Διδακτικές Ιστορίες

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Ιουν 28, 2017 7:12 pm

Είσαι απελπισμένος μάλλον επειδή το «παράθυρό» σου παραμένει ερμητικά κλειστό!

Εικόνα

Κάποτε ένας απογοητευμένος άνθρωπος περιφερόμενος τους λοφίσκους που περιέβαλαν την πόλη του, συνάντησε έναν βοσκό που έβοσκε το κοπάδι με τα πρόβατά του.Βλέποντάς τον ο βοσκός να είναι αναστατωμένος τον ρώτησε:
-Τι σε απασχολεί, φίλε μου;
-Αισθάνομαι μεγάλη μοναξιά, του απάντησε.
-Κι εγώ μόνος είμαι, αλλά δεν νιώθω θλίψη, είπε ο βοσκός
-Ίσως, γιατί σε συντροφεύει ο Θεός! Του αποκρίθηκε με έναν τόνο μάλλον ειρωνικό.
-Το μάντεψες, είπε ο βοσκός αδιαφορώντας για τον ειρωνικό του τόνο.
-Βλέπεις την πόλη μας; συνέχισε ο βοσκός, βλέπεις τα σπίτια ; Bλέπεις τα παράθυρά τους;
-Όλα τα βλέπω, απάντησε ο άνθρωπος.
-Τότε δεν πρέπει να απελπίζεσαι, συνέχισε ο βοσκός. Ο ήλιος είναι ένας αλλά κάθε παράθυρο της πόλης και το πιο μικρό και απόκρυφο, κάθε μέρα λούζονται στου ήλιου το φως. Είσαι απελπισμένος μάλλον επειδή το «παράθυρό» σου παραμένει ερμητικά κλειστό!

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_11.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Ιούλ 05, 2017 6:55 pm

Το πιο βαθύ σκοτάδι

Εικόνα

Αντώνη Σαμαράκη
Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και γω στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Eκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aης Γιώργης, ένας φίλος, ο Aντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζωά στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι. Ήταν μια νύχτα κατάμαυρη, πίσσα που στα μάτια μου φαινότανε αιώνια. Γυρνάω λοιπόν μια στιγμή και λέω στον Aντώνη «αυτή η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ; το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό». Aυτός μου απάντησε με κείνη την βουνίσια προφορά του. «Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή;». Eγώ δεν είχα ξαναζήσει στην ύπαιθρο, δεν τόξερα αυτό. Kαι πράγματι έτσι είναι. Λίγο πρίν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι. Άρα λίγο πριν φέξει η καινούργια ελπίδα ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι.

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Ιούλ 14, 2017 7:21 pm

Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο…;

Εικόνα

Ένας παππούς περπατούσε σε μία παραλία με τον εγγονό του. Το αγόρι έτρεχε και μάζευε από την παραλία θαλάσσιους αστερίες που έβρισκε πάνω στην άμμο και τους πετούσε πάλι έναν-έναν πίσω στην θάλασσα.

«Γιατί τους πετάς πίσω στην θάλασσα;», ρώτησε απορημένος ο παππούς; «Επειδή τους ξέβρασε έξω προηγουμένως η τρικυμία και αν τους άφηνα εδώ έξω θα ξεραίνονταν και θα πέθαναν! Έτσι τους σώζω την ζωή, παππού!». «Μα παιδάκι μου», απαντά ο παππούς, «αυτή η παραλία εκτείνεται για πολλά χιλιόμετρα κι έχει χιλιάδες ξεβρασμένους αστερίες. Αυτό που με τόσο κόπο κάνεις εσύ τώρα, δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση…»

Τότε το αγόρι, κρατώντας έναν αστερία στα χέρια του που μόλις μάζεψε, κοντοστάθηκε για λίγο, έπειτα πέταξε τον αστερία με ακόμη περισσότερη δύναμη πίσω στο νερό και απάντησε: «Για αυτόν όμως τον αστερία παππού, την αλλάζει!!!»

Και έτσι συνέχισε να μαζεύει αστερίες και να τους επιστέφει πίσω στο νερό με ακόμη περισσότερη όρεξη, μαζί με αυτόν και ο παππούς του!

http://churchofagianapa.blogspot.gr/2017/07/blog-post_14.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Σεπ 15, 2017 12:47 pm

Πές τοῦ Χριστούλη νά μέ δεχτεῖ’

Εικόνα

Μητροπολίτη Πατάρων Ειρηναίου

«Προχθές γυρίζοντας ἀπό ἕναν Ἑσπερινό πέρασα ἀπό τήν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπό ἕνα παιδί. Στό χέρι του κρατοῦσε τήν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τόν πλησίασα καί μέ δακρυσμένα μάτια φώναξε:

- ‘Βοήθεια, πεθαίνω…’.

Ἔτρεξα κοντά του, τόν ἀγκάλιασα. Μέ σπασμένη φωνή μοῦ εἶπε,

- ‘παππούλη, πεθαίνω, διάβασέ μου μία εὐχή’.

Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δυό λέξεις,

- ‘πές τοῦ Χριστούλη νά μέ δεχτεῖ’

καί ξεψύχησε, μέσα στήν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξύ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστής καί τόν δέχτηκες στή βασιλεία Σου, δέξου καί τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ Σου».

Από τό βιβλίο ‘Λουλούδια ἀπό τούς κήπους τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας’

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42/2520-%E2%80%98%CF%80%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%BD%CE%AC-%CE%BC%CE%AD-%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%84%CE%B5%E1%BF%96%E2%80%99.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Σάβ Σεπ 23, 2017 11:47 am

Ο τρύπιος τορβάς

Εικόνα

Παντελή Β. Πάσχου


Ένας μοναχός στη Σκήτη έπεσε κάποτε σε κάποιο σφάλμα. Μαζεύτηκαν οι Μοναχοί της σκήτης και αποφάσισαν να στείλουν και να καλέσουν τον αββά Μωυσή. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ‘ρθει. Τότε ο Πρεσβύτερος της Σκήτης του έστειλε κάποιον μοναχό να τον προσκαλέσει, λέγοντας:

-Έλα, Γέροντα, γιατί ο λαός σε περιμένει.

Τότε ο Γέροντας σηκώθηκε και αποφάσισε να πάει. Πήρε έναν τορβά τρύπιο, τον γέμισε με άμμο και τον βαστούσε στον ώμο, πηγαίνοντας προς τη Σκήτη. Οι Μοναχοί της Σκήτης, που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν, βλέποντας τούτο το περίεργο πράγμα τον ρωτάνε:

-Τι σημαίνει αυτό, άγιε Γέροντα;

Κ’ εκείνος τους απάντησε:

-Αυτές είναι οι αμαρτίες μου, που τρέχουν από πίσω μου και δεν τις βλέπω εγώ ο άθλιος , παρά τόλμησα και ήρθα σήμερα να κρίνω ξένες αμαρτίες…

Τότε όλοι οι Μοναχοί που το άκουσαν, δεν είπαν τίποτα στον αδελφό που έκαμε το σφάλμα και τον συγχώρησαν.



Μικρό Γεροντικό

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τρί Σεπ 26, 2017 6:33 pm

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΜΩΡΩΝ, περί πίστεως...

Εικόνα

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά.
Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε:
«Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, γι' αυτό που θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα».

Το πρώτο απάντησε: «Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται».

Το δεύτερο όμως επέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό 'καλώδιο' πια».

Και το πρώτο απάντησε, «Ανοησίες. Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής, και μετά από τον τοκετό δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. Δεν οδηγεί πουθενά».

«Λοιπόν, δεν ξέρω», λέει το δεύτερο, «αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει».
Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, «Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, τότε πού είναι τώρα»;
Το δεύτερο είπε: «Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. Είμαστε μέρος της. Είναι μέσα της που ζούμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει».

Τότε είπε το πρώτο, «Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει».
Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε, «Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της, και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη της φωνή, να σε καλεί από πάνω».


~ Του Ούγγρου συγγραφέα Útmutató a Léleknek.

-----------------*--*--*-----------------

Σε προβλημάτισε η παραπάνω συζήτηση;
Σου θύμισε κάτι;
Μήπως παρόμοιες αμφιβολίες είχες κι εσύ κάποια στιγμή, στο δικό σου μυαλουδάκι, για την ύπαρξη του Θεού και τη ζωή μετά θάνατον;
Να θυμάσαι λοιπόν:
Η ζωή αυτή είναι ένα πέρασμα!
Μετά απ' αυτή την προσωρινή ζωή, που ...άντε να ζήσεις το πολύ εκατό χρόνια, υπάρχει κάτι άλλο. Δεν υπάρχει το κενό, δεν μας περιμένει το τίποτα.
Μας περιμένει η μητρική αγκαλιά ενός στοργικού Τριαδικού Θεού, που είναι και ο Βασιλιάς μας στους Ουρανούς της αιώνιας Αγάπης!

Αυτό που περιμένει από μας είναι:
- Να Τον αποδεχτούμε από τώρα ως δικό μας Πατέρα, κι έτσι να Του μιλάμε στις προσευχές μας ~ Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς... ~ για να μας ονομάσει κι Εκείνος αγαπητά Του παιδιά...
- Να αγωνιζόμαστε να ζούμε, εντός της αγίας Ορθόδοξης Του εκκλησίας, σύμφωνα με τις σοφές Του άγιες εντολές, όπως μας τις δίδαξε επί γης ο Υιός Του, ο Ιησούς Χριστός...
- Να ζητάμε το άγιο Του Πνεύμα, το οποίο θα μας χορηγεί θεία χάρη και φώτιση, αλλά και "υπομονή" στις δοκιμασίες της πίστεως που θα μας επιτρέψει σ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή που ζούμε...
- Να έχουμε ουράνια νοσταλγία, ο νους μας να είναι πάντα ψηλά εκεί, στην ουράνια Βασιλεία του Θεού, και να μην ξεχνάμε πως αυτή η ζωή είναι το καράβι μας κι όχι ο προορισμός μας!

Και όσοι το πιστέψουν
και το δεχτούν απλά,
όπως ένα μικρό παιδί,
θα τους συμβεί!

Αφού, Εκείνος το υποσχέθηκε,
μέσα στην Αγία Γραφή,
με διαθήκη - συμφωνία
"σταυρικής θυσίας".

Όσοι Τον πιστέψουν,
ας Τον λατρέψουν!

Για μια αιώνια ζωή
κοντά Του,
στην Ουράνια Βασιλεία Του!


"Θεέ μου,
βοήθησε μας να ζούμε μ΄αυτή την αγία πίστη!"


http://anthologioxr.blogspot.gr/2017/06/blog-post_15.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Σεπ 27, 2017 6:26 pm

Από τα σχολικά θεολογικά δρώμενα

Εικόνα

Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Γοντικάκη

Ήρθε ένα παιδί στο Μοναστήρι και μου λέει: Έχω σχέση με την Εκκλησία. Και του λέω, εντάξει, καλά κάνεις. Και μου είπε την ιστορία του.

Ήταν μαθητής, με γονείς διαζευγμένους. Είχε διαβάσει Νίτσε, Σαρτρ… Το είχε ρίξει έξω. Έκανε τον πολύ άθεο και μοντέρνο. Στο σχολείο φυσικά κορόιδευαν το θεολόγο. Κάποτε έφυγε ο θεολόγος, τον οποίο κορόιδευαν, και θα ερχόταν ένας άλλος. Μετά από λίγο τους είπαν ότι δεν θα έρθει άλλος, αλλά θα έρθει άλλη. Οπότε είπαν: «πολύ ωραία, θα σπάσουμε πλάκα με τη θεολόγο». Και ετοιμάστηκαν να την υποδεχτούν με ερωτήσεις ειρωνικές, μέχρι και ανυπόφορα αυθάδεις, προκλητικές.

Η θεολόγος ήρθε. Μπήκε στην τάξη και άρχισε η βροχή των ερωτήσεων, τα χαμόγελα κ.λ.π. Αυτή έμεινε απαθής, έκανε το μάθημα. Την άλλη μέρα ξανάγινε το ίδιο και την τρίτη μέρα επανελήφθη… Η θεολόγος συνέχιζε τη δουλειά της. Οπότε τα παιδιά άρχισαν να παραξενεύονται. Ο συγκεκριμένος μαθητής άρχισε να διερωτάται σοβαρά: Μα, τί γίνεται εδώꓼ Αν τυχόν κάποιον χτυπάς και τον περνούν οι σφαίρες σου από την μια μεριά στην άλλη και αυτός δεν παθαίνει τίποτε, θα πρέπει ή φάντασμα να είναι ή να παίρνει δύναμη από κάπου αλλού. Εδώ κάτι συμβαίνει.

Πράγματι σε λίγο χρόνο άλλαξε η συμπεριφορά των μαθητών. Αυτή-συνέχισε να μου λέει το παιδί-ήταν για μένα ο μοναδικός άνθρωπος που συνάντησα στη ζωή μου. Αυτή έγινε η μάνα μου και σε αυτήν άνοιξα την καρδιά μου. Αυτή με οδήγησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Το παιδί ήταν φοιτητής, πήγαινε στην Εκκλησία, εξομολογιόταν και είχε σχέση με τους Αγίους.

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42/2564-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Οκτ 09, 2017 6:37 pm

Γιατί ο Θεός άφησε τον άνθρωπο την έκτη ημέρα της Δημιουργίας

Εικόνα

Κάποτε μια ομάδα σοφών συγκεντρώθηκε για να συζητήσει για το έργο της Δημιουργίας. Ήθελαν να μάθουν γιατί ο Θεός άφησε για την έκτη μέρα τη δημιουργία του ανθρώπου.

«Σκέφτηκε πρώτα να οργανώσει καλά το Σύμπαν, ώστε να χαιρόμαστε όλα τα θαυμάσια που έχουμε στη διάθεσή μας», είπε ένας από αυτούς.

«Πρώτα απ' όλα θέλησε να κάμει μερικές δοκιμές στα ζώα, έτσι ώστε να μην κάνει τα ίδια λάθη μαζί μας», υποστήριξε κάποιος άλλος.

Καθώς πλησίασε ένας σοφός γέροντας να τους χαιρετήσει, άδραξαν την ευκαιρία και τον ρώτησαν:

"Γέροντα, κατά τη γνώμη σου, γιατί ο Θεός άφησε την τελευταία ημέρα για να δημιουργήσει τον άνθρωπο;"

"Είναι πολύ απλό," σχολίασε ο σοφός γέροντας. «Όταν φουσκώνουμε από υπερηφάνεια και έπαρση, να θυμόμαστε ότι ακόμη και ένα απλό κουνούπι είχε προτεραιότητα στο έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό".

Επιμέλεια: Αθανάσιος Γκάτζιος

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Πέμ Οκτ 12, 2017 6:33 pm

Ταινία μικρού μήκους "Αν ήμουν..."

https://vimeo.com/23715725

Μια ιστορία για τη χαρά της εγκυμοσύνης και τη στενοχώρια της έκτρωσης. Ένας νέος συναντά ένα πρωινό μια καλή του φίλη, που κυοφορεί, η οποία του λέει με πόνο πως μετά από εξετάσεις το έμβρυο της έχει διαγνωστεί με σύνδρομο ντάουν και σκέφτεται πολύ σοβαρά να το ρίξει. Ο νέος αυτός, την επόμενη μέρα, συναντιέται με μια ομάδα συνομήλικων του και τους αναφέρει την κατάσταση. Μια κοπέλα από την ομάδα περιγράφει με τη σειρά της μια περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης από το άμεσο οικογενειακό της περιβάλλον. Έτσι όλη η ομάδα αποφασίζει να βρει κάποιο τρόπο να αλλάξει γνώμη στις δύο αυτές γυναίκες, αλλά να δώσει και ένα γενικότερο κοινωνικό μήνυμα.

Αναδημοσίευση από: Αναπλαστική Σχολή Πατρών

http://churchofagianapa.blogspot.gr/2017/10/blog-post_7.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Οκτ 16, 2017 6:29 pm

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο»

Εικόνα

Γέροντα, τί είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να γίνη γνωστό στους άλλους ό,τι καλό κάνουμε, ενώ έχει τόση γλυκύτητα, τόση απαλάδα, το να ζη και να εργάζεται κανείς στην αφάνεια;

Το πιο σπουδαίο είναι ότι, όταν ο άνθρωπος έχη εσωτερικότητα και προσπαθή να μη γίνεται γνωστό το καλό που κάνει, είναι αισθητό στους άλλους∙ όλοι τον ευλαβούνται και τον αγαπούν, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνη.
Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος! Τον υπερήφανο κανείς δεν τον αγαπάει, ακόμη και ο Θεός τον αποστρέφεται. Βλέπεις, και τα μικρά παιδιά, αν δουν κανένα παιδί λίγο
υπερήφανο, το κοροϊδεύουν , ενώ ένα παιδί σιωπηλό , συνετό, πόσο το εκτιμούν! Ή, αν δουν κανέναν να περπατάη καμαρωτός-καμαρωτός, τον παίρνουν μυρωδιά και τον κοροϊδεύουν.Θυμάμαι κάποιον στην Κόνιτσα που, ενώ πέθαινε από την πείνα, φορούσε κάθε μέρα κοστούμι, γραβάτα και ρεπούμπλικο και έβγαινε στην πλατεία καμαρωτός. Τα παιδάκια, μόλις τον έβλεπαν, πήγαιναν από πίσω του και παρίσταναν πώς περπατούσε.
Μικρούτσικα παιδάκια τώρα! Πόσο μάλλον οι μεγάλοι καταλαβαίνουν τον υπερήφανο άνθρωπο! Μη βλέπης που δεν μιλούν, για να μην τον εκθέσουν ∙ από μέσα τους όμως αηδιάζουν.
Όποιος θέλει να προβάλλη τον εαυτό του, τελικά γελοιοποιείται. Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σινά, είχε έρθει ένας παπάς που τον έλεγαν Σάββα. Ήταν λίγο κενόδοξος, είχε και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Μια μέρα οι Βεδουίνοι ανέβαζαν στο μοναστήρι ένα βαρύ πράγμα με το βίντσι και, καθώς το σήκωναν, φώναζαν, για να συγχρονισθούν, «σάουα-σάουα», δηλαδή «όλοι μαζί». Τους άκουσε ο παπα-Σάββας κι έτρεξε αμέσως έξω.
«Βρε, ακόμη δεν ήρθα, λέει, και “Σάββα” φωνάζουν! Και εδώ όλοι με έμαθαν!». Νόμιζε ότι οι Βεδουίνοι φώναζαν «Σάββα, Σάββα»! Μόλις το άκουσα ,με έπιασαν τα γέλια! Είναι να μη γελάσης; Όπως δουλεύει το μυαλό του ανθρώπου, έτσι τα ερμηνεύει όλα… Άμα ο άνθρωπος είναι λίγο φαντασμένος, όλα φαντασμένα τα ερμηνεύει.
– Γέροντα, από υπερηφάνεια το κάνει;
Είναι αιχμάλωτος στην κενοδοξία ,τον κλέβει και η φαντασία και φθάνει μετά… Μου έλεγε ένας μοναχός πως, όταν ήταν λαϊκός, είχε δώσει σε κάποιον ένα επίσημο επανωφόρι. Μια μέρα που βρέθηκαν μαζί σε μια συντροφιά, εκείνος το φορούσε, οπότε κάποια στιγμή λέει: «Αυτό το παλτό ξέρετε από πού το έχω; Από το Παρίσι! Αν ξέρατε και πόσο το αγόρασα!». Και να είναι εκεί μπροστά και ο άλλος που του έδωσε το επανωφόρι ευλογία!
Καλά, Γέροντα, ανόητος ήταν;
Μα πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο.

https://eleftheroiellines.blogspot.com/2017/10/blog-post_4.html#more


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες