ΟΙ ΑΕΤΟΙ - Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο

[gkou]

Μια οδική Ποιμαντική



«Υπήρχε κάποιος που έκανε το εξής: όταν έβλεπε στο χωριό του φτωχό που δεν μπορούσε να σπείρει το χωράφι του, πήγαινε τη νύχτα με τα δικά του βόδια και με δικό του σπίτι ώργωνε και έσπειρε το χωράφι του φτωχού, χωρίς εκείνος να το γνωρίζει. Αλλά και όταν ο άνθρωπος αυτός αργότερα έγινε Μοναχός, συνέχισε να εκδηλώνει με τον ίδιο τρόπο την συμπόνοια του. Έπαιρνε τον δρόμο που οδηγούσε από τον Ιορδάνη στην αγία Πόλη (την Ιερουσαλήμ), έχοντας μαζί του ψωμιά και νερό. Και όταν συναντούσε κάποιον που δεν μπορούσε να συνεχίσει (στην ανηφόρα) έπαιρνε το φορτίο του και το κουβαλούσε ο ίδιος μέχρι το όρος των Ελαιών. Έπειτα, επιστρέφοντας πάλι από τον ίδιο (κατηφορικό) δρόμο, μετέφερε τα πράγματα διαφόρων μέχρι την Ιεριχώ.
Συνέβη δε να δουν τον Γέροντα άλλοτε να σηκώνει ένα βαρύ φορτίο και να ιδρωκοπεί και άλλοτε να μεταφέρει στους ώμους του ένα ή δύο παιδιά. Μερικές φορές καθόταν στην άκρη του δρόμου και επισκεύαζε τα υποδήματα των οδοιπόρων, ανδρών και γυναικών. Γι’ αυτόν μάλιστα τον σκοπό είχε πάντα μαζί του τα απαραίτητα εργαλεία. Άλλους ξεδιψούσε από το δικό του νερό και σε άλλους έδινε ψωμί. Εάν δε συναντούσε κάποιον γυμνό, του έδινε το ρούχο που φορούσε ο ίδιος. Αυτή την κοπιαστική δουλειά έκανε όλη μέρα. Και εάν ποτέ εύρισκε στον δρόμο κάποιον νεκρό, αφού έψαλλε τα νεκρώσιμα τροπάρια, τον ενταφίαζε». Ιωάννης Μόσχος (PG 87, 2869 ).


Οδική Ποιμαντική! Έτσι θα λέγαμε σήμερα το έργο που έκανε ο άγνωστος εκείνος άνθρωπος, που συνέχισε το παράδειγμα του Καλού Σαμαρείτου, ο οποίος στον ίδιο δρόμο άσκησε πρώτος το είδος αυτό της Ποιμαντικής. Ο δρόμος Ιεριχώ- Ιερουσαλήμ, ήταν αφ’ ενός, ανηφορικός και, αφ’ ετέρου, πολυσύχναστος οδική αρτηρία. Πλήθος ανθρώπων και μεταφορικών ζώων, ανέβαινε και κατέβαινε στον δρόμο αυτό. Πολλές ακόμη ήσαν και οι ανάγκες κάποιας οδικής βοήθειας και συμπαράστασης. Ο άγνωστος εκείνος Μοναχός άσκησε μια οδική Ποιμαντική, την οποία πρώτος εγκαινίασε ο Χριστός και την οποία οφείλει να ασκήσει η Εκκλησία, ιδιαίτερα σήμερα που η Οδική Κυκλοφορία έχει αυξηθεί και τα αντίστοιχα οδικά προβλήματα και ανάγκες έχουν κατακόρυφα πολλαπλασιασθεί.
Μια σύγχρονη οδική Ποιμαντική της Εκκλησίας θα μπορούσε να παρέχει πληροφορίες στους μετακινουμένους, για την κίνηση και τα δρομολόγια, να φροντίζει για τους τραυματίες, τους ηλικιωμένους, τους αστέγους ή αναπήρους που έχουν ανάγκη μετακινήσεως, να οργανώνει ιερά προσκυνήματα κ.λπ.


Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

[gkou]

Σαν αναμμένες λαμπάδες



«Ο Όσιος Λωτ επισκέφθηκε τον αββά Ιωσήφ και τον ρώτησε:
«Αββά , εγώ κάνω λίγη προσευχή, λίγη νηστεία, λίγη μελέτη και ησυχία και προσπαθώ να διατηρώ τον νου μου καθαρό από κακούς λογισμούς. Τί άλλο να κάμω;
Τότε ο Ιωσήφ σηκώθηκε όρθιος , άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό και ω του θαύματος ! τα δέκα δάκτυλά του έγιναν σαν λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ:
- Αν θέλεις, αγωνίσου στην προσευχή για να γίνεις όλος σαν φωτιά! ( Συναξάρι 22 Οκτωβρίου ) .

Τί θαυμαστές καταστάσεις έζησαν οι Άγιοι Πατέρες μας! Πώς ένας άνθρωπος σαν κι εμάς μπορεί να καίγεται σαν αναμμένη λαμπάδα ! Τί φωτιά είναι αυτή που φλογίζει, αλλά δεν κατακαίει τον άνθρωπο! Όλα αυτά μας αποκαλύπτουν το τί μεγάλα περιθώρια έχει η πνευματική ζωή, όπως το διετύπωσε και ο Αββάς Ιωσήφ: «Αν θέλεις, μπορείς να γίνεις όπως η φωτιά». Ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «ἐὰν ἔχητε πίστιν … ερεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ• μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται• » ( Ματθ. ιζ΄20 ) . Η πνευματική ζωή είναι σαν την πυρηνική ενέργεια. Αν κατορθώσεις και διεισδύσεις στον πυρήνα της , τότε θα εκβλύσουν από μέσα μου τεράστιες δυνάμεις , με πρωτόγνωρες για σένα και τα κτίσματα συνέπειες…
Από το άλλο μέρος , διαπιστώνουμε το μέγεθος της πνευματικής μας φτώχειας. Μοιάζομε σαν τους πάμπλουτους επαίτες. Να διαθέτουμε θησαυρούς στο θησαυροφυλάκιο της πίστεως και να μη τους αξιοποιούμε . Να έχουμε την δυνατότητα να ζούμε σαν πρίγκηπες του ουρανού και να σερνόμαστε σαν σκουλήκια στις λάσπες της γης… Είναι τουλάχιστον κρίμα να βρισκόμαστε σε τέτοια πνευματική κατάσταση.
Ας μάθουμε κάποτε να στεκόμαστε όρθιοι και να υψώνουμε τα χέρια μας στον ουρανό. Κι αν τα δάκτυλά μας δεν γίνουν λαμπάδες αναμμένες , τουλάχιστον θα μαρτυρούν την αγωνία και την λαχτάρα της ύπαρξής μας για κάτι τέτοιο…



Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

[gkou]

Ο πρώτος και ο δεύτερος γύρος του αγώνα της ζωής




«Ο άγιος Ξύστος (250 μ.Χ. ) καταγόταν από την Αθήνα και ήταν επίσκοπος Ρώμης. Εν όψει του Διωγμού επί Δεκίου, έδωσε εντολή στον αρχιδιάκονό του Λαυρέντιο να διαφυλάξει τα ιερά σκεύη της Εκκλησίας. Ο Λαυρέντιος επώλησε τα ιερά σκεύη και τα χρήματα τα μοίρασε στους φτωχούς. Όταν ο Δέκιος επέστρεψε από την Περσία, ανέκρινε πρώτον τον επίσκοπο Ξύστο, τον οποίο και καταδίκασε σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Έπειτα εκάλεσε τον Λαυρέντιο, από τον οποίο ζήτησε να του παραδοθούν όλα τα χρήματα και τα σκεύη της Εκκλησίας. Ο αρχιδιάκονος δέχθηκε και παρακάλεσε να του χορηγηθούν άμαξες, για να μεταφέρει τους θησαυρούς της Εκκλησίας και να τους παραδώσει στον Δέκιο. Πράγματι. Ο Λαυρέντιος εστοίβαξε επάνω στα αμάξια τους φτωχούς, τους χωλούς και όλους εκείνους , στους οποίους είχε διαμοιράσει τα χρήματα και τους οδήγησε στον βασιλέα.
Ο Δέκιος εξαγριώθηκε και διέταξε να θανατώσουν τον Αρχιδιάκονο, καθώς και τον Ιππόλυτο, που παρέλαβε το λείψανο του Λαυρεντίου και το έθαψε. ( Ο άγιος Ιππόλυτος εμαρτύρησε συρόμενος από άγρια άλογα ) . Επτά ημέρες , μετά το μαρτύριο του αγίου Ιππολύτου, ο Δέκιος και ο υιός του Βαλλεριανός, επήγαν έφιπποι στο Θέατρο και παρέστησαν σε κάποιες εκδηλώσεις. Εκεί απέθαναν και οι δύο. Και ο μεν Δέκιος , κατά την στιγμή του θανάτου του φώναξε: «Ω Ιππόλυτε, σαν αιχμάλωτο με δένεις και με σέρνεις»! Ομοίως και ο Βαλλεριανός είπε: «Ο Ιππόλυτος με έδεσε με πύρινες αλυσίδες και με δέρνει» ( Συναξάρι, 10 Αυγούστου ) .

Τα ιερά σκεύη και οι θησαυροί της Εκκλησίας είναι οι φτωχοί και ανάπηροι άνθρωποι. Ο άγιος Λαυρέντιος κατάλαβε σωστά το Ευαγγέλιο του Χριστού που λέγει: «Θησαυρίζετε θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ» ( Ματθ. στ ΄ 20 ). Οι θησαυροί της Εκκλησίας βρίσκονται κατατεθειμένοι στην τράπεζα της αγάπης. Η Εκκλησία δεν θησαυρίζει επί της γης. Δεν συγκεντρώνει και δεν αποθηκεύει χρήματα και οικονομικά αγαθά. Η Εκκλησία δεν έχει «περιουσία». Η περιουσία της Εκκλησίας είναι οι άνθρωποι και, ιδιαίτερα , οι φτωχοί. «Η Εκκλησία δεν είναι χρυσοχοείον» έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να συσσωρεύει χρυσό, να αποκτά πολυτελή ιερά σκεύη και άμφια και να δημιουργεί περιουσία. Τα οικονομικά της Εκκλησίας πρέπει να είναι ευέλικτα, να ρευστοποιούνται και να χρησιμοποιούνται στα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας. Τα χρήματα της Εκκλησίας μοιάζουν με το Μάννα της Ερήμου. Το Μάννα έπεφτε καθημερινά από τον ουρανό και οι Ισραηλίτες έπρεπε να συγκεντρώνουν τόσο όσο χρειάζονταν για τις ανάγκες μιας ημέρας . Εάν συγκέντρωναν περισσότερο και το φύλαγαν, εκείνο σκουλήκιαζε ( Εξ. ιστ΄20 ) . Το συσσωρευμένο χρήμα της Εκκλησίας είναι άχρηστο. Οικονομικά της Εκκλησίας που δεν κινούνται μουχλιάζουν και σκουληκιάζουν. Και τούτο, γιατί δεν εκπληρώνουν τον προορισμό τους.
Στον κόσμο τούτο, οι διώκτες δένουν τους Αγίους σε άγρια άλογα, τα οποία σέρνουν μέχρι θανάτου. Στον επουράνιο κόσμοι οι διώκτες της Εκκλησίας δένονται με πύρινες αλυσίδες… Η εικόνα αυτή που έδωσαν ο Δέκιος και ο υιός του είναι όντως αποκαλυπτική και φρικτή. Το παιχνίδι της ζωής δεν τελειώνει στον τάφο. Συνεχίζεται και πέρα απ’ αυτόν. Και η συνέχεια του παιχνιδιού, το β΄ ημίχρονο, ο β΄ γύρος, έχει πολλές εκπλήξεις. Οι νικηταί του α΄ γύρου χάνουν οριστικά το παιχνίδι στον β’ γύρο. Όσο ισχυροί παρουσιάσθηκαν στην πρώτη φάση του αγώνα, τόσο απελπιστικά αδύνατοι και ανίσχυροι αποδεικνύονται στη δεύτερη φάση. Συντρίβονται κυριολεκτικά.
Όσοι χάνουν τον πρώτο γύρο της ζωής, ας μην απελπίζονται. Υπάρχει και ο δεύτερος γύρος. Τώρα χάνουν τον αγώνα, διότι έχουν να κάνουν με τους ισχυρούς, με τους δυνατούς, με αυτούς που έχουν τα μέσα, τα όπλα, τον κρατικό μηχανισμό, τις σφραγίδες, τα χρήματα και τους υπαλλήλους τους. Στη δεύτερη φάση δεν θα είναι το ίδιο. Τότε ο αγώνας θα είναι δίκαιος, θα είναι ίσος προς ίσον και η νίκη θα είναι για τους δικαίους. «Οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» ( Ματθ. ιγ΄43 ) .



Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

[gkou]

«Ο Όσιος Θεόδωρος ήταν νόθος υιός, τον οποίο η μητέρα του Μαρία απέκτησε από τις εξώγαμες σχέσεις που είχε με τον αυτοκρατορικό ταχυδρόμο Κοσμά. Τη νύχτα που κοιμήθηκε με τον Ταχυδρόμο, η μητέρα του Θεοδώρου είδε στο όνειρό της, ότι ένα αστέρι κατέβηκε από τον ουρανό και μπήκε στην κοιλιά της… Τον Θεόδωρο, όταν ήταν ακόμη βρέφος, γνώρισε και αγάπησε ιδιαίτερα ο άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Όταν μάλιστα ο Θεόδωρος μεγάλωσε, ο Άγιος τον είχε πάντα μαζί του, τον δίδασκε και τον παιδαγωγούσε Θεόδωρος έγινε Επίσκοπος με πλούσια ποιμαντική δράση και αγιότητα βίου…
Όταν επρόκειτο να πεθάνει , τον επισκέφθηκαν Άγγελοι και Άγιοι, τους οποίους υποδέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά και αγαλλίαση. Πριν μάλιστα πεθάνει, του εμφανίσθηκε ο άγιος Γεώργιος , έφιππος, έχοντας μαζί του και ένα δεύτερο άλογο. Ο άγιος Γεώργιος έδωσε στον Θεόδωρο και ένα ραβδί και τον κάλεσε να ιππεύσει το δεύτεροι άλογο… ( Συναξάρι 22 Απριλίου) .

Η ύπαρξη και η ζωή του ανθρώπου είναι δώρα Θεού. Ο Θεός χαρίζει την ύπαρξη και τη ζωή, ανεξάρτητα από το εάν οι άνθρωποι γονείς τους κάνουν λαθεμένες επιλογές. Η ύπαρξη και η ζωή ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από την αγιότητα ή την αμαρτωλότητα των γονέων του, αλλά από το θέλημα του Θεού. Υπήρξαν και υπάρχουν άγιοι γονείς που δεν αποκτούν παιδιά. Ενώ, αντίστοιχα, αμαρτωλοί γονείς γίνονται πατέρες πολλών τέκνων. Ο Θεός, όταν δεν δίνει παιδιά σε άγιους γονείς τους καλεί να γίνουν περισσότερο άγιοι και όταν ο Θεός χαρίζει «ευτεκνίας απόλαυσιν» σε αμαρτωλούς, τους καλεί στη μετάνοια και τη σωτηρία.
Η αγωγή του ανθρώπου και μάλιστα η χριστιανική στα νηπιακά και παιδικά χρόνια εξουδετερώνει και το πιο βρωμερό οικογενειακό ιστορικό. Η χριστιανική αγωγή που γίνεται από αγίους ανθρώπους αλλοιώνει και μεταβάλλει και αυτή την φύση του ανθρώπου. Διότι, σε μια τέτοια αγωγή προστίθεται και η Χάρις του Θεού. Η Χάρις του Θεού είναι παντοδύναμη και επομένως μπορεί να εφευρίσκει πολλούς τρόπους καλής αλλοίωσης, αλλαγής και μεταμόρφωσης του ανθρώπου. Αυτό φανερώνει ότι ο αγιασμός του ανθρώπου δεν είναι φυσικό, ανθρώπινο επίτευγμα, αλλά θείο δώρο και κατόρθωμα της παντοδύναμης Χάριτος του Θεού.
Οι Άγιοι υποδέχονται στους ουρανούς αυτούς που γέννησαν , ανέθρεψαν και στήριξαν στην εν Χριστώ ζωή. Οι Άγιοι προσέρχονται στον «Σταθμό Αφίξεων» του Ουρανού και παραλαμβάνουν εκείνους, τους οποίους αγάπησαν. Ο άγιος Γεώργιος πήγε στο Σταθμό Αφίξεων του Ουρανού και υποδέχθηκε τον όσιο Θεόδωρο, του χάρισε δε και ένα άλογο, που σημαίνει ότι οι Άγιοι φροντίζουν αυτούς που αγαπούν και στον ουράνιο κόσμο και τους προμηθεύουν τα απαραίτητα μέσα για τη ζωή τους στη νέα αυτή διάσταση της ύπαρξής τους.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

[gkou]

«Ο Μ. Θεοδόσιος ζήτησε από τον ασκητή Ιωάννη που βρισκόταν στην Αίγυπτο να τον πληροφορήσει, εάν έπρεπε να κάνει πόλεμο εναντίον κάποιων βαρβάρων. Και εκείνος του απήντησε θετικά, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι τον πρώτο πόλεμο θα νικήσει αναίμακτα, στον δεύτερο όμως πόλεμο η νίκη θα είναι πολυαίμακτη» ,
Θεοδώρητος Κύρου ( PG 82, 1252 ) .

Το προορατικό χάρισμα, επί τη βάσει του οποίου οι Άγιοι προέβαιναν σε προγνώσεις των μελλοντικών γεγονότων της ιστορίας φανερώνει τα εξής:
Πρώτον. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαίρεση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Στον Ουράνιο κόσμο , ο χρόνος είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Στο ημερολόγιο του ουρανού καταγράφονται όλα τα γεγονότα της ιστορίας, του παρελθόντος , του παρόντος και του μέλλοντος.
Δεύτερον. Ο παράγων που ενοποιεί τον χρόνο στην Ουράνια πραγματικότητα είναι το Άγιον Πνεύμα. Το Άγιον Πνεύμα είναι όχι μόνο παντογνώστης Θεός που προγνωρίζει τα πάντα, αλλά και ο Πληροφοριοδότης, δια μέσου του Οποίου, ο Ουράνιος κόσμος πληροφορείται και γνωρίζει τα γεγονότα του ενιαίου χωροχρόνου της ιστορίας. ΟΙ Άγιοι, τόσο στη γη όσο και στον Ουρανό, πληροφορούνται τα γεγονότα της ιστορίας, διότι είναι συνδεδεμένοι με το Πρακτορείο Πληροφοριών του Ουρανού, το Πανάγιον Πνεύμα.
Τρίτον. Η πρόγνωση των γεγονότων του μέλλοντος από τους Αγίους, δεν οφείλεται στο ότι τα γεγονότα αυτά είναι προκαθορισμένα (= απόλυτος προορισμός, πεπρωμένο), αλλά στο ότι το Άγιον Πνεύμα, ως Θεϊκό πρόσωπο, προγνωρίζει όλα όσα θα συμβούν στον ενιαίο χωροχρόνο της ιστορίας.
Τα γεγονότα συμβαίνουν στον ιστορικό χωροχρόνο, σύμφωνα με τις ελεύθερες επιλογές των ανθρώπων. Το Άγιον Πνεύμα , ως θεϊκό πρόσωπο, απλώς γνωρίζει – προγνωρίζει - τα αποτελέσματα των ελεύθερων επιλογών των ανθρώπων.

Πηγή: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ