ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Οκτ 30, 2012 10:15 am

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

Πᾶμε στούς ἀδελφούς μας «῞Αγιους Πάντες»,
προσκυνητές.
Μέ μέλινες λαμπάδες καί «Λειτουργιές».
Στή συλλογή τό «Τάμα».
Κι εἶναι ἡ ψυχή πού λυώνει
σάν κεράκι, στήν προσευχή !

῞Αγια Εἰκονίσματα !
Κι ἀπ’ τά θηκάρια,
τ’ ἅγια τους λείψανα μυροβολοῦν!
Θεία σταλάζουν Χάρη κι Οὐράνια
στά σωθικά μας, πού τή διψοῦν.

Παιδιά, ἀνοῖξτε τά «Συναξάρια»,
ν’ ἀνοίξει ἡ Πύλη τοῦ Οὐρανοῦ!
Δῶμα Οὐράνιο ἡ ᾿Εκκλησιά μας!
Καί μᾶς μεθάει καρδιά καί νοῦ,
ἡ γλυκοκέλαδη καμπάνα,
ἡ ὑμνωδία τοῦ «ψαλτικοῦ»!...
«῾Ως θαυμαστὸς ὁ Θεὸς
ἐν τοῖς ῾Αγίοις Αὐτοῦ...»!

«Εἰς πάντας τοὺς ῾Αγίους»
προσκυνητή ἄς φέρουμε τό νοῦ.
Μάρτυρες. ῾Ομολογητές, τῆς πίστης
Κήρυκες,
ὅσιοι ᾿Ασκητές...
Γιά τήν ᾿Αγάπη τοῦ Χριστοῦ
«οἱ καλῶς ἀθλήσαντες...»,
μᾶς ὁδηγοῦν.

«Κλητοί» Κυρίου καί «᾿Εκλεκτοί»!
Τῆς γῆς τή σκόνη, δέν τήν ἄφησαν
ν᾿ ἀγγίξει τή λευκή ὀμορφιά τους!
«Εὐωδία Χριστοῦ» καί Φῶς
τό ᾿Αγγελοφτέρουγο τό πέρασμά τους!
Τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ
πολύφωτα ῎Αστρα!
Τῆς Πίστης Κάστρα.
Πρωταθλητές στά «Κολοσσαῖα»!
Καί στῶν Αἱρετικῶν τά βάθρα
«῾Οπλίτες Θεηγόροι»!
Στά ἄθλια μπουντρούμια
τῶν ᾿Αγαρηνῶν
οἱ ᾿Ελεύθεροι!
Στόν ἄθεο ὑλισμό, Πνευματοφόροι!...

῞Αγιοι Πάντες,
᾿Αδελφοί Θριαμβευτές,
μέ τά φωτοστεφάνια!
Δόξα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ
σέ γῆ καί Οὐράνια!...
Στοῦ κόσμου, ὅποιους δρόμους
κι ἄν περάσουμε,
Τά ἴχνη Σας, δεηθεῖτε,
νά μή χάσουμε!...
Α. ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Οκτ 31, 2012 9:10 am

«Αγνή Παρθένε»

Ποίημα Αγίου Νεκταρίου

Αγνή Παρθένε Δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανέδροσέ τε πόκε.

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Υψηλότερα Ουρανών,
ακτίνων λαμπρότερα,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπέρτερα,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαροτέρα,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Τών Ουρανίων στρατιών,
πασών αγιωτέρα,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Μαρία αειπάρθενε,
κόσμου παντός κυρία,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Αχραντε Νύμφη Πάναγνε,
Δέσποινα Παναγία,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Μαρία νύμφη άνασσα,
χαράς ημών αιτία,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Κόρη σεμνή βασίλισσα,
Μήτηρ υπεραγία,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Τιμιωτέρα Χερουβείμ,
υπερενδοξοτέρα

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Των ασωμάτων Σεραφείμ,
των Θρόνων υπερτέρα,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε το άσμα Χερουβείμ,
Χαίρε ύμνος αγγέλων,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε ωδή των Σεραφείμ,
Χαρά των αρχαγγέλων,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε ειρήνη και χαρά,
λιμήν της σωτηρίας,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Παστός του λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε παράδεισε τρυφής,
ζωής τε αιωνίας,

Χαϊρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε το ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Σέ ικετεύω Δέσποινα,
Σε, νυν, επικαλούμαι,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Σε δυσωπώ Παντάνασσα,
Σην χάριν εξαιτούμαι,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Κόρη σεμνή και άσπιλε,
Δέσποινα Παναγία,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Θερμώς επικαλούμαι Σε,
Ναέ ηγιασμένε,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Αντιλαβού μου, ρύσαι με,
από του πολεμίου,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Και κληρονόμον δείξον με,
ζωής της αιωνίου,

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Νοέμ 01, 2012 10:51 am

''Αγρυπνία''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Ψίθυροι με κυκλώνουνε
Σφιχτά με αγκαλιάζουν,
Μπαίνουν από την σάρκα μου
Και μέσα μου φωλιάζουν,

Απλώνονται σιγά σιγά,
Στο πνεύμα, στην χαρά μου,
Και κάνουνε κατάληψη,
Στο νου και στην καρδιά μου.

Το είναι μου σμιλεύουνε
Με προσοχή μεγάλη,
Γιατί μ’ ανακαινίζουνε
Με του θεού την χάρη.

Ένταση νιώθω μέσα μου,
Σωρεία συναισθημάτων,
Γαλήνη, αγάπη, απανεμιά,
Στρατιές αμαλγαμάτων,

Και από κει ξανά μ’ ορμή
Στα χείλη μου ανεβαίνουν,
Kαι ψαλμωδίες γίνονται
Eνω όλα σωπαίνουν,

Mία σιωπή που ακούγεται
Σε όλον τον πλανήτη,
Στο χάος, στο διάστημα,
Μες στου Θεού το σπίτι.

Σείεται όλος ο ναός
Από την υμνωδία,
Νιώθω ότι είσαι εδώ κι Εσύ,
Παρθένα μου Κυρία.

Μες στην Αγγελική σιωπή
Έρχεται και η χάρη,
Μ αυτή που απλόχερα ο Θεός
Μας έχει περιβάλλει.

Οι Ιερείς τριγύρω μου,
Με ωδές με περικλείουν,
Με ύμνους με τυλίγουνε,
Και το στερέωμα σείουν.

Σκιές μοναχών διάσπαρτες,
Λίγο καμπουριασμένες,
Μα νιώθεις από απόσταση
Ότι είναι αγιασμένες.

Κυρτά κεριά, που στάζουνε
Χρυσό στα δάχτυλα μου,
Ψάχνουνε δίοδο για να μπουν,
Οι φλόγες στην καρδιά μου.

Φυτίλια σιγοκαίγονται
Και σιγομουρμουρίζουν,
Ευχές για όλα τα παιδιά
Που το κακό εμποδίζουν,

Καντήλια που τρεμοπαίζοντας,
Ψάχνουν την αυταπάτη,
Ρίχνοντας φως διάχυτο
Στου κόσμου την απάτη,

Θυμίαμα μοναδικό,
Μπαίνει μες στην πνοή μου,
Γεμίζοντας μελωδικά
Με νότες την ψυχή μου.

Θεέ μου τι ομορφιά ειν’ αυτή
Η αλήθεια των πραγμάτων,
Αισθάνομαι αλκοολικός,
Πότης συναισθημάτων.

Σκύβοντας το κεφάλι μου,
Βλέπω τον ουρανό μου,
Και με τα μάτια μου κλειστά
Κοιτάζω τον Θεό μου.

Κι έτσι συνεχίστηκε
Ετούτη η αγρυπνία,
Γλυκιά και κατανυκτική
Με Θεια συνοδεία,

Μ’ ευχές στου κόσμου τις ψυχές
Ώσπου να ξημερώσει,
Και προσευχές στον Ουρανό,
Ο Κύριος να μας σώσει.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Νοέμ 02, 2012 8:54 pm

ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΣΣΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

Αὐγούλα ροδογάλαζη
Δεκαπενταυγουστιανή,
στό Αἰγαῖο τά φιλιά σου ρίξε τ’ ἄλικα
νά πάρει ρότα ἡ βάρκα μου
“ἡ Καπετάνισσα”
γύρα στά νησάκια μας...

Αὔριο γιορτάζει ἡ Παναγιά μας.
῾Η Αἰγαιοπελαγίτισσα, Κυρά-Δέσποινα.
Φίλντισι, ἀσήμι καί μάλαμα
κάθε της ξωκκλήσι!
κεράκι καί τάμα! Δέηση καί Θάμα!

Γλάρου φτερό καί φλόκο
πιάσε κουπί-δελφίνι,
παιδί-ναυτόπουλο·
-δική σου περηφάνια τοῦτα τά νερά-
κι ὁλόισια γιά τῆς Χίος
τή «Νέα Παναγιά»!
῎Αναψε τά καντήλια, τά πολυκάντηλα
ν’ ἀστροβολήσουν γύρα, τά ψηφιδωτά,
ἄστρινο στέμμα
στήν ᾿Ακρίτισσά μας τήν Παναγιά!

— «Μάϊνα» τό κουπί...
«Βίρα» τό διάκι
κάθε μας νησί, καί ξωκκλησάκι!
Κάθε ἔρημος κάβος κάθε λιμάνι,
καί καμπαναριό
στή δική της Χάρη!

Μέθυσε ὁ ἀγέρας «Μεγαλυνάρι»!
τό κύμα ἀνασαίνει ροδολιβάνι!
Κι ἡ Παναγιά τῆς Πάρου
ἡ «῾Εκατονταπυλιανή»,
στό ναύτη ἀνάφτει Φάρο
καί τόν καραβοκύρη διπλευλογεῖ.

Βαρκούλα... Καπετάνισσα,
δελφινάκι μου,
γύρνα ρότα στή Λέσβο, ν’ ἀνέβω
ψηλά νά προσκυνήσω
τήν ῾Αγιασσιώτισσα τήν Παναγιά!
Τάμα νά τῆς κάνω καί προσευχή...
Στήν Σμύρνη νά μέ φέρει
καί στό ᾿Αϊβαλί!...

Κύμα τό κύμα πᾶμε
στήν Τροοδίτισσα τῆς Κύπρου
καί τοῦ Κύκκου τήν Παναγιά...
τή γλυκιά καμπάνα νά χτυπήσω
στοῦ Μαχαιρᾶ...

Τηνιακιά Παρθένα, Μεγαλόχαρη,
Αἰγαιοπελαγίτισσα,
Πρώτη μας Κυρά,
βλόγα τή βαρκούλα μου
τήν «Καπετάνισσα»,
τά νερά τοῦ Αἰγαίου μας
καί τά νησιά!...
Βλόγα τά ῾Ελληνόπουλα
θαλασσινά παιδιά...
Α. ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Νοέμ 03, 2012 8:52 am

''Αίνος και ευχαριστία''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Θρόισμα φύλλων σέρνεται
Στην άκρη του αυτιού μου,
Κι αμέσως κοντοστέκομαι,
Γοργά μπαίνεις στο νου μου.

Βλέπω φυτά να ανθίζουνε,
Λουλούδια να μιλάνε,
Για την αγάπη του Θεού
Όλα να συζητάνε.

Το χώμα άλλα προσκυνούν,
Με ευλάβεια το φιλούνε,
Τον Κτίστη, τον Δημιουργό
Και Κύριο ευχαριστούνε.

Γαρδένιες μου χαμογελούν,
Τριαντάφυλλα μου γνέφουν,
Γαρύφαλλα μου τραγουδούν,
Και την καρδιά μου θρέφουν,

Γλαδιόλες ψιθυρίζουνε,
Μπουμπούκια μου γελούνε,
Κι οι παπαρούνες γύρω μου
Γλυκά συνομιλούνε.

Το νέκταρ τους χαρούμενα
Στις μέλισσες το δίνουν,
Κι αυτές με μιαν υπόκλιση
Ωδή τους απευθύνουν.

Τα χόρτα μύρο πέταγαν
Παντού σ’ όλη την πλάση,
Και αγκαλιάζανε σφιχτά
Eνα εικονοστάσι.

Ζωύφια, που χορεύανε
Τριγύρω απ’ το καντήλι,
Και από την πολλή χαρά
Φιλούσαν το φυτίλι,

Η φλόγα, χάιδευε γλυκά
Μια μικρή εικόνα,
Που είχε, την Παναγία mas με τον Χριστό
Στην αγκαλιά ακόμα.

Πουλάκια τιτιβίζουνε,
Ηδέως κελαηδούνε,
Πως είναι ο αληθινός Θεός
Γλυκά μας τραγουδούνε.

Πατέρα μου, Μητέρα μου
Σεις είστε η ζωή μου,
Κρατήστε με παρακαλώ
Και σώστε την ψυχή μου.

Οι θάμνοι μου χαϊδεύουνε
Τα πόδια όπως περνάω,
Πού είναι η αιώνια ζωή;
Αμέσως τους ρωτάω,

Οι μαργαρίτες γύρω μου,
Ύμνους μου τραγουδούνε,
Κρίνοι με αγκαλιάζουνε,
Και με καθοδηγούνε,

Τα δένδρα με προσέχουνε
Μη με χτυπάει τ’ αγέρι,
Κάποιος γλυκά με έπιασε
Απ’ το μικρό μου χέρι,

Νιώθω σφιχτά να με κρατά,
Στον ήλιο με πηγαίνει,
Με την γαλήνη συντροφιά,
Νιώθω να μ’ ανασταίνει.

Θee moy και Πατέρα μου,
Ζυμώνεις την καρδιά μου,
Κουράγιο μόνο δίνε μου
Μείνε στα όνειρα μου.

Δύσβατο δρόμο διάλεξε
Αυτός που μ’ οδηγούσε,
Μα εγώ τον εμπιστεύτηκα,
Και η ψυχή σκιρτούσε.

Ήχος οξύς ακούστηκε,
Εσχισε τον αέρα,
Σε νύχτα μετατράπηκε
Η λαμπερή ημέρα.

Πλατάγιασμα εκκωφαντικό
Μπροστά στο πρόσωπο μου,
Ευθύς στην πλάτη έβαλες
Τον ξύλινο σταυρό μου.

Αρχίζει η ανάβαση,
Η αιμάτινη πορεία,
Ο δρόμος σου, που μ’ οδηγεί
Στην μια Σωτηρία.

λουλούδια που ματώνουνε
Και πια δε μου μιλούνε,
Στηρίζουν την προσπάθεια,
Και τον Θεό υμνούνε,

Το χώμα που σηκώνεται
Επάνω μου κολλάει,
Να με ελεήσει ο Θεός
Κι αυτό παρακαλάει.

Βάτα τη σάρκα σκίζουνε
Να φύγουν οι αμαρτίες,
Θεέ μου δως μου δύναμη
Διωξ’ τις αδυναμίες,

Για να κερδίσω Ακριβέ
Θέση στο ποίμνιο σου,
Και να γευτώ ο δυστυχής
και τον Παράδεισο σου.

Πορεία εναγώνια,
Με πόνο και αγάπη,
Μόνη διέξοδος aytή
Στου κόσμου την απάτη.

Στενό το μονοπάτι σου
Έχει πολλά αγκάθια,
Όμως με την αγάπη σου
Τα έκανα κομμάτια.

Στο τέλος της διαδρομής,
Εκεί με περιμένεις,
Κάπου στο μέσο της κορυφής
Τον έπαινο κραδαίνεις,

Βραβείο για τους νικητές
Τους χιλιοματωμένους,
Των αρετών τους μαχητές,
Και τους στεφανωμένους.

Να μην ξεχνάς αγωνιστή
Τα λόγια του Κυρίου
Για να κερδίσεις τη ζωή
Αυτής της αιωνίου.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Νοέμ 04, 2012 10:56 am

Ω Αιώνιε Πατέρα,
Ποιητή του Ύμνου της Αγάπης,
Βασιλέα εξαρχής, αναστήθηκες,
Θεέ, για να πεις κάτι σε
όλους τους κατοίκους της γης.
Πιστός στο μεγαλείο του Ελέους Σου
και του Ονόματός Σου, σκόρπισες
επάνω μας τη μια ευλογία μετά την άλλη.
Πάνω από τα κύματα της θάλασσας και
πάνω απ' όλη τη γη ταξίδεψε η ευωδία Σου.
Παντοδύναμε Θεέ,
ποτέ πριν δεν έγιναν τόσα
ωραία πράγματα στη γενεά μας.
Ποιητή του Ύμνου της Αγάπης,
τα Έργα Σου είναι θαυμάσιο κόσμημα,
μεγαλόπρεπο στολίδι για την τέρψη
των ματιών και της καρδιάς.
Θα Σε υμνώ, Αιώνιε Πατέρα,


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Νοέμ 05, 2012 8:47 am

''Αμαρτίες''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''


Αρρώστια αθεράπευτη
Νιώθω να μεγαλώνει,
Μοιάζει με νόσο τρομερή,
Τον κόσμο μου κυκλώνει.

Την απειλή την ένιωσα,
Έντονα μου μιλούσε,
Ώσπου μου εκμυστηρεύθηκε
Το μέρος όπου ζούσε.

Χρόνια μου πέρασαν στον νου
Παλιά και περασμένα,
Τα αισθήματα μου είναι πια
Χρόνια απονευρωμένα.

Πάγωσα απ’ τον τρόμο μου
Συνειδητοποιώντας,
Πως θύμα ήμουν πάντοτε,
Κι είπα μονολογώντας...

Πατέρα μου, συγχώρα με,
Που επέτρεψα τον φόνο,
Συγχώρεσε με πιο πολύ,
Που μ’ είχα αφήσει μόνο,

Και ήμουνα μακριά από Σε
Και ζούσα την απάτη,
Αντί νά ’μαι στα πόδια σου
Να βιώνω την αγάπη.

Μου έδωσες και κατάλαβα
Πώς λειτουργεί η νόσος,
Όπως μας λέει κι ο Σαρώφ
Αυτός ο Άγιος ρώσος,

Πως μπαίνει μέσα στο κορμί
Απ’ όλες τις αισθήσεις,
Και πόσο συστηματικά
Έχουμε παραισθήσεις,

Πως σου μικραίνει την ψυχή,
Φαρμάκι την ποτίζει,
Πως την χαράζει με γυαλί,
Κι αλόγως την ορίζει,

Πως ρίχνει σκόνη θλίψεως,
Με τρούφα συνηθείας,
Μελαγχολίας ζάχαρη,
Και μίσος εκ καρδἰας,

Πως πασπαλίζει άψινθο
Με προσοχή μεγάλη,
Και πως φροντίζει πάντοτε
ΝΑ ζεις στην παραζάλη,

Πως κάνει το πικρό γλυκό,
Και το ξινό συνήθεια,
Πως τα επικαλύπτει όλα αυτά,
Και πως γελά μειλίχια,

Πως βάζει μάσκα διάφανη,
Άχρωμη οφθαλμαπάτη,
Συνέταιροι πως είμαστε
Βάφοντας την απάτη,

Το χρώμα που καθένας μας
Μόνος του το ορίζει,
Βάζοντας με προτίμηση
Τον τόνο που χρυσίζει.

Πως βάζει στο αίμα μας χολή,
Στα μάτια μας ρητίνη,
Και πως αλόγως προσπαθεί
Κανένας να μη μείνει,

Όρθιος και με λογική,
Με σκέψη και αξία,
Μ’ ανθρώπινη υπόσταση
Μα και με αληθεία.

Άμμο σου βάζει στο φαΐ,
Και λάσπη στο νερό σου,
Και θρόνο για να κάθεται
Το υπέρμετρο εγώ σου,

Πως πρώτα σε ψηλό σκαμνί
Μ’ αγάπη σε καθίζει,
Και πως τα πόδια πελεκά
Και σε κατακρημνίζει,

Πως παίζει με την πείνα σου,
Σου σπέρνει κούφιες λύσεις,
Σου βάζει πρόκες να πατάς,
αγκάθια να μασήσεις,

Πως κόσμο ψεύτικο πικρό,
Σου φτιάχνει για να ζήσεις,
Και πως απόγνωση ευθύς,
Για να αυτοκτονήσεις.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Νοέμ 06, 2012 9:09 am

Αν θελεις νακαθισει πλαι σου
Και στην ζωη σου να 'ναι
Στο λέω από την αρχή
Δεν πρέπει να φοβάσαι

Μην τον πληγωσεις, Προσεχε.
Παντα κοντα του να 'σαι
Και καθε δυσκολη στιγμη
Μαζι να την περνατε

Στην αγκαλια του θα σε κρατα
Οταν θα φοβασαι
Και με λογια αγαπης θα σου μιλα
Ησυχα για να κοιμασαι

Οτι και αν λες να το εννοεις
Ψεματα ποτε σου να μην μου του πεις
Στην ματια του να φυλακιστει
και στην καρδια του να εγκλωβιστεις


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Νοέμ 07, 2012 10:17 am

Αν ο Χριστός σου κτυπήσεις την πόρτα...
Αν ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;.
Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός
Κι αποδιωγμένος.
Σαν ένας εργάτης,
Σαν ένας άεργος
Η ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.
Μπορεί να είναι ασφαλιστής
Κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων ...;
Θ' ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια,
Θα σταματά σε κεφαλόσκαλα
Μ΄ ένα χαμόγελο γλυκό
Στο θλιμμένο του πρόσωπο ...;
Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό ...;
Άλλωστε, πως να δεις το χαμόγελο αυτών που διώχνεις!
«Δεν μ' ενδιαφέρει ...;», θα πείτε,
πριν ακόμη τον ακούσετε.
Κι αν βγει η μικρή σας υπηρέτρια, θα επαναλάβει το μάθημά της:
«Η κυρία έχει τους φτωχούς της»
και θα βροντήξει την πόρτα
καταπρόσωπο στον Φτωχό
που είναι ο ίδιος ο Σωτήρας.
Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας,
Ένας από τα δεκαπέντε εκατομμύρια προσφύγων,
Με κάποιο διαβατήριο του Ο.Η.Ε. στο χέρι,
Ένας από αυτούς που κανείς δεν τους θέλει
και που περιπλανιούνται σ' αυτή την έρημο,
Τον Κόσμο,
Ένας από εκείνους που πρέπει να πεθάνουν,
«γιατί κανείς δεν ξέρει από που έρχονται
άνθρωποι σαν κι αυτούς ...;».
Μπορεί να είναι κάποιος μαύρος,
Στην Αμερική,
Ένας νέγρος, όπως τον λεν,
Που κατάκοπος ζητιανεύει άσυλο μες στα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκη,
Σαν άλλοτε, στην Ναζαρέτ,
Η Παναγία.
Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;
Θα έχει όψη κουρασμένη,
Καθώς είναι εξαντλημένος,
Συντριμμένος,
Αφού πρέπει να βαστάζει
Όλα τα βάσανα της γης ...;
Πρόσεξε! ...;Κανείς δεν δίνει δουλειά
Σ' έναν τόσο κουρασμένο ...;
Καθώς μάλιστα αν Τον ρωτήσεις:
«Τι ξέρεις να κάνης;»
Δεν μπορεί ν' απαντήσει: όλα.
«Από που έρχεσαι;»
Δεν μπορεί να σου πει: από παντού.
«Τι θέλεις να κερδίσεις:»
Δεν μπορεί να πει: εσάς!
Έτσι, θα ξαναφύγει,
πιο κουρασμένος και συντριμμένος,
παίρνοντας μαζί Του, μες στα γυμνά Του χέρια,
την Ειρήνη.
Αν ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;.
Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός
Κι αποδιωγμένος.
Σαν ένας εργάτης,
Σαν ένας άεργος
Η ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.
Μπορεί να είναι ασφαλιστής
Κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων ...;
Θ' ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια,
Θα σταματά σε κεφαλόσκαλα
Μ΄ ένα χαμόγελο γλυκό
Στο θλιμμένο του πρόσωπο ...;
Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό ...;
Άλλωστε, πως να δεις το χαμόγελο αυτών που διώχνεις!
«Δεν μ' ενδιαφέρει ...;», θα πείτε,
πριν ακόμη τον ακούσετε.
Κι αν βγει η μικρή σας υπηρέτρια, θα επαναλάβει το μάθημά της:
«Η κυρία έχει τους φτωχούς της»
και θα βροντήξει την πόρτα
καταπρόσωπο στον Φτωχό
που είναι ο ίδιος ο Σωτήρας.
Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας,
Ένας από τα δεκαπέντε εκατομμύρια προσφύγων,
Με κάποιο διαβατήριο του Ο.Η.Ε. στο χέρι,
Ένας από αυτούς που κανείς δεν τους θέλει
Και που περιπλανιούνται σ' αυτή την έρημο,
Τον Κόσμο,
Ένας από εκείνους που πρέπει να πεθάνουν,
«γιατί κανείς δεν ξέρει από που έρχονται
άνθρωποι σαν κι αυτούς ...;».
Μπορεί να είναι κάποιος μαύρος,
Στην Αμερική,
Ένας νέγρος, όπως τον λεν,
Που κατάκοπος ζητιανεύει άσυλο μες στα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκη,
Σαν άλλοτε, στην Ναζαρέτ,
Η Παναγία.
Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;
Θα έχει όψη κουρασμένη,
Καθώς είναι εξαντλημένος,
Συντριμμένος,
Αφού πρέπει να βαστάζει
Όλα τα βάσανα της γης ...;
Πρόσεξε! ...;Κανείς δεν δίνει δουλειά
Σ' έναν τόσο κουρασμένο ...;
Καθώς μάλιστα αν Τον ρωτήσεις:
«Τι ξέρεις να κάνης;»
Δεν μπορεί ν' απαντήσει: όλα.
«Από που έρχεσαι;»
Δεν μπορεί να σου πει: από παντού.
«Τι θέλεις να κερδίσεις:»
Δεν μπορεί να πει: εσάς!
Έτσι, θα ξαναφύγει,
πιο κουρασμένος και συντριμμένος,
παίρνοντας μαζί Του, μες στα γυμνά Του χέρια,
την Ειρήνη.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Νοέμ 08, 2012 9:18 am

Αφήστε τα παιδιά να ρθούν σε μένα,
φτωχών αθώα παιδιά και ταπεινών.
Αφήστε τα να παίξουνε σιμά μου.
Γι αυτά είν΄ η βασιλεία των ουρανών.


Τα χέρια μου ως απλώνω να ευλογήσω,
Τα ολόσγουρα ας χαϊδέψουν τους μαλλιά.
Χαρά μου είν΄ η χαρά τους. Κι ας μου γίνει
Μικρή πάλι η ζωή μου μια σταλιά.


Παιδάκια γεωργών, φτωχών ψαράδων.
Τι ξέρετε όμως, τάχα, έναν καιρό
Για με, για την αλήθεια, αν δεν φορέσουν
Στεφάνι μαρτυρίου αγκαθερό;


Αφήστε τα ναρθούν όλα σε μένα
με την αθώα, την άδολη καρδιά,
Τους πόθους τους να πουν, να μου ιστορήσουν.
Αφήστε να ευλογήσω τα παιδιά.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 7 και 0 επισκέπτες