ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

[ΦΩΤΗΣ]

Έχω έναν φίλο
που μ΄αγαπάει αληθινά

Από τη μέρα που σε βρήκα
σε ζητώ παντοτινά.

Με κράτησες σφιχτά
τις ώρες που πονούσα

Με πήρες αγκαλιά
στιγμές που σε ζητούσα.

Στιγμές με βρήκαν μόνο
με φίλους τα κενά

Μου έδιωξες τον πόνο
μου έδωσες χαρά.


Έχω έναν φίλο
Που μ΄ αγαπάει αληθινά.

Θεέ μου σ'αγαπώ

[ΦΩΤΗΣ]

Έχω έναν πόθο εσωτερικό,
να βρω τον Θεό.
Κύριε και Θεέ μου....
Σε ψάχνω παντού!

Σε αναζητώ Θεέ μου..
Μέσα στη σιωπή των βουνών,
Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών,
Μέσα στις καρδιές των ταπεινών,
Μέσα στα αστέρια των ουρανών !

Σε αναζητώ Θεέ μου...
Μέσα στη βοή των θαλασσών,
Μέσα στη ροή των ποταμών,
Μέσα στην ηρεμία των δασών,
Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών!

Σε αναζητώ Θεέ μου..
Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου,
Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου,
Μέσα στη χαρά της ζωής μου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...
εκεί ψηλά,
στο σταυρό του Γολγοθά.
Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου,
Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου,
Μέσα στην απότητα των λόγων Σου,
Μέσα στη θερμότητα του θείου Φωτός Σου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...
Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου,
Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου,
Μέσα στη θλίψη της ζωής μου,
Μέσα στη μοναξιά μου !

Σε αναζητώ Θεέ μου,
για να μάθω,
γιατί αγαπώ,
γιατί ζώ,
γιατι πεθαίνω!

Σε αναζητώ Θεέ μου,
για να μάθω
που πηγαίνω!

Απο το βιβλίο: "Για Σένα που με Αναζητάς"

[ΦΩΤΗΣ]

Έψαχνα κάτι να βρω μια αγάπη ένα σκοπό
πληγές να κλείσω να συνεχίσω βρήκα τον Χριστό
ήρθες απ΄ψηλά με την ουράνια αγκαλιά
ζωή να δώσεις και να με σώσεις

Αγαπημένε μου Χριστέ εσύ με την αγκάλη την ζεστή
καλέ μου εσύ για πάντα θα με γλυκαίνεις
την ζωή μου την ζεσταίνεις,
κοντά μου να γυρνάς να μην με ξεχνάς

[ΦΩΤΗΣ]

Είναι κάποιες ψυχές σαν μπουμπούκια τ' Απρίλη
ταπεινές , ταπεινές , με το γέλιο στα χείλη.
Είναι κάποιες ψυχές που θαρρείς έχουν πάρει ,
από ψηλά τ' Ουρανού την ολόφωτη χάρη .

Είναι κάποιες ψυχές σαν λαμπάδες στα σκότη
φλογερές, γιορτινές και μ' αγέραστη νιότη.
Στον αγώνα μπροστά με μια πίστη μεγάλη ,
προχωρούν, προχωρούν δυνατές σαν ατσάλι.

Είναι κάποιες ψυχές που θαρρείς έχουν πάρει
τ' αετού τη φωτιά, την αγέρωχη χάρη.
Λουλουδένιες, απλές δείχνουν τόση αγάπη
είναι αυτές οι ψυχές του φωτός το παλάτι. "

[ΦΩΤΗΣ]

Ζήτησα από το Θεό...

Να μου δώσει δύναμη...
Κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.
Του ζήτησα σοφία...
Κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση...
Κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να εργάζομαι.
Του ζήτησα θάρρος...
Κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.
Του ζήτησα αγάπη...
Κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες...
Κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.
Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα τίποτα - τίποτε απ' αυτά που ήθελα.
Πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.
Η προσευχή μου εισακούστηκε !!!
Θεέ μου σ΄ Ευχαριστώ !..

[ΦΩΤΗΣ]

Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, που θέλεις και ξέρεις και μπορείς και με σώζεις
Από κάθε κίνδυνο, σώματος και ψυχής. Από τον αμαρτωλό εαυτό μου.
Από τον μισόκαλλο διάβολο.
Από τους κακούς ανθρώπους.
Από τον αιώνιο θάνατο , που φέρνει η έμμονη στην αμαρτία.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι το Φως, το αληθινό, το γλυκό, το ζωογόνο. Το φως, που φέγγει μέσα μου και γύρω μου και ομορφαίνει την πλάση και τα πρόσωπα των ανθρώπων π’ αγαπώ.
Το φως, πού μου δίνει τη δυνατότητα να περπατήσω με ασφάλεια, να τρέξω, ν’ ανέβω, να συγκρίνω, να προτιμήσω.
Το φως της ζωής!
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αλήθεια, η κατακάθαρη, η αισιόδοξη, η ελπιδοφόρα, η ζωογόνα, η λυτρωτική.
Η αλήθεια για όλα χθες, σήμερα, αύριο και στους αιώνες.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αγάπη, η πιο μεγάλη, η πιο θερμή, η πιο σοφή, η πιο δυνατή, η πιο αληθινή, η πιο προσωπική.

Η Αγάπη που σταυρώθηκε για μένα!...

[ΦΩΤΗΣ]

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

Τον σταυρό σου προσκυνώ,Χριστέ ο Θεός,
και την ταφή σου δοξάζω,αθάνατε,
και την ανάστασή σου εορτάζω
κι ανακράζω σου Ανέστη ο Κύριος.

Την οδό σου,Σωτήρα μου,προς τον άδη
κανένας δεν την έμαθε καλύτερα από τον Άδη
γιατί με όσα είδε,με όσα έπαθε
τη δύναμή σου μπόρεσε να καταλάβει.

Ρωμανός ο Μελωδός.

[ΦΩΤΗΣ]

Στο στήθος μου ένα βάρος
για χρόνια ένοιωθα πολλά
κι΄ αργότερα κατάλαβα
πως είχα μια βαριά καρδιά.

Γιατί η καρδιά μου βάραινε;
αναρωτιόμουνα,
ήθελα πολύ να μάθω
και συλογιζόμουνα.

Ποιος γιατρός θα μ΄ εξετάσει
την καρδιά μου για να δει;
Δεν εγνώριζα κανέναν
που στ΄ αλήθεια να μπορεί.

Όμως κάποτε μου είπαν
πως υπάρχει ένας γιατρός
δωρεάν θα μ΄ εξετάσει
λέγετε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Τον εφώναξα να έρθει
την καρδιά μου για να δει
μου είπε έχεις αμαρτία
η καρδιά γι΄ αυτό πονεί.

Μόνο αν σε καθαρίσω
με το Αίμα μου εγώ
η καρδιά σου θα ασπρίσει
απ΄ το μαύρο το κακό.

Δέχτηκα για να το κάνει
και έτσι κοίταξα ψηλά
εκεί που ήταν καρφωμένος
στον Σταυρό του Γολγοθά.

Τώρα έγινα παιδί Του
δεν Τον βλέπω στον Σταυρό
μα Τον βλέπω κάθε μέρα
Βασιλιά στον Ουρανό.

Μεσιτεύει για τον κόσμο
που πιστεύει εις Αυτόν
και στον βούρκο πάντα ψάχνει
νά βρει τον αμαρτωλόν.

Μη σκληρύνεις την καρδιά σου
στην φωνή που σε καλεί
το μεγάλο σου φορτίο
να το πάρει Αυτός μπορεί.

[ΦΩΤΗΣ]

Η Βίβλος…

Σαν ήμασταν μικρά παιδιά μας έλεγε η μάνα μας:
Να παίζετε, αλλά δε θα περπατάτε πάνω στα
λουλούδια, και δεν θα ανεβοκατεβαίνετε τα σκαλοπάτια.
~
Ο Άβελ ήταν ο πιο μεγάλος κι εγώ ο πιο μικρός.
Τρώγαμε το ψωμί μας τόσο λαίμαργα που οι
γυναίκες, γελούσαν όταν περνούσαμε
από δίπλα τους.
~
Συχνά σαν σκαρφαλώναμε στη σιταποθήκη του
μοναστηριού για να παίξουμε,
το μάτι μας έπεφτε σε ένα βιβλίο που ήταν στο πάνω μέρος ενός
ντουλαπιού, άφταστο για μας.
~
Σκαρφαλώσαμε μια μέρα μέχρις αυτό το μαύρο
βιβλίο. Δεν ξέρω πώς το αποκτήσαμε.
Αλλά, θυμάμαι ότι ήταν μια Βίβλος.
~
Αυτό το παλιό βιβλίο μύριζε λιβάνι.
Σταθήκαμε σε μια γωνιά συνεπαρμένοι.
Ζωγραφιές παντού! Τι ευτυχία! Τι ενθουσιασμός!
~
Τ΄ ανοίξαμε στα διάπλατα γόνατά μας
κι από την πρώτη κιόλας λέξη μας συνεπήρε!
Ξεχάσαμε το παιχνίδι• βαλθήκαμε να το διαβάζουμε.
~
Διαβάζαμε και οι τρεις όλο το πρωινό.
Για τον Ιωσήφ, τη Ρουθ, και τον Βοόζ, για τον
Καλό Σαμαρείτη. Συνεπαρμένοι, το ξαναδιαβάσαμε το βράδυ.
~
Σαν παιδιά, όταν πιάσουν ένα ουράνιο πουλί
με χαρούμενα ξεφωνητά και ανεκλάλητη χαρά,
νοιώθουν στα χέρια τους την απαλότητα των φτερών τους.

Βίκτωρ Ουγκώ

[ΦΩΤΗΣ]

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

Βυθίζομαι και πέφτω σαν τον Πέτρο
στου βίου την θάλασσα την ταραγμένη
κι όπως εκείνος σου φωνάζω "Βόηθα
Δάσκαλε! Σώσε με κι είμαι χαμένη!"

Ένα σου νεύμα μόνο, Παντοδύναμε,
μια λέξη Σου, την θύελλα γαληνεύει
κάνει βατό τον πέλαγο τον άγριο
τον άνεμο και την βροντή μαζεύει

Με τ' άγια σου τα πόδια έλα και βάδισε
στα κύματα τής έρμης τής καρδιάς μου
για να κατασιγάσουν μπρός στην χάρη Σου,
να νοιώσω την ειρήνη Σου κοντά μου.

Την πίστη στήριξέ μου κι άπλωσε
τον χέρι Σου, και κράξε και σε μένα
Άνδρίζου, μη δειλιάζης ολιγόπιστη,
έλα σε Με, στον Εύδιο τον λιμένα."
ΒΙΒΛ. ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΑΙΣΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.