Διδακτικές Ιστορίες

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Πέμ Οκτ 19, 2017 1:23 pm

Πώς βλέπουμε του άλλους

Εικόνα

Κάποτε στην άκρη ενός χωριού ζούσε ένας γέρος. Μια μέρα ένας ταξιδιώτης που έφτασε στο χωριό από ένα μακρινό τόπο, πλησίασε τον γέρο και ρώτησε: «Πώς είναι οι άνθρωποι του χωριού»;

Ο γέροντας τον κοίταξε και τον ρώτησε:

- «Πώς βρίσκεις τους ανθρώπους στο δικό σου τόπο;»

Ο ταξιδιώτης σάστισε λίγο και μετά απάντησε πως το χωριό του ήταν γεμάτο έγκλημα, βία κι επιθετικότητα και οι άνθρωποι ήταν εντελώς αναξιόπιστοι.

Τότε ο γέροντας μουρμούρισε λυπημένα:

- «Νομίζω πως κι εδώ τα ίδια θα βρείς»

Πέρασε λίγος καιρός κι ένας επόμενος ταξιδώτης σταμάτησε και ρώτησε τον γέρο:

- «Πώς είναι οι άνθρωποι στο χωριό αυτό»;

Εκείνος ανταπάντησε πάλι:

- «Πώς τους βρίσκεις στο δικό σου τόπο»;

Ο ταξιδιώτης χαμογέλασε και ξεκίνησε να λέει στον γέρο πόσο φιλικοί, καλοσυνάτοι και συμπονετικοί ήταν οι κάτοικοι στο χωριό του.

Ο γέροντας τον κοίταξε, του χαμογέλασε πίσω και του είπε:

- «Έτσι θα τους βρεις και δω».

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Οκτ 25, 2017 11:30 am

Με δύο μέτρα και με δύο σταθμά

Εικόνα

Μπορεί να έχεις το καλύτερο κρασί μέσα σε ένα βαρέλι…Έστω και μια σταγόνα δηλητήριο όμως, αρκεί, για να στο καταστρέψει όλο. Και να γίνει το κρασί για πέταμα. Και τότε, δεν έχει σημασία ο κόπος που χρειάστηκε για να φυτέψεις το αμπέλι, να το μεγαλώσεις, να μαζέψεις τα σταφύλια και να τα πατήσεις. Δεν έχει νόημα ο κόπος και ο χρόνος που αφιέρωσες, για να μπορέσει ο μούστος να ωριμάσει και να γίνει καλό κρασί. Μια σταγόνα δηλητήριο αρκεί, για να το καταστρέψει όλο, όλο το κρασί που έχεις μέσα στο βαρέλι σου.

Φρόντισε, έτσι να κρίνεις τον εαυτό σου. Έχοντας στο νου σου, πως μία και μόνο πράξη σου, ένας και μόνος λόγος σου, μπορούν να προκαλέσουν τόσο μεγάλο πόνο, τόσο κακό στον άλλον άνθρωπο, που να αχρηστέψουν τα όσα καλά και αν έχεις κάνει μέχρι τώρα…


Από την άλλη, σκέψου ένα λιβάδι με κάθε λογής όμορφα λουλούδια. Ανάμεσά τους όμως υπάρχουν σκόρπια και κάποια ξερόχορτα και κάποιες αγριάδες. Μην στρέφεις το βλέμμα σου στα άχρηστα, στα άσχημα φυτά. Απόλαυσε μόνο τα λουλούδια.

Φρόντισε έτσι να κρίνεις τους άλλους. Έχοντας στο νου σου, πως, μπορεί να έχουν και κάποια ελαττώματα, μπορεί να υπήρξαν και φορές που σε έχουν στεναχωρέσει, αλλά είναι και πολλά τα όμορφα, τα καλά, που κάνανε για σένα…

Φρόντισε έτσι να κρίνεις. Με δύο μέτρα και με δυο σταθμά.
Ποιος σου είπε πως είναι λάθος;

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc

http://ellpalmos.blogspot.gr/2017/10/blog-post_22.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Σάβ Νοέμ 04, 2017 11:40 am

~ "Τίνος είναι το παιδί μάνα;" - (Μια αλλιώτικη πεθερά...Δεν έχεις ξαναδιαβάσει τέτοιο αληθινό γεγονός!!!)

Εικόνα

Όλη νύχτα ,η Νίκη η νεαρή μάνα με τα δύο μικρά παιδιά γύριζε στο στρώμα της.
Πώς θα το κρατούσε μυστικό το ότι μεγάλωνε μέσα της ένα νέο παιδί που δεν ήταν του άνδρα της ο οποίος έλειπε στην ξενιτιά;
Είχε σχεδόν αποφασίσει να πάει και να τελειώσει τη ζωή της πέφτοντας στο ποτάμι παρακάτω από το χωριό με τη μεγάλη ρουφήχτρα.
Τα παιδιά θα τα άφηνε στην πεθερά της που έμενε μαζί τους και ήταν χρυσός άνθρωπος.
Το πρωί αποφάσισε να της πει την τρομερή της απόφαση.
Το κακό δεν θεραπεύεται με κακό αλλά μόνο με καλό, θα το λύσουμε το θέμα.
Η Αρετή, η εφευρετική πεθερά είχε ένα αγροτόσπιτο στην άκρη του χωριού και μέσα σε 20 μέρες αφού το άσπρισε και ετοίμασε μετακόμισαν εκεί μάνα, δύο παιδιά και η πεθερά. Στο χωριό είπαν ότι πήγαν νωρίτερα για να είναι έτοιμοι και θα παρακολουθούν το σιτάρι για τη συγκομιδή.
Πέρασαν 5 μήνες.


Η Νίκη γέννησε και η πεθερά σαν μαμή την ξεγέννησε και άρχισε να περιποιείται το νεογέννητο.
Μετά από 25 μέρες η πεθερά έβαλε σε ένα καλαθάκι το μωρό και πήγε στο έμπα του χωριού και το άφησε στην άκρη του δρόμου κρυμμένη κοντά για να δει τι θα γίνει.
Το μωρό ξύπνησε άρχισε να κλαίει και δύο περαστικοί άκουσαν το κλάμα του και έκπληκτοι πλησίασαν το καλάθι.
Η Αρετή που παραφύλαγε προσευχόμενη πετάχτηκε πάνω , άρπαξε το μωρό και άρχισε να το χορεύει λέγοντας:
"Το είχα τάμα να μεγαλώσω ένα ορφανό και να που μου το έστειλε ο Θεός.
Ας έρθουν να το αναζητήσουν οι δικοί του".
Και απομακρύνθηκε με το μωράκι στην αγκαλιά.
Το χωριό έμαθε ότι η καλόψυχη Αρετή μάζεψε ένα ορφανό και έτσι μεγάλωνε μαζί με τα άλλα ώσπου ήρθε ο πατέρας.’’
Τίνος είναι το παιδί μάνα; ρώτησε.
- Είναι δικό μου και θα το μεγαλώσω απάντησε η Αρετή, γιατί το βρήκα πεντάρφανο στο δρόμο.
Η Νίκη πρόλαβε και σκούπισε δύο δάκρυα, πριν τη δει ο άνδρας της ο οποίος δέχθηκε την ευεργεσία της μάνας του.
Ο άνδρας δεν έφυγε πια για την ξενιτιά και η οικογένεια απέκτησε άλλα δύο παιδιά και μεγάλωναν όλα μαζί.
Μετά από 12 χρόνια πέθανε η Αρετή και όταν την έθαψαν ήταν ζεστή και σε 40 μέρες φύτρωσε στον τάφο της ένας βασιλικός, που στο χρόνο είχε γίνει θάμνος που κατασκήνωναν τα πουλιά.
Η Νίκη που ήξερε τι μεγάλο καλό είχε κάνει η πεθερά της για χρόνια σιωπούσε, μα κάποτε αποκάλυψε το μυστικό στο σύζυγό της.
- Αφού η μάνα μου δεν σε κατέκρινε ούτε και εγώ απάντησε ο άνδρας της , σε συγχωρώ.
Ήταν ο ‘’γιος’’ της μάνας του!
Πώς θα μπορούσε να φερθεί αλλιώς;

http://agiameteora.net/index.php/istories/8420-~-%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Νοέμ 06, 2017 12:51 pm

Η αλεπού και ο αμπελώνας

Εικόνα

Μια φορά κι ένα καιρό μια πονηρή αλεπού πέρασε δίπλα από ένα υπέροχο αμπελώνα. Ένας χοντρός, ψηλός φράχτης τον έφραζε από κάθε πλευρά του. Καθώς η αλεπού τον τριγύριζε, ανακάλυψε μια μικρή τρύπα στο φράχτη. Έβαλε με μιας μέσα το κεφάλι της, μα ήταν αδύνατο να χωρέσει το σώμα της όσο κι αν το πάσχισε. Ήταν αδύνατο να δοκιμάσει τα ζουμερά και νόστιμα σταφύλια του, που τόσο λαχταρούσε και τα σάλια της άρχισαν να τρέχουν από το στόμα της. Είδε και αποείδε ότι δεν γινόταν τίποτα και τελικά αποτραβήχτηκε σε μια γωνιά να σκεφτεί τι θα κάνει.

Δεν άργησε να βρει λύση. Έκανε δίαιτα αυστηρή για τρεις μέρες. Ούτε σταγόνα νερού δεν έβαλε στα κατάξερα χείλη της. Έτσι που αδυνάτησε εύκολα τώρα κατάφερε να γλιστρήσει μέσα από την τρύπα. Τρία ολόκληρα μερόνυχτα έτρωγε λαίμαργα και ασταμάτητα τα σταφύλια που τόσο είχε λιμπιστεί. Κάποια στιγμή τα βαρέθηκε και θέλησε να βγει από τον αμπελώνα μήπως καμιά κότα αλλάξει το μενού της. Υπέρβαρη όμως όπως κατάντησε ήταν αδύνατο να χωρέσει να βγει από την τρύπα. Από τη θλίψη της έπαθε νευρική ανορεξία και για τρεις μέρες δεν έβαλε ούτε ρόγα στο στόμα της. Έγινε πετσί και κόκαλο και με μεγάλη ευκολία τώρα γλίστρησε σαν χέλι μέσα από την τρύπα του φράχτη. Ένας στεναγμός ανακούφισης βγήκε από το στόμα της.

Θαρρώ πως το πάθημά της συνέβη πριν από την εποχή που έζησε ο πολύπαθος και πολύαθλος Ιώβ. Έτσι αγνοούσε το λόγο του: «Γυμνός βγήκα απ’ την κοιλιά της μάνας μου, γυμνός και θα γυρίσω στη μάνα γης». (Ιώβ 1,21)

Επιμέλεια: Αθ. Αστ. Γκάτζιος

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Νοέμ 10, 2017 10:07 pm

Το πλουσιόπαιδο και το φτωχόπαιδο

Εικόνα

Μια αραβική ιστορία λέει ότι κάποτε δύο αγόρια, ένα πλουσιόπαιδο κι ένα φτωχόπαιδο, επέστρεφαν στα σπίτια τους από τα ψώνια που είχαν κάνει στην αγορά.

Το πλουσιόπαιδο είχε αγοράσει μια σακούλα μελοπάστελα και το φτωχόπαιδο ένα μπαγιάτικο ξεροκόμματο.

Το φτωχόπαιδο, καθώς βάδιζαν στο δρόμο τους, λιμπίστηκε τις λιχουδιές και συνεχώς έριχνε κρυφές ματιές στη σακούλα με τα μελοπάστελα. Είχε γεμίσει το στόμα του σάλια κι άρχισαν να τρέχουν έξω από τα χείλη του. Το πλουσιόπαιδο το παρατήρησε και θέλησε να κάνει τη δοκιμασία σκληρότερη και βαρύτερη.

«Θα σου δώσω να γευτείς από τις λιχουδιές μου, του είπε, αν μου κάνεις μια χάρη. Αν κάνεις το σκύλο, ενώ θα βαδίζουμε».

Αυτοστιγμεί το φτωχόπαιδο έπεσε στα τέσσερα κι άρχισε να γαυγίζει όσο πιο δυνατά μπορούσε, να γλείφει τα πέδιλα του πλουσιόπαιδου και να τρώει λαίμαργα τα σπασμένα μελοπάστελα που του πετούσε το πλουσιόπαιδο.

Ένας σοφός γέροντας βλέποντας τη σκηνή κούνησε λυπημένος το κεφάλι του και μονολόγησε:

«Αν το άμοιρο φτωχόπαιδο είχε λίγη αξιοπρέπεια, θα έβρισκε έναν έντιμο τρόπο για να κερδίσει λίγα χρήματα, για να αγοράσει τις λιχουδιές, που επιθύμησε. Προτίμησε όμως να μεταβληθεί σε σκύλο για να γευτεί ό,τι λιμπίστηκε. Αν αύριο μεγαλώνοντας οι συγκυρίες το φέρουν στην εξουσία, θα κάνει το ίδιο και για την κατοχή δημόσιου αξιώματος. Θα είναι ικανό να προδώσει την πατρίδα του για ένα πουγκί χρυσού…»

Διασκευή από τα Αγγλικά, Αθ. Αστ. Γκάτζιος

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Νοέμ 15, 2017 12:28 pm

«Να λοιπόν τι είναι το κουτσομπολιό»!!!

Εικόνα

Ήταν κάποτε μία κυρία η οποία προσήλθε με μετάνοια να εξομολογηθεί σε κάποιον ιερέα. Ο ιερέας την καλοδέχτηκε, έβαλε το πετραχήλι του και την παρότρυνε να αρχίσει να του λέγει τα λάθη της. Η γυναίκα κόμπιαζε.

Μετά από λίγη ώρα και μετά από τα πειστικά λόγια του ιερέως ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να φοβάται να ομολογήσει τα λάθη της, η γυναίκα άρχισε να του διηγείται τα λόγια, τις κατακρίσεις και τα κουτσομπολιά που σε όλη της την ζωή έλεγε για ανθρώπους που είτε τους γνώριζε είτε δεν τους είχε συναντήσει ποτέ. Ο ιερέας την άκουσε υπομονετικά. Όταν τελείωσε, ο ιερέας σηκώθηκε όρθιος. Της διάβασε την συγχωρητική ευχή. Η γυναίκα νόμιζε τελείωσαν και πήγε να φύγει.

Ο ιερέας όμως την είπε: «Μην βιάζεσαι, θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις το μαξιλάρι σου και να ανέβεις στην στέγη. Εκεί, να πάρεις ένα μαχαίρι και να ανοίξεις στα δυο το μαξιλάρι. Θέλω να το κάνεις αυτό και να παρατηρήσεις τι θα γίνει. Έλα αύριο να μου πεις τι έγινε».

Η γυναίκα πήγε και έκανε ότι της είπε ο ιερέας. Την επαύριον η γυναίκα ξαναπήγε στον ιερέα. «Έκανα ότι μου είπατε», είπε η γυναίκα. Ο ιερέας λοιπόν την ρώτησε: «Τι παρατήρησες καθώς έσκιζες το μαξιλάρι»; Η γυναίκα χωρίς δισταγμό είπε: «Με το που άρχισα να σκίζω το μαξιλάρι άρχισαν να βγαίνουν τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα του και να γεμίζουν τον τόπο… κάποια τα έπαιρνε ο αέρας και τα πήγαινε πολύ μακριά».

Ο ιερέας μετά την σύντομη αυτή περιγραφή της είπε: «Τώρα λοιπόν, θέλω να πας σπίτι σου και να μαζέψεις όλα εκείνα τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα στο μαξιλάρι σου»! Η γυναίκα τα έχασε. «Μα, τι λέτε πάτερ, πώς να τα μαζέψω όλα εκείνα τα πούπουλα; Ένας Θεός ξέρει που έχουνε πάει τώρα με τον αέρα. Αυτό που λέτε είναι αδύνατο να το κάνω».

Ο ιερέας την κοίταξε στα μάτια γεμάτος ηρεμία και τις είπε: «Να λοιπόν τι είναι το κουτσομπολιό»!!! Η γυναίκα σάστισε. Κατάλαβε ότι αν και μετάνιωσε γι’ αυτά που είπε, τα λόγια της ακόμα και τώρα πληγώνουν ανθρώπους και γίνονται αιτία σκανδαλισμού κι άλλων.

Πηγή: http://theomitoros.blogspot.com.cy/2017/10/blog-post_1.html#more

http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Νοέμ 17, 2017 12:12 pm

ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, ΑΛΛΟΙ ΦΤΑΙΝΕ

Εικόνα

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Κάποτε νεαρός δόκιμος δοκιμάζεται σφόδρα από πειρασμούς πορνείας.
Τρέχει στον πνευματικό του.
- Τίμιε πάτερ, φλόγες κολάσεως στο κορμί μου! Βασανίζομαι από πορνικούς διαλογισμούς.

Ο γέροντας δίνει πολλά φάρμακα: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μελέτη, εργασία.

Ο νέος πριν φύγει παρακαλεί τον πνευματικό του:

- Να προσεύχεσαι, πάτερ, για ν’ ανακουφιστώ λίγο από το φοβερό αυτό πόλεμο.

Ο γέροντας νηστεύει, αγρυπνά, προσεύχεται θερμά για το παιδί του, βάζει και άλλους να προσεύχονται παράλληλα. Κατά την εβδομάδα ρωτά το νεαρό.

- Πώς πάει ο πόλεμος, παιδί μου;

- Τίποτε! Ίδια κατάσταση! Αν ξέρατε τι συλλογίζομαι κάθε βράδυ, θα με πετάγατε με κλωτσιές έξω από το μοναστήρι!

Ο γέροντας παραξενεύεται. Το βράδυ ρωτά τον Θεό:

- Γιατί, Κύριέ μου, δεν ανακουφίζεις λίγο το πλάσμα σου. Γιατί τ’ αφήνεις να το πειράζει ο λύκος;

Τότε παρουσιάζεται μπροστά του μ’ ανθρώπινη μορφή ο ίδιος ο διάβολος:

- Ψέμματα λέγει ο νεαρός! Εγώ δεν φταίω καθόλου. Από την πρώτη μέρα , Αββά, που άρχισες προσευχή, εγώ αναγκαστικά, σταμάτησα να τον πειράζω! Αυτός έχει μέσα του το δαίμονα, μέσα στη «γούλα» του (= πρόλοβος πουλιών. Έχει το διάολο μέσα του, στην κοιλιά του. Εγώ δεν έχω καμιά σχέση μ’ αυτό τον πόλεμο. Αυτός μονάχος του πολεμά τον εαυτό του, γιατί τρώγει σα λύκος, πίνει κρασί σα νεροφίδα, κοιμάται ατέλειωτες ώρες, λαρθοτρώγει Τετάρτη και Παρασκευή!

[Κάποτε ένας καλόγερος κλέβει κρυφά αυγά, τα βράζει στο κελί του και τα τρώγει κρυφά Τετάρτη και Παρασκευή.

Κάποια μέρα τον πιάνουν «επ’ αυτοφόρω» να βράζει δυο αυγά μέσα σ’ ένα μπρίκι. Κρατά πολλά κεριά αναμμένα κάτω από το μπρίκι.

- Καλά, δεν ντρέπεσαι λίγο; Τι ‘ναι αυτά που κάνεις; Ήρθες εδώ να σώσεις την ψυχή σου ή για να πας στην κόλαση; Δεν ξέρεις ότι η λαθροφαγία οδηγεί στον πύρινο ποταμό;

- Το ξέρω! Ήμαρτον! Ήμαρτον. Ο διάβολος μ’ έβαλε! Ο τρισκατάρατος με δίδαξε αυτό το μάθημα.

Τότε ακούγεται μία φωνή, σαν ουρλιαχτό λύκου:

- Ψέμματα λέγει! Εγώ αυτό το κόλπο δεν το γνώριζα. Αυτός τ’ ανακάλυψε! Εγώ απ’ αυτόν το ‘μαθα και το μαθαίνω σε πολλούς δόκιμους μοναχούς!

Το δωμάτιο αμέσως πλημμυρίζει δυσωδία! Όπου περνούν διαβόλοι σκορπούν βρώμα, όπου άγγελοι αρετής αρώματα, ευωδίες!]

Το περιβάλλον μας είναι προκλητικό, αμαρτωλό, πρόστυχο, ανήθικο, ελεεινό! Η κοινωνία προβάλλει παντού άσχημα πρότυπα! Ο άνθρωπος τριγύρω του βλέπει άσχημες σκηνές. Η τηλεόραση προβάλλει έργα ντροπής, αίσχους!

Εύκολα παρασύρονται πολλοί μικροί και μεγάλοι, παντρεμένοι και ανύπαντροι, άνδρες και γυναίκες.

Όταν ζούσε ο ιερός Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Αντιόχεια επλανάτο ένα απέραντο μολυσμένο σύννεφο. Τα θέατρα παρουσίαζαν αίσχη, χειρότερα από τα σημερινά!

Ο άγιος αναφέρει ότι σε τεράστιες γυάλινες, διαφανείς δεξαμενές «ενήχοντο» άνδρες και γυναίκες και ασχημονούσαν.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, έζησε, μεγάλωσε, αγίασε ο άγιος Ιωάννης!
Μη λες: «Οι άλλοι φταίνε για το δικό μου πέσιμο».

Η πτώση είναι προσωπικό θέμα. Από τη δική σου θέληση εξαρτάται το τελικό «ΝΑΙ» ή το ηρωικό «ΌΧΙ»!

Μην αραδιάζεις στον πνευματικό σου «κούφιες» δικαιολογίες! Αν έπεσες, εσύ φταις!

Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»
ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
Αθήνα

http://anakalypsi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3345.html


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Σάβ Νοέμ 18, 2017 2:05 pm

Διδακτική ιστορία: Ο Άγγελος που δεν ήταν Άγγελος

Εικόνα

Στην εκδοτική σειρά σύγχρονες αγιορείτικες μορφές, της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, υπάρχει και το βιβλίο Σάββας ο πνευματικός, που είναι το έκτο αυτής της σειράς.

Ο συγγραφεύς του βιβλίου Αρχιμανδρίτης Χερουβείμ, κτήτωρ της Ιεράς Mονής Παρακλήτου, όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 εμόναζε στο Άγιο Όρος σε νεαρή ηλικία, άκουε πολλά θαυμαστά για τον παπά Σάββα τον πνευματικό που ασκήτευε μέχρι το 1908, έτος της κοιμήσεως του, στη σκήτη της μικράς Αγίας Άννης.

Είχε έντονη επιθυμία να συγγράψει το βίο του πράγμα που πραγματοποιήθηκε το 1972. O παπά Σάββας ήταν εκπληκτικός στην διάκριση πνευμάτων, όσο δυσδιάκριτη και εάν ήταν η πλάνη την οσφραινόταν, αυτό διαφαίνεται στην μελέτη του βιβλίου που αναφέραμε.

Μέσα στις σελίδες του περισώθηκαν κάποια γεγονότα πολύ σημαντικά, εμείς σήμερα θα δούμε ένα συγκλονιστικό περιστατικό που τιτλοφορείτε «Ο Άγγελος που δεν ήταν Άγγελος» πριν το παρουσιάσουμε αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον μακαριστό συγγραφέα του βιβλίου που μας το διέσωσε.

Πρόκειται για μια ιστορία που μπορεί να ανοίξει τα μάτια κάποιων αδελφών που παραπλανήθηκαν από εκείνον που ενώ είναι άγριος λύκος, τα καταφέρνει να εμφανίζεται σαν αρνί, λοιπόν, διαβάζουμε…

Στους τόσους που εξομολογούσε ο πάπα-Σάββας ήταν και ένας Ρουμάνος διάκονος. Νεαρός ακόμη ήρθε στον Άθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι και πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.

-Πνευματικέ μου, του λέει μία ημέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ, μη ξεχάσεις να μνημόνευσης αύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.

Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του πάπα-Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου. Ο διακριτικός γέροντας ταράχτηκε. Εδώ, σκέφθηκε, κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός. Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού!

Χωρίς να δείξει εξωτερικά την αγωνία του, επιδόθηκε στην ανίχνευση του κακού.

-Για πες μου, παιδί μου, καθαρότερα την υπόθεση. Η μητέρα σου έχει αύριο τα τρίτα της. Δηλαδή πέθανε προχθές. Πέθανε στην Ρουμανία. Πώς εσύ σε δύο ημέρες πληροφορήθηκες τον θάνατό της;

Μεσολάβησε λίγη σιγή.

-Πώς; Πώς το έμαθα; άρχισε να λέει δειλά ο διάκονος. Να, μου το είπε …..

-Ποιος σου το είπε;

-Μου το είπε ο φύλακας άγγελός μου.

-Ο φύλακας άγγελός σου; Έχεις ιδεί τον άγγελό σου;

-Αξιώθηκα να τον ιδώ. Δεν είναι μία και δύο φορές. Είναι τώρα δύο χρόνια. Μου παρουσιάζεται και με συντροφεύει στην προσευχή. Λέμε μαζί τους Χαιρετισμούς, κάνουμε μετάνοιες, ανοίγουμε πνευματικές συζητήσεις …;

Εκείνο το «δύο χρόνια» πίκρανε πολύ τον παπά-Σάββα. Δύο χρόνια πλάνης δεν είναι κάτι το ασήμαντο.

Να αφήνεις τον εχθρό να χτίζει μέσα σου ανενόχλητα επί δύο χρόνια το οικοδόμημα της καταστροφής σου, είναι θλιβερό.

-Και γιατί, παιδί μου, τόσο καιρό, δεν μου ανέφερες τίποτε;

-Μου είπε ο άγγελος πως δεν είναι απαραίτητο.

Ο παπά-Σάββας καταλάβαινε πως έχει να δώσει μεγάλη μάχη. Να πείσει πρώτα τον δυστυχή διάκονο ότι δεν πρόκειται για άγγελο. Να έτοιμασθη έπειτα να αντιμετώπιση την οργή του δαίμονος. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον και σώσον ημάς», προσευχήθηκε μυστικά με θέρμη.

-Παιδί μου, είσαι βέβαιος πως είναι άγγελος του Θεού αυτός που σου εμφανίζεται;

-Βέβαιος; Βεβαιώτατος, γέροντά μου! Μα προσευχόμαστε μαζί, κάνουμε καθημερινώς χίλιες μετάνοιες, συζητούμε για την μέλλουσα ζωή, για τον παράδεισο …; Ο φύλακας άγγελος μου είναι.

Ο διάκονος φαινόταν αμετάπειστος. Εκείνο όμως που τον έκανε επιφυλακτικό ήταν η εμπιστοσύνη του στον θεοφώτιστο πνευματικό του. Αλλά πάλι, έλεγε, πως μπορεί ο δαίμονας να με ενισχύει στην προσευχή; Αυτός πολεμεί τους προσευχομένους.

Μετά από πολλά συμφώνησαν να καταφύγουν σε μερικές δοκιμασίες. Να δοκιμάσουν τον «φύλακα άγγελο».

-Ζήτησέ του, του είπε ο παπά-Σάββας, μόλις ξανάρθει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε». Ακόμη πες του να κάνει το σημείο του σταυρού.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Όταν δύο ολόκληρα χρόνια σε έχει ο πονηρός τυλιγμένο στην πλάνη, τότε και τα μάτια σου και τα αυτιά σου τα πλανεύει και φαντάζεσαι πως ακούς το «Θεοτόκε Παρθένε» και πως τον βλέπεις να σταυροκοπιέται.

Στην επόμενη επίσκεψη ο διάκονος με κάποια κρυφή εσωτερική ικανοποίηση ανήγγειλε στον πνευματικό.

-Γέροντα μου, τα πράγματα έχουν όπως σου τα είπα. Είναι άγγελος του Θεού. Είναι ο φύλακας άγγελός μου. Και το «Θεοτόκε Παρθένε» το είπε και τον σταυρό του τον έκανε.

Ο παπά-Σάββας καλά το είχε αντιληφθεί. Δύο ετών δουλειά από τον πολυμήχανο εχθρό δεν μπορούσε να αχρηστευθεί εύκολα. Αν όμως αυτός ξέρη πολλές μηχανές, στους θεοφόρους λάμπει το φως της πανσοφίας του Θεού, που εξουδετερώνει τα τεχνάσματα του σκότους.

Κάποια φωτεινή ιδέα άστραψε τότε στον φωτόμορφο νου του Πνευματικού. Και στρέφεται αμέσως προς τον διάκονο:

-Άκου εδώ, παιδί μου. Πρόσεξε σε μία τελευταία δοκιμασία. Μ΄ αυτήν θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Στους αγγέλους του Θεού υπάρχει η δυνατότης όλα να είναι γνωστά, γιατί τους τα αποκαλύπτει ο Θεός. Στους δαίμονες αντιθέτως δεν υπάρχει παρομοία δυνατότης και πολλά πράγματα τους είναι σκοτεινά. Συμφωνείς;

-Συμφωνώ.

-Αφού συμφωνείς, πρόσεξε τί θα κάνουμε. Εγώ, την στιγμή αυτή, ακριβώς την στιγμή αυτή, κάτι θα σκεφθώ -σκέφθηκε κάτι εις βάρος του διαβόλου- και το αφήνω κρυπτό και αψηλάφητο μέσα μου. Εσύ το βράδυ να ζήτησης από τον άγγελο να σου το πει. Αν το βρει, τότε χωρίς αμφιβολία είναι του Θεού. Και να ‘ρθεις να με ενημέρωσης.

Γυρίζοντας ο διάκονος στην καλύβη του, σάλευε μέσα του κάτι σαν αγωνία, σαν δυσάρεστη προαίσθηση. Από την άλλη μεριά θαύμαζε την σπουδαία ιδέα του πνευματικού. Η υπόθεσις θα περνούσε τώρα στην κρίσιμη φάση της.

Μόλις ζητήθηκε, την νύχτα, από τον άγγελο η λύσις του προβλήματος, κάποια δυσδιάκριτη ταραχή αυλάκωσε το φωτεινό πρόσωπό του. Φάνηκε να σαστίζει.

-Μα, αγαπητέ μου πάτερ. Γιατί εσύ, ανώτερος άνθρωπος, να ενδιαφέρεσαι για τους λογισμούς ενός θνητού; Αυτό είναι κατάντημα. Φτωχές επιθυμίες. Δεν προτιμάς να πάμε να σου δείξω απόψε την κόλαση, τον παράδεισο, την δόξα της Κυρίας Θεοτόκου;

Ο διάκονος, που άρχισε κάτι να υποψιάζεται, επέμενε στο θέμα τους.

-Κάνω υπακοή στον πνευματικό. Να μου πεις τι σκέφθηκε.

Ο άγγελος με μερικούς επιδέξιους ελιγμούς προσπάθησε να μεταφέρει αλλού την συζήτηση. Ο διάκονος όμως με επιμονή τον επανέφερε στο θέμα. Άλλωστε οι τεχνικές αυτές υπεκφυγές δεν του προξενούσαν καλή εντύπωση.

-Να μου πεις τι σκέφθηκε ο πνευματικός. Το θέμα είναι απλό. Γιατί αποφεύγεις; Το αγνοείς;

-Πρόσεχε, διάκο. Με τον μικροπρεπή τρόπο που μου συμπεριφέρεσαι κινδυνεύεις να χάσης την εύνοιά μου.

-Δεν ξέρω. Σου ζητώ κάτι το εύκολο. Γνωρίζεις ή όχι, επί τέλους, τι σκέφθηκε ο πνευματικός;

Την ώρα αυτή πετάχτηκε το λαμπερό προσωπείο, μια φρικτή μορφή αποκαλύφθηκε, μερικά άγρια δόντια έτριξαν, και σαν από στόμα λυσσασμένου θηρίου ακούσθηκαν τα λόγια:

-Να χαθείς, άθλιε. Αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση, στην φωτιά! Θα σε κάψουμε! Θα σε καταστρέψουμε!

Και ο διάκονος έμεινε μόνος του. Μόνος του και σωστό ερείπιο. Όλη η γλυκύτητα των οπτασιών, δύο χρόνια τώρα, δεν αντιστάθμιζε την τωρινή του πικρία. Αν δεν τον εστήριζαν από μακριά οι προσευχές του πνευματικού που ξαγρυπνούσε και παρακαλούσε γι΄ αυτόν, θα’ χε παραδώσει το πνεύμα του.

Πέρασαν αρκετές ώρες ώσπου να συνέλθει και να σταθεί στα πόδια του. Η καλύβη του πια δεν τον χωρούσε. Πουθενά δεν έβλεπε ασφάλεια παρά μόνο κοντά στον πνευματικό. Σ΄ όλη του την διαδρομή βούιζε στ΄ αυτιά του η απειλή: «Αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση»! Ο τρόμος τον διαπερνούσε μέχρι το μεδούλι.

Έφθασε όπως έφθασε ως την καλύβη της Αναστάσεως. Έπιασε το ράσο του πνευματικού και δεν το άφηνε ούτε στιγμή. Και την ώρα που έπρεπε εκείνος να κοιμηθεί λίγο, δίπλα του ο τρομοκρατημένος διάκονος!

–Μη φοβάσαι, παιδί μου. Ηρέμησε.

-Πώς να μη φοβηθώ, πνευματικέ μου, που πλησιάζει η ώρα. Ω! Πλησιάζει η ώρα που θα με πάρουν. Χριστέ μου, σώσε με!

Και πράγματι. Την καθορισμένη ώρα δέχθηκε βιαία επίθεση των πονηρών πνευμάτων. Τί κραυγές τρόμου και απελπισίας ήταν αυτές!

-Σώσε με, πνευματικέ μου! Χάνομαι! Με παίρνουν! Σώσε με!

Γονατίζει ο πάπα-Σάββας και γεμάτος πόνο και δάκρυα δέεται στον Κύριο να λυπηθεί τον δούλο Του και να επιτιμήση τους πονηρούς δαίμονες. Εισακούσθηκε η δέησίς του και ο ταλαίπωρος διάκονος σώθηκε από «στόματος λέοντος».

Έτσι πήρε τέλος η τραγωδία. Τραγωδία πολύ διδακτική. Αλήθεια, τί κίνδυνοι κρύβονται πίσω από τις οπτασίες και τα οράματα! Τι μπορεί να χτίση ο εχθρός, όταν δεν ξεδιπλώνουμε πλήρως τον εσωτερικό μας κόσμο στην εξομολόγηση…!

Από το βιβλίο «Σάββας ο πνευματικός» – Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού π. Δανιήλ Γούβαλη

Πηγή: Ιερά Μονη Παντοκράτορος

http://www.dogma.gr/diafora/didaktiki-istoria-o-angelos-pou-den-itan-angelos/76848/


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Νοέμ 20, 2017 6:30 pm

Διδακτική ιστορία: Και ο Άγγελος με μιας χάθηκε στα ουράνια…

Εικόνα

«…Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:
-Σε παρακαλώ Κύριε, μη με χωρίσεις από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσομε όλοι μαζί την Ουράνια μακαριότητα. Κάποτε όμως τον πληροφόρησε ο Θεός, με τον ακόλουθο τρόπο, πως ο καθένας ετοιμάζει μόνος, με τα έργα του, τη μελλοντική του αποκατάσταση. Πλησίαζε η εορτή ενός Αγίου, που πανηγύριζε το γειτονικό τους Μοναστήρι. Οι Αδελφοί του Μοναστηριού εκείνου προσκαλέσανε τον Αββά του Κοινοβίου και ολόκληρη την συνοδεία του να πάρουν μέρος στην πανήγυρη. Εκείνος όμως αποφάσισε να μην πάει, αποφεύγοντας έτσι τις τιμές που συνήθως του έκαναν εκεί. Την παραμονή ακριβώς, άκουσε μυστηριώδη φωνή στον ύπνο του να τον διατάζει να πάει οπωσδήποτε στο πανηγύρι, αφού στείλει νωρίτερα τους υποτακτικούς του. Ο Ηγούμενος υπάκουσε στην θεία προσταγή…

Μόλις ξημέρωσε, πρόσταξε τους μαθητές του να ξεκινήσουν παρευθύς για το γειτονικό Κοινόβιο. Στο δρόμο τους συνάντησαν πεσμένο χάμω ένα δυστυχισμένο γέρο να βογκά. Τον ρώτησαν, τι του συνέβαινε.
-Είμαι άρρωστος, τους αποκρίθηκε με κόπο, και δεν έπαψε ν’ αναστενάζει. Πήγαινα στο γιατρό με το ζώο μου, μα σαν έφτασα σε τούτο το μονοπάτι, μ’ έριξε κάτω κι’ έφυγε. Τι έγινε, κι’ εγώ δεν ξέρω. Ούτε άνθρωπος βρέθηκε να με βοηθήσει να σηκωθώ.
Τα τελευταία λόγια τα πρόφερε με πολύ παράπονο.
-Τι να σου κάνουμε γέροντα, του είπαν οι Καλόγεροι. Είμαστε κι εμείς πεζοί και βιαστικοί.
Συνέχισαν έτσι το δρόμο τους για να φτάσουν στην ώρα τους στο πανηγύρι, αφήνοντας στη μέση του δρόμου αβοήθητο το φτωχό γέρο.
Σε λίγο να κι’ ο Ηγούμενος. Είδε τον άνθρωπο σε κακή κατάσταση. Έσκυψε πάνω του με συμπόνια. Άκουσε τα βάσανά του και τον ρώτησε με καταφανή έκπληξη: -Καλά, δεν πέρασαν από δω πριν από λίγο κάτι νέοι Καλόγεροι. Γιατί δεν τους σταμάτησες να σε βοηθήσουν; θα έπρεπε, χωρίς άλλο, να σε είδαν.
-Με είδαν και με ρώτησαν, Αββά, είπε με λύπη ο Γέρος. Μου είπαν όμως πως ήσαν πεζοί και βιαστικοί και δεν μπορούσαν να μου κάνουν τίποτε.
Ο Ηγούμενος αναστέναξε βαθιά, ντροπιασμένος από την συμπεριφορά των μαθητών του. -Αν στηριχτείς πάνω μου, θα μπορέσεις να περπατήσεις λίγο;
-Αδύνατο να κινηθώ, Πάτερ.
-Έλα λοιπόν να σε ανεβάσω στους ώμους μου, είπε αποφασιστικά ο γέρο Ηγούμενος, κι ο Θεός θα βοηθήσει να φτάσουμε εκεί που πηγαίνεις.
-Δεν μπορείς να με κουβαλήσεις τόσο δρόμο πάνω στους ώμους σου. Μήπως είσαι κι’ εσύ νέος; Πήγαινε, Αββά, στη δουλειά σου και μη χασομεράς άδικα για μένα. Ευχήσου μόνο να μ’ ελεήσει ο Θεός.
-Δε σ’ αφήνω έτσι, σε τέτοια κατάσταση, διαμαρτυρήθηκε ο άνθρωπος του Θεού. Θα σε πάω στην πόλη.
Με πολύ κόπο ανέβασε τον άρρωστο στους αδύνατους ώμους του ο γέρο Ηγούμενος. Το βάρος στην αρχή του φάνηκε ασήκωτο. Με μεγάλη δυσκολία κατόρθωσε να σέρνει τα πόδια του. Παράδοξο πράγμα! Σιγά-σιγά αλάφραινε, ώσπου σε μια στιγμή του φάνηκε πως του έφυγε από την πλάτη το φορτίο. Σήκωσε το κεφάλι να ιδεί τι συνέβαινε. Αντί του φτωχού γέρου, που είχε πάρει στους ώμους του, στεκόταν μπροστά του ένας πανέμορφος Άγγελος.

-Μ’ έστειλε ο Κύριος να σε πληροφορήσω, του είπε με τη γλυκιά φωνή του που έμοιαζε με υπερκόσμια μουσική, πως τότε μόνο θ’ αξιωθούν οι μαθητές σου να βρεθούν μαζί σου στη Βασιλεία Του, όταν ακολουθήσουν τα ίχνη σου. Διαφορετικά, άδικα κοπιάζεις και προσεύχεσαι γι’ αυτούς. Ο Θεός δίνει στον καθένα την αμοιβή των έργων του.

Ο Άγγελος με μιας χάθηκε στα ουράνια. Ο γέρο Ηγούμενος, συλλογισμένος, γύρισε πίσω στο Μοναστήρι του για ν’ αρχίσει καινούργιο αγώνα. Χρειαζόταν ακόμη κοπιαστική δουλειά για να μορφώσει χαρακτήρες».

Πηγή: Από το Γεροντικό,
simeiakairwn.wordpress.com

http://www.orthmad.gr/news/%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%87%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%E2%80%A6


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Διδακτικές Ιστορίες

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τρί Νοέμ 21, 2017 6:58 pm

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

Εικόνα

O Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!

– Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
– Κι αυτό τι είναι;
– Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
– Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

– Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
– Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ’ αυτό το πρότυπο μητέρας.
– Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
– Και σε τι χρησιμεύει;
– Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
– Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
– Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

http://zachariasandfriends.com/%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83/


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες