Βίοι Αγίων

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ



O άγιος Θεοδώρητος, ήταν πρεσβύτερος της εκκλησίας της Αντιόχειας στα δύσκολα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει την θρησκεία των ειδώλων. Οι διωγμοί των Χριστιανών επί Ιουλιανού έφθασαν ως την Αντιόχεια. Μεταξύ των κληρικών που παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους ήταν και ο Θεοδώρητος, γι` αυτό και συνελήφθη από τον έπαρχο της πόλης, ο οποίος στην αρχή τον κολάκευσε επαινώντας την παιδεία του και τις αρετές του. Όταν όμως απέτυχε να τον πείσει να θυσιάσει και να προσκυνήσει τα είδωλα, διέταξε τον αποκεφαλισμό του, κατατάσσοντάς τον έτσι στην ιερώνυμη φάλαγγα των Μαρτύρων της Εκκλησίας.

[Athanasios]

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 42 ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Οι άγιοι 42 Μάρτυρες, έζησαν επί βασιλείας του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεόφιλου και όλοι τους κατείχαν μεγάλα αξιώματα, ήταν ταξίαρχοι και στρατηγοί. Όταν το 838, η πόλη Αμόριο της Φρυγίας κυριεύθηκε από τούς ’ραβες και το χαλίφη Μουτασίμ, μεταξύ των αιχμαλώτων ήταν και οι 42 αξιωματούχοι γόνοι ευγενών βυζαντινών οικογενειών. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Βαγδάτη και φυλακίσθηκαν αλυσοδεμένοι. Εκεί οι άγιοι στερούμενοι ακόμη και το νερό προσεύχονταν στον πανάγαθο Θεό να τους αξιώσει γρήγορα της τιμής του μαρτυρίου. Και όντως λίγες ημέρες αργότερα τους παρουσίασαν στο χαλίφη, ο οποίος με ύφος φιλικό τούς υποσχέθηκε να τους αποκαταστήσει στο αξιώματα τους εάν αλλαξοπιστήσουν και γίνουν Μωαμεθανοί. Οι αγιοι με ένα στόμα και μία καρδιά αντέταξαν το γενναίο τους φρόνημα και αρνήθηκαν τη προσφορά του χαλίφη, ο οποίος εκνευρισμένος διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.

[Athanasios]

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ


O όσιος Θεοφύλακτος, καταγόταν από την Ανατολή και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Δ`. Λόγω της ευρύτατης παιδείας του και προς συνέχιση των σπουδών του, έφθασε στη Βασιλεύουσα, όπου γρήγορα απέκτησε φήμη σοφού και δημιούργησε φιλικές σχέσεις με ανώτερους κρατικούς λειτουργούς και αξιωματούχους, καθώς και με τον μετέπειτα πατριάρχη Ταράσιο. Όταν το 784 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Ταράσιος προέτρεψε τον Θεοφύλακτο και έγινε μοναχός σε κάποιο μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο. Λίγο αργότερα εξελέγη επίσκοπος Νικομήδειας. Από τη θέση αυτή, ο Θεοφύλακτος διέπρεψε σε έργα εκκλησιαστικής και κοινωνικής πρόνοιας και ευποιΐας. Έκτισε ναούς, νοσοκομεία, γηροκομεία, πτωχοκομεία και δημιούργησε ταμεία για τις άπορες χήρες και τα ορφανά. Έδινε δε, ο ίδιος το παράδειγμα της διακονίας επισκεπτόμενος συχνά, διακονώντας και περιποιούμενος προσωπικά τους πάσχοντες αδελφούς του. Επί βασιλείας Λέοντος του Ε`, όταν αναζωπυρώθηκε ο αγώνας των εικονομάχων και ξεκίνησε νέος διωγμός κατά των εικονολατρών χριστιανών, ο άγιος καταδικάστηκε σε εξορία, όπου μαζί και με άλλους αρχιερείς και πιστούς υπέμενε αγόγγυστα τα δεινά, τις στερήσεις και τις κακουχίες της εξορίας. Προσευχόταν αδιαλείπτως για τον θρίαμβο της ορθοδοξίας, τον οποίον όμως δεν αξιώθηκε να δει διότι το 840 παρέδωσε την άγία του ψυχή. Λίγα χρόνια αργότερα το Ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στη Νικομήδεια και εναποτέθηκε στο Ναό που ο ίδιος έκτισε.

[Athanasios]

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ


(Φορητή εικόνα της Ι.Μ. Βατοπαιδίου)

Oι άγιοι Τεσσαράκοντα, κατάγονταν από διαφορετικά μέρη ήταν όμως στρατιώτες στο επίλεκτο τάγμα του Λικινίου. Όταν εκείνος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών συνελήφθησαν, γιατί με παρρησία διακήρυτταν την ακλόνητη πίστη τους και οδηγήθηκαν στον έπαρχο Αγρικόλα. Εκείνος στην αρχή επαίνεσε την στρατιωτική τους αξία και τιμή και τους υποσχέθηκε αξιώματα και πλούσιες αμοιβές, εάν αρνούνταν την πίστη τους και θυσιάσουν στο είδωλα. Παρά τις πιέσεις οι άγιοι εξακολούθησαν με γενναιότητα και παρρησία, να ομολογούν την πίστη τους στο Σωτήρα Χριστό και την αλήθειά του. Όταν όμως ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι ματαιοπονεί, διέταξε να τούς βασανίσουν και εν συνεχεία να τούς ρίξουν στο παγωμένα νερά μίας λίμνης στη Σεβαστεία. Στη διάρκεια του σκληρού αυτού μαρτυρίου ένας μόνο λιγοψύχησε και εγκατέλειψε τη λίμνη. Τη θέση του όμως πήρε ο φρουρός, ο οποίος είδε τούς στεφάνους του μαρτυρίου πάνω από τα κεφάλια τους. Oμολόγησε κι εκείνος το Χριστό αφού μπήκε στη λίμνη μαζί με τούς άλλους 39, λαμβάνοντας και αυτός τον ουράνιο στέφανο του μαρτυρίου. Σύμφωνα με τούς Παρισινούς κώδικες 1575 και 1476 τα ονόματα των αγίων ήταν: Κυρίων, Κάνδιδος, Δόμνος, Ευτύχιος Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Αγίας Ησύχιος, Ευνοϊκός, Μελίτων, Ηλιάδης, Αλέξανδρος, Σακερδών, Ουάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ηράκλειος, Ευδίκιος, Ιωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος, Ουαλέριος, Νικόλαος, Αθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισσίνιος, Λεόντιος, Αέτιος, Ακάκιος, Δομετιανός, Γοργόνιο, Ιουλιανός και Αγλάϊος ο καπικλάριος.

[Athanasios]

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ


O όσιος Αλέξιος, γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονωρίου. Οι γονείς του ονομαζόταν Ευφημιανός και Αγλαΐα. Ήταν πλούσιοι και καταγόταν από αρχοντική γενιά. Όμως με μεγάλη γενναιοδωρία διέθεταν την τεράστια περιουσία τους για την ανακούφιση των πτωχών, των ορφανών και των αδυνάτων. Από μικρή ηλικία ο όσιος ένοιωσε την επιθυμία να υπηρετήσει τον Κύριο. Όμως ο πατέρας του τον ανάγκασε να νυμφευθεί. Συμφώνησε όμως με τη μέλλοντα σύζυγό του να διατηρήσουν την παρθενία τους, γι` αυτό και την ώρα του γάμου έφυγε κρυφά από τη Ρώμη και κατέφυγε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας όπου έζησε δεκαοκτώ έτη φορώντας φθαρμένα και παλαιά ενδύματα και εμπνεόμενος από την αγάπη και την φιλευσπλαχνία των χριστιανών της περιοχής. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του και εγκαταστάθηκε κοντά στο πατρικό του σπίτι. Ήταν ακόμη στη ζωή οι γονείς του, οι οποίοι όμως δεν τον αναγνώρισαν. Όταν πλησίασε το μακάριο τέλος του έγραψε σ` ένα κομμάτι χαρτί το όνομα του και την καταγωγή του. Μετά την κοίμησή του ο αυτοκράτορας Ονώριος διάβασε το σημείωμα και αποκαλύφθηκε ποιος ήταν. Ήταν ένας άνθρωπος του Θεού.

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ


Ο άγιος Ιερομάρτυρας Βασίλειος, έζησε στο χρόνια του δυσεβούς αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη. Κάποιοι ειδωλολάτρες τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Σατουρνίνο, ότι ειρωνευόταν και κατηγορούσε τις πρωτοβουλίες και τις ενέργειες του Ιουλιανού κατά της Εκκλησίας. Κλήθηκε και διατάχθηκε από τον έπαρχο να αποκηρύξει δημόσια την πίστη του στο Χριστό. Στην επίμονη άρνησή του πιστού πρεσβύτερου, ο Σατουρνίνος τον φυλάκισε και τον βασάνισε. Λίγες ημέρες αργότερα έφθασε στην ’γκυρα ο Ιουλιανός, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε τη στάση του Βασιλείου, διέταξε να τον φέρουν μπροστά του. Όταν όμως διαπίστωσε το αγωνιστικό φρόνημα, του αγίου και τη βαθύτατη και ακλόνητη πίστη του, διέταξε το θάνατό του με μαρτυρικό τρόπο χαρίζοντάς του την ουράνια γαλήνη και ευδαιμονία.

[Athanasios]

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΤΡΩΝΑ


Η αγία μάρτυς Ματρώνα, έζησε τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και ήταν υπηρέτρια της συζύγου ενός Ιουδαίου αξιωματούχου, που ονομαζόταν Παντίλλα. Χωρίς να το γνωρίζουν οι κύριοι της, η Ματρώνα έγινε χριστιανή και κάθε Κυριακή αφού συνόδευε την Εβραία κυρία της μέχρι την είσοδο της συναγωγής, στη συνέχεια μετέβαινε να εκτελέσει τα χριστιανικά της καθήκοντα, στη χριστιανική εκκλησία. Οι άλλες υπηρέτριες, οι οποίες την φθονούσαν, διότι είχε την εύνοια της Παντίλλας, την κατασκόπευσαν και την πρόδωσαν. Η δυσεβής Εβραία κάλεσε τη Ματρώνα για να της πει εάν οι κατηγορίες αληθεύουν. Η αγία τότε με περισσό θάρρος ομολόγησε την πίστη της. Έξαλλη η Εβραία διέταξε να τη δείρουν ανελέητα και να τη ρίξουν στη φυλακή, όπου μετά από κακουχίες παρέδωσε την άγια ψυχή της στο δίκαιο μισθαποδότη. Όμως και η σκληρή Παντίλλα τιμωρήθηκε, καθώς έπεσε κατά λάθος από το τείχος και σκοτώθηκε.

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ


Ο άγιος Ζαχαρίας, ήταν επίσκοπος Κορίνθου, αλλά συκοφαντήθηκε από τούς Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς κατά την εκστρατεία του Μοροζίνη στην Ελλάδα. Γι` αυτό το λόγο, συνελήφθη και αφού βασανίστηκε σκληρά, οδηγήθηκε στο κριτή, ο οποίος τον προέτρεψε να αρνηθεί την πίστη του. Ο Ζαχαρίας αρνήθηκε πεισματικά γι` αυτό καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά. Οι χριστιανοί όμως της Κορίνθου κατόρθωσαν αφού προσέφεραν ένα αξιόλογο χρηματικό ποσό να μετατρέψουν τον φρικτό αυτό τρόπο της θανατικής καταδίκης. Έτσι αποκεφαλίστηκε στη Κόρινθο, στις 30 Μαρτίου 1684. Ήταν Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ


O άγιος Υπάτιος ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγ. Κωνσταντίνου και συμμετείχε στην Α` Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Διακρίθηκε για την ορθόδοξη πίστη του και την σφοδρή του πολεμική έναντι των δυσεβών αιρετικών και δη αρειανών. Η επιτυχία αυτής της πολεμικής, εξήγειρε τούς πληγέντες, οι οποίοι ζητούσαν την εξόντωσή του. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποίησαν πληρωμένους ειδωλολάτρες, οι οποίοι σε κάποια κρημνώδη περιοχή κτύπησαν τον άγιο μέχρι θανάτου χαρίζοντάς του όμως αντί της επίγειας, την ουράνια ζωή και δόξα.

[Athanasios]

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ


O όσιος Ακάκιος γεννήθηκε περί το 431και χειροτονήθηκε επίσκοπος Μελιτίνης. Όταν συντάραξε την αυτοκρατορία και την εκκλησία η αίρεση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ο όσιος διακρίθηκε για την επιμονή του στην χριστιανική πίστη, την οποία προσπάθησε να φυλάξει ανόθευτη από τις αιρετικές κακοδοξίες, και την ενημέρωση και προστασία του ποιμνίου του. Για το λόγο αυτό συνέγραψε σπουδαιότατες αντιαιρετικές πραγματείες εκ των οποίων σώζεται μία, η οποία εξεφωνήθη στη Έφεσο. Διακρίνεται για το πάθος με το οποίο ο άγιος στηρίζει τις θέσεις και απόψεις του και την βαθιά θεολογική του γνώση.