Μεταξύ σοβαρού και αστείου - Between serius an funny

[Νίκος]

Ένας χώρος για να χαλαρώνουμε λίγο.

[Νίκος]

" Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες.
Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν. -Ναί είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει,πήρε απο τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο,το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο,ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν: -Ναί είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει,πήρε απο τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο.Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο,ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο,αλλά απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει έβγαλε από την τσάντα ένα καραφάκι ούζο και άρχισε να το αδειάζει μέσα στο βάζο.Το υγρό γέμισε όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο,ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν: -Ε! τώρα πλέον, είναι γεμάτο.
-Τώρα,λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε οτι το βάζο αυτό ότι
αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
1.Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή σας, η οικογένεια,ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας,η υγεία σας,οι καλοί σας φίλοι.Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη!.
2.Τά βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας,όπως οι σπουδές,η δουλειά μας,το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας,τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες,τα σημαντικά της ζωής.
3. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής.Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο,δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.Το βάζο είναι η ζωή σας.Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα,δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.Ξεχωρίστε πια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας!.
Μιλήστε με τους γονείς σας,παίξτε με τα παιδιά σας,απολαύστε τη σύντροφό σας , προσέξτε την υγεία σας,χαρείτε με τους φίλους σας.Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές,πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία,πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας,το αυτοκίνητό σας,τα στερεοφωνικά σας.Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα!. Ξεχωρίστε λοιπόν τις προτεραιότητες.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
-Καλά, το ουζάκι τώρα τί αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας τους απαντά:
-Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δέν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας,δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένοι είσαστε,γιατί πρέπει να ξέρετε ότι...

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ."

Μου το έστειλε ένας άγνωστος με e-mail αλλά το κράτησα γιατί το βρήκα ενδιαφέρον. Σ΄αυτό λοιπόν το χώρο μπορείτε να δημοσιεύσετε ότι συναντήσετε, που νομίζετε ότι είναι ενδιαφέρον και μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε, μέσα βέβαια στα πλαίσια των γενικών κανόνων του forum.

[Κωνσταντίνα]

Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει Δύναμη, και Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα Σοφία, και Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα Οικονομική άνεση, Και Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα Θάρρος, και Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα Αγάπη, και Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα Χάρες, και Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα Τίποτα, Τίποτα από αυτά που ήθελα.

Πήρα όμως τα Πάντα. Αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε.

[Κωνσταντίνα]

ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΖΩΗ

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.

Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.

Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά. Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά. Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.

Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε, "Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα."

Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος! Τι κρίμα! Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε. Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι
πρέπει να κατοικήσουμε
στο σπίτι που κτίσαμε.

Αν μπορούσαμε να το κάνουμε ξανά, θα το χτίζαμε εντελώς διαφορετικά. Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε....

Εσύ είσαι ο ξυλουργός στη ζωή σου. Κάθε μέρα βάζεις μια πρόκα, τοποθετείς άλλη μια τάβλα, ή ορθώνεις ένα τοίχο.

Οι προθέσεις και οι επιλογές που κάνεις σήμερα χτίζουν το αυριανό σου "σπίτι"...

Γι’ αυτό να χτίζεις με σοφία!

Ζήτησε από το Θεό να γίνει Αυτός ο εργολάβος στη ζωή σου!

Αυτός θα σου δείξει πως να φτιάξεις ένα γερό θεμέλιο για να χτίσεις το ‘σπιτικό’ της ζωής σου.

[Κωνσταντίνα]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Κάποιος ναυαγός βρέθηκε σε ένα νησί και με πολύ κόπο μετά από μέρες μπόρεσε να στήσει μια καλύβα ίσα ισα για τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και να προστατευτεί από τα ζώα που υπήρχαν εκεί.

Σε λίγες μέρες απομακρύνθηκε από την καλύβα προς ανεύρεση τροφής και όταν επέστρεφε δεν πίστευε σ' αυτό που έβλεπε.

Η καλύβα του είχε πάρει φωτιά και πυκνοί καπνοί απλώνονταν στον ουρανό.

Τότε κλαίγοντας φώναζε στον Κύριο για την αδικία που του έκανε που ενώ ήταν ναυαγός αντί να τον βοηθήσει του δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα.

Αφού ξέσπασε και σταμάτησε να κλαίει κοιτά προς την θάλασσα και τι βλέπει.

Ένα πλοίο ερχόταν προς το νησί. Η χαρά του απερίγραπτη επιτέλους θα σωθεί.

Αφού επιβιβάστηκε στο πλοίο είχε την απορία πως έγινε και τον ανακάλυψαν. Και τότε ο καπετάνιος του είπε:

"Είδαμε τον καπνό."

[Κωνσταντίνα]

ΤΑ ΙΧΝΗ

Ένα βράδυ κάποιος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε σε κάποια παραλία με τον ΚΥΡΙΟ. Πέρα στον ουρανό είδε να ξετυλίγονται σκηνές από την ζωή του. Παρατήρησε πως σε κάθε σκηνή υπήρχαν δυο ζευγάρια από ίχνη ποδιών στην άμμο. Το ένα ζευγάρι ήταν δικό του και το άλλο του ΚΥΡΙΟΥ.

Όταν ξετυλίχτηκε και η τελευταία σκηνή μπροστά του, κοίταξε πίσω τα ίχνη στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές φορές στο μονοπάτι της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη. Επίσης παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και κοπιαστικές στιγμές της ζωής του.

Η ανακάλυψη αυτή τον ενόχλησε γι' αυτό και ρώτησε τον ΚΥΡΙΟ σχετικά: ''Κύριε, είπες πως μόλις αποφασίσω να σε ακολουθήσω θα συνοδοιπορούσες μαζί μου σ' όλη την διαδρομή. Όμως παρατήρησα πως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι ίχνη. Δεν καταλαβαίνω. Όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο, εσύ με εγκατέλειπες!!!''

Ο ΚΥΡΙΟΣ απάντησε:
''Ακριβό και πολυαγαπημένο μου παιδί, σ' αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκατέλειπα! Στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας σου, εκεί που βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι ίχνη, εκεί είναι όταν...σε σήκωνα στα χέρια μου!''

[Νίκος]

Ντίνα μου, είναι καταπληκτικά, σ΄ευχαριστούμε πολύ.

[Νίκος]

ΚΟΛΑΣΗ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης και ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.
Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση.
Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως.
Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα: ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά.
Χτυπάει.... Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω, του απαντά εκείνος πώς είναι.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα κοπριά!! Φρίκη! Φρίκη!
Όπου φύγει-φύγει ο ρωμιός......
Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια.
Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την Ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη.
Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν.
Έτσι η επιγραφή γράφει "ΟΑΣΗ".
- Ελληνική ανοργανωσιά....μουρμουρίζει.....
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους...... Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ.
Χτυπάει...
Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.
- Ήρθα να δω πώς είναι, του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα...
Τραπέζια, κάπνα, κάτι χορεύτριες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια..... Γενικώς, μπάχαλο.
Τρελαίνεται ο τύπος....
- Τι γίνεται εδώ;! ρωτά.
- Άσε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με κοπριά.
- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε......
- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα . Τη μία δεν έχουμε κοπριά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια....

[Νίκος]

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ «ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ»

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :
«Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής»
Κοίταξα γύρω γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδης στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε :
«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν»
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.

Τέλος, στην άκρη ενός μακριού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια»
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε «Χρειάζεται μόνο να πεις: Ευχαριστώ Θεέ μου!»
«Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ’ ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος απ' όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σ' έναν ναό, χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
Κι αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ’ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν».

«Κατάλαβα».

[Νίκος]

Το άκουσα σε μια απ΄τις ομιλίες του π. Αθανασίου Λεμεσού, κι αυτός λέει ότι το είχε ακούσει από ένα Γέροντα στο Άγιο Όρος:

Ένας εβραίος αποφάσισε να γίνει χριστιανός και θέλησε να εξετάσει ανάμεσα στα επικρατέστερα χριστιανικά δόγματα για να επιλέξει.

Βρίσκει λοιπόν ένα ορθόδοξο, ένα προτεστάντη κι ένα καθολικό, τους λέει τι σκέφτεται κι εκείνοι συμφωνούν να του δείξουν τις εκκλησίες τους.

Πάει ο εβραίος με τον προτεστάντη μια Κυριακή, μπαίνει στην αίθουσα και βλέπει τους ανθρώπους τακτοποιημένους, με τα καλά τους ρούχα, ο καθένας στο κάθισμα του, μπροστά από τον κάθε πιστό μια Καινή Διαθήκη, να ψέλνουν όλοι μαζί ύμνους αρμονικά, τα πάντα να λάμπουν από καθαριότητα και μετά το τέλος όλοι τον χαιρέτησαν με πολλή ευγένεια.

Την επομένη Κυριακή συνεννοήθηκε με τον καθολικό να πάει στο δικό του ναό. Μπαίνει μέσα, πλένει τα χεριά του, ρίχνει το κέρμα για ν ανάψει κερί και κάθεται. Ούτε εκεί όρθιοι, όλοι στα καθίσματα τους με τάξη και αρμονία. Άκουσε το αρμόνιο να παίζει, τη χωροδια να ψάλλει άκουσε την εγκύκλιο του Πάπα, είδε και τις φωτογραφίες του που δέσποζαν ακόμα και μέσα στο ναό. Πέρασε η ώρα, τελείωσε η λειτουργία ,τον καλοδεχθηκαν, τον κέρασαν κι έφυγε.

Την τρίτη Κυριακή κανόνισε να πάει στην Ορθόδοξη εκκλησία. Μπαινει μέσα και βλέπει άλλους να μιλάνε μεταξύ τους, πολλούς όρθιους γιατί δεν έφθαναν τα καθίσματα, την εκκλησάρισσα να μαλώνει με μια κυρία, γιατί της έσβησε γρήγορα το κερι που άναψε, άκουγε τα μωρά να τσιρίζουν και τρέχουν πάνω κάτω χωρίς να τους κάνει κανείς παρατήρηση, ο παπάς να κάνει υποδείξεις στον ψάλτη, που έψελνε πολύ δυνατά και παράφωνα κλπ. Μόλις τελείωσε η λειτουργία άρχισαν και τα μνημόσυνα, ενώ άλλοι έβγαιναν απ΄την εκκλησία κι άλλοι έμπαιναν με θόρυβο και φασαρία..

Ο Ορθοδοξος απογοητεύτηκε απ' την εικόνα που είδε ο προσήλυτος εβραίος, αλλά τι να κάνει ...

Την επομένη εβδομάδα συναντήθηκαν όλοι για να μάθουν τι αποφάσισε ο εβραιος. Όταν βρεθηκαν ολοι μαζι τους λεει:

"Στην προτεσταντική εκκλησία είδα μεγάλη τάξη και ευγένεια. Στην παπική είδα μεγάλη αφοσίωσή στον πνευματικό σας αρχηγό και τις οδηγίες του ιερέα σας. Στην Ορθόδοξη εκκλησία είδα τέτοιο μπάχαλο που δεν το περίμενα!!!

Ο ορθόδοξος σκυθρώπασε απογοητευμένος, ενώ οι άλλοι δυο αναθάρρησαν.

Και καταληγει ο εβραιος: "Θα γινω ορθοδοξος!!!"

"Μα πώς;;;" αναρωτιήθηκανι οι αλλοι.

"Ακούστε", λέει ο εβραίος. "Τα δικά σας δικαιολογούνται μα την τάξη που έχει ο ένας και την πειθαρχία που έχει ο άλλος. Τούτου εδώ -και δείχνει τον ορθόδοξο - δεν δικαιολογείται αλλιώς. Με τέτοιο μπάχαλο μονό αν έχεις τον Θεό μαζί σου διατηρείσαι 2000 χρόνια"!!!