Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

Θαύματα με τη βοήθεια της πίστεως στην Αγάπη του Θεού. Θαύματα με τις πρεσβείες τις Παναγίας και των Αγίων.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Domna
Δημοσιεύσεις: 340
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 6:36 pm

Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Αθήνα

Δημοσίευσηαπό Domna » Τετ Αύγ 22, 2012 8:07 pm

Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Αθήνα
15 Φεβρουαρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Εικόνα

Ένα πρόσφατο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Αθήνα

Την 7.11.2006 εισήχθη για θεραπεία στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο ή ασθενής Μ.Φ., ετών 68, από τον Θεολόγο Σπάρτης.

Ή ασθενής παρουσίαζε παροδικά κρίσεις με απώλεια της οράσεως (έχανε το φως) του δεξιού οφθαλμού λόγω μεγάλης στένωσης της καρωτίδας αρτηρίας, διότι ό οφθαλμός της δεν αίματωνόταν αρκετά.

Αφού έγινε όλος ό προεγχειρητικός της έλεγχος καί εξετάσθηκε και από νευρολόγο (Γ.Σ.) χωρίς να διαπιστωθούν παθολο­γικά ευρήματα, με γενική αναισθησία χειρουργήθηκε στις 8.11.2006, ή καρωτίδα ανοίχθηκε, καθάρισε καί κλείσθηκε πά­λι. Έγινε, όπως επιστημονικά λέγεται, ένδαρτηριεκτομή της καρωτίδας καί ή ασθενής οδηγήθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Ή ασθενής ξύπνησε από τη νάρκωση, ήταν όμως συγχυτική καί διε­γερτική καί ή επικοινωνία μαζί της ήταν πρακτικά αδύνατη.

Δεν καταλάβαινε καί δεν συνεργαζόταν μαζί μας, αλλά με το δεξί χέρι καί πόδι προσπαθούσε να πετά­ξει τους όρους. Το αριστερό χέρι καί πόδι είχαν πλήρη παραλυσία.
Η σοβαρή πνευματική διαταραχή, σε συνδυασμό με την ημιπληγία αριστερά, μας υποχρέωσε να κάνουμε άμεσο έλεγχο της κυκλοφορίας του εγκεφάλου με αγγειογραφία, ή οποία, όπως ό ακτινολόγος (Καθηγητής Δ.Κ.) διέγνωσε, δεν παρουσίαζε καμία απόφραξη των αγγείων καί ή κυκλοφορία ήταν ελεύθερη στην περιοχή πού είχε χειρουργηθεί.

Ή σοβαρή κατάσταση της ασθενούς όμως μας είχε ανησυχήσει, γι’ αυτό οδηγήθηκε πάλι στο χειρουργείο, όπου ό έλεγχος του εγχειρητικού πεδίου απέδειξε ότι ήταν ανέπαφο καί με πολύ καλές σφύξεις ή αρτηρία.

Για να ελεγχθεί καί το εσωτερικό της καρωτίδας, έγινε διάνοιξη του αγγείου, το οποιο όμως ήταν καί εσωτερικά ανέπαφο.

Χρησιμοποιώντας ένα μικρό συνθετικό έμβάλωμα συνερράφη ή καρωτίδα καί το υπόλοιπο εγχειρητικό πεδίο, και ή ασθενής οδηγήθηκε περί την 3η μεσημβρινή πάλι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Η αναισθησιολόγος (Επικ. Καθηγήτρια Ε.Α.) συνέστησε να μείνει ή άρρωστη σε καταστολή (βαθύ ύπνο) στο αναπνευστικό μηχάνημα, παρακολουθώντας τα ζωτικά σημεία (πίεση, σφύξεις, αναπνοή κ.ά.) στις οθόνες έλεγχου, προκειμένου να σταθεροποιηθεί καί να επιχειρήσουμε αφύπνιση το βράδυ ή την άλλη μέρα το πρωί.

Περί την 7η βραδινή ώρα, δοκιμαστική μείωση των αναισθητικών φαρμάκων, προκειμένου να εκτιμηθεί ή κατάσταση της, οδήγησε την ασθενή σε διέγερση καί έντονη ανησυχία, όπως τίς πρωινές ώρες μετά το πρώτο χειρουργείο, ώστε οι γι­ατροί της Μονάδος να την καταστείλουν (κοιμήσουν) καί πάλι με φάρμακα.

Οι ώρες περνούσαν καί σε λίγο θα εορτάζαμε τη μνήμη του αγίου Νεκτα­ρίου. Δεδομένου ότι την άλλη ήμερα το πρωί 6:45 είχα απλό προγραμματισμένο χειρουργείο καί δεν θα μπορούσα να εκκλησιαστώ στο ναό του Αγίου Νεκταρί­ου στο Αρεταίειο Νοσοκομείο (ένα μικρό ναό, τον όποιο ό ίδιος είχα φτιάξει στη μνήμη του Αγίου καί είχε αγιογραφηθεί αποκλειστικά με θαύματα του Αγίου, ό όποιος είχε κοιμηθεί έκει θαυματουργικά «θεραπεία του παραλυτικού» στο δωμά­τιο 2 της Χειρουργικής Κλινικής πού είχα την τιμή καί την ευλογία τα τελευταία χρόνια να διευθύνω), αποφάσισα να εκκλησιαστώ στον περικαλλή ναό του Αγίου Νεκταρίου με’ την εξαίρετη χορω­δία στο Ν. Ηράκλειο, πού είχε ολονυχτία.

Στο ευγενικό τηλεφώνημα του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Γραμματέως της Αρχιεπισκοπής, για λειτουργία στο ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, με λύπη μου είχα απαντήσει αρνητικά, έχοντας αφυπηρετήσει από 3μήνου από το Πανεπιστήμιο καί μη έχοντας αρμοδιότητες στη Διοίκηση.

Στο Ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Ν. Ηράκλειο έφθασα περί την 11:30 νυχτερι­νή, ψυχικά συντετριμμένος καί πνευματι­κά προβληματισμένος για την κατάσταση της ασθενούς καί την άγνωστη εξέλιξη της. Παρακάλεσα τον Άγιο να παρέμβει βοηθώντας την άρρωστη, ήξερα όμως την αναξιότητά μου καί δεν πίστεψα ούτε λεπτό ότι ό Άγιος θα ήσχολείτο με’ το πρόβλημα μου.

Αφού κοινώνησα την 2:35 πρωι­νή, με το τέλος της Θείας Λειτουργίας εγκατέλειψα το ναό, πάντα ανήσυχος καί προβληματισμένος για την άρρωστη.

Το πρωί του αγίου Νεκταρίου 6:45, είχα όπως προανέφερα χειρουργείο στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο (ασθενής Μ.Π.), έχοντας το κλειδί του ναού του Αγίου Νεκταρίου.
Ακριβώς 6:30 πρωινή, πέρασα από το Αρεταίειο, άνοιξα το ναό, προσκύνησα τον Άγιο, ζήτησα καί πάλι τη βοήθεια του καί πήγα καί χειρούρ­γησα, έχοντας περίεργη καί ιδιόρρυθμη συμπεριφορά, όπως οί γιατροί πού με βοηθούσαν (Θ.Γ. και Β.Σ.) έλεγαν αργότερα μεταξύ τους καί εμμέσως κάποιοι άλλοι μου μετέφεραν.

Περί την 9η πρωινή, ή ασθενής, ή οποία καθ’ όλο το 24ωρο εύρίσκετο σε καταστολή στη Μονάδα Εντατικής Θε­ραπείας του Θεραπευτηρίου μπήκε στη διαδικασία αφύπνισης. Ώ του θαύμα­τος! Ή ασθενής ξύπνησε, είχε θαυμάσια επικοινωνία με το περιβάλλον, κινούσε ελεύθερα όλα τα άκρα (χέρια καί πόδια) πήρε το πρόγευμα της κανονικά σαν να μην είχε συμβεί τίποτε.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, περί την 7η βραδινή ώρα, ό εφημερεύων για­τρός Θ. Τ. με’ πήρε τηλέφωνο καί μου λέει: «Κύριε Καθηγητά, ή ασθενής περπατά στο διάδρομο, κάνει τον περίπατο της καί θέλει να σας μιλήσει στο τηλέφωνο».
Πράγματι μου έδωσε την ασθενή στο τηλέφωνο, ή οποία μου είπε; «Γιατρούλη μου, είμαι μια χαρά καί θέλω να σας φιλήσω τα χρυσά σας χεράκια».
Συγκινημένος την ευχαρίστησα από την άλλη μεριά του τηλεφώνου, γεμάτος από αισθήματα ευγνωμοσύνης στον Άγιο μας…

Το θαύμα είχε γίνει. Ό Άγιος πα­ρενέβη άλλη μια φορά προς Δόξαν του Κυρίου μας. Ποιος άραγε συγκίνησε τον Άγιο, ώστε να προστεθεί άλλη μια θαυ­ματουργός παρουσία του; Ό ιερεύς του χωρίου Θεολόγος, πού, όπως ή ασθενής μου είπε, προσηύχετο γι’ αυτήν, ή αγία ψυχή της ασθενούς, ή οποία φαίνεται να ευλαβείται του Κυρίου μας -είναι αδελφή δύο ιερέων- ή ή αυτόματη επίσκεψη του αγίου Νεκταρίου δηλώνοντας θαυμα­τουργικά άλλη μια φορά την παρουσία του την ήμερα της αγίας μνήμης του, το έτος 2006.
Ας σημειωθεί ότι καί ή αξονική τομο­γραφία του εγκεφάλου την τρίτη μετεγχειρητική ήμερα δεν έδειξε καμία βλάβη εγκεφάλου. Ή ασθενής εγκατέλειψε υγιής το θεραπευτήριο καί βρίσκεται πάλι στο χωριό της, τον Θεολόγο Σπάρτης.

Πηγή: Άπαντα Ορθοδοξίας (αναδημοσίευση vatopaidi.wordpress.com)



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Εμφάνιση του Αγίου Νεκταρίου μετά την κοίμησή του

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Αύγ 22, 2012 10:35 pm

Εμφάνιση του Αγίου Νεκταρίου στη Ρουμανία μετά την κοίμησή του
Τετάρτη, 09 Νοέμβριος 2011

Εικόνα

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων. Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό. Εν τω μεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.

Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν. Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν: πως ήρθες στο χωρίο αφού ο πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει; Τότε ο ιερέας τους είπε αυτό δεν θέλατε; δεν θέλατε ιερέα; Να ήρθα.

Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου ιερέα. Ο Ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό λειτουργούσε τους κοινωνούσε.

Μια μέρα καλεί του χωρικούς και τους λέγει ότι: θα φύγω τελείωσε η αποστολή μου. Τότε το χωριό αναστατώθηκε, τώρα που ήρθες θα φύγεις; Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και επέμενε στην απόφασή του. Αφού οι χωρικοί κατάλαβαν ότι δεν γινόταν τίποτε τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του και τον κατευόδωσαν.

Μετά από μέρες πήγαν στον Πατριάρχη να τον ευχαριστήσουν που τους έστειλε παπά και να του πουν όταν μπορέσει να τους ξαναστείλει κάποιον ιερέα, αλλά ο πατριάρχης δεν ήξερε τίποτε. Τους είπε ότι εγώ δεν έστειλα κανέναν παπά γιατί δεν έχω, όμως περιμένετε μήπως ο πρωτοσύγκελος, σας έστειλε κάποιον για να σας εξυπηρετήσει. Πήρε τηλέφωνο τον πρωτοσύγκελο αλλά ούτε αυτός είχε στείλει κανέναν.

Ο πατριάρχης τους είπε:
- τι έκανε αυτός ο ιερέας στην ενορία;
οι χωρικοί είπαν:
- μας πάντρεψε, μας βάπτισε, μας έκανε τις κηδείες των γονέων, μας έκανε ότι κάνει ένας παπάς.
- Καλά, είπε ο πατριάρχης, δεν σας έδινε χαρτιά δεν έγραφε τα μυστήρια;
- βεβαίως, είπαν οι χωρικοί, μας έδινε χαρτιά και τα καταχώρισε στα βιβλία του Ναού.
- δεν είδατε τι έγραφε; και πως υπέγραφε με τι όνομα;
- όλα τα στοιχεία δέσποτα τα έγραφε στα ρουμανικά πολλά γράμματα δεν ξέρουμε γιατί την υπογραφή την έβαζε σε άλλη γλώσσα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Ο πατριάρχης παρακάλεσε να πάνε να φέρουν τα βιβλία για να δει ποιος ήταν αυτός ο κληρικός. Όταν του πήγαν τα βιβλία ο πατριάρχης έμεινε έκθαμβος δεν πίστευε στα μάτια του όντως όλα τα στοιχεία ήταν γραμμένα στα ρουμανικά ενώ το όνομα του ήταν γραμμένο στα Ελληνικά με το όνομα της υπογραφής Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως.

Πηγή: Δημήτριος Βελαώρας και π. Χρυσόστομος Μυλωνάς Αρχιμανδρίτης (ειπώθηκε από Ρουμάνες μοναχές στον Οικουμενικό Πατριάρχη κατά την επίσκεψή του στην Κρήτη)

(ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ)


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

Δημοσίευσηαπό gkou » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:51 pm

Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο-Μανώλης Μελινός

Εικόνα

[ Μανώλης Μελινός: Τι θυμάστε , ή μάλλον τι έχετε ακούσει για το θείο του πάτερα σας, τον Άγιο Νεκτάριο;
Κωνσταντίνα Κεφαλά: Την εποχή που συκοφαντούσανε τον Άγιο , η Νεκταρία – Αγαπία τότε, μικρό παιδί- του είπε:
- Σεβασμιώτατε, γιατί δεν μιλάτε που σας συκοφαντούνε; Γιατί, αφού είν’ όλα ψέμματα;
- Αγαπία, μη μιλάς παιδί μου. Επάνω, στον Ουρανό ποιος είναι; Εκείνος βλέπει, ακούει και ξέρει!
Ο Άγιος, κύριε Μελινέ, είχε το θείο το Θεμιστοκλή, τον πατέρα μου Δημοσθένη και τη θεία τη Σεβαστή στη Ριζάρειο Σχολή. Μάλιστα, είχε την επιθυμία να ιερωθούν τα δυο αγόρια. Μετά όμως έφυγαν και πήγαν στη Χίο, κοντά στον πατέρα τους – τον παππού μας Χαράλαμπο Κεφαλά- που ήταν στο Λιθί δάσκαλος. Ο αδελφός μου ο Χάρης, απ’ εδώ, έχει το ‘νομά του.
Ο πατέρας μου συνόδεψε το ιερό Σκήνωμα του Αγίου από το Αρεταίειο μέχρι το Μοναστήρι στην Αίγινα. Μας έλεγε συγκινημένος: «Τόσο δρόμο που τον πηγαίναμε στα χέρια, νόμιζες πως σηκώναμε ένα πούπουλο!».
Μ. Μελινός: Έχετε πληροφορηθεί για θαύματα του Αγίου;
Κ. Κεφαλά: Μάλιστα. Από νέος έκανε θαύματα . Θα σας πω για κάποιον εξάδελφό μου, θείας μου γιο. Κάποτε τον πήρε- μικρό παιδάκι τότε η θεία μαζί με την κορούλα της και τα πήγε στην Αίγινα , στο θείο. Ο εξάδελφός μου αρρώστησε με ψηλό πυρετό. Μάλιστα τον έπιασαν κάτι σπασμοί. Η θεία, όπως ήταν φυσικό, πανικοβλήθηκε. Έψαχνε δεξιά-αριστερά να βρει τον Άγιο. Κάποια στιγμή τον βρήκε.
- Θείε, έλα γρήγορα και το παιδί δεν είναι καθόλου καλά. Έχει σπασμούς.
Εκείνος ατάραχος, σα να μη συνέβαινε τίποτα, της λέει:
- Μην ανησυχείς! Θα γίνει καλά το παιδί!
Πήγαν στο παιδί. Αυτό χτυπιόταν στο κρεβάτι. Ο Άγιος προσευχήθηκε και το σταύρωσε. Αυτό ήταν. Τα παιδί ηρέμησε αμέσως. Λέει τότε ο Άγιος στη θεία που σταυροκοπιόταν:
- Βλέπεις, με την πίστη όλα γίνονται! Να, το παιδί δεν έχει τίποτα. Ό,τι και να σου συμβεί στη ζωή, μη φοβηθείς… ]


Από το βιβλίο: « ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ
Συνεντεύξεις με 30+1 ανθρώπους που τον γνώρισαν»
Α΄ ΤΟΜΟΣ
Μανώλης Μελινός



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 25, 2012 7:52 pm

gkou έγραψε:Αντώνης Λορέντζος
Βαγία 20.5.1989

ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΕΤΑ … ΘΑΝΑΤΟ!

….

Μανώλης Μελινός: Mπάρμπα-Αντώνη, τι θυμάσαι από τον Άγιο;

Αντώνης Λορέντζος: Τον θυμάμαι πολύ αμυδρά. Όταν κοιμήθηκε, εγώ ήμουν εννιά χρονώ. Δούλευα κάτω στην Αίγινα. Στο μαγαζί του πατέρα της κ. Μουτσάτσου. Αφού πέρασαν δυο-τρία χρόνια από την κοίμησή του- το ’23 θαρρώ- με πήρε η «κυρά» μου, η αφεντικίνα μου δηλαδή , και πήγαμε στο μοναστήρι.«Αντωνάκη», μου λέει η κυρά μου, «πήγαινε να προσκυνήσεις τον τάφο του Δεσπότη». Εγώ θα ‘μουνα 12-13 χρονώ. Πήγα. ΄Ητανε το πεύκο εκεί. Ο Άγιος ,εκεί που ήτανε θαμμένος, είχε από πάνω του μια τζαμαρία κι ένα σταυρό. Φαινόταν δηλαδή κανονικά. Εγώ, παιδί τότε, ξανταίνω (σ.σ. σκύβω, γέρνω) βλέπω τον παπά. Τραβήχτηκα τρομαγμένος. Τα χρειάστηκα! Δεν καταλάβαινα τότε – άπραγο παιδί- τι θα πει δεσπότης, τι θα πει άγιος… Για παπά τον πέρασα. Τρόμαξα, γιατί τον έβλεπα ζωντανό∙ πραγματικά ζωντανό! Λες κι έβλεπες ένα παπά να κοιμάται. Τόσο χρονώ είμαι σήμερα, τέτοιο πράγμα δεν το ξανά ‘δα σε λείψανο. Εδώ η κηδεία γίνεται μια μέρα μετά το θάνατο και βλέπεις το μακαρίτη, που λέει ο λόγος, αγνώριστο.

Ο Άγιος ,δυο-τρία χρόνια μετά την κοίμησή του, δεν φαινόταν νεκρός. Κοιμόταν! Θαρρούσες ότι θα του μιλήσεις και θ’ ανοίξει τα μάτια! … Τι να σου πω, βρε παιδί μου, τέτοιο πράγμα δεν το ξανά ‘δα. Από τότε πήγαινα ταχτικά. Πρώτα-πρώτα έτρεχα στον τάφο του και προσκυνούσα. Μετά από πολλά χρόνια, το σκήνωμα έλιωσε. Λένε πως το «χάλασε» το πεύκο. Ποιος ξέρει; Μόνον ο Θεός (σ.σ. ο Θεός θέλοντας να δοξάσει τον Άγιο του, διατήρησε άφθαρτο για πολλά χρόνια το σκήνωμά του. Στη συνέχεια, ευδόκησε να διαλυθεί, για να ευλογηθούν όλοι οι πιστοί στις εσχατιές της γης, με τα τμήματα των ι. λειψάνων).

Μ. Μελινός: Θυμάσαι τίποτ’ άλλο , μπάρμπα- Αντώνη;

Αν. Λορέντζος: Ναι, θα σου πω κάτι που γίνηκε την εποχή που σου είπα ότι φοβήθηκα∙ το ’23 δηλαδή. Ήρθε ένας παπάς, παλιός συμφοιτητής του Αγίου , να προσκυνήσει στον τάφο του. Σαν φίλοι που ήτανε… Ώσπου ν’ ανέβει στο μοναστήρι, βραδιάστηκε. Οι καλόγριες , τηρώντας την εντολή του Αγίου, δεν άφηναν να διανυκτερεύει άντρας μέσα στο μοναστήρι∙ κι ας ήταν ρασοφόρος. Τι να κάνει ο άνθρωπος- το σεβάστηκε- και πήγε να διανυκτερεύσει στο αλωνάκι, κάτω από το μοναστήρι. Αλωνάρης μήνας, η νύχτα ζεστή. Πήγε λοιπόν ο παπάς, έστρωσε το ράσο του στ’ άχερα και ξάπλωσε. Καμιά στιγμή λοιπόν, πάει κοντά του ο Άγιος! Πιάσανε κουβέντα. Ο Άγιος είπε πολλά, για το μοναστήρι, στο φίλο του. Το πρωί, ο παπάς πήγε μέσα κι έκανε λειτουργία. Μάζεψε ύστερα τις καλόγριες και τους είπε αυτά που έμαθε από τον Άγιο. Εκείνες τα χάσανε. Τους έλεγε πράγματα σημαδιακά, που ήταν αδύνατο να τα γνωρίζει αλλιώτικα. Τους είπε τα πάντα που παράγγειλε ο Άγιος γι’ αυτές. Με δάκρυα στα μάτια, ξαναμπήκαν όλοι μαζί στην εκκλησία και κάνανε Παράκληση. Αυτά τ’ άκουσα με τα’ αυτιά μου. Μας τα ‘πε η θειά της γυναίκας μου, η Φρόσω η Σκλάβαινα, που ήταν στο μοναστήρι ‘κείνη τη μέρα.

Από το βιβλίο: «ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ
Συνεντεύξεις μες 30+1 ανθρώπους του τον γνώρισαν»

Β΄ ΤΟΜΟΣ
Μανώλης Μελινός


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Leta
Δημοσιεύσεις: 1
Εγγραφή: Τρί Αύγ 20, 2019 4:15 am
Τοποθεσία: Στελλίνα

Re: Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

Δημοσίευσηαπό Leta » Τρί Σεπ 03, 2019 5:27 pm

2 Ιανουαρίου 2019.Ο καινούριος χρόνος μπήκε άσχημα για την οικογένεια μου. Ο αξιολάτρευτος πατέρας μου μετα απο πέσιμο στο παγωμένο χιόνι διεκομίσθη στο νοσοκομείο.Εκει αφού έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις μας ανακοινώθηκε κάτι πολύ συνταρακτικό. Ο πατέρας μου που μεχρι πριν λίγες ώρες δούλευε σαν εικοσάχρονος στην οικογένειακη επιχείρηση και χωρίς να εχει καμια ένδειξη διαγνώστηκε με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα.Ο όγκος ήταν μεγάλος 12 εκατοστά.Ολοι οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί "τρεις με έξι μήνες ζωής" το πολύ.Έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου.Δεν ειναι δυνατόν μα συμβαίνει αυτο Θεέ μου ψελισα.Το πρώτο πράγμα που έκανα αυθόρμητα ήταν να πάρω την εικόνα προστάτη μας Αγίου Νεκταρίου, να την ακουμπήσω στο στήθος μου και να τον παρακαλέσω κλαίγοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να τον βοηθήσει.Αυτο γινόταν καθημερινά.Πηγα και ατο δωμάτιο του Αγίου στο Αρεταίειου νοσοκομείο και ακούμπησα τη φανελίτσα του πατέρα μου στο κρεβάτι που απεβίωσε ο Άγιος, παρακαλώντας να τον κάνει καλά.Πήγα και στην Αίγινα, στον τάφο του Αγίου και τον παρακάλεσα να τον βοηθήσει.
Μετα από καμπόσο καιρο ο πατέρας μου μας εκμυστηρεύτηκε ενα όνειρο.Ονειρευτηκε οτι βρισκόταν έξω απο τον Ιερό ναό του Αγίου Νεκτάριου και στην είσοδο της εκκλησίας ηταν ένας ιερέας που τον κοίταζε και σαν να τον προέτρεπε να μπει μεσα.Οπως ειναι φυσικό ο πατέρας μου την επόμενη μερα πήγε στο ναό και άναψε κεράκι.Οταν πήγε να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου διαπίστωσε οτι ο ιερέας που είδε στο όνειρο του ηταν ο ίδιος ο Αγιος Νακταριος.Η δύναμη που πηραμε μετα απο αυτο το όνειρο ηταν τεράστια.Και πράγματι ο Αγιος έκανε το θαύμα του.Καθε φορά που έκανε εξετάσεις ο πατέρας μου ήταν ολο και καλύτερες.Εννέα μήνες μετά οι γιατροί δεν μπορούν να το πιστέψουν.Οι εξετάσεις ήταν πολύ καλές.Ο όγκος ηταν στάσιμος και δεν είχε προχωρήσει.Ο πατέρας μου ηταν καλύτερα απο κάθε άλλη φορά.Δεν ειναι δυνατόν λένε οι γιατροί.Μπορει να ειναι αιμαγγειωμα δηλαδή καλοήθης όγκος μας είπαν.Απορουν και οι ίδιοι,πως γίνεται να συμβαίνει αυτο εφόσον όλοι οι γιατροί είπαν οτι πρόκειται σίγουρα για κακοήθεια.Εγω όμως το ξέρω οτι ο Αγιος που πάντα ειναι διπλα μας και μας βοηθαει στις δύσκολες στιγμές,για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα του.
Σ ευχαριστώ Άγιε μου Νεκτάριε.Σ ευχαριστω μεσα απο την καρδιά μου!



Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Τρί Σεπ 03, 2019 6:09 pm

Άγιε του Θεού Νεκτάριε, πρέσβευε υπέρ ημών!
Πολύ συγκινητική και σημαντική η ιστορία που μας διηγήθηκες Λέτα!
Καλώς ήλθες στο φόρουμ μας!


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες