Το παράπονο της γιαγιάς

[Toula]

Το παράπονο της γιαγιάς

Η γιαγιά μου είναι 100 χρονών. Τα πέρασε με σταυρούς και αγώνες, αλλά με τόση υπομονή και πίστη και προσευχή, πού λύγιζε τον Ουρανό. Καταφύγιό της ασφαλές η Εκκλησία και λατρευτή της εργασία το ζύμωμα του πρόσφορου. Δεν υπήρχε περίπτωση να λειτουργεί ο ναός και να μην υπάρχει στην άγια Πρόθεση το πρόσφορο της γιαγιάς μου. Έτσι έμαθε και τα παιδιά και τα εγγόνια της: Να αγαπούν το Χριστό και να έχουν την ευλογία της Εκκλησίας, μαζί με την ολόθερμη ευχή της.

Κάθε Σαββατόβραδο είναι η σειρά μου να της κρατώ συντροφιά. Οι συζητήσεις μου μαζί της σημαδεύουν την πορεία μου. Είναι σοφή σαν την Αγία της, αν και η γιαγιά μου δεν έχει καμία γραμματική μόρφωση... Προχθές τη ρώτησα δειλά και περίεργα: - Γιαγιά, πες μου. Έχεις κάποιο παράπονο από τη ζωή σου;
- Παράπονο, παιδάκι μου; Επιτρέπεται να έχω εγώ η αμαρτωλή παράπονα; Από που πήρε έμενα ο Χριστός και που με έφτασε...! Μου έδωσε η χάρη Του πολύ περισσότερα απ ότι Του ζήτησα, που ούτε καν τα είχα φανταστεί, ούτε καν τα άξιζα: Να είναι τα παιδιά μου με τις φαμελιές τους στο δρόμο του Χριστού... Δοξασμένο το όνομα Του...!
- Έλα, γιαγιά, ούτε ένα μικρό παραπονάκι δεν έχεις τόσα χρόνια;
- Αφού το ρωτάς, να, δεν είναι παράπονο. Αλλά δε νιώθω ωραία που δεν ξέρω καθόλου γράμματα. Ευτυχώς που ο παππούς σου μου διάβαζε την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων, που του φέρνανε.
- Γιαγιά, να σου μάθω να γράφεις το όνομα σου; Είναι πολύ εύκολο...
- Τι να το κάνω το όνομα μου, παιδάκι μου; Τί σημασία έχει αυτό τώρα; Όμως θέλω πολύ να γράψω τη λέξη Χριστός, να δώ πώς είναι τα γράμματα στη λέξη Χριστός, πώς είναι αυτή η λέξη Χριστός...!

Έμεινα άφωνη. Την αγκάλιασα με δάκρυα στα μάτια. 'Ήθελα να της πω πως είναι η αγιότερη γιαγιά του κόσμου! Συγκρατήθηκα, γιατί θα τη στενοχωρούσα. Πήρα το ευλογημένο χέρι της και γράψαμε ένα-ένα τα γράμματα της λέξης Χριστός. Πόσο χάρηκε η γιαγιά μου! Το Χριστό Τον προσκυνούσε στις άγιες εικόνες, Τον είχε στην καρδιά της, Τον ένιωθε δίπλα της, Τον έβλεπε στα πρόσωπα και στην αγάπη των παιδιών της, αλλά δεν ήξερε πώς γράφεται αυτή η υπέροχη λέξη και στο χαρτί. Τώρα το έμαθε. Νιώθει ικανοποιημένη και αναπαυμένη...

Μ. Πρωτοκλήτου, Περιοδικό «Η Δράση μας», Απρίλιος 2014