράφια θα τον φάνε τα όρνεα", γιατί ο Κύριος το είπε.

Σήκω, λοιπόν, και πήγαινε στο σπίτι σου. Όταν θα μπαίνεις στην πόλη, οι δούλες σου θα σου πουν, πως το παιδί σου πέθανε. Όλοι οι Ισραηλίτες θα συμμετάσχουν στον επικήδειο θρήνο και θα το ενταφιάσουν. Μόνο αυτό, από την οικογένεια του Ιεροβοάμ θα μπει σε τάφο, γιατί μόνο σ' αυτό απ' όλη την οικογένεια βρήκε κάποιο καλό ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ. Και θ' αναδείξει ο Κύριος άλλο βασιλιά στον Ισραήλ και θα πλήξει τη δυναστεία του Ιεροβοάμ. Ο Κύριος θα χτυπήσει τον Ισραήλ και θα τον ξεριζώσει από την ωραία τούτη γη, που την έδωσε στους προγόνους τους, και θα τους διασκορπίσει πέρα από τον Ευφράτη ποταμό. Κι όλα αυτά εξαιτίας των αμαρτιών του Ιεροβοάμ, γιατί εξόργισε τον Κύριο φτιάχνοντας ειδωλολατρικούς ναούς και είδωλα. Ο Ιεροβοάμ αμάρτησε κι έγινε αιτία ν' αμαρτήσει και ο Ισραήλ».

Αυτά της είπε ο προφήτης Αχιά και η Ανώ αναχώρησε για την Σαριρά. Όταν η Ανώ έμπαινε στη Σαριρά, τότε έμαθε από τις δούλες της ότι το παιδί της πέθανε. Το παιδί το έθαψαν και το θρήνησαν όλοι οι Ισραηλίτες, όπως είχε πει ο Κύριος με το δούλο του τον Αχιά, τον προφήτη (Γ' Βασιλέων 12,24η-ν. 14,1-18).

Ο προφήτης Αχιά πέθανε ειρηνικά και τον έθαψαν κοντά στη Βελανιδιά της Σηλώ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του δίκαιου και προφήτη Αχιά στις 12 Νοεμβρίου.



<*>


Άγιος Βικτρίκιος (St Victricius) Επίσκοπος Rouen Γαλλίας (+410)

7 Αυγούστου


Ο Άγιος Βικτρίκιος (St Victricius) ήταν Επίσκοπος της Rouen Γαλλίας .

Γεννήθηκε στα 340 άγνωστο που. Προερχόταν από οικογένεια στρατιωτικών και ο ίδιος ακολούθησε τη στρατιωτική σταδιοδρομία. Ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και το 385 έγινε επίσκοπος της Γαλλικής πόλης Rouen. Άσκησε σημαντικό ποιμαντικό, ιεραποστολικό και οργανωτικό του μοναχισμού έργο.

Το 396 πήγε στη Μεγάλη Βρετανία για να βοηθήσει στην καταπολέμηση του Αρειανισμού, αλλά κατηγορήθηκε για Απολλιναρισμό όμως αθωώθηκε ύστερα από την υπεράσπιση του Αγίου Ιννοκέντιου, Πάπα Ρώμης. Πέθανε περί το 410.

Το μόνο κείμενό του που μας έχει σωθεί είναι το De laude sanctorum με την παλαιότερη στη Δύση και στοιχειωδέστερη θεολογία περί των Αγίων Λειψάνων.




<*>

Ένα όραμα για την αδικία των ευσεβών και των φτωχών

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.

Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό: «Γρήγορα, δος μου τα φλουριά που βρήκες». Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε. Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και επειδή δε βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.

Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε: «Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πως υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου; Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε: μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με το θολή του Θεού γίνονται, αλλά κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία. Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε. Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτός δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά. Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.

Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του. Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε το φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι' αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια. Και να τώρα,αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.

Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια. Γι αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει: «δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή: «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».

Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε το Θεό.

Από το γεροντικό



<*>

Αγία Έμμα (St Hemma) του Gurk της Αυστρίας (+1045)

27 Ιουνίου


Η Αγία Έμμα (St Hemma) του Gurk Αυστρίας (περ. 995 - 27 Ιουνίου 1045), ήταν μία ευγενής και ιδρύτρια πολλών εκκλησιών και μοναστηριών στο Δουκάτο της Καρινθίας της Αυστρίας. Η γιορτή της είναι 27 Ιουνίου και είναι πολιούχος του σημερινού αυστριακού κράτους της Καρινθίας.

Λίγα είναι γνωστά για την ζωή της, πιθανότατα γεννήθηκε μεταξύ 995 και 1000 (άλλες πηγές αναφέρουν το 980), οι πρόγονοί της σχετίζονταν με την βαυαρική Δυναστεία των Luitpoldings και επομένως με τον αυτοκράτορα Henry II. Η γιαγιά της Imma (Emma) είχε στην κατοχή της δικαιώματα ιδιοκτησίας γης και νομισματοκοπίας στο Lieding (σήμερα τμήμα του Straßburg) τα οποία της είχαν παραχωρηθεί από τον αυτοκράτορα Otto II το 975.

Η παραχώρηση όμως αυτών των δικαιωμάτων προκάλεσαν αντιρρήσεις και την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ και τα προνόμια μεταφέρθηκαν αργότερα στο Gurk της Καρινθίας. Σύμφωνα με τον Συναξαριστή η Αγία Hemma ήταν μέλος της ευγενούς δυναστείας των Pilštanj (Peilenstein) στο Mark an der Sann (σημ. Σλοβενική Στυρία) και ανατράφηκε στο αυτοκρατορικά ανάκτορα του Bamberg από την αυτοκράτειρα της Γερμανίας Αγία Κουνεγκούντα (St Cunegunda).

Η Αγία Hemma παντρεύτηκε τον Καρίνθιο Κόμη William II του Friesach, το 1016, από τον οποίο απέκτησε δύο γιους, τον Hartwig και τον William. Ο σύζυγός της είχε λάβει από τα χέρια του αυτοκράτορα τεράστιες εκτάσεις στον ποταμό Savinja (Sann). Τόσο οι γιοι της όσο και ο σύζυγός της δολοφονήθηκαν, πιθανότατα το 1036 από τον εξόριστο δούκα Adalbero της Καρινθίας από εκδίκηση. Η Αγία Hemma επέκτησε τεράστια περιουσία κληρονομώντας τον σύζυγό της.

Η Αγία Έμμα (St Hemma) χρησιμοποίησε τον μεγάλο πλούτο της για την ανακούφιση των φτωχών. Επιπλέον, ίδρυσε δέκα εκκλησίες στη σημερινή Καρινθία της Αυστρίας. Το 1043 ίδρυσε τη διπλή μονή της Βενεδικτίνικης Μονής Γκουρκ, όπου αποσύρθηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Η Αγία κοιμήθηκε οσιακά.



<*>

Πηγες:

ORTHODOX WEB

ΑΓΙΟΙ, ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ



Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες