ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
1. Αντίπας ο Οδοντίατρος. Ήταν ιατρός, που ασχολούνταν ιδιαιτέρως με τις οδοντιατρικές και στοματολογικές παθήσεις. Χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους, Επίσκοπος Περγάμου και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη από τους Εθνικούς. Όταν η προσπάθεια του ηγεμόνα της Περγάμου να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του απέτυχε, θανατώθηκε μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητος, ο Άγιος Αντίπας θεωρείται θεραπευτής των παθήσεως του στόματος. Και ακόμα, είναι προστάτης του οδοντιατρικού σώματος και μάλιστα υπάρχει εκκλησάκι του έξω από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδί (εορτάζει 11 Απριλίου).
2. Βλάσιος ο ιατρός, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ο Άγιος γεννήθηκε και έδρασε στον 4ο αιώνα. Σπούδασε ιατρός και αυτό ήταν που τον έκανε, από θαυμασμό του ανθρώπινου οργανισμού, να αναζητήσει τον ένα και μοναδικό Θεό - Δημιουργό. Ο Άγιος την επιστήμη του την χρησιμοποίησε αφιλοκερδώς για το καλό όποιου την χρειαζόταν. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με τον λαιμό και εξ' αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο σφηνωμένο στο λαρύγγι του. Την ημέρα της εορτής του (11 Φεβρουαρίου), για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι αργία, και γι' αυτούς και για τα ζώα τους. Η εορτή του μάλιστα σε πολλά μέρη δίνει την αφορμή για συνεστίαση. Στην Κέρκυρα προσφέρουν και μοιράζονται χειμωνιάτικο καρπούζι.
3. Διομήδης ο ιατρός από την Κιλικία. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και ήταν πολύ γνωστός ιατρός στην περιοχή του. Γιάτρευε δωρεάν σώματα και ψυχές ...; ήταν και αυτός ένας Ανάργυρος. Επί Διοκλητιανού διατάχθηκε η σύλληψή του, αλλά πριν ακόμα τον πλησιάσουν οι στρατιώτες ο Άγιος πέθανε. Ακόμα και πεθαμένο όμως, οι διώκτες του τον αποκεφάλισαν. Τέτοιο ήταν το μίσος και η ζήλια τους για τον Άγιο ιατρό και το έργο του.
4. Θαλαλαίος ο ιατρός από τον Λίβανο, έξυπνος και επιμελής, υιός ευσεβών Χριστιανών, μαθήτευσε σε πολλές σχολές, αλλά αφιερώθηκε τελικά στην ιατρική επιστήμη. Μόνο που την ιατρική την υπηρέτησε σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου. Όπως και Εκείνος, από τους ανθρώπους που γιάτρευε δεν έπαιρνε καμία αμοιβή. Είναι δηλαδή και αυτός ένας Άγιος Ανάργυρος. Δεν περιορίσθηκε όμως να γιατρεύει μόνο σώματα ...; αλλά με την διδασκαλία και το παράδειγμά του γιάτρευε και τις ψυχές των ανθρώπων. Φυσικά, κυρίως από τους ομότεχνούς του, καταγγέλθηκε, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.
5. Λουκάς, ο ιατρός Απόστολος, είναι ο συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου, του «κατά Λουκά» και των «Πράξεων των Αποστόλων». Χριστιανός έγινε τους μετά τον Χριστό χρόνους, μέσω του λόγου του Παύλου. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, αναφέρεται όμως και ως άριστος ιατρός. Πέθανε στην Θήβα της Βοιωτίας (εορτάζει 10 Σεπτεμβρίου).
6. Παντελεήμονας, ψωμί και ιατρική. Παντελεήμονας ή απλώς Ελεήμονας. Γιατρός που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους αρρώστους χωρίς χρήματα. Γι' αυτό και αποκαλείται και αυτός «Ανάργυρος». Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού. Σπούδασε ιατρική κοντά στον διάσημο ιατρό της εποχής Ευφρόσυνο. Επισκεπτόταν πάντα τους φτωχούς ασθενείς του και δεν τους προσέφερε μόνο τις ιατρικές γνώσεις του, αλλά και ψωμί σε όσους δεν είχαν να φάνε. Προσέφερε ακόμα τον καλό του λόγο και την διδαχή των λόγων του Κυρίου σώζοντας έτσι και τις ψυχές πολλών ασθενών. Λέγεται ότι θεράπευσε έναν τυφλό που έγινε Χριστιανός. Οι αρχές όμως έπιασαν και τον πρώην τυφλό και τον Άγιο. Σκότωσαν τον θεραπευμένο, για να μην υπάρχει μαρτυρία και βασάνισαν τον Άγιο. Επειδή ο Παντελεήμων δεν αρνιόταν την πίστη του, τελικά τον αποκεφάλισαν. Ο Άγιος παρουσιάζεται να κρατά πάντα ένα κουτί ανοιχτό, που στο εσωτερικό του διακρίνονται ιατρικά - χειρουργικά εργαλεία. Τυφλοί, χωλοί και παραμορφωμένοι, όλοι προστατεύονται και θεραπεύονται από τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος εμφανίζεται, όμως, και ως πραγματικός ελεήμων, γιατί ελεεί όσους τον έχουν ανάγκη. Εκτός από ίαση και ψυχική σωτηρία, προσέφερε και άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε. Παρουσιάζεται λοιπόν και σαν προστάτης των παρασκευαστών άρτου. Ο Άγιος έδινε τροφή σε όσους την χρειάζονταν και δεν θα μπορούσε να μην εξασφαλίσει τροφή και για τα μωρά ...; Στις Καστανιές όσες γυναίκες δεν «κατέβαζαν γάλα», πήγαιναν στο κρυφό αγίασμα του Αγίου (προφανώς βρισκόταν σε σπηλιά). Εκεί κρέμονταν τρεις σταλακτίτες. Οι γυναίκες θυμιάζανε στο όνομα του Αγίου και έπιναν από τις σταγόνες που έσταζαν ...; Έτσι «κατέβαζαν» γάλα για τα μωρά τους (εορτάζει 27 Ιουλίου).
7. Παυσίκακος, για να παύσει κάθε κακό. Ο Άγιος σπούδασε ιατρός και αργότερα έγινε μοναχός. Οι ιατρικές του γνώσεις δίδονταν δωρεάν (Ανάργυρος) σε όσους τις είχαν ανάγκη. Έγινε κληρικός και ανέβηκε γρήγορα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Πολέμησε πολλές αιρέσεις αλλά γιάτρεψε και πολύ κόσμο. Ένας που θεραπεύθηκε από αυτόν ήταν και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, ο οποίος ως αμοιβή αποφάσισε να δίνει κάθε χρόνο στον Άγιο ένα κομμάτι καθαρού χρυσού. Ο Άγιος προτίμησε όμως, να παραμείνει Ανάργυρος. Δέχτηκε τον χρυσό, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα τον διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη (εορτάζει 13 Μαΐου).
8. Πάπυλος, ιατρός από την Πέργαμο. Ο Πάπυλος είχε σπουδάσει ιατρική και προσέφερε και αυτός τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα. Ήταν ένας Άγιος Ιατρός Ανάργυρος. Αποκεφαλίσθηκε κατά την εποχή του Δεκίου από τον Ουαλέριο (εορτάζει 13 Οκτωβρίου).
9. Σαμψών, ο ιατρός και ξενοδόχος. Ο Σαμψών ήταν Ρωμαίος από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Ήταν πολύ έξυπνος, αλλά είχε μέσα του από μικρό παιδί σεβασμό και αγάπη προς τον Θεό. Ταυτόχρονα έδειχνε μεγάλη ευσπλαχνία προς τους αδυνάτους και αρρώστους συνανθρώπους του. Γρήγορα ο Όσιος απέκτησε την φήμη του Ανάργυρου γιατρού των φτωχών. Έναν από τους ορόφους του σπιτιού του τον μετέτρεψε αρχικά σε νοσοκομείο και κοίμιζε εκεί όσους άστεγους - αρρώστους μπορούσε (ξενοδόχος). Με τον θάνατο των γονιών του, αφιέρωσε όλη του την ζωή και την περιουσία του σε αυτόν τον σκοπό. Μετέφερε μάλιστα το «νοσοκομείο» του στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί υπήρχε πληθώρα αστέγων και φτωχών. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και ο Πατριάρχης Μηνάς αναγνώρισαν το έργο του και τον βοήθησαν σε αυτό. Χειροτονήθηκε ιερέας και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τη φιλανθρωπία. Πέθανε γαλήνια σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 27 Ιουνίου).
10. Ζηνόβιος, ο πλούσιος ιατρός από την Κιλικία. Ο Άγιος Ζηνόβιος σπούδασε ιατρική, θεράπευσε και θαυματούργησε στην περιοχή του. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να την μοιράσει στους φτωχούς. Ο Άγιος ιατρός θεράπευε χωρίς χρήματα. Αποκεφαλίσθηκε μαζί με την αδελφή του Ζηνοβία από τον έπαρχο Λυσία (εορτάζει 30 Οκτωβρίου).
Πηγή: http://agioritis.pblogs.gr
Άγιοι Προστάτες της ζωής μας
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: Άγιοι Προστάτες της ζωής μας
ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Ἀκολουθεῖ μία ὁμάδα Ἁγίων, ἡ ὁποία σχετίζεται γενικότερα μὲ τὸν θάνατο. Φυσικὰ ἐδῶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ἀρχάγγελοι λειτουργοῦν ἀποτρεπτικὰ ὡς πρὸς τοὺς πιστούς. Ἔχουν δανείσει ὅμως τὰ ὀνόματά τους σὲ πολλὲς ἐπιχειρήσεις, γραφεῖα καὶ ἐπαγγελματικὰ σωματεῖα ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ θλιβερὸ αὐτὸ κύκλο παροχῆς ὑπηρεσιῶν ( κυρίως γραφεῖα τελετῶν, νεκροταφεῖα, νεκροτομεῖα κ.ἄ.)
Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ γιὰ τὶς ψυχές. Ὁ Μεγάλος Ταξιάρχης, Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἔχει σχέση μὲ τὸν θάνατο γιατί κατὰ τὴν παράδοση παίρνει τὶς ψυχές. Πολλὰ γραφεῖα τελετῶν ἔχουν τὸ ὄνομά του, καὶ ὅσοι ἐργάζονται σὲ αὐτὸν τὸν ἰδιαίτερο κλάδο, τὸν θεωροῦν προστάτη τους. Ὁ λαὸς πιστεύει ὅτι κάποτε ὁ Ἀρχάγγελος λύγισε ἀπὸ τὰ παρακάλια κάποιου ἑτοιμοθάνατου καὶ δὲν τοῦ πῆρε τὴν ψυχή, γι’ αὐτὸ τιμωρήθηκε μὲ κώφωση. Ἀπὸ τότε δὲν ἀκούει τὰ παρακάλια κανενός. Ὁ Μιχαὴλ ὀνομάζεται στὴν Σύμη «Καιλιώτης», γιατί καίει τὶς καρδιὲς καὶ «Κουρκουνιώτης», ἐπειδὴ χτυπᾶ (κουρκουνά) τὶς πόρτες καὶ ζητᾶ ψυχές. Ἀλλοῦ οἱ γέροι μαζεύονται καὶ σφάζουν κόκορα πρὸς τιμήν του, ἄλλοι δὲν ἀφήνουν τὰ παπούτσια τους ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, μὴν τυχὸν τὰ δεῖ ὁ Μιχαὴλ καὶ ἔρθει νὰ τοὺς πάρει… τὸ ὄνομα «Σταμάτης – Σταμάτα – Σταματία» φέρεται νὰ ἔχουν σχέση ἰδιαίτερη μὲ τὸν Μιχαὴλ καὶ χρησιμοποιοῦνται συχνά. Σὲ πολλὰ μέρη, ὅταν τὰ παιδιὰ πέθαιναν σὲ νηπιακὴ ἡλικία, τὸ ἕνα πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο, οἱ γονεῖς βάπτιζαν τὸ βρέφος Σταμάτη ἢ Σταμάτα καὶ ὁ Μιχαὴλ σταματοῦσε νὰ τὰ παίρνει…! Στὴ Σιγὴ τῆς Βιθυνίας «σκλάβωναν» οἱ μάνες τὰ ἄρρωστα παιδιά τους στὸν Μιχαήλ, γιὰ νὰ τὰ ἀφήσει νὰ ζήσουν. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ φοροῦσαν στὸν λαιμό τους ἕνα χαλκὰ γιὰ ὅσα χρόνια τὰ εἶχε «σκλαβώσει» ἡ μητέρα τους στὸν Ἀρχάγγελο. Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, ὅταν ἔπρεπε νὰ «ξεσκλαβωθοῦν», πλήρωναν ἕνα τίμημα στὸν Ἀρχάγγελο, ἔβγαζαν τὸν χαλκὰ καὶ τὸν ἀφιέρωναν στὴν Ἐκκλησία ποὺ τιμᾶ τὸ ὄνομά του. Ἄλλοι τάζουν χρυσοὺς ἢ ἀσημένιους χαλκάδες στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου († 11 Ἰανουαρίου καὶ 8 Νοεμβρίου).
Ἀθανάσιος γιὰ νὰ μὴν γνωρίσουμε θάνατο. Γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος, ἔκανε φιλοσοφικὲς καὶ θεολογικὲς σπουδὲς καὶ τὸ 328 μ.Χ. χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπός της Ἀλεξάνδρειας, ὕστερα ἀπὸ σημαντικὴ δράση στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίως κατὰ τὶς διαμάχες μὲ τοὺς Ἀρειανιστές. Ἐκδιώχθηκε καὶ ἐξορίσθηκε γιὰ πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο, ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα καὶ στὸ ἀξίωμά του τὸ 366 μ.Χ. καὶ ἀναπαύτηκε λίγα χρόνια ἀργότερα σὲ ἡλικία 75 ἐτῶν. Λόγω ὀνόματος σχετίζεται μὲ τὸν θάνατο, ἀλλὰ μὲ ἀποτρεπτικὴ σημασία. Οἱ πιστοὶ ἐπικαλοῦνται τὴν χάρη του «γιὰ νὰ μὴν γνωρίσουν θάνατο»… πράγμα ἀδύνατο. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος εἶναι ἀποδέκτης ταμάτων γιὰ νὰ κρατᾶ μακριὰ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τὸν θάνατο – ὡστόσο τιμωρεῖ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐκείνους ποὺ δὲν τιμοῦν μὲ ἀργία τὴν ἑορτή του. Στὴ Σαμοθράκη θεωρεῖται ἰαματικὸς Ἅγιος – Θεραπευτής, ἐνῶ στὴν Φθιώτιδα τὸν θεωροῦν προστάτη τῶν κτηνοτρόφων. Στὴν ἑορτή του (18 Ἰανουαρίου), στὴν ἐπαρχία σφάζονται βόδια ἢ πρόβατα ἢ κοκόρια γιὰ τὸ καλό. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα δὲν πραγματοποιεῖται καμία ἐργασία, γιατί πιστεύεται ὅτι ὅποιος τὸ κάνει προκαλεῖ τὸν θάνατο. Ἀκόμα, δὲν κλείνονται συμφωνίες καὶ δὲν γίνεται ἀρχὴ γιὰ τίποτα.
Δίος ὁ Ὅσιος γιὰ ὅσους παίρνουν χάρη. Ὁ Ὅσιος ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου. Ἔκανε πολλὰ ἰαματικὰ θαύματα. Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιοθαύμαστα γεγονότα τῆς ζωῆς του εἶναι τὸ ἑξῆς: Ὃ Ὅσιος εἶχε πέσει βαριὰ ἄρρωστος νὰ πεθάνει. Ὅλοι ἔτρεξαν δίπλα του γιὰ νὰ πάρουν τὴν τελευταία εὐλογία του. Δύο Πατριάρχες ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Ἀντιόχεια, ἦρθαν γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουν.
Δόμνα, γιὰ ταφικὲς τελετές. Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου μὲ ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνος καὶ ἦταν ἱέρεια στὸ ναὸ τοῦ Δωδεκάθεου, στὸ παλάτι τοῦ Μαξιμιανοῦ στὴ Νικομήδεια. Ὅταν ἔγινε Χριστιανή, προσποιήθηκε τὴν τρελή, ντύθηκε ἀντρικὰ καὶ τριγύριζε ἀναζητώντας καὶ ἐνταφιάζοντας τὰ λείψανα τῶν Μαρτύρων. Ἔτσι ταυτίζεται μὲ τὶς ταφικὲς τελετὲς († 28 Δεκμβρίου).
Λάζαρος, γιὰ νὰ διώξουμε τὰ κακὰ πνεύματα. Κατὰ τὴν παράδοση, προστατεύει τοὺς πολὺ βαριὰ ἄρρωστους, τοὺς μελλοθάνατους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνανήψαντες (ψευτο-ἀναστημένους). Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου (τοῦ φτωχο-Λαζάρου ποὺ λέει ὁ λαός) φτιάχνουν κουλουράκια μὲ σχῆμα ἀνθρώπου ποὺ τὰ λένε «Λαζαρέλια – Λαζαράκια ἢ Λαζόνια», τὰ τυλίγουν μὲ δάφνες καὶ τὰ δίνουν στὰ παιδιὰ ποὺ τραγουδοῦν εἰδικὰ τραγούδια, τὰ λεγόμενα «Λαζαρικά». Τὰ παιδιὰ κρατοῦν ὁμοιώματα ἢ εἰκόνες τοῦ Λαζάρου καὶ γυρνοῦν στὰ σπίτια τοῦ χωριοῦ καὶ «τὰ λένε»… Στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα γυρίζουν μόνο τὰ κορίτσια, οἱ γνωστὲς Λαζαρίνες ἢ Λαζαρίτσες. Ἀλλοῦ οἱ Λαζαριστὲς προσπαθοῦν μὲ ἄγριες μεταμφιέσεις ἢ μὲ κρότους νὰ διώξουν κάποιο κακὸ πνεῦμα, ἄλλοτε πάλι παλεύουν μὲ ἕναν ὑποτιθέμενο ἄγνωστο ἐχθρὸ (ἴσως τὸν ἴδιο τὸν θάνατο) καὶ φυσικὰ τὸν νικοῦν.
Οἱ Ἑπτὰ παῖδες ἐν Ἐφέσῳ», γιὰ τὸν ὕπνο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀφύπνιση. Μὲ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν συνδέονται καὶ οἱ «ἑπτὰ παῖδες». Ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, στὰ μέσα του 3ου αἰῶνος, ξέσπασε μεγάλος διωγμός. Ἑπτὰ νεαροὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ μὴν συλληφθοῦν καὶ ὑποχρεωθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὴν πίστη τους, κρύφτηκαν στὴν σπηλιὰ ὅπου εἶχε θαφτεῖ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τοὺς ἔκανε νὰ «κοιμηθοῦν» ἐπὶ 194 χρόνια! Ὅταν στὴν ἐποχὴ τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ ἐμφανίσθηκε μία νέα αἵρεση, ποὺ ἀμφισβητοῦσε τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, οἱ «ἑπτὰ παῖδες» ξύπνησαν καὶ κατέβηκαν στὴν Ἔφεσο νὰ διδάξουν. Τὸ γεγονὸς προ-ἀναγγέλλει τὴν μελλοντικὴ ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Ὁ λαός μας ἔχει συνδυάσει τὸ γεγονὸς μὲ τὴν ἀϋπνία, τὸν ὕπνο, τὸ ξύπνημα ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ψυχικὴ ἀφύπνιση († 4 Αὐγούστου).
Μαῦρα, μὲ τὰ μαῦρα. Μία «παρεξηγημένη» Ἁγία λόγω ὀνόματος. Ὁ λαός μας τὴν ἔχει (ἀτυχῶς) συνδυάσει μὲ τὸν θάνατο. Τὰ μαῦρα ροῦχα ποὺ φορᾶμε σὲ ἔνδειξη πένθους εἶναι ὑπεύθυνα γι’ αὐτό. Στὸ Φανάρι τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης ὅσοι εἶχαν σπυριὰ μάζευαν ἀπὸ τὸν δρόμο σαράντα βόλια, τὰ παράχωναν ἔξω ἀπὸ τὸ ἁγίασμα τῆς Ἁγίας καὶ ἔλεγαν τρεῖς φορές: «Ἂν ἔρθω καὶ τὰ παραχώσω, τότε νὰ τὰ ξαναβγάλω». Τὸ ἴδιο ἁγίασμα ἦταν ὠφέλιμο γιὰ ὅλες τὶς γυναῖκες ποὺ εἶχαν μωρὰ καὶ ἤθελαν νὰ κατεβάσουν γάλα. Οἱ γεωργοὶ δὲν σπέρνουν καλαμπόκι τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς της γιὰ νὰ μὴν «μαυρίσει» (μὴν πιάσει δαυλό). Ἡ Ἁγία Μαῦρα μαζὶ μὲ τὸν σύζυγό της Τιμόθεο λατρεύονται ἰδιαίτερα στὴν Λευκάδα († 3 Μαΐου.
Ἁγία Βαρβάρα, Ἅγιος Νικόλαος, Ἅγιος Σάββας. Τὰ λεγόμενα ἀπὸ τὸν λαὸ «Νικολοβάρβαρα». Ἡ Ἁγία Βαρβάρα († 4 Δεκεμβρίου), ὁ Ἅγιος Σάββας († 5 Δεκεμβρίου) καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος († 6 Δεκεμβρίου) στὴν Πελοπόννησο σχετίζονται μὲ τὸν θάνατο. Λόγω τῶν ἄσχημων καιρικῶν συνθηκῶν ποὺ συνήθως ἐπικρατοῦν τὸν Δεκέμβρη, προκαλοῦνται πολλοὶ θάνατοι, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει: «Ἅι-Βαρβάρα βαρβαρώνει (δυναμώνει ἀπὸ τὸ κρύο), Ἅι-Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Ἅι-Νικόλας παραχώνει (θάβει)». Ἰδιαίτερα τὴν Ἁγία Βαρβάρα πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλοῦνται ὅταν συμβαίνουν ξαφνικοὶ θάνατοι καθὼς καὶ στὶς τελευταῖες στιγμὲς ἐνὸς μελλοθάνατου. Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἅγιο Σάββα, τὸν ἁγιασμένο (περίφημος ἐρημίτης), πάντα τὸν ἐπικαλοῦνται γιὰ τὸ σαβάνωμα τῶν νεκρῶν, γι’ αὐτὸ καὶ σχετίζεται ἰδιαίτερα μὲ τὰ Γραφεῖα Τελετῶν.
Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς. Ἡ Ἁγία στὴν Κεφαλλονιὰ σχετίζεται μὲ τὸν θάνατο, γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπικαλοῦνται οἱ συγγενεῖς τῶν ἑτοιμοθάνατων τὴν δύσκολη ὥρα. (Παρήχηση: Αἰκατερίνη= ἔγκατα) († 25 Νοεμβρίου).
Ἀναστασία, Ἀναστάσιος – Ἀνάσταση. Λόγω ὀνόματος καὶ οἱ ὁμώνυμοι Ἅγιοι ἢ μάρτυρες σχετίζονται (λαθεμένα) μὲ τὸν θάνατο, τὶς ἐπιθανάτιες καὶ μεταθανάτιες τελετές.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr
Ἀκολουθεῖ μία ὁμάδα Ἁγίων, ἡ ὁποία σχετίζεται γενικότερα μὲ τὸν θάνατο. Φυσικὰ ἐδῶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ἀρχάγγελοι λειτουργοῦν ἀποτρεπτικὰ ὡς πρὸς τοὺς πιστούς. Ἔχουν δανείσει ὅμως τὰ ὀνόματά τους σὲ πολλὲς ἐπιχειρήσεις, γραφεῖα καὶ ἐπαγγελματικὰ σωματεῖα ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ θλιβερὸ αὐτὸ κύκλο παροχῆς ὑπηρεσιῶν ( κυρίως γραφεῖα τελετῶν, νεκροταφεῖα, νεκροτομεῖα κ.ἄ.)
Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ γιὰ τὶς ψυχές. Ὁ Μεγάλος Ταξιάρχης, Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἔχει σχέση μὲ τὸν θάνατο γιατί κατὰ τὴν παράδοση παίρνει τὶς ψυχές. Πολλὰ γραφεῖα τελετῶν ἔχουν τὸ ὄνομά του, καὶ ὅσοι ἐργάζονται σὲ αὐτὸν τὸν ἰδιαίτερο κλάδο, τὸν θεωροῦν προστάτη τους. Ὁ λαὸς πιστεύει ὅτι κάποτε ὁ Ἀρχάγγελος λύγισε ἀπὸ τὰ παρακάλια κάποιου ἑτοιμοθάνατου καὶ δὲν τοῦ πῆρε τὴν ψυχή, γι’ αὐτὸ τιμωρήθηκε μὲ κώφωση. Ἀπὸ τότε δὲν ἀκούει τὰ παρακάλια κανενός. Ὁ Μιχαὴλ ὀνομάζεται στὴν Σύμη «Καιλιώτης», γιατί καίει τὶς καρδιὲς καὶ «Κουρκουνιώτης», ἐπειδὴ χτυπᾶ (κουρκουνά) τὶς πόρτες καὶ ζητᾶ ψυχές. Ἀλλοῦ οἱ γέροι μαζεύονται καὶ σφάζουν κόκορα πρὸς τιμήν του, ἄλλοι δὲν ἀφήνουν τὰ παπούτσια τους ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, μὴν τυχὸν τὰ δεῖ ὁ Μιχαὴλ καὶ ἔρθει νὰ τοὺς πάρει… τὸ ὄνομα «Σταμάτης – Σταμάτα – Σταματία» φέρεται νὰ ἔχουν σχέση ἰδιαίτερη μὲ τὸν Μιχαὴλ καὶ χρησιμοποιοῦνται συχνά. Σὲ πολλὰ μέρη, ὅταν τὰ παιδιὰ πέθαιναν σὲ νηπιακὴ ἡλικία, τὸ ἕνα πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο, οἱ γονεῖς βάπτιζαν τὸ βρέφος Σταμάτη ἢ Σταμάτα καὶ ὁ Μιχαὴλ σταματοῦσε νὰ τὰ παίρνει…! Στὴ Σιγὴ τῆς Βιθυνίας «σκλάβωναν» οἱ μάνες τὰ ἄρρωστα παιδιά τους στὸν Μιχαήλ, γιὰ νὰ τὰ ἀφήσει νὰ ζήσουν. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ φοροῦσαν στὸν λαιμό τους ἕνα χαλκὰ γιὰ ὅσα χρόνια τὰ εἶχε «σκλαβώσει» ἡ μητέρα τους στὸν Ἀρχάγγελο. Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, ὅταν ἔπρεπε νὰ «ξεσκλαβωθοῦν», πλήρωναν ἕνα τίμημα στὸν Ἀρχάγγελο, ἔβγαζαν τὸν χαλκὰ καὶ τὸν ἀφιέρωναν στὴν Ἐκκλησία ποὺ τιμᾶ τὸ ὄνομά του. Ἄλλοι τάζουν χρυσοὺς ἢ ἀσημένιους χαλκάδες στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου († 11 Ἰανουαρίου καὶ 8 Νοεμβρίου).
Ἀθανάσιος γιὰ νὰ μὴν γνωρίσουμε θάνατο. Γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος, ἔκανε φιλοσοφικὲς καὶ θεολογικὲς σπουδὲς καὶ τὸ 328 μ.Χ. χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπός της Ἀλεξάνδρειας, ὕστερα ἀπὸ σημαντικὴ δράση στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίως κατὰ τὶς διαμάχες μὲ τοὺς Ἀρειανιστές. Ἐκδιώχθηκε καὶ ἐξορίσθηκε γιὰ πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο, ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα καὶ στὸ ἀξίωμά του τὸ 366 μ.Χ. καὶ ἀναπαύτηκε λίγα χρόνια ἀργότερα σὲ ἡλικία 75 ἐτῶν. Λόγω ὀνόματος σχετίζεται μὲ τὸν θάνατο, ἀλλὰ μὲ ἀποτρεπτικὴ σημασία. Οἱ πιστοὶ ἐπικαλοῦνται τὴν χάρη του «γιὰ νὰ μὴν γνωρίσουν θάνατο»… πράγμα ἀδύνατο. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος εἶναι ἀποδέκτης ταμάτων γιὰ νὰ κρατᾶ μακριὰ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τὸν θάνατο – ὡστόσο τιμωρεῖ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐκείνους ποὺ δὲν τιμοῦν μὲ ἀργία τὴν ἑορτή του. Στὴ Σαμοθράκη θεωρεῖται ἰαματικὸς Ἅγιος – Θεραπευτής, ἐνῶ στὴν Φθιώτιδα τὸν θεωροῦν προστάτη τῶν κτηνοτρόφων. Στὴν ἑορτή του (18 Ἰανουαρίου), στὴν ἐπαρχία σφάζονται βόδια ἢ πρόβατα ἢ κοκόρια γιὰ τὸ καλό. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα δὲν πραγματοποιεῖται καμία ἐργασία, γιατί πιστεύεται ὅτι ὅποιος τὸ κάνει προκαλεῖ τὸν θάνατο. Ἀκόμα, δὲν κλείνονται συμφωνίες καὶ δὲν γίνεται ἀρχὴ γιὰ τίποτα.
Δίος ὁ Ὅσιος γιὰ ὅσους παίρνουν χάρη. Ὁ Ὅσιος ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου. Ἔκανε πολλὰ ἰαματικὰ θαύματα. Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιοθαύμαστα γεγονότα τῆς ζωῆς του εἶναι τὸ ἑξῆς: Ὃ Ὅσιος εἶχε πέσει βαριὰ ἄρρωστος νὰ πεθάνει. Ὅλοι ἔτρεξαν δίπλα του γιὰ νὰ πάρουν τὴν τελευταία εὐλογία του. Δύο Πατριάρχες ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Ἀντιόχεια, ἦρθαν γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουν.
Δόμνα, γιὰ ταφικὲς τελετές. Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου μὲ ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνος καὶ ἦταν ἱέρεια στὸ ναὸ τοῦ Δωδεκάθεου, στὸ παλάτι τοῦ Μαξιμιανοῦ στὴ Νικομήδεια. Ὅταν ἔγινε Χριστιανή, προσποιήθηκε τὴν τρελή, ντύθηκε ἀντρικὰ καὶ τριγύριζε ἀναζητώντας καὶ ἐνταφιάζοντας τὰ λείψανα τῶν Μαρτύρων. Ἔτσι ταυτίζεται μὲ τὶς ταφικὲς τελετὲς († 28 Δεκμβρίου).
Λάζαρος, γιὰ νὰ διώξουμε τὰ κακὰ πνεύματα. Κατὰ τὴν παράδοση, προστατεύει τοὺς πολὺ βαριὰ ἄρρωστους, τοὺς μελλοθάνατους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνανήψαντες (ψευτο-ἀναστημένους). Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου (τοῦ φτωχο-Λαζάρου ποὺ λέει ὁ λαός) φτιάχνουν κουλουράκια μὲ σχῆμα ἀνθρώπου ποὺ τὰ λένε «Λαζαρέλια – Λαζαράκια ἢ Λαζόνια», τὰ τυλίγουν μὲ δάφνες καὶ τὰ δίνουν στὰ παιδιὰ ποὺ τραγουδοῦν εἰδικὰ τραγούδια, τὰ λεγόμενα «Λαζαρικά». Τὰ παιδιὰ κρατοῦν ὁμοιώματα ἢ εἰκόνες τοῦ Λαζάρου καὶ γυρνοῦν στὰ σπίτια τοῦ χωριοῦ καὶ «τὰ λένε»… Στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα γυρίζουν μόνο τὰ κορίτσια, οἱ γνωστὲς Λαζαρίνες ἢ Λαζαρίτσες. Ἀλλοῦ οἱ Λαζαριστὲς προσπαθοῦν μὲ ἄγριες μεταμφιέσεις ἢ μὲ κρότους νὰ διώξουν κάποιο κακὸ πνεῦμα, ἄλλοτε πάλι παλεύουν μὲ ἕναν ὑποτιθέμενο ἄγνωστο ἐχθρὸ (ἴσως τὸν ἴδιο τὸν θάνατο) καὶ φυσικὰ τὸν νικοῦν.
Οἱ Ἑπτὰ παῖδες ἐν Ἐφέσῳ», γιὰ τὸν ὕπνο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀφύπνιση. Μὲ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν συνδέονται καὶ οἱ «ἑπτὰ παῖδες». Ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, στὰ μέσα του 3ου αἰῶνος, ξέσπασε μεγάλος διωγμός. Ἑπτὰ νεαροὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ μὴν συλληφθοῦν καὶ ὑποχρεωθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὴν πίστη τους, κρύφτηκαν στὴν σπηλιὰ ὅπου εἶχε θαφτεῖ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τοὺς ἔκανε νὰ «κοιμηθοῦν» ἐπὶ 194 χρόνια! Ὅταν στὴν ἐποχὴ τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ ἐμφανίσθηκε μία νέα αἵρεση, ποὺ ἀμφισβητοῦσε τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, οἱ «ἑπτὰ παῖδες» ξύπνησαν καὶ κατέβηκαν στὴν Ἔφεσο νὰ διδάξουν. Τὸ γεγονὸς προ-ἀναγγέλλει τὴν μελλοντικὴ ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Ὁ λαός μας ἔχει συνδυάσει τὸ γεγονὸς μὲ τὴν ἀϋπνία, τὸν ὕπνο, τὸ ξύπνημα ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ψυχικὴ ἀφύπνιση († 4 Αὐγούστου).
Μαῦρα, μὲ τὰ μαῦρα. Μία «παρεξηγημένη» Ἁγία λόγω ὀνόματος. Ὁ λαός μας τὴν ἔχει (ἀτυχῶς) συνδυάσει μὲ τὸν θάνατο. Τὰ μαῦρα ροῦχα ποὺ φορᾶμε σὲ ἔνδειξη πένθους εἶναι ὑπεύθυνα γι’ αὐτό. Στὸ Φανάρι τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης ὅσοι εἶχαν σπυριὰ μάζευαν ἀπὸ τὸν δρόμο σαράντα βόλια, τὰ παράχωναν ἔξω ἀπὸ τὸ ἁγίασμα τῆς Ἁγίας καὶ ἔλεγαν τρεῖς φορές: «Ἂν ἔρθω καὶ τὰ παραχώσω, τότε νὰ τὰ ξαναβγάλω». Τὸ ἴδιο ἁγίασμα ἦταν ὠφέλιμο γιὰ ὅλες τὶς γυναῖκες ποὺ εἶχαν μωρὰ καὶ ἤθελαν νὰ κατεβάσουν γάλα. Οἱ γεωργοὶ δὲν σπέρνουν καλαμπόκι τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς της γιὰ νὰ μὴν «μαυρίσει» (μὴν πιάσει δαυλό). Ἡ Ἁγία Μαῦρα μαζὶ μὲ τὸν σύζυγό της Τιμόθεο λατρεύονται ἰδιαίτερα στὴν Λευκάδα († 3 Μαΐου.
Ἁγία Βαρβάρα, Ἅγιος Νικόλαος, Ἅγιος Σάββας. Τὰ λεγόμενα ἀπὸ τὸν λαὸ «Νικολοβάρβαρα». Ἡ Ἁγία Βαρβάρα († 4 Δεκεμβρίου), ὁ Ἅγιος Σάββας († 5 Δεκεμβρίου) καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος († 6 Δεκεμβρίου) στὴν Πελοπόννησο σχετίζονται μὲ τὸν θάνατο. Λόγω τῶν ἄσχημων καιρικῶν συνθηκῶν ποὺ συνήθως ἐπικρατοῦν τὸν Δεκέμβρη, προκαλοῦνται πολλοὶ θάνατοι, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει: «Ἅι-Βαρβάρα βαρβαρώνει (δυναμώνει ἀπὸ τὸ κρύο), Ἅι-Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Ἅι-Νικόλας παραχώνει (θάβει)». Ἰδιαίτερα τὴν Ἁγία Βαρβάρα πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλοῦνται ὅταν συμβαίνουν ξαφνικοὶ θάνατοι καθὼς καὶ στὶς τελευταῖες στιγμὲς ἐνὸς μελλοθάνατου. Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἅγιο Σάββα, τὸν ἁγιασμένο (περίφημος ἐρημίτης), πάντα τὸν ἐπικαλοῦνται γιὰ τὸ σαβάνωμα τῶν νεκρῶν, γι’ αὐτὸ καὶ σχετίζεται ἰδιαίτερα μὲ τὰ Γραφεῖα Τελετῶν.
Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς. Ἡ Ἁγία στὴν Κεφαλλονιὰ σχετίζεται μὲ τὸν θάνατο, γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπικαλοῦνται οἱ συγγενεῖς τῶν ἑτοιμοθάνατων τὴν δύσκολη ὥρα. (Παρήχηση: Αἰκατερίνη= ἔγκατα) († 25 Νοεμβρίου).
Ἀναστασία, Ἀναστάσιος – Ἀνάσταση. Λόγω ὀνόματος καὶ οἱ ὁμώνυμοι Ἅγιοι ἢ μάρτυρες σχετίζονται (λαθεμένα) μὲ τὸν θάνατο, τὶς ἐπιθανάτιες καὶ μεταθανάτιες τελετές.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr
Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36
Μάρκος ε' 36
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες