ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 18, 2013 1:21 pm

ΑΛΗΘΕΙΕΣ!...

I
Αλήθειες που σαν έχω κλείσει
μεσ’ στα κατάβαθα του νου,
- αχτίδες από κάποια δύση
φωτοπλημμύριστου ουρανού,

στον Κύριο δέομαι να μ’ αφήση
παντοτινά να σας χαρώ,
ώσπου τα μάτια να μου κλείση
του αγγέλου τ’ απαλό φτερό.

Να φέγγετε στα τρίσβαθά μου
σαν το καντήλι στο Βωμό,
για να κρατώ τα βήματά μου
μακριά απ’ το χάος και το γκρεμό.

II
Αλήθειες που σας έχω κρύψει
στη μαγεμένη μου ψυχή,
δώρα σταλμέν’ από τα ύψη
για να με κάμετ’ ευτυχή,

- ώρια λουλούδια μου ακριβά μου,
ας δώση ο Κύριος να γενή
ν’ ανθοβολάτε στην καρδιά μου
ως τη στιγμή μου τη στερνή.

Κι όθε περνώ στου βιού τις στράτες,
- λίγη η ζωή μου είτε πολλή -
να ευφραίνω ολούθε τους διαβάτες
με τη γλυκιά μοσχοβολή.

III
Αλήθειες που σας έχω πάρει
από το στόμα του Χριστού,
και σας φυλάω με το καμάρι
και τη λαχτάρα του πιστού,

με τα χρυσόνειρα του νου μου
σας έχω πλέξει ένα κλουβί,
- αηδόνια του καλού Θεού μου,
να κελήδητε κάθε αυγή,

και να μου λέτε τα τραγούδια,
μεσ’ στ’ απαλόφωτο πρωινό,
που θα μου ψάλλουν τ’ αγγελούδια
μιαν θείαν αυγή στον Ουρανό.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Απρ 19, 2013 2:20 pm

ΑΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ

Μια μέρα, καινούργια κι ολόδροση, τούτο το πρωινό ξαναρχίζει,
μια μέρα που έχει τη δροσιά του κρύσταλλου και τη διαύγεια.
Τα δέντρα σχεδιάζονται λίγο-λίγο μέσα στο φως που τρέμει.
Κύττα, τ’ απαλά γκρίζα φυλλώματα στις ιτιές που σαλεύουν,
στις φουντωτές και τις τρεμόφυλλες λεύκες.
Ένας λευκός ατμός κυματίζει πάνω απ’ τα νερά της μεγάλης πηγής.
Δροσιά, φρεσκάδα και διαύγεια απλώνονται στην ήσυχη κοιλάδα μας.

Ακόμα μια μέρα ολοκαίνουργια δοσμένη στ’ ανθρώπινα!
Η γη είναι παρθένα, όπως εκείνη του Αδάμ, κάθε νέαν αυγή,
η μέρα βγαίνει απ’ της νύχτας τις σκιές,
σαν από διήγημα για νεράϊδες.

Γέψου το άρωμα τούτου του δροσερού αγέρα,
πρόβαλε στο παράθυρο τ’ αχτένιστο κεφάλι,
Κανείς δεν θα σε δη, μόνο Εκείνος
που δεν λογαριάζει παρά τις ορμές του πνεύματος.
Τι θάναι τούτ’ η καινούργια μέρα
που σε λίγο θα λερωθή απ’ το θόρυβο;
Σκέψου τους βρόντους των τετράτροχων,
το βουητό των εργοστασίων, τις γοερές κραυγές των σειρήνων.
Μέσα σ’ αυτή την πρωινή γαλήνη, σκέψου όλα αυτά
τα φριχτά παιχνίδια που καμαρώνει η ανθρώπινη επιστήμη.
Υψώνουν άραγε τις ψυχές τους προς τον Κύριο,
όλοι αυτοί που σέρνουν τώρα πέδιλα και παπούτσια,
αυτοί που δουλεούν τη γη κι αυτοί που τους λεν μ’ ένα όνομα
τόσο όμορφο: οι εργάτες;
Κι όλα τα όντα τα έμψυχα, που όπου νάναι θ’ ανοίξουν τα μάτια,
θα σκεφθούν άραγε να προσφέρουν την καινούργια μέρα τους
στον ουράνιο Πατέρα;


Ω Θεέ μου, ευλόγησε την αυτή την άγνωστη μέρα,
γιατί είσαι καλός.
Κι ευλόγησε μας όλους όσοι αναπνέουμε ακόμα-
αυτούς που Σ’ αγαπούν
κι αυτούς που δεν ξέρουν ούτε το νόημα του ονόματός Σου!


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Απρ 20, 2013 8:52 am

ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ

I

Ω της ερήμου εσύ, μονάκριβε,
σαν ποιο τραγούδι να σου ψάλλω;
Το στόμα της αλήθειας σ’ έκραξε
των γεννητών τον πιο μεγάλο.

Άστρο ορθρινό! καθώς επρόβαλες
μεσ’ στης αυγής τ’ απαλοθάμπη,
μας προμηνάς το ακτινοβόλημα
του Ήλιου π’ ανέσπερος θα λάμπη.

Φωνή που κράζεις μεσ’ στην έρημο
και στην κοιλάδα του Ιορδάνη,
είσαι γλυκό και πρώτο ανάκρουσμα
της απολύτρωσης που φθάνει.

II

Στάθηκες πάντολμος κι ατρόμητος
μέσα στου Ηρώδη το παλάτι,
κι αδέκαστη η φωνή σου αντήχησεν
από ‘να θειο παλμό γεμάτη.

Δε θα δειλιάσουν τον αδείλιαστο
και χίλιοι θάνατοι και χάροι.
Σκληρά του ελέγχου το μαστίγωμα
χτύπά το αμαρτωλό ζευγάρι.

Ας σε παιδέψουν κι ας ρουφήξουνε
σαν λύκοι το αίμα της καρδιά σου
για του Κυρίου τ’ άγιο θέλημα
όλα σαν τίποτα μπροστά σου.

III

Κι ωρθώθη μπρος σου ο σπεκουλάτορας
κι έσκυψες σαν το αρνί στο θύτη
κι ουδέ φοβήθης το μαχαίρι του
π’ άστραψε πάνω σου, ω προφήτη.

Της Μαχαιρούντος το λιθόστρωτο
με τ’ άγιο αίμα επορφυρώθη
και το κεφάλι σου το πάντιμο
δώρο στη μοιχαλίδα εδόθη.

Μα πάλι ανάπαυση δεν έβρισκε
στης αμαρτίας της το μεθύσι:
Νεκρή σου η κεφαλή κι εφώναζεν•
ουκ εξεστί σοι!


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Απρ 21, 2013 9:48 am

ΒΡΑΔΥ

Μείνε μαζί μας Κύριε μου η νύχτα απλώνεται γοργά,
πηχτό σκοτάδι ολόγυρά μου
μοναχό κι έρμο όλοι μ’ αφήνουν, δίχως καμιά παρηγοριά
ω Κύριε, μείνε Συ κοντά μου,
προστάτη των απροστάτευτων και βοηθέ των ταπεινών.

Η λίγη της ζωής μας μέρα γρήγορα χάνεται και σβήνει
της γης η δόξα κι η χαρά
φεύγει και χάνεται και κείνη.
Παντού το θάνατο αντικρύζω, την αλλαγή και τη φθορά
όπου κι αν στρέψω ολόγυρά μου.
Μα Εσύ που πάντα ο ίδιος μένεις, Εσύ Χριστέ, μείνε κοντά μου.

Σε κάθε μια στιγμή της μέρας Εσέν’ αποζητά η καρδιά μου,
γιατί μονάχα η δύναμή Σου συντρίβει και νικά και σπάζει
τη δύναμη του πειρασμού.
Ποιος άλλος από Σε να γίνη μπορεί οδηγός και στήριγμά μου;
Όταν η μαύρη καταχνιά τη δόλια μου ψυχή σκεπάζη,
κι όταν το φως την πλημμυρίζη, μείνε, Χριστέ μου Εσύ, κοντά μου!

Σαν έχω δίπλα στο πλευρό μου τη θεϊκή Σου ευλογία,
ποιος θα μπορή να με φοβίση;
Τι θα μου κάνουν οι εχθροί μου, του κόσμου ο πόνος κι η κακία;
Και τι θα μου φανή πικρό; Τα δάκρυα; Ο θάνατος; Το μνήμα;
- την πίκρα τους την έχεις σβήσει.
Σαν είσαι Συ, Χριστέ, μαζί μου,
νιώθω στα στήθια μου σαν κύμα
της νίκης την τρανή χαρά να πλημμυρίζη την ψυχή μου.

Πριν τα φτωχά μου μάτια κλείσουν, κράτα μπροστά τους το Σταυρό Σου
και με τ’ ολόλαμπρο το φως Σου
φέγγε στο σκοτεινό μου δρόμο κι οδήγα με στον ουρανό.
Να, στον ορίζοντ’ αχνοφέγγει γλυκοχαράζοντας η μέρα,
και μεσ’ στη φωτεινή ατμόσφαιρα
οι άχαρες σκιές της γης σκορπούν και χάνονται και σβήνουν…
Χριστέ μου, σ’ όλη τη ζωή μου
και στις στερνές μου τις στιγμές, ας ειν’ η χάρη Σου μαζί μου.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Απρ 22, 2013 7:31 pm

ΓΛΥΚΕ ΝΥΜΦΙΕ…

Εγώ να γίνω θέλησα Θεός
- ω συμβουλή προδότρα στείρα! -
κι Εσέναν, ω Χριστέ μου, εβάλανε
την περιπαιχτική πορφύρα.

Εγώ ν’ αρπάξω ζήτησα στα χέρια μου
στέμμα και σκήπτρο – ω μαύρη πλάνη! -
κι Εσύ, Χριστέ μου, το καλάμι εκράτησες
κι εφόρεσες τ’ ακάνθινο στεφάνι.

Ω λυτρωτή μου! Ως ν’ ανεβής στο Γολγοθά,
δέξου με νάρθω στο πλευρό σου,
και σαν τον Κυρηναίο το Σίμωνα
να πάρω λίγο το σταυρό σου.

Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη σου,
γλυκέ Νυμφίε, να τα δροσίσω,
και το ματόβρεχτό σου μέτωπο
με χέρι αγάπης ν σπογγίσω.

Ιησού! Καθώς σε βλέπω σήμερα
χλωμό, υβρισμένο, πονεμένο,
σε νιώθω δυό φορές Θεό
και δυό φορές αγαπημένο.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Απρ 23, 2013 6:53 pm

ΔΕΗΣΗ – ΠΟΘΟΣ

Σε σένα υψώνω την ψυχή μου, ω φως μου,
- παρακαλώ σε, Πλαστουργέ του κόσμου.

Δίνε μου αγάπη φλογερή και πίστη,
χτίσε βωμό σου στην καρδιά μου, ω Κτίστη.

Δος μου λευκότη κρίνου, μύρο δυόσμου,
δροσιά του νου μου, φως του πνεύματός μου!

Άνοιξε μέσα μου σοφίας κρουνό
- θεϊκόν ανάβρυσμα των ουρανών.

Κι άγρυπνα μάτια για να βλέπω δος μου
τον κόσμο γύρω και τον κόσμο εντός μου.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Απρ 24, 2013 12:17 pm

ΔΕΥΤΕ ΙΔΩΜΕΝ ΠΙΣΤΟΙ!...

Στα μαύρα και βαθιά μεσάνυχτα,
η νύχτα – ιδές ! γλυκοχαράζει !
Γιορτάζουν οι ουρανοί της Βηθλεέμ,
βρέχοντας θείο φωτοχαλάζι.

Κι η γη πίνει, πίνει λαίμαργα,
γιατί από φως έχει διψάσει.
Πόσες χιλιάδες χρόνια επρόσμενε
την άγια αυτή στιγμή να φτάση!

Πόσες χιλιάδες χρόνια επρόσμενε
την άρρητην ανατολή Σου,
μεσ’ στ’ αξημέρωτα σκοτάδια της
φωτός ποτάμια να κυλήσουν!

Με το γλυκό Σου όραμα σφάλησαν,
Λόγε, οι Πρωτόπλαστοι τα μάτια,
κι οι Δούλοι Σου όλοι κι οι Προφήτες Σου,
απ’ τις σκηνές ως τα παλάτια.

Ω Συ, μεγάλε Αναμενόμενε
του δύστυχου πεσμένου ανθρώπου!
Για Σε ψαλμοί κι ωδές και σίβυλλες,
για Σένα οι θρύλοι κάθε τόπου.

Για Σε ο Δαβίδ τη λύρα ανάκρουσε,
κι ο μεγαλόπνοος Ησαïας,
που διασκελίζοντας τα σύνορα
της Ιουδαίας και της Ασίας,

στης γης τα πέρατα το κήρυξε,
πως θείο Παιδί για μας εδόθη,
π’ όλοι θα βρούν σ’ Αυτό την πλήρωση
οι πανανθρώπινοί μας πόθοι.

Τον ερχομό Σου, ω! πως το προσμένε
του βράχου ο τραγικός Δεσμώτης,
όσο τα σπλάγχνα τ’ όρνιο εσπάραζε
της αδαπάνητής του νιότης!

Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ’ αστροπέλεκα
και με βροντές και καταιγίδα.
Ήρθες σαν ά
αύρα, σαν πνοή, σαν φως,
σαν ορθρινή δροσοσταλίδα.

Ήρθες! μπροστά σου γονατίζουμε
- Μάγοι φτασμένοι από τα ξένα,
και ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τον Λατρευτό μας και τον Ένα.

Της νοσταλγίας τ’ Αστέρι τ’ άγρυπνο
στη Φάτνη Σου μας έχει φέρει.
Κι αν μας εράπισε το μάγουλο
το χειμωνιάτικο αγριοκαίρι,

κι αν χίλιοι δυό στο δρόμο βρέθηκαν
- ξύπνοι!- να μας περιγελάσουν
και να μας λεν πως είσαι χίμαιρα,
και τρέλλα το κυνήγημά Σου,

μα εμείς, ω θησαυρέ, Σε βρήκαμε,
και τη χαρά μας διαλαλούμε!
Ας είσαι Θεός άϋλος κι άπιαστος
εμείς στα χέρια Σε κρατούμε!

Ω Συ γλυκιά Πραγματικότητα
που ψηλαφούν τα δάχτυλά μας!
Σε λέμε – κι ας τα’ ακούσουν οι άπιστοι –
Κύριο, Σωτήρα, Βασιλιά μας.

Ιησού! Μπροστά Σου γονατίζουμε
- Μάγοι φτασμένοι από τα ξένα,
και ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τον Λατρευτό μας και τον Ένα.

Σμύρνα και μάλαμα δεν έχουμε,
μόνο λιβάνι, Αγαπημένε.
Λίγο λιβάνι απάνω στης καρδιάς
το μυστικό βωμό, όπου καίνε

των πόθων των αγνών τα κάρβουνα
και της λατρείας η άγια φλόγα.
Δέξου τα, ως τόσο, και καλόγνωμα
την προσφορά, Χριστέ μου, ευλόγα!

Ω, δέξου την, Χριστέ, καλόγνωμα.
Φτωχή κι να είν’ η προσφορά μας,
πλούσια κι αμέτρητη κι ανείπωτη
στη γέννησή Σου ειν’ η χαρά μας.

Ιησού! Μπροστά Σου γονατίζουμε
- βοσκοί του λόγγου που αγραυλούμε,
τη νύχτα τούτη που μας έκαμες
άξιους με αγγέλους να μιλούμε!

Απόψε νιώθουμε τριγύρω μας
να φτερουγάν αβρά αγγελούδια,
κι ηχούν στ’ αυτιά μας γλυκοτόνιστα
τα παναρμόνια τους τραγούδια.

Κύριε, λυπήσου μας, φτωχούς βοσκούς
που προσκυνούν τη γέννησή Σου!
Δε σε ξεχάσαμε! –κι ας τρέχουμε
τον κίνδυνο να μας μισήσουν.

Ας σε ξεχνούν του κόσμου οι προύχοντες
κι οι ξακουσμένοι κι οι μεγάλοι
κι όσοι λατρεύουνε σαν είδωλα
είτε τα πλούτη είτε τα κάλλη.

Ας σε ξεχνούν όσοι πιστέψανε
στη γνώση τους και στη σοφία.
Εμείς μακριά Σου πως θα ζήσουμε
ω Λόγε! ω Βρέφος! ω Μεσσία!;

Όλα κοντά Σου εμείς τα βρήκαμε:
γνώση, ομορφιά και φως και πλούτη.
Άλλο μας καύχημα δεν έχουμε
όξω απ’ την άγια Φάτνη ετούτη.

Το μυστικό μας τόπε ο άγγελος
και το φυλάμε με καμάρι.
Στη λάσπη εμείς δε θα το ρίξουμε
τ’ ατίμητο μαργαριτάρι.

Το μυστικό μας τόπε ο άγγελος
ω ! Ελπίδας μας κι Απαντοχή μας!
Μια θεία γέννηση γιορτάζουμε
στη Βηθλεέμ και στη ψυχή μας!

Αιώνια μέσα μας Χριστούγεννα
κι ανθοβολούνε κρίνα ολάσπρα.
Κι απ’ των ψυχών μας το στερέωμα
σταλάζουν φως κι ασήμι τ’ άστρα!


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 25, 2013 11:31 am

ΔΙΠΛΗ ΓΕΝΝΑ

Μάννα που με γέννησες
και μ’ έχεις αναθρέψει
μεσ’ στην πίστη του Χριστού
πού χες και εσύ λατρέψει,

Μάνα μου την Πίστη σου
και εγώ θα την κρατήσω,
μεσ’ στο φως που σ’ έθρεψε
θέλω και εγώ να ζήσω.

Μεσ’ στο φως που σ’ έθρεψε
και σ’ έχει μεγαλώσει
και σε πλούτισε, άσοφη,
με θεία σοφία και γνώση.

Μεσ’ στο φως που σ’ έθρεψε
ποθώ κι εγώ να μείνω,
κι άστρο σ’ άλλους Ουρανούς
αντάμα σου να γίνω.

Δος μου μόνο μιαν ευχή
βγαλμένη απ’ την καρδιά σου,
τα πλοκάμια του κακού
ποτέ να μη με πιάσουν.

Μια κορώνα μου φορείς
με χίλια – δυο πετράδια,
κι είν’ το φως τους γαληνό
σαν τα γλυκά σου χάδια.

Κι ειν’ αυτό το πιο λαμπρό
και δοξασμένο στέμμα.
Και στις φλέβες μου κυλά
το ευγενικότερο Αίμα.

Χριστιανό με κάματε,
μητέρα και πατέρα
ω, κι οι άγγελοι γιόρτασαν
την άγια κείνη μέρα.

Τ’ άγιο Πνεύμα ολόφωτο
χιτώνα μ’ έχει ντύσει,
κι έσκυψα στο μέτωπο
γλυκά να με φιλήσει.

Της αλήθειας μ’ έντυσε
βασιλική αλουργίδα,
με περίζωσε με τη
χρυσογαλάζια ελπίδα.

Ω! την ώρα την τρανή
και την αξέχαστη ώρα,
που με στόλισε ο Θεός
με τέτοια ουράνια δώρα!

Ω! την ώρα την χρυσή
που, μεσ’ στην εκκλησία,
χριστιανό με χρίσανε
το Πνεύμα και η Θυσία!

Δέκα χρόνια χριστιανός,
είκοσι και τριάντα,
για το Εδώ και για το Εκεί,
για τώρα και για Πάντα!

Μια στιγμή μου ανέβλυσε
παντοτινή ευτυχία.
Μια στιγμή με γέννησε
για την αθανασία!

Κι όλο πια φεγγοβολά
στο μέτωπο το στέμμα
και στις φλέβες μου κυλά
το ευγενικότερο αίμα.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Απρ 26, 2013 9:36 am

ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ!

Χρυσή βραδιά, γεμάτη θάμπη
σκιρτούν στο φως βουνά και κάμποι.
Μάγοι περνάνε βιαστικοί,
στην άγια γη τη βιβλική.

Τ’ άστρο τους φέρνει προς τον Ήλιο
που λάμπει μ’ άρρητη λαμπή,
(οι ήλιοι μπρος του όλοι θαμποί)
στης Χάρης τ’ άφθαρτο βασίλειο.

Άστρο λαμπρό τους οδηγεί
με μια γλυκιά μαρμαρυγή.
Μέσα η καρδιά χτυπά να σπάση
κι απ’ την λαχτάρα κι απ’ τη βιάση!

Μα να η ενσάρκωση του πόθου
και να η ελπίδα ζωντανή.
Όση χαρά οι ψυχές του νιώθουν,
ποια θα την έλεγε φωνή;

Αγγέλων ύμνοι αντιλαλούνε
κι από βοσκούς δοξαστικά.
Κάποιες φτωχές ψυχές τ’ ακούνε
και προσκυνάνε μυστικά.

Κάποιες ψυχές που σ’ αγαπήσαν
- κι είν’ οι ψυχές μας, Λυτρωτή! –
Ω , τι δρολάπια μας χτυπήσαν
ως νάρθουμε στη Φάτνη αυτή!

Γύρω μας κύκλωναν οι λύκοι
κι άγρια μα δέρναν τα στοιχειά,
της αμαρτίας η προστυχιά,
του αίματος η άχνα, τ’ Άδη η φρίκη.

Μα στο σκοτάδι, στο χαλάζι,
στη συμφορά και την οργή,
ξάφνου η γλυκιά Σου αυγή χαράζει
και πλέει στο φως της όλ’ η γη.

Και μείς στο φως της στρατολάτες,
και με τους Μάγους συντροφιά,
μ’ ελπίδα τις καρδιές γεμάτες
που τρυπήσαν σκληρά καρφιά,

τ’ άγια σου σπάργανα φιλούμε
μπροστά σου εδώ γονατισμένοι,
και ταπεινά παρακαλούμε,
σε Σένα ολόψυχα δοσμένοι.

Δώσε γαλήνη, Βασιλειά μας,
παντού και μέσα στην καρδιά μας.
Στείλε γλυκιά παρηγοριά
σε πολιτείες και χωριά.

Δέξου, Χριστέ, την προσευχή μας,
κι ας γίνη Φάτνη σου η ψυχή μας.
Κάνε ν’ ανθίσουν άσπροι κρίνοι,
όπου περίσσεψαν οι θρήνοι.

Μεσ’ στις ψυχές να φέξη η Πίστις,
πεντάκτινο άστρο της αυγής,
κι ας πουν το δόξα εν υψίστοις
γλώσσες, λαοί, φυλές της γης.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Απρ 27, 2013 10:19 am

ΕΛΑ ΜΟΝΑΚΡΙΒΕ

Μέσα στα βάθη μου να χτίσω
βουλήθηκα μιαν εκκλησιά•
τρανή, πανώρια θα τη χτίσω
κι όλη θα την λαμπροστολίσω
με ζωγραφιές και με ψηφία.

Ελάτε, χρώματα σεις μύρια
των όρθρων και του δειλινού,
και λαμπερόχρωμα ζαφείρια
της θάλασσας και τ’ ουρανού.

Ελάτε, μάρμαρα καθάρια,
πράσινα, μαύρα, θαλασσιά
κι εσείς τα ολόλευκα τα πάρια,
και τ’ ακριβά μαργαριτάρια
περ’ απ’ τα ξωτικά νησιά.

Ελάτε της Ασίας τα μύρα
κι οι μόσκοι της Ανατoλής,
και λιγερόφθογγη εσύ λύρα
γλυκούς ψαλμούς που διαλαλείς.

Όλες οι χάρες και τα κάλλη
ελάτε, πλούσια, περίσσα,
να φτιάσω εντός μου μια μεγάλη
κι ομορφοπλούμιστη εκκλησιά.

Κι έλα, στερνά, κι Εσύ, ακριβέ μου,
τ’ άστρα ντυμένος και το φως!
- Ω, πως τα βάθη απαλοτρέμουν
στην προσμονή Σου! –έλα, Χριστέ μου,
Κύριος, Πατέρας κι Αδερφός.

Χειμώνα αν έρθης, θ’ αψηφήσω
χαλάζι δρόλαπα, βοριά,
θα βγω καμπάνες να χτυπήσω,
τον ερχομό Σου να τιμήσω,
μύρια θ’ ανάψω τα κεριά.

Κι ολόφωτη και στολισμένη
για τούτη την τρανή γιορτή,
θαρθ’ η ψυχή μου ευτυχισμένη
στην πύλη εμπρός τη χρυσωμένη
της εκκλησιάς, να Σε δεχτή.

Έλα, μονάκριβε! για Σένα
τα κάλλη τούτα κι οι ομορφιές•
για Σένα τάφερα απ’ τα ξένα,
πλουμίδια χρυσοστολισμένα,
χρώματα, μύρα, ζωγραφιές.

Έλα! Δική Σου η εκκλησιά μου
δέξου, Χριστέ, την προσφορά,
πάρε για θρόνο την καρδιά μου,
να πλημμυρούν τα τρίσβαθά μου
απ’ ομορφιά κι από χαρά.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες