Η Μεγάλη Εβδομάδα των Ελαχίστων (Ποίημα)

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Ελαχίστων (Ποίημα)

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Μαρ 31, 2018 4:06 pm

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Ελαχίστων
31 Μαρτίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καποδίστριας

Μεγάλη Δευτέρα

Σχίζοντας λέξεις
πασχίζοντας Άνοιξη
σε αναβάλλω
έρχεσαι ξανάρχεσαι
ψυχής αποβρεχάρης.

Νήφε Νυμφίε
ο μαρασμός των βαγιών
δεν σε αφορά.
Άπιστη μα ποθητή
προσμένει σε η νύμφη.

– Άκαρπο είμαι μα ποθώ να δω κι εγώ τον Ερχόμενο.

Μεγάλη Τρίτη

Της Χαράς αυτής
ο Κλειδούχος αυστηρός
μού αναγγέλλει:
-Ένας απ’ τους δυο χωρά
εσύ χωρίς εσένα.

Κάθε τάλαντο
το ελαχιστότερο
το ανταλλάσσεις
με αυτολαβύρινθου
εμπαιγμούς και βάσανα.

– Πάρτε κι εμένα. Στον Νυμφίο θα δώσω αγκάθια μόνο.

Μεγάλη Τετάρτη

Κάποιος να πάψει
των Μυρεψών το ψέμα.
Στερούνται λένε
χρειωδών συστατικών
τα δάκρυα της πόρνης.

Μεταμέλεια
θα πει: Να ξοδεύεσαι
μύρο χυμένο
νόημα ξηλωμένο
ήσκιος ανεφάρμοστος.

– Βυζαίνω γύρη να ‘χω ν’ αφήσω μύρο σαν τον αγγίξω.

Μεγάλη Πέμπτη

Ήταν το κρασί
θεόγλυκο του Δείπνου
μα δεν άφησε
να συγκρατηθώ. Τόση
πια στοργή μ’ εξόργισε.

Απ’ όλα είδε
ο Νιπτήρας: Άκοπα
δάχτυλα νύχια
πύον αχαριστίας
στο πανί της αγάπης.

– Στον Δείπνο ήμουν. Μ’ ελέησε να γλείψω ό,τι έπεφτε.

Μεγάλη Παρασκευή

Να τι θα κάμω
για να φάω το Πάσχα:
Θα σε πουλήσω
θ’αγοράσω πετεινό
θα του πάψω τη λαλιά.

– Ελάλησα τρις. Ω, να το ‘ξερα να μην κηρύξω αυγή…

Να πώς χορταίνεις
με θεό: Κομματάκια
στ’ άνθη τον σκορπάς
και αργότερα τρυγάς
ελέους περιστέρια.

– Και τ’ αρμυρίκι ωχριά βλέποντάς τον δάκρυ χέοντα.

Μέγα Σάββατο

Αδιάφορα
περιφέρει ο Άδης
τη σιγουριά του
ώσπου οι ξερές μορφές
αναλαμβάνουν βλέμμα.

Στο λιθόστρωτο
συμμαζεύει ο δήμος
μαλλιά αγγέλων
πάθους χαρτομάντιλα
τα σπασμένα του Σεισμού.

– Απ’ τα Έγκατα έρχομαι. Σεισμός Αχός Άδης πατιέται.

Λαμπρή Κυριακή

Όλοι στις δάφνες
κρύβουν τη θεότη τους
και τα καρφιά τους
τα ζωύφια του μυαλού
τον συριγμό της νύχτας.

Δάφνη ώς τις ψυχές
και αντί για σώματα
οι παπαρούνες
οι ανυπεράσπιστες
μάταια θρώσκουν άνω.

– Ανέστη λένε! Ω, να ‘ναι αλήθεια!… Σ’ αυτό μόνον ελπίζω.

(Μ. Εβδομάδες 2010, 2011 και 2012)
[Από το ποιητικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Κέντρο Λόγου Αληθώς, σσ. 21-25]


Πηγή: ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 7 και 0 επισκέπτες