Βίοι Αγίων

Βίοι Αγίων, Θαύματα, Κείμενα, Λόγοι και Εικόνες

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:48 am

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ & ΖΗΝΩΝ οι Απόστολοι

Ό 'Αρίσταρχος, είχε τη μεγάλη τιμή να χρηματίσει συνεργάτης του απ. Παύλου, (πρός φιλήμ. α', 23) και συναιχμάλωτός του (Κολοσσ. δ', 10). Κατόπιν διέπρεψε και σαν επίσκοπος Άπαμείας στη Συρία. Ό Μάρκος, πού δεν είναι βέβαια ό Ευαγγελιστής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Βύβλου και έδρασε αποστολικά. Όπως μάλιστα του Πέτρου (Πράξ. ε', 15), έτσι και αυτού ή σκιά μόνη όταν έπεφτε στους ασθενείς τους θεράπευε. Ό Ζήνων, είναι ό ίδιος με τον νομικό Ζηνά, πού σα γνήσιος και ευδόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, βοήθησε γι' αυτό και στην Κρήτη μαζί με τον Άπολλώ. Γι' αυτό και ό απ. Παύλος τόσο συγκινητικά και φιλόστοργα συνιστά στον Τίτο, να τους φροντίσει τόσο πολύ, ώστε να μη τους λείψει τίποτα (Τίτ. γ'. 13). Ό Ζήνων, διέπρεψε και σαν επίσκοπος Διοσπόλεως.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:48 am

Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ η νεομάρτυς

Καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ό πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλ' ή μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Άκυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, ή Άκυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και ή μητέρα της, πού την παρότρυνε σ' αυτό. Ή Άκυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764.


Άπολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Άκυλίναν την θείαν άνευφημήσωμεν, οία θεόφρονα κόρην και Άθληφόρον Χριστού· τη αγάπη γαρ αυτού πίστει ήνδρίσατο, και καθείλε τον έχθρόν, δι' αγώνων ιερών και δόξης τυχούσα θείας Χριστώ τω Λόγω πρεσβεύει, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:48 am

Ο ΟΣΙΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ ό Ομολογητής

Εικόνα

Κατείχε μεγάλη κοινωνική θέση στο Ικόνιο, αλλά και μεγάλες χριστιανικές αρετές. Όταν, λοιπόν, ό αυτοκράτωρ Αύρηλιανός (270-275) εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, ό έπαρχος Ικονίου συνέλαβε το Χαρίτωνα από τους πρώτους. Τα βασανιστήρια πού υπέστη ήταν σκληρά. Όμως ό Χαρίτων ' έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Στο διάστημα δε πού βρισκόταν στη φυλακή, ό Αύρηλιανός δολοφονήθηκε. Ό Διάδοχος του Πρόβος σταμάτησε το διωγμό κατά της Εκκλησίας και ό Χαρίτων απελευθερώθηκε. Αποφάσισε, τότε, να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Άλλα στο δρόμο συνελήφθη από ληστές, πού τον οδήγησαν στο κρησφύγετο τους. Όταν έφθασαν στη σπηλιά τους, έφαγαν και ήπιαν. Άλλα το κρασί ήταν δηλητηριασμένο και πέθαναν όλοι. Τότε, ή σπηλιά εκείνη των ληστών μετατράπηκε από τον όσιο σε εκκλησία του θεού. Ή φήμη του Χαρίτωνα έφερε κοντά του πολλούς μαθητές. Τους κυβερνούσε με στοργή και τους προήγαγε σε υψηλές βαθμίδες αρετής. Ποθώντας, όμως, περισσότερη ησυχία, όρισε διάδοχο του στο μοναστήρι και αναχώρησε στην έρημο, οπού ασκήτεψε μέσα σε διάφορα σπήλαια. Όταν πλησίασε το τέλος του, επέστρεψε στο αρχικό του μοναστήρι, κοντά στους αγαπημένους του μαθητές, τους οποίους είχε οδηγήσει "επί ζωής πηγάς υδάτων"1. Δηλαδή τους είχε οδηγήσει σε πηγές νερών, πού είναι γεμάτα ζωή. Εκεί, λοιπόν, παρέδωσε ήσυχα και ειρηνικά την ψυχή του στο Θεό.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, ζ' 17.


Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χαρίτων του Πνεύματος, καταυγασθείς ταίς αύγαίς, φωστήρ έχρημάτισας, της εναρέτου ζωής, Χαρίτων μακάριε* συ γαρ ομολογία, αληθείας έμπρέψας, έλαμψας εν έρήμω, εγκράτειας τοις πόνοις. Διό των εύφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:49 am

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ό Αναχωρητής

Εικόνα

Ήταν άνθρωπος πού καλλιεργούσε "ύπομονήν, πραότητα". Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα, από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Τη μητέρα του έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο. Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ό Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από 'κει στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ό Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ό Γεράσιμος, ό Κυριάκος επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση πού έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά. Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου. Εκείνο πού τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ό γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι' αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ό Κυριάκος, έφυγε κι από 'κει και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Τελικά, πέθανε 107 χρονών, και σε όλους έμεινε ή ενθύμηση του ασκητή, πού έδειχνε "πραότητα προς πάντας ανθρώπους"2. Πραότητα, δηλαδή, σ' όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.
1. Α' προς Τιμόθεον, στ' 11 2. Προς Τίτον, γ' 2.


Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ ήκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον, έπολιτεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε· συ γαρ εν ταις έρήμοις, προσχωρών θείω πόθω, σκίλλη πίκρα την πάλαι, πικράν γεύσιν άπώσω. Δίο Κυριακέ θεοφόρε, άξίως δεδόξασαι.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:49 am

Η ΑΓΙΑ ΓΟΥΔΕΛΙΑ (ή Γοβδελία)

Ήταν Περσίδα χριστιανή απόστολος, πού κατάφερε να φέρει πολλούς απίστους στο δρόμο της δια Χριστού σωτηρίας. Έζησε τον τέταρτο μετά Χριστόν αιώνα, όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ό Σαπώρ. Επειδή δυναμικά εκτελούσε το Ιεραποστολικό της έργο, τη συνέλαβαν και την έκλεισαν για πολλά χρόνια στη φυλακή. ΟΙ εκεί κακοπάθειές της υπήρξαν φοβερές. Μόνο ή θεία χάρη την ενίσχυσε, ώστε να κατανικήσει την υγρασία, το σκοτάδι και τις συχνές στερήσεις και αυτού του νερού. 'Αλλ' όλα αυτά τα μακροχρόνια βάσανα, δεν ελάττωσαν καθόλου τη φωτιά της πίστης και τη φλόγα της γενναιότητας της. Κατόπιν της έγδαραν το κεφάλι, χωρίς να υποκύψει ή καρτερία της. Τελικά πέθανε με σταυρικό θάνατο.

(Νομίζω πώς εδώ, με την πάροδο του χρόνου, έγινε σύγχυση μεταξύ των Συναξαριακών πηγών. Δηλαδή, ό παρακάτω Άγιος Γοβδελαάς έγινε, από λάθος αντιγραφές, Γουδελία ή Γοβδελία με πανομοιότυπη βιογραφία. Ενώ άλλες πηγές αναφέρουν, ότι πράγματι υπήρξε μάρτυς Γουδελία, πού μαρτύρησε δια ξίφους χωρίς άλλα βιογραφικά στοιχεία, πού όμως είναι περισσότερο πιθανό και αποδεκτό).



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:50 am

ΑΓΙΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑΣ ό Νέος Οσιομάρτυρας, από τη Ρόδο.

Εικόνα

Ήταν γιος Ιερέα από τη Ρόδο. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, ότι έβρισε τον Μωάμεθ. Αμέσως συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στις αρχές, πού τον εκβίαζαν να έξωμόσει. Ό Μαλαχίας έδειξε μεγάλο θάρρος, με το όποιο εξήγειρε την οργή των Τούρκων, οι όποιοι αφού τον μαστίγωσαν, τρύπησαν τους αστραγάλους του και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Μετά από μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, οδηγήθηκε ό μάρτυρας έξω από την πόλη, όπου σουβλίστηκε και κάηκε πάνω σε αναμμένη φωτιά. Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στις 29 Σεπτεμβρίου 1500.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:50 am

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ό Ιερομάρτυρας επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας

Ο Γρηγόριος ήταν γιος του Άνάκ, πού ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ό Άνάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Άρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Άλλα οι σατράπες της Αρμενίας έκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Άνάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, πού ένας ήταν ό Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ό γιος του φονιά Άνάκ, Γρηγόριος, και ό γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ό Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), πού μεταξύ άλλων λένε: "τελείων δε εστίν ή στερεά τροφή, των δια την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων προς διάκρισιν καλού τε και κακού"1. Δηλαδή, ή στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, πού από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισθητήρια γυμνασμένα στο να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και κακού. Γυμνασμένος, λοιπόν, και ό Γρηγόριος στη διάκριση, όχι μόνο δεν αποστράφηκε τον Τηριδάτη, αλλά τον πλησίασε με αγάπη, αποδοκίμασε την πράξη του πατέρα του και τον βοήθησε σε κάποια ασθένεια του. Όταν αργότερα ό Τηριδά-της έγινε βασιλιάς Αρμενίας, βασάνισε φρικτά τον Γρηγόριο (πού τότε ήταν επίσκοπος Αρμενίας). Ό Θεός, όμως, επέτρεψε να γίνει ό Τηριδάτης σχιζοφρενής. Άλλα δια των προσευχών του Γρηγορίου θεραπεύθηκε, μετανόησε και βαπτίσθηκε χριστιανός με όλο του το έθνος. Ί.πρός Εβραίους, ε' 14.


Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τη γεωργία, ένεούργησας, βροτών καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου έπίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Πέμ Αύγ 23, 2012 9:50 am

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΡΙΨΙΜΙΑ (ή Ριψίμη), ΓΑΪΑΝΗ και άλλες 32 ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

Ή Ριψιμία μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304). Ήταν όμορφη στο σώμα και σεμνή στο ήθος (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, πού λέγεται ότι ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ό βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλ΄ ή αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ό όποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. ΟΙ απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, οι βάρβαροι, της έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έκοψαν τη γλώσσα της και στο τέλος έκοψαν το σώμα της σε μικρά κομμάτια. Έτσι ή Αγία Ριψιμία, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον στεφανοδότη Χριστό. Μαζί όμως με τη Ριψιμία, μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια και ή γερόντισσα Γαΐανή, καθώς και 32 Παρθενομάρτυρες. Άλλοι αναφέρουν ότι, μαζί με τις Αγίες αυτές μαρτύρησαν και 70 άνδρες, πού κρύβονταν σ' εκείνα τα μέρη.



Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Βίοι Αγίων

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Κυρ Ιούλ 22, 2018 11:02 am

Athanasios έγραψε:Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Εικόνα

Η αγία μυροφόρος και ισαπόστολος Μαρία η Μαγδαληνή καταγόταν από τα Μάγδαλα. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα δαιμόνια που την ενοχλούσαν και στην συνέχεια έγινε μαθήτρια του. Η Μαρία η Μαγδαληνή, ακολούθησε τον Χριστό έως το πάθος Του, έγινε μυροφόρος, είδε πρώτη την Ανάσταση, όταν αργά την νύχτα του Σαββάτου είδε τον άγγελο που κύλησε την πέτρα από την θύρα του μνημείου. Επίσης μόλις ξημέρωσε, ενώ στέκοταν κοντά στο μνημείο, είδε δύο αγγέλους με λευκά να κάθονται στο μνημείο και μετά είδε τον Χριστό, ο οποίος μάλιστα επειδή τον πέρασε για τον κηπουρό, της είπε " Μη μου άπτου" (μην με αγγίζεις). Μετά την ανάληψη του Κυρίου, η Μαρία πήγε στην Έφεσο στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Εκεί εκοιμήθη και ενταφιάστηκε.


Μαγδαληνή Ζ. Τσιτσιπάτη M.D., υπ. Διδάκτωρ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ
Συγχύσεις και πλάνες γύρω από το πρόσωπο της αγίας Μαρίας Μαγδαληνής

Εικόνα

Ο Κέλσος, γνωστός αντιεκκλησιαστικός συγγραφέας της ύστερης αρχαιότητας, στο έργο του με τίτλο «Λόγος ἀληθής», το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα, καταγγέλλει τους χριστιανούς ως φαντασιόπληκτους, ψεύτες και απατεώνες, οι οποίοι επεδίωκαν τον εντυπωσιασμό, με λίγους αξιόπιστους μάρτυρες. Για να αποδείξει μάλιστα ότι η Ανάσταση του Κυρίου συνιστά τερατώδη μύθο, ενάντιο σε κάθε λογική, σημειώνει ότι, ενώ ο Αναστάς έπρεπε να εμφανιστεί σε όσο το δυνατόν περισσότερους, αφού η μαρτυρία των περισσοτέρων έχει μεγαλύτερη αξία, Εκείνος κρυβόταν και εμφανίστηκε μόνον «ενί μόνω γυναίω και τοις εαυτού θιασώταις κρύβδην». Η μαρτυρία της Μαγδαληνής έχει επομένως κατά τον Κέλσο μηδενική αξία, όχι μόνο γιατί προέρχεται από γυναίκα, αλλά και διότι είναι μεμονωμένη μαρτυρία μιας γυναίκας η οποία δεν έχει καμία νομική αξία, καμία ισχύ που θα μπορούσε να την κάνει έγκυρη και πειστική.
Η σύγχυση όμως γύρω από το πρόσωπο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής ξεκινάει επίσης από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και συγκεκριμένα από το γεγονός της μυρώσεως του Ιησού, που αναφέρεται από τους Ευαγγελιστές. Αρκετοί μελετητές, που δεν γνώριζαν την εκκλησιαστική παράδοση, προσπάθησαν να ταυτίσουν τη Μαρία τη Μαγδαληνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, με την ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, ζητώντας συγχώρεση. Το ότι δεν ταυτίζεται η Μαγδαληνή με τις άλλες γυναίκες αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο 8, 2 αναφέρεται με το όνομά της ενώ της αμαρτωλής γυναίκας δεν αναφέρει καθόλου το όνομά της, παρόλο που έχει δείξει μετάνοια και αξιώθηκε να ακούσει από τον Κύριο ότι: «είπεν δε αυτή· αφέωνταί σου αι αμαρτίαι» και «είπεν δε προς την γυναίκα· η πίστις σου σέσωκέν σε, πορεύου εις ειρήνην». Αντίστοιχα περιστατικά συναντάμε και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου οι αδερφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία, Του προσφέρουν δείπνο έξι μέρες πριν από το Πάσχα. Οι Ευαγγελιστές προσπάθησαν να διαχωρίσουν τη Μαγδαληνή από τις υπόλοιπες Μαρίες, αναφερόμενοι σε αυτήν πάντα με το προσωνύμιο της γενέτειράς της.
Τα περιστατικά που αναφέρθηκαν παραπάνω αλλά και η ιδιότητα της Μυροφόρου, που είχε η αγία, έδωσαν την αφορμή στη δυτική παράδοση για μία σύγχυση σχετικά με το πρόσωπό της. Η πρώην άσωτη είναι άλλο πρόσωπο και η αγία Μαρία η Μαγδαληνή ήταν παρθένος.
Καθοριστικό ρόλο για την παρανόηση έπαιξε και η ραββινική φιλολογία, της οποίας οι συντάκτες του Ταλμούδ, ετυμολόγησαν το όνομά της από το migdala, που σημαίνει «πλέκω τρίχες». Την παρέστησαν ως μοιχαλίδα, που εγκατέλειψε τον σύζυγό της και ως φενοκοποιό, που κατασκεύαζε περούκες για παράλυτες γυναίκες.
Στα 1516 ο Ιάκωβος Lefevre εκδίδει έργο, το οποίο επικαλείται μαρτυρίες του Ωριγένη, του Ιωάννη Χρυσοστόμου και εν μέρει του Αμβροσίου Μεδιολάνων και του Ιερωνύμου, προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι λανθασμένη η γνώμη της δυτικής εκκλησίας περί μίας Μαρίας και περί μίας αλείψεως των ποδιών του Ιησού. Το έργο του Lefevre έφερε μεγάλες ταραχές και αρκετά έργα γράφτηκαν για να αποκρούσουν τις γνώμες του Lefevre προς υπεράσπιση της γνώμης της δυτικής εκκλησίας. Η ταύτιση των δύο γυναικών που άλειψαν με μύρο τον Ιησού ξεκινάει τον Β’ αιώνα. Πρώτος που ταύτισε τις γυναίκες είναι ο Τερτυλλιανός, ο οποίος όμως διαστέλλει από τα δύο πρόσωπα τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Το 550 μ.Χ. η ταύτιση αυτή επικυρώθηκε με τη σφραγίδα του πάπα αγίου Γρηγορίου Α’ του Μέγα (Διαλόγου).
Ο πάπας Γρηγόριος Α’ σε ένα ποιμαντικό του κείμενο, απευθυνόμενος προς του ιερείς του, φαίνεται να ταυτίζει τις τρεις γυναίκες. Το κείμενο της Ομιλίας του αφήνει να εννοηθεί ότι πρόκειται για προσωπική του γνώμη, η οποία δεν στηρίζεται ούτε στην Καινή Διαθήκη, ούτε στην αρχαιότερη παράδοση της Εκκλησίας. Από το σημείο αυτό και έπειτα η παρανόηση καθιερώθηκε στο δυτικό κόσμο. Πέρασε και στην Ανατολή χωρίς όμως αποδέκτες. Συνεχίστηκε μέχρι τις ημέρες μας, χωρίς όμως να γίνεται αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία τιμά την Μαρία Μαγδαληνή ως αγία, ισαπόστολο και μαθήτρια του Χριστού.
Την πλάνη στην Ανατολή την μετέφερε ο Θεοφάνης ο Κεραμεύς. Οι περισσότεροι όμως ανατολικοί πατέρες έχουν δεχτεί ότι δεν πρόκειται για τη Μαρία τη Μαγδαληνή αλλά για δύο άλλες γυναίκες, που είχαν το ίδιο όνομα.
Την άποψη ότι τρεις γυναίκες άλειψαν με μύρο τον Ιησού υποστηρίζουν: 1) Σεβήρος Αντιοχείας, 2) Φώτιος ο Μέγας, 3) σχολιαστής του Ευαγγελίου του Ιωάννη, 4) Θεοφύλακτος ο Βουλγαρίας και 5) Ευθύμιος Ζιγαβηνός. Αντίθετα την άποψη ότι ήταν δύο οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Ιησού υποστηρίζουν: 1) Ωριγένης, 2) Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 3) Βίκτωρ Αντιοχείας και 4) παλαιός σχολιαστής του Λουκά. Ο ιερός Αυγουστίνος σε θεολογικό του Λόγο δεν αναφέρεται στην περίπτωση της μυρώσεως παρά μόνο στη Μαρία του Λαζάρου. Επίσης ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων είναι υπέρ της διακρίσεως των προσώπων και χαρακτηρίζει την Μαγδαληνή παρθένο. Επιπλέον στη δυτική Εκκλησία, εκτός από τον άγιο Αμβρόσιο, υπέρ της διακρίσεως των προσώπων είναι ο άγιος Ιλάριος Πικτάβων, ο άγιος Ιερώνυμος και ο άγιος Αυγουστίνος, ο οποίος δέχεται δύο μυρώσεις από την αμαρτωλή γυναίκα σε διαφορετικές εποχές. Ο Ιερώνυμος, ο Αμβρόσιος και ο Ιλάριος δέχονται δύο μυρώσεις του Κυρίου, η μία στην κεφαλή Του και η δεύτερη στα πόδια Του.
Ο Μόδεστος Ιεροσολύμων και ο Μέγας Φώτιος τάσσονται επίσης υπέρ της διακρίσεως των προσώπων και τονίζουν την παρθενία της αγίας Μαγδαληνής.
Οι Διαμαρτυρόμενοι από την άλλη υποστηρίζουν ότι ήταν δύο διαφορετικά πρόσωπα.
Θα μπορούσαμε να πούμε συμπερασματικά ότι δύο είναι οι βασικοί λόγοι που η Μαγδαληνή ταυτίστηκε με την αμαρτωλή γυναίκα. Ο πρώτος λόγος είναι η ταύτισή της με την αμαρτωλή γυναίκα της διηγήσεως του Ευαγγελιστή Λουκά και ο δεύτερος λόγος είναι η λανθασμένη ερμηνεία της θεραπείας της από τα επτά δαιμόνια, τα οποία συνδέθηκαν με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ιησούς δεν μεταχειρίζεται τη δαιμονοπληξία ως ασθένεια ή ως αμαρτία και δεν κατηγορεί τους δαιμονισμένους, ούτε τους θεωρεί υπαίτιους για τη θλίψη τους αυτή. Επιπλέον στην Κ.Δ. γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ των δαιμονισμένων και των αμαρτωλών. Στη Δύση πήρε τη μορφή της πόρνης καθώς ο Κύριος την προσφώνησε τρυφερά «Μαρία» και εκείνη από την έντονη χαρά της όρμησε να του φιλήσει τα πόδια. Πρέπει να σημειώσουμε ότι στο δυτικό κλήρο από τις αρχές του 4ου αιώνα είχε επιβληθεί η υποχρεωτική αγαμία, οπότε τέτοιες «σκηνές» εύκολα θα μπορούσαν να παραποιηθούν και να προκαλέσουν λανθασμένες εντυπώσεις. Τέλος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πραγματικός λόγος της σύγχυσης που δημιουργήθηκε δεν ήταν η ίδια η Μαγδαληνή αλλά ο Ιησούς Χριστός με απώτερο σκοπό να κλονιστεί η πίστη των ανθρώπων.
Παρόλα αυτά και εν έτει 2017 ο πάπας Φραγκίσκος προσπαθεί να ανυψώσει και να αλλάξει την εικόνα που έχει μέχρι και σήμερα η Μαρία Μαγδαληνή στη δυτική εκκλησία, χαρακτηρίζοντάς την ως «απόστολο της ελπίδας» και έχοντας αναβαθμίσει και τη λειτουργική της τιμή στο επίσημο εορτολόγιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από απλή «μνήμη» σε «εορτή». Τούτο σημαίνει ότι ο εορτασμός της θα πραγματοποιείται στις 22 Ιουλίου, δηλαδή μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι αποκτά σημαντικότερο θεολογικό βάρος και δίνει ένα ακόμη στίγμα που προδικάζει και τη σταδιακή αναβάθμιση της γυναίκας.

Επιλεγμένη Βιβλιογραφία
Αμβρόσιος Μεδιολάνων, De Virginitate Liber Unus, PL 16, 269C-270A
Αυγουστίνος Ιππώνος, Sermo XCIX, PL 38, 595-602
Αυγουστίνος Ιππώνος, Sermo XCVIII, PL 38, 591-595
Θεοφάνης Κεραμεύς, Εις το τρίτον Εωθινόν, Ομιλία Λ’, PG 132, 629Α-642Α
Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφ. XXVI, PG 123, 435A -458C
Ιερώνυμος, Commentariorum in Evangelium Matthaei, Lib. IV, Cap. XXVI, PL 26, 190B-203D
Ιλάριος Πικτάβων, Tractatus in Psalmum CXXXII, PL 9, 745A-749C
Ωριγένης, Κατά Κέλσου, Β’, PG 11, 791C-920C
Ωριγένης, Σχόλια εις κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, PG 13, 1599D-1800B
Ιω 12, 1-3
Ιω 12, 1-8
Ιω 9, 3
Λκ 7, 36-38
Λκ 7, 48
Λκ 7, 50
Μκ 14, 3
Μκ 14, 9
Μτ 26, 6-13
Μτ 26, 6-7
Παπαδόπουλος, Χρυσόστομος, «Τί ἱστορείται εν τοις ευαγγελίοις περί τῆς Μαρίας Μαγδαληνῆς», Ιερός Σύνδεσμος 156, Αθήνα 1911, σελ. 4-5
Τσιτσιπάτη, Μαγδαληνή, Ζ., Η παρουσία της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στον ελληνικό χώρο, εκδ. Ostracon Publishing, Θεσσαλονίκη 2018

Πηγή: http://www.pemptousia.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 12 και 0 επισκέπτες

cron